Oliver Hardy

2.1. Kelahiran dan Keluarga

Oliver Hardy dilahirkan dengan nama Norvell Hardy pada 18 Januari 1892, di Harlem, Georgia, Amerika Syarikat. Walaupun Harlem secara meluas diiktiraf sebagai tempat kelahirannya, beberapa sumber menyatakan bahawa beliau dilahirkan di Covington, Georgia, yang merupakan kampung halaman ibunya. Bapanya, Oliver Hardy, ialah seorang veteran Tentera Negeri-negeri Gabungan dalam Perang Saudara Amerika, yang cedera dalam Pertempuran Antietam pada 17 September 1862, dan berkhidmat sebagai pegawai perekrutan untuk Kompeni K, Rejimen Georgia ke-16. Oliver Hardy senior membantu bapanya mengurus sisa-sisa ladang kapas keluarga sebelum membeli saham dalam perniagaan runcit dan kemudian dipilih sebagai Pemungut Cukai sepenuh masa untuk Columbia County, Georgia.

Ibu Hardy, Emily Norvell, ialah anak perempuan Thomas Benjamin Norvell, yang merupakan keturunan Hugh Norvell dari Williamsburg, Virginia, dan Mary Freeman. Oliver Hardy senior dan Emily Norvell berkahwin pada 12 Mac 1890; ini adalah perkahwinan kedua Emily dan perkahwinan ketiga Oliver. Keluarga itu berpindah ke Madison, Georgia, pada tahun 1891, setahun sebelum kelahiran Norvell. Bapanya meninggal dunia kurang daripada setahun selepas kelahirannya. Hardy ialah anak bongsu daripada lima beradik. Abang sulungnya, Sam, lemas di Sungai Oconee; Hardy berjaya menariknya keluar dari sungai tetapi tidak dapat menyedarkannya semula.

2.2. Pendidikan dan Minat Awal

Semasa kanak-kanak, Hardy kadang-kala sukar diurus. Pada darjah lima, beliau dihantar ke Georgia Military College di Milledgeville, Georgia. Pada tahun 1905, ketika berusia 13 tahun, beliau dihantar ke Young Harris College di utara Georgia untuk semester musim luruh, yang berjaya diselesaikannya pada Januari 1906. Walau bagaimanapun, beliau berada di komponen sekolah menengah rendah institusi tersebut, yang kini dikenali sebagai akademi. Pada masa itu, tiada kolej junior dua tahun.

Beliau kurang berminat dalam pendidikan formal, walaupun beliau menunjukkan minat awal dalam muzik dan teater. Beliau menyertai kumpulan teater dan kemudian melarikan diri dari sekolah berasrama berhampiran Atlanta untuk menyanyi bersama kumpulan itu. Ibunya menyedari bakatnya dalam nyanyian dan menghantarnya ke Atlanta untuk belajar muzik dan vokal dengan guru nyanyian Adolf Dahm-Petersen. Beliau sering ponteng beberapa pelajarannya untuk menyanyi di Teater Alcazar dengan bayaran 3.50 dolar seminggu. Pada tahun 1912, beliau mendaftar untuk satu atau dua kursus di Universiti Georgia sebagai jurusan undang-undang untuk semester musim luruh semata-mata untuk bermain bola sepak, dan beliau tidak pernah terlepas satu pun perlawanan.

2.3. Perkembangan Peribadi dan Afiliasi Awal

Sebagai seorang remaja, Hardy mula menggelar dirinya "Oliver Norvell Hardy", menambah nama "Oliver" sebagai penghormatan kepada bapanya. Beliau muncul sebagai "Oliver N. Hardy" dalam Banci Amerika Syarikat 1910, dan beliau menggunakan "Oliver" sebagai nama pertamanya dalam semua rekod undang-undang, pengumuman perkahwinan, dan dokumen lain yang berikutnya. Hardy memulakan Freemasonry di Solomon Lodge No. 20 di Jacksonville, Florida, yang membantunya dengan penginapan dan makanan ketika beliau mula-mula menceburkan diri dalam perniagaan pertunjukan. Beliau juga dilantik ke dalam Grand Order of Water Rats bersama Stan Laurel.

3.1. Kerjaya Filem Awal

Pada tahun 1910, The Palace, sebuah panggung wayang, dibuka di kampung halaman Hardy, Milledgeville, dan beliau menjadi operator projektor, penjaga tiket, janitor, dan pengurus. Beliau tidak lama kemudian menjadi taksub dengan industri filem baru dan yakin bahawa beliau boleh melakukan kerja yang lebih baik daripada pelakon yang dilihatnya. Seorang rakan mencadangkan agar beliau berpindah ke Jacksonville, Florida, di mana beberapa filem sedang dibuat, yang dilakukannya pada tahun 1913. Beliau bekerja di Jacksonville sebagai penyanyi kabaret dan vaudeville pada waktu malam dan di Lubin Manufacturing Company pada waktu siang. Pada masa inilah beliau bertemu Madelyn Saloshin, seorang pemain piano, yang dikahwininya pada 17 November 1913, di Macon, Georgia.

Pada tahun berikutnya, beliau membuat filem pertamanya, Outwitting Dad (1914), untuk studio Lubin, dengan nama O. N. Hardy. Dalam kehidupan peribadinya, beliau dikenali sebagai "Babe" Hardy dan dikreditkan sebagai "Babe Hardy" dalam banyak filemnya kemudian di Lubin, seperti Back to the Farm (1914). Beliau adalah seorang lelaki yang besar, berdiri setinggi 1.85 m dan beratnya sehingga 136 kg, dan saiznya mengehadkan peranan yang boleh dimainkannya. Beliau paling sering dilakonkan sebagai penjahat, tetapi beliau juga mempunyai peranan dalam filem pendek komedi, dengan saiznya melengkapi watak. Menjelang tahun 1915, Hardy telah membuat 50 filem pendek satu gulungan di Lubin.

Beliau berpindah ke New York dan membuat filem untuk studio Pathé, Casino, dan Edison Studios. Beliau kembali ke Jacksonville, di mana beliau membuat filem untuk Vim Comedy Company. Studio itu ditutup selepas Hardy mendapati bahawa pemiliknya mencuri daripada senarai gaji. Beliau kemudian bekerja untuk studio King Bee, yang membeli Vim, dan bekerja dengan Billy Ruge, Billy West (seorang peniru Charlie Chaplin), dan pelakon komedi Ethel Burton. Beliau terus memainkan watak penjahat untuk West sehingga awal tahun 1920-an, sering meniru Eric Campbell kepada Chaplin versi West.

Antara tahun 1916 dan 1917, Hardy mengalami kerjaya pengarahan yang singkat. Beliau dikreditkan kerana mengarahkan atau mengarahkan bersama sepuluh filem pendek, semuanya dilakonkan oleh beliau sendiri. Pada tahun 1917, Hardy berpindah ke Los Angeles, bekerja secara bebas untuk beberapa studio Hollywood. Beliau membuat lebih daripada 40 filem untuk Vitagraph antara tahun 1918 dan 1923, kebanyakannya memainkan watak "berat" untuk Larry Semon.

3.2. Pembentukan Perkongsian Laurel dan Hardy

Pada tahun 1921, Oliver Hardy muncul dalam filem The Lucky Dog, yang diterbitkan oleh Broncho Billy Anderson dan dibintangi oleh Stan Laurel. Dalam filem ini, Hardy memainkan peranan sebagai seorang perompak yang cuba merompak watak Stan. Walau bagaimanapun, mereka tidak bekerja bersama lagi selama beberapa tahun selepas itu.

Pada tahun 1924, Hardy mula bekerja di Hal Roach Studios, terlibat dalam filem-filem Our Gang dan bersama Charley Chase. Pada tahun 1925, bekas bosnya, Larry Semon, mengupahnya untuk memainkan watak Tin Man dalam adaptasi filem cereka Semon, The Wizard of Oz. Pada tahun yang sama, seorang lagi bekas rakan sekerja, Billy West, merekrut Hardy untuk muncul berlawanan dengan pelawak lembut Bobby Ray dalam empat komedi slapstik. Filem-filem pendek ini, dengan Hardy dan Ray sebagai watak gemuk dan kurus yang memakai topi, merupakan prototaip untuk komedi Laurel dan Hardy yang kemudian. Seperti yang Hardy ingat pada tahun 1954, "Bobby selalu menjadi mangsa; saya adalah orang yang bijak seperti saya dalam Laurel dan Hardy, hanya dalam Laurel dan Hardy, saya selalu menjadi mangsa. Saya kadang-kadang menganggap [filem-filem itu] sebagai permulaan idea Laurel dan Hardy sejauh yang saya ketahui."

Beliau terus bekerja dalam komedi Hal Roach, seperti Yes, Yes, Nanette!, yang dibintangi oleh Jimmy Finlayson dan diarahkan oleh Stan Laurel. (Pada tahun-tahun kemudian, Finlayson sering menjadi pelakon pembantu dalam siri filem Laurel dan Hardy.) Beliau juga terus memainkan peranan pembantu dalam filem-filem yang menampilkan Clyde Cook, termasuk Wandering Papas (1925, diarahkan oleh Laurel).

Pada tahun 1926, Hardy sepatutnya muncul dalam Get 'Em Young, tetapi beliau dimasukkan ke hospital secara tidak dijangka selepas terbakar oleh kaki kambing panas. Laurel, yang telah bekerja sebagai penulis sketsa dan pengarah di Roach Studios, direkrut untuk menggantikan tempat Hardy. Laurel terus berlakon dan muncul dalam 45 Minutes from Hollywood bersama Hardy, walaupun mereka tidak berkongsi adegan bersama.

Pada tahun 1927, Laurel dan Hardy mula berkongsi masa skrin bersama dalam Slipping Wives, Duck Soup (tiada kaitan dengan filem Marx Brothers 1933 Duck Soup), dan With Love and Hisses. Pengarah penyelia Roach Studios, Leo McCarey, menyedari reaksi penonton terhadap kedua-dua mereka dan mula menggandingkan mereka bersama, yang membawa kepada permulaan siri Laurel dan Hardy pada akhir tahun itu.

3.3. Karya Utama Bersama Stan Laurel

Laurel dan Hardy mula menghasilkan sejumlah besar komedi pendek, termasuk The Battle of the Century (1927) yang menampilkan salah satu adegan baling pai terhebat yang pernah difilemkan. Antara karya penting lain termasuk Should Married Men Go Home? (1928), Two Tars (1928), Unaccustomed As We Are (1929, menandakan peralihan mereka kepada filem bersuara), Berth Marks (1929), Blotto (1930), Brats (1930), Another Fine Mess (1930), dan Be Big! (1931).

Pada tahun 1929, mereka muncul dalam filem cereka pertama mereka, dalam salah satu urutan revu Hollywood Revue of 1929. Pada tahun berikutnya, mereka muncul sebagai pelawak dalam filem muzikal Technicolor yang mewah berjudul The Rogue Song. Filem ini menandakan penampilan pertama mereka dalam warna, namun hanya beberapa fragmen filem ini yang masih wujud. Pada tahun 1931, mereka membintangi filem cereka penuh pertama mereka, Pardon Us, dan mereka terus membuat filem cereka dan filem pendek sehingga tahun 1935. Filem The Music Box (1932) memenangi Anugerah Akademi untuk filem pendek terbaik, satu-satunya usaha mereka yang menerima anugerah sedemikian.

3.4. Kerjaya Kemudian dan Projek Lain

Pada tahun 1937, Hardy dan Myrtle Reeves bercerai. Beliau membuat filem Zenobia bersama Harry Langdon pada tahun 1939, sementara menunggu isu kontrak antara Laurel dan Hal Roach diselesaikan. Akhirnya, kontrak baru telah dipersetujui dan pasukan itu dipinjamkan kepada penerbit Boris Morros di General Service Studios untuk membuat The Flying Deuces (1939). Semasa di set penggambaran, Hardy jatuh cinta dengan Virginia Lucille Jones, seorang penyelia skrip yang dikahwininya pada tahun berikutnya. Mereka menikmati perkahwinan yang bahagia sepanjang hayatnya.

Pada tahun 1939, Laurel dan Hardy membuat A Chump at Oxford dan Saps at Sea sebelum meninggalkan Roach Studios. Mereka mula membuat persembahan untuk USO, menyokong tentera Bersekutu semasa Perang Dunia Kedua.

Pada tahun 1941, Laurel dan Hardy ditandatangani oleh 20th Century-Fox (serta Metro-Goldwyn-Mayer pada tahun 1942). Studio-studio ini menghasilkan filem dalam skala yang lebih besar, dan pada mulanya pelawak-pelawak itu hanya diupah sebagai pelakon dalam bahagian filem B, terpaksa menyerahkan keputusan penulisan dan penyuntingan kepada pasukan produksi. Filem-filem itu terbukti sangat berjaya, dan secara beransur-ansur kedua-dua Laurel dan Hardy dibenarkan lebih banyak input kreatif. Laurel dan Hardy menyiapkan lapan filem cereka semasa tahun-tahun perang, tanpa kehilangan populariti. Perjanjian dua filem M-G-M tamat pada Ogos 1944, dan siri enam filem Laurel & Hardy Fox berakhir apabila studio menghentikan produksi filem B pada Disember 1944.

Pada tahun 1947, Laurel dan Hardy mengadakan lawatan enam minggu ke United Kingdom. Mereka pada mulanya tidak pasti bagaimana mereka akan diterima, tetapi mereka diserbu di mana sahaja mereka pergi. Lawatan itu dilanjutkan untuk memasukkan persembahan di Skandinavia, Belgium, Perancis, dan Persembahan Perintah Diraja untuk Raja George VI dan Ratu Elizabeth. Biografer John McCabe menulis bahawa mereka terus membuat penampilan langsung di United Kingdom dan Perancis sehingga tahun 1954, sering menggunakan sketsa dan bahan baru yang telah ditulis oleh Laurel untuk mereka.

Pada tahun 1949, rakan Hardy, John Wayne, memintanya untuk memainkan peranan pembantu dalam The Fighting Kentuckian. Hardy sebelum ini telah bekerja dengan Wayne dan John Ford dalam produksi amal drama What Price Glory?, sementara Laurel telah memulakan rawatan untuk diabetesnya beberapa tahun sebelumnya. Beliau pada mulanya teragak-agak, tetapi beliau menerima peranan itu atas desakan Laurel. Frank Capra menjemputnya untuk memainkan peranan kameo dalam Riding High bersama Bing Crosby pada tahun 1950.

3.5. Televisyen dan Penampilan Terakhir

Pada tahun 1950-1951, Laurel dan Hardy membuat filem terakhir mereka, Atoll K (juga dikenali sebagai Utopia). Konsepnya mudah; Laurel mewarisi sebuah pulau, dan mereka berlayar ke laut di mana mereka menghadapi ribut dan menemui sebuah pulau baru yang kaya dengan uranium, menjadikan mereka berkuasa dan kaya. Walau bagaimanapun, filem itu dihasilkan oleh konsortium kepentingan Eropah, dengan pelakon dan kru antarabangsa yang tidak dapat berkomunikasi antara satu sama lain. Selain itu, Laurel terpaksa menulis semula skrip agar sesuai dengan gaya pasukan komedi itu, dan kedua-duanya mengalami penyakit fizikal yang serius semasa penggambaran.

Laurel dan Hardy membuat dua penampilan televisyen secara langsung: pada tahun 1953 dalam siaran langsung rancangan BBC Face the Music, dan pada Disember 1954 dalam rancangan NBC This Is Your Life. Mereka juga muncul dalam sisipan filem untuk rancangan BBC This Is Music Hall pada tahun 1955, penampilan terakhir mereka bersama. Pasangan itu membuat kontrak dengan Hal Roach Jr. untuk menghasilkan siri rancangan TV berdasarkan fabel Mother Goose pada tahun 1955. Menurut biografer John McCabe, rancangan itu sepatutnya difilemkan dalam warna untuk NBC, tetapi siri itu ditangguhkan apabila Laurel mengalami strok dan memerlukan tempoh pemulihan yang panjang. Kemudian pada tahun yang sama, semasa Laurel pulih, Hardy mengalami serangan jantung dan strok yang tidak pernah pulih daripadanya.