1. Kehidupan Awal dan Pendidikan
Matthew Bunker Ridgway dilahirkan pada 3 Mac 1895, di Fort Monroe, Virginia, kepada Kolonel Thomas Ridgway, seorang pegawai artileri, dan Ruth Starbuck (Bunker) Ridgway. Semasa kecil, beliau tinggal di pelbagai pangkalan tentera, yang meninggalkan kesan mendalam padanya; beliau pernah berkata, "kenangan terawal saya ialah bunyi tembakan dan perbarisan tentera, bangun dengan bunyi meriam reveille dan tidur di waktu malam sementara bunyi 'Taps' yang manis dan sayu menandakan berakhirnya hari secara rasmi."
Beliau menamatkan pengajian pada 1912 dari The English High School di Boston. Beliau memohon untuk masuk Akademi Tentera Amerika Syarikat di West Point, kerana ingin menggembirakan bapanya yang juga graduan West Point. Ridgway gagal dalam ujian kemasukan pertama kerana kekurangan pengalaman dalam matematik, tetapi berjaya pada cubaan kedua selepas belajar secara intensif. Di West Point, beliau bertugas sebagai pengurus pasukan bola sepak Amerika. Beliau lulus pada 20 April 1917, dua minggu selepas Amerika Syarikat memasuki Perang Dunia I, dan menerima tauliah sebagai leftenan kedua dalam Cawangan Infantri Tentera Darat Amerika Syarikat. Antara rakan graduan beliau yang turut menjadi jeneral ialah J. Lawton Collins dan Mark W. Clark.
2. Kerjaya Ketenteraan Awal (Pra-Perang Dunia II)
Memulakan kerjaya tenteranya semasa Perang Dunia I, Ridgway ditugaskan ke sempadan dengan Mexico sebagai ahli Rejimen Infantri ke-3, dan kemudian ke fakulti West Point sebagai pengajar Bahasa Sepanyol. Beliau kecewa kerana tidak ditugaskan dalam pertempuran semasa perang, merasakan bahawa "askar yang tidak mempunyai bahagian dalam kemenangan besar terakhir kebaikan atas kejahatan ini akan hancur."
Pada tahun 1924 dan 1925, Ridgway menghadiri kursus pegawai kompeni di Sekolah Infantri Tentera Darat Amerika Syarikat di Fort Benning, Georgia. Selepas itu, beliau menjadi komander kompeni dalam Rejimen Infantri ke-15 di Tianjin, China. Ini diikuti dengan penempatan ke Nicaragua, di mana beliau membantu menyelia pilihan raya bebas pada 1927. Pada 1930, Ridgway menjadi penasihat kepada Gabenor Jeneral Filipina.
Beliau menamatkan pengajian dari Kolej Komando dan Kakitangan Am Tentera Darat di Fort Leavenworth, Kansas, pada 1935 dan dari Kolej Perang Tentera Darat di Washington Barracks, District of Columbia, pada 1937. Sepanjang 1930-an, beliau berkhidmat sebagai Penolong Ketua Kakitangan Kor VI, Timbalan Ketua Kakitangan Tentera Darat Kedua, dan Penolong Ketua Kakitangan Tentera Darat Keempat. Jeneral George C. Marshall, Ketua Turus Tentera Darat Amerika Syarikat, menugaskan Ridgway ke Bahagian Perancangan Perang sejurus selepas permulaan Perang Dunia II di Eropah pada September 1939.
3. Perang Dunia II
Matthew Ridgway menunjukkan kepimpinan cemerlang dan penglibatan penting dalam pelbagai kempen dan operasi tentera semasa Perang Dunia II.
Selepas dinaikkan pangkat menjadi leftenan kolonel pada 1 Julai 1940, beliau berkhidmat di Bahagian Perancangan Perang sehingga Januari 1942, dan dinaikkan pangkat menjadi brigedier jeneral pada bulan yang sama, setelah dinaikkan pangkat kepada kolonel sementara pada 11 Disember. Berikutan Serangan Pearl Harbor pada Disember 1941 dan kemasukan Amerika ke dalam Perang Dunia II, Ridgway dinaikkan pangkat dengan pantas dari leftenan kolonel kepada mejar jeneral dalam tempoh hanya empat bulan.
Pada Februari 1942, beliau ditugaskan sebagai Penolong Komander Divisyen bagi Divisyen Infantri ke-82, yang ketika itu sedang dalam proses pembentukan. Divisyen tersebut berada di bawah arahan Mejar Jeneral Omar Bradley, seorang askar infantri yang amat dihormati oleh Ridgway. Kedua-dua mereka melatih ribuan anggota yang menyertai divisyen itu dalam beberapa bulan berikutnya. Pada Ogos, dua bulan selepas Bradley ditugaskan semula untuk memimpin Divisyen Infantri ke-28, Ridgway dinaikkan pangkat kepada mejar jeneral dan diberi perintah Divisyen ke-82.
Divisyen ke-82, yang telah menyelesaikan semua latihan asasnya dan telah membina rekod tempur yang cemerlang dalam Perang Dunia I, sebelum ini telah dipilih untuk menjadi salah satu daripada lima divisyen udara baharu tentera. Penukaran seluruh divisyen infantri kepada status udara merupakan langkah yang belum pernah terjadi sebelum ini bagi Tentera Darat Amerika Syarikat, dan memerlukan banyak latihan, ujian, dan eksperimen. Oleh itu, divisyen tersebut, pada 15 Ogos 1942, dinamakan semula sebagai Divisyen Airborne ke-82.
Pada mulanya, divisyen itu terdiri daripada Rejimen Infantri ke-325, ke-326, dan ke-327, yang semuanya akan ditukar menjadi infantri peluncur. Rejimen ke-327 tidak lama kemudian dipindahkan dari Divisyen ke-82 untuk membantu membentuk Divisyen Airborne ke-101, di bawah pimpinan Mejar Jeneral William C. Lee. Berbeza dengan tenteranya, Ridgway tidak melalui sekolah penerjun udara sebelum menyertai divisyen. Beliau berjaya menukar Divisyen ke-82 menjadi divisyen udara yang siap bertempur dan kekal dalam perintah serta akhirnya memperoleh lencana penerjunnya. Untuk menggantikan Rejimen ke-327, Ridgway menerima Rejimen Infantri Payung Terjun ke-504, yang diketuai oleh Kolonel Theodore Dunn, kemudian digantikan oleh Leftenan Kolonel Reuben Tucker. Pada Februari 1943, Rejimen ke-326 juga dipindahkan keluar dan digantikan oleh Rejimen Infantri Payung Terjun ke-505, di bawah Kolonel James M. Gavin. Pada April, Divisyen ke-82, yang menurut Ridgway hanya menerima sepertiga masa latihan yang diberikan kepada kebanyakan divisyen, dihantar ke Afrika Utara untuk mempersiapkan pencerobohan Sicily.
3.1. Kempen Itali
Ridgway membantu merancang elemen udara bagi pencerobohan Sicily (Operasi Husky). Pencerobohan yang berlaku pada Julai 1943 itu dipelopori oleh Rejimen Infantri Payung Terjun ke-505 Kolonel Gavin (diperkuat menjadi Pasukan Tempur Rejimen Payung Terjun ke-505 oleh Batalion ke-3 Rejimen ke-504 Tucker). Walaupun terdapat beberapa kejayaan, Sicily hampir menyebabkan berakhirnya divisyen udara. Terutamanya disebabkan oleh keadaan di luar kawalan Ridgway, Divisyen ke-82 mengalami kehilangan besar di Sicily, termasuk Penolong Komander Divisyen, Brigedier Jeneral Charles L. Keerans. Semasa penerjunan Rejimen ke-504 pada pagi 9 Julai, yang tersebar luas akibat tembakan sahabat, Ridgway terpaksa melaporkan kepada Leftenan Jeneral George S. Patton, komander Tentera Darat Ketujuh Amerika Syarikat, bahawa daripada lebih 5,300 paratrooper Divisyen Airborne ke-82 yang melompat ke Sicily, beliau hanya mempunyai kurang daripada 400 paratrooper di bawah kawalannya.
Semasa perancangan untuk pencerobohan tanah besar Itali, Divisyen ke-82 ditugaskan untuk menawan Rome secara mendadak dalam Operasi Giant II. Ridgway sangat membantah rancangan tidak realistik ini, yang akan menjatuhkan Divisyen ke-82 di pinggir ibu kota Itali itu di tengah-tengah dua divisyen berat Jerman. Operasi itu dibatalkan hanya beberapa jam sebelum pelancaran. Ridgway telah mengarahkan pembantunya, Maxwell D. Taylor, untuk melakukan misi intipan yang mendedahkan kelemahan tentera Itali dan kehadiran tentera Jerman yang kuat di kawasan pendaratan yang dicadangkan, dan laporan Taylor adalah faktor utama dalam pembatalan operasi tersebut.
Divisyen ke-82, bagaimanapun, memainkan peranan penting dalam pencerobohan Sekutu ke Itali di Salerno pada September yang, tanpa penerjunan oleh dua rejimen payung terjun Ridgway, mungkin telah menyaksikan Sekutu ditolak kembali ke laut. Divisyen Airborne ke-82 kemudiannya berkhidmat sebentar di peringkat awal Kempen Itali, membantu Sekutu menembusi Volturno Line pada Oktober. Divisyen itu kemudian kembali ke tugas pendudukan di bandar Naples yang baru dibebaskan dan kurang terlibat dalam tindakan selanjutnya. Pada November, mereka berlepas dari Itali ke Ireland Utara. Leftenan Jeneral Mark W. Clark, komander Tentera Darat Kelima Amerika Syarikat, rakan graduan kelas West Point 1917, merujuk kepada Ridgway sebagai "askar pertempuran yang cemerlang, bijak, berani dan setia," yang telah "melatih dan menghasilkan salah satu pasukan Tentera Darat Kelima terbaik," tidak rela melepaskan Ridgway mahupun Divisyen ke-82. Sebagai kompromi, Rejimen Infantri Payung Terjun ke-504 Kolonel Tucker, bersama unit-unit sokongan, kekal di Itali, untuk dihantar menyertai semula Divisyen Airborne ke-82 secepat mungkin.
3.2. Barisan Barat dan Pencerobohan Jerman
Pada akhir 1943, selepas Divisyen Airborne ke-82 dihantar ke Ireland Utara, dan pada awal 1944, Ridgway membantu merancang operasi udara Operasi Overlord, nama kod untuk pencerobohan Sekutu ke Normandy. Beliau berjaya berhujah agar dua divisyen udara Amerika yang mengambil bahagian dalam pencerobohan itu, Divisyen ke-82 dan Divisyen ke-101 yang kurang berpengalaman, dipertingkatkan kekuatan dari dua rejimen payung terjun dan satu rejimen peluncur (walaupun hanya dengan dua batalion) kepada tiga rejimen payung terjun, dan agar rejimen peluncur mempunyai kekuatan tiga batalion. Semasa Pertempuran Normandy, beliau melompat bersama tenteranya, yang bertempur selama 33 hari dalam kemaraan ke Saint-Sauveur-le-Vicomte berhampiran Cherbourg (St Sauveur dibebaskan pada 14 Jun 1944). Diberhentikan dari tugas barisan hadapan pada awal Julai, Divisyen Airborne ke-82, semasa pertempuran sengit di bocage Normandy, mengalami 46 peratus kehilangan jiwa.
Pada akhir perang, Ridgway berada dalam pesawat menuju tugasan baharu di medan perang Pasifik, di bawah Jeneral Tentera Darat Douglas MacArthur, yang pernah berkhidmat dengannya semasa menjadi kapten di Akademi Tentera Amerika Syarikat di West Point. Ridgway memuji tinggi Fil Marsyal British Sir Bernard Montgomery, menyatakan bahawa masa berkhidmat di bawah Montgomery adalah "sangat memuaskan" dan bahawa "Dia memberi saya garis besar umum apa yang dia inginkan dan membiarkan saya benar-benar bebas." Ridgway menyatakan bahawa walaupun Montgomery adalah "semangat bebas yang kadang-kadang agak sukar dikawal," beliau juga merujuk Montgomery sebagai "seorang pegawai profesional kelas pertama yang berkemampuan tinggi... dan Monty boleh menghasilkan... Saya tidak mengenali sesiapa yang boleh memberikan sokongan lebih lengkap daripada Monty apabila saya di bawah arahan British dua kali... Saya tidak ada masalah langsung dengan Monty."
Pada Ogos 1944, Ridgway diberi perintah Kor Airborne XVIII. Perintah Divisyen Airborne ke-82 diserahkan kepada Brigedier Jeneral James M. Gavin, yang pernah berkhidmat sebagai Penolong Komander Divisyen Ridgway. Operasi pertama yang melibatkan Ridgway adalah Operasi Market Garden di mana Divisyen Airborne ke-101nya diterjunkan berhampiran Eindhoven untuk menguasai jambatan antara Eindhoven dan Veghel di jalan menuju Arnhem. Ridgway melompat bersama tenteranya dan berada di barisan hadapan pertempuran divisyen itu. Kor Airborne XVIII membantu menghentikan dan menolak balik pasukan Jerman semasa Pertempuran Bulge pada Disember. Pada Mac 1945, dengan Divisyen Airborne British ke-6 dan Divisyen Airborne Amerika Syarikat ke-17 di bawah arahannya, beliau memimpin kor itu ke Jerman semasa Operasi Varsity, komponen udara Operasi Plunder, dan cedera di bahu akibat serpihan bom tangan Jerman pada 24 Mac 1945. Beliau memimpin kor itu dalam pencerobohan Sekutu Barat ke Jerman. Pada 4 Jun 1945, beliau dinaikkan pangkat sementara ke pangkat leftenan jeneral.
4. Kerjaya Ketenteraan Pasca-Perang
Matthew Ridgway terus memegang jawatan penting selepas Perang Dunia II, memainkan peranan dalam pentadbiran dan diplomasi ketenteraan sebelum penglibatan beliau dalam Perang Korea.
Ridgway adalah komander di Luzon sehingga Oktober 1945 apabila Kor Airborne XVIII dibubarkan. Beliau kemudian diberi perintah pasukan Amerika Syarikat di Medan Operasi Mediterranean, dengan gelaran Timbalan Panglima Tertinggi Bersekutu, Mediterranean. Dari 1946 hingga 1948, beliau berkhidmat sebagai wakil Tentera Darat Amerika Syarikat dalam jawatankuasa kakitangan tentera Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu. Beliau ditempatkan sebagai ketua Komando Caribbean pada 1948, mengawal pasukan Amerika Syarikat di Laut Caribbean, dan pada 1949 ditugaskan ke posisi Timbalan Ketua Turus untuk Pentadbiran di bawah Ketua Turus Tentera Darat Amerika Syarikat ketika itu, Jeneral J. Lawton Collins.
5. Perang Korea
Matthew Ridgway memainkan peranan penting dalam Perang Korea, terutamanya selepas mengambil alih pemerintahan Tentera Darat Kelapan Amerika Syarikat pada akhir 1950. Beliau bertanggungjawab memulihkan semangat pasukan PBB yang sedang berundur dan membalikkan keadaan perang memihak kepada Sekutu.
5.1. Pemerintah Tentera Darat Kelapan
Tugasan arahan terpenting Ridgway berlaku pada 1950 selepas kematian Leftenan Jeneral Walton Walker pada 23 Disember. Ridgway ditugaskan sebagai pengganti Walker dalam perintah Tentera Darat Kelapan Amerika Syarikat, yang telah dihantar ke Korea Selatan sebagai tindak balas kepada pencerobohan oleh Korea Utara pada Jun tahun itu. Ketika Ridgway mengambil alih perintah Tentera Darat Kelapan, tentera itu masih dalam pengunduran taktik, selepas pencerobohan kuatnya ke Korea Utara telah disambut dengan kemaraan komunis China yang tidak dijangka dan meng overwhelming dalam Pertempuran Sungai Ch'ongch'on. Ridgway berjaya memulihkan semangat Tentera Darat Kelapan.
Ridgway tidak gentar dengan sikap Olimpik Jeneral Tentera Darat Douglas MacArthur, yang ketika itu merupakan komander keseluruhan pasukan PBB di Korea. MacArthur memberi Ridgway kelonggaran dalam operasi yang tidak pernah diberikannya kepada pendahulu Ridgway. Selepas Ridgway mendarat di Tokyo pada Hari Krismas 1950 untuk membincangkan situasi operasi dengan MacArthur, MacArthur meyakinkan komander barunya bahawa tindakan Tentera Darat Kelapan adalah haknya untuk dijalankan mengikut budi bicaranya. Ridgway digalakkan untuk berundur ke posisi pertahanan berturut-turut, seperti yang sedang berlaku, dan mempertahankan Seoul selagi boleh, tetapi tidak jika berbuat demikian bermakna Tentera Darat Kelapan akan terasing dalam sebuah kawasan sekitar ibu kota. Ridgway bertanya secara khusus, jika beliau mendapati situasi pertempuran "sesuai dengan kehendaknya," adakah MacArthur akan mempunyai sebarang bantahan terhadap "serangannya." MacArthur menjawab, "Tentera Darat Kelapan adalah milikmu, Matt. Lakukan apa yang kamu fikir terbaik."
Setelah mengambil alih Tentera Darat Kelapan yang teruk, salah satu tindakan pertama Ridgway adalah memulihkan keyakinan askar terhadap diri mereka sendiri. Untuk mencapai ini, beliau menyusun semula struktur perintah. Semasa salah satu taklimat pertamanya di Korea di Kor I, Ridgway mendengar perbincangan panjang mengenai pelbagai rancangan pertahanan dan kontingensi. Pada akhirnya, beliau bertanya kepada kakitangan mengenai status rancangan serangan mereka; pegawai operasi kor (G-3) menjawab bahawa beliau tidak mempunyai rancangan sedemikian. Dalam beberapa hari, Kor I mempunyai G-3 baharu. Beliau juga menggantikan pegawai yang tidak menghantar rondaan untuk menentukan lokasi musuh, dan membuang "posisi musuh" daripada peta perancangan komander jika unit tempatan tidak berhubung baru-baru ini untuk mengesahkan bahawa musuh masih berada di sana. Ridgway menetapkan rancangan untuk menggilirkan komander divisyen yang telah beraksi selama enam bulan dan menggantikan mereka dengan pemimpin baharu. Beliau menghantar arahan kepada komander di semua peringkat bahawa mereka harus menghabiskan lebih banyak masa di barisan hadapan dan kurang di pos perintah mereka di belakang. Langkah-langkah ini mempunyai kesan serta-merta terhadap moral.
Dengan kemasukan China, corak Perang Korea telah berubah. Pemimpin politik, dalam usaha untuk mencegah pengembangan perang, tidak membenarkan pasukan PBB mengebom pangkalan bekalan di China, mahupun jambatan-jambatan merentasi Sungai Yalu di sempadan antara China dan Korea Utara. Tentera Amerika beralih dari sikap agresif kepada pertempuran perlindungan dan tindakan melambatkan. Perubahan taktikal besar kedua Ridgway adalah penggunaan artileri secara besar-besaran.
Jumlah korban China mula meningkat, dan menjadi sangat tinggi apabila mereka melancarkan gelombang serangan ke dalam tembakan artileri yang diselaraskan. Di bawah kepimpinan Ridgway, serangan China diperlahankan dan akhirnya dihentikan dalam pertempuran Chipyong-ni dan Wonju. Beliau kemudian memimpin pasukannya dalam Operasi Thunderbolt, satu serangan balas pada awal 1951. Ridgway juga menghadapi masalah dengan tentera Korea Selatan yang kadang-kadang mudah meninggalkan peralatan mahal yang dibekalkan oleh Amerika Syarikat. Beliau sering menyebut isu ini dalam penulisannya, seperti buku The Korean War. Presiden Syngman Rhee pula berulang kali menegaskan bahawa melengkapkan askar Korea dengan peralatan Amerika adalah lebih cekap, yang mana ini tidak menyenangkan Ridgway. Ridgway akhirnya menyimpulkan bahawa semua divisyen Korea Selatan perlu ditarik dari barisan hadapan dan diberikan masa untuk latihan semula.
5.2. Panglima Tertinggi PBB dan SCAP
Apabila Jeneral MacArthur dilepaskan dari jawatan oleh Presiden Harry S. Truman pada April 1951, Ridgway dinaikkan pangkat kepada jeneral penuh, mengambil alih perintah semua pasukan Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu di Korea. Sebagai jeneral pemerintah di Korea, Ridgway mendapat jolokan "Tin Tits" kerana kebiasaannya memakai bom tangan yang diikat pada peralatan pembawa beban di paras dada. Namun, foto menunjukkan beliau hanya memakai sebiji bom tangan di satu sisi dada, manakala di sisi lain terdapat bungkusan pertolongan cemas.
Beliau menyelia penyahsegregasi dan integrasi unit-unit Tentera Darat Amerika Syarikat dalam Komando Timur Jauh, yang secara signifikan mempengaruhi penyahsegregasi tentera secara lebih luas kemudiannya. Beliau juga meneruskan pengeboman Korea Utara, yang memusnahkan banyak infrastruktur negara dan membunuh ramai orang awam. Menjelang akhir perang, jumlah rakyat Korea yang terbunuh, cedera atau hilang menghampiri tiga juta, iaitu sepuluh peratus daripada keseluruhan populasi. Majoriti mereka yang terbunuh berada di Utara, yang mempunyai separuh populasi Selatan; walaupun Korea Utara tidak mempunyai angka rasmi, mungkin 12 hingga 15 peratus penduduk terbunuh dalam perang itu, angka yang hampir atau melebihi kadar warganegara Soviet yang terbunuh dalam Perang Dunia II.
Pada 1951, Ridgway telah dipilih sebagai ahli kehormat Persatuan Cincinnati Virginia. Ridgway juga mengambil alih peranan gabenor tentera Jepun daripada MacArthur, sebagai Panglima Tertinggi Kuasa Bersekutu (SCAP). Semasa tempohnya, Ridgway menyelia pemulihan kemerdekaan dan kedaulatan Jepun pada 28 April 1952, melalui kerjasama dengan Perdana Menteri Shigeru Yoshida, yang membantu Jepun menjadi sebahagian daripada blok Barat.
6. Pemerintah dan Dasar Era Perang Dingin
Matthew Ridgway memainkan peranan kepimpinan yang penting dalam era Perang Dingin, terutamanya sebagai Panglima Tertinggi Bersekutu, Eropah (SACEUR) dan Ketua Turus Tentera Darat Amerika Syarikat, di mana beliau mempengaruhi dasar ketenteraan dan terlibat dalam perbincangan strategik utama.
6.1. Panglima Tertinggi Bersekutu, Eropah (SACEUR)
Pada Mei 1952, Ridgway menggantikan Jeneral Dwight D. Eisenhower sebagai Panglima Tertinggi Bersekutu, Eropah (SACEUR) untuk Pertubuhan Perjanjian Atlantik Utara (NATO) yang baru ditubuhkan. Semasa memegang jawatan itu, Ridgway mencapai kemajuan dalam membangunkan struktur perintah yang diselaraskan, menyelia pengembangan pasukan dan kemudahan, serta meningkatkan latihan dan penyeragaman. Beliau membuat pemimpin tentera Eropah lain tidak senang apabila mengelilingi dirinya dengan kakitangan Amerika. Kecenderungannya untuk menyatakan kebenaran secara langsung juga tidak selalu dianggap bijak dari segi politik. Dalam semakan pada 1952, Jeneral Omar Bradley, Pengerusi Ketua Turus Bersama, melaporkan kepada Presiden Harry S. Truman bahawa "Ridgway telah membawa NATO ke 'fasa realistiknya' dan 'gambaran yang secara umumnya menggalakkan tentang bagaimana pasukan pertahanan heterogen sedang dibentuk secara beransur-ansur.'"
Ridgway mendesak para pesuruhjaya tinggi Anglo-Perancis-Amerika untuk Jerman mengampunkan semua pegawai Jerman yang disabitkan dengan jenayah perang di Barisan Timur Perang Dunia II. Beliau sendiri, katanya, baru-baru ini telah memberikan perintah di Korea "jenis yang sama seperti yang menyebabkan jeneral-jeneral Jerman dipenjarakan." "Kehormatannya sebagai seorang askar" memaksanya untuk bertegas agar pegawai-pegawai ini dibebaskan sebelum beliau boleh "mengeluarkan satu perintah kepada seorang askar Jerman dalam tentera Eropah."
6.2. Ketua Turus Tentera Darat Amerika Syarikat
Pada 17 Ogos 1953, Ridgway menggantikan Jeneral J. Lawton Collins sebagai Ketua Turus Tentera Darat Amerika Syarikat. Setelah Eisenhower dilantik sebagai Presiden, beliau meminta Ridgway untuk menilai kemungkinan penglibatan ketenteraan Amerika Syarikat di Vietnam bersama-sama dengan Perancis. Ridgway menyediakan garis besar komitmen besar yang diperlukan untuk mencapai kejayaan, yang akhirnya menghalang Presiden daripada campur tangan.
Sumber ketegangan utama adalah kepercayaan Ridgway bahawa kuasa udara dan bom nuklear tidak mengurangkan keperluan untuk pasukan darat yang kuat dan bergerak pantas untuk menawan tanah dan mengawal populasi. Ridgway bimbang bahawa cadangan Eisenhower untuk mengurangkan saiz tentera secara signifikan akan menyebabkan tentera tidak dapat menghadapi ancaman ketenteraan Kesatuan Soviet yang semakin meningkat, seperti yang dicatatkan oleh insiden Alfhem pada tahun 1954 di Guatemala. Kebimbangan ini akan menyebabkan perselisihan pendapat yang berulang sepanjang tempohnya sebagai Ketua Turus. Ridgway adalah pemimpin "Kelab Tidak Akan Lagi" dalam Tentera Darat AS yang menganggap Perang Korea, yang berakhir dengan seri, sebagai sesuatu yang memalukan dan sangat menentang untuk berperang di darat lagi di Asia, terutamanya menentang China.
Pada musim bunga 1954, Ridgway sangat menentang Operasi Vulture, cadangan campur tangan Amerika di Vietnam dengan senjata nuklear taktikal untuk menyelamatkan Perancis daripada kekalahan mutlak di Pertempuran Dien Bien Phu. Pengerusi Ketua Turus Bersama, Laksamana Arthur W. Radford, menyokong Operasi Vulture dan mengesyorkannya kepada Eisenhower, dengan alasan bahawa Amerika Syarikat tidak boleh membenarkan kemenangan komunis Viet Minh ke atas Perancis. Untuk merumitkan lagi keadaan, pada 20 Mac 1954, Ketua Turus Am Perancis, Jeneral Paul Ély, melawat Washington dan Radford telah menunjukkan kepadanya rancangan Vulture dan memberinya tanggapan bahawa Amerika Syarikat komited untuk melaksanakannya.
Dalam pendapat yang berbeza, Ridgway berhujah bahawa rancangan itu tidak akan berkesan kerana beliau berpendapat bahawa kuasa udara sahaja, walaupun dengan penggunaan senjata nuklear taktikal, tidak akan mencukupi untuk menyelamatkan Perancis. Ridgway berhujah bahawa hanya komitmen tujuh divisyen infantri Amerika yang dapat menyelamatkan Perancis di Dien Bien Phu, dan meramalkan bahawa jika Amerika Syarikat campur tangan di Vietnam, maka China juga akan berbuat demikian. Ridgway menulis bahawa jika China memasuki Perang Indochina, maka Amerika Syarikat perlu mengerahkan 12 divisyen ke Vietnam. Menentang Radford, Ridgway berhujah bahawa jika Amerika Syarikat terperangkap dalam perang darat di Asia sekali lagi memerangi China, ia akan menjadi gangguan yang mahal dari Eropah, tempat yang beliau tegaskan lebih penting daripada Vietnam. Dalam laporan yang berbeza kepada Eisenhower menentang cadangan Radford, Ridgway menyatakan "Indochina tidak mempunyai objektif ketenteraan yang muktamad" dan untuk berperang di sana "akan menjadi pengalihan serius keupayaan AS yang terhad." Ridgway merasakan bahawa Radford sebagai seorang laksamana yang tidak pernah berperang menentang China terlalu memandang rendah kuasa China, dan beliau tidak melihat bahaya Amerika Syarikat menghadapi satu lagi perjuangan yang sukar menentang China, kurang daripada setahun selepas berakhirnya perang Korea.
Bantahan Ridgway terhadap Vulture menyebabkan Eisenhower teragak-agak, tetapi desakan Radford yang kuat terhadap penempatan senjata nuklear - bahawa tiga bom atom taktikal yang dijatuhkan ke atas pasukan Viet Minh yang mengepung Perancis di Dien Bien Phu akan mencukupi untuk menyelamatkan Indochina untuk Perancis - menjadikan presiden tidak pasti. Kedua-dua Naib Presiden, Richard Nixon, dan Setiausaha Negara, John Foster Dulles, menyokong Vulture dan melobi Eisenhower dengan kuat untuk menerimanya. Eisenhower sendiri berasa bersalah atas pengeboman atom Hiroshima dan Nagasaki pada 1945, dan semasa satu mesyuarat memberitahu Laksamana Radford dan Jeneral Tentera Udara Nathan F. Twining: "Kamu semua pasti gila. Kita tidak boleh menggunakan benda-benda ngeri itu terhadap orang Asia untuk kali kedua dalam tempoh kurang sepuluh tahun. Ya Tuhan!" Eisenhower akhirnya bersetuju untuk melaksanakan Vulture, tetapi hanya jika Kongres memberikan persetujuan terlebih dahulu dan jika Britain bersetuju untuk menyertainya. Para pemimpin Kongres memberikan jawapan yang tidak jelas, menolak idea Vulture sebagai operasi Amerika, tetapi bersedia untuk menyokongnya jika ia adalah operasi Anglo-Amerika. Akhirnya, Perdana Menteri British Winston Churchill menolak idea campur tangan British di Vietnam, yang menyebabkan Operasi Vulture terbatal. Pada 7 Mei 1954, sisa-sisa pasukan Perancis di Dien Bien Phu menyerah diri, yang menjatuhkan kerajaan Perdana Menteri Joseph Laniel di Paris, dan membawa kepada pembentukan kerajaan baharu oleh Pierre Mendès France yang mandat tunggalnya adalah untuk menarik semua pasukan Perancis keluar dari Indochina.
Presiden Eisenhower meluluskan pengecualian kepada dasar wajib bersara tentera pada usia 60 tahun supaya Ridgway dapat menyelesaikan tempoh dua tahunnya sebagai Ketua Turus. Perselisihan pendapat dengan pentadbiran mengenai penurunannya terhadap tentera memihak kepada Tentera Laut Amerika Syarikat dan Tentera Udara Amerika Syarikat, menghalang Ridgway daripada dilantik untuk penggal kedua. Ridgway bersara daripada tentera pada 30 Jun 1955, dan digantikan oleh bekas ketua kakitangan Divisyen Airborne ke-82, Jeneral Maxwell D. Taylor. Walaupun selepas bersara, Ridgway adalah pengkritik berterusan Presiden Eisenhower. Semasa debat presiden kedua pada 7 Oktober 1960, John F. Kennedy menyebut Jeneral Ridgway sebagai antara penyokong pendirian bahawa Amerika Syarikat tidak harus cuba mempertahankan Kinmen (Quemoy) dan Matsu dari serangan oleh China (PRC).
6.3. Pendirian mengenai Perang Vietnam dan "Wise Men"
Pada November 1967, Ridgway direkrut untuk menyertai kumpulan "Wise Men", sekumpulan diplomat, ahli politik, dan jeneral bersara yang berhimpun dari semasa ke semasa untuk memberikan nasihat mengenai Perang Vietnam kepada Presiden Lyndon B. Johnson. Walaupun kumpulan "Wise Men", yang pemimpin tidak rasminya ialah bekas Setiausaha Negara Dean Acheson, secara meluas dianggap sebagai gimik untuk membolehkan Johnson mengambil gambar, presiden sebenarnya sangat menghormati "Wise Men" dan mengambil nasihat mereka dengan serius. Pada awal 1968, Ridgway bersama Jeneral James M. Gavin dan Jeneral David M. Shoup menyatakan penentangan mereka terhadap serangan pengeboman strategik terhadap Vietnam Utara dan mengisytiharkan bahawa Vietnam Selatan tidak berbaloi dengan masalah yang ditanggung untuk mempertahankannya. Kritikan itu cukup mengganggu Penasihat Keselamatan Negara Johnson yang berkuasa, W.W. Rostow, sehingga beliau menulis memorandum lima halaman untuk presiden yang berhujah bahawa Ridgway, Gavin, dan Shoup tidak tahu apa yang mereka katakan dan menyatakan keyakinan penuh bahawa serangan pengeboman akan segera memaksa Vietnam Utara menyerah.
Berikutan Serangan Tet bersama dengan kekalahan hampir Johnson dalam pilihan raya utama Demokrat New Hampshire, di mana Johnson mengalahkan Senator anti-perang Eugene McCarthy dengan hanya 300 undi, Rumah Putih dilanda krisis dengan Johnson berbelah bahagi antara meneruskan penyelesaian ketenteraan untuk perang Vietnam atau beralih kepada penyelesaian diplomatik. Menambah rasa krisis ialah tindakan oleh Pengerusi Ketua Turus Bersama, Jeneral Earle Wheeler, untuk memaksa Johnson menolak penyelesaian diplomatik dan meneruskan penyelesaian ketenteraan. Pada 23 Februari 1968, Wheeler memberitahu Jeneral William Westmoreland untuk menasihati Johnson menghantar lagi 206,000 tentera ke Vietnam, walaupun Westmoreland menegaskan bahawa beliau tidak memerlukan tentera tambahan itu. Di bawah desakan Wheeler, Westmoreland memang membuat permintaan untuk 206,000 askar lagi, menegaskan dalam laporannya kepada Johnson bahawa beliau tidak dapat memenangi perang tanpa mereka. Tujuan sebenar Wheeler meminta Westmoreland membuat permintaan tentera adalah untuk memaksa Johnson menggerakkan pasukan simpanan dan Pengawal Kebangsaan negeri. Menjelang 1968, tiada cara untuk menghantar 206,000 lelaki lagi untuk menyertai setengah juta askar AS yang sudah berada di Vietnam tanpa meninggalkan komitmen Amerika di Eropah, Korea Selatan, dan tempat lain kecuali dengan menggerakkan pasukan simpanan dan Pengawal Kebangsaan. Memanggil pasukan simpanan dan Pengawal Kebangsaan akan mengganggu ekonomi, yang seterusnya akan memaksa Johnson menghentikan ekonomi masa aman, dan mengambil langkah sedemikian akan menjadikannya mustahil secara politik untuk beralih kepada penyelesaian diplomatik. Pengorbanan ekonomi yang akan ditanggung oleh ekonomi masa perang hanya boleh dijustifikasi kepada rakyat Amerika dengan mengatakan bahawa matlamatnya adalah untuk berperang sehingga kemenangan.
Pada masa yang sama perdebatan berkisar mengenai permintaan tentera Westmoreland, Clark Clifford, seorang rakan lama Johnson dan seorang "hawk" (penyokong keras campur tangan) yang terkenal, tiba di Pentagon pada 1 Mac sebagai Setiausaha Pertahanan yang baru dilantik. Rakan Clifford, Senator J. William Fulbright mengatur agar beliau bertemu secara peribadi dengan Ridgway bersama Jeneral Gavin. Kedua-dua Ridgway dan Gavin menasihati Clifford bahawa kemenangan di Vietnam tidak dapat dicapai dan beliau harus menggunakan pengaruhnya dengan Johnson untuk memujuknya mencari penyelesaian diplomatik. Nasihat daripada Ridgway dan Gavin membantu menukar Clifford daripada seorang "hawk" kepada seorang "dove" (penyokong keamanan).
Setiausaha Pertahanan Clifford menyedari implikasi politik permintaan untuk 206,000 tentera lagi dan melobi Johnson dengan kuat untuk menolaknya, mendesaknya untuk mencari penyelesaian diplomatik sebaliknya sementara Rostow menasihatinya untuk menerimanya. Oleh kerana Westmoreland telah menegaskan dalam laporannya bahawa kemenangan di Vietnam mustahil tanpa 206,000 tentera tambahan, menolak permintaan tentera itu bermakna meninggalkan usaha mencari penyelesaian ketenteraan. Untuk menyelesaikan perdebatan itu, Johnson memanggil mesyuarat "Wise Men" pada 25 Mac 1968 untuk menasihatinya apa yang perlu dilakukan. Keesokan harinya, majoriti "Wise Men" menasihati Johnson bahawa kemenangan di Vietnam adalah mustahil dan beliau harus mencari penyelesaian diplomatik, nasihat yang menjadi penentu dalam memujuk beliau untuk memulakan rundingan damai. Daripada 14 "Wise Men", hanya Jeneral Maxwell Taylor, Robert Murphy, Abe Fortas, dan Jeneral Omar Bradley menasihati Johnson untuk terus mencari penyelesaian ketenteraan dengan selebihnya semuanya menyokong penyelesaian diplomatik. Status Ridgway sebagai wira perang yang tiada siapa boleh menuduhnya "lembut terhadap komunisme" menambah prestij "Wise Men" dan menjadikan Johnson lebih cenderung untuk menerima nasihat mereka. Pada 31 Mac 1968, Johnson muncul di televisyen kebangsaan untuk mengumumkan kesediaannya untuk memulakan rundingan damai dengan Vietnam Utara, bahawa beliau akan menghentikan pengeboman tanpa syarat sebahagian besar Vietnam Utara dan akhirnya mengisytiharkan bahawa beliau akan menarik diri dari pilihan raya 1968.
7. Kehidupan Peribadi
Pada 1917, Matthew Ridgway berkahwin dengan Julia Caroline Blount (1895-1986). Mereka mempunyai dua anak perempuan, Constance dan Shirley, sebelum bercerai pada 1930. Tidak lama selepas perceraiannya, Ridgway berkahwin dengan Margaret ("Peggy") Wilson Dabney (1891-1968), balu kepada graduan West Point (Henry Harold Dabney, kelas 1915). Pada 1936, beliau mengambil anak perempuan Peggy, Virginia Ann Dabney (1919-2004), sebagai anak angkat. Ridgway dan Peggy bercerai pada Jun 1947. Kemudian pada tahun itu, beliau berkahwin dengan Mary Princess Anthony Long (1918-1997), yang diberi nama panggilan "Penny". Mereka kekal berkahwin sehingga kematian Ridgway 46 tahun kemudian. Mereka adalah ibu bapa kepada seorang anak lelaki, Matthew Jr., yang meninggal dunia dalam kemalangan pada 1971 sejurus selepas menamatkan pengajian dari Bucknell University dan menerima tauliah sebagai leftenan kedua melalui Kor Latihan Pegawai Simpanan (ROTC). Kematian anaknya menyebabkan Ridgway menjadi lebih murung dan tidak gembira berbanding sebelumnya, menurut rakan-rakan dan rakan sekerjanya.
Ridgway kekal aktif selepas bersara, baik dalam kapasiti kepimpinan mahupun sebagai penceramah dan pengarang. Beliau berpindah ke pinggir bandar Pittsburgh di Fox Chapel, Pennsylvania, pada 1955 setelah menerima jawatan pengerusi lembaga pemegang amanah Institut Penyelidikan Industri Mellon serta jawatan di lembaga pengarah Gulf Oil Corporation, antara lain. Pada 1960, Ridgway bersara dari jawatannya di Institut Mellon tetapi terus berkhidmat di pelbagai lembaga pengarah syarikat, kumpulan sivik Pittsburgh, dan jawatankuasa kajian strategik Pentagon.
Ridgway terus menyokong tentera yang kuat untuk digunakan secara bijaksana. Beliau banyak memberikan ucapan, menulis, dan mengambil bahagian dalam pelbagai panel, perbincangan, dan kumpulan. Pada awal 1968, beliau dijemput ke jamuan tengah hari di Rumah Putih untuk membincangkan Indochina. Selepas jamuan, Ridgway bertemu secara peribadi selama dua jam dengan Presiden Johnson dan Naib Presiden Hubert Humphrey. Apabila ditanya pendapatnya, Ridgway menasihati agar tidak terlibat lebih mendalam di Vietnam dan tidak menggunakan kekerasan untuk menyelesaikan Insiden Pueblo. Dalam sebuah artikel di Foreign Affairs, Ridgway menyatakan bahawa matlamat politik harus berdasarkan kepentingan nasional yang penting dan matlamat ketenteraan harus konsisten dengan dan menyokong matlamat politik, tetapi kedua-dua situasi itu tidak benar dalam Perang Vietnam. Ridgway menyokong pengekalan keupayaan senjata kimia, biologi, dan radiologi, dengan alasan bahawa ia dapat mencapai matlamat nasional dengan lebih baik daripada senjata yang digunakan sekarang. Pada 1976, Ridgway adalah ahli pengasas lembaga Jawatankuasa Ancaman Semasa, yang mendesak kesiapsiagaan ketenteraan yang lebih besar untuk menentang ancaman Soviet yang dianggap semakin meningkat. Pada 5 Mei 1985, Ridgway adalah peserta dalam lawatan Presiden AS Ronald Reagan ke Kolmeshöhe Cemetery berhampiran Bitburg, di mana bekas juruterbang pejuang ace Luftwaffe Johannes Steinhoff dengan tegas menjabat tangannya dalam tindakan perdamaian antara bekas musuh.
8. Penulisan dan Penerbitan
Matthew Ridgway mengarang beberapa buku penting mengenai pengalaman dan pandangannya dalam ketenteraan. Setahun selepas persaraannya pada 1956, beliau menerbitkan autobiografinya, Soldier: The Memoirs of Matthew B. Ridgway, yang ditulis bersama Harold H. Martin. Pada 1967, beliau menulis The Korean War, sebuah karya yang mendalam mengenai konflik tersebut.
9. Kematian dan Pengebumian
Matthew Ridgway meninggal dunia di rumahnya di pinggir bandar Pittsburgh, Fox Chapel, Pennsylvania, pada 26 Julai 1993, akibat henti jantung, pada usia 98 tahun. Beliau dikebumikan di Arlington National Cemetery, di Arlington, Virginia. Dalam ucapan eulogi di tepi kubur, Pengerusi Ketua Turus Bersama, Jeneral Colin Powell, berkata: "Tiada askar yang pernah melaksanakan tugasnya lebih baik daripada lelaki ini. Tiada askar yang pernah menjunjung kehormatannya lebih baik daripada lelaki ini. Tiada askar yang pernah mencintai negaranya lebih daripada lelaki ini. Setiap askar Amerika berhutang budi kepada lelaki hebat ini."
10. Legasi dan Penerimaan
Legasi Matthew Ridgway dalam sejarah ketenteraan Amerika Syarikat adalah kompleks, mencerminkan kepimpinan strategik dan pengaruhnya terhadap dasar ketenteraan.
10.1. Penerimaan Positif dan Sumbangan
Sepanjang kerjayanya, Ridgway diiktiraf sebagai pemimpin yang cemerlang, meraih penghormatan daripada bawahan, rakan sebaya, dan atasan. Jeneral Omar Bradley menyifatkan usaha Ridgway membalikkan arus Perang Korea sebagai "pencapaian kepimpinan peribadi terhebat dalam sejarah Tentera Darat." Seorang askar di Normandy mengulas mengenai pertempuran sengit semasa cuba menyeberangi jambatan utama, "Pemandangan paling tidak dapat dilupakan pada hari itu ialah Ridgway, Gavin, dan Maloney berdiri betul-betul di tempat yang paling panas [tembakan masuk paling kuat]. Intinya ialah setiap askar yang melintasi lintasan itu melihat setiap jeneral dan komander rejimen serta komander batalion di sana. Ia adalah usaha yang benar-benar memberi inspirasi."
Pada hari kemaraan Jerman paling jauh dalam Pertempuran Bulge, Ridgway mengulas kepada pegawai bawahannya di Kor Airborne XVIII: "Situasi adalah normal dan sangat memuaskan. Musuh telah mengerahkan semua pasukan simpanan bergerak mereka, dan ini adalah usaha ofensif utama terakhir mereka dalam perang ini. Kor ini akan menghentikan usaha itu; kemudian menyerang dan menghancurkan mereka."
Ridgway menganggap kepimpinan mempunyai tiga bahan utama: watak, keberanian, dan kecekapan. Beliau menggambarkan watak-termasuk disiplin diri, kesetiaan, tidak mementingkan diri sendiri, kerendahan hati, dan kesediaan untuk menerima tanggungjawab dan mengakui kesilapan-sebagai "batuan asas di mana seluruh bangunan kepimpinan dibina." Konsep keberanian beliau termasuk keberanian fizikal dan keberanian moral. Kecekapan pula termasuk kecergasan fizikal, menjangka bila krisis akan berlaku dan hadir untuk menyelesaikannya, serta mendekati bawahan-berkomunikasi dengan jelas dan memastikan mereka dilayan dan dipimpin dengan baik dan adil.
Pada tahun 2011, Kolej Komando dan Kakitangan Am Tentera Darat AS menerbitkan monograf mengenai Ridgway, menyatakan bahawa beliau mengatasi kekurangannya dan menerapkan seni operasi secara berkesan melalui pengalaman pahit dalam tiga pertempuran (Husky, Neptune, Market) yang pada awalnya tidak beliau aplikasikan dengan betul, tetapi belajar daripadanya dalam pertempuran seterusnya (Bulge, Varsity) untuk akhirnya menguasai seni operasi. Monograf itu menyatakan bahawa elemen asas terpenting dalam memvisualisasikan seni operasi sedemikian terdiri daripada 11 elemen.
10.2. Kritikan dan Kontroversi
Walaupun Ridgway diiktiraf secara meluas sebagai seorang pemimpin yang cemerlang, beberapa aspek kerjayanya turut menimbulkan kritikan dan kontroversi. Semasa menjawat jawatan sebagai Panglima Tertinggi Bersekutu, Eropah (SACEUR), beliau menimbulkan rasa tidak senang dalam kalangan pemimpin tentera Eropah yang lain kerana cenderung mengelilingi dirinya dengan kakitangan Amerika. Kecenderungannya untuk menyatakan kebenaran secara langsung juga tidak selalu dianggap bijak dari segi politik.
Salah satu kontroversi paling ketara ialah desakan beliau kepada pesuruhjaya tinggi Anglo-Perancis-Amerika untuk Jerman agar mengampunkan semua pegawai Jerman yang disabitkan dengan jenayah perang di Barisan Timur Perang Dunia II. Ridgway berhujah bahawa "kehormatannya sebagai seorang askar" memaksanya untuk bertegas agar pegawai-pegawai ini dibebaskan sebelum beliau dapat "mengeluarkan satu perintah kepada seorang askar Jerman dalam tentera Eropah," namun pendirian ini menimbulkan perdebatan.
Selain itu, Ridgway juga menghadapi masalah dengan tentera Korea Selatan yang pada awalnya sering meninggalkan peralatan canggih yang dibekalkan oleh Amerika Syarikat. Beliau menyatakan kekecewaannya mengenai isu ini dalam penulisannya. Selepas bersara, Ridgway secara berterusan mengkritik Presiden Eisenhower, terutama mengenai dasar pentadbirannya yang mengutamakan Tentera Laut Amerika Syarikat dan Tentera Udara Amerika Syarikat berbanding Tentera Darat, yang mana ini menghalang pelantikannya untuk penggal kedua sebagai Ketua Turus.
11. Penghargaan dan Anugerah
Ridgway telah menerima pelbagai anugerah dan penghormatan ketenteraan dari Amerika Syarikat dan negara-negara lain sepanjang kerjayanya yang cemerlang.
| Imej | Anugerah |
|---|---|
 | Combat Infantryman Badge (Ridgway adalah salah seorang daripada lima pegawai jeneral yang telah dianugerahkan CIB kehormat untuk perkhidmatan semasa menjadi pegawai jeneral, bersama Jeneral Joseph Stilwell, Mejar Jeneral William F. Dean, Jeneral Tentera Darat Omar Bradley, dan Jeneral Tentera Darat Douglas MacArthur. Jeneral tidak dibenarkan dianugerahkan CIB. CIB hanya tersedia untuk kolonel dan pangkat ke bawah.) |
 | Combat Parachutist Badge dengan satu bintang terjun gangsa |
 | Army Staff Identification Badge |
 | Fourragère Perancis dalam warna Perang Dunia II |
 | Enam Overseas Service Bar |
 | Army Distinguished Service Cross dengan kelompok daun oak |
 | Army Distinguished Service Medal dengan empat kelompok daun oak |
 | Silver Star dengan dua kelompok daun oak |
 | Legion of Merit dengan kelompok daun oak |
 | Bronze Star dengan peranti "V" dan kelompok daun oak |
 | Purple Heart |
 | Army Presidential Unit Citation |
 | Presidential Medal of Freedom |
 | World War I Victory Medal |
 | Second Nicaraguan Campaign Medal |
 | American Defense Service Medal dengan satu bintang perkhidmatan gangsa |
 | American Campaign Medal |
 | European-African-Middle Eastern Campaign Medal dengan peranti Arrowhead dan lapan bintang kempen |
 | Asiatic-Pacific Campaign Medal |
 | World War II Victory Medal |
 | Army of Occupation Medal dengan cangkuk "Jerman" |
 | National Defense Service Medal |
 | Korean Service Medal dengan tujuh bintang kempen |
Anugerah dan Pingat Antarabangsa serta Asing
 | Grand Cross of the Legion of Honor of France (1953) |
 | Order of the Crown (Belgium), Grand Cross (Belgium) |
 | Order of Saints Maurice and Lazarus, Knight Grand Cross (Italy) |
 | Order of George I, Grand Cross (Greece) |
 | Order of the Oak Crown, Grand Cross (Luxembourg) |
 | Order of the Aztec Eagle, Grand Cross (Mexico) |
 | Order of Orange-Nassau, Knight Grand Cross (The Netherlands) |
 | Military Order of Aviz, Grand Cross (Portugal) |
 | Order of Saint-Charles, Grand Officer (Monaco) |
 | Order of Merit of the Italian Republic, Knight Grand Cross (Italy) |
 | Order of the White Elephant, Kelas 1 (Thailand) |
 | Order of the Bath, Knight Commander (Great Britain) |
 | Order of the Red Banner (Kesatuan Republik Sosialis Soviet) |
 | Order of Boyacá, Grand Officer (Colombia) |
 | Military Order of Savoy, Grand Officer (Italy) |
 | Philippine Legion of Honor, Ketua Komander |
 | Order of Vasco Núñez de Balboa, Grand Officer (Panama) |
 | Order of Leopold II, Komander dengan palm (Belgium) |
 | Order of the Southern Cross, Pegawai (Brazil) |
| Croix de Guerre (Perancis) dengan palm gangsa | |
 | Croix de guerre (Belgium), Perang Dunia II dengan palm gangsa |
 | United Nations Korea Medal |
 | Inter-American Defense Board Medal |
 | Korean War Service Medal |
Penghormatan Lain
- Congressional Gold Medal
- National Infantry Association menganugerahkan beliau Doughboy Award tahunan mereka.
- Ridgway muncul di muka depan majalah Life pada 30 April 1951, dan 12 Mei 1952.
- Ridgway muncul di muka depan majalah Time pada 5 Mac 1951, dan 16 Julai 1951.
12. Pangkat dan Penaikan Pangkat
| Insignia | Pangkat | Komponen | Tarikh |
|---|---|---|---|
| Tiada insignia | Kadet | Akademi Tentera Amerika Syarikat | 14 Jun 1913 |
 | Leftnan Kedua | Tentera Darat Tetap | 20 April 1917 |
 | Leftnan Pertama | Tentera Darat Tetap | 15 Mei 1917 |
 | Kapten | Tentera Darat Kebangsaan | 5 Ogos 1917 |
| Kapten | Tentera Darat Tetap | 18 Julai 1919 |
 | Mejar | Tentera Darat Tetap | 1 Oktober 1932 |
 | Leftnan Kolonel | Tentera Darat Tetap | 1 Julai 1940 |
 | Kolonel | Army of the United States | 11 Disember 1941 |
 | Brigedier Jeneral | Army of the United States | 15 Januari 1942 |
 | Mejar Jeneral | Army of the United States | 6 April 1942 |
 | Leftnan Jeneral | Army of the United States | 4 Jun 1945 |
| Brigedier Jeneral | Tentera Darat Tetap | 1 November 1945 |
| Mejar Jeneral | Tentera Darat Tetap | Retroaktif kepada 6 April 1942 |
 | Jeneral | Army of the United States | 11 Mei 1951 |
| Jeneral | Tentera Darat Tetap, Bersara | 30 Jun 1955 |
13. Jawatan Utama
Berikut adalah senarai jawatan utama yang pernah disandang oleh Matthew Ridgway sepanjang kerjaya tenteranya:
- Ketua Staf, Bahagian Perancangan Perang - 24 Disember 1941 hingga 19 Februari 1942
- Penolong Panglima Divisyen, Divisyen Infantri ke-82 - 19 Februari 1942 hingga 26 Jun 1942
- Panglima, Divisyen Airborne ke-82 - 26 Jun 1942 hingga 27 Ogos 1944
- Panglima, Kor Airborne XVIII - 27 Ogos 1944 hingga Oktober 1945
- Timbalan Panglima Tertinggi Bersekutu, Mediterranean - Oktober 1945 hingga 1946
- Wakil Tentera Darat AS kepada Jawatankuasa Kakitangan Tentera Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu - 1946 hingga Jun 1948
- Panglima, Komando Caribbean Amerika Syarikat - Jun 1948 hingga Oktober 1949
- Timbalan Ketua Staf untuk Pentadbiran - November 1949 hingga 24 Disember 1950
- Panglima, Tentera Darat Kelapan Amerika Syarikat - 26 Disember 1950 hingga 11 April 1951
- Panglima, Komando Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu di Korea - 11 April 1951 hingga 12 Mei 1952
- Panglima Tertinggi Kuasa Bersekutu (SCAP) - 11 April 1951 hingga 28 April 1952
- Panglima Besar, Komando Timur Jauh Amerika Syarikat - 11 April 1951 hingga 12 Mei 1952
- Panglima Tertinggi Bersekutu, Eropah untuk NATO - 30 Mei 1952 hingga 11 Julai 1953
- Panglima, Komando Eropah Tentera Darat Amerika Syarikat (EUCOM) - 30 Mei 1952 hingga 1 Ogos 1952
- Panglima Besar, Komando Eropah Amerika Syarikat (USEUCOM) - 1 Ogos 1952 hingga 11 Julai 1953
- Ketua Turus Tentera Darat Amerika Syarikat - 17 Ogos 1953 hingga 30 Jun 1955
14. Nama dan Tugu Peringatan
Ridgway telah dihormati oleh kampung halamannya di Pittsburgh dengan menamakan semula pintu masuk ke Muzium dan Memorial Ketenteraan Nasional Askar dan Kelasi, yang terletak di daerah pendidikan dan kebudayaan bandar itu, sebagai "Ridgway Court." Selain itu, Pusat Pengajian Keselamatan Antarabangsa Matthew B. Ridgway di University of Pittsburgh juga dinamakan sempena namanya. Ridgway juga menjadi nama maskot untuk pasukan besbol Single-A Houston Astros, Fayetteville Woodpeckers. Bilik bacaan di koleksi khas U.S. Army Heritage and Education Center dinamakan Ridgway Hall.