Matsutarō Kawaguchi

2.1. Childhood and Education

Kawaguchi dilahirkan pada 1 Oktober 1899 di daerah Asakusa, Tokyo, Jepun. Menurut rekod rasmi, beliau diakui sebagai anak luar nikah kepada Shimooka Harukichi dan Yone, adik kepada Shimooka. Walau bagaimanapun, identiti ibu bapa kandungnya yang sebenar tidak diketahui. Beliau dibesarkan oleh bapa angkatnya, Kawaguchi Takejirō, seorang tukang plaster yang gemar minum arak. Terdapat spekulasi bahawa beliau mungkin berasal dari burakumin (komuniti terpinggir) kerana lokasi kelahirannya di Imado, yang dahulunya menempatkan kawasan Asakusa Shinmachi di bawah kawalan Danzaemon. Terdapat juga teori bahawa beliau adalah keturunan bangsawan, dan beliau sendiri ingat menerima surat rasmi yang menyatakan bayaran untuk penjagaannya semasa bayi, walaupun dokumen itu musnah dalam Gempa bumi Besar Kantō pada tahun 1923.

Beliau memulakan pendidikan di Sekolah Rendah Imado tetapi berhenti pada darjah empat untuk bekerja sebagai pembantu di sebuah kedai pakaian. Apabila pendidikan wajib dilanjutkan dua tahun, beliau kembali ke sekolah di Sekolah Rendah Yamaya-bori. Di sana, beliau menjadi rakan sekelas dengan Kenji Mizoguchi dan Maeda Shigenobu. Walaupun beliau lulus dengan cemerlang, beliau tidak dapat melanjutkan pelajaran ke peringkat lebih tinggi. Beliau kemudian bekerja dalam pelbagai pekerjaan, termasuk di kedai pajak gadai di Yamaya-chō, sebagai penjual buku terpakai di tepi Sensō-ji, dan sebagai kerani di balai polis Kisagata. Beliau juga lulus peperiksaan juruteknik telegraf untuk Kementerian Komunikasi dan bekerja di pejabat telegraf di Saitama dan Tochigi. Dari tahun 1915, beliau berkhidmat selama setahun di Pejabat Pos Obai di Daerah Haga, Tochigi.

2.2. Beginnings of Literary Career

Sejak bekerja di pejabat pos, Kawaguchi mula menulis novel. Pada usia 17 tahun, beliau membuat debut sastera dengan penerbitan "Ruzaijin Tōsuke" dalam majalah Kōdan Zasshi, dengan bantuan Ikuta Chōsuke, yang baru berpindah ke Imado. Melalui kumpulan belajar Ikuta, beliau menjadi rapat dengan Maeda dan Sentarō Iwata. Beliau sering menyerahkan karya-karya seperti shin-kōdan (cerita kōdan baharu), kisah detektif sebenar, dan novel koma-e (gambar ringkas) kepada majalah-majalah terbitan Hakubunkan, sering dihiasi dengan ilustrasi oleh Iwata, untuk menjana pendapatan.

Pada usia 19 tahun, selepas kematian bapa angkatnya dan kepulangan ibu angkatnya ke rumah keluarganya, Kawaguchi menjadi sebatang kara. Beliau tinggal di sebuah bilik sewa di perkarangan Kuil Hirakawa Tenjin di Kōjimachi. Kemudian, atas pengenalan Mori Gyokukō, ketua editor Bungei Kurabu, beliau tinggal di rumah pencerita kōdan terkenal, Gōdōken Entama, di Fukagawa. Di sana, beliau membantu menyalin ucapan Entama dan memperoleh pengetahuan dalam puisi Cina serta sastera Edo. Melalui Entama, beliau juga berguru dengan Mantarō Kubota dan, atas cadangan Kubota, menyertai kumpulan kajian skrip Kaoru Osanai. Beliau juga bekerja sebagai wartawan untuk akhbar Yamato Shimbun. Pada tahun 1922, drama beliau, "Shutsugoku" (Keluar Penjara), memenangi anugerah dalam pertandingan drama yang dianjurkan oleh Tsubouchi Shōyō dan lain-lain untuk memperingati ulang tahun ke-10 penubuhan Teater Imperial, bersama-sama dengan karya-karya oleh Tatsuo Nagai.

Selepas Gempa bumi Besar Kantō pada tahun 1923, atas cadangan Osanai, Kawaguchi bekerja di Platonsha di Osaka bersama Iwata, dan bekerjasama dengan Sanju Sugiyama (kemudian dikenali sebagai Naoki Sanjūgo) dalam penyuntingan majalah Kuraku. Pada tahun 1926, beliau kembali ke Tokyo dan terus menulis novel, esei, dan drama. Sekitar tahun 1930, beliau mula menulis novel moden dan cerita filem untuk Kōdan Kurabu. Siri "Joyū Jōen-shi" (Sejarah Pelakon Wanita yang Menggoda) yang disiarkan dari tahun 1931 hingga 1932 mendapat pujian tinggi, diikuti oleh karya-karya sejarah seperti "Yubiso no Heitarō" dan "Hagidera Chōshichi".

3.1. Rise to Prominence

Pada November 1933, dalam siasatan kes Furyō Kazoku Jiken (Insiden Bangsawan Berkelakuan Buruk), aktiviti perjudian biasa oleh penulis-penulis terdedah. Kawaguchi Matsutarō, bersama-sama dengan Masao Kume dan Ton Satomi, ditangkap dan dikenakan denda.

Walaupun insiden ini, pada tahun 1934, cerpennya "Tsuruhachi Tsurujirō", yang diterbitkan dalam All Yomimono dan berlatarbelakangkan dunia penghibur zaman Meiji, mendapat sambutan yang sangat baik. Pada tahun 1935, beliau menyiarkan "Fūryū Fukagawa Uta", sebuah kisah manusia yang berpusat di sekitar sebuah restoran lama. Karya-karya bertema Meiji ini membawanya menerima Anugerah Naoki yang pertama pada tahun yang sama, atas cadangan daripada penyunting seperti Wada Yoshie dari Hinode dan Kayahara Kōichi dari Kōdan Kurabu, yang rapat dengan Kan Kikuchi. Beliau kemudian menulis Meiji Ichidai Onna, yang dikatakan berdasarkan insiden Hanai Oume.

Novelnya, Aizen Katsura, sebuah kisah cinta melodramatik antara seorang jururawat dan seorang doktor, disiarkan antara tahun 1937 dan 1938. Novel ini menjadi buku terlaris pada zamannya dan adaptasi filemnya yang dibintangi oleh Kinuyo Tanaka dan Ken Uehara menjadi hit besar, menjadikan Kawaguchi seorang penulis terkemuka.

3.2. Major Works and Genres

Kawaguchi Matsutarō menulis pelbagai jenis karya, termasuk novel, cerpen, dan drama sejarah. Beliau terkenal dengan keupayaannya untuk menggambarkan emosi dan kehidupan rakyat biasa dengan plot yang mahir dan gaya penceritaan yang unik. Karya-karyanya sering memfokuskan pada tema-tema seperti kehidupan penghibur, zaman Meiji, dan kisah cinta yang menyentuh hati.

Antara karya-karya utamanya termasuk:

• 1934: Tsuruhachi Tsurujirō
• 1935: Fūryū Fukagawa Uta
• 1935: Meiji Ichidai Onna
• 1937-38: Aizen Katsura
• 1965: Nyonin Musashi
• 1969: Mistress Oriku: Stories from a Tokyo Teahouse (diterjemahkan ke dalam bahasa Inggeris oleh Royall Tyler)
• Shingo Jūban Shōbu (Sepuluh Pertarungan Shingo)
• Kōjo Kazunomiya (Puteri Kazunomiya)
• Yoru no Chō (Kupu-kupu Malam), yang menggambarkan wanita-wanita di Ginza.
• Koto Yūshū (Melankoli Kota Lama), yang berlatarbelakangkan industri filem dan daerah hiburan di Kyoto.
• Hazurekabure (Putus Asa), sebuah novel autobiografi yang panjang.
• Aiko Itoshiya (Aiko Sayangku), yang ditulis selepas kematian isterinya.
• Ikkyū-san no Mon (Pintu Ikkyū-san), sebuah karya agung di akhir hayatnya.

Dalam kata penutup untuk Shingo Jūban Shōbu, beliau menyatakan, "Saya menganggap diri saya sebagai seorang pencerita. Saya mendengar bahawa terdapat profesion 'kataribe' (pencerita) pada zaman Dinasti Heian, dan saya ingin menjadi 'kataribe' itu." Ini mencerminkan pandangannya terhadap peranannya sebagai penulis yang menghibur dan menyentuh hati pembaca.

3.3. Collaborations and Adaptations

Kawaguchi Matsutarō mempunyai kolaborasi yang signifikan dengan beberapa pengarah filem terkemuka. Beliau berulang kali berkolaborasi dalam filem-filem arahan Kenji Mizoguchi. Bermula pada tahun 1930-an, Kawaguchi mengadaptasi karya-karya penulis lain untuk filem-filem Mizoguchi, seperti The Story of the Last Chrysanthemums (1939). Mizoguchi pula mengadaptasi karya-karya Kawaguchi, seperti Ayen Kyo untuk filem The Straits of Love and Hate (1937). Selepas Perang Dunia Kedua, kedua-dua mereka bekerjasama dalam filem-filem Ugetsu (1953), The Crucified Lovers (1954), dan Princess Yang Kwei Fei (1955). Mizoguchi sekali lagi mengadaptasi cerita oleh Kawaguchi untuk filemnya pada tahun 1953, A Geisha.

Selain Mizoguchi, buku-buku Kawaguchi juga diadaptasi oleh pengarah-pengarah lain seperti Mikio Naruse dan Kōzaburō Yoshimura. Pada tahun 1940, Kawaguchi menyertai kumpulan teater Shinsei Shinpa sebagai pengarah utama, di mana beliau menulis dan mengarahkan drama. Banyak daripada karyanya menjadi repertoar utama Shinpa pada zaman Shōwa, menyumbang besar kepada populariti genre tersebut.

5.1. Film Industry Involvement

Kawaguchi Matsutarō mempunyai hubungan yang lama dengan Daiei Film, sebuah syarikat filem terkemuka di Jepun, di mana beliau berkhidmat sebagai pengarah urusan dan kemudiannya sebagai juruaudit. Beliau menyumbang kepada industri filem sebagai penerbit dan pengarah.

Semasa Perang China-Jepun Kedua, Kawaguchi menjadi ahli Pen Butai ("Briged Pena"), sebuah kumpulan penulis yang ditaja oleh kerajaan. Kumpulan ini diberi akses ke kawasan perang yang terlarang dan sebagai balasan, mereka dijangka menulis secara positif mengenai usaha perang Jepun di China.

5.2. Arts and Cultural Contributions

Pada tahun 1965, beliau menjadi ahli Akademi Seni Jepun (Japan Art Academy), mengiktiraf sumbangan besarnya kepada seni dan budaya Jepun. Beliau juga berkhidmat sebagai pengerusi juri untuk pertandingan Miss Universe Japan dari tahun 1952 hingga 1959, dan untuk pertandingan Miss World Japan dari tahun 1956 hingga 1959.

Pada tahun 1960, beliau menjadi pengarah dan ketua produksi di Meijiza (sebuah teater terkenal) dan juruaudit di Naniwa Rakutenchi. Beliau juga menubuhkan "Kumpulan Empat Penulis Drama" bersama Minoru Nakano, Hideji Hōjō, dan Kazuo Kikuta, bertujuan untuk meningkatkan taraf hidup penulis drama.

6.1. Family Details

Kawaguchi Matsutarō berkahwin dengan pelakon Aiko Mimasu. Mereka mempunyai empat orang anak:

• Hiroshi Kawaguchi (lahir 1936), anak sulung, seorang pelakon.
• Tsune Kawaguchi, anak kedua, juga seorang pelakon.
• Atsushi Kawaguchi (1951-2008), anak ketiga, seorang pelakon dan bekas penerbit Meijiza. Beliau meninggal dunia pada usia 57 tahun akibat pendarahan otak.
• Akira Kawaguchi (kemudian dikenali sebagai Akira Kunishige), anak perempuan sulung, bekas pelakon dan kini seorang tukang tembikar.

Isterinya, Aiko Mimasu, meninggal dunia pada 18 Januari 1982 pada usia 71 tahun akibat kanser pankreas. Kawaguchi menulis sebuah buku bertajuk Aiko Itoshiya (Aiko Sayangku) selepas kematian isterinya, yang menjadi topik perbualan ramai.

7.1. Major Literary and Cultural Accolades

• 1935:** Menerima Anugerah Naoki yang pertama untuk cerpennya Tsuruhachi Tsurujirō, Fūryū Fukagawa Uta, dan novel pendek Meiji Ichidai Onna.
• 1959:** Menerima Anugerah Teater Mainichi.
• 1963:** Menerima Anugerah Kikuchi Kan ke-11.
• 1969:** Menerima Anugerah Sastera Yoshikawa Eiji ke-3 untuk novelnya Shigurejaya Oriku (kemudian diterjemahkan sebagai Mistress Oriku: Stories from a Tokyo Teahouse), yang mengisahkan pemilik rumah teh terkenal di Tokyo.
• 1973:** Dianugerahkan Darjah Kebudayaan oleh kerajaan Jepun, salah satu penghormatan tertinggi di negara itu.

8.1. Circumstances of Passing

Selepas kematian isterinya, Aiko Mimasu, pada Januari 1982, kesihatan Kawaguchi Matsutarō mula merosot, dan beliau kerap keluar masuk hospital. Beliau meninggal dunia tiga tahun kemudian pada 9 Jun 1985, akibat radang paru-paru di Hospital Universiti Perubatan Wanita Tokyo.

9.1. Literary Impact and Reception

Kawaguchi Matsutarō dikenang sebagai seorang pencerita yang mahir, yang berjaya menangkap intipati kehidupan dan emosi rakyat biasa. Beliau sendiri melihat dirinya sebagai seorang "kataribe" (pencerita tradisional), yang bertujuan untuk menghibur dan menyentuh hati pembaca melalui naratifnya.

Selepas kematiannya, manuskrip setebal kira-kira seribu muka surat untuk Ikkyū-san no Michi, sekuel kepada karya agung terakhirnya Ikkyū-san no Mon, ditemui dan disiarkan secara bersiri di akhbar. Sebuah monumen puisi dengan haiku beliau, "Hidup ini sukar, malam sejuk," telah didirikan di perkarangan Kuil Sanja, di sebelah timur Kannon-dō di Sensō-ji, Asakusa. Kediaman mewahnya di Kasuga, Bunkyo-ku, yang dibina semula sebagai "Kawaguchi Apartment", masih wujud hingga kini. Watak Nijiguchi Jōtarō dalam novel Ōinaru Josō oleh Yasutaka Tsutsui dikatakan berdasarkan Kawaguchi Matsutarō.