Néstor Almendros

1.1. Kelahiran dan Perkembangan Awal

Néstor Almendros Cuyás dilahirkan di Barcelona, Sepanyol, pada 30 Oktober 1930. Pada usia 18 tahun, pada tahun 1948, beliau berpindah ke Cuba untuk menyertai bapanya yang anti-Francisco Franco yang telah dibuang negeri. Di Havana, beliau mula aktif dalam kritikan filem, menulis ulasan, dan mendirikan kelab sinema. Cuba pada masa itu, sebelum bermulanya rejim diktator Batista, merupakan zaman di mana penapisan tidak begitu ketat, membolehkan Almendros yang masih muda menonton pelbagai filem antarabangsa, yang sangat mempengaruhi perkembangan artistik dan pemikirannya.

1.2. Pendidikan

Minatnya terhadap pembikinan filem mendorong beliau untuk melanjutkan pelajaran. Pada tahun 1956, Almendros pergi ke Rom, Itali, untuk belajar di Centro Sperimentale di Cinematografia. Walau bagaimanapun, beliau mendapati institusi tersebut terlalu konservatif dan terikat kepada Neorealisme yang sudah berakhir, menyebabkan beliau tidak berpuas hati. Sebaliknya, beliau berpindah ke New York City, Amerika Syarikat, di mana beliau bekerja sebagai guru bahasa Sepanyol dan meneruskan pembelajaran kendiri dalam bidang perfileman, memperoleh pengetahuan praktikal dan teoritis melalui pengalaman langsung.

1.3. Aktiviti Awal

Selepas Revolusi Cuba 1959, Almendros kembali ke Cuba dan menghasilkan beberapa filem dokumentari untuk rejim Fidel Castro. Walau bagaimanapun, beliau mendapati dirinya bertentangan dengan rejim tersebut apabila dua filem pendeknya, Gente en la playa dan La tumba francesa, diharamkan. Beliau menentang penguasaan negara dan gaya propaganda yang dipaksa ke atas pembuat filem. Disebabkan halangan ini, beliau meninggalkan Cuba sekali lagi dan berpindah ke Paris, Perancis. Di Paris, beliau menyara hidup sebagai guru bahasa Sepanyol sambil melawat pelbagai pesta filem dan menjalin hubungan dengan penggiat filem yang dikenalinya semasa di kelab sinema.

2.1. Kerja Filem di Perancis

Pada tahun 1964, Néstor Almendros mula berkolaborasi dengan pengarah Nouvelle Vague Perancis, Éric Rohmer, di Paris. Beliau secara kebetulan bertindak sebagai jurukamera pengganti untuk Rohmer, yang menjadi titik permulaan kerjaya prolifiknya. Pada mulanya, Almendros mengerjakan filem pendek untuk saluran televisyen bersama Rohmer, dan melalui pengalaman ini, beliau membangunkan pelbagai teknik sinematografi yang akan digunakannya kelak. Beliau kemudian menjadi kolaborator kegemaran Rohmer, dengan karya-karya mereka dianggap antara yang terbaik bagi kedua-dua individu tersebut. Kolaborasi penting dengan Rohmer termasuk empat filem cereka dari siri Six Moral Tales: La Collectionneuse (1967), My Night at Maud's (1969), Claire's Knee (1970), dan Love in the Afternoon (1972). Selain itu, mereka juga bekerjasama dalam La Marquise d'O... (1976), Perceval le Gallois (1978), dan Pauline at the Beach (1983).

Pada awal 1970-an, beliau turut mula bekerjasama dengan pengarah terkenal lain seperti François Truffaut, Barbet Schroeder, dan Jean Eustache. Almendros terkenal dengan gaya sinematografi yang inovatif dan artistik, sering menggunakan cahaya semula jadi dan menerapkan pengetahuannya yang mendalam tentang seni lukis dan fotografi. Gabungan estetika yang unik ini menarik perhatian dan pujian, terutamanya kerjasama beliau dengan François Truffaut yang mendapat pengiktirafan di Perancis dan di peringkat antarabangsa.

2.2. Kejayaan di Hollywood

Almendros memulakan kerjaya Hollywoodnya dengan filem Days of Heaven (1978), yang ditulis dan diarahkan oleh Terrence Malick. Malick sangat mengagumi hasil kerja Almendros dalam filem The Wild Child (1970) arahan Truffaut. Almendros sendiri kagum dengan pengetahuan Malick tentang fotografi dan kesediaannya untuk menggunakan pencahayaan studio yang minimum, memilih pendekatan yang lebih naturalistik. Sinematografi filem ini diilhamkan oleh filem-filem senyap, yang juga sering menggunakan cahaya semula jadi. Pada tahun 1979, Almendros memenangi Anugerah Akademi untuk Days of Heaven, satu pencapaian yang mengiktiraf sumbangan besarnya kepada dunia perfileman.

Beliau menerima tiga lagi pencalonan Anugerah Akademi untuk hasil kerjanya dalam Kramer vs. Kramer (1979), The Blue Lagoon (1980), dan Sophie's Choice (1982). Pencalonan ini menjadikan beliau individu Sepanyol paling banyak dicalonkan dalam sejarah Anugerah Akademi sehingga Anugerah Akademi ke-93 pada tahun 2021. Beliau juga berkolaborasi dengan pengarah-pengarah Hollywood terkemuka lain seperti Robert Benton (yang mana beliau mengendalikan sinematografi untuk lima filem, termasuk Kramer vs. Kramer dan Places in the Heart), Mike Nichols, dan Martin Scorsese. Selain itu, beliau juga merupakan jurukamera untuk dokumentari John Lennon, Imagine: John Lennon (1988), yang diarahkan oleh Andrew Solt. Di luar filem, Almendros juga menggarap iklan berprestij untuk jenama-jenama seperti Giorgio Armani (diarahkan oleh Martin Scorsese), Calvin Klein (diarahkan oleh Richard Avedon), dan Freixenet.

2.3. Pergerakan Sosial dan Aktiviti Hak Asasi Manusia

Pada tahun-tahun kemudian dalam kerjayanya, Néstor Almendros mula menggunakan platformnya untuk menangani isu-isu hak asasi manusia, terutamanya yang berkaitan dengan penindasan di Cuba. Beliau merupakan seorang kritikus terbuka terhadap rejim Fidel Castro, yang pada awalnya beliau sokong selepas Revolusi Cuba. Almendros mengarahkan bersama dua filem dokumentari penting yang mendedahkan pelanggaran hak asasi manusia di negara itu:

• Mauvaise Conduite (1984), juga dikenali sebagai Improper Conduct, yang menyoroti penganiayaan terhadap homoseksual di Cuba. Filem ini dengan berani membawa isu yang sensitif dan sering diabaikan ke perhatian umum, mendedahkan kekejaman dan diskriminasi yang dihadapi oleh komuniti gay di bawah pemerintahan Castro.
• Nadie escuchaba (Nobody Was Listening), yang membongkar dakwaan penangkapan, pemenjaraan, dan penyeksaan rakan-rakan seperjuangan Fidel Castro sendiri. Dokumentari ini menggariskan bagaimana rejim mula menindas mereka yang pernah berada dalam lingkungan revolusi tetapi kemudian tidak sehaluan.

Melalui kerja-kerja dokumentari ini, Almendros menunjukkan komitmen yang tidak berbelah bahagi terhadap keadilan sosial dan hak minoriti. Beliau percaya bahawa seni dan filem mempunyai peranan penting dalam mendedahkan kebenaran dan memberi suara kepada golongan tertindas, mengukuhkan legasinya bukan sahaja sebagai jurukamera cemerlang tetapi juga sebagai seorang aktivis hak asasi manusia yang berani.

3.1. Autobiografi "El hombre de la cámara"

Néstor Almendros mengarang autobiografinya yang terkenal, El hombre de la cámara (The Man with the Camera). Dalam karya ini, beliau tidak hanya menceritakan perjalanan hidup dan kerjayanya, tetapi juga menghuraikan secara terperinci teknik penggambaran yang digunakannya. Beliau berusaha untuk menjelaskan kaedah-kaedah sinematografinya dengan cara yang mudah difahami oleh pembaca yang baru berjinak dengan bidang tersebut.

Dalam buku itu, Almendros turut berkongsi pandangannya mengenai filem secara am, termasuk penghargaan mendalamnya terhadap pawagam Jepun. Beliau secara khusus merujuk kepada filem-filem klasik seperti Rashomon (1950) arahan Akira Kurosawa dan Ugetsu Monogatari (1953) arahan Kenji Mizoguchi, menyatakan bagaimana karya-karya ini memberikan pengaruh besar kepadanya. Beliau juga memberikan sanjungan kepada jurukamera Jepun terkemuka seperti Kazuo Miyagawa, Asaichi Nakai, dan Yuharu Atsuta, merujuk mereka sebagai "senior" beliau. Almendros sangat teliti dalam memastikan ketepatan terjemahan autobiografinya, dengan melakukan penyeliaan dan pembetulan sendiri untuk versi yang diterjemahkan ke pelbagai bahasa.

5.1. Penilaian Positif

Néstor Almendros mendapat pengiktirafan kritikal yang meluas sepanjang kerjayanya. Beliau dianugerahkan Anugerah Akademi untuk Sinematografi Terbaik bagi filem Days of Heaven pada tahun 1979. Selain itu, beliau turut memenangi Anugerah César untuk filem The Last Metro pada tahun 1980. Beliau juga menerima anugerah daripada organisasi kritikal terkemuka, termasuk New York Film Critics Circle untuk Sophie's Choice (1982) dan Places in the Heart (1984), serta National Film Critics Association Award untuk Days of Heaven (1978) dan My Night at Maud's (1970). Los Angeles Film Critics Association turut mengiktirafnya untuk Days of Heaven (1978). Anugerah-anugerah ini adalah bukti sumbangan positif dan tidak ternilainya kepada seni sinematografi dan advokasi hak asasi manusia.

5.2. Impak Terhadap Industri Filem

Gaya sinematografi Néstor Almendros yang unik dan keupayaannya untuk memanipulasi cahaya semula jadi telah meninggalkan impak yang signifikan terhadap industri filem. Beliau dikenali kerana estetikanya yang inovatif, yang sering kali diilhamkan oleh pengetahuan luasnya dalam seni lukis dan fotografi. Pendekatannya yang minimalis terhadap pencahayaan studio, seperti yang dapat dilihat dalam Days of Heaven, mendorong jurukamera lain untuk mempertimbangkan semula penggunaan cahaya dan komposisi. Beliau menunjukkan bahawa kesan visual yang mendalam boleh dicapai dengan mengeksploitasi sepenuhnya keadaan pencahayaan sedia ada, berbanding bergantung pada pencahayaan buatan yang rumit. Warisan estetik ini terus mempengaruhi generasi jurukamera yang akan datang.

5.3. Impak Kepada Generasi Akan Datang

Semangat dan perjuangan Néstor Almendros, terutamanya dalam bidang hak asasi manusia, terus memberikan inspirasi kepada pembuat filem dan aktivis. Dokumentari-dokumentarinya yang berani mendedahkan penindasan di Cuba telah menetapkan piawaian untuk perfileman yang bertanggungjawab secara sosial. Komitmennya untuk memberikan suara kepada golongan terpinggir dan mendedahkan kebenaran, walaupun berhadapan dengan risiko peribadi, kekal menjadi contoh bagi mereka yang ingin menggunakan seni sebagai alat perubahan sosial. Melalui penubuhan anugerah hak asasi manusia yang dinamakan sempena namanya, warisan Almendros sebagai pejuang keadilan sosial diabadikan dan terus memberi motivasi kepada generasi baru untuk meneruskan perjuangannya.

6.1. Anugerah Keberanian Nestor Almendros

Human Rights Watch International telah menubuhkan sebuah anugerah yang dinamakan sempena Néstor Almendros: Anugerah Keberanian Nestor Almendros dalam Pembikinan Filem (Nestor Almendros Award for Courage in Filmmaking). Anugerah ini diberikan setiap tahun di Festival Filem Antarabangsa Human Rights Watch. Ia mengiktiraf pembuat filem yang menunjukkan keberanian luar biasa dalam karya mereka, terutamanya dalam menangani isu-isu hak asasi manusia, mencerminkan semangat dan komitmen Almendros sendiri terhadap keadilan sosial dan pendedahan kebenaran melalui medium filem.

7.1. Sebagai Jurukamera

7.2. Sebagai Pengarah