Henry Paget

3.1. Perkhidmatan Tentera Awal dan Kenaikan Pangkat

Apabila Perang Revolusi Perancis meletus pada tahun 1793, Paget dengan cepat mengumpulkan sebuah rejimen sukarelawan dari Staffordshire. Pada Disember 1793, beliau diberi pangkat sementara leftenan-kolonel-komandan. Rejimen ini, yang dikenali sebagai Rejimen Kaki ke-80 (Sukarelawan Staffordshire), kemudiannya diserap ke dalam tentera tetap dan mengambil bahagian dalam Kempen Flanders pada tahun 1794 di bawah pimpinan Paget.


Beliau menerima kenaikan pangkat yang pantas dalam Tentera British:

• Pada 14 April 1795, beliau dilantik sebagai leftenan dalam Rejimen Kaki ke-7 (Royal Fusiliers).
• Pada hari yang sama, beliau dinaikkan pangkat menjadi kapten dalam Rejimen Kaki ke-23 (Royal Welch Fusiliers).
• Pada 19 Mei 1795, beliau dinaikkan pangkat menjadi major dalam Rejimen Kaki ke-65.
• Pada 30 Mei 1795, beliau menjadi leftenan-kolonel dalam Rejimen Kaki ke-80.
• Pada 15 Jun 1795, beliau dipindahkan untuk memimpin Rejimen Dragoon Ringan ke-16.
• Pada 3 Mei 1796, beliau dinaikkan pangkat menjadi kolonel (brevet).
• Pada 6 April 1797, beliau diberi perintah Rejimen Dragoon Ringan ke-7 Ratu.

Di bawah kepimpinannya, Rejimen Dragoon Ringan ke-7 Ratu terkenal dengan disiplin dan kualiti yang tinggi. Beliau melatih kavalrinya dengan begitu berkesan sehingga Sir John Moore pernah memuji mereka dengan berkata, "Kavalri kami lebih baik daripada semua kavalri Perancis." Paget juga memastikan pakaian seragam rejimennya sentiasa berkualiti tinggi, dan "kot biru Paget" yang menjadi pakaian seragam rejimen itu terus dipakai sehingga era Victoria.

Pada tahun 1799, beliau menyertai Pencerobohan Anglo-Rusia ke Holland dan memimpin sebuah briged kavalri yang terdiri daripada empat rejimen. Walaupun pada mulanya kavalri tidak banyak beraksi, mereka memainkan peranan penting dalam Pertempuran Alkmaar pada 2 Oktober 1799, di mana serangan kavalri beliau berjaya. Walaupun pertempuran itu berakhir dengan kekalahan, Paget memimpin pasukan belakang untuk melindungi pengunduran dan berjaya memukul mundur kavalri Perancis di bawah Jeneral Simon. Kavalri British juga cemerlang dalam Pertempuran Castricum pada 6 Oktober 1799.

Beliau dinaikkan pangkat menjadi major-jeneral pada 29 April 1802 dan leftenan-jeneral pada 25 April 1808.

3.2. Perang Semenanjung

Pada akhir tahun 1808, Paget diberi perintah dua briged kavalri dan diarahkan untuk bergabung dengan divisyen tentera Sir David Baird di Sepanyol semasa Perang Semenanjung. Beliau mendarat di A Coruña dan berjaya bergabung dengan Baird. Walaupun Sir John Moore dan Baird merancang untuk bersatu, kemaraan pantas Napoleon Bonaparte memaksa mereka berundur. Semasa pengunduran ini, Paget memainkan peranan penting.

Dalam Pertempuran Sahagún pada Disember 1808, beliau memimpin satu rejimen kavalri dalam serangan berani terhadap briged kavalri Perancis. Serangan ini sangat berjaya, mengakibatkan penangkapan dua leftenan kolonel Perancis dan menyebabkan kavalri chasseurs Perancis mengalami kerugian teruk sehingga mereka tidak lagi berfungsi sebagai rejimen yang berkesan. Beliau juga memimpin kavalri dalam Pertempuran Benavente pada Disember 1808, di mana beliau berhadapan dengan pasukan elit chasseurs dari Pengawal Imperial Perancis di bawah Charles Lefebvre-Desnouettes. Paget menggunakan pasukan peronda untuk memancing tentera Perancis, dan apabila kavalri Perancis menyerang, beliau melancarkan serangan mengejut dengan Rejimen Hussar ke-10 Diraja, menghancurkan mereka dan menawan Lefebvre-Desnouettes.

Paget sekali lagi memimpin kavalri semasa Pengunduran ke Corunna pada Januari 1809. Walau bagaimanapun, beliau jatuh sakit dan tidak dapat mengambil bahagian dalam Pertempuran Corunna. Ini merupakan perkhidmatan terakhirnya dalam Perang Semenanjung, kerana hubungannya dengan Lady Charlotte Wellesley (isteri kepada Henry Wellesley, abang kepada Duke Wellington) menjadikannya mustahil untuk berkhidmat di bawah Wellington. Dari tahun 1809 hingga 1815, satu-satunya perkhidmatan ketenteraannya adalah dalam Ekspedisi Walcheren pada tahun 1809, di mana beliau memimpin sebuah divisyen infantri.

3.3. Pertempuran Waterloo dan Kecederaan

Pada 4 Januari 1815, Paget dianugerahkan Knight Grand Cross of the Order of the Bath. Semasa Seratus Hari Napoleon pada tahun 1815, beliau dilantik sebagai komander kavalri di Belgium, walaupun masih di bawah pengawasan Wellington yang masih menyimpan dendam. Beliau bertempur dalam Pertempuran Quatre Bras pada 16 Jun 1815, di mana kavalrinya tidak dapat menyokong infantri tepat pada masanya kerana mereka tersebar luas. Pada 17 Jun, beliau melindungi pengunduran tentera bersekutu ke Waterloo.

Dua hari kemudian, dalam Pertempuran Waterloo pada 18 Jun 1815, beliau memimpin dua serangan dengan Pengawal dan kemudian melancarkan serangan kavalri berat ketiga yang spektakuler terhadap kolum Comte d'Erlon, yang berjaya menghentikan dan sebahagiannya memecahbelahkan tentera Perancis. Peranan Paget dalam pertempuran ini dianggap sebagai yang kedua terpenting selepas Wellington.

Pada penghujung pertempuran, satu daripada tembakan meriam terakhir mengenai kaki kanannya, menyebabkan amputasi kaki tersebut pada malam yang sama. Menurut anekdot terkenal, beliau berada berhampiran Wellington apabila kakinya terkena, dan berseru, "Demi Tuhan, tuan, saya telah kehilangan kaki saya!" - yang dijawab Wellington, "Demi Tuhan, tuan, memang begitu!" Namun, akaun terawal dari diari J. W. Croker pada 8 Disember 1818, memetik Horace Seymour yang berada di sebelah Uxbridge ketika beliau terkena tembakan, menyatakan: "Menunggang bersama Horace Seymour. Beliau berada di sebelah Lord Uxbridge ketika beliau ditembak; beliau menjerit: 'Saya kena juga akhirnya.' Dan Duke Wellington hanya menjawab: 'Tidak? Demi Tuhan, adakah anda?'" Menurut pembantu beliau, Thomas Wildman, semasa amputasi, Paget tersenyum dan berkata, "Saya telah hidup cukup lama. Saya telah menjadi seorang jejaka selama 47 tahun dan tidak adil untuk menyingkirkan orang muda lagi."

Kaki Paget yang diamputasi, yang dikenali sebagai 'Kaki Lord Uxbridge', menjadi tarikan pelancong di kampung Waterloo, Belgium, di mana ia telah dipindahkan dan kemudian dikebumikan. Selepas kembali ke London, Paget dipasang dengan anggota palsu yang berartikulasi, yang dikenali sebagai 'kaki Anglesey', dan beliau dikreditkan dengan mempopularkan gaya tersebut. Beliau kemudian dikenali sebagai 'Si Satu Kaki'. Dikisahkan bahawa beliau pernah melawat rumah di mana kakinya diamputasi dan makan malam bersama anak-anaknya di atas meja yang digunakan untuk pembedahan tersebut.

3.4. Kemuncak Kerjaya Tentera dan Kehormatan

Atas jasa-jasanya dalam Pertempuran Waterloo dan kehilangan kakinya, Parlimen British meluluskan pencen sebanyak 1.20 K GBP untuk Paget, tetapi beliau menolaknya. Sebagai pengiktirafan atas keberanian dan kepimpinannya, beliau dikurniakan gelaran Marquess Anglesey pada 4 Julai 1815.

Beliau juga menerima pelbagai anugerah ketenteraan dan kehormatan dari negara-negara lain:

• Pada 21 Ogos 1815, beliau dianugerahkan Order of Military Maria Theresa dari Empayar Austria dan Order of St. George dari Empayar Rusia.
• Pada tahun 1816, beliau menerima Royal Guelphic Order.
• Pada 13 Mac 1818, beliau dianugerahkan Knight of the Garter, salah satu darjah kesatria yang paling berprestij di Britain.
• Pada 12 Ogos 1819, beliau dinaikkan pangkat menjadi jeneral penuh.

4.1. Lord Lieutenant Ireland

Pada Julai 1821, beliau berkhidmat sebagai Lord High Steward England pada pertabalan George IV. Beliau juga diberi penghormatan tambahan sebagai Kapten Istana Cowes pada 25 Mac 1826. Pada April 1827, beliau menjadi anggota Kerajaan Canningite, mengambil jawatan sebagai Master-General of the Ordnance, yang menjadikannya seorang menteri kabinet. Beliau juga dilantik sebagai Ahli Majlis Privi pada masa yang sama.

Pada Februari 1828, di bawah pentadbiran Wellington, Paget dilantik sebagai Lord Lieutenant of Ireland. Walaupun beliau memiliki estet kecil di Ireland, hubungannya dengan Perdana Menteri Wellington dan Setiausaha Dalam Negeri Robert Peel tegang sejak awal kerana sokongan Paget yang diketahui terhadap pembebasan Katolik. Sebelum berlepas ke Ireland, George IV memberitahunya untuk menjadi "Protestan sejati", tetapi Paget menjawab, "Saya tidak akan dilayan sebagai Protestan atau Katolik. Saya telah memutuskan untuk pergi ke Ireland dan bertindak adil di antara kedua-duanya."

Pada Julai 1828, Paget menyedari keperluan untuk konsesi kepada umat Katolik. Walaupun George IV ingin memanggilnya pulang pada Ogos, Wellington menentang pemanggilan itu atas alasan tiada sebab yang boleh diterima oleh umum. Wellington hanya membantah sikap Paget yang berdamai dengan Persatuan Katolik dalam sepucuk surat pada 11 November 1828. Walau bagaimanapun, pada Disember 1828, Paget menyatakan sokongannya terhadap pembebasan Katolik dalam sepucuk surat, yang menyebabkan beliau dipanggil pulang oleh kerajaan pada awal Januari 1829. Beliau meninggalkan Ireland pada 19 Januari. Pemanggilannya itu amat dikesali oleh rakyat Ireland dan meningkatkan lagi popularitinya. Walaupun pemanggilannya kelihatan menangguhkan pembebasan Katolik, Wellington akhirnya berjaya memujuk Raja, yang membawa kepada pengesahan Akta Bantuan Katolik 1829.

Pada November 1830, dengan pembentukan pentadbiran Earl Grey, Paget sekali lagi dilantik sebagai Lord Lieutenant of Ireland. Walaupun Setiausaha Utama untuk Ireland, Lord Stanley (kemudian Earl Derby ke-14), menjadi ahli kabinet, Paget kekal sebagai menteri luar kabinet. Pada masa ini, pembebasan Katolik telah berlaku, dan Paget berusaha untuk menyatukan Katolik dan Protestan. Walau bagaimanapun, beliau berhadapan dengan Gerakan Pemansuhan yang dipimpin oleh Daniel O'Connell. Paget, dengan sokongan kabinet, mengambil tindakan tegas dan menangkap O'Connell pada 14 Januari 1831, selepas O'Connell secara terbuka menyokong penarikan wang dari bank. Paget mengulas, "Sudah sampai ke tahap di mana sama ada dia atau saya yang memerintah Ireland."

Pada 1 Mac 1831, keadaan berubah apabila kabinet membentangkan rancangan untuk Akta Pembaharuan Pertama, dan O'Connell buat sementara waktu menghentikan gerakan pemansuhan untuk menyokong pembaharuan pilihan raya. Paget juga menyokong pembaharuan pilihan raya dan mengundi menyokong rang undang-undang kedua pada 7 Oktober 1831. Beliau juga menganjurkan penyelesaian masalah Perang Persepuluhan, tetapi tidak banyak kemajuan dicapai dalam hal ini. Walaupun beliau kehilangan populariti kerana meminta Akta Paksaan untuk mengekalkan keamanan di Ireland, Paget tidak menguatkuasakan akta tersebut secara aktif. Beliau juga menyumbang kepada penubuhan Lembaga Pendidikan dan berjaya menubuhkan sistem pendidikan rendah kebangsaan, yang pada tahun 1843 menyaksikan 400,000 kanak-kanak bersekolah di sekolah kebangsaan di Ireland. Walau bagaimanapun, pembaharuan Undang-Undang Miskin tidak dapat dilaksanakan. Pada September 1833, Paget meletak jawatan sebagai Lord Lieutenant berikutan peletakan jawatan kabinet pada Julai 1833.

4.2. Master-General of the Ordnance

Selepas meletak jawatan sebagai Lord Lieutenant Ireland pada tahun 1833, Paget tidak memegang jawatan awam selama tiga belas tahun. Pada Julai 1846, beliau menyertai pentadbiran Lord John Russell Pertama dan sekali lagi dilantik sebagai Master-General of the Ordnance. Pelantikan ini juga sebagai menteri luar kabinet. Pada 9 November 1846, beliau dinaikkan pangkat menjadi Fil Marsyal, pangkat tertinggi dalam Tentera British.

Sebagai Master-General of the Ordnance, beliau bekerjasama dengan Duke Wellington untuk meningkatkan kesedaran tentang kelemahan pertahanan pantai British. Mereka berdua sering melawat dan memeriksa pertahanan pantai di pelbagai lokasi. Walau bagaimanapun, apabila mereka melawat Cherbourg, Perancis, beliau menggambarkannya sebagai "dipertahankan dengan kukuh." Pada masa ini, kedua-dua Paget dan Wellington mengalami masalah pendengaran, dan sering dilihat menjerit antara satu sama lain di khalayak ramai dan secara peribadi. Paget adalah satu-satunya jeneral kanan yang mengambil bahagian dalam Pertempuran Waterloo yang masih hidup lebih lama daripada Wellington.

Pada 31 Januari 1849, beliau dilantik sebagai Lord Lieutenant of Staffordshire. Beliau akhirnya bersara dari kerajaan pada Mac 1852. Selain itu, Paget berkhidmat sebagai kolonel kehormat bagi Rejimen Dragoon Ringan ke-7 Ratu sehingga tahun 1842, dan kemudiannya sebagai kolonel kehormat bagi Pengawal Kuda Diraja dari tahun 1842 hingga 1854.

Beliau meninggal dunia akibat strok di Uxbridge House, London, pada 29 April 1854. Atas permintaan Ratu Victoria, beliau diberi pemakaman negara dan dikebumikan di Katedral Lichfield pada 6 Mei 1854, di mana sebuah monumen didirikan untuk menghormatinya. Beliau digantikan oleh anak sulungnya dari perkahwinan pertamanya, Henry Paget, Marquess Anglesey Kedua.

5.1. Perkahwinan Pertama, Anak-anak, dan Perceraian

Pada 5 Julai 1795, Paget berkahwin buat kali pertama di London dengan Lady Caroline Elizabeth Villiers (16 Disember 1774 - 16 Jun 1835), anak perempuan kepada George Bussy Villiers, Earl Jersey Keempat dan Frances Villiers, Countess Jersey. Mereka dikurniakan lapan orang anak:

• Lady Caroline Paget (6 Jun 1796 - 12 Mac 1874); berkahwin dengan Charles Gordon-Lennox, Duke Richmond Kelima. Mereka adalah leluhur kepada Diana, Puteri Wales, dan anak-anaknya, Putera William, Putera Wales dan Putera Harry, Duke Sussex.
• Henry Paget, Marquess Anglesey Kedua (6 Julai 1797 - 7 Februari 1869); berkahwin dengan Eleanora Campbell.
• Lady Jane Paget (13 Oktober 1798 - 28 Januari 1876); berkahwin dengan Francis Conyngham, Marquess Conyngham Kedua.
• Lady Georgina Paget (29 Ogos 1800 - 9 November 1875); berkahwin dengan Edward Crofton, Baron Crofton Kedua.
• Lady Augusta Paget (26 Januari 1802 - 6 Jun 1872); berkahwin dengan Arthur Chichester, Baron Templemore Pertama.
• Kapten Lord William Paget RN (1 Mac 1803 - 17 Mei 1873); berkahwin dengan Frances de Rottenburg.
• Lady Agnes Paget (11 Februari 1804 - 9 Oktober 1845); berkahwin dengan George Byng, Earl Strafford Kedua.
• Lord Arthur Paget (31 Januari 1805 - 28 Disember 1825).

Walau bagaimanapun, perkahwinan mereka tidak berjalan lancar. Selepas kelahiran anak terakhir mereka, Paget mula menunjukkan sikap dingin dan pengabaian terhadap isterinya, tidur di bilik yang berasingan dan mengelakkan hubungan suami isteri. Pada masa ini, Paget telah memulakan hubungan sulit dengan Lady Charlotte Wellesley (1781-1853), isteri kepada Henry Wellesley (abang kepada Duke Wellington) dan anak perempuan kepada Charles Cadogan, Earl Cadogan Pertama.

Pada November 1808, Paget pergi ke Sepanyol untuk bertempur dalam Perang Semenanjung, tetapi sekembalinya beliau, hubungan sulitnya dengan Lady Charlotte disambung semula. Pada Mac 1809, mereka melarikan diri bersama, menyebabkan skandal besar. Pada 28 Mac 1809, abang Lady Charlotte, Henry Cadogan, mencabar Paget untuk berduel. Duel itu berlangsung di Wimbledon Common pada pagi 30 Mei. Kedua-dua lelaki melepaskan pistol mereka, tetapi tiada siapa yang cedera; Paget sengaja melesetkan tembakannya. Henry Wellesley kemudian membubarkan perkahwinannya melalui akta persendirian Parlimen pada tahun 1810 dan menyaman Lord Paget untuk ganti rugi sebanyak 24.00 K GBP.

Pada masa yang sama, Caroline, Lady Paget, telah jatuh cinta dengan George William Campbell, Duke Argyll Keenam dan juga ingin menceraikan Lord Paget. Walau bagaimanapun, beliau tidak dapat memperoleh perceraian di England, kerana undang-undang Inggeris pada masa itu hanya membenarkan suami untuk memohon perceraian atas alasan perzinaan semata-mata. Bagi isteri, perzinaan perlu disertai dengan "kekejaman yang mengancam nyawa." Oleh itu, pasangan Paget mengambil kesempatan daripada undang-undang Scotland untuk mendapatkan perceraian yang dipercepatkan. Lord Paget dan Lady Charlotte menginap di hotel-hotel di Edinburgh dan Perthshire, di mana mereka disaksikan bersama di bilik tidur oleh pembantu rumah. Walau bagaimanapun, jika Lady Charlotte dikenal pasti namanya, beliau tidak akan dapat berkahwin dengan Lord Paget di bawah undang-undang Scotland. Oleh itu, beliau "secara positif menolak membenarkan Lord Paget tinggal serumah dengan wanita lain," dan pasangan itu menyembunyikan identitinya supaya saksi dapat mengesahkan bahawa mereka tidak tahu identiti wanita yang mereka lihat bersama Lord Paget. Dikatakan beliau "makan, minum, dan tidur dengan tudung hitam." Perceraian itu diberikan di Scotland.

5.2. Perkahwinan Kedua dan Anak-anak

Lord Paget dan Lady Charlotte Wellesley (yang sudah hamil) berkahwin di Edinburgh pada 15 November 1810. Mereka dikurniakan sepuluh orang anak, enam daripadanya hidup sehingga dewasa:

• Lady Emily Paget (4 Mac 1810 - 6 Mac 1893); berkahwin dengan John Townshend, Earl Sydney Pertama.
• Lord Clarence Edward Paget (17 Jun 1811 - 22 Mac 1895); seorang pegawai tentera laut dan Ahli Parlimen.
• Lady Mary Paget (16 Jun 1812 - 20 Februari 1859); berkahwin dengan John Montagu, Earl Sandwich Ketujuh.
• Yang Berhormat Alfred Paget (4 Mei 1815 - dikebumikan 13 Mei 1815), meninggal dunia ketika bayi.
• Lord Alfred Henry Paget (29 Jun 1816 - 24 Ogos 1888); seorang pegawai tentera dan Ahli Parlimen.
• Lord George Augustus Frederick Paget (16 Mac 1818 - 30 Jun 1880); seorang pegawai tentera dan Ahli Parlimen.
• Lady Adelaide Paget (2 Januari 1820 - 21 Ogos 1890); berkahwin dengan Frederick William Cadogan. Beliau adalah pembawa jubah pada pertabalan Ratu Victoria pada tahun 1838 dan menulis buku pertama mengenai permainan kesabaran dalam bahasa Inggeris.
• Lord Albert Augustus William Paget (27 Disember 1821 - dikebumikan April 1822); meninggal dunia ketika bayi.
• Lord Albert Arthur Paget (24 Mei 1823 - dikebumikan 23 Jun 1823); meninggal dunia ketika muda.
• Lady Alice Paget (21 Mei 1825 - dikebumikan 10 Jun 1825); meninggal dunia ketika muda.

Surat-surat Paget yang masih ada menunjukkan bahawa beliau menyumbang kepada pembangunan di Anglesey dan Caernarfon, dan ramai penduduk di kedua-dua daerah tersebut mendapat manfaat daripada naungannya.

7.1. Penilaian Positif

Sebagai seorang komander kavalri, Paget diakui secara meluas sebagai salah seorang yang terbaik pada zamannya. Beliau terkenal dengan keupayaannya untuk mendisiplinkan dan melatih pasukannya, menghasilkan unit kavalri yang unggul seperti yang dipuji oleh Sir John Moore. Kejayaannya dalam pertempuran seperti Sahagún dan Benavente, serta serangan kavalri berat yang menentukan di Waterloo, menunjukkan keberanian dan kecekapan taktikalnya. Keupayaannya untuk memimpin serangan kavalri yang berani dan berkesan sering kali mengubah arus pertempuran.

Dalam arena politik, Paget menunjukkan sikap progresif dalam beberapa isu penting. Sokongannya terhadap pembebasan Katolik di Ireland, walaupun bertentangan dengan pandangan Perdana Menteri Wellington, adalah bukti komitmennya terhadap keadilan sosial dan hak minoriti. Usahanya untuk mencapai perdamaian antara Katolik dan Protestan di Ireland, serta sumbangannya kepada penubuhan sistem pendidikan rendah yang dibiayai oleh negara, yang memberi manfaat kepada 400,000 kanak-kanak menjelang 1843, adalah pencapaian signifikan yang meningkatkan kesejahteraan sosial.

Selain itu, Paget juga dikenali kerana inovasinya dalam bidang prostetik. Selepas kehilangan kakinya di Waterloo, beliau mempopularkan penggunaan anggota palsu berartikulasi yang dikenali sebagai 'kaki Anglesey', yang meningkatkan kualiti hidup bagi individu yang mengalami amputasi. Beliau juga menyumbang kepada pembangunan di Anglesey dan Caernarfon, di mana ramai penduduk mendapat manfaat daripada naungannya.

7.2. Kritikan dan Kontroversi

Walaupun kerjaya ketenteraannya cemerlang, kerjaya politik awal Paget di Parlimen kurang aktif; beliau tidak pernah berucap di Dewan Rakyat. Kehidupan peribadinya juga menjadi sumber kontroversi besar. Hubungan sulitnya dengan Lady Charlotte Wellesley dan perceraian yang skandal, diikuti dengan duel, mencetuskan kemarahan awam dan menyebabkan beliau terpaksa meletak jawatan sebagai Ahli Parlimen.

Sikapnya terhadap Ratu Caroline dan sokongannya terhadap Rang Undang-Undang Kesakitan dan Hukuman 1820 juga menyebabkan beliau tidak popular buat sementara waktu. Walaupun beliau berusaha untuk mengekalkan keamanan di Ireland, permintaannya untuk Akta Paksaan, walaupun tidak dilaksanakan secara aktif, menimbulkan kritikan. Pada tahun-tahun terakhirnya, beliau dan Wellington, kedua-duanya mengalami masalah pendengaran, sering dilihat menjerit antara satu sama lain, yang menjadi tontonan yang menghiburkan dan kadang-kadang menyedihkan.