Henri Moissan

1.1. Kehidupan awal dan pendidikan

Moissan dilahirkan di Paris pada 28 September 1852. Bapanya, Francis Ferdinand Moissan, merupakan seorang pegawai rendah di Syarikat Kereta Api Timur, manakala ibunya, Joséphine Améraldine (née Mitel), adalah seorang tukang jahit dan berasal dari keluarga Yahudi. Pada tahun 1864, keluarganya berpindah ke Meaux, di mana Moissan bersekolah di sekolah tempatan. Semasa di Meaux, Moissan sempat menjadi pelatih pembuat jam.

Pada tahun 1870, Moissan dan keluarganya kembali ke Paris akibat perang menentang Prussia. Disebabkan perang, Moissan tidak dapat memperoleh grade universitaire yang diperlukan untuk melanjutkan pelajaran ke universiti. Setelah berkhidmat selama setahun dalam pasukan tentera, beliau mendaftar di École Supérieure de Pharmacie de Paris. Pada tahun 1871, beliau menjadi pelatih farmasi. Pada tahun 1872, beliau mula bekerja untuk seorang ahli kimia di Paris, di mana beliau berjaya menyelamatkan seseorang yang diracuni arsenik. Pengalaman ini mendorongnya untuk menceburi bidang kimia.

Moissan memulakan pengajiannya di makmal Edmond Frémy di Musée d'Histoire Naturelle dan kemudian di makmal Pierre Paul Dehérain di École Pratique des Haute Études. Dehérain memainkan peranan penting dalam meyakinkannya untuk meneruskan kerjaya akademik. Setelah beberapa kali gagal, Moissan akhirnya berjaya memperoleh baccalauréat pada tahun 1874, yang merupakan syarat untuk belajar di universiti. Pada tahun yang sama, beliau menerbitkan kertas saintifik pertamanya bersama Dehérain, yang membincangkan metabolisme karbon dioksida dan oksigen dalam tumbuhan. Namun, selepas itu beliau beralih fokus dari fisiologi tumbuhan ke kimia tak organik. Beliau berjaya melayakkan diri sebagai ahli farmasi kelas pertama di École Supérieure de Pharmacie pada tahun 1879 dan menerima ijazah kedoktorannya di sana pada tahun 1880, dengan penyelidikan mengenai sianogen dan tindak balasnya untuk membentuk sianida.

1.2. Kerjaya akademik

Moissan cepat naik pangkat di Sekolah Farmasi. Pada tahun 1886, beliau dilantik sebagai Penolong Pensyarah, Demonstrator Kanan, dan akhirnya Profesor Toksikologi. Pada tahun 1899, beliau memegang Jawatan Ketua Kimia Tak Organik. Setahun kemudian, pada tahun 1900, beliau menggantikan Louis Joseph Troost sebagai Profesor Kimia Tak Organik di Sorbonne. Sepanjang kerjayanya di Paris, beliau menjalin persahabatan dengan ahli kimia Alexandre Léon Étard dan ahli botani Vasque.

1.3. Kehidupan peribadi

Henri Moissan berkahwin dengan Léonie Lugan pada tahun 1882. Mereka dikurniakan seorang anak lelaki yang diberi nama Louis Ferdinand Henri, yang dilahirkan pada tahun 1885.

2.1. Pengasingan fluorin

Pada tahun 1880-an, Moissan menumpukan penyelidikannya terhadap kimia fluorin, terutamanya penghasilan unsur itu sendiri. Kewujudan unsur fluorin telah diketahui bertahun-tahun, namun semua percubaan untuk mengasingkannya menemui kegagalan, malah beberapa penyelidik menemui maut dalam usaha tersebut. Fluorin diketahui sebagai unsur yang sangat reaktif dan toksik, malah boleh bertindak balas dengan kaca dan logam mulia. Terdapat laporan mengenai saintis yang cedera, termasuk dua saintis Ireland yang seorang meninggal dunia dan seorang lagi cacat seumur hidup akibat melecur fluorin, serta rakan sejawat Moissan dari Belgium yang keracunan bau fluorin. Moissan sendiri dikatakan pernah kehilangan sebelah matanya semasa percubaannya.

Moissan tidak mempunyai makmal sendiri pada mulanya, tetapi meminjam ruang makmal daripada rakan-rakannya, termasuk Charles Friedel. Di sana, beliau mempunyai akses kepada bateri yang kuat yang terdiri daripada 90 sel Bunsen, yang membolehkannya memerhatikan gas yang dihasilkan oleh elektrolisis leburan arsenik triklorida. Walau bagaimanapun, gas tersebut diserap semula oleh arsenik triklorida.

Moissan akhirnya berjaya mengasingkan fluorin pada tahun 1886 melalui elektrolisis larutan kalium hidrogen difluorida (KHF₂) dalam hidrogen fluorida (HF) cecair. Campuran ini diperlukan kerana hidrogen fluorida adalah bukan konduktor. Alat yang digunakan beliau dibina dengan elektrod platina-iridium dalam pemegang platina dan seluruh radas disejukkan kepada suhu -50 °C. Kejayaan ini menghasilkan pemisahan lengkap hidrogen yang dihasilkan pada elektrod negatif daripada fluorin yang dihasilkan pada elektrod positif, yang pertama kali dicapai pada 26 Jun 1886. Kaedah ini kekal sebagai kaedah standard semasa untuk penghasilan fluorin secara komersial sehingga kini.

Akademi Sains Perancis menghantar tiga wakil, Marcellin Berthelot, Henri Debray, dan Edmond Frémy, untuk mengesahkan hasil penemuan Moissan. Namun, pada percubaan awal, Moissan gagal menghasilkan semula hasilnya kerana ketiadaan kesan kalium fluorida dalam hidrogen fluorida, yang sebenarnya wujud dalam eksperimen sebelumnya sebagai kekotoran. Setelah menyelesaikan masalah tersebut dan mendemonstrasikan penghasilan fluorin beberapa kali, beliau dianugerahkan hadiah 10.00 K FRF. Untuk kejayaan pengasingan pertama ini, beliau dianugerahkan Hadiah Nobel dalam Kimia pada tahun 1906. Selepas pencapaian besar ini, penyelidikannya menumpukan kepada pencirian kimia fluorin. Beliau menemui banyak sebatian fluorin, seperti sulfur heksafluorida (bersama Paul Lebeau) pada tahun 1901.

2.2. Pembangunan dan Penggunaan Relau Arka Elektrik

Moissan turut menyumbang kepada pembangunan relau arka elektrik, yang membuka beberapa jalan untuk membangunkan dan menyediakan sebatian baharu. Relau arka elektrik ciptaan Moissan mampu mencapai suhu yang sangat tinggi, sehingga 3.50 K °C menggunakan arus 220 A dan 80 V, membolehkan beliau mensintesis borida dan karbida dari pelbagai unsur. Pencapaian yang ketara adalah sintesis kalsium karbida, yang membuka jalan bagi pembangunan kimia asetilena.

Beliau juga cuba menggunakan relau ini untuk menghasilkan berlian sintetik daripada bentuk karbon yang lebih biasa, dengan melarutkan besi dan karbon kemudian menyejukkannya secara mendadak. Pada tahun 1893, beliau mengumumkan kejayaan sintesis berlian, tetapi setelah kematian Moissan, pembantunya dikatakan mengaku bahawa beliau telah meletakkan berlian asli ke dalam sampel untuk menggembirakan Moissan. Moissan menerbitkan kajiannya mengenai relau arka elektrik dalam bukunya Le Four électrique_{Relau Elektrik}^{Bahasa Perancis} pada tahun 1897.

2.3. Penyelidikan dan Penemuan Lain

Pada tahun 1893, Moissan memulakan kajian terhadap serpihan meteorit yang ditemui di Kawah Meteor berhampiran Canyon Diablo di Arizona, Amerika Syarikat. Dalam serpihan ini, beliau menemui kuantiti kecil mineral baharu. Setelah penyelidikan yang meluas, Moissan menyimpulkan bahawa mineral ini diperbuat daripada silikon karbida. Walaupun pada mulanya beliau tersilap mengenal pasti ia sebagai berlian, beliau kemudian mengesahkannya sebagai mineral silikon karbida pada tahun 1904. Pada tahun 1905, mineral ini dinamakan moissanit sebagai penghormatan kepadanya.

Selain itu, pada tahun 1903, Moissan dilantik sebagai ahli Jawatankuasa Berat Atom Antarabangsa, jawatan yang dipegangnya sehingga kematiannya.