Paul Johnson

1. Kehidupan Awal dan Pendidikan

Johnson dilahirkan di Manchester, England. Bapa beliau, William Aloysius Johnson, ialah seorang artis dan pengetah Art School di Burslem, Stoke-on-Trent, Staffordshire. Johnson mendapat pendidikan di sekolah persendirian Yesuit Stonyhurst College, sebuah institusi yang kaedah pengajarannya sangat dihargai oleh beliau berbanding kurikulum Universiti Oxford yang lebih sekular.

Di Magdalen College, Oxford, beliau mempelajari sejarah dan dibimbing oleh sejarawan terkemuka A.J.P. Taylor. Beliau juga merupakan ahli Stubbs Society yang eksklusif. Setelah menamatkan pengajian dengan kepujian kelas kedua, Johnson menunaikan khidmat negara dalam Tentera Darat British, berkhidmat dalam King's Royal Rifle Corps dan kemudian Royal Army Educational Corps. Beliau ditauliahkan sebagai kapten (bertindak) dan sebahagian besar masa berkhidmat di Gibraltar. Semasa di Gibraltar, beliau menyaksikan "kesengsaraan dan kekejaman rejim Franco yang suram", yang pada awalnya membentuk pandangan kritikalnya terhadap rejim tersebut.

2. Kerjaya Kewartawanan dan Perubahan Politik

Selepas perkhidmatan ketenteraan, Paul Johnson memulakan kerjaya kewartawanannya di Paris sebagai penolong editor untuk majalah Perancis Réalités dari tahun 1952 hingga 1955. Selama tempoh ini, beliau mengadopsi pandangan politik sayap kiri, terutamanya setelah menyaksikan tindak balas ganas polis terhadap rusuhan di Paris pada Mei 1952. Rusuhan tersebut disebabkan oleh protes komunis terhadap lawatan jeneral Amerika, Matthew Ridgway, yang baru dilantik sebagai Panglima Tertinggi NATO di Eropah. Kegansasan yang beliau saksikan "tidak akan beliau percayai jika tidak melihatnya dengan mata sendiri".

Selepas itu, beliau berkhidmat sebagai koresponden Paris untuk New Statesman. Pada suatu ketika, beliau merupakan seorang Bevanite yang yakin dan rakan sejawat Aneurin Bevan. Pada tahun 1955, Johnson kembali ke London dan menyertai kakitangan New Statesman.

Walaupun berlatar belakang sayap kiri, beberapa tulisan awal Johnson sudah menunjukkan tanda-tanda sikap ikonoklasme. Buku pertamanya, mengenai Perang Suez (1957), walaupun secara formal berpihak kepada pembangkang Parti Buruh terhadap campur tangan Suez, turut mengandungi kritikan yang seimbang terhadap tokoh-tokoh politik dari kedua-dua belah pihak. Pada tahun berikutnya, beliau secara terbuka mengkritik novel James Bond, Dr No (1958) karya Ian Fleming. Pada tahun 1964, beliau menulis artikel "The Menace of Beatlism" dalam New Statesman, yang mengkritik fenomena Beatles dan digambarkan sebagai "agak dibesar-besarkan" oleh Henry Fairlie dalam The Spectator. Novel beliau, Merrie England (1964), turut menerima kritikan daripada The New York Times yang menganggapnya kurang daripada satira sebenar.

Dari tahun 1965 hingga 1970, Johnson berkhidmat sebagai penulis utama, timbalan editor, dan akhirnya editor New Statesman. Pelantikannya sebagai editor menghadapi sedikit tentangan, termasuk daripada penulis Leonard Woolf, yang membantah seorang Katolik mengisi jawatan tersebut. Johnson ditempatkan dalam tempoh percubaan enam bulan. Antologi artikel beliau dari New Statesman, Statesmen and Nations (1971), menunjukkan keterbukaan terhadap Eropah kontinental dan pandangan positif terhadap peristiwa Mei 1968 di Perancis. Semasa berkhidmat di Statesman, Johnson telah membuat 54 laporan dari luar negara.

Pada akhir tahun 1970-an, Johnson secara beransur-ansur mula beralih ke sayap kanan politik. Beliau mula menulis artikel dalam New Statesman yang mengkritik kesatuan sekerja secara khusus dan fahaman kiri secara umum. Peralihan pandangan ini sangat ketara sehingga New Statesman kemudiannya menerbitkan artikel yang mengkritik beliau dalam siri "Windbags of the West". Perubahan politiknya menjadikan beliau seorang penganalisis konservatif yang terkenal dalam tempoh itu.

Johnson berkhidmat dalam Royal Commission on the Press (1974-1977) dan merupakan ahli Cable Authority (badan pengawal selia) dari tahun 1984 hingga 1990. Dari tahun 1981 hingga 2009, beliau menulis kolum bertajuk "And Another Thing" untuk The Spectator, yang pada mulanya menumpukan kepada perkembangan media sebelum beralih kepada isu-isu sosial yang beliau lihat sebagai tanda kemerosotan umum. Beliau juga menyumbang kolum kepada Daily Mail sehingga tahun 2001, namun dalam temu bual dengan The Daily Telegraph pada November 2003, beliau mengkritik Daily Mail kerana "memberi kesan buruk" kepada negara, masyarakat, dan akhbar itu sendiri.

Johnson merupakan penyumbang tetap kepada The Daily Telegraph, terutamanya sebagai pengulas buku. Di Amerika Syarikat, beliau menulis untuk The New York Times, The Wall Street Journal, Commentary, dan National Review. Beliau juga menyumbang kepada majalah Forbes. Pada awal 1980-an, beliau juga menulis untuk akhbar sensasi The Sun atas desakan Rupert Murdoch untuk "meningkatkan mutu kandungannya".

3. Karya dan Sumbangan Utama

Paul Johnson merupakan seorang penulis yang sangat prolifik, menghasilkan lebih daripada 50 buah buku dan ribuan artikel sepanjang kerjayanya. Karya-karya beliau merangkumi pelbagai genre termasuk sejarah, biografi, kritikan sosial, seni, dan memoir.

4. Pemikiran dan Ideologi

Pemikiran dan ideologi Paul Johnson mengalami evolusi ketara sepanjang hidupnya, beralih dari sayap kiri ke konservatisme yang teguh. Sebagai seorang konservatif Katolik, beliau merupakan pengkritik hebat terhadap kemodenan dan apa yang beliau lihat sebagai relativisme moral. Beliau menentang mereka yang menggunakan teori evolusi Charles Darwin untuk membenarkan ateisme, seperti Richard Dawkins dan Steven Pinker, atau untuk mempromosikan eksperimentasi bioteknologi. Beliau menganggap teologi pembebasan sebagai ajaran sesat dan mempertahankan selibat paderi, namun berbeza pandangan dengan sebahagian yang lain apabila melihat banyak alasan yang baik untuk mentahbiskan wanita sebagai paderi.

Johnson sangat dikagumi oleh golongan konservatif di Amerika Syarikat dan di tempat lain, terutamanya kerana pendiriannya yang anti-komunisme kuat. Beliau mempertahankan Richard Nixon dalam skandal Watergate, dengan alasan bahawa tindakan Nixon tidak sekeji sumpah palsu Bill Clinton atau penglibatan Oliver North dalam urusan Iran-Contra.

Pandangan Johnson terhadap beberapa tokoh politik kontroversi menunjukkan pendirian konservatifnya yang tegas:

• Augusto Pinochet:** Johnson secara terang-terangan mempertahankan diktator Chile, Augusto Pinochet, yang dianggapnya sebagai seorang "wira". Beliau secara terbuka menyatakan bahawa kritikan terhadap pelanggaran hak asasi manusia di bawah pemerintahan Pinochet berasal daripada "Kesatuan Soviet, yang mesin propagandanya berjaya menjelekkan [Pinochet] dalam kalangan kelas bercakap di seluruh dunia. Ia adalah kejayaan terakhir KGB sebelum ia lenyap ke dalam tong sampah sejarah." Beliau turut aktif dalam kempen untuk menghalang ekstradisi Pinochet ke Sepanyol selepas penangkapannya di London pada tahun 1998, dengan mendakwa "tiada secebis pun bukti" untuk mengaitkan Pinochet dengan kekejaman hak asasi manusia. Pendirian Johnson ini sering menimbulkan kritikan keras dari kumpulan hak asasi manusia yang mendokumenkan kekejaman yang dilakukan di bawah rejim Pinochet.
• Francisco Franco:** Walaupun pada awal kerjayanya beliau menyaksikan "kesengsaraan dan kekejaman rejim Franco yang suram" semasa berkhidmat di Gibraltar, Johnson kemudiannya menyatakan "kekaguman terhad" terhadap diktator fasis Sepanyol itu pada akhir hayatnya. Peralihan pandangan ini mencerminkan evolusi politiknya ke arah konservatisme yang lebih mendalam, di mana beliau cenderung untuk melihat pemimpin yang kuat sebagai penentu kestabilan, walaupun dengan kos hak asasi manusia.

Johnson juga merupakan seorang Euroskeptik yang memainkan peranan penting dalam kempen "Tidak" semasa Referendum keahlian Komuniti Eropah United Kingdom 1975 mengenai sama ada Britain harus kekal dalam Komuniti Eropah. Beliau berpendapat bahawa "anda tidak boleh mempunyai mata wang bersama tanpa dasar kewangan bersama, dan anda tidak boleh mempunyai itu tanpa kerajaan bersama. Ketiga-tiga perkara ini saling berkait. Oleh itu, [integrasi Eropah] ini sepenuhnya boleh dijangka. Tidak banyak pemikiran dan pertimbangan yang teliti berlaku dalam EU. Ia sepenuhnya dikendalikan oleh birokrat." Beliau juga menggambarkan Perancis sebagai "sebuah republik yang dikendalikan oleh elit birokratik dan parti, yang kesilapan mereka ditangani dengan mogok, rusuhan jalanan, dan sekatan" dan bukannya sebuah demokrasi.

5. Kehidupan Peribadi

Paul Johnson berkahwin dengan Marigold Hunt pada tahun 1958. Marigold ialah seorang psikoterapi dan bekas calon parlimen Parti Buruh, serta anak perempuan kepada Thomas Hunt, seorang doktor kepada tokoh-tokoh terkemuka seperti Winston Churchill, Clement Attlee, dan Anthony Eden.

Pasangan ini dikurniakan tiga orang anak lelaki dan seorang anak perempuan. Anak-anak mereka termasuklah:

• Daniel Johnson: Seorang wartawan bebas, editor majalah Standpoint, dan pernah menjadi timbalan editor The Daily Telegraph.
• Luke Johnson: Seorang ahli perniagaan yang berjaya dan bekas pengerusi Channel 4 Television.
• Sophie Johnson-Clark: Seorang eksekutif televisyen bebas.
• Cosmo Johnson: Seorang penulis drama.

Paul dan Marigold Johnson mempunyai sepuluh orang cucu. Kakak Marigold Johnson, Sarah, berkahwin dengan wartawan, bekas diplomat, dan ahli politik George Walden. Anak perempuan mereka, Celia Walden, berkahwin dengan pengacara televisyen dan bekas editor akhbar Piers Morgan.

Pada tahun 1998, terdedah bahawa Johnson mempunyai hubungan sulit selama sebelas tahun dengan Gloria Stewart, seorang wartawan bebas. Stewart mendakwa beliau mendedahkan hubungan itu kerana membantah kemunafikan Johnson mengenai agama dan nilai keluarga, walaupun kemudiannya beliau mengakui bahawa hubungan mereka berakhir apabila Johnson "mendapat teman wanita lain". Paul Johnson juga seorang pelukis cat air yang gemar. Beliau merupakan sahabat baik penulis drama Tom Stoppard, yang mendedikasikan drama beliau tahun 1978, Night and Day, kepadanya.

6. Anugerah dan Penghormatan

Paul Johnson menerima beberapa anugerah dan penghormatan atas sumbangannya kepada bidang penulisan dan sejarah.

• Pada tahun 2006, beliau dianugerahkan Pingat Kebebasan Presiden oleh Presiden Amerika Syarikat, George W. Bush.
• Pada tahun 2016, beliau dilantik sebagai Panglima Darjah Empayar British (CBE) dalam Senarai Kepujian Hari Lahir Ratu 2016 sebagai pengiktirafan atas sumbangannya kepada sastera.

7. Kematian

Paul Johnson meninggal dunia di rumahnya di London pada 12 Januari 2023, pada usia 94 tahun.

8. Warisan dan Penerimaan Kritikal

Karya dan pemikiran Paul Johnson meninggalkan impak yang signifikan, terutamanya dalam arena kewartawanan dan penulisan sejarah konservatif. Beliau dikenali dengan gaya penulisan yang jelas, mudah diakses, dan seringkali provokatif, menjadikannya salah seorang sejarawan popular terkemuka di zamannya. Walaupun popular di kalangan pembaca konservatif, pandangan dan pendiriannya seringkali menimbulkan perdebatan dan kritikan.

Peralihan politiknya dari sayap kiri ke kanan secara progresif pada tahun 1970-an menjadi titik fokus perbincangan. Beliau dikritik kerana menukar pendiriannya dan pandangannya yang semakin tajam terhadap sayap kiri dan isu-isu sosial. Sebagai contoh, New Statesman, penerbitan yang pernah beliau ketuai, kemudiannya menerbitkan artikel yang mengkritik beliau dalam siri "Windbags of the West", mencerminkan perubahan drastik dalam hubungan beliau dengan majalah tersebut. Selain itu, kritikan terbukanya terhadap Daily Mail yang beliau anggap "memberi kesan buruk" kepada masyarakat menunjukkan keengganannya untuk berkompromi dengan piawaian kewartawanannya sendiri, walaupun beliau pernah menjadi penyumbang kepada akhbar tersebut.

Walau bagaimanapun, karya-karya sejarahnya seperti A History of Christianity, A History of the Modern World, dan A History of the Jews diiktiraf secara meluas kerana skopnya yang luas dan naratif yang menarik. Walaupun sesetengah sejarawan profesional mungkin mempersoalkan analisis beliau yang kadang-kala dianggap berat sebelah atau kurang nuansa, Johnson berjaya membawa sejarah kepada khalayak yang lebih luas melalui penulisannya yang hidup dan bersemangat.

Pendiriannya yang teguh terhadap tokoh-tokoh seperti Augusto Pinochet dan Francisco Franco, di mana beliau mempertahankan mereka dan menolak dakwaan pelanggaran hak asasi manusia sebagai propaganda komunis, menarik kritikan keras daripada pembela hak asasi manusia dan ahli sejarah yang lain. Pandangan ini, walaupun konsisten dengan ideologi anti-komunisnya, seringkali menjejaskan penerimaan kritikal terhadap beberapa analisis politiknya yang lain.

Secara keseluruhan, warisan Paul Johnson dicirikan oleh sumbangan prolifiknya kepada penulisan sejarah dan kewartawanan, yang membentuk pemikiran konservatif moden, serta keupayaannya untuk membangkitkan perdebatan sengit melalui pandangan yang tidak kompromi.