Ichirō Fujiyama

1.1. Zaman Kanak-kanak dan Persekolahan

Ichirō Fujiyama dilahirkan pada 8 April 1911, di Kakiigarachō, Nihonbashi, Tokyo, sebagai anak ketiga (anak bongsu daripada lima beradik) kepada keluarga Masunaga. Bapanya, Shinzao, ialah ketua jurujual di sebuah kedai borong muslin bernama Omiya, dan ibunya, Yu, ialah anak angkat pemilik kedai. Semasa kecil, keluarganya menikmati kemakmuran ekonomi yang luar biasa, sebahagian besarnya kerana pelaburan saham ibunya yang berjaya, yang membolehkannya memperoleh pendapatan sewa yang besar daripada beberapa rumah di sekitar Nihonbashi.

Persekitaran masa kecilnya juga kondusif untuk perkembangan bakat muziknya. Ibunya menganjurkan pelajaran piano untuk anak-anaknya, dan Fujiyama mula belajar piano sejak usia muda. Selepas tadika, beliau sering melawat Sekolah Muzik Wanita Jepun (kemudian dikenali sebagai Sekolah Muzik Jepun), yang diasaskan oleh komposer Gen'ichirō Yamada (anak saudara kepada suami kakak Fujiyama), di mana beliau mempelajari cara menyanyi himne dan cara bermain piano serta membaca notasi muzik. Beliau juga sering pergi ke Asakusa menaiki kapal stim yang berulang-alik di Sungai Sumida, di mana beliau terbiasa dengan gaya bahasa dan sebutan yang jelas di kawasan tersebut, yang dikatakan mempengaruhi kejelasan sebutan nyanyiannya kemudian.

Pada musim bunga tahun 1918, beliau memasuki Keio Yochisha (sekolah rendah). Di sana, beliau merupakan rakan sekelas kepada Tarō Okamoto. Pada masa ini, Fujiyama sudah mahir membaca notasi muzik dan kerap membuat persembahan lagu kanak-kanak di dalam dan di luar sekolah. Beliau juga pernah merakam lagu kanak-kanak seperti 'Haru no No' atas nasihat guru muzik Keio Yochisha, Seitaro Ezawa. Walau bagaimanapun, Ezawa percaya bahawa penyanyi lagu kanak-kanak tidak akan mencapai kejayaan besar, jadi beliau menasihati Fujiyama untuk berhenti menyanyi buat sementara waktu dan menumpukan perhatian kepada teori muzik, membaca notasi, serta menguasai piano dan biola. Dalam pelajaran, beliau sentiasa mendapat 9 atau lebih daripada 10 mata untuk nyanyian sepanjang enam tahun persekolahan dan sekurang-kurangnya 7 mata untuk mata pelajaran lain.

Pada musim bunga tahun 1924, Fujiyama melanjutkan pelajaran ke Keio Futsubu (sekolah menengah). Di sana, beliau mengambil pelajaran piano daripada Ryutaro Hirota, seorang guru muzik di sekolah itu dan penolong profesor di Sekolah Muzik Tokyo. Selain daripada aktiviti muziknya, beliau juga aktif dalam sukan, menyertai pasukan ragbi dan memenangi Kejohanan Bola Sepak Sekolah Menengah Kebangsaan pada tahun 1929. Walau bagaimanapun, selain muzik dan sukan, prestasi akademiknya kurang baik, dan beliau menduduki tempat ke-51 daripada 52 pelajar semasa tamat pengajian. Semasa di Keio Futsubu pada tahun 1927, apabila lagu sokongan Keio 'Wakaki Chi' dicipta, Fujiyama bertanggungjawab melatih pelajar menyanyi untuk pertandingan baseball antara Keio dan Waseda (Sokeisen). Beliau dikatakan telah mendisiplinkan senior yang tidak dapat menyanyi, menyebabkan beliau dipukul oleh pelajar tahun lima selepas perlawanan. Sejak itu, hubungannya dengan 'Wakaki Chi' berpanjangan. Sepanjang pengajiannya di Keio Gijuku, Fujiyama menginternalisasikan semangat perkhidmatan yang ditekankan oleh Yukichi Fukuzawa. Ini kemudiannya membimbingnya untuk menyokong Kelab Rotary dan Pengakap, serta membuat persembahan di kemudahan kebajikan.

1.2. Era Sekolah Muzik Tokyo

Pada April 1929, selepas menamatkan pengajian dari Keio Futsubu, Fujiyama memasuki jabatan vokal Sekolah Muzik Tokyo, satu-satunya sekolah muzik awam di Jepun pada masa itu. Pada zaman tersebut, muzik dan tarian lazimnya dianggap sebagai aktiviti wanita, dan Fujiyama ialah satu-satunya pelajar lelaki yang diterima ke jabatan vokal. Semasa temu duga kemasukan, apabila ditanya mengapa beliau ingin menceburi bidang muzik, Fujiyama menjawab bahawa beliau berhasrat untuk menjadi penyanyi opera.

Fujiyama mencapai kedudukan ke-15 daripada 30 pelajar dalam kursus pra-vokal dan tidak lama kemudian memasuki kursus utama. Pada Februari 1931, beliau membuat persembahan solo bariton di konsert pelajar cemerlang, menyanyikan lagu-lagu dari Faust dan Rigoletto bersama rakan-rakan sekelasnya. Walaupun kehidupan pelajarnya berjaya, perniagaan borong muslin keluarganya mula menghadapi kesukaran kewangan akibat Kemelesetan Besar di Jepun, menyebabkan keluarga beliau berhutang 38.00 K JPY dan terpaksa menutup perniagaan.

Dalam usaha membantu kewangan keluarga, Fujiyama mula bekerja sambilan sebagai penyalin muzik, sering bekerja untuk Kōsaku Yamada, selain membuat rakaman. Bagaimanapun, ini melanggar Perkara 58 peraturan sekolah yang melarang persembahan di luar kampus, menyebabkan beliau mengguna pakai nama samaran Ichirō Fujiyama. Nama itu diambil daripada aksara kanji_kanji^{Bahasa Jepun} dalam nama rakan rapatnya, Hideo Nagafuji, yang kemudiannya diubah suai untuk menyertakan aksara untuk Gunung Fuji, dan dicipta dalam masa lima minit sahaja. Beliau juga menggunakan nama samaran lain seperti Hanabusa Toshio dan Inoue Shizuo.

Dari 1931 hingga 1932, Fujiyama merakam kira-kira 40 lagu. Antara karya utamanya ialah 'Sake wa Namida ka Tameiki ka', yang digubah oleh Masao Koga dan dikeluarkan pada September 1931. Lagu ini terjual lebih daripada satu juta salinan, mencapai kejayaan besar. Fujiyama menggunakan teknik nyanyian "Kuruun" yang menekan suara sambil mengekalkan resonansi yang indah, dengan berkesan memanfaatkan ciri-ciri mikrofon dalam era rakaman elektrik. Pada 1931, 'Oka o Koete', juga digubah oleh Koga, turut menjadi hit, dinyanyikan dengan ekspresi yang jelas dan penuh semangat muda, menonjolkan kedua-dua Fujiyama dan Koga sebagai bintang.

Populariti Fujiyama yang semakin meningkat menarik perhatian ramai, dan beliau bimbang identitinya akan terbongkar oleh pihak sekolah. Beliau bahkan berharap rekodnya tidak terjual, kerana bayaran persembahannya adalah 15 JPY setiap lagu tanpa mengira jualan. Ketika membuat persembahan sebagai tetamu di konsert orkestra mandolin Universiti Meiji, beliau bersembunyi di belakang pentas, menyebabkan penonton tidak puas hati. Akhirnya, aduan tanpa nama sampai kepada Sekolah Muzik Tokyo, mendedahkan identitinya. Fujiyama berhujah bahawa adalah tidak adil untuk sekolah menyalahkannya kerana kerja sambilan untuk membiayai pengajiannya, sedangkan guru-guru dibenarkan menjana wang di luar. Walaupun pada awalnya terancam dengan pemecatan, Klaus Pringsheim Sr., yang menghargai Fujiyama sebagai penyanyi bariton tinggi, membantah pemecatan itu. Beliau disokong oleh Ryutaro Hirota, Jun Otsuka, dan Sada Yanada, yang memuji prestasi akademiknya dan hakikat bahawa beliau menyerahkan semua pendapatan sambilan kepada ibunya. Akibatnya, beliau dikenakan hukuman larangan merakam lagu dan penggantungan sebulan, yang berlaku semasa cuti musim sejuk sekolah, menjadikannya penggantungan praktikal yang tidak berkesan. Fujiyama juga menyerahkan senarai lagu kepada sekolah, termasuk 'Kage o Shitaite' yang belum dirakam, untuk membolehkan pengeluarannya. Selepas penggantungan, beliau menghentikan rakaman dan menumpukan perhatian pada pengajiannya.

Pada tahun 1932, Sekolah Muzik Tokyo melarang opera pementasan atas alasan moral, tetapi dalam opera sekolah 'Der Jasager' oleh Kurt Weill, Fujiyama memainkan peranan utama sebagai budak lelaki. Beliau juga membuat persembahan solo bariton dalam opera Wagner 'Lohengrin' di Dewan Awam Hibiya, yang dikendalikan oleh Pringsheim. Bersama penyanyi asing seperti Hermann Wucherpfenning dan Maria Tola, beliau menarik perhatian sebagai harapan baru.

1.3. Aktiviti Syarikat Rakaman

Selepas tamat pengajian dari Sekolah Muzik Tokyo dengan cemerlang pada tahun 1933, Ichirō Fujiyama segera memasuki Victor Records sebagai artis eksklusif, memulakan kerjaya rakaman utamanya. Beliau kemudiannya berpindah ke Teichiku Records dan seterusnya ke Columbia Records, melalui pelbagai fasa dalam kerjaya muziknya.

1.3.1. Tempoh Victor Records

Pada Mac 1933, Fujiyama menamatkan pengajian dari Jabatan Vokal Sekolah Muzik Tokyo sebagai valedictorian. Laporan akhbar Shukan Ongaku Shinbun memuji persembahan graduan beliau, khususnya aria dari opera Pagliacci dan persembahan solo dari opera Der Wildschütz, meramalkan beliau akan menjadi vokalis paling cemerlang yang pernah dihasilkan oleh Sekolah Muzik Tokyo. Dengan hasrat yang kuat untuk membayar hutang keluarga melalui kerjaya rakaman, Fujiyama menyertai Victor sejurus selepas tamat pengajian. Victor telah berhubung dengan beliau sejak musim bunga tahun sebelumnya, memberikan bantuan kewangan bulanan sebanyak 100 JPY untuk pengajiannya. Walaupun Fujiyama mempertimbangkan untuk menyertai Nippon Columbia, yang telah mengeluarkan lagu-lagu hitnya seperti 'Sake wa Namida ka Tameiki ka', Columbia gagal mengekalkan hubungan selepas penggantungannya dan menolak permintaan beliau untuk gaji bulanan. Ini menyebabkan Fujiyama memilih Victor, yang menjanjikan gaji bulanan 100 JPY dan royalti 2% daripada jualan rakaman.

Pada dua tahun pertama kerjaya di Victor, Fujiyama kekal sebagai pelajar penyelidikan di Sekolah Muzik Tokyo, menerima tunjuk ajar daripada Wucherpfenning. Beliau aktif menggubah, menguruskan, dan merakam lagu, sambil menghadiri kelas dan melawat rumah Wucherpfenning. Pada April 1933, beliau membuat persembahan di konsert artis baharu anjuran Yomiuri Shimbun sebagai wakil Sekolah Muzik Tokyo. Pada 18 Jun tahun yang sama, beliau tampil di konsert tetap Sekolah Muzik Tokyo di Dewan Awam Hibiya, menyanyikan solo bariton untuk Simfoni No. 9 Ludwig van Beethoven di bawah pimpinan Klaus Pringsheim. Pada masa ini, Fujiyama menyanyikan pelbagai genre. Pada Oktober 1933, beliau mengadakan konsert "Ichirō Fujiyama - Takeo Masunaga no Kai" di Dewan Awam Hibiya, di mana beliau membuat persembahan sebagai Ichirō Fujiyama (menyanyikan jazz dan ryūkōka) dan sebagai Takeo Masunaga (menyanyikan muzik klasik dengan suara yang kaya dan bergema), mempamerkan daya tarikan muzik kedua-dua bidang. Selain ryūkōka, beliau juga mengeluarkan rakaman muzik klasik (Wagner, Schumann) dan jazz.

Semasa di Victor, Fujiyama mencapai kejayaan dengan lagu-lagu seperti 'Moeru Gojinka' (terjual 187,500 salinan) dan 'Boku no Seishun' (terjual 100,500 salinan). Walau bagaimanapun, beliau tidak menikmati kejayaan besar seperti lagu-lagu Koga yang dirakam semasa beliau di sekolah muzik. Fujiyama sendiri mengenang tempoh ini dengan mengatakan bahawa beliau "tidak ada ruang untuk beraksi" dan "dinding penyanyi profesional yang mengutamakan jumlah jualan rekod adalah tebal." Walaupun begitu, beliau menghargai hari-hari yang memuaskan ini, di mana beliau menyanyikan Schumann, lagu-lagu terkenal Eropah dan lagu-lagu rakyat, serta lagu-lagu popular, dengan niat untuk memperkenalkan muzik yang boleh dinikmati semua orang dan menjadi penghibur yang cemerlang.

1.4. Aktiviti Semasa Perang dan Kehidupan Tawanan Perang

Pada Disember 1941, Perang Asia Timur Raya (Perang Pasifik) meletus. Dengan Tentera Jepun mendominasi menentang pasukan British, Belanda, Amerika, dan Australia, tentera meminta akhbar untuk membentuk kumpulan hiburan untuk menghiburkan askar yang ditempatkan di pelbagai lokasi. Apabila Yomiuri Shimbun membentuk kumpulan hiburan Selatan atas permintaan Tentera Laut, Fujiyama menyertai mereka. Fujiyama mempunyai keinginan kuat untuk melawat Eropah, pusat muzik yang maju, dan beliau percaya melawat kawasan yang diduduki yang dahulunya tanah jajahan Eropah seperti Singapura dan Hong Kong mungkin akan mendedahkannya kepada budaya Eropah. Beliau juga mempunyai keinginan untuk berkhidmat kepada negaranya.

Pada Februari 1943, kumpulan hiburan itu bertolak dari Pelabuhan Yokohama menaiki kapal untuk menghiburkan askar Tentera Laut di kawasan Borneo dan Jawa yang dahulunya tanah jajahan Belanda. Semasa singgah di Pelabuhan Kaohsiung, mereka diserang torpedo oleh kapal selam musuh, yang membuatkan Fujiyama menyedari bahawa situasi perang jauh lebih tegang daripada yang diiklankan di tanah air. Walau bagaimanapun, beliau terus menjadi penasihat Tentera Laut dan meneruskan persembahan hiburan sehingga perang berakhir. Beliau kemudian mengakui bahawa jika beliau mengetahui keadaan perang yang sebenar, beliau tidak akan pergi ke Selatan.

Pada Mac, mereka tiba di Balikpapan, Kalimantan. Mereka membuat persembahan di Kalimantan, Sulawesi, Timor, dan kawasan sekitar. Fujiyama menyanyikan lagu-lagu asal beliau, lagu-lagu tentera, dan lagu-lagu rakyat tempatan (lagu rakyat 'Bengawan Solo' kemudiannya menjadi sebahagian daripada repertoir Fujiyama selepas beliau kembali ke Jepun dan menjadi popular di Jepun). Beliau juga pernah menggubah dan menyanyikan lagu untuk lirik yang ditulis oleh seorang pegawai Tentera Laut ('Samarinda Kouta'). Fujiyama menamatkan lawatan yang dijadualkan pada bulan Julai dan pulang ke Jepun.

Selepas kembali, Fujiyama segera menerima permintaan daripada Tentera Laut untuk satu lagi lawatan ke Selatan, dan beliau bertolak ke Sulawesi pada November. Beliau menerima kerana keinginannya untuk meneroka budaya Eropah lebih lanjut dan untuk mentranskripsi lagu-lagu rakyat tempatan. Semasa lawatan pertama, beliau dilayan sebagai kakitangan awam tentera, yang mana beliau amat tidak berpuas hati. Kali ini, beliau dihantar sebagai penasihat Tentera Laut dengan gaji bulanan 1.80 K JPY (setara dengan pangkat leftenan komander).

Kumpulan hiburan Fujiyama melawat Sulawesi, Kalimantan, dan Kepulauan Sunda Kecil (termasuk Bali, Lombok, Sumbawa, Flores, Sumba, dan Timor). Pulau Sumba merupakan pulau barisan hadapan dengan banyak pesawat musuh, dan Fujiyama ialah satu-satunya penghibur yang melawatnya. Semasa lawatan ke Kepulauan Sunda Kecil, Fujiyama diminta untuk mengembara dengan ringan, jadi beliau meninggalkan akordion kesayangannya yang dibuat oleh syarikat Dalappe dari Itali di Sulawesi. Walau bagaimanapun, beliau tidak kembali ke pulau itu sebelum perang berakhir, menyebabkan beliau kehilangan instrumen tersebut. Sejak itu, beliau sentiasa menggunakan akordion Hohner buatan Jerman yang dibelinya di Surabaya, Jawa.

Pada 15 Ogos 1945, Fujiyama mengetahui kekalahan Jepun semasa dalam perjalanan dari Surabaya ke Madiun, Jawa. Beliau menjadi tawanan perang Republik Indonesia yang baru mengisytiharkan kemerdekaan, dan ditahan di penjara Naui di Jawa Tengah, kemudian dipindahkan ke penjara Magetan di sepanjang Sungai Solo.

Pada tahun 1946, atas arahan Presiden Sukarno, beliau dipindahkan ke perkampungan gunung Pujon di wilayah Malang. Terdapat sebuah ladang yang diuruskan oleh Mitsubishi Zaibatsu di sana, dan askar bekas Tentera Laut Imperial Jepun telah menamakan kawasan itu "Kampung Kurama" dan hidup secara sara diri. Semasa di Kampung Kurama, Fujiyama dan seorang askar Tentera Laut bernama Morita Shishiro sering melawat kem tahanan lain pada hari cuti. Kehidupan di Kampung Kurama berakhir selepas beberapa bulan apabila gencatan senjata sementara dicapai antara pasukan kemerdekaan Indonesia, Tentera Belanda, dan Tentera British dalam Revolusi Nasional Indonesia yang sedang berlangsung. Ini membolehkan pemindahan dan penghantaran pulang tawanan Jepun. Fujiyama dipindahkan ke Pulau Rempang di Kepulauan Riau. Di sana, beliau berkhidmat sebagai tukang kunci untuk Tentera British dan menghiburkan askar British. Pada 15 Julai 1946, Fujiyama menaiki kapal pengangkut bekas pesawat Katsuragi, yang telah diubah suai untuk penghantaran pulang, dan memulakan perjalanan pulang ke Jepun.

1.5. Penyambungan Semula Aktiviti Pasca Perang dan Peningkatan sebagai Penyanyi Nasional

Pada 25 Julai 1946, kapal Katsuragi tiba di Pelabuhan Otake, Hiroshima. Sejurus selepas kepulangannya ke rumah di Tokyo, NHK datang untuk temu duga, dan kepulangan Fujiyama menjadi berita. Beliau segera menyambung semula aktiviti nyanyiannya di Jepun, bermula dengan penampilan dalam program radio NHK Ongaku Tamatebako pada 4 Ogos. Menjelang tahun 1947, penyanyi-penyanyi era pra-perang memulakan kebangkitan penuh mereka. Ichirō Fujiyama juga mencapai kejayaan dengan lagu-lagu seperti lagu radio 'Mikazuki Musume', 'Yume Awaki Tokyo' (lagu tema filem Ongaku Gonin Otoko), dan 'Shiratori no Uta', yang mendapat pujian muzik sebagai lagu Jepun.

Pada tahun 1949, 'Nagasaki no Kane', berdasarkan esei oleh Takashi Nagai, menjadi hit. Pada tahun 1950, filem bertajuk sama telah diterbitkan dengan lagu tersebut sebagai tema utama. Nagai, yang terharu dengan lagu itu, membina persahabatan dengan Fujiyama, penulis lirik Hachirō Satō, dan penggubah Yūji Koseki. Nagai menghantar puisi tanka 'Atarashiki Asa' kepada ketiga-tiga mereka:
"Cahaya pagi yang baharu menyinari
Di padang gurun yang luas,
Gema loceng Nagasaki."

Fujiyama menggubah melodi untuk tanka ini dan mula menyanyikan 'Atarashiki Asa' selepas 'Nagasaki no Kane'. Pada 3 Januari 1951, Fujiyama muncul sebagai ketua pasukan putih dalam NHK Kōhaku Uta Gassen yang pertama, di mana beliau menyanyikan 'Nagasaki no Kane' sebagai persembahan terakhir pasukan putih dan juga keseluruhan acara. Nagai meninggal dunia empat bulan kemudian pada 1 Mei. Fujiyama terus membuat persembahan sebagai penyanyi di Kōhaku Uta Gassen sebanyak 11 kali, termasuk lapan penampilan berturut-turut dari edisi pertama pada tahun 1951 hingga edisi kelapan pada tahun 1958.

Pada Julai 1949, Toho mengeluarkan filem berdasarkan novel Yōjirō Ishizaka, Aoi Sanmyaku. Lagu tema untuk filem ini, juga bertajuk 'Aoi Sanmyaku', dinyanyikan secara duet oleh Fujiyama dan Mitsue Nara. Kedua-dua filem dan lagu tersebut menjadi hit besar. Lagu ini kekal popular di kalangan semua generasi selama bertahun-tahun, menduduki tempat pertama dalam rancangan NHK "Shōwa no Uta, Kokoro ni Nokoru 200" yang disiarkan pada tahun 1989, empat puluh tahun selepas dikeluarkan. Selepas Mitsue Nara meninggal dunia pada tahun 1977, 'Aoi Sanmyaku' menjadi lagu khas Ichirō Fujiyama.

1.6. Sumbangan sebagai Penyanyi dan Konduktor Nasional

Pada tahun 1954, Fujiyama menamatkan kontrak eksklusifnya dengan Columbia Records dan menjadi anggota yang bersekutu dengan NHK. Beliau menyatakan bahawa keputusannya dibuat kerana beliau ingin mengukuhkan kehidupan muzikalnya yang berada di antara klasik dan popular, dan juga untuk memberi peluang kepada bakat baharu untuk berjaya. Walau bagaimanapun, Yu Ikei mencadangkan bahawa keputusannya juga dipengaruhi oleh keraguannya terhadap komersialisme syarikat rakaman dan keinginannya untuk menyanyikan lagu-lagu pilihannya, sama seperti pelakon memilih skrip. Pada tahun 1961, beliau menyanyikan lagu-lagu Stephen Foster dan menguruskan susunan untuk jilid ke-13 Zembu Ongaku Zenshu (Koleksi Lengkap Muzik Dunia) yang diterbitkan oleh Chikuma Shobo.

Pada tahun 1965, beliau mendapat kebenaran daripada NHK untuk muncul dalam program TV yang diterbitkan oleh Tokyo 12 Channel (kemudian TV Tokyo) berjudul Kayō Hyakunen, yang menjadi hit. Kayō Hyakunen ialah program yang menampilkan penyanyi veteran menyanyikan lagu-lagu nostalgia, dan kemudiannya diubah tajuk kepada Natsukashi no Utagoe, mencetuskan ledakan lagu-lagu lama yang nostalgia. Walaupun Fujiyama telah beralih tumpuan kepada lagu-lagu rumah dengan sentuhan klasik dan telah menjadi konduktor Kōhaku Uta Gassen sejak tahun 1958 (kecuali beberapa penampilan sebagai penyanyi), beliau sekali lagi mencapai populariti sebagai penyanyi. Beliau membuat penampilan berturut-turut di Kōhaku Uta Gassen dari edisi pertama pada tahun 1950 hingga edisi ke-43 pada tahun 1992, sama ada sebagai penyanyi atau konduktor. Beliau dikenali ramai sebagai konduktor yang memimpin lagu penutup 'Hotaru no Hikari' dalam Kōhaku Uta Gassen untuk tempoh yang panjang.

Pada tahun 1989, apabila Maharaja Shōwa mangkat, lagu ciptaannya, 'Aoi Sanmyaku', secara tidak dijangka menduduki tempat pertama dalam senarai 200 lagu kenangan Jepun teratas NHK dari Zaman Showa.

1.7. Berkhidmat sebagai Pengerusi Persatuan Penyanyi Jepun

Pada Oktober 1972, selepas kematian pengerusi pertama, Tarō Shōji (meninggal dunia akibat pendarahan otak pada usia 73 tahun), Fujiyama mengambil alih jawatan sebagai Pengerusi Persatuan Penyanyi Jepun. Persatuan itu ialah sebuah organisasi sukarela yang bertujuan untuk memperkasakan kedudukan penyanyi. Dengan pelantikan Fujiyama sebagai pengerusi, perbincangan dimulakan untuk menukarkan persatuan itu menjadi sebuah syarikat berkanun. Hasil rundingan dengan Agensi Hal Ehwal Kebudayaan, persatuan itu diluluskan sebagai syarikat berkanun pada Mei 1975. Status Persatuan Penyanyi Jepun yang kini berkanun telah diperkukuh, dan pendapatan hak cipta yang sebelum ini hanya dibayar kepada penulis lirik dan penggubah kini turut dibayar kepada penyanyi sebagai hak berkaitan. Fujiyama berkhidmat sebagai pengerusi sehingga Mei 1979, selepas itu beliau menjadi pengarah. Selepas kematian Fujiyama, Persatuan Penyanyi Jepun menganjurkan konsert penghormatan bersama NHK. Peranannya dalam memajukan keadilan sosial bagi para artis melalui peningkatan hak-hak mereka adalah ketara.

1.8. Penerimaan Anugerah Kehormatan Rakyat

Pada 28 Mei 1992, Fujiyama menerima Anugerah Kehormatan Rakyat. Alasan untuk penganugerahan itu ialah "beliau telah membuka dimensi baharu dalam nyanyian lagu-lagu popular dengan teknik muzik yang sah dan interpretasi intelektual," serta "memberi harapan dan semangat kepada rakyat melalui lagu-lagu popular selama bertahun-tahun, dan menyumbang kepada penyebaran bahasa Jepun yang indah."

Menurut Yu Ikei, apa yang menentukan penganugerahan kepada Fujiyama ialah program televisyen NHK General yang disiarkan pada 28 Mac 1992, dari 19:30 hingga 20:55, berjudul Ikuta no Oka o Koete - Ichirō Fujiyama, 80-sai, Seishun no Utagoe (Melangkaui Pelbagai Bukit - Ichirō Fujiyama, 80 Tahun, Suara Nyanyian Belia). Untuk program ini, Fujiyama merakamkan 24 lagu, termasuk lagu-lagu hitnya dan 'Radio Taisō no Uta' yang digubahnya sendiri, di studio radio NHK. Yoshinobu Shimamura, seorang anggota Dewan Perwakilan Jepun, yang menonton program ini, mencadangkan idea Anugerah Kehormatan Rakyat kepada Tamisuke Watanuki, Setiausaha Agung Parti Demokratik Liberal ketika itu, yang menyebabkan kerajaan mula mempertimbangkan anugerah tersebut. Selain itu, Keizo Takahashi, seorang anggota Dewan Kaunselor Jepun yang pernah menjadi penyiar NHK dan telah berusaha keras untuk penganugerahan Anugerah Kehormatan Rakyat kepada Masao Koga, turut melobi kerajaan melalui Takeo Fukuda.

Fujiyama menerima tawaran anugerah itu melalui anak perempuannya. Upacara penganugerahan pada asalnya dijadualkan pada 25 April, tetapi Fujiyama dimasukkan ke hospital akibat sakit skiatik dan ditangguhkan hingga 28 Mei selepas beliau keluar dari hospital. Semasa tiba di Pejabat Perdana Menteri dengan kerusi roda untuk upacara itu, Fujiyama turun dari kerusi roda dan berjalan dengan tongkat. Beliau kemudian menyanyikan 'Ode to Joy' dari Beethoven tanpa iringan muzik, lagu yang pernah dinyanyikannya sebagai Takeo Masunaga di bawah pimpinan gurunya, Klaus Pringsheim, di Dewan Awam Hibiya, sekali gus mempamerkan kedua-dua sisi dirinya sebagai Takeo Masunaga (pemuzik klasik) dan Ichirō Fujiyama (pemuzik popular) selepas beberapa dekad. Beliau menjadi penerima pertama Anugerah Kehormatan Rakyat yang masih hidup dan bukan dari bidang sukan. Selepas itu, pada tahun 1996, cetakan tangannya dipamerkan di "Plaza Kehormatan Anugerah Budaya Sukan Jepun" di Taman Ueno Onshi.

Selain Anugerah Kehormatan Rakyat, Fujiyama juga telah menerima (atau dianugerahkan) Order of the Sacred Treasure, Third Class (Musim Bunga 1982), Medal of Honour with Purple Ribbon (1973), Pingat Merit Khas Persatuan Palang Merah Jepun (1952), Anugerah Budaya Penyiaran NHK (1958), Anugerah Merit Pendidikan Sosial (1959), dan Anugerah Khas Japan Record (1974).

4.1. Pengakap Jepun

Fujiyama menghayati semangat khidmat Pengakap dan berkhidmat sebagai penasihat kepada Persatuan Pengakap Jepun. Pada tahun 1971, apabila Jambori Dunia ke-13 diadakan di Fujinomiya, Shizuoka, Jepun, beliau menggubah lagu tema 'Akarui Michi o'. Pada tahun 1988, apabila pita kaset lagu-lagu Pengakap diterbitkan, beliau hadir semasa rakaman dan menyanyikan tujuh lagu, termasuk lagu persekutuan 'Hana wa Kaoruyo' dan 'Hikari no Michi'. Pada tahun 1992, sebagai pengiktirafan atas sumbangannya yang berpanjangan, beliau dianugerahkan "Kiji Shō", anugerah merit tertinggi dari persekutuan tersebut. Dalam upacara pengebumian Fujiyama, gambar beliau yang memakai blazer Pengakap dan lencana Kiji Shō telah dipilih sebagai potret arwah.

4.2. Kelab Rotary

Pada Jun 1958, Fujiyama menjadi ahli Kelab Rotary (Kelab Rotary Tokyo Nishii). Beliau aktif menyertai aktiviti kelab dan tidak pernah tidak hadir dalam mesyuarat rutin. Beliau juga hadir pada 19 Ogos 1993, sehari sebelum kematiannya, dengan menggunakan tongkat dan kerusi roda. Beliau juga bersemangat dalam pengurusan kelab, berkhidmat sebagai presiden Kelab Rotary Tokyo Nishii dari 1986 hingga 1987. Beliau turut menggubah lagu-lagu berkaitan Kelab Rotary, termasuk 'Lagu Kelab Rotary Tokyo Nishii', dan membimbing ahli-ahli dalam nyanyian.

6.1. Lagu-lagu Popular Utama

• 'Haru no No', 'Handon - Nani Shite Asobō', 'Hanebashi' (1921)
• 'Nihon Alps no Uta', 'Utsukushiki Spanyol', 'Yōchisha no Uta', 'Keio Futsubu no Uta' (1930)
• 'Kita Taiheiyō Ōdan Hikō Kōshinkyoku', 'Camp Kouta', 'Oka o Koete', 'Sake wa Namida ka Tameiki ka', 'Enko no Roku' (1931)
• 'Ski no Uta', 'Kage o Shitaite', 'Hatobue o Fuku Onna no Uta' (1932)
• 'Akai Hana', 'Boku no Seishun', 'Moeru Gojinka', 'Omoide no Guitar' (duet dengan Ren Tokuyama), 'Nagoya Matsuri' (1933)
• 'Kōtaishi Denka Gotanjō Hōshukuka' (duet dengan Ren Tokuyama), 'Cheerio!' (duet dengan Chiyoko Kobayashi), 'Oshaka-san' (juga gubah), 'Kawaharahato Nara', 'Itsumo Hogaraka' (duet dengan Ichimaru), 'Aoi Tsuki' (Pale Moon), 'Kosenjō no Aki' (1934)
• 'Odoru Taiyō' (juga gubah), 'Koi no Hanataba', 'Tanima no Koya', 'Eien no Chikai', 'Yokaze' (1935)
• 'Futari no Haru' (duet dengan Hamako Watanabe), 'Keio Ondo' (juga gubah, duet dengan Ren Tokuyama), 'Tokyo Rhapsody', 'Tokyo Musume', 'Otoko no Junjō', 'Seishun no Shanikusai' (1936)
• 'Kaisōfu', 'Aoi Sebiro de', 'Seishun Nikki', 'Byakkotai' (duet dengan Ginryō Suzuki), 'Aikoku Kōshinkyoku', 'Yamanouchi Chūi no Haha' (1937)
• 'Shanghai Yakyoku', 'Natsukashi no Bolero' (1939)
• 'Kigen Nisenroppyakunen' (duet dengan Akira Matsudaira, Hisao Ito, Noboru Kirishima, Misao Matsubara, Akiko Futaba, Hamako Watanabe, Mihoko Katori), 'Natsukashi no Utagoe' (duet dengan Akiko Futaba), 'Haru Yo Izuko' (duet dengan Akiko Futaba), 'Sora no Yūshi' (duet dengan Noboru Kirishima, Misao Matsubara, Akiko Futaba, Hamako Watanabe), 'Moyuru Ōzora' (duet dengan Noboru Kirishima), 'Sanshikiki no Shita ni' (juga gubah), 'Kōa Kōshinkyoku' (duet dengan Hisao Ito, Akiko Futaba), 'Kenshō Tōsenka: Umi no Uta' (1940)
• 'Dase Ichioku no Sokojikara' (duet dengan Akiko Futaba), 'Konron Koete', 'Eikoku Tōyō Kantai Tsubetsu', 'Umi no Shingun' (duet dengan Hisao Ito, Akiko Futaba) (1941)
• 'Daitōa Kessen no Uta', 'Tsubasa no Gaika' (duet dengan Noboru Kirishima) (1942)
• 'Aoi Bokujō' (duet dengan Mitsue Nara), 'Kessen no Ōzora e' (1943)
• 'Tokyo Rhumba' (duet dengan Michiko Namiki), 'Furusato no Basha', 'Ginza Serenade' (1946)
• 'Akaki Mi' (duet dengan Hamako Watanabe), 'Mikazuki Musume', 'Yume Awaki Tokyo', 'Shiratori no Uta' (duet dengan Toshi Matsuda), 'Bara Saku Komichi', 'Mitari Kiitari Tameshiteru', 'Asakusa no Uta', 'Wakōdo no Uta' (1947)
• 'Midori no Uta' (duet dengan Aiko Anzai), 'Aoi Tsuki no Yoru wa', 'Yurariro no Uta' (1948)
• 'Aoi Sanmyaku' (duet dengan Mitsue Nara), 'Nagasaki no Kane', 'Hana no Suhada' (duet dengan Mariko Andō) (1949)
• 'Yama no Kanata ni' (1950)
• 'Fukuzawa Yukichi Sensei o Tataeru Uta', 'Wakōdo no Uta' (lagu tema filem Toho "Wakōdo no Uta"), 'Nagasaki no Ame', 'Tokyo no Ame', 'Radio Taisō no Uta (generasi ke-2)' (1951)
• 'Nicholai no Kane', 'Yoru no Mizuumi', 'Shimoyo no Tokei' (juga gubah), 'Hoshikage no Waltz' (juga gubah, duet dengan Reiko Kato), 'Umi wa Ikite Iru (Umi no Uta)', 'Oka wa Hanazakari', 'Toi Hanabi' (juga gubah), 'Olympic no Uta' (duet dengan Keiko Arai) (1952)
• 'Barairo no Tsuki', 'Midori no Ame' (1953)
• 'Radio Taisō no Uta (generasi ke-3)' (1956, dikeluarkan 1958, juga gubah)
• 'Nami' (1959, juga gubah)
• 'Umi o Koete Tomo Yo Kitare' (1963)
• 'Musume ga Yome ni Iku to Iu' (1972)
• 'Wakai Tokyo', 'Tsuioku', 'Kyōshū', 'Wakōdo no Machi' (1974)
• 'Satsuki no Uta' (juga gubah), 'Jōshū' (1981, juga gubah)
• 'Furusato ni Utau Tsugaru Misaki' (juga gubah), 'Guitar ga Watashi no Mune de' (1981)
• 'Sawayaka ni Atsuku', 'Bridal Veil' (1982)
• 'Asuka wa Ikeru', 'Kokeshi no Uta' (1983, juga gubah)
• 'Kamakura Jojō', 'Kamakura Song' (1988)
• 'Furusato Yo Kokoro mo Sugata mo Utsukushiku' (1990, juga gubah), 'Obaasan no Okaasan no Uta' (1990, juga gubah), 'Hashire Tobe Nage Yo' (1990, juga gubah)
• 'Kokoro no Tobira' (1992)
• 'Akasaka Yoimachigusa' (juga gubah), 'Kanki no Uta' (juga gubah, terjemahan lirik) (1992)
• 'Kyō mo Shiawase Arigatō' (1993, juga gubah)

6.2. Karya Komposisi Utama

• 'Radio Taisō no Uta (generasi ke-3)'
• Lagu Sekolah Jepun Singapura
• Lagu sekolah rendah: Sekolah Rendah Kawagoe市立霞ヶ関小学校, Sekolah Rendah Kawagoe市立霞ヶ関西小学校, Sekolah Rendah Asaka市立朝霞第一小学校, Sekolah Rendah Asaka市立朝霞第六小学校, Sekolah Rendah Kai市立敷島南小学校, Sekolah Rendah Kai市立竜王北小学校
• Lagu sekolah menengah: Sekolah Menengah Kawagoe市立霞ヶ関西中学校, Sekolah Menengah Niiza市立新座中学校, Sekolah Menengah Shima市立和具中学校, Sekolah Menengah Hamamatsu市立蜆塚中学校, Sekolah Menengah Suwa市立諏訪南中学校, Sekolah Menengah Niiza市立第五中学校
• Lagu sekolah tinggi: Sekolah Tinggi Keio Gijuku Joshi, Sekolah Tinggi Sundai Kofu, Sekolah Tinggi Eimeikan, Sekolah Tinggi Hiroshima Prefectural Hiro, Sekolah Tinggi Obihiro Otani, Sekolah Tinggi Hokkaido Shikaoi
• Niiza Ondo
• Lagu Sokongan Hankyu Braves
• Lagu Nishitetsu Lions
• 'Otanjōbi no Uta' (Lagu Iklan Parnassus Confectionery)
• Lagu Syarikat Meitetsu Unyu
• Lagu Syarikat Dai Nippon Printing
• Lagu Syarikat Toyo Toki (TOTO)
• Lagu Syarikat Mitsukoshi
• Lagu Syarikat Matsushita Electric Works (Panasonic Electric Works)
• 'Meguro Minna no Uta' (Lagu Wad Meguro)
• 'Kanebō Warera' (Lagu Syarikat Kanegafuchi Spinning)
• 'Okāsan no Okago'
• Lagu Persekutuan All Japan Soft Baseball Federation
• 'K Line no Uta'