Rekha

1.1. Kelahiran dan Latar Belakang Keluarga

Rekha dilahirkan sebagai Bhanurekha Ganesan di Madras (kini Chennai) pada 10 Oktober 1954 kepada pelakon India Selatan, Gemini Ganesan dan Pushpavalli. Pada masa itu, ibu bapanya tidak berkahwin, dan hubungan mereka menjadi subjek gosip dan khabar angin media. Setahun sebelum kelahirannya, Ganesan dilaporkan menjalin hubungan romantis dengan Savitri semasa penggambaran filem Manam Pola Mangalyam (1953) dan berkahwin dengannya secara rahsia tidak lama selepas media melaporkan hubungan mereka. Insiden ini menyebabkan Pushpavalli kecewa, dan Ganesan hampir tidak pernah bertemu dengan Rekha dan ibunya. Rekha kemudiannya menggambarkan insiden ini sebagai "benturan terdalam" dalam hidupnya, dan beliau tidak pernah menerima nafkah daripada ayahnya, malah percaya Ganesan tidak menyedari kewujudannya. Walau bagaimanapun, beliau merasakan kehadiran ayahnya dalam hidupnya.

Pushpavalli kemudian menjalin hubungan dengan ahli sinematografi K. Prakash, dan mereka mempunyai dua anak lagi: Dhanalakshmi (yang kemudian berkahwin dengan pelakon Tej Sapru) dan penari Seshu (meninggal dunia 21 Mei 1991). Gemini Ganesan pula mempunyai enam anak lain daripada perkahwinannya dengan Savitri dan isteri pertamanya, T. R. Alamelu. Ini menjadikan Rekha mempunyai sembilan adik-beradik, termasuk kandung dan tiri. Hubungan Rekha dengan bapanya mula pulih lima tahun selepas kematian Pushpavalli pada tahun 1991, dan Ganesan menyatakan bahawa mereka mempunyai hubungan yang sangat baik. Beliau meninggal dunia pada tahun 2005.

Rekha berketurunan Tamil di sebelah bapa dan Telugu di sebelah ibu. Bahasa ibundanya ialah bahasa Telugu, dan beliau fasih berbahasa Telugu. Walau bagaimanapun, beliau menyatakan bahawa di rumah mereka lebih banyak berbahasa Inggeris dan beliau berfikir dalam bahasa Inggeris. Beliau juga fasih berbahasa Tamil dan Hindi. Sepupu beliau termasuk Nagaprasad dan pelakon Shubha, manakala Vedantam Raghavayya dan isterinya Suryaprabha adalah bapa saudara dan ibu saudaranya.

1.2. Kanak-kanak dan Pendidikan

Rekha mengalami zaman kanak-kanak yang tidak stabil dan kesepian. Beliau menderita obesiti kanak-kanak dan sering dibuli oleh rakan-rakan sekolahnya yang memanggilnya lotta_haram^{Bahasa Tamil} (bahasa Tamil untuk "haram"). Beliau menyifatkan dirinya sebagai "gadis paling gemuk di sekolah" pada masa itu. Walaupun beliau menyukai tarian dan sukan, beliau tidak pernah menyertainya kerana berat badannya. Beliau merupakan seorang yang sangat percaya kepada Tuhan dan takdir, dan sering menghabiskan masanya di gereja sekolah.

Beliau mula bersekolah di tadika pada usia tiga tahun dan kemudian menyertai Sekolah Konven Presentation di Madras semasa remajanya. Beliau juga bertemu dengan Narayani, anak perempuan kedua Ganesan dan Alamelu, di sekolah tersebut.

1.3. Permulaan Kerjaya Lakonan

Pada usia satu tahun, Rekha telah memainkan peranan kecil dalam drama bahasa Telugu Inti Guttu (1958), yang diarahkan oleh Vedantam Raghavayya dan mencapai kejayaan komersial. Pada tahun 1966, beliau muncul dalam filem drama politik Rangula Ratnam, di mana beliau menyanyikan lagu keagamaan dan menggunakan nama "Baby Bhanurekha". Filem ini, yang turut dibintangi oleh ibunya Pushpavalli dan adik perempuannya Radha, juga berjaya secara komersial dan memenangi Anugerah Filem Kebangsaan untuk Filem Cereka Terbaik dalam bahasa Telugu serta Anugerah Nandi untuk Filem Cereka Terbaik.

Pada tahun 1968, keluarga Rekha menghadapi masalah kewangan yang teruk. Atas permintaan ibunya, Rekha, yang pada awalnya bercita-cita menjadi pramugari, berhenti sekolah pada usia 13 atau 14 tahun semasa gred sembilan untuk memulakan kerjaya lakonan sepenuh masa. Beliau kemudian menyesal tidak menamatkan pendidikannya. Beliau tidak membenarkan adik perempuannya Radha untuk mengikut jejaknya, kerana beliau mahu Radha menamatkan pelajarannya.

Pada akhir tahun 1968, ahli perniagaan Kuljeet Pal menemui Rekha di Studio Gemini dan menawarkannya peranan utama wanita kedua dalam projek barunya Anjana Safar, sebuah adaptasi novel King Solomon's Mines. Pal terkesan dengan keupayaan Rekha berbahasa Hindi seperti penutur asli, setelah beliau menulis semula dan menghafal dialog Hindi yang didiktekan kepadanya. Beliau menandatangani kontrak lima tahun untuk membintangi lapan filem yang diterbitkan oleh Pal dan abangnya Shatrujeet.

2.1. Kerjaya Awal dan Turun Naik (1969-1977)

Pada tahun 1969, Rekha berpindah ke Mumbai dan menyewa bilik di Hotel Ajanta. Beliau menerima bayaran 25.00 K INR untuk peranannya sebagai Sunita dalam Anjana Safar, seorang wanita yang terlibat dalam perburuan harta karun di Afrika. Penggambaran bermula pada Ogos di Studio Mehboob, dengan Rekha ditemani oleh ibu saudaranya kerana ibunya sakit. Kontroversi timbul mengenai adegan ciuman antara Rekha dan pelakon utama lelaki Biswajit Chatterjee, yang tidak dimaklumkan kepadanya oleh pengarah Raja Nawathe untuk mendapatkan reaksi semula jadi. Adegan ini akhirnya disensor oleh Badan Sertifikasi Film Pusat tetapi muncul di muka depan edisi Asia majalah Life pada April 1970. Anjana Safar, yang kemudiannya dinamakan semula sebagai Do Shikaari, tidak berjaya di pecah panggung apabila dikeluarkan pada tahun 1979.

Debut Hindi Rekha adalah dalam filem Sawan Bhadon (1970), sebuah filem aksi romantis arahan Mohan Sehgal. Beliau memainkan watak Chanda, seorang gadis kampung yang tidak mendapat restu ibu bapanya untuk berkahwin dengan kekasihnya. Semasa penggambaran, beliau terpaksa mencukur hampir seluruh rambutnya agar wig yang dipakainya muat. Beliau tidak fasih berbahasa Hindi pada masa itu dan sering diejek oleh kru filem kerana latar belakang India Selatannya. Walaupun pengulas filem mengkritik penampilannya, mereka memuji keyakinan dan masa komedinya. Sawan Bhadon menjadi kejayaan komersial pertamanya, meraih 20.00 M INR. Filem drama Telugu Ammakosam (1970) juga dikeluarkan pada akhir tahun, yang didedikasikan kepada ibunya.

Pada awal 1970-an, Rekha mula mengubah penampilannya dan meningkatkan kemahiran lakonannya. Beliau menurunkan berat badan, memberi perhatian kepada solekan, rambut, dan pakaiannya, serta menjadi jurulatih kecergasan dan kecantikan. Beliau juga meluangkan masa tiga bulan untuk memperbaiki teknik lakonan dan penguasaan bahasa Hindi. Khalid Mohamed menyatakan bahawa "penonton terpegun apabila terdapat perubahan pantas dalam personaliti skrinnya, serta gaya lakonannya." Beliau mula memilih peranan filem dengan lebih teliti.

Pada tahun 1971, beliau muncul dalam tiga filem yang gagal secara komersial: Haseenon Ka Devata, Elaan, dan Dost Aur Dushman. Pada tahun 1972, beliau membintangi Ek Bechara, sebuah drama arahan S. M. Abbas, di mana beliau memainkan watak seorang gadis yang tidak gembira dengan perkahwinannya. Penggambaran di Shimla membawa kepada khabar angin hubungan romantis antara Rekha dan pelakon bersama Jeetendra. Beliau juga muncul dalam Do Yaar, Double Cross, dan Raampur Ka Lakshman, yang semuanya tidak begitu berjaya di pecah panggung.

Pada tahun 1973, filem pertamanya ialah Mehmaan, sebuah drama jenayah yang gagal secara komersial. Filem-filem lain seperti Khoon Khoon, Kashmakash, Dharma, dan Barkha Bahar juga tidak berjaya. Namun, dua kerjasamanya dengan Dharmendra dalam filem drama Keemat dan filem thriller mata-mata Kahani Kismat Ki berjaya di pecah panggung. Adegan Rekha memakai tuala selepas mandi dalam Keemat menjadi popular. Hubungan beliau dengan Jeetendra tegang semasa penggambaran Anokhi Ada (1973), menyebabkan konflik di set. Filem romantis Hrishikesh Mukherjee Namak Haraam (1973) menandakan kerjasama pertamanya dengan Amitabh Bachchan, walaupun mereka tidak mempunyai adegan bersama.

Pada tahun 1974, beliau membintangi empat filem, tiga daripadanya gagal secara komersial: Woh Main Nahin, Duniya Ka Mela, dan Do Aankhen. Satu-satunya kejayaan kewangan beliau pada tahun itu ialah filem muzikal Pran Jaye Per Vachan Na Jaye, yang meraih 28.00 M INR.

Pada tahun 1975, Rekha hanya mencapai satu kejayaan komersial, iaitu Dharmatma. Dalam filem ini, beliau memainkan watak Anu, rakan zaman kanak-kanak watak Feroz Khan. Filem ini, berdasarkan filem Amerika The Godfather (1972), merupakan filem India pertama yang difilemkan di Afghanistan. Hubungan Rekha dengan Kiran Kumar menyebabkan masalah dalam produksi filem ini, dengan Rekha sengaja tidak muncul di set untuk menemui Kumar. Filem-filem lain seperti Aakraman dan Dharam Karam tidak berjaya di pecah panggung.

Titik perubahan bagi Rekha datang pada tahun 1976 dengan Do Anjaane, di mana beliau memainkan watak isteri Amitabh Bachchan yang bercita-cita tinggi dan tamak. Ini adalah penampilan pertamanya bersama Bachchan. Filem ini, adaptasi novel Ratrir Yatri oleh Nihar Ranjan Gupta, popular di kalangan penonton dan pengkritik. Film World menyatakan bahawa beliau telah membuktikan dirinya sebagai pelakon utama dalam pawagam Hindi. Rekha mengakui bahawa berlakon di hadapan Bachchan adalah sukar dan beliau berasa paranoid, tetapi beliau juga menyatakan bahawa Bachchan menyumbang kepada "perubahan dramatik" dalam hidupnya.

Pada tahun 1977, Rekha membintangi beberapa filem, termasuk lima yang gagal secara komersial. Namun, filem aksi jenayah Khoon Pasina menjadi kejayaan komersial keenam tertinggi di India pada tahun itu. Beliau juga membintangi drama komedi Aap Ki Khatir, di mana beliau memenangi anugerah daripada beberapa persatuan wartawan filem. Film World menganugerahkan beliau trofi Pelakon Wanita Terbaik untuk kerjanya dalam Immaan Dharam, sebuah filem aksi yang menerima ulasan bercampur.

2.2. Titik Peralihan dan Ketenaran (1978-1984)

Titik perubahan penting dalam kerjaya Rekha datang pada tahun 1978 dengan peranannya sebagai mangsa rogol dalam drama sosial Ghar. Beliau melakonkan watak Aarti, seorang wanita yang baru berkahwin dan trauma selepas dirogol beramai-ramai. Filem ini mengisahkan perjuangan wataknya dan trauma yang dihadapinya dengan bantuan suaminya. Persembahan beliau dipuji secara meluas oleh pengkritik dan penonton, dan beliau menerima pencalonan pertamanya untuk Pelakon Wanita Terbaik di Anugerah Filmfare. Gulzar turut menyumbang kepada lirik dua lagu dalam filem itu untuk memperkuat perpaduan lakonan Rekha dan Vinod Mehra.

Pada tahun yang sama, filem beliau yang lain, Muqaddar Ka Sikandar, muncul sebagai filem hit terbesar tahun itu dan salah satu hit terbesar dekad tersebut. Rekha memainkan peranan ringkas sebagai seorang tawaif bernama Zohrabai, yang melayakkan beliau menerima pencalonan Pelakon Pembantu Wanita Terbaik di Filmfare. M. L. Dhawan dari The Tribune memuji "keamatan membara" beliau. Rekha menganggap fasa ini sebagai tempoh penemuan diri dan "masa paling indah dalam hidupnya".

Spekulasi mengenai hubungan cinta Rekha dengan Amitabh Bachchan memuncak apabila mereka membintangi bersama dalam filem Mr. Natwarlal (1979) dan Suhaag (1979), yang kedua-duanya sangat popular. Dalam Mr. Natwarlal, Rekha melakonkan watak Shanoo, seorang wanita kampung yang sederhana, dengan ulasan yang baik. Penggambaran di Kashmir juga memicu rumor perselingkuhan. Suhaag, seperti Muqaddar Ka Sikandar, menampilkan beliau sebagai seorang pelacur dan menjadi filem pecah panggung tertinggi tahun itu. Filem Kartavya juga dirilis, membahas tema satwa liar.

Tahun 1980 dan 1981 adalah lebih berjaya bagi Rekha, yang menduduki tempat pertama sebagai "aktris teratas" pada tahun 1980. Pada tahun 1980, Rekha membintangi filem komedi Khubsoorat arahan Hrishikesh Mukherjee. Dalam peranan yang ditulis khas untuknya, beliau memainkan Manju Dayal, seorang wanita muda yang ceria yang melawat kakaknya yang baru berkahwin dan cuba membawa kegembiraan kepada keluarga besar itu. Rekha menyatakan beliau mudah mengenali sifat ceria wataknya, memanggilnya "agak mirip saya". Filem ini memerlukan Rekha mengenakan 25 gaya pakaian berbeza, termasuk gaun sederhana dan dua kepangan yang menjadi tren. Khubsoorat dan persembahan Rekha di dalamnya diterima baik oleh pengulas, dan filem itu berjaya dari segi kewangan. Di Anugerah Filmfare, filem itu dinamakan Filem Terbaik dan Rekha memenangi anugerah Pelakon Wanita Terbaik pertamanya. Filem-filem lain seperti Maang Bharo Sajana, Judaai, dan Saajan Ki Saheli turut menarik perhatian kritikal.

Spekulasi mengenai hubungan cinta Rekha dengan Amitabh Bachchan memuncak apabila mereka membintangi bersama dalam drama romantis Yash Chopra Silsila. Ini adalah filem yang paling skandal kerana ia mencerminkan khabar angin media: Rekha memainkan kekasih Bachchan, manakala isteri sebenar Bachchan, Jaya Bachchan, memainkan isterinya. Amitabh Bachchan sendiri memilih Rekha untuk peran Chandni. Filem ini difilemkan secara rahsia pada tahun 1980-1981 di Kashmir untuk menghindari media. Silsila dianggap oleh ramai wartawan sebagai "kejayaan pemilihan pelakon", dan ini adalah kerjasama terakhir antara Rekha dan Bachchan. Filem ini ditayangkan pada Julai 1981 dengan kegagalan kritikal dan komersial, dan Chopra mengaitkannya dengan pemilihan pelakon, merasakan perhatian penonton tertumpu pada spekulasi dan bukannya plot. Filem-filem lain yang dibintanginya pada tahun itu termasuk Baseraa dan Ek Hi Bhool, kedua-duanya berjaya di pecah panggung. Beliau menerima satu lagi pencalonan Pelakon Wanita Terbaik Filmfare untuk Jeevan Dhaara (1982).

Sepanjang tempoh ini, Rekha bersedia untuk meluaskan julatnya di luar peranan yang diberikan dalam filem arus perdana dan mula bekerja dalam pawagam selari, sebuah gerakan filem seni neo-realis India. Filem-filem ini termasuk Kalyug (1981), Umrao Jaan (1981), Vijeta (1982), Utsav (1984), dan Ijaazat (1987).

2.3. Zaman Kegemilangan dan Pawagam Paralel (1980-an)

Pada tahun 1981, Rekha membintangi Umrao Jaan, sebuah adaptasi filem dari novel Urdu Umrao Jaan Ada. Beliau memainkan watak utama sebagai seorang penyair dan pelacur dari Lucknow pada tahun 1840-an. Untuk mempersiapkan diri, Rekha, yang pada awal kerjayanya tidak berbahasa Hindi, mengambil tugas mempelajari nuansa halus bahasa Urdu. Filem ini mengisahkan perjalanan hidup Umrao dari zaman kanak-kanaknya sebagai seorang gadis bernama Amiran yang diculik dan dijual di sebuah rumah pelacuran, sehingga kedudukannya bertahun-tahun kemudian sebagai pelacur popular yang mencari kebahagiaan di tengah-tengah percintaan dan kesusahan lain. Rekha dipuji secara meluas untuk persembahannya, yang sejak itu dianggap sebagai salah satu karya terbaiknya. Balu Bharatan dari The Illustrated Weekly of India menulis tentang "simpanan kekuatan lakonan yang belum diterokai" beliau. Beliau dianugerahkan Anugerah Filem Kebangsaan untuk Pelakon Wanita Terbaik dan memperoleh satu lagi pencalonan Anugerah Filmfare. Beliau kemudian mendakwa bahawa filem itu adalah titik perubahan dalam kerjayanya. Walaupun pujian kritikal, filem itu gagal di pecah panggung.

Antara karyanya dalam filem seni, Kalyug (1981) arahan Shyam Benegal adalah adaptasi moden epik mitologi India Mahabharata, yang digambarkan sebagai konflik archetypal antara rumah perniagaan yang bersaing. Peranan Rekha sebagai Supriya adalah berdasarkan Draupadi. Benegal memilih beliau selepas melihat karyanya dalam Khubsoorat dan menyatakan beliau "sangat berminat, sangat serius dengan profesionnya". Pengkritik dan penulis Vijay Nair menggambarkan persembahannya sebagai "interpretasi mahir Draupadi moden". Madhu Trehan memuji beliau kerana memainkan peranan "dengan sempurna" sebagai "wanita yang cerdas, kuat dan keinginan yang hampir tidak tertekan untuk adik iparnya yang muda". Kalyug turut diputar di Festival Film Internasional Moskwa ke-12.

Filem Vijeta (1982) menampilkan beliau sebagai Neelima yang bergelut dengan masalah perkahwinannya dan cuba menyokong anak lelakinya yang remaja, yang akhirnya memutuskan untuk menyertai Tentera Udara India. Beliau telah menggambarkan peranan itu sebagai salah satu kegemarannya.

Dalam drama erotik Utsav (1984) arahan Girish Karnad, berdasarkan drama Sanskrit Mṛcchakatika dari abad keempat, beliau melakonkan watak pelacur Vasantasena. Filem ini menarik liputan meluas kerana kesensualannya dan adegan intim Rekha; beliau menganggap ini sebagai cara untuk bersaing dengan pendatang baru wanita pada masa itu. Utsav mempolarisasi penonton dan pengulas filem dengan skrip dan arahannya; namun, karyanya dan kostumnya diterima baik. Pada tahun 2003, Maithili Rao menulis, "Rekha-sentiasa pilihan pertama untuk peranan pelacur, sama ada India Hindu purba atau Lucknow Muslim abad ke-19-adalah sensualitas yang tegak..." Untuk persembahannya, beliau diiktiraf sebagai Pelakon Wanita Terbaik (Hindi) oleh Anugerah Persatuan Wartawan Filem Bengal.

Dalam drama Ijaazat (1987) arahan Gulzar, Rekha dan Naseeruddin Shah membintangi sebagai pasangan yang bercerai yang bertemu secara tidak dijangka buat kali pertama selepas bertahun-tahun berpisah di stesen kereta api, dan mengimbas kembali kehidupan mereka sebagai pasangan suami isteri dan konflik yang menyebabkan perpisahan mereka. Persembahan Rekha mendapat ulasan hangat.

2.4. Perubahan Kerjaya dan Kebangkitan Semula (1985-1991)

Selain pawagam selari, Rekha mengambil peranan lain yang semakin mencabar. Beliau adalah antara pelakon awal yang memainkan peranan utama dalam filem-filem balas dendam berorientasikan heroin, yang pertama ialah Khoon Bhari Maang pada tahun 1988. Filem ini, yang dibuat oleh Rakesh Roshan khusus untuk Rekha, menampilkan beliau sebagai Aarti Saxena, seorang janda kaya dan sederhana yang hampir terbunuh oleh suami keduanya yang licik dan-dianggap mati-kembali untuk membalas dendam di bawah identiti yang disembunyikan. Beliau memenangi Anugerah Filmfare kedua untuk persembahannya dalam filem itu. Rekha kemudian menggambarkan Khoon Bhari Maang sebagai "filem pertama dan satu-satunya yang saya tumpukan dan fahami sepenuhnya." M.L. Dhawan dari The Tribune menyatakan bahawa Khoon Bhari Maang adalah "kemuliaan yang memahkotai Rekha, yang bangkit seperti Phoenix ... dan mempesonakan penonton dengan keberaniannya." Encyclopædia Britannica menyenaraikan peranannya dalam filem itu sebagai salah satu watak wanita yang paling diingati dalam pawagam Hindi, mencatatnya kerana mengubah "persepsi isteri yang sentiasa memaafkan, mengubahnya menjadi malaikat pembalas dendam."

Dalam temu bual kemudian, Rekha menyatakan bahawa menerima Anugerah Filmfare untuk peranan ini adalah kejutan dan titik perubahan yang memberinya jaminan dan pengesahan selepas berehat sebentar dan dikalahkan oleh bintang-bintang muda. "Semua tepukan daripada komuniti filem memberi inspirasi kepada saya dan membuat saya sedar bahawa saya masih diperlukan. Saya berasa lebih bersemangat untuk memberikan yang terbaik dan tahu pada ketika itu, bahawa ini adalah panggilan saya, apa yang saya dilahirkan untuk lakukan, untuk membuat perbezaan dalam kehidupan orang ramai, melalui persembahan saya."

Pada tahun 1990-an, kejayaan Rekha menurun. Beberapa filemnya berjaya dan banyak peranannya dikecam oleh pengulas. Namun, pengkritik masih mencatat bahawa tidak seperti kebanyakan pelakon generasinya, seperti Hema Malini dan Raakhee, yang menyerah kepada peranan watak, biasanya ibu dan makcik, Rekha masih memainkan peranan utama pada masa bintang wanita muda mula terkenal.

Pada tahun 1991, beliau membintangi Phool Bane Angaray arahan K. C. Bokadia sebagai Namrata Singh, seorang wanita muda yang menyertai pasukan polis untuk membalas dendam kematian suaminya. Filem ini berjaya di pecah panggung dan Rekha menerima pencalonan Pelakon Wanita Terbaik di Filmfare. The Indian Express menulis bahawa beliau "menunggang kuda, menghayun pedang dan melakukan keadilan kepada tajuk dengan menjadi phool (bunga) dan menjadi angaarey (bara api yang membakar)".

2.5. Turun Naik Kerjaya dan Pemodelan (1992-1999)

Selepas kejayaan Khoon Bhari Maang dan Phool Bane Angaray, Rekha membintangi beberapa filem aksi thriller yang menampilkan beliau sebagai heroin utama. Namun, enam filem berikutnya-Insaaf Ki Devi (1992), Geetanjali (1993), Madam X (1994), Nishana (1995), Ab Insaf Hoga (1995), dan Aurat Aurat Aurat (1996)-gagal secara komersial, menyebabkan pengkritik menyimpulkan bahawa kerjaya Rekha telah berakhir.

Untuk mengekalkan kerjayanya, Rekha beralih ke industri pemotretan gambar. Beliau suka bereksperimen dengan gaya pakaiannya dan memilih sendiri model rambut, solekan, dan pakaiannya. Menurut jurugambar beliau, Jayesh Sheth, Rekha adalah "orang pertama yang memulakan pelbagai pemotretan gambar berdasarkan tema peribadi". Mereka bekerjasama selama dua belas tahun dan melakukan pemotretan setiap sebulan sekali. Sepanjang sisa tahun 1990-an, Rekha yang obses dengan industri ini lebih banyak muncul di muka depan majalah daripada filem layar lebar. Beliau menghadapi kontroversi pada tahun 1996 selepas muncul di muka depan Cine Blitz, di mana beliau bergambar dengan pelakon Kajol dengan sweter sebagai pakaian. Pada masa itu, foto sedemikian dianggap terlalu cabul oleh ramai orang dan menyebabkan mereka menerima kritikan besar.

Kejayaan Rekha dalam tempoh ini termasuk Khiladiyon Ka Khiladi (1996) dan Kama Sutra: A Tale of Love (1996), serta Aastha: In the Prison of Spring (1997). Khiladiyon Ka Khiladi, sebuah filem aksi arahan Umesh Mehra, adalah kejayaan kewangan utama, menjadi salah satu filem India dengan kutipan tertinggi tahun itu. Filem ini menampilkan Rekha dalam peranan negatif pertamanya sebagai Madam Maya, seorang wanita gangster kejam yang menjalankan perniagaan rahsia perlawanan gusti haram di AS. Peranannya memperoleh beliau beberapa anugerah, termasuk Anugerah Filmfare untuk Pelakon Pembantu Wanita Terbaik dan Anugerah Skrin untuk Penjahat Terbaik. Filem ini juga menimbulkan kontroversi kerana adegan intim antara Rekha dan Akshay Kumar, termasuk adegan mandi lumpur. Walaupun pujian kritikal, Rekha menyatakan beliau tidak menyukai persembahannya dalam filem itu.

Kama Sutra: A Tale of Love, sebuah produksi asing arahan Mira Nair, adalah drama erotik, dan ramai merasakan peranannya sebagai guru Kama Sutra dalam filem itu akan merosakkan kerjayanya. Walau bagaimanapun, beliau tidak terpengaruh oleh kritikan itu. Filem ini diharamkan di India kerana kandungan seksualnya tetapi diputar di Festival Film Internasional San Sebastián dan Festival Film Internasional Toronto. Todd McCarthy dari Variety menggambarkan beliau sebagai "tersusun dengan indah" dalam peranan itu. Filem ini, yang kedua dikeluarkan pada tahun 1996, diisytiharkan gagal secara komersial walaupun berjaya memberikan Rekha pujian kritikal.

Satu lagi filem kontroversi pada masa itu ialah Aastha: In the Prison of Spring (1997), di mana Basu Bhattacharya, membuat filem terakhir dalam kerjayanya, melakonkan beliau sebagai seorang suri rumah yang bekerja sebagai pelacur. Sekali lagi, beliau menghadapi beberapa penelitian oleh sektor akhbar dan penonton kerana sifat peranan itu dan beberapa adegan cinta eksplisit dalam filem itu. Rekha menyatakan beliau tidak mempunyai masalah memainkan peranan sebegitu. Persembahannya memperoleh beliau ulasan positif dan pencalonan Anugerah Skrin. Beliau seterusnya berlakon dalam Qila (1998) arahan Umesh Mehra, di mana beliau memainkan Yamini, seorang wanita yang mendakwa dirogol. Filem ini menerima ulasan buruk. Beliau juga berlakon dalam Mother (1999) arahan Saawan Kumar Tak, memainkan watak wanita yang curang, peranan baru baginya.

2.6. Pengiktirafan untuk Peranan Karakter (2000-an)

Pada tahun 2000-an, Rekha muncul dalam bilangan filem yang agak sedikit. Beliau memulakan dekad itu dengan Bulandi, arahan T. Rama Rao. Yang lain ialah Zubeidaa arahan Khalid Muhammad, yang turut dibintangi oleh Karisma Kapoor dan Manoj Bajpayee sebagai Maharani Mandira Devi, isteri pertama Raja.

Pada tahun 2001, Rekha muncul dalam drama feminis Rajkumar Santoshi Lajja, sebuah filem ensemble yang diilhamkan oleh insiden sebenar seorang wanita dirogol di Bawanipur dua tahun sebelumnya. Filem itu mengisahkan perjalanan seorang isteri yang melarikan diri (Manisha Koirala) dan menceritakan kisahnya dalam tiga bab utama, setiap satunya mempersembahkan kisah seorang wanita di mana beliau berhenti. Rekha adalah protagonis bab terakhir, di mana inspirasi filem itu berputar, memainkan Ramdulari, seorang wanita kampung Dalit yang tertindas dan aktivis sosial yang menjadi mangsa rogol beramai-ramai. Sangat dipuji untuk persembahannya, beliau menerima beberapa pencalonan untuk karyanya, termasuk Anugerah Filmfare dan Anugerah Akademi Filem India Antarabangsa (IIFA) untuk Pelakon Pembantu Wanita Terbaik. Taran Adarsh menulis bahawa "Rekha yang membawa kemuliaan, menyampaikan salah satu persembahan terbaik yang pernah dilihat oleh skrin India dalam beberapa waktu kebelakangan ini."

Dalam filem sains fiksyen Rakesh Roshan Koi... Mil Gaya, filem India pertama yang menampilkan alien, Rekha memainkan watak Sonia Mehra, seorang ibu tunggal kepada seorang lelaki muda yang kurang upaya perkembangan, dilakonkan oleh Hrithik Roshan. Filem ini adalah kejayaan kewangan dan kritikal dan menjadi filem paling popular tahun itu; ia memenangi Anugerah Filmfare untuk Filem Terbaik, antara lain. Rekha menerima satu lagi pencalonan Pelakon Pembantu Wanita Terbaik di Filmfare untuk persembahannya, yang Khalid Mohamed gambarkan sebagai "terkawal dengan bijak". Filem ini turut diputar di Festival Film Yerusalem dan Festival NatFilm.

Pada tahun 2005, Rekha muncul sebagai tetamu dalam segmen item dalam lagu "Kaisi Paheli Zindagani", dalam filem Parineeta arahan Pradeep Sarkar. Dalam Bachke Rehna Re Baba (2005), Rekha memainkan watak seorang penipu yang, bersama anak saudaranya, menggunakan satu skim untuk merompak harta lelaki. Filem ini adalah kegagalan kritikal yang besar. Ini diikuti pada tahun 2006 oleh Kudiyon Ka Hai Zamana, sebuah komedi seks yang kurang diterima mengenai empat rakan wanita dan masalah peribadi mereka.

Pada tahun 2006, beliau mengulangi peranan Sonia Mehra dalam Krrish, sekuel Koi... Mil Gaya arahan Rakesh Roshan. Dalam filem superhero ini, kisah itu bergerak 20 tahun ke hadapan dan menumpukan pada watak cucu Sonia, Krishna (dilakonkan semula oleh Hrithik Roshan), yang telah dibesarkan olehnya seorang diri selepas kematian anaknya Rohit, dan yang ternyata mempunyai kuasa ghaib. Krrish menjadi filem kedua dengan kutipan tertinggi tahun itu dan, seperti prekuelnya, diisytiharkan sebagai filem blockbuster. Ia menerima ulasan yang kebanyakannya positif daripada pengkritik, dan karya Rekha memperoleh beliau satu lagi pencalonan Filmfare dalam kategori pembantu. Ronnie Scheib dari Variety mencatat beliau kerana membawa "kedalaman kepada peranannya sebagai nenek yang memelihara".

2.7. Karya Sesekali dan Kemunculan Terkini (2007-Kini)

Pada tahun 2007, beliau sekali lagi melakonkan watak seorang pelacur dalam filem Yatra arahan Goutam Ghose. Tidak seperti kejayaan awal yang beliau alami dalam memainkan peranan sedemikian pada peringkat awal kerjayanya, kali ini filem itu gagal meraih kejayaan.

Pada tahun 2010, Rekha membintangi filem Sadiyaan bersama Hema Malini dan Rishi Kapoor. Filem itu menandakan debut anak lelaki Shatrughan Sinha, Luv Sinha. Filem itu gagal meraih kejayaan di pecah panggung.

Pada tahun 2014, Rekha sedang mengerjakan filem Fitoor arahan Abhishek Kapoor, tetapi meninggalkan filem itu atas sebab yang tidak diketahui dan kemudian Tabu telah ditandatangani sebagai penggantinya. Pada tahun 2014 beliau juga bekerja dalam filem Super Nani yang dikeluarkan pada Diwali (24 Oktober). Super Nani adalah drama keluarga, di mana nenek (Rekha) tidak dihargai oleh anak-anak dan suaminya, Randhir Kapoor. Cucunya, Sharman Joshi meyakinkan beliau untuk berubah. Nenek itu 'mengubah' dirinya menjadi model glamor.

Pada tahun 2015, beliau muncul dalam filem Shamitabh arahan R. Balki, di mana beliau memainkan watak dirinya sendiri.

2.8. Filem-filem Terkenal

Berikut adalah beberapa filem terkenal yang membentuk kerjaya Rekha dan menonjolkan peranan beliau yang paling berpengaruh dan diiktiraf:

3.1. Perkahwinan dan Hubungan Peribadi

Pada tahun 1990, Rekha berkahwin dengan ahli industri yang berpangkalan di Delhi, Mukesh Agarwal, pemilik jenama peralatan dapur Hotline. Mereka diperkenalkan melalui rakan bersama dan pereka fesyen Bina Ramani, yang menyifatkan Agarwal sebagai 'peminat gila' Rekha. Perkahwinan mereka berlangsung pada 4 Mac 1990 di sebuah kuil di Juhu, diikuti bulan madu seminggu di London. Semasa tempoh ini, Rekha baru mengetahui bahawa Agarwal mempunyai masalah kemurungan yang berpanjangan, yang telah dirawat oleh psikoterapis selama sedekad. Dua bulan selepas perkahwinan mereka, Agarwal mula menunjukkan perangai buruk akibat krisis kewangan yang menjejaskan perniagaannya. Pada Oktober 1990, Agarwal meninggal dunia akibat bunuh diri selepas beberapa percubaan sebelumnya, meninggalkan nota, "Jangan salahkan sesiapa." Beliau dikecam teruk oleh akhbar pada masa itu, tempoh yang seorang wartawan sebut sebagai "palung terdalam dalam hidupnya." Bhawana Somaaya memerhatikan tempoh itu dengan bercakap tentang "gelombang anti yang kuat terhadap pelakon itu - ada yang memanggilnya ahli sihir, ada yang pembunuh," tetapi menambah bahawa tidak lama kemudian "Rekha keluar dari gerhana sekali lagi tanpa cela!" Rekha kemudian menyatakan, "Perceraian bukan ideaku... Mukesh yang menyinggung pertama kali."

Beliau juga khabar angin pernah berkahwin dengan pelakon Vinod Mehra pada tahun 1973, tetapi dalam temu bual televisyen pada tahun 2004 dengan Simi Garewal, beliau menafikan telah berkahwin dengan Mehra, merujuk kepadanya sebagai "penyokong." Rekha kini tinggal di rumahnya di Bandra di Mumbai.

Beliau juga terkenal dengan khabar angin menjalin hubungan dengan Amitabh Bachchan, yang sudah berkahwin, selepas mereka berlakon bersama buat kali pertama dalam Do Anjaane, dan kemudian dalam Silsila.

Rekha tidak mempunyai anak. Beliau adalah seorang vegetarian yang mengamalkan eggetarian.

3.2. Imej dan Persona Awam

Pengkritik memuji Rekha kerana bekerja keras untuk menyempurnakan bahasa Hindi dan lakonannya, dan wartawan media sering membincangkan bagaimana beliau telah mengubah dirinya dari "itik hodoh" yang "gemuk" menjadi "angsa" pada awal 1970-an. Rekha mengkreditkan transformasi ini kepada yoga, diet berkhasiat, dan kehidupan yang teratur dan berdisiplin. Imej awam Rekha sering dikaitkan dengan daya tarikan seksnya. Beliau enggan memberikan temu bual atau membincangkan kehidupannya, yang menyebabkan beliau dilabel sebagai seorang penyendiri. Ini menyebabkan perbandingan media dengan Greta Garbo. Hindustan Times berpendapat bahawa Rekha telah menyelubungi "kehidupannya dalam misteri seperti Garbo yang menarik." Menurut Rediff.com, "Sifat Rekha yang menyendiri telah banyak menyumbang kepada pembinaan aura misteri di sekelilingnya." Rekha jarang memberikan temu bual, dan beliau kebanyakannya mengelakkan parti dan acara. Apabila ditanya tentang imej misterinya, beliau menafikan beberapa kali cuba memenuhi imej ini, menegaskan ia dicipta oleh akhbar: "Misteri apa? Media yang mencipta imej ini. Cuma saya pada dasarnya pemalu, seorang introvert dan sangat peribadi." Wartawan filem Anupama Chopra, yang melawat Rekha pada tahun 2003, menulis bahawa sementara tabloid telah menggambarkan beliau sebagai "wanita penyendiri yang pahit oleh lelaki cabul dan kesepian", pada hakikatnya Rekha "bukanlah semua itu", menggambarkan beliau sebagai "ceria dan ingin tahu, teruja dan bertenaga, gembira dan hampir secara haram optimistik."

Beliau dirujuk sebagai Ratu Pawagam India yang memerintah di Anugerah IIFA 2012 yang diadakan di Singapura, di mana beliau diberi anugerah "Sumbangan Cemerlang kepada Pawagam India (Wanita)", juga dirujuk sebagai Anugerah Pencapaian Sepanjang Hayat. Pada tahun 1999, kolumnis-bertukar-penulis Mohan Deep menerbitkan biografi pertama tentang beliau, bertajuk Eurekha!: The Intimate Life Story of Rekha. Satu lagi biografi dikeluarkan oleh wartawan Yasser Usman pada tahun 2016 di bawah tajuk Rekha: The Untold Story.

3.3. Kerjaya Politik

Pada tahun 2012, Rekha telah dicalonkan sebagai Ahli Parlimen ke Rajya Sabha, dewan atas Parlimen India dwidewan. Beliau dilantik ke jawatan itu oleh Presiden India Pratibha Patil atas cadangan Perdana Menteri India Manmohan Singh atas sumbangannya dalam bidang seni (mengikut artikel 80 Perlembagaan India yang membenarkan Presiden mencalonkan 12 ahli ke Dewan atas kepakaran mereka dalam bidang tertentu). Tempoh perkhidmatannya bermula pada 27 April 2012 dan berakhir pada hari yang sama pada tahun 2018. Beliau mengambil bahagian dalam jawatankuasa Hal Ehwal Pengguna, Makanan dan Pengagihan Awam, tetapi, seperti ahli yang dicalonkan lain, tempoh enam tahun beliau berakhir di tengah-tengah kritikan terhadap kehadiran rendahnya serta penyertaan minimum dalam Dewan. Kebimbangan ini telah dibangkitkan sebelum ini berkaitan dengan Rekha dan ahli yang dicalonkan lain semasa tempoh perkhidmatan mereka, tetapi beberapa ahli yang dipilih mempertahankan mereka, menegaskan bahawa kehadiran aktif mereka yang dicalonkan ke Dewan tidak wajib dan mereka boleh menyumbang dalam cara lain melalui kedudukan mereka.

3.4. Advokasi Kesihatan dan Kesejahteraan

Rekha dikenal sebagai seorang jurulatih kecergasan dan kecantikan. Pada tahun 1983, diet dan amalan yoganya telah diterbitkan dalam sebuah buku bertajuk Rekha's Mind and Body Temple. Buku ini menjelaskan panduan tentang melakukan yoga dan latihan kecergasan, yang menjadi asas kepada transformasi fizikalnya yang terkenal.

4.1. Transformasi Fizikal dan Gaya

Status Rekha dalam industri filem telah dibincangkan berdasarkan perubahannya sepanjang tahun, persona skrin, dan persembahannya. Mukesh Khosla dari The Tribune kagum dengan transformasinya dari "gadis kampung yang terkekeh-kekeh dalam Saawan Bhadon menjadi salah seorang pelakon terkemuka negara." Hindustan Times menggambarkan perubahan fizikal dan penurunan berat badannya sebagai "salah satu transformasi paling dramatik dalam pawagam dan mungkin dalam kehidupan sebenar," dengan alasan bahawa "Rekha berubah dari seorang gadis biasa yang gemuk dan gelap menjadi misteri yang glamor dan cantik." Menurut pengkritik Omar Qureshi, "istilah diva (di India) dicipta untuk Rekha." Mira Nair, yang mengarahkan Rekha dalam Kama Sutra (1997), menyamakan beliau dengan "lukisan Jamini Roy" dan mengatakan, "Seperti Marilyn Monroe adalah singkatan untuk seks, Rekha adalah singkatan untuk karisma." Pembuat filem Sanjay Leela Bhansali melabelkan beliau sebagai "bintang besar terakhir."

4.2. Kehebatan Lakonan dan Karisma

Dihormati kerana kehebatan lakonannya, Rekha telah digambarkan oleh pengkritik sebagai salah seorang pelakon terbaik pawagam Hindi. Filmfare menggambarkan gaya lakonannya, menulis bahawa dari segi "gaya, keseksian atau kehadiran di skrin semata-mata, beliau tiada tandingan" dan berpendapat bahawa beliau adalah "seorang pelakon yang garang, mentah, keras dengan kejujuran yang tidak terkawal. Lakonannya tidak gimik." Pengkritik Khalid Mohamed memuji kawalan teknikal beliau: "Beliau tahu bagaimana untuk memberi dan sejauh mana. Beliau mempunyai semua yang diperlukan untuk menjadi seorang pengarah. Terdapat sejenis kerentanan dalam kawalannya. Beliau meneroka apabila beliau berlakon." Shyam Benegal, yang mengarahkan beliau dalam dua filem, percaya beliau adalah "pelakon pengarah." M.L. Dhawan dari The Tribune menulis, "Perkembangan Rekha sebagai seorang pelakon selepas Ghar dan Khubsoorat memuncak dalam [...] Umrao Jaan. Sebagai seorang pelacur tragis, beliau memberikan persembahan seni berkualiti, mengadaptasi suara serak dan putus asa yang sangat dikagumi. Rekha menyampaikan banyak perkara dengan kening yang dinaikkan dengan halus."

Pada tahun 2010, Filmfare menyertakan dua persembahannya-dari Khubsoorat (1980) dan Umrao Jaan (1981)-dalam senarai "80 Persembahan Ikonik" mereka. Karyanya dalam filem terakhir itu termasuk dalam senarai Forbes India "25 Persembahan Lakonan Terhebat Pawagam India." Pada tahun 2011, Rediff.com menyenaraikan beliau sebagai pelakon India kesembilan terhebat sepanjang masa, mencatat, "Sukar untuk tidak terpukau dengan ketahanan Rekha, atau keupayaannya untuk mencipta semula dirinya... pelakon itu mengambil tugas seorang lelaki dan melakukannya dengan sangat baik, mempertahankan dirinya terhadap semua pelakon teratas dan diingati walaupun tanpa mereka." Pada tahun 2023, Rajeev Masand menyenaraikan beliau dalam senarai serupa oleh India Today.

5.1. Anugerah Filmfare

Rekha telah memenangi empat Anugerah Filmfare:

• Pelakon Wanita Terbaik untuk Khubsoorat (1980)
• Pelakon Wanita Terbaik untuk Khoon Bhari Maang (1988)
• Pelakon Pembantu Wanita Terbaik untuk Khiladiyon Ka Khiladi (1996)
• Anugerah Pencapaian Sepanjang Hayat (2003)

5.2. Anugerah Filem Kebangsaan

Beliau telah menerima satu Anugerah Filem Kebangsaan:

• Pelakon Wanita Terbaik untuk Umrao Jaan (1981)

5.3. Padma Shri dan Anugerah Lain

Pada tahun 2010, beliau dianugerahkan Padma Shri, anugerah awam tertinggi keempat di India, oleh Kerajaan India atas sumbangannya dalam bidang seni. Beliau juga menerima Anugerah Persatuan Wartawan Filem Bengal untuk Pelakon Wanita Terbaik untuk peranannya dalam Utsav (1984). Pada tahun 2012, beliau menerima anugerah "Sumbangan Cemerlang kepada Pawagam India (Wanita)" atau Anugerah Pencapaian Sepanjang Hayat di Anugerah IIFA yang diadakan di Singapura.