Philipp Franz von Siebold

2.1. Aktiviti di Hindia Timur Belanda

Pada 19 Jun 1822, Siebold menyertai perkhidmatan tentera Belanda dan dilantik sebagai pakar bedah kapal di frigat Adriana, berlayar dari Rotterdam ke Batavia (kini Jakarta) di Hindia Timur Belanda (kini Indonesia). Sepanjang perjalanan lima bulan mengelilingi Tanjung Harapan, beliau mengamalkan bahasa Belanda dan dengan cepat mempelajari bahasa Melayu. Beliau juga mula mengumpul fauna marin sepanjang pelayaran.

Siebold tiba di Batavia pada 18 Februari 1823 dan ditempatkan sebagai pegawai perubatan tentera di unit artileri Weltevreden. Beliau jatuh sakit dan dirawat selama tiga minggu di kediaman Gabenor Jeneral Hindia Timur Belanda, Baron Godert van der Capellen. Dengan pengetahuannya yang luas, beliau berjaya menarik perhatian Gabenor Jeneral serta pengarah taman botani di Buitenzorg (kini Bogor), Caspar Georg Carl Reinwardt. Mereka melihat Siebold sebagai pengganti yang layak bagi Engelbert Kaempfer dan Carl Peter Thunberg, dua doktor terdahulu di pos perdagangan Belanda di Dejima, Jepun. Tidak lama selepas itu, Siebold dilantik sebagai ahli Batavian Academy of Arts and Sciences.

2.2. Penempatan di Dejima dan Peranannya

Setelah hanya beberapa bulan di Hindia Timur Belanda, pada 28 Jun 1823, Siebold ditugaskan sebagai doktor residen dan saintis ke Dejima, sebuah pulau buatan kecil dan pos perdagangan di Nagasaki, Jepun. Beliau tiba di sana pada 11 Ogos 1823, setelah nyaris lemas dalam taufan di Laut China Timur dalam perjalanan yang mencabar.

Pada era Sakoku (dasar pengasingan) Jepun, hanya sejumlah kecil kakitangan Belanda dibenarkan tinggal di Dejima. Oleh itu, jawatan doktor dan saintis perlu digabungkan. Dejima dimiliki oleh Syarikat Hindia Timur Belanda (VOC) sejak abad ke-17, tetapi setelah syarikat itu bankrap pada tahun 1798, pos perdagangan itu dikendalikan oleh kerajaan Belanda atas pertimbangan politik. Tradisi Eropah menghantar doktor yang berlatar belakang botani ke Jepun telah lama wujud, dimulakan oleh Engelbert Kaempfer (1690-1692) dan diteruskan oleh Carl Peter Thunberg (1775).

Siebold menyamar sebagai "orang gunung Belanda" untuk menjelaskan aksennya yang tidak tepat kepada penterjemah Jepun, memandangkan orang Belanda asli kebanyakannya tinggal di tanah rendah dan tidak mempunyai gunung.

3.1. Pengenalan dan Pengajaran Perubatan Barat

Para saintis Jepun sering mengundang Siebold untuk memperlihatkan keajaiban sains Barat, dan sebagai balasan, beliau mempelajari banyak tentang budaya dan adat resam Jepun daripada mereka. Setelah berjaya mengubati seorang pegawai tempatan yang berpengaruh, Siebold mendapat kebenaran untuk meninggalkan pos perdagangan Dejima yang sempit. Beliau menggunakan peluang ini untuk merawat pesakit Jepun di kawasan sekitar pos perdagangan. Siebold dikreditkan dengan pengenalan vaksinasi dan anatomi patologi buat kali pertama di Jepun.

Pada tahun 1824, Siebold menubuhkan sebuah sekolah perubatan di Nagasaki yang dinamakan Narutaki-juku. Sekolah ini berkembang menjadi tempat pertemuan bagi kira-kira lima puluh pelajar yang dikenali sebagai Rangaku-sha (cendekiawan rangaku). Mereka membantu beliau dalam kajian botani dan semula jadi. Bahasa Belanda menjadi bahasa perantaraan (lingua franca) untuk hubungan akademik dan ilmiah ini selama satu generasi, sehingga Pemulihan Meiji. Antara murid-muridnya yang terkenal termasuk Takano Chōei, Itō Genboku, Koseki San'ei, dan Itō Keisuke.

Pesakitnya membayar beliau dalam bentuk barang dan artifak, bukannya wang. Objek-objek harian ini kemudian menjadi asas kepada koleksi etnografinya yang besar, terdiri daripada barangan rumah, ukiyo-e, alatan, dan objek hasil tangan yang digunakan oleh rakyat Jepun.

3.2. Kajian Flora, Fauna, dan Etnografi Jepun

Minat utama Siebold tertumpu pada kajian flora dan fauna Jepun. Beliau mengumpul sebanyak mungkin bahan, termasuk spesimen hidup. Di sebalik rumahnya di Dejima, beliau menubuhkan sebuah taman botani kecil, tempat beliau mengumpul lebih daripada 1,000 tumbuhan asli. Di dalam rumah hijau yang dibina khas, beliau menanam tumbuhan Jepun untuk disesuaikan dengan iklim Belanda. Seniman Jepun tempatan seperti Kawahara Keiga melukis ilustrasi botani tumbuhan ini, serta gambar-gambar kehidupan harian di Jepun, yang melengkapkan koleksi etnografinya. Beliau turut mengupah pemburu Jepun untuk mengesan haiwan langka dan mengumpul spesimen.

Banyak spesimen dikumpul dengan bantuan kolaborator Jepun beliau, termasuk Keisuke Ito (1803-1901), Mizutani Sugeroku (1779-1833), Ōkochi Zonshin (1796-1882), dan Katsuragawa Hoken (1797-1844), seorang doktor kepada shōgun. Selain itu, pembantu dan pengganti Siebold kemudian, Heinrich Bürger (1806-1858), terbukti sangat diperlukan dalam meneruskan kerja Siebold di Jepun.

Siebold merupakan orang pertama yang memperkenalkan tumbuhan taman yang biasa seperti Hosta dan Hydrangea otaksa ke Eropah, dengan Hydrangea otaksa dinamakan sempena Kusumoto Taki. Tanpa pengetahuan pihak berkuasa Jepun, beliau juga berjaya menyeludup biji benih pokok teh yang bercambah ke taman botani Buitenzorg di Batavia pada tahun 1825. Melalui tindakan tunggal ini, beliau memulakan penanaman teh di Jawa, yang ketika itu merupakan jajahan Belanda. Sehingga itu, Jepun mengawal ketat perdagangan pokok teh, tetapi pada tahun 1833, Jawa sudah mempunyai setengah juta pokok teh. Beliau juga memperkenalkan Japanese knotweed (Reynoutria japonica, sin. Fallopia japonica), yang telah menjadi rumpai yang sangat invasif di Eropah dan Amerika Utara, kesemuanya berasal dari satu tumbuhan betina yang dikumpul oleh Siebold.

Semasa penginapannya di Dejima, Siebold menghantar tiga penghantaran spesimen herbarium ke Leiden, Ghent, Brussels, dan Antwerp. Penghantaran ke Leiden mengandungi spesimen pertama salamander gergasi Jepun (Andrias japonicus) yang dihantar ke Eropah. Pada tahun 1825, kerajaan Hindia Belanda menyediakan dua pembantu kepadanya: ahli farmasi dan mineralogi Heinrich Bürger, serta pelukis Carl Hubert de Villeneuve. De Villeneuve mengajar Kawahara teknik lukisan Barat.

Siebold sering berkonflik dengan atasannya dari Belanda yang menganggapnya sombong. Ancaman konflik ini menyebabkan beliau dipanggil pulang ke Batavia pada Julai 1827. Namun, kapal Cornelis Houtman, yang dihantar untuk membawa beliau kembali ke Batavia, telah dihempas ke pantai oleh taufan di teluk Nagasaki pada 18 September 1828. Ribut yang sama turut merosakkan teruk Dejima dan memusnahkan taman botani Siebold. Setelah dibaiki, Cornelis Houtman kembali terapung dan bertolak ke Batavia dengan 89 peti koleksi botani Siebold yang dapat diselamatkan, namun Siebold sendiri kekal di Dejima.

3.3. Keluarga Jepun

Semasa menetap di Jepun, Siebold mempunyai hubungan dengan seorang wanita Jepun bernama Kusumoto Taki (楠本滝), yang melahirkan anak perempuan mereka, Kusumoto (O-)Ine, pada tahun 1827. Siebold memanggil isterinya "Otakusa" (kemungkinan berasal dari O-Taki-san).

Kusumoto Ine kemudiannya menjadi wanita Jepun pertama yang diketahui menerima latihan perubatan dan menjadi seorang doktor yang sangat dihormati serta doktor diraja kepada Maharani Jepun pada tahun 1882. Beliau meninggal dunia di istana pada tahun 1903.

3.4. Lawatan ke Edo dan Pengumpulan Maklumat

Pada tahun 1826, Siebold membuat perjalanan ke Edo (kini Tokyo) untuk menghadiri kunjungan rasmi ke istana shōgun bersama ketua pos perdagangan Belanda. Sepanjang perjalanan yang panjang ini, beliau mengumpul banyak tumbuhan dan haiwan. Beliau juga mengambil kesempatan ini untuk mengkaji geografi, tumbuh-tumbuhan, iklim, dan mengumpul pelbagai maklumat penting mengenai Jepun. Di Edo, beliau berinteraksi dengan ramai cendekiawan Jepun, termasuk Mogami Tokunai, seorang penjelajah Hokkaido dan Sakhalin, yang memberikannya peta wilayah utara Jepun.

Siebold juga bertukar hadiah dengan ahli astronomi istana Takahashi Kageyasu. Siebold memberikan peta dunia terkini karya Adam Johann von Krusenstern, dan sebagai balasan, Kageyasu memberikan peta terperinci Jepun yang dihasilkan oleh Inō Tadataka.

3.5. Insiden Siebold dan Pengusiran

Pada tahun 1828, apabila kapal yang membawa koleksi Siebold dari Jepun karam akibat taufan, pihak Jepun secara tidak sengaja menemui peta-peta terlarang yang diperolehinya di Edo. Peta-peta ini, terutamanya peta Jepun yang terperinci oleh Inō Tadataka, merupakan bahan yang dilarang keras untuk diserahkan kepada orang asing oleh kerajaan Jepun. Akibatnya, Siebold dituduh melakukan pengkhianatan negara dan menjadi pengintip untuk Rusia.

Siebold diletakkan di bawah tahanan rumah, dan Takahashi Kageyasu, yang memberikannya peta, meninggal dunia di dalam penjara. Akhirnya, Siebold diusir dari Jepun pada 22 Oktober 1829. Walaupun diusir, beliau berpuas hati kerana rakan-rakan kolaborator Jepunnya akan meneruskan kerjanya. Beliau pulang ke Batavia menaiki frigat Java, membawa bersamanya koleksi besar ribuan haiwan dan tumbuhan, buku-buku, dan peta-petanya. Koleksi hidupnya yang berjumlah 2,000 tumbuhan ditempatkan di taman botani Buitenzorg di Kebun Raya Bogor. Beliau tiba di Belanda pada 7 Julai 1830, setelah menetap di Jepun dan Batavia selama lapan tahun.

4.1. Penempatan di Eropah dan Aktiviti Ilmiah

Siebold tiba di Belanda pada tahun 1830, ketika ketegangan politik meletus di Brussels, yang kemudian membawa kepada Revolusi Belgium dan kemerdekaan Belgium. Beliau dengan cepat menyelamatkan koleksi etnografinya di Antwerp dan spesimen herbariumnya di Brussels, lalu membawanya ke Leiden dengan bantuan Johann Baptist Fischer. Walau bagaimanapun, koleksi tumbuhan hidupnya yang dihantar ke Universiti Ghent ditinggalkan. Perkembangan koleksi tumbuhan eksotik dan langka ini kemudiannya menyumbang kepada kemasyhuran hortikultur Ghent. Sebagai tanda penghargaan, Universiti Ghent mengembalikan setiap spesimen dari koleksi asalnya kepada Siebold pada tahun 1841.

Siebold kemudian menetap di Leiden, membawa bersamanya sebahagian besar koleksinya. "Koleksi Philipp Franz von Siebold" ini, yang mengandungi banyak spesimen tipikal, merupakan koleksi botani Jepun yang paling awal. Ia mengandungi kira-kira 12,000 spesimen, di mana beliau dapat menggambarkan kira-kira 2,300 spesies, dan masih menjadi subjek penyelidikan berterusan hingga hari ini. Keseluruhan koleksi ini telah dibeli oleh kerajaan Belanda dengan harga yang tinggi. Siebold juga diberikan elaun tahunan yang besar oleh Raja William II dari Belanda dan dilantik sebagai "Penasihat Raja bagi Hal Ehwal Jepun". Pada tahun 1842, Raja malah menaikkan taraf Siebold menjadi bangsawan sebagai esquire.

Koleksi Siebold dibuka kepada umum pada tahun 1831. Beliau juga mengasaskan sebuah muzium di rumahnya pada tahun 1837. Muzium peribadi kecil ini kemudiannya berkembang menjadi Muzium Etnologi Kebangsaan (Belanda) di Leiden. Pengganti Siebold di Jepun, Heinrich Bürger, menghantar tiga lagi penghantaran spesimen herbarium yang dikumpul di Jepun. Koleksi flora ini menjadi asas bagi koleksi Jepun di National Herbarium of the Netherlands di Leiden, manakala spesimen zoologi yang dikumpul oleh Siebold disimpan di Rijksmuseum van Natuurlijke Historie (Muzium Sejarah Alam Kebangsaan) di Leiden, yang kemudiannya menjadi Naturalis. Kedua-dua institusi ini bergabung menjadi Naturalis Biodiversity Center pada tahun 2010, yang kini menyimpan keseluruhan koleksi sejarah alam yang dibawa pulang oleh Siebold ke Leiden.

Pada tahun 1845, Siebold berkahwin dengan Helene von Gagern (1820-1877), dan mereka dikurniakan tiga orang anak lelaki dan dua orang anak perempuan.

4.2. Karya Utama

Semasa menetap di Leiden, Siebold menulis beberapa karya ilmiah yang penting yang menjadi rujukan utama mengenai Jepun.

• Nippon (1832-1852): Ini adalah bahagian pertama dari karya etnografi dan geografi yang kaya dengan ilustrasi mengenai Jepun. Karya ini, yang juga dikenali sebagai Archiv zur Beschreibung Nippons, turut mengandungi laporan perjalanannya ke Istana Shogunate di Edo. Beliau menulis enam bahagian lagi, dengan yang terakhir diterbitkan secara posthumous pada tahun 1882. Anak-anaknya kemudian menerbitkan cetakan semula yang disunting dan lebih murah pada tahun 1887. Karya ini juga meliputi penerangan mengenai Korea ("Kooraï").

• Bibliotheca Japonica (1833-1841): Karya ini ditulis bersama Joseph Hoffmann dan Kuo Cheng-Chang, seorang Jawa berketurunan Cina yang mengikuti Siebold dari Batavia. Ia mengandungi tinjauan literatur Jepun serta kamus bahasa Cina, Jepun, dan Korea. Penulisan Siebold mengenai agama dan adat resam Jepun telah membentuk konsepsi awal Eropah tentang Buddhisme dan Shinto; beliau malah mencadangkan bahawa Buddhisme Jepun adalah satu bentuk Monoteisme.

• Fauna Japonica (1833-1850): Siri monograf ini utamanya berdasarkan koleksi haiwan Jepun Siebold. Ahli zoologi Coenraad Jacob Temminck (1777-1858), Hermann Schlegel (1804-1884), dan Wilhem de Haan (1801-1855) secara saintifik menerangkan dan mendokumentasikan koleksi ini. Sebahagian besar Fauna Japonica juga berdasarkan koleksi pengganti Siebold di Dejima, Heinrich Bürger. Karya ini menjadikan fauna Jepun sebagai fauna bukan Eropah yang paling baik diterangkan pada masa itu.

• Flora Japonica (1835-1870): Siebold menulis karya ini dengan kerjasama ahli botani Jerman Joseph Gerhard Zuccarini (1797-1848). Ia mula diterbitkan pada tahun 1835, tetapi karya itu tidak siap sehingga selepas kematiannya, diselesaikan pada tahun 1870 oleh F.A.W. Miquel (1811-1871), pengarah Rijksherbarium di Leiden. Karya ini mengembangkan kemasyhuran saintifik Siebold dari Jepun ke Eropah.

Dari Hortus Botanicus Leiden (taman botani Leiden), banyak tumbuhan yang dikumpul Siebold tersebar ke Eropah dan dari sana ke negara-negara lain. Antara tumbuhan yang mula menghuni taman-taman di seluruh dunia termasuk Hosta, Hortensia, Azalea, butterbur dan coltsfoot Jepun, serta Japanese larch.

Singkatan pengarang piawai Siebold digunakan untuk menunjukkan Philipp Franz von Siebold sebagai pengarang apabila memetik nama botani. Apabila nama spesies dikreditkan kepada Siebold dan Zuccarini, singkatan "Sieb. et Zucc." digunakan.

5.1. Lawatan Semula ke Jepun dan Peranan Penasihat

Setelah kembali ke Eropah, Siebold cuba memanfaatkan pengetahuannya tentang Jepun. Sejak tahun 1852, ketika tinggal di Boppard, beliau berkorespondensi dengan diplomat Rusia seperti Baron von Budberg-Bönninghausen, duta besar Rusia ke Prusia. Ini membawa kepada jemputan ke St. Petersburg untuk menasihati kerajaan Rusia bagaimana membuka hubungan perdagangan dengan Jepun. Walaupun masih di bawah kerajaan Belanda, beliau tidak memaklumkan Belanda tentang perjalanan ini sehingga setelah kembali.

Komodor Tentera Laut Amerika Matthew C. Perry berunding dengan Siebold sebelum pelayarannya ke Jepun pada tahun 1854. Siebold secara khusus menasihati Townsend Harris mengenai penyebaran agama Kristian ke Jepun, mendakwa berdasarkan masanya di sana bahawa orang Jepun "membenci" Kristian.

Pada tahun 1858, kerajaan Jepun menarik balik larangan pengusiran Siebold. Beliau kembali ke Jepun pada tahun 1859 sebagai penasihat kepada Agen Syarikat Perdagangan Belanda (Nederlandsche Handel-Maatschappij) di Nagasaki, Albert Bauduin. Walau bagaimanapun, selepas dua tahun, hubungan dengan Syarikat Perdagangan itu diputuskan kerana nasihat Siebold dianggap tidak bernilai. Semasa di Nagasaki, beliau mempunyai seorang lagi anak dengan salah seorang pembantu wanitanya.

Pada tahun 1861, Siebold mengatur pelantikannya sebagai penasihat kepada kerajaan Jepun dan pergi ke Edo. Di sana, beliau cuba mendapatkan kedudukan sebagai pengantara antara wakil-wakil asing dan kerajaan Jepun. Memandangkan beliau telah diberi amaran khas oleh pihak berkuasa Belanda sebelum ke Jepun agar tidak campur tangan dalam politik, Konsul Jeneral Belanda di Jepun, J.K. de Wit, diarahkan untuk meminta pemindahan Siebold. Siebold diarahkan kembali ke Batavia dan dari sana beliau pulang ke Eropah.

5.2. Aktiviti Kedua di Jepun dan Kepulangan

Dalam lawatan keduanya ke Jepun, Siebold meneruskan aktiviti pengumpulannya, memperoleh lebih banyak spesimen dan artifak. Walau bagaimanapun, percubaannya untuk melibatkan diri dalam politik Jepun, walaupun niatnya adalah untuk menjembatani jurang antara kerajaan Jepun dan kuasa asing, bertentangan dengan arahan kerajaan Belanda. Ini menyebabkan pihak berkuasa Belanda meminta pengusirannya.

Setelah kembali ke Eropah, Siebold meminta kerajaan Belanda untuk melantik beliau sebagai Konsul Jeneral di Jepun, tetapi kerajaan Belanda memutuskan semua hubungan dengan Siebold, yang mempunyai hutang yang besar akibat pinjaman yang diberikan kepadanya, kecuali pembayaran pencennya.

5.3. Tahun-tahun Akhir dan Kematian

Siebold terus berusaha untuk mengatur satu lagi pelayaran ke Jepun. Setelah gagal mendapatkan pekerjaan dengan kerajaan Rusia, beliau pergi ke Paris pada tahun 1865 untuk cuba menarik minat kerajaan Perancis untuk membiayai satu lagi ekspedisi ke Jepun, tetapi gagal.

Beliau meninggal dunia di Munich pada 18 Oktober 1866, pada usia 70 tahun, akibat komplikasi daripada selsema yang disusuli dengan sepsis. Makamnya di Alter Münchner Südfriedhof (Bekas Tanah Perkuburan Selatan Munich) berbentuk pagoda Buddha.

6.1. Legasi Akademik

Siebold memberikan impak yang mendalam dalam pelbagai bidang akademik seperti botani, zoologi, dan Japanologi. Koleksi spesimen dan karya-karyanya yang luas menjadi asas penting bagi penyelidikan ilmiah. Koleksi botani dan zoologi yang dikumpulnya, yang kini disimpan di Naturalis Biodiversity Center dan National Museum of Ethnology (Netherlands) di Leiden, masih menjadi subjek kajian berterusan sehingga kini. Karyanya Nippon adalah sumber utama untuk pemahaman Eropah tentang geografi dan etnografi Jepun pada abad ke-19, dan peta-peta yang dikumpulnya (termasuk peta Inō Tadataka) menyebarkan nama Selat Mamiya sebagai "Mamiya-no-Seto" ke seluruh dunia.

6.2. Impak Budaya dan Penilaian

Walaupun beliau sangat terkenal di Jepun sebagai "Shiboruto-san" dan disebut dalam buku teks sekolah, Siebold hampir tidak dikenali di tempat lain, kecuali di kalangan pekebun yang mengagumi banyak tumbuhan yang dinamakan sempena beliau (menggunakan imbuhan sieboldii dan sieboldiana). Sumbangannya terhadap pertukaran budaya dan pemahaman antara Jepun dan Barat adalah besar, terutamanya melalui penyebaran perubatan Barat di Jepun dan memperkenalkan aspek unik budaya Jepun kepada dunia Barat. Penulisannya mengenai agama dan adat resam Jepun turut membentuk pemahaman awal Eropah tentang Buddhisme dan Shinto.

6.3. Kemudahan Peringatan dan Pemeliharaan Koleksi

Beberapa muzium dan institusi didedikasikan untuk mengabadikan pencapaian Siebold dan memelihara koleksinya yang luas:

• Japan Museum SieboldHuis di Leiden, Belanda, mempamerkan koleksi Siebold di rumah pertama beliau yang telah diubah suai.
• Naturalis Biodiversity Center, Muzium Sejarah Alam Kebangsaan di Leiden, Belanda, menyimpan spesimen zoologi dan botani yang dikumpul Siebold semasa penginapan pertamanya di Jepun (1823-1829). Ini termasuk 200 mamalia, 900 burung, 750 ikan, 170 reptilia, lebih 5,000 invertebrata, 2,000 spesies tumbuhan yang berbeza, dan 12,000 spesimen herbarium.
• National Museum of Ethnology di Leiden, Belanda, menyimpan koleksi besar yang dihimpunkan Siebold.
• State Museum of Ethnology di Munich, Jerman, menempatkan koleksi Philipp Franz von Siebold dari pelayaran keduanya ke Jepun (1859-1862). Muzium ini juga menyimpan surat Siebold kepada Raja Ludwig I di mana beliau mendesak raja untuk menubuhkan sebuah muzium etnologi di Munich.
• Siebold-Museum di Würzburg, Jerman.
• Siebold-Museum di Brandenstein Castle, Schlüchtern, Jerman.
• Siebold Memorial Museum di Nagasaki, Jepun, adalah muzium pertama di Jepun yang didedikasikan kepada seorang bukan Jepun, terletak bersebelahan dengan bekas kediaman Siebold di kejiranan Narutaki.

Koleksi Siebold menjadi asas bagi muzium etnografi di Munich dan Leiden. Alexander von Siebold, salah seorang anak lelakinya bersama isteri Eropahnya, mendermakan banyak bahan yang ditinggalkan selepas kematian Siebold di Würzburg kepada British Museum di London. Royal Scientific Academy of St. Petersburg membeli 600 plat berwarna dari Flora Japonica.

Hortus Botanicus Leiden mempunyai "Taman Peringatan Von Siebold", sebuah taman Jepun dengan tumbuhan yang dihantar oleh Siebold, terletak di bawah pokok Zelkova serrata berusia 150 tahun dari zaman Siebold. Taman ini sering dikunjungi oleh pelawat Jepun sebagai tanda penghormatan.

6.4. Keturunan dan Waris

Philipp Franz von Siebold meninggalkan warisan keturunan yang terus membawa legasinya:

• Anak perempuan beliau dengan Kusumoto Taki ialah Kusumoto Ine (1827-1903), yang menjadi doktor wanita pertama di Jepun yang menerima pendidikan perubatan Barat, dan kemudian menjadi doktor diraja kepada Maharani.
• Anak-anak beliau dengan Helene von Gagern termasuk:
  • Alexander von Siebold (1846-1911), anak sulung, yang menemani bapanya ke Jepun pada tahun 1859. Beliau berkhidmat sebagai penterjemah di kedutaan British dan menemani Tokugawa Akitake ke Pameran Universal Paris 1867. Beliau menjalin hubungan rapat dengan pemimpin-pemimpin Meiji seperti Mutsu Munemitsu dan Inoue Kaoru, dan kemudian menjadi setiausaha khas kepada Inoue. Beliau menulis Siebold's Last Journey to Japan.
  • Heinrich von Siebold (1852-1908), anak bongsu, yang tiba di Jepun pada tahun 1869. Beliau berkahwin dengan Iwamoto Hana dan mempunyai seorang anak lelaki dan seorang anak perempuan. Heinrich diiktiraf bersama Edward S. Morse sebagai salah seorang pengasas usaha arkeologi moden di Jepun, dan menerbitkan Archeological Outline.
  • Helene (1848-1927), yang berkahwin dengan Baron Maximilian von Ulm zu Erbach.
  • Mathilde (1850-1906), yang berkahwin dengan Gustav von Brandenstein. Anak lelaki mereka, Alexander, berkahwin dengan Helene, anak perempuan tunggal Ferdinand von Zeppelin. Keturunan mereka menggunakan nama keluarga von Brandenstein-Zeppelin.
  • Maximilian von Siebold (1854-1887), seorang sub-pegawai di Hindia Belanda.

  

  
  Keturunan langsung dan sampingan Siebold kini termasuk keluarga Kusumoto dan Horiuchi (dari Kusumoto Ine), keluarga Sekiguchi (dari Heinrich), keluarga Inoue, dan keluarga Brandenstein-Zeppelin di Jerman (dari Mathilde). Pada upacara peringatan ulang tahun ke-200 kedatangan Siebold di Nagasaki pada tahun 2023, keturunannya seperti Tadashi Sekiguchi (keturunan Heinrich), Konstantin Brandenstein-Zeppelin (keturunan Mathilde, presiden Persatuan Siebold Jerman), dan Sadao Kusumoto (keturunan Ine) hadir sebagai wakil.
  
  Keluarga lain yang berkaitan termasuk ahli perubatan Adam Elias von Siebold (adik bapa Philipp), dan anak-anak Adam, Eduard Caspar Jacob von Siebold (pakar obstetrik) serta ahli zoologi Karl Theodor Ernst von Siebold (sepupu Philipp). Anak perempuan Eduard Caspar, Agathe von Siebold (1835-1909), terkenal sebagai tunang kepada komposer Johannes Brahms.