Mitsuharu Kaneko | Wiki AI Hari Ini

1. Kehidupan Awal dan Latar Belakang

Mitsuharu Kaneko dilahirkan sebagai Kaneko Yasukazu (金子安和), kemudian dikenali sebagai Yasukazu (保和), pada 25 Disember 1895, di Tsushima, Aichi (kini Shimokiricho, Bandar Tsushima). Beliau adalah anak kepada Ooshika Wakichi dan Sato Yau, yang mengendalikan perniagaan minuman keras. Walau bagaimanapun, perniagaan keluarga mereka muflis ketika Kaneko berusia dua tahun pada tahun 1897. Berikutan itu, keluarga beliau berpindah ke Nagoya (Koichibacho, kini Nishiki 3-chome, Nishi-ku). Pada usia dua tahun (dan secara rasmi pada usia enam tahun), beliau telah diambil sebagai anak angkat oleh Kaneko Shotaro, ketua pejabat Nagoya bagi Shimizu-gumi, sebuah syarikat pembinaan. Walaupun beliau dibesarkan dalam kekayaan selepas diambil sebagai anak angkat, Kaneko mengalami ketidakstabilan mental dan kemurungan semasa zaman remajanya akibat suasana keluarga yang pra-moden dan hubungan dengan ibu angkatnya, Sumi, yang ketika itu baru berusia 16 tahun.

1.1. Kanak-kanak dan Pendidikan

Pada tahun 1900, bapa angkatnya, Shotaro, dipindahkan ke Kyoto, menyebabkan keluarga itu berpindah ke Kamigyo-ku, Kyoto. Di sana, Kaneko mendaftar di Sekolah Rendah Doda Jinjo Koto Shogakko. Pada tahun 1906, Shotaro dipindahkan ke pejabat utama Tokyo, dan Kaneko tinggal bersama datuknya di Ginza. Beliau kemudian mendaftar di Sekolah Rendah Taimei Jinjo Koto Shogakko (kini Sekolah Rendah Taimei Ward Chuo). Pada masa yang sama, beliau menerima pembaptisan di sebuah gereja Kristian di Ginza dan mula mempelajari lukisan Jepun daripada artis ukiyo-e terkenal, Kobayashi Kiyochika. Pada tahun 1907, keluarga beliau berpindah ke Ushigome Shin-Ogawacho (kini Ushigome), dan beliau dipindahkan ke Sekolah Rendah Tsukudo Jinjo Shogakko (kini Sekolah Rendah Tsukudo Ward Shinjuku). Pada November tahun yang sama, beliau cuba melarikan diri dari rumah bersama seorang rakan dengan niat untuk ke Amerika Syarikat, tetapi berjaya ditemui dan dibawa pulang. Akibat gaya hidup tidak sihat semasa pengembaraan singkat itu, beliau jatuh sakit dan terpaksa terlantar di katil sehingga Mac tahun berikutnya.

Pada April 1908, Mitsuharu Kaneko mendaftar di Sekolah Menengah Rendah dan Tinggi Gyosei. Di sana, beliau mula menunjukkan minat mendalam terhadap kesusasteraan Cina, khususnya falsafah Lao-tzu dan Chuang-tzu, serta kesusasteraan Edo. Semasa cuti musim panas tahun kedua sekolah menengah, beliau melakukan perjalanan merentasi Semenanjung Boso dengan berjalan kaki. Walaupun pada mulanya menunjukkan prestasi akademik yang cemerlang, Kaneko kemudiannya memberontak terhadap etos sekolah, menyebabkan grednya merosot teruk dan beliau ponteng hampir 200 hari, yang mengakibatkan beliau mengulang tahun kedua. Sekitar tempoh ini, minatnya beralih kepada kesusasteraan moden, dan beliau mula bercita-cita untuk menjadi seorang novelis. Pada tahun keempat sekolah menengah, beliau menerbitkan majalah coterie yang diedarkan di kalangan rakan sekelasnya.

Pada April 1914, Kaneko memasuki Kursus Persediaan Tinggi (Sastera) di Universiti Waseda. Namun, beliau tidak dapat menyesuaikan diri dengan suasana naturalisme yang dominan pada masa itu dan sebaliknya terpengaruh oleh karya-karya Oscar Wilde dan Mikhail Artsybashev. Beliau akhirnya menarik diri dari Waseda pada Februari 1915. Pada bulan yang sama, beliau mendaftar di Jabatan Lukisan Jepun di Sekolah Seni Halus Tokyo (kini Universiti Seni Tokyo), tetapi berhenti pada Ogos. Pada September, beliau memasuki Kursus Persediaan Fakulti Sastera di Universiti Keio. Beliau kemudian mengimbau kembali tempoh ini dengan berkata, "semua orang menganggap saya gila pada masa itu," merujuk kepada gaya hidupnya yang tidak teratur. Beliau juga menderita katar apikal (keadaan paru-paru) yang menyebabkan beliau terpaksa berehat dari pengajian selama kira-kira tiga bulan. Pada Jun 1916, beliau akhirnya menarik diri dari Keio. Sekitar masa ini, beliau berkenalan dengan adik-beradik Hoizumi Ryosuke dan Ryoshin, yang mencetuskan minatnya untuk mula menulis puisi. Beliau membaca dengan tekun puisi-puisi Charles Baudelaire, Kitahara Hakushu, dan Miki Rofu. Pada Julai, beliau menerbitkan majalah coterie "Kozu" (Komposisi) bersama Ishii Yuji dan Koyama Tetsunosuke, namun majalah itu hanya bertahan dua isu. Beliau juga lulus pemeriksaan kerahan tenaga dalam Gred C.

1.2. Perjalanan Awal dan Pengaruh

Pada Oktober 1916, bapa angkat Mitsuharu Kaneko, Shotaro, meninggal dunia, dan Kaneko membahagikan harta pusaka dengan ibu angkatnya. Pada tahun 1917, beliau berpindah ke Akagimotomachi, Ushigome, dan meneruskan gaya hidupnya yang bebas. Beliau mengembara tanpa tujuan ke Gifu, Kansai, dan Pulau Fukue. Beliau juga menerbitkan majalah "Tamashii no Ie" (Rumah Jiwa) bersama Nakajo Tatsuo, yang berhenti selepas lima isu. Terpengaruh oleh Walt Whitman dan Edward Carpenter, beliau cuba menceburi perniagaan perlombongan tetapi gagal. Pada Disember tahun yang sama, beliau memulakan perjalanan ke Eropah bersama rakan bapa angkatnya.

Tidak lama sebelum itu, pada Januari 1919, beliau telah menerbitkan koleksi puisi pertamanya, Akatsuchi no Ie (Rumah Tanah Merah), melalui Reibunsha. Setibanya di Liverpool, England, beliau kemudian meneruskan perjalanan ke London dan seterusnya ke Brussels, Belgium. Di Brussels, beliau berpisah dengan rakan seperjalanannya dan menyewa bilik di pinggir bandar. Di sana, beliau menerima layanan baik daripada Ivan Lepage, seorang Japanophile dan pengumpul kraftangan Jepun. Kaneko berpeluang mendalami seni Barat dan menghabiskan masanya dengan membaca, di mana beliau sangat terpengaruh oleh puisi Emile Verhaeren.

Pada Mei 1920, beliau meninggalkan Brussels dan berpindah ke Paris. Pada Disember tahun yang sama, beliau menaiki kapal dari London untuk kembali ke Jepun, dan tiba di Jepun pada Januari 1921. Pengembaraan beliau selama lebih dua tahun di Eropah, terutamanya pendedahan kepada seni dan kesusasteraan Barat, telah membentuk perspektif artistik dan sastera beliau secara mendalam. Pengalaman ini menjadi asas kepada pandangan dunia beliau yang kritikal, yang kemudiannya diperluaskan lagi melalui perjalanan beliau ke Asia.

2. Aktiviti Sastera

Selepas kembali dari pengembaraan Eropah selama lebih dua tahun, Mitsuharu Kaneko mula menerbitkan puisi dalam majalah-majalah coterie seperti "Ningen" (Manusia) dan "Arashi" (Ribut). Beliau juga terlibat dalam penyuntingan majalah puisi "Rakuen" (Syurga) bersama Oyama Hiromitsu, Sato Hachiro, dan Hirano Imaou, yang berhenti terbit selepas tiga isu. Beliau kemudian menyemak semula puisi-puisi yang ditulisnya semasa di Belgium, dan pada Julai 1923, beliau menerbitkan koleksi puisi Koganemushi (Kumbang Jepun). Majlis pelancaran buku itu dihadiri oleh beberapa tokoh sastera terkemuka seperti Saijo Yaso, Yoshida Issui, Ishikawa Jun, Muro Saisei, dan Fukushi Kojiro.

Pada tahun 1923, Kaneko terjejas oleh Gempa Bumi Besar Kanto dan terpaksa berlindung di rumah keluarga seorang rakan di Nagoya, sebelum berpindah ke rumah perkahwinan adik perempuannya di Hyogo. Pada Januari 1924, beliau kembali ke Tokyo. Sekitar tempoh ini, beliau mula menjalin hubungan dengan Mori Michiyo, seorang penulis novel yang bercita-cita tinggi. Pada Julai tahun yang sama, Mori hamil, dan mereka menghadapi kesukaran kewangan yang menyebabkan mereka hidup dalam keadaan melarikan diri. Mereka berkahwin dengan Muro Saisei sebagai pengantin. Pada Mac 1925, anak lelaki sulung mereka, Kan, dilahirkan. Kaneko menyara keluarga melalui kerja-kerja terjemahan, namun kehidupan mereka kekal dalam kemiskinan. Pada Mac tahun yang sama, beliau menerbitkan terjemahan Koleksi Puisi Verhaeren (Shinchosha). Pada Ogos, beliau menerbitkan terjemahan Koleksi Puisi Perancis Moden (Kogyokudo Shoten) dan Anak Harimau karya Maurice Leblanc (siri Arsène Lupin) melalui penerbit yang sama.

Pada Mac 1926, Kaneko dan isterinya menghabiskan masa kira-kira sebulan di Shanghai, di mana mereka menjalin persahabatan dengan Lu Xun dan tokoh-tokoh lain. Pada tahun 1927, mereka sekali lagi pergi ke Shanghai bersama pasangan Kunikida Torao dan tinggal di sana selama kira-kira tiga bulan, mempererat hubungan dengan Yokomitsu Riichi. Semasa tempoh ini, Mori Michiyo terlibat dalam hubungan cinta dengan pengkritik seni Hijikata Teiichi. Pada Mei 1927, Kaneko menerbitkan koleksi puisi Fuka Shizumu (Jerung Tenggelam) yang ditulis bersama Mori Michiyo. Pada tahun 1928, untuk menyelesaikan masalah hubungannya dengan Michiyo, Kaneko mencadangkan agar mereka mengembara ke Eropah, yang diidamkan oleh isterinya. Beliau kemudian mengimbas kembali keadaan ketika itu, menyatakan, "Kehidupan di Jepun telah sampai ke jalan buntu, dan saya sendiri merasakan bahawa perjalanan berbahaya ini adalah satu-satunya jalan keluar."

Perjalanan itu bermula dengan Kaneko tinggal di Osaka selama kira-kira tiga bulan, kemudian ke Nagasaki sebelum menyeberang ke Shanghai, di mana beliau tinggal selama lima bulan. Di Shanghai, beliau mengadakan pameran lukisan genre untuk mengumpul dana perjalanan. Melalui Hong Kong, beliau mengadakan pameran lukisan landskap kecil di Singapura, kemudian meneruskan perjalanan ke Jakarta dan Pulau Jawa. Menjelang November, beliau berjaya mengumpul wang yang cukup untuk tambang seorang ke Paris, dan menghantar Michiyo terlebih dahulu. Pada Januari 1930, Kaneko sendiri mengembara ke Eropah dan bersatu semula dengan Michiyo di Paris. Di Paris, beliau mencari rezeki dengan membuat bingkai gambar, kotak bagasi untuk pelancong, dan menjual barang. Beliau kemudian mengimbas kembali dalam Nemure Pari bahawa beliau "melakukan apa sahaja yang boleh dilakukan oleh seorang Jepun yang tidak berwang di Paris, kecuali pelacuran."

Pada tahun 1931, beliau tinggal bersama Lepage di Brussels. Beliau mengadakan pameran lukisan Jepun untuk mendapatkan dana perjalanan. Beliau meninggalkan Michiyo dan mengembara ke Singapura dan Semenanjung Tanah Melayu selama empat bulan. Michiyo kembali ke Jepun bersendirian pada April 1932, dan Kaneko mengikut pulang pada Jun 1932. Selepas kepulangannya, atas nasihat ibunya, beliau bekerja di jabatan pengiklanan sebuah syarikat kosmetik yang diuruskan oleh adik perempuannya, Kono Suteko, dan menamakan produk pencuci muka mereka "Moncoco" (Si Comel). Sekitar tempoh ini, beliau mula menjalin persahabatan dengan Yamanokuchi Baku.

Pada September 1935, beliau menerbitkan "Same" (Jerung) dalam Bungei, yang kemudiannya diterbitkan sebagai koleksi puisi dengan nama yang sama oleh Jinbunsha. Pada Disember, beliau menerbitkan "Toudai" (Rumah Api) dalam Chuo Koron. Beliau mula menerbitkan puisi yang mengkritik sistem sosial Jepun, namun sering menderita serangan asma. Pada Disember 1937, beliau mengembara ke utara China bersama Michiyo, yang memperdalam pemahamannya tentang kemaraan tentera Jepun di benua itu. Pada Ogos 1937, beliau menerbitkan koleksi puisi Same (Jerung). Dalam prakata koleksi ini, beliau menulis, "Saya tidak berniat untuk menulis puisi selepas ini kecuali apabila saya sangat marah, apabila saya ingin menghina seseorang, atau apabila saya ingin mengusik seseorang."

Pada November 1944, anak lelakinya, Kan, menerima notis kerahan tenaga. Untuk mengelakkan anaknya dihantar ke medan perang, Kaneko sengaja membuat Kan, yang menderita bronkitis kronik, berdiri di bawah hujan untuk memburukkan keadaannya dan mendapatkan pengecualian kerahan. Pada tahun 1945, Kan menerima notis kerahan lain, tetapi Kaneko berunding dengan pegawai menggunakan sijil perubatan, menangguhkan kerahan sehingga akhir perang. Semasa keadaan perang semakin buruk, beliau berpindah ke Tasik Yamanaka di Wilayah Yamanashi (di mana beliau menghasilkan karya-karya yang kemudiannya diterbitkan dalam Rakkasan).

Pada Mac 1946, beliau kembali ke Kichijoji dan menjadi ahli coterie Cosmos. Namun, beliau mula menjalin hubungan cinta dengan Okochi Reiko, seorang penyair yang bercita-cita tinggi. Pada masa yang sama, Mori Michiyo menderita artritis reumatoid. Akibatnya, Kaneko berulang kali bercerai dan berdamai dengan Michiyo. Pada Mei 1949, beliau menerbitkan koleksi puisi Onna-tachi e no eregii (Elegi untuk Wanita) oleh Sogensha. Pada Disember 1949, beliau menerbitkan koleksi puisi Oni no ko no uta (Lagu Anak Iblis) oleh Jujiya Shoten.

Pada Januari 1954, beliau menerima Hadiah Yomiuri ke-5 untuk karyanya Ningen no higeki (Tragedi Manusia). Pada Ogos 1957, beliau menerbitkan autobiografi Shijin (Penyair) oleh Heibonsha. Pada Oktober 1959, beliau menerbitkan Nihonjin ni Tsuite (Mengenai Orang Jepun) oleh Shunshusha, dan pada Disember tahun yang sama, Nihon no Geijutsu ni Tsuite (Mengenai Seni Jepun) oleh Shunshusha. Pada Julai 1960, Jilid 1 dari Karya Lengkap Mitsuharu Kaneko (5 jilid) mula diterbitkan oleh Shoshi Yuriika. Pada Jun 1964, beliau menyertai majalah coterie Ainame bersama Sakurai Shigeto dan Shintani Gyo. Pada Mei 1969, beliau mengalami pendarahan serebrum ringan yang menyebabkan salah satu lengannya lumpuh, dan beliau dirawat di Hospital Kahoku selama kira-kira dua bulan. Pada Mac 1972, beliau menerima Hadiah Galakan Seni (Anugerah Menteri Pendidikan) untuk karyanya Furyu Shikai Ki.

Dari Julai 1974, beliau berkhidmat sebagai ketua editor majalah Omoshiro Hanbun (Separuh Keseronokan) selama enam bulan. Karakter unik Kaneko menjadikannya terkenal di kalangan golongan muda sebagai "datuk tua erotik" dan menjadi tokoh guru bagi mereka. Pada Februari 1975, Karya Lengkap Mitsuharu Kaneko (15 jilid) mula diterbitkan oleh Chuo Koron-sha, berterusan sehingga Januari 1977. Pada April 1975, beliau menulis wasiatnya dan menerbitkan Mitsuharu Kaneko (Puisi Jepun) oleh Porupu Publishing.

2.1. Puisi

Puisi Mitsuharu Kaneko dicirikan oleh kritikan diri dan realiti yang tajam, semangat penentangan, dan sifat pemberontak. Semasa perang, beliau terus menerbitkan karya-karya yang menentang arus pro-perang dengan menggunakan teknik sastera yang disamarkan untuk mengelak pengawasan dan penapisan. Beliau sendiri menjelaskan bagaimana koleksi puisi seperti Same (Jerung, 1937) adalah "buku terlarang" tetapi disamarkan dengan teliti. Kaneko sengaja menulisnya supaya pembaca yang memiliki "kunci" dapat memahami makna sebenar yang ironis dan anti-kemapanan. Sebagai contoh, "Awa" (Buih) mendedahkan kekejaman tentera Jepun, "Tenshi" (Malaikat) adalah penolakan kerahan tenaga dan sentimen anti-perang, manakala "Mon" (Lambang) adalah analisis watak feudal Jepun.

Satu lagi contoh ialah puisi "Bay" (Teluk). Prakatanya memetik kata-kata Hegel: "Jika ada bangsa yang bersemayam dalam kedamaian abadi, ia hanya boleh berada di luar kemerosotan." Kaneko sengaja meletakkan petikan yang kelihatan pro-perang ini sebagai "kunci" bagi pembaca untuk memahami niat anti-perang sebenar puisi itu. Analisis "Bay" menunjukkan bahawa baris "Demi keyakinan (slogan) bahawa kita mesti menang, bahkan sehelai rumput yang bergoyang pun mesti dikerah" tidak ditafsirkan sebagai seruan untuk mengerah, tetapi sebagai ekspresi absurditi dan penentangan terhadap paksaan. "Rumput" boleh dibaca sebagai manusia bebas atau Kaneko sendiri, melambangkan penentangan terhadap pengerahan paksa.

Para penyelidik berpendapat bahawa adalah tidak wajar bagi Kaneko, yang terus menulis sambil merasa terancam semasa perang, untuk tiba-tiba menulis puisi pro-perang. Puisi-puisi anti-perang dan penentangannya yang berterusan menunjukkan bahawa beliau menggunakan metafora, eufemisme, dan ironi untuk mengelak penapisan dan pengawasan polis khas. Contoh ekspresi ironi dalam karyanya "Perang" termasuk: "Anak-anakku. Bukankah sungguh menggembirakan bahawa kita dilahirkan dalam perang ini. Anak berusia sembilan belas tahun dan bapa berusia lima puluh tahun, memakai pakaian seragam yang sama, menyanyikan lagu-lagu tentera yang sama." Ini disampaikan sebagai ironi.

Karya-karya Kaneko juga menggambarkan pemandangan dan watak dari perjalanannya di England, Belgium, Paris, Shanghai, Asia, dan Eropah. Beliau meneroka tema-tema peralihan dari zaman Edo ke Meiji, Taisho, Showa, zaman perang, dan Jepun pasca-perang. Karya-karya seperti Aijyo 69 (Cinta 69) yang menggambarkan eros juga sangat dihargai. Koleksi puisi beliau yang lain termasuk Rakkasan (Payung Terjun), Koganemushi (Kumbang Jepun), Ga (Rama-rama), IL, Onna-tachi e no eregii (Elegi untuk Wanita), dan Wakaba no uta (Lagu Daun Muda).

2.2. Esei dan Karya Autobiografi

Mitsuharu Kaneko menghasilkan beberapa esei dan karya autobiografi yang penting, memberikan gambaran mendalam tentang pemikiran dan pengalaman hidupnya. Antara karya utamanya ialah Shijin (Penyair, 1957), sebuah autobiografi yang menceritakan perjalanan hidupnya sebagai seorang penyair. Beliau juga menulis Marei Ran'in Kikoh (Catatan Perjalanan Tanah Melayu dan Hindia Belanda, 1940), yang merekodkan pengembaraannya di Asia Tenggara.

Karya-karya lain termasuk Dokuro-hai (Cawan Tengkorak, 1971) dan Nemure pari (Tidurlah Paris, 1973). Dalam Nemure pari, Kaneko secara terperinci menceritakan perjuangannya di Paris, di mana beliau terpaksa melakukan "segala-galanya kecuali pelacuran" untuk terus hidup, menyoroti ketabahan dan keazaman beliau dalam menghadapi kemiskinan. Ningen no higeki (Tragedi Manusia, 1952) pula mengulas tentang Jepun pasca-perang dan refleksi peribadinya terhadapnya. Beliau juga menulis Zetsubo no Seishinshi (Sejarah Rohani Keputusasaan), yang mengkaji individu-individu yang berputus asa sepanjang sejarah, dan Nishi higashi (Barat dan Timur, 1974).

Dalam esei-eseinya seperti Jibun to Iu Mono (Apa yang Saya Panggil Diri Saya) dan Anamajaku no Usabarashi (Hiburan Syaitan), Kaneko menyatakan bahawa beliau merasakan persamaan antara semangat panas semasa perang dengan beberapa aspek gerakan anti-perang pasca-perang. Ini menunjukkan kritikan beliau yang lebih mendalam terhadap sifat manusia dan kecenderungan masyarakat ke arah ekstremisme, tanpa mengira tujuan. Melalui esei dan karya autobiografinya, Kaneko mendedahkan pandangan peribadinya mengenai isu-isu sosial, pengalamannya, dan pemikiran kritikalnya.

2.3. Aktiviti Terjemahan

Mitsuharu Kaneko aktif dalam menterjemah kesusasteraan asing, terutamanya puisi, yang memainkan peranan penting dalam memperkenalkan tradisi sastera Barat ke Jepun. Antara terjemahan terkenalnya termasuk puisi-puisi Arthur Rimbaud (Koleksi Puisi Rimbaud, Iluminasi), Louis Aragon (Koleksi Puisi Aragon), Charles Baudelaire (Terjemahan Lengkap Les Fleurs du Mal), dan Paul Verlaine (Catatan Perjalanan Flanders).

Beliau juga menterjemah karya-karya Henri Fauconnier, seperti Malaisie dan The Last Days of Emden. Selain itu, Kaneko menterjemah Kyoto Shugoshoku Shimatsu (memoir seorang pembesar lama klan Aizu) karya Yamakawa Hiroshi. Melalui pilihan terjemahannya, Kaneko tidak hanya menyumbang kepada pertukaran budaya, tetapi juga menyampaikan mesej sosial atau falsafah yang selari dengan pandangan kritikal dan falsafah beliau sendiri.

3. Aktiviti Seni

Selain sebagai penyair, Mitsuharu Kaneko juga merupakan seorang pelukis yang mahir, terutamanya dalam gaya lukisan Jepun (日本画_Nihonga^{Bahasa Jepun}). Antara karya seninya yang disebutkan termasuk "Moth" (lukisan dakwat di atas kertas), "Smoked Wax (Rickshaw Diagram)" (lukisan dakwat di atas kertas), dan "Flower (provisional title)" (cat air di atas kertas).

Semasa pengembaraannya yang luas, Kaneko sering menggunakan kemahiran seninya sebagai cara untuk menyara hidup. Beliau mengadakan pameran lukisan genre di Shanghai dan pameran lukisan landskap kecil di Singapura untuk membiayai perjalanannya. Di Paris, beliau juga mencari rezeki dengan membuat bingkai gambar. Ini menunjukkan bahawa seni beliau bukan sahaja medium ekspresi, tetapi juga cara untuk bertahan hidup.

Koleksi puisi Dai-furan shoh (Ode to Great Putrefaction), yang kebanyakannya dicipta di Brussels, mengandungi puisi-puisi seperti "Alcohol" dan "Grass Mowing". Pengkritik Iijima Koichi melihat refleksi gaya Pieter Bruegel dan Hieronymus Bosch dalam puisi-puisi ini. "Grass Mowing" dianggap sebagai puisi penting yang menghubungkan kepada karya-karya beliau yang lebih kemudian seperti Same.

Kaneko juga menerbitkan beberapa koleksi seni, termasuk Mitsuharu Kaneko Self-Selected Poetry and Art Collection (1974), Dai-furan shoh (koleksi puisi dan cetakan bersama Tadashi Nakabayashi, 1975), Mitsuharu Kaneko Art Album (1981), dan Mitsuharu Kaneko Travel Forms: Art Collection of Asian and European Wanderings (1997). Aktiviti seninya berfungsi sebagai pelengkap visual kepada karya sasteranya, seringkali mencerminkan tema-tema pemerhatian, perjalanan, dan ulasan sosial yang sama.

4. Pemikiran dan Falsafah

Mitsuharu Kaneko dikenali sebagai penyair yang memiliki kritikan diri dan realiti yang tajam, semangat penentangan, dan sifat pemberontak. Pengembaraannya, terutamanya pengalamannya di tanah jajahan Eropah di Asia, membentuk perspektif kritikal beliau terhadap kolonialisme dan kuasa. Beliau menyaksikan secara langsung penindasan dan eksploitasi, yang memperdalam komitmennya terhadap keadilan sosial dan hak asasi manusia.

Autobiografi beliau, Nemure Pari (Tidurlah Paris), memperincikan perjuangannya di Paris, di mana beliau "melakukan segala-galanya kecuali pelacuran" untuk bertahan hidup. Kisah ini menyoroti ketabahan beliau dan keazaman untuk mengekalkan kebebasan individu dalam menghadapi kesukaran yang melampau. Kaneko secara konsisten menentang perang, pemerintahan autoritarian, dan penindasan sosial. Kritikan beliau meluas kepada proses pemodenan Jepun sejak Pemulihan Meiji, yang beliau pandang sebagai laluan yang membawa kepada tragedi dan kekejaman. Beliau percaya bahawa kemajuan material tidak seharusnya mengorbankan nilai-nilai kemanusiaan dan kebebasan individu.

4.1. Sikap Anti-Perang dan Anti-Otoritarian

Mitsuharu Kaneko menunjukkan penentangan yang konsisten terhadap perang dan pemerintahan autoritarian sepanjang hidupnya. Semasa Perang Dunia Kedua, beliau terus menerbitkan karya-karya yang menentang arus pro-perang, menggunakan teknik sastera yang canggih untuk menyamarkan mesej sebenar beliau dan mengelak pengawasan serta penapisan. Beliau sendiri menjelaskan bagaimana puisi-puisi seperti Same (Jerung) adalah "buku terlarang" tetapi disamarkan dengan teliti. Beliau bertujuan agar pembaca yang memiliki "kunci" dapat memahami makna yang ironis dan anti-kemapanan.

Contoh spesifik termasuk "Awa" (Buih) yang mendedahkan kekejaman tentera Jepun; "Tenshi" (Malaikat) yang menentang kerahan tenaga; dan "Mon" (Lambang) yang menganalisis watak feudal Jepun. Puisi beliau "Bay" (Teluk) menggunakan petikan daripada Hegel secara ironis sebagai "kunci" bagi pembaca untuk memahami maksud anti-perangnya yang sebenar.

Satu tindakan penentangan yang paling ketara ialah apabila anak lelakinya, yang menderita bronkitis kronik, menerima notis kerahan tenaga pada tahun 1944 dan 1945. Kaneko sengaja membuat anaknya berdiri di bawah hujan untuk memburukkan keadaannya dan mendapatkan pengecualian kerahan. Tindakan ini menunjukkan ketidakpatuhan beliau yang tidak berbelah bahagi terhadap negara dan komitmennya terhadap kehendak individu. Penentangan beliau secara langsung menyumbang kepada martabat manusia dan pembangunan pemikiran demokrasi dengan mencabar kuasa negara dan memperjuangkan kebebasan individu dalam masyarakat yang semakin tertindas.

4.2. Kritikan Sosial dan Pemodenan

Mitsuharu Kaneko memiliki pandangan kritikal yang mendalam terhadap proses pemodenan Jepun sejak Pemulihan Meiji. Beliau berpendapat bahawa laluan pemodenan yang diambil oleh Jepun telah membawa kepada tragedi dan kekejaman. Pandangan ini jelas terpancar dalam karya-karya beliau seperti Zetsubo no Seishinshi (Sejarah Rohani Keputusasaan) dan Ningen no higeki (Tragedi Manusia), yang mengkritik dasar-dasar ketenteraan dan struktur sosial yang terbentuk selepas Meiji.

Pengembaraan beliau yang luas, terutamanya ke tanah jajahan Eropah di Asia, mendedahkannya kepada realiti kolonialisme dan penindasan. Pengalaman ini memperdalam pemahaman beliau tentang penderitaan kumpulan minoriti dan populasi yang terdedah, serta memupuk rasa perpaduan sosial yang lebih luas. Beliau melihat persamaan antara semangat fanatik semasa perang dengan beberapa aspek gerakan anti-perang pasca-perang, menunjukkan kritikan yang lebih mendalam terhadap sifat manusia dan kecenderungan masyarakat ke arah ekstremisme, tanpa mengira ideologi. Kritikan sosial Kaneko adalah komprehensif, meliputi bukan sahaja dasar-dasar negara tetapi juga nilai-nilai masyarakat yang membolehkan penindasan.

5. Kehidupan Peribadi

Kehidupan peribadi Mitsuharu Kaneko, terutamanya perkahwinan dan pengalamannya yang luas, sangat mempengaruhi karya dan pandangan dunianya. Beliau berkahwin dengan Michiyo Mori, seorang penyair, pada Julai 1924, selepas beliau hamil. Mereka mempunyai seorang anak lelaki bernama Kan Mori, yang kemudiannya menjadi seorang penterjemah.

5.1. Perkahwinan dan Keluarga

Hubungan Mitsuharu Kaneko dengan isterinya, Michiyo Mori, adalah rumit dan penuh cabaran. Perkahwinan mereka pada Julai 1924 berlaku selepas Michiyo hamil, dan mereka sering menghadapi kesulitan kewangan yang teruk. Hubungan mereka juga dicemari oleh hubungan sulit Michiyo dengan pengkritik seni Hijikata Teiichi, dan hubungan Kaneko sendiri dengan Okochi Reiko di kemudian hari. Akibatnya, mereka berulang kali bercerai dan berdamai.

Anak lelaki mereka, Kan Mori, yang dilahirkan pada Mac 1925, kemudian menjadi seorang penterjemah. Kan Mori juga menulis sebuah biografi tentang bapanya, Chichi Mitsuharu Kaneko Den: Yoru no Hate e no Tabi (Bapa Mitsuharu Kaneko: Perjalanan ke Hujung Malam). Walaupun kehidupan keluarganya penuh dengan kerumitan, ia menyediakan latar belakang untuk perjuangan peribadi dan refleksi Kaneko, yang seringkali meresap ke dalam puisi dan eseinya, terutamanya dalam karya-karya seperti Elegi untuk Wanita dan Lagu Anak Iblis.

5.2. Perjalanan dan Pengalaman Peribadi

Mitsuharu Kaneko menjalani pengalaman perjalanan yang luas, terutamanya penginapan beliau di Eropah (termasuk England, Belgium, dan Perancis) dan Asia (termasuk Shanghai, Hong Kong, Singapura, Jakarta, Pulau Jawa, dan Semenanjung Tanah Melayu). Perjalanan-perjalanan ini bukanlah perjalanan mewah; beliau sering bergelut dengan masalah kewangan, terpaksa menjual lukisan atau melakukan pekerjaan sampingan seperti membuat bingkai gambar dan berniaga kecil-kecilan untuk terus hidup.

Masanya di Paris, seperti yang diperincikan dalam karyanya Nemure Pari (Tidurlah Paris), melibatkan melakukan "segala-galanya yang boleh dilakukan oleh seorang Jepun yang tidak berwang di Paris, kecuali pelacuran" untuk mencari rezeki. Pengalamannya di tanah jajahan Eropah di Asia, seperti di Semenanjung Tanah Melayu dan Hindia Belanda, memberinya pandangan langsung tentang kolonialisme dan penindasan. Pengalaman ini sangat mempengaruhi pandangan anti-otoritarian dan kritikal sosialnya. Perjalanan-perjalanan ini memupuk rasa perpaduan sosial dan perspektif antarabangsa dalam dirinya, melangkaui pandangan Jepun semata-mata kepada pemahaman yang lebih luas tentang penderitaan manusia dan dinamik kuasa.

6. Kematian

Mitsuharu Kaneko menulis wasiatnya pada April 1975. Beliau meninggal dunia pada 30 Jun 1975, jam 11:30 pagi, di rumahnya di Kichijoji Honcho, Musashino City. Punca kematian beliau adalah kegagalan jantung akut yang disebabkan oleh asma bronkial. Upacara pengebumian beliau diadakan pada 5 Julai di Sennichidani Kaido.

7. Penilaian dan Pengaruh

Mitsuharu Kaneko dikenali sebagai penyair yang memiliki kritikan diri dan realiti yang tajam, semangat penentangan, dan sifat pemberontak. Karya-karya beliau sangat dihargai kerana penggambarannya tentang perjalanan, tragedi manusia, dan tema-tema erotik, seperti dalam Aijyo 69. Pendirian beliau yang konsisten menentang perang dan kaedah beliau mengelak penapisan semasa perang sangat diberi perhatian.

7.1. Anugerah dan Pengiktirafan

Sepanjang hayatnya, Mitsuharu Kaneko menerima beberapa anugerah sastera dan seni yang mengiktiraf pencapaian beliau:

Pada tahun 1954, beliau dianugerahkan Hadiah Yomiuri ke-5 untuk karyanya Ningen no higeki (Tragedi Manusia).
Pada tahun 1972, beliau menerima Hadiah Galakan Seni (Anugerah Menteri Pendidikan) untuk karyanya Furyu Shikai Ki.

7.2. Penilaian Kritikal

Para pengkritik dan sarjana menilai sumbangan sastera dan seni Mitsuharu Kaneko dengan tinggi, menumpukan pada gaya puitisnya yang unik, pendirian kritikalnya yang tidak berbelah bahagi terhadap pihak berkuasa dan perang, serta keupayaannya untuk menyampaikan mesej-mesej mendalam melalui teknik sastera yang kompleks seperti ironi dan metafora. Karya beliau dilihat sangat relevan dengan semangat zamannya, mencerminkan kekacauan pemodenan dan peperangan Jepun.

Puisi "terselindung" beliau semasa perang merupakan aspek penting dalam penilaian kritikalnya, menunjukkan keberanian dan kepintarannya dalam menghadapi penindasan. Beliau juga terkenal dengan pandangannya tentang keadaan manusia, keputusasaan, serta kerumitan cinta dan hubungan. Kaneko dianggap sebagai suara yang berani menentang ketidakadilan, dan karyanya terus dikaji sebagai contoh penentangan artistik dalam menghadapi rejim autoritarian.

7.3. Penerbitan Anumerta

Selepas kematiannya, banyak koleksi puisi utama, antologi, dan bahan kajian Mitsuharu Kaneko telah diterbitkan, yang terus menerangkan dunia karyanya kepada pembaca. Antara penerbitan anumerta yang penting termasuk:

Karya Lengkap Mitsuharu Kaneko (5 jilid, 1960-1971; 15 jilid, 1975-1977).
Koleksi Puisi Mitsuharu Kaneko (Shichosha Gendaishi Bunko, edisi baharu 2008)
Furyu Shikai Ki (Kodansha Bungei Bunko, 1990)
Koleksi Puisi Mitsuharu Kaneko (disunting oleh Kiyooka Takayuki, Iwanami Bunko, 1991)
Onna-tachi e no Itami Uta: Koleksi Puisi Mitsuharu Kaneko (Shueisha Bunko, 1992)
Shijin Mitsuharu Kaneko Jiden (Kodansha Bungei Bunko, 1994)
Zetsubo no Seishinshi (Kodansha Bungei Bunko, 1996)
Ningen no Higeki (Kodansha Bungei Bunko, 1997)
Onna-tachi e no Elegii (Kodansha Bungei Bunko, 1998)
Hito yo, Kan'onare (Chuko Bunko, 2003)
Dokuro-hai (Chuko Bunko, edisi disemak 2004)
Marei Ran'in Kikoh (Chuko Bunko, edisi disemak 2004)
Haeba Tate (Chuko Bunko, 2004)
Nemure Pari (Chuko Bunko, edisi disemak 2005)
Ruro (Pengembaraan) - Koleksi Esei Mitsuharu Kaneko (3 jilid: Itan (Bidaah), Hankotsu (Pemberontakan), disunting oleh Oba Kayaro, Chikuma Bunko, 2006)
Nishi Higashi (Chuko Bunko, edisi disemak 2007)
Sekai Misemono Zukushi (Chuko Bunko, 2008)
Shishu "Sannin" (Koleksi Puisi "Tiga Orang") ditulis bersama Michiyo Mori dan Kan Mori (Kodansha, 2008; Kodansha Bungei Bunko, 2019)
Mitsuharu Kaneko Chikuma Nihon Bungaku 038 (Chikuma Shobo, 2009)
Jiyu ni Tsuite: Mitsuharu Kaneko Rokyo Zuiso (Tentang Kebebasan: Esei Tahun-Tahun Akhir Mitsuharu Kaneko, Chuko Bunko, 2016)
Jibun to Iu Mono: Mitsuharu Kaneko Rokyo Zuiso (Apa yang Saya Panggil Diri Saya: Esei Tahun-Tahun Akhir Mitsuharu Kaneko, Chuko Bunko, 2016)
Marei no Kansho: Mitsuharu Kaneko Shoki Kiko Shui (Sentimen Tanah Melayu: Tambahan Catatan Perjalanan Awal Mitsuharu Kaneko, Chuko Bunko, 2017)
Aibou (Pasangan) ditulis bersama Michiyo Mori (Chuko Bunko, 2021)
Shijin/Ningen no Higeki: Mitsuharu Kaneko Jidenteki Sakuhinshu (Penyair/Tragedi Manusia: Koleksi Karya Autobiografi Mitsuharu Kaneko, Chikuma Bunko, 2023)

7.4. Pengaruh terhadap Muzik Folk

Karya-karya Mitsuharu Kaneko mempunyai pengaruh yang signifikan terhadap pemuzik muzik folk Jepun. Puisi-puisi beliau telah digubah menjadi lagu oleh beberapa artis, yang membantu menyebarkan mesej kritikan sosial dan pasifisme beliau kepada khalayak yang lebih luas. Antara pemuzik folk yang terpengaruh oleh Kaneko termasuk:

Takada Watari, dengan lagu "69".
Higashi Hitoshi, dengan lagu "Umarete Hajimete no Koto wo Onna wa Sareru".
Tomobe Masato, dengan lagu "Ehagaki".

Karya-karya Kaneko, dengan tema-tema penentangan dan ulasan sosial yang kuat, bergema dengan gerakan muzik folk, menyediakan lirik yang menyampaikan mesej-mesej kritikal dan mencabar norma-norma masyarakat.