Hans Knappertsbusch

1.1. Zaman Kanak-kanak dan Pendidikan

Hans Alfred Knappertsbusch dilahirkan di Elberfeld, kini sebahagian daripada Wuppertal, pada 12 Mac 1888. Beliau adalah anak kedua daripada dua orang abang dan seorang adik perempuan, kepada Gustav Knappertsbusch, seorang pengilang penyulingan, dan isterinya Hermine Juliane Berta (née Wiegand). Nenek moyang Knappertsbusch boleh dikesan kembali kepada Gerhard auf dem Knappen (1580-1668), seorang tuan tanah. Keluarga Knappertsbusch mengendalikan kilang penyulingan Kornbrennerei Knappertsbusch^{Bahasa German}, yang diasaskan oleh moyangnya Johann Heinrich Knappertsbusch pada tahun 1834. Knappertsbusch menerima pembaptisan bayi Calvinis pada 22 April 1888 dan pengesahan pada 10 Mac 1903.

Sejak kecil, beliau menunjukkan bakat muzik yang luar biasa, bermain biola dan kemudiannya cornet. Pada usia 12 tahun, beliau sudah memimpin orkestra sekolah tinggi beliau, menjadi terkenal di bandar asalnya. Namun, ibu bapanya tidak menyokong hasratnya untuk bergelar ahli muzik. Oleh itu, beliau menamatkan Abitur dan pada tahun 1908, beliau dihantar untuk belajar falsafah di Universiti Bonn. Beliau juga kemudiannya belajar falsafah di Munich, dan dikatakan tesis kelulusannya adalah mengenai 'Kundry dalam Parsifal'. Walau bagaimanapun, beliau secara rahsia meneruskan pengajian muzik di Konservatori Cologne (kini Universiti Muzik dan Tarian Cologne) secara selari dengan pengajian falsafahnya. Di sana, beliau belajar konduktor dari pengetua, Fritz Steinbach, komposisi dari Otto Lohse, konduktor utama Opera Cologne, dan piano dari Lazzaro Uzielli, seorang murid Clara Schumann dan Joachim Raff.

1.2. Kerjaya Awal dan Perkembangan

Knappertsbusch memulakan kerjayanya sebagai Kapelmeister, mengendalikan pelbagai teater di Mülheim an der Ruhr, Bochum, Elberfeld, dan Leipzig dari tahun 1909. Pada tempoh ini, beliau menghabiskan musim panas sebagai pembantu kepada Siegfried Wagner dan Hans Richter di Festival Bayreuth. Pengalaman ini dianggap sangat penting dalam pembentukan tafsiran muzikalnya dan menjadi asas kepada perkembangannya sebagai konduktor Wagner bertaraf antarabangsa. Pada 15 September 1913, beliau membuat penampilan sulung rasminya di pentas opera dengan mengendalikan opera komik Louis-Aimé Maillart, Les Dragons de Villars, di Teater Elberfeld. Sebelum perkahwinan pertamanya, Knappertsbusch pernah bertunang dengan penyanyi sopran Käthe Jänicke, yang melakonkan watak heroin Rose Friquet dalam persembahan sulungnya itu, tetapi pertunangan tersebut putus kerana perbezaan pendapat mengenai kehidupan berumah tangga. Pada tahun 1914, beliau mula menarik perhatian dengan mengendalikan festival muzik Wagner di Belanda.

Selepas berkhidmat dalam Perang Dunia Pertama sebagai ahli muzik bukan kombatan yang berpangkalan di Berlin, beliau mengambil alih jawatan Franz Mikorey pada tahun 1919 di Dessau, di Teater Friedrich (kini Anhaltisches Theater^{Bahasa German}), dan menjadi pengarah muzik am termuda di Jerman. Pada tahun 1922, beliau berpindah ke Munich, menggantikan Bruno Walter sebagai pengarah muzik am Bavarian State Opera dan konsert akademi Odeon^{Bahasa German}, jawatan yang disandangnya sehingga tahun 1935. Pada tahun 1924, beliau dilantik sebagai profesor. Pada Ogos 1929, beliau pertama kali mengendalikan Vienna Philharmonic, merakam karya Clemens von Franckenstein. Pada malam yang sama, beliau mengendalikan Simfoni No. 3 'Eroica' Beethoven, dengan hanya sedikit latihan.

1.3. Sebagai Pengarah Muzik Am di Bavarian State Opera

Knappertsbusch kekal di Munich selama sebelas tahun. Sepanjang tempoh ini, beliau mengundang konduktor tamu terkenal seperti Richard Strauss dan Sir Thomas Beecham, di samping menerima pujian tinggi untuk kondukturnya sendiri. Selepas persembahan Parsifal pada tahun 1931, seorang pengulas menulis, "Beberapa konduktor mempunyai keberanian untuk mengambil opera ini dengan cukup perlahan. Profesor Knappertsbusch, bagaimanapun, memberikan tafsiran yang seimbang sepenuhnya... penuh kehidupan, penuh falsafah dan penuh daya tarikan." Pengulas yang sama juga mencatatkan bahawa pengalaman Knappertsbusch di Bayreuth sebelum perang memberinya kelebihan berbanding konduktor pesaing seperti Arturo Toscanini dan Wilhelm Furtwängler.

Walaupun beliau dikenali sebagai konservatif dari segi muzik, beliau mengendalikan perdana tujuh opera semasa tempohnya di Munich: Don Gil von den grünen Hosen oleh Walter Braunfels, Das Himmelskleid oleh Ermanno Wolf-Ferrari, Samuel Pepys oleh Albert Coates, Die geliebte Stimme oleh Jaromír Weinberger, Lucedia oleh Vittorio Giannini, dan Das Herz oleh Hans Pfitzner (yang merupakan perdana serantau). Konduktor Inggeris, Adrian Boult, yang melawat Munich, mendapati persembahan Mozart Knappertsbusch kurang ketepatan irama, tetapi memuji pengendalian Wagnernya, menyatakan bahawa bahkan Arthur Nikisch tidak dapat menghasilkan persembahan Tristan und Isolde yang lebih mengagumkan. Populariti antarabangsa Knappertsbusch juga meluas, dengan persembahan di pelbagai rumah opera di seluruh Eropah, dari Leningrad hingga Madrid, dan dari Stockholm hingga Naples. Walau bagaimanapun, beliau menolak jemputan dari luar Eropah, termasuk tawaran dari Metropolitan Opera di New York, terutamanya disebabkan oleh rasa tidak senang beliau terhadap larangan aktiviti seni yang dikenakan oleh Amerika Syarikat terhadapnya selepas Perang Dunia Kedua.

Dalam kehidupan peribadinya, Knappertsbusch bercerai dengan isteri pertamanya, Ellen, pada tahun 1925. Pada tahun berikutnya, beliau berkahwin dengan Marion von Leipzig (1888-1984), anak perempuan Kolonel Erich von Leipzig dari Tentera Prusia, dan saudara tiri kepada Hans-Hasso von Veltheim, seorang tuan tanah Jerman dan ahli antroposofi. Perkahwinan ini tidak mempunyai anak dan kekal sehingga akhir hayat Knappertsbusch.

1.4. Aktiviti Semasa Rejim Nazi (1933-1945)

Pada tahun 1933, sempena ulang tahun ke-50 kematian Richard Wagner, penulis Thomas Mann menyampaikan kuliah di Munich bertajuk "Penderitaan dan Keagungan Richard Wagner", di mana beliau menghormati tetapi juga mengemukakan kritikan pelbagai segi terhadap Wagner dan karyanya. Sebagai pengagum Wagner yang bersemangat, Knappertsbusch mengecam Mann dengan menulis "Protes dari Kota Richard Wagner, Munich" dengan bantuan komposer Hans Pfitzner. Dokumen ini menyerang kritikan Mann dan mengecam sokongan Mann terhadap Republik Weimar. Protes ini diterbitkan di radio dan akhbar harian "Münchner Neueste Nachrichten^{Bahasa German}" dengan ditandatangani oleh kira-kira 40 tokoh budaya dan politik terkemuka di Munich, termasuk Richard Strauss. Serangan ini terhadap Mann dengan cepat mengambil dimensi politik di Jerman Nazi dan mempercepatkan rancangan Mann untuk berpindah.

Walaupun pegangan politik Knappertsbusch adalah nasionalisme Jerman, beliau bukanlah ahli Nazi dan tidak bersimpati terhadap Nazisme. Rasa tidak sukanya terhadap parti itu menyebabkan beliau dianggap sebagai "tidak boleh dipercayai dari segi politik" oleh rejim Nazi. Beliau enggan mengendalikan lagu parti Nazi, "Horst-Wessel-Lied^{Bahasa German}", yang sepatutnya dimainkan pada pembukaan konsert, dan sering bersikap kasar terhadap rejim tersebut. Tindakan ini menimbulkan kemarahan Adolf Hitler, yang tidak menyukai tempo perlahan Knappertsbusch, malah memanggilnya "ketua pancaragam tentera". Akibatnya, pada tahun 1936, kontrak seumur hidup Knappertsbusch di Opera Negeri Munich telah dibatalkan. Namun, disebabkan kekurangan konduktor berbakat di Jerman Nazi, larangan terhadapnya segera dicabut. Pada tahun 1937, Clemens Krauss, seorang konduktor yang disukai Hitler dan patuh kepada rejim, dilantik sebagai pengarah opera.

Ekoran peristiwa di Munich ini, Knappertsbusch memindahkan pusat aktivitinya ke Austria. Pada tahun 1936, beliau membuat penampilan sulung di Vienna State Opera dan menjadi konduktor tamu tetap di sana. Walaupun tiada jawatan rasmi, beliau sangat terlibat dalam pengurusan Opera Negeri sehingga tahun 1944. Beliau juga kembali membuat persembahan di Festival Salzburg dari tahun 1937, tahun di mana Toscanini, Walter, dan Furtwängler turut membuat persembahan, menandakan ia adalah satu-satunya kesempatan keempat-empat konduktor ini bersama-sama. Beliau mengekalkan hubungan jangka panjang dengan Vienna Philharmonic sehingga akhir hayatnya. Pada tahun 1939, Willy Boskovsky, yang telah menyertai Vienna Philharmonic enam tahun sebelumnya, dilantik sebagai konsertmaster kedua atas cadangan Knappertsbusch. Apabila Austria diilhakkan ke Jerman Raya pada tahun 1938 melalui peristiwa Anschluss, Knappertsbusch sekali lagi mula bekerja di wilayah Jerman. Sepanjang perang, beliau mengendalikan beberapa konsert dengan Berlin Philharmonic di negara-negara yang diduduki atau bersekutu Jerman, sesuatu yang ditolak oleh Wilhelm Furtwängler. Knappertsbusch dibenarkan untuk terus mengendalikan muzik di bawah pemerintahan Nazi, walaupun Munich kekal tertutup kepadanya.

Pada 30 Jun 1944, beliau mengendalikan persembahan terakhir di bangunan lama Vienna State Opera, sebuah persembahan Götterdämmerung oleh Wagner, yang dimusnahkan oleh pengeboman beberapa jam kemudian. Presiden Vienna Philharmonic, Otto Strasser, mengenang:
Pengeboman Vienna telah bermula. Pada bulan Jun itu, peluru sudah jatuh di pinggir bandar, dan setiap ahli orkestra tahu bahawa Götterdämmerung akan menjadi persembahan terakhir kami di rumah lama itu. Ia adalah Götterdämmerung dalam pelbagai makna: ia adalah penghujung era. ... semua orang mempunyai perasaan yang sama ini. Knappertsbusch mengendalikan, dan saya fikir ia adalah salah satu persembahan terhebat dalam hidupnya.

Meskipun hubungannya yang tegang dengan pihak Nazi, Knappertsbusch juga mengambil bahagian dalam acara-acara yang berkaitan dengan Nazi. Contohnya, beliau mengendalikan dua konsert meraikan hari lahir Hitler pada tahun 1943 dan 1944. Pada 30 Januari 1943, beliau dianugerahkan War Merit Cross tanpa pedang oleh Hitler. Keadaan Knappertsbusch semasa era Nazi Jerman menyerupai keadaan rakan konduktornya Wilhelm Furtwängler; beliau begitu mendalam berakar dalam budaya dan seni Jerman sehingga beliau tidak dapat atau tidak mahu membayangkan berpindah. Namun, beliau akhirnya menganggap bahawa untuk meneruskan aktiviti seninya di Jerman Nazi, beliau tidak dapat mengelak daripada bekerjasama dengan rejim, walaupun beliau tidak menyukainya. Pada Ogos 1944, pada peringkat akhir Perang Dunia Kedua, namanya disenaraikan dalam 'Gottbegnadeten-Liste^{Bahasa German}' (Senarai Seniman Berkat Tuhan) yang diluluskan oleh Hitler, dalam kategori konduktor terpenting, yang akhirnya menyelamatkannya daripada bencana di barisan belakang.

1.5. Aktiviti Pasca Perang dan Bayreuth

Selepas perang, terdapat desakan meluas di Munich agar Knappertsbusch kembali. Namun, seperti ahli muzik terkemuka lain yang pernah bekerja di bawah rejim Nazi, beliau tertakluk kepada proses denazifikasi, dan pihak berkuasa Amerika Syarikat mengenakan larangan persembahan terhadapnya pada musim luruh 1945, yang dicabut pada Disember 1946. Pihak Amerika kemudiannya melantik Georg Solti, seorang ahli muzik Yahudi muda yang berada dalam buangan di Switzerland semasa perang, sebagai pengarah muzik am Opera Negeri Munich. Solti kemudian mengenang:
Daripada semua orang yang mungkin mempunyai alasan untuk tidak menyukai pelantikan saya di Munich selepas perang, ada seorang yang mempunyai lebih banyak alasan daripada orang lain: itu adalah Hans Knappertsbusch. Sebenarnya, ada seorang lelaki yang benar-benar membantu saya, dalam kekurangan pengalaman saya: itu adalah Hans Knappertsbusch. Beliau adalah seorang bapa bagi saya.
Solti kemudiannya merakamkan Der Ring des Nibelungen penuh di studio, yang pada asalnya Knappertsbusch dijadualkan untuk mengendalikan.

Selepas ini, Knappertsbusch kebanyakannya bekerja secara bebas. Beliau menolak jemputan untuk mengendalikan di Metropolitan Opera di New York, tetapi terus tampil sebagai artis tamu di Vienna dan tempat lain, dan menjadi tiang utama Festival Bayreuth. Beliau mengendalikan persembahan pertama Der Ring des Nibelungen pada pembukaan semula festival pasca perang pada tahun 1951. Walaupun beliau secara terang-terangan tidak menyukai produksi minimalis Wieland Wagner yang cermat, beliau kembali ke festival hampir setiap tahun sepanjang hayatnya. Beliau paling banyak dikaitkan dengan Parsifal di sana; daripada 95 penampilannya di Bayreuth, 55 daripadanya adalah mengendalikan opera ini. Beliau tidak menyertai Festival Bayreuth pada tahun 1953 sebagai protes terhadap gaya produksi inovatif Wieland Wagner, dan beliau juga tidak mengendalikan Der Ring des Nibelungen selepas tahun 1959 atas sebab yang sama. Setiap kali Knappertsbusch mengunjungi Bayreuth untuk festival, beliau sentiasa menziarahi kubur Wagner.

Knappertsbusch kembali beraksi pada tahun 1947 dengan mengendalikan Orkestra Simfoni Bamberg. Beliau terus aktif sebagai konduktor terutamanya di Munich dan Vienna. Beliau juga membuat persembahan di Theater an der Wien dari tahun 1947 hingga 1950, yang menjadi teater alternatif untuk Vienna State Opera yang rosak. Pada November 1955, beliau mengendalikan Der Rosenkavalier oleh Richard Strauss pada pembukaan semula Vienna State Opera yang telah dibina semula. Namun, ini merupakan penampilan terakhirnya di Vienna State Opera, kerana Herbert von Karajan, yang mengambil alih sebagai pengarah teater pada tahun 1956, tidak lagi bekerjasama dengannya. Karajan meneruskan kerjasama rapat dengan Vienna Philharmonic dari tahun 1947 dan mengambil bahagian dalam konsert orkestra di Theater an der Wien dan Festival Salzburg sebagai konduktor rakaman.

Pada Januari 1961, Knappertsbusch mengalami perforasi gastrik semasa menjadi konduktor tamu di Brussels, memerlukan pembedahan besar di mana tiga perempat perutnya dibuang. Walaupun beliau pulih, penurunan berat badannya hampir 60 kg (beliau memiliki ketinggian hampir 2 m) jelas menunjukkan kemerosotan kesihatannya, dan ahli orkestra mula merasakan suasana perpisahan dalam konduktornya.

1.6. Tahun-tahun Akhir dan Kematian

Pada 21 November 1963, Knappertsbusch mengendalikan Consecration of the House Overture Beethoven di konsert peringatan pembinaan semula Nationaltheater (Teater Nasional Munich) Bavarian State Opera, yang telah rosak teruk semasa Perang Dunia Kedua. Pada akhir September 1964, selepas persembahan terakhirnya di Bayreuth pada tahun itu, Knappertsbusch mengalami kejatuhan teruk akibat penyakit telinga dalaman yang dideritainya sejak muda, menyebabkan patah tulang pinggul. Beliau segera dimasukkan ke hospital untuk pembedahan tetapi tidak pernah pulih sepenuhnya. Beliau dibenarkan keluar hospital pada Disember tahun yang sama dan meneruskan rawatan di rumah. Pada April 1965, atas nasihat doktornya, beliau mengumumkan untuk menarik diri daripada Festival Bayreuth pada tahun itu. Knappertsbusch meninggal dunia pada 25 Oktober 1965, pada usia 77 tahun, akibat kegagalan jantung akut dan kegagalan peredaran darah. Beliau dikebumikan di tanah perkuburan Bogenhausen di Munich. Mengikut wasiatnya, majlis pengebumiannya dihadiri oleh kira-kira 20 orang terdekat sahaja, tanpa sebarang nyanyian atau persembahan instrumental. Sebuah salib besi tempa yang ringkas diletakkan di kuburnya mengikut kehendaknya.

Rakan-rakan sekerjanya sangat meratapi pemergiannya. Pada tahun 1967, penerbit rakaman John Culshaw menulis tentangnya:
Jarang sekali terdapat ikatan kasih sayang sejati antara orkestra dan konduktor, terutamanya dalam kes orkestra dengan tradisi yang begitu lama dan membanggakan seperti Vienna Philharmonic. Ahli yang lebih tua masih bercakap dengan kagum tentang Furtwängler dan Richard Strauss. Mereka bercakap dengan rasa hormat yang mendalam terhadap kenangan Erich Kleiber, Clemens Krauss dan Bruno Walter. Bagi yang lain, yang masih hidup, mereka mempunyai perasaan bercampur aduk dari kebencian hingga kagum. Tetapi bagi Hans Knappertsbusch, mereka mempunyai cinta.

Beberapa konsert peringatan diadakan untuk beliau:

• Pada 30 Oktober 1965, satu upacara peringatan telah diadakan di Bavarian State Opera. Meinhard von Zallinger mengendalikan bahagian ketiga Simfoni No. 3 Brahms, Robert Heger mengendalikan sebahagian dari Parsifal Wagner (Babak Ketiga), dan Joseph Keilberth mengendalikan "Siegfried's Funeral March" dari Götterdämmerung Wagner.
• Pada 11 November 1965, satu konsert telah diadakan oleh Solti dan Vienna Philharmonic di Musikverein Vienna, yang menampilkan "Siegfried's Funeral March" dari Götterdämmerung Wagner dan bahagian kedua Simfoni No. 7 Bruckner.
• Pada 17 November 1965, satu upacara peringatan telah diadakan di Dewan Bandaraya Munich, di mana Robert Heger mengendalikan Munich Philharmonic, mempersembahkan "Adagio" dari bahagian ketiga Serenade No. 10 Mozart, Gran Partita^{Bahasa Itali}, dan Metamorphosen^{Bahasa German} oleh Richard Strauss.

2.1. Repertoir Teras dan Interpretasi

Knappertsbusch terkenal dengan rakaman karya Ludwig van Beethoven, Anton Bruckner, Johannes Brahms, dan Richard Strauss. Namun, beliau dianggap sebagai salah seorang penafsir Wagner terpenting abad ke-20. Karya-karya Richard Wagner berada di hati beliau, dan selepas perang, beliau mengendalikan secara percuma di Festival Bayreuth. Daripada semua karya, beliau paling menyayangi Parsifal, yang dikendalikannya sebanyak 55 kali daripada 95 penampilannya di Bayreuth. Knappertsbusch sentiasa melawat kubur Wagner setiap kali beliau berada di Bayreuth untuk festival tersebut.



Orientasi artistik Knappertsbusch bersifat tradisional dan tidak inovatif. Beliau tidak menyukai karya-karya pasca perang, walaupun pada usia muda beliau menerima muzik kontemporari. Namun, minatnya terhadap muzik kontemporari berkurangan seiring usia. Knappertsbusch tidak gemar melakukan latihan yang terlalu banyak dan lebih suka bergantung pada intuisi semasa persembahan. Beliau pernah berkata kepada ahli Vienna Philharmonic ketika mengendalikan Der Rosenkavalier pada tahun 1955, "Anda tahu karya ini dengan baik. Saya juga tahu. Jadi mengapa kita perlu berlatih?". Walaupun beliau terkenal dengan gerak isyaratnya yang sederhana semasa mengendalikan - konduktor Erich Kleiber pernah memanggilnya "satu-satunya lelaki yang boleh mengubah daripada piano kepada forte dengan pergerakan manset sahaja" - karakternya yang penuh sugesti membolehkannya mendorong orkestra untuk mencapai persembahan terbaik. Kadang-kadang, pandangan mata atau ekspresi wajahnya sudah cukup untuk menyampaikan kehendaknya kepada ahli orkestra. Beliau sangat menyukai spontaniti dalam reproduksi karya muzik dan tidak suka melakukan rakaman studio yang memerlukan kawalan ketat. Beliau mempunyai jangkauan repertoir yang luas, dari Bach hingga Stravinsky, termasuk Mozart, Beethoven, Schubert, Schumann, Brahms, Tchaikovsky, Mahler, Richard Strauss, Sibelius, Franz Schmidt, Respighi, Bartók, dan Theodor Berger. Dalam opera, beliau juga mengendalikan karya-karya Verdi, Puccini, Korngold, Hans Pfitzner, dan Wolf-Ferrari. Knappertsbusch juga menjalin persahabatan dengan komposer Pfitzner, Korngold, dan Richard Strauss, serta konduktor Leo Blech.

2.2. Perdana dan Aktiviti Pentas Antarabangsa

Sepanjang tempohnya di Munich, beliau mengendalikan perdana tujuh opera: Don Gil von den grünen Hosen oleh Walter Braunfels, Das Himmelskleid oleh Ermanno Wolf-Ferrari, Samuel Pepys oleh Albert Coates, Die geliebte Stimme oleh Jaromír Weinberger, Lucedia oleh Vittorio Giannini, dan Das Herz oleh Hans Pfitzner (perdana serantau). Di samping itu, Knappertsbusch menikmati populariti antarabangsa yang luas, dengan persembahan tamu di pelbagai rumah opera di seluruh Eropah, termasuk di Saint Petersburg (kini Leningrad), Madrid, Stockholm, dan Naples. Selepas perang, beliau juga sering tampil di Paris.

2.3. Pendirian Mengenai Pilihan Skor Bruckner

Simfoni-simfoni Bruckner juga merupakan repertoir kegemaran Knappertsbusch, tetapi beliau terkenal tidak menggunakan edisi kritikal yang baharu. Pada zaman mudanya, hanya "edisi semakan" bagi skor Bruckner yang tersedia, yang mengandungi perubahan dan potongan oleh pihak selain Bruckner sendiri. Walaupun "edisi kritikal" yang disemak oleh Robert Haas telah diterbitkan sejak tahun 1935, dan kemudian oleh Leopold Nowak, Knappertsbusch tetap menggunakan edisi semakan lama semasa mengendalikan simfoni-simfoni Bruckner. Alasan beliau memilih untuk tidak menggunakan edisi kritikal yang tersedia pada masa itu tidak diketahui.

2.4. Aktiviti Komposisi

Knappertsbusch juga meninggalkan beberapa karya ciptaannya sendiri. Pada 29 November 2015, sempena ulang tahun ke-50 kematian Knappertsbusch, sebuah simposium yang turut menampilkan persembahan karya-karyanya telah diadakan di Pusat Kebudayaan Koto Ward, Tokyo.

Karya-karya beliau termasuk:

• Tarantella Op. 7 untuk piano. Rakaman piano oleh Mitsutaka Shiraishi kini tersedia.
• 3 Lieder mit Orchestra Op. 13 (3 Lagu dengan Orkestra). Skor untuk karya ini kini telah hilang.
  • Über allen Gipfeln Ist Ruh (Nyanyian Pengembara Malam), puisi oleh Johann Wolfgang von Goethe.
  • So regnet es sich langsam ein, puisi oleh Cäsar Flaischlen.
  • Ich lag von sanften Traum umflossen, puisi oleh Friedrich Rückert.

3.1. Sikap Terhadap Rakaman

Knappertsbusch tidak mengambil serius tentang rakaman gramofon seperti sesetengah rakan konduktornya. Walaupun beliau dipuji untuk beberapa rakaman seperti versi Munich bagi Simfoni Ketujuh Beethoven pada tahun 1931 - yang menurut seorang pengulas adalah "monumen api yang tidak goyah" - beliau tidak selesa di studio rakaman. John Culshaw menulis:
Kebenarannya ialah Knappertsbusch tidak dapat menyesuaikan diri dengan keadaan rakaman, dan, tidak kira apa yang kami lakukan, genius yang begitu pasti beliau tunjukkan di teater enggan hidup di studio... Beliau memerlukan bau minyak gris, dan hembusan udara dari belakang pentas. Beliau memerlukan ketidakpastian teater, dan perasaan selesa bahawa di teater anda boleh, sebagai konduktor, mengambil risiko besar dengan pengetahuan bahawa jika sesuatu berakhir dengan bencana, hanya sebahagian kecil penonton yang akan menyedarinya, manakala orkestra akan tahu apa yang berlaku dan akan memaafkan. Tiada satu pun daripada ini berlaku untuk rakaman, dan sekatan yang terhasil terlalu banyak untuknya.
Walau bagaimanapun, Knappertsbusch tidak selalu enggan merakam atau berlatih. Pada tahun 1961, beliau dirakam dalam gambar di bilik kawalan studio bersama-sama dengan rakan artis dan jurutera rakaman, mendengar main balik semasa sesi rakaman Westminster Records. Rakaman latihan bersama Vienna Philharmonic juga masih wujud.

3.2. Rakaman Utama

Knappertsbusch merakam untuk Decca, terutamanya dengan Vienna Philharmonic, tetapi juga dengan London Philharmonic, Paris Conservatoire Orchestra, Zurich Tonhalle Orchestra, dan Orchestre de la Suisse Romande. Karya Wagner, termasuk rakaman studio lengkap Die Meistersinger, mendominasi, tetapi turut termasuk karya-karya oleh Beethoven, Brahms, Bruckner, Schubert, Strauss (Johann dan keluarga, serta Richard), Tchaikovsky, dan Weber. Rakaman yang dibuat untuk RIAS (Rundfunk im amerikanischen Sektor^{Bahasa German}) menampilkan Knappertsbusch mengendalikan Berlin Philharmonic dalam simfoni-simfoni Beethoven (No. 8), Bruckner (No. 8 dan No. 9), Haydn ('Surprise'), dan Schubert ('Unfinished'). Orkestra yang sama turut merakam Nutcracker Suite dan muzik tarian serta opereta Vienna.

Beberapa rakaman terbaik Knappertsbusch dihasilkan daripada persembahan langsung di Bayreuth pada tahun 1950-an dan 1960-an. Rakaman Parsifal dari tahun 1951 telah dikeluarkan oleh Decca, manakala persembahan pada tahun 1962 dirakam oleh Philips. Kedua-dua rakaman ini kekal dalam katalog. Apabila set 1962 dipindahkan ke CD, Alan Blyth menulis dalam Gramophone, "ini adalah persembahan Parsifal yang paling mengharukan dan memuaskan yang pernah dirakam, dan yang atas pelbagai sebab tidak mudah diatasi." Ahli muzik Deryck Cooke juga menyatakan bahawa penetapan tempo dalam versi 1962 adalah yang paling hampir dengan persembahan perdana Parsifal oleh Hermann Levi, dan kualiti Knappertsbusch yang luar biasa terletak pada keupayaannya untuk mengekalkan ketegangan sambil mengubah ekspresi dengan bebas dalam tempo yang perlahan dan luas. Pada tahun 1951, pasukan Decca juga merakamkan The Ring yang dikendalikan oleh Knappertsbusch, tetapi atas sebab kontrak, ia tidak dapat diterbitkan pada masa itu. Namun, Götterdämmerung dari kitaran 1951 itu akhirnya diterbitkan pada tahun 1999.

Berikut adalah senarai rakaman utama Hans Knappertsbusch mengikut urutan kronologi:

4.1. Imej Awam dan Hubungan Interpersonal

Beliau digambarkan sebagai seorang ruppiger Humanist_{humanis kasar}^{Bahasa German}. Perwatakannya yang terus terang, tidak sombong, kadangkala tegas dan mudah meledak-ledak, bersama-sama dengan aura agung yang dipancarkannya, menjadi daya tarikan manusia pada usia tua, dan beliau dihormati di Munich dan Vienna sebagai individu istimewa yang melangkaui sekadar ahli muzik. Beliau bahkan dianugerahkan "kehormatan popular." Pada konsert peringatan pembinaan semula Bavarian State Opera pada 21 November 1963, Knappertsbusch hanya mengendalikan satu karya, iaitu "Consecration of the House Overture" oleh Beethoven. Rakyat Munich, yang mengharapkan persembahan opera daripadanya, melakukan tunjuk perasaan terhadap pihak berkuasa bandar.

Otto Strasser menyatakan bahawa Knappertsbusch adalah individu yang sangat asli, dan tiada ukuran yang sesuai untuknya. Seperti kebanyakan individu artistik, Knappertsbusch juga mempunyai dua sisi yang bertentangan: perwatakannya didominasi oleh kehendak yang kuat dan kekasaran yang teguh, namun diredakan oleh kepekaan tinggi dan sedikit kelembutan. Perwatakannya yang bersahaja dan agak rendah diri juga disukai oleh penonton dan orkestra. Selepas konsert, beliau akan menundukkan kepala kepada orkestra terlebih dahulu, menunjukkan bahawa ahli orkestra memainkan peranan penting dalam kejayaan persembahan, dan melayan ahli orkestra bukan sebagai bawahan, tetapi sebagai rakan kerjasama. Beliau juga membelanjakan banyak kekayaan peribadinya untuk menyokong ahli orkestra yang menghadapi kesukaran semasa tempoh pasca-perang yang huru-hara. Kemudian, terbongkar juga bahawa beliau telah membantu orang yang dianiaya semasa rejim Nazi.

John Culshaw menulis tentangnya:
Beliau adalah konduktor yang paling baik hati, paling sederhana yang pernah saya bekerjasama. Beliau sentiasa murah hati kepada rakan sekerjanya. Beliau tidak akan pernah menyertai perlumbaan tikus untuk kemasyhuran dan kehormatan. Di teater, saya percaya beliau adalah konduktor Wagner yang berkebolehan tertinggi. Saya tahu mengapa orkestra menyayanginya. Saya tahu mengapa kami menyayanginya.

Namun, sifatnya yang kasar, tidak menyenangkan, dan mudah marah juga diketahui dan digeruni. Kemarahan maestro ini mudah menyala, dan kata-kata yang agak langsung serta melulu bukanlah sesuatu yang asing. Seperti yang dilaporkan oleh penyanyi sopran terkenal Birgit Nilsson, penyanyi sering dimarahi dengan kata-kata kotor secara lantang olehnya walaupun semasa persembahan. Beliau mahir dalam menangani masalah persembahan langsung. Pernah dalam persembahan Siegfried, beberapa ahli seksyen bras tidak kembali dari rehat semasa permulaan babak kedua. Knappertsbusch, yang kembali ke podium tanpa melihat sekeliling, mula mengendalikan tanpa tuba atau trompet utama. Beliau segera menyedari masalah itu, menghentikan persembahan, dan menunggu sehingga ahli muzik kembali. Namun, kemarahan maestro ini tidak reda selama setahun selepas kejadian itu. Walaupun beliau terkenal dengan penghinaan terhadap penguasa Nazi, kedudukannya yang istimewa menyelamatkannya daripada bahaya yang mengancam nyawa. Terdapat juga jenaka viola yang unik yang pernah diucapkan oleh Knappertsbusch: "Viola itu sama tidak pentingnya seperti kelamin Paus."

Wartawan Austria Andreas Novak dengan tepat menggambarkan Knappertsbusch sebagai "humanitarian yang pemarah."

4.2. Hubungan Keluarga

Dalam kehidupan peribadi, Knappertsbusch pernah berkahwin dua kali. Pada tahun 1918, beliau berkahwin dengan Ellen Selma Neuhaus (1896-1987) dari Elberfeld, dan mereka mempunyai seorang anak perempuan bernama Anita Clara Julie (22 Mei 1919 - 2 Jun 1938). Anita meninggal dunia pada usia muda akibat tumor otak, yang meninggalkan kesan mendalam dalam kehidupan peribadi Knappertsbusch. Perkahwinan beliau dengan Ellen berakhir pada tahun 1925. Pada tahun 1926, beliau berkahwin dengan Marie von (Marion) Leipzig (28 Februari 1898 - 29 Januari 1984), dan mereka kekal bersama sehingga kematian beliau. Perkahwinan kedua ini tidak mempunyai anak.

Menurut Wolfgang Wagner, Knappertsbusch tidak membenarkan sesiapa selain isterinya masuk ke bilik kerjanya. Beliau menyimpan makam kecil Anita di bilik kerjanya, memakai kunci makam itu sebagai loket, dan sentiasa meletakkan gambar Anita di sisinya. Tidak lama selepas kematian Anita, Otto Strasser melawat rumah Knappertsbusch di Mauer-Kircher-Straße, Munich, semasa lawatan konsert Vienna Philharmonic. Beliau dilayan dengan mesra oleh pasangan itu. Selepas makan malam, Knappertsbusch sendiri menghiburkan tetamu dengan bermain piano, mempersembahkan babak Waldtraute dari Babak Pertama Götterdämmerung Wagner.

Selepas kematian Knappertsbusch, Marion, mengikut wasiat suaminya, mendermakan lebih 200 buah barang milik arwah suaminya, termasuk skor muzik, kepada Perpustakaan Negeri Bavaria pada Januari 1966. Namun, beliau memusnahkan surat-menyurat peribadi Knappertsbusch dan menolak tawaran dari bandar Munich untuk membina monumen peringatan yang dihasilkan oleh pengukir Hans Wimmer. Marion tidak menghadiri sebarang upacara peringatan dan meninggal dunia tanpa memberikan sebarang wawancara mengenai suaminya. Beliau dikebumikan di tanah perkuburan yang sama dengan suaminya.

5.1. Kedudukan dan Pengaruh Sejarah

Beliau dianggap sebagai salah seorang penafsir Wagner terpenting dalam sejarah, dengan gaya yang mengatasi Wilhelm Furtwängler dari segi kualiti dan kedalaman. Knappertsbusch menunjukkan ekspresi yang luar biasa dalam karya-karya Romantik Jerman, terutamanya era Romantik Akhir. Beliau tidak dapat ditandingi dalam drama muzik lewat yang mempunyai kelembutan dan sifat tak terbatas. Di samping itu, Bruckner juga sangat dihormati dalam kalangan konduktor yang dipengaruhinya.

5.2. Anugerah, Penghargaan dan Peringatan

Knappertsbusch menerima pelbagai anugerah dan penghormatan sepanjang hayatnya dan selepas kematiannya:

• 1943:** War Merit Cross (tanpa pedang).
• 1944:** Dilantik sebagai Komander Order of Saint James of the Sword.
• 1953:** Dipilih sebagai Warga Kehormat Bayreuth.
• 1958:** Menerima Bavarian Order of Merit dan Pingat Emas Kehormat Munich. Pada ulang tahun ke-70nya, beliau dianugerahkan Cincin Kehormat Ehrenring der Münchner Philharmoniker^{Bahasa German}. Beliau juga dilantik sebagai Kesatria Legion of Honour.
• 1963:** Dipilih sebagai Warga Kehormat Munich. Menerima Austrian Cross of Honour for Science and Art.

Selain itu, terdapat beberapa aktiviti peringatan dan penghormatan:

• Pada tahun 1937, pengukir Jerman Bernhard Bleeker menghasilkan patung dada Knappertsbusch. Bleeker juga mencipta pingat berukir potret beliau pada tahun 1958, yang dihadiahkan oleh bandar Munich kepada Knappertsbusch sempena ulang tahun ke-70 beliau.
• Potret Knappertsbusch oleh pelukis Hans Jürgen Kallmann dipaparkan di lobi Bavarian State Opera.
• Selepas kematian Knappertsbusch, beberapa jalan dinamakan Knappertsbuschstraße^{Bahasa German} di Bayreuth, Bogenhausen, dan Pforzheim. Di Bogenhausen, terdapat juga sekolah rendah dan menengah Knappertsbuschstraße^{Bahasa German}.
• Pada tahun 1993, rumah kelahiran Knappertsbusch di Funckstraße 55, Wuppertal, telah diiktiraf sebagai monumen budaya di North Rhine-Westphalia dan monumen peringatan di Wuppertal.
• Pada tahun 2000, kilang penyulingan Kornbrennerei Knappertsbusch^{Bahasa German}, yang diuruskan oleh keluarga Knappertsbusch selama beberapa generasi, juga diiktiraf sebagai monumen budaya di North Rhine-Westphalia dan monumen peringatan di Wuppertal.