Greg Valentine

1.1. Childhood and education

Jonathan Anthony Wisniski dilahirkan di Seattle, Washington. Semasa remajanya, beliau sering mengembara di sekitar Texas bersama bapanya, Johnny Valentine, seorang penggusti profesional terkenal. Semasa cuti musim panas, beliau membuat keputusan penting untuk berhenti kolej dan mengejar impian menjadi seorang penggusti. Bapanya pada mulanya cuba menghalang hasratnya, tetapi akhirnya akur dan menghantarnya ke Kanada pada tahun 1970 untuk menjalani latihan di bawah bimbingan Stu Hart di Calgary. Semasa zaman persekolahan, Wisniski juga mempunyai pengalaman bekerja sambilan di gelanggang gusti.

1.2. Professional wrestling training and debut

Wisniski menerima latihan gusti daripada Stu Hart, dan perlawanan debutnya berlangsung pada Julai 1970 menentang Angelo "King Kong" Mosca, di mana beliau tewas dalam masa kira-kira lima minit. Enam bulan kemudian, Wisniski berpindah ke Detroit untuk melengkapkan latihannya di bawah bimbingan The Sheik.

2.1. Early career (1970-1976)

Pada awalnya, Wisniski enggan menggunakan nama gelanggang bapanya. Beliau gusti sebagai Baby Face Nelson sebelum menjadi Johnny Fargo, separuh daripada pasukan tag Fargo Brothers bersama Don Fargo antara tahun 1971 dan 1974. Fargo Brothers pada mulanya bertanding dalam National Wrestling Federation yang berpangkalan di Buffalo dan Cleveland, sebelum berpindah ke Texas. Pada 11 Mei 1972, mereka memenangi Kejuaraan Pasukan Tag Dunia NWF daripada Italian Connection (Dominic DeNucci dan Tony Parisi). Mereka juga memegang Kejuaraan Pasukan Tag Negeri Barat NWA satu kali.

Pasukan itu berpecah pada tahun 1974, dan Wisniski pergi ke Florida, di mana beliau mula beraksi sebagai Johnny Valentine Jr., berharap dapat meneruskan legasi bapanya. Beliau kemudian menukar nama gelanggangnya kepada Greg "The Hammer" Valentine, dan diiklankan sebagai abang Johnny Valentine, bukan anaknya. Ini kerana kebimbangan bahawa Johnny Valentine yang lebih tua akan dianggap terlalu tua untuk menjadi ancaman yang sah jika diketahui anaknya sudah dewasa dan menjadi penggusti. Valentine kekal di Florida selama setahun sambil turut bekerja di Los Angeles dan di Jepun di bawah Antonio Inoki pada tahun 1975 dan awal 1976. Pada 14 Februari 1975, di Olympic Auditorium di Los Angeles, beliau memenangi Kejuaraan Berat Americas NWA daripada Edward Carpentier, dan pada 25 April tahun yang sama, beliau pertama kali mencabar NWA World Heavyweight Championship yang dipegang oleh Jack Brisco. Beliau juga memegang Kejuaraan Televisyen "Beat the Champ" NWA dua kali.

2.2. Mid-Atlantic Championship Wrestling (1976-1978)

Pada Ogos 1976, Valentine membuat debutnya di Mid-Atlantic Championship Wrestling milik Jim Crockett Jr., sebuah afiliasi National Wrestling Alliance yang berpangkalan di Carolinas dan Virginias. Valentine diupah untuk menggantikan bapanya, yang terpaksa bersara selepas patah belakang dalam kemalangan pesawat pada tahun 1975. Beliau segera memulakan perseteruan dengan Johnny Weaver, yang beliau "persarakan" dengan elbow drop dari tali atas. Elbow drop Valentine dipromosikan sebagai gerakan maut, dengan rakaman beliau memecahkan papan kayu dengan siku ditunjukkan kepada penonton sebelum debutnya.

Valentine kemudian membentuk pasukan tag dengan Ric Flair, di mana beliau dua kali memenangi gelaran pasukan tag dunia NWA dan memegang NWA Mid-Atlantic Tag Team Championship (antara 30 Jun dan 22 Ogos 1977). Mereka pertama kali mengalahkan Gene dan Ole Anderson pada 26 Disember 1976 di Greensboro, mencederakan Gene dengan teruk sehingga beliau terpaksa diusung keluar. Mereka memegang gelaran itu sehingga 8 Mei 1977, apabila The Andersons mengalahkan mereka dalam perlawanan sangkar keluli di Charlotte Coliseum lama. Flair dan Valentine mendapatkan semula gelaran tag daripada The Andersons pada 30 Oktober, kali ini menyebabkan Ole tidak dapat meninggalkan gelanggang dengan sendiri. Pasukan itu berpecah selepas mereka dilucutkan gelaran pada April 1978 oleh presiden NWA, Eddie Graham, akibat "tingkah laku tidak profesional" mereka. Flair kemudian menumpukan perhatian kepada NWA World Heavyweight Championship, manakala Valentine memegang Kejuaraan Pasukan Tag Dunia NWA sekali lagi dengan Baron von Raschke pada tahun 1978.

Pada masa yang sama, Valentine berseteru dengan Chief Wahoo McDaniel untuk NWA Mid-Atlantic Heavyweight Championship. Wahoo telah menyebabkan Valentine dan Flair kehilangan kejuaraan pasukan tag pertama mereka (Wahoo, musuh Flair ketika itu, adalah pengadil khas dalam perlawanan sangkar keluli), jadi Valentine sangat ingin membalas dendam. Pada 11 Jun 1977, di Raleigh, beliau mengalahkan Wahoo, mematahkan kakinya dalam proses itu. Walaupun kaki Wahoo terlalu tebal untuk Valentine menggunakan gerakan khasnya Figure-Four Leglock, beliau berjaya mematahkan buku lali Wahoo menggunakan suplex kaki/buku lali. Valentine yang berperwatakan tumit kemudian mula memakai T-shirt dengan slogan "I broke Wahoo's leg" di hadapan dan "No more Wahoo" di belakang. Wahoo kembali pada 9 Ogos 1977, dan mengambil semula gelaran itu. Valentine akan memegang gelaran itu sekali lagi, mengalahkan Wahoo sekali lagi pada 10 September dan tewas kepada Ken Patera pada 9 April 1978. Beliau juga memegang Kejuaraan Televisyen Mid-Atlantic NWA dua kali.

2.3. World Wide Wrestling Federation (1978-1979)

Valentine mula bekerja secara sambilan untuk World Wide Wrestling Federation (WWWF), yang ketika itu dimiliki oleh Vincent J. McMahon, pada November 1978. Diuruskan oleh The Grand Wizard, beliau diberi gimik seorang penggusti yang sistematik yang mematahkan kaki semua lawannya, termasuk Chief Jay Strongbow. Pada Februari 1979, beliau gusti menentang Juara Berat WWWF ketika itu, Bob Backlund, dalam perlawanan seri had masa satu jam di Madison Square Garden. Beliau mencabar Backlund sekali lagi di Madison Square Garden pada 26 Mac 1979.

2.4. Return to Mid-Atlantic Championship Wrestling (1979-1981)

Valentine kembali ke NWA pada akhir 1979 dan meminta Flair untuk membentuk semula pasukan tag mereka. Flair, yang ketika itu berperwatakan wajah, menolak. Valentine memegang Kejuaraan Pasukan Tag Dunia NWA sekali lagi dengan Ray Stevens pada tahun 1980. Empat hari selepas kemenangan mereka, promoter, David Crockett memberitahu Valentine dan Stevens bahawa beliau mempunyai rakaman yang membuktikan bahawa penggusti yang tidak sah telah dipin dalam perlawanan tag, membatalkan kemenangan itu. Apabila Crockett mengancam untuk menghantar rakaman itu kepada presiden NWA, Bob Geigel, yang berkata beliau akan membatalkan kemenangan mereka, Stevens dan Valentine menyerang beliau dan memotong rakaman itu dengan pisau poket, memusnahkan bukti.

Valentine kemudian mendakwa telah "melihat cahaya", dan membentuk semula pasukannya dengan Flair, yang percaya bahawa Valentine kini adalah seorang wajah. Dalam perlawanan tag menentang Jimmy Snuka dan The Iron Sheik, Valentine meninggalkan Flair, meninggalkannya dalam keadaan tidak berdaya. Flair dipukul, dan kemudian Valentine mematahkan tongkat hickory Gene Anderson di atas kepala Flair, secara sah mematahkan hidungnya dan membelah bibirnya. Bekas rakan kongsi itu mula berseteru untuk Kejuaraan Berat Amerika Syarikat NWA milik Flair, dengan Valentine akhirnya mengalahkan Flair untuk gelaran itu pada 26 Julai di kampung halaman Flair, Charlotte. Beliau memegang gelaran itu sehingga 24 November, apabila beliau dikalahkan oleh Flair; Flair menjadi salah seorang lawan utama Valentine di wilayah Mid-Atlantic.

2.5. World Wrestling Federation (1981-1982)

Valentine kembali ke WWF, kini dikenali sebagai World Wrestling Federation, selama setahun pada tahun 1981 dan terus mengejar gelaran. Pada 19 Oktober, beliau dipin oleh Backlund, tetapi kemudian diberikan tali pinggang kejuaraan oleh pengadil yang keliru. Gelaran itu ditahan, dan Backlund mengalahkan Valentine dengan bersih dalam perlawanan semula pada 23 November. Pada Januari 1982, Valentine bertemu Backlund sekali lagi, kali ini dalam sangkar keluli, untuk Kejuaraan Berat WWF di Philadelphia Spectrum, yang dimenangi oleh Backlund.

Beliau juga berseteru dengan Pedro Morales untuk Kejuaraan Berat Interkontinental WWF, yang beliau "cederakan" dengan suplex di lantai konkrit arena. Valentine tidak berjaya memenangi gelaran ini sama ada, dan pada pertengahan 1982 meninggalkan promosi itu.

2.6. Return to Mid-Atlantic Championship Wrestling (1982-1984)

Valentine akan memegang Kejuaraan Amerika Syarikat dua kali lagi, memperbaharui perseteruannya dengan Wahoo pada tahun 1982 dan mengalahkannya untuk gelaran itu pada 4 November dengan bantuan pengurusnya, Sir Oliver Humperdink. Roddy Piper mula mengejar gelaran itu, dan, selepas Piper memberikan Valentine kek dengan kolar anjing di dalamnya, kedua-duanya mengadakan siri perlawanan kolar anjing yang brutal, terutamanya di Starrcade 1983, di mana Piper memin Valentine dalam perlawanan bukan gelaran selepas berulang kali memukulnya dengan rantai keluli. Perseteruan itu diperhebat oleh kecenderungan Valentine untuk menumpukan perhatian pada telinga Piper, yang telah cedera lebih awal dalam kerjayanya dan mudah berdarah. Piper akhirnya akan mengalahkan Valentine pada 16 April 1983, tetapi Valentine mendapatkan semula gelaran itu pada 30 April di Greensboro, NC; selepas perlawanan, di mana beliau mendapatkan semula Gelaran AS daripada Piper, Valentine memukul telinga Piper dengan Gelaran AS. Beliau kehilangan gelaran itu kepada Dick Slater pada 14 Disember, sejurus sebelum meninggalkan mereka untuk World Wrestling Federation.

2.7. World Wrestling Federation (1984-1992)

Valentine kembali ke WWF pada tahun 1984, meramalkan bahawa rancangan Vince McMahon untuk pengembangan nasional akan berjaya. Pengurus pertamanya ialah Captain Lou Albano, dan beliau kemudian diuruskan oleh Jimmy Hart.

2.7.1. Intercontinental Champion (1984-1985)

Pada 24 September 1984, di London, Ontario, Valentine mengalahkan Tito Santana untuk Kejuaraan Berat Interkontinental, menumpukan perhatian pada lutut Santana yang cedera sepanjang perlawanan. Santana pada mulanya menyangka beliau telah memenangi perlawanan, tetapi sebenarnya hanya mencapai kiraan dua. Semasa Santana meraikan, Valentine menggulungnya untuk pin dan gelaran. Berikutan kemenangan itu, Valentine meletakkan Santana dalam Figure Four Leglock, mencederakannya semula. Semasa Santana berehat untuk menjalani pembedahan kaki, Valentine berseteru dengan Junkyard Dog, yang beliau hadapi dalam perlawanan Kejuaraan Berat Interkontinental di WrestleMania yang pertama diadakan di Madison Square Garden. Valentine memin JYD selepas menggunakan tali, tetapi Santana datang ke tepi gelanggang dan memberitahu pengadil, yang memulakan semula perlawanan. Valentine kemudian keluar, kalah dalam perlawanan dengan kiraan keluar tetapi menyelamatkan gelarannya. Santana akhirnya sembuh dan bertarung dengan Valentine dalam banyak perlawanan. Beliau kemudian memenangi gelaran itu kembali pada 6 Julai 1985, dalam perlawanan sangkar keluli di Baltimore, menamatkan pemerintahan Valentine selama 285 hari, yang kelima terpanjang dalam sejarah gelaran Interkontinental. Valentine, yang marah kerana kehilangan tali pinggang kejuaraan, memusnahkannya dalam sangkar keluli, memaksa WWF mendapatkan tali pinggang Kejuaraan Berat Interkontinental yang baharu (pada hakikatnya, ini telah dirancang terlebih dahulu kerana WWF telah pun membuat tali pinggang Kejuaraan Berat Interkontinental yang lebih baharu dan moden, dan memusnahkan tali pinggang lama dilihat sebagai cara terbaik untuk memperkenalkan yang baharu).

2.7.2. Dream Team; New Dream Team (1985-1987)

Valentine kemudian membentuk pasukan tag dengan Brutus Beefcake yang dikenali sebagai The Dream Team, diuruskan oleh "Luscious" Johnny V. Pada mulanya pasukan itu diuruskan oleh Jimmy Hart dan Johnny V, tetapi WWF menggugurkan Hart dari kumpulan itu dan beliau kemudian menguruskan Hart Foundation. Pada 24 Ogos 1985, di The Spectrum di Philadelphia, Dream Team mengalahkan U.S. Express untuk WWF Tag Team Championship apabila Beefcake menggosok cerut Johnny V yang menyala di mata Windham membolehkan beliau dipin. Mereka memegang gelaran itu sehingga 7 April 1986, apabila mereka dikalahkan di WrestleMania 2 oleh The British Bulldogs (Davey Boy Smith dan Dynamite Kid). Di WrestleMania III, The Dream Team mengalahkan Rougeau Brothers akibat campur tangan oleh Johnny V dan Dino Bravo. Kecewa kerana gerakan yang terlepas oleh Beefcake semasa perlawanan, Valentine pergi bersama Bravo dan meninggalkan Beefcake, menyebabkan Brutus berpaling wajah kemudian pada malam itu.

Menggantikan Beefcake dengan Dino Bravo, Valentine membentuk New Dream Team. Valentine tidak gembira bekerjasama dengan Bravo, yang beliau rasa kurang keserasian. Selepas WWF memintanya untuk "menculik" Matilda, bulldog maskot The British Bulldogs, Valentine meletak jawatan. Beliau dibawa kembali tidak lama kemudian, dengan Jimmy Hart sekali lagi sebagai pengurus barunya (manakala sudut "culik" ditugaskan semula kepada The Islanders) tetapi digunakan dalam peranan yang jauh berkurangan antara 1987 dan 1990.

2.7.4. Rhythm and Blues (1990-1991)

Tidak lama selepas itu, Valentine membentuk pasukan tag dengan The Honky Tonk Man. Selama kira-kira lapan bulan Valentine menentang untuk mewarnakan rambutnya hitam (idea dari Jesse "The Body" Ventura) tetapi akhirnya mengalah dan kerana Honky Tonk Man adalah mirip Elvis Presley, Valentine menjadi mirip Roy Orbison dan pasukan itu dikenali sebagai Rhythm and Blues dan diuruskan oleh Jimmy Hart. Rhythm and Blues berseteru dengan The Bushwhackers (Butch dan Luke) dan The Hart Foundation di mana mereka menerima peluang gelaran, tetapi dibayangi oleh Legion Of Doom (Animal dan Hawk), yang ketika itu mendominasi bahagian tag, berseteru dengan bekas juara Demolition dalam acara utama tag enam orang yang turut menampilkan juara Dunia WWF The Ultimate Warrior manakala pertahanan gelaran pasukan tag Harts menentang Valentine dan Honky diturunkan ke status perlawanan pembukaan. Terkenal semasa Rhythm and Blues, pengumum WWF Gorilla Monsoon akan mengisytiharkan setiap kali Valentine mengambil mikrofon dan menyanyi (sambil cuba bermain gitar) bahawa "jika anda menggantung The Hammer kerana menjadi penyanyi yang baik anda akan menggantung orang yang tidak bersalah".

Pada pertengahan Disember, rakan kongsinya The Honky Tonk Man meninggalkan World Wrestling Federation. Sebuah sudut telah dirakam pada 28 Disember 1990, di Madison Square Garden di mana beliau dikalahkan oleh Saba Simba selepas secara tidak sengaja dipukul oleh gitar Jimmy Hart; selepas itu beliau hampir menyerang pengurusnya dan mula disambut sorakan oleh peminat. Pada 7 Januari 1991, sudut itu diperluaskan. Dalam perlawanan yang menyaksikan Davey Boy Smith mengalahkan Dino Bravo, Valentine sekali lagi secara tidak sengaja dipukul oleh megafon Jimmy Hart. Kali ini Valentine menyerang Jimmy Hart dan berpaling wajah. Walau bagaimanapun, Valentine secara tiba-tiba meninggalkan syarikat itu dan bersama dengan pemergian Honky Tonk Man dari WWF yang disebutkan di atas ini secara berkesan membatalkan perseteruan yang dirancang dengan Valentine.

2.8. Universal Wrestling Federation (1991)

Herb Abrams mempunyai rancangan agresif untuk Universal Wrestling Federationnya, mengumumkan perjanjian dengan penggusti terkenal seperti Andre the Giant, Steve Williams, The Killer Bees, dan Bob Orton. Ditambah ke senarai ini ialah Greg Valentine, yang menyertai syarikat itu pada 9 Januari 1991. Beliau membuat debutnya pada malam itu di rakaman televisyen di Penta Hotel di New York City, mengalahkan Sonny Blaze. Beliau kemudian mengalahkan Mike Durham pada rakaman yang sama, dan ditemu bual oleh Albano, bekas pengurus WWFnya dalam segmen "Captain Lou's Corner" di televisyen UWF. Walau bagaimanapun, tempohnya di UWF secara teknikal hanya untuk rakaman TV itu; seperti Andre the Giant, Vince McMahon bertindak balas terhadap pengumuman Abram dengan memujuk Greg Valentine kembali ke WWF. Dalam temu bual pada tahun 2000, Valentine menyatakan bahawa Abrams membalas dendam dengan menahan bayaran untuk penampilannya di UWF. Semasa tempoh ini, Valentine juga melawat Mesir di mana beliau mencabar juara tempatan Mamdouh Farag.

2.9. World Championship Wrestling (1992)

Menyedari statusnya yang semakin berkurangan, Valentine meninggalkan WWF dan menandatangani kontrak dengan World Championship Wrestling (WCW) pada tahun 1992. Beliau membuat debutnya pada 4 Februari 1992, di sebuah house show di Norfolk, Virginia. Berpasukan dengan Terry Taylor, duo itu mengalahkan Marcus Alexander Bagwell dan Tom Zenk. Pada 15 Februari 1992, beliau membuat debutnya di televisyen. Dua minggu kemudian, beliau berpasukan lagi dengan Terry Taylor untuk mengalahkan Ron Simmons dan Big Josh untuk memenangi WCW United States Tag Team Championship. Sepanjang musim bunga, duo itu berjaya mempertahankan tali pinggang menentang Zenk dan Bagwell di pelbagai house show. Pada 17 Mei 1992, di WrestleWar 92, mereka kehilangan gelaran itu kepada The Freebirds. Di Beach Blast, Valentine memin Marcus Bagwell. Pada Julai, beliau terlibat dalam sudut dengan Dusty Rhodes dan Dustin Rhodes di mana beliau berhadapan dengan duo bapa/anak itu di WCW Worldwide. Kedua-dua Rhodes menyerang Valentine, hanya untuk kemudian dibalas oleh Dick Slater dan The Barbarian.

Valentine menghadapi Dustin Rhodes dalam beberapa house show pada musim panas itu dan tidak pernah menang. Semasa dalam siri ini, Valentine juga mula kerap berpasukan dengan Dick Slater. Duo itu gusti The Freebirds dan Barry Windham & Dustin Rhodes. Di Clash of the Champions XX, Bobby Eaton & Arn Anderson mengalahkan Slater dan Valentine dalam perlawanan tumit vs tumit yang jarang berlaku. Pada September 1992, Valentine terlibat dalam perseteruan house show dengan Van Hammer dan tidak pernah kalah. Pada musim gugur, beliau terus berpasukan dengan Slater dalam perlawanan menentang The Steiner Brothers. Di televisyen, nasib Valentine terus merosot. Pada edisi 11 Oktober 1992 WCW Pro, beliau dikalahkan oleh Shane Douglas. Pada rakaman 19 Oktober 1992 WCW Saturday Night, beliau tiba untuk mengetahui bahawa beliau akan kalah kepada Sting pada rakaman malam itu. Selain itu, beliau tidak dijadualkan untuk sebarang acara akan datang, dan Valentine meletak jawatan dari promosi itu.

2.10. World Wrestling Federation (1993-1994)

Beliau muncul semula di WWF di Survivor Series 1993 di bawah topeng sebagai The Blue Knight dalam perlawanan penyingkiran yang menampilkan Shawn Michaels (yang menggantikan Jerry Lawler) dan tiga "ksatria"nya (yang turut termasuk Barry Horowitz sebagai Red Knight dan Jeff Gaylord sebagai Black Knight) menentang Hart Family. Beliau akan kembali lagi, sebagai Greg Valentine, di Royal Rumble 1994, bertahan lebih dari dua puluh minit sebelum disingkirkan oleh Rick Martel. Pada musim panas itu Valentine akan gusti tiga kali dalam jelajah house show Julai, menghadapi Bob Backlund dalam setiap kesempatan.

2.11. Independent circuit (1994-1996)

Valentine kemudian menjelajah litar bebas, gusti di Jepun, dengan promosi International Championship Wrestling yang berpangkalan di Hamilton dan dengan American Wrestling Federation. Beliau memenangi Kejuaraan Pasukan Tag AWF sekali dengan Tommy Rich.

2.12. World Championship Wrestling (1996-1998)

Bermula pada musim panas 1996, Valentine membuat beberapa penampilan dengan WCW sepanjang dua tahun berikutnya. Beliau digunakan atas dasar bayar-per-penampilan, tetapi jarang digunakan dan dibenarkan untuk terus gusti di litar bebas. Pada 1 Julai 1996, Valentine menghadapi Randy Savage di WCW Monday Nitro di Landover, Maryland. Valentine digunakan terutamanya di televisyen, menghadapi The Giant, Harlem Heat, dan Lex Luger. Pada tahun berikutnya beliau juga jarang digunakan, sekali lagi di televisyen tetapi mempunyai rekod 6-2, mengalahkan Mike Enos, Bobby Eaton, dan Billy Kidman. Valentine gusti empat kali untuk promosi itu pada tahun 1998 dan mempunyai rekod 3-1. Beliau menamatkan kerjayanya di WCW dengan kemenangan ke atas Pat Tanaka pada 17 Februari 1998.

2.13. Late career and activities (1998-2019)

Pada 10 Oktober 1999, beliau muncul di pay-per-view Heroes of Wrestling yang terkenal, memin George "The Animal" Steele dengan bantuan Sherri Martel. Beliau gusti dalam jelajah United Kingdom pada tahun 2000 di mana Yokozuna meninggal dunia. Beliau juga terlibat dengan X Wrestling Federation yang tidak bertahan lama sebagai pelabur dan sebagai penghibur dalam gelanggang. Pada tahun 2000-an, beliau mula mengurangkan tarikh bebasnya untuk mengejar kerjaya dalam hartanah.

Pada 13 Mac 2004, Valentine dimasukkan ke dalam Dewan Kemasyhuran WWE kelas 2004 oleh bekas pengurusnya Jimmy Hart. Malam berikutnya, di WrestleMania XX di Madison Square Garden, Valentine menerima tepukan gemuruh apabila kelas 2004 diperkenalkan. Tidak lama selepas dimasukkan ke dalam Dewan Kemasyhuran WWE, Valentine mendedikasikan plak yang diterimanya kepada mendiang bapanya dengan berkata: "Ini untukmu ayah, Johnny Valentine".

Pada 29 Januari 2005, di WrestleReunion, Valentine memenangi battle royal tujuh belas orang untuk menjadi Juara Berat IWA. Beliau kehilangan gelaran itu kepada Tito Santana di WrestleReunion #2 pada 27 Ogos tahun itu. Valentine juga gusti untuk beberapa promosi bebas, termasuk AWA Superstars of Wrestling, yang menjelajah New England. Dalam AWA Superstars of Wrestling, Valentine kerap gusti Tony Atlas.

Pada 3 Oktober 2005, Valentine membuat penampilan di WWE Homecoming, dan pada 23 Oktober beliau dikalahkan oleh Rob Conway (kemudian menggunakan gimik yang serupa dengan gimik Randy Orton "pembunuh legenda") dalam episod WWE Heat selepas Eugene campur tangan bagi pihaknya, menyebabkan pengadil memberikan kemenangan melalui pembatalan kepada Conway.

Pada Mei 2007, Valentine mengalahkan Quinson Valentino untuk memenangi Kejuaraan Gusti Grand-Prix Kanada di Morrisburg, Ontario. Pada 24 Ogos 2007, Valentine kembali ke Ontario untuk mempertahankan Kejuaraan CGPW menentang Koko B. Ware di Cornwall, selepas Koko mengalahkan Valentine dalam perlawanan bukan gelaran, pada malam sebelumnya, di Ottawa. Valentine berjaya mengalahkan Koko di Cornwall, walaupun gelaran itu dikosongkan kerana tidak aktif.

Pada akhir 2007, Valentine membuat penampilan di JCW atau Juggalo Championship Wrestling membentuk semula Dream Team dengan Brutus Beefcake dalam perlawanan penyingkiran 8 pasukan untuk Gelaran Tag-Team JCW yang kosong ketika itu. Di mana mereka adalah pasukan pertama yang disingkirkan selepas sunset flip yang sedikit tersilap dari Necro Butcher.

Valentine hadir pada upacara persaraan rakan lamanya, Ric Flair, pada episod 31 Mac 2008 WWE Raw.

Pada 29 Januari 2011, Valentine dimasukkan ke dalam "Dewan Kemasyhuran" Legends Pro Wrestling oleh Jack Blaze di Wheeling, West Virginia, pada acara tahunan "LPW Over The Edge" mereka. Valentine bertanding dalam dua perlawanan pada tahun 2018, kedua-duanya adalah perlawanan pasukan tag.

2.14. Activities in Japan

Pada Mei 1975, Greg Valentine membuat penampilan pertamanya di Jepun untuk siri 'Golden Fight Series' New Japan Pro-Wrestling. Beliau berhadapan dalam perlawanan perseorangan menentang Antonio Inoki, Seiji Sakaguchi, dan Strong Kobayashi. Beliau juga berpasangan dengan Andre the Giant dan Tiger Jeet Singh yang membuat penampilan khas. Pada 4 Disember 1975, beliau bekerjasama dengan Ivan Koloff untuk mencabar Inoki dan Sakaguchi untuk Kejuaraan Pasukan Tag Amerika Utara mereka. Beliau sekali lagi mencabar Kejuaraan Pasukan Tag Amerika Utara pada 16 November 1979, kali ini berpasangan dengan Masa Saito menentang juara baharu Sakaguchi dan Riki Choshu. Pada 4 Disember 1979, di Gimnasium Wilayah Osaka, beliau mencabar WWF Junior Heavyweight Championship yang dipegang oleh Tatsumi Fujinami, dalam perlawanan yang sangat baik.

Pada September 1984, beliau kembali ke New Japan Pro-Wrestling untuk bahagian kedua siri 'Bloody Fight Series' sebagai Juara Berat Interkontinental WWF. Dalam perlawanan terakhir siri itu pada 20 September di Gimnasium Wilayah Osaka, beliau menghadapi Tatsumi Fujinami, yang merupakan Juara Berat Antarabangsa WWF ketika itu, dalam perlawanan bukan gelaran. Fujinami memenangi perlawanan itu dengan small package. Pada tahun 1990-an, beliau juga membuat penampilan di Japan-US Wrestling Summit, SWS, Battlarts, dan Big Japan Pro-Wrestling pada awal penubuhannya. Pada 13 April 1990, di Japan-US Wrestling Summit, beliau berhadapan dalam perlawanan perseorangan menentang The Great Kabuki.