René Goscinny

2.1. Kelahiran dan Latar Belakang Keluarga

René Goscinny dilahirkan di Paris, Perancis, pada 14 Ogos 1926, di alamat 42 rue Fer-à-Moulin. Ibu bapanya adalah imigran Yahudi dari Poland. Bapanya, Stanisław Simkha Gościnny, seorang jurutera kimia berasal dari Warsaw, manakala ibunya, Anna (Hanna) Bereśniak-Gościnna, berasal dari Chodorków, sebuah perkampungan kecil berhampiran Kyiv di Ukraine moden, dan merupakan anak kepada seorang paderi Yahudi. Nama keluarga "Gościnny" bermaksud "peramah" dalam bahasa Poland. Ibu bapa beliau bertemu dan berkahwin di Paris pada tahun 1919. Abang sulung René, Claude, dilahirkan pada 10 Disember 1920, enam tahun lebih awal daripada beliau. Apabila René berusia dua tahun, pada tahun 1928, keluarga Gościnny berpindah ke Buenos Aires, Argentina, berikutan tawaran pekerjaan bapanya sebagai jurutera kimia di sana.

2.2. Zaman Kanak-kanak dan Pendidikan

René Goscinny menikmati zaman kanak-kanaknya yang bahagia di Buenos Aires. Beliau menuntut di sekolah-sekolah berbahasa Perancis di sana. Walaupun beliau secara semula jadi seorang yang pemalu, Goscinny sering menjadi "badut kelas" untuk mengatasi sifat tersebut, menunjukkan rasa humor yang sudah ada sejak kecil. Beliau mula melukis pada usia yang sangat muda, terinspirasi oleh cerita-cerita bergambar yang sangat beliau gemari. Minat awal ini menjadi asas kepada kerjaya seninya pada masa hadapan.

2.3. Kerjaya Awal dan Perkhidmatan Tentera

Pada Disember 1943, setahun selepas Goscinny menamatkan pengajian di sekolah menengah pada usia 17 tahun, bapanya meninggal dunia akibat pendarahan serebrum (strok). Peristiwa ini memaksa Goscinny untuk mencari pekerjaan. Pada tahun berikutnya, beliau mendapat pekerjaan pertamanya sebagai pembantu akauntan di sebuah kilang pemulihan tayar. Namun, beliau diberhentikan kerja pada tahun berikutnya dan kemudiannya menjadi ilustrator junior di sebuah agensi pengiklanan.

Pada tahun 1945, Goscinny, bersama ibunya, berhijrah dari Argentina ke New York, Amerika Syarikat, untuk menyertai bapa saudaranya, Boris. Untuk mengelakkan perkhidmatan dalam Angkatan Tentera Amerika Syarikat, beliau pergi ke Perancis untuk menyertai Tentera Perancis pada tahun 1946. Beliau berkhidmat di Aubagne dalam Batalion Infantri Alpine ke-141. Setelah dinaikkan pangkat kepada koperal kanan, beliau dilantik sebagai artis rejimen dan melukis ilustrasi serta poster untuk tentera. Pada April 1947, beliau kembali ke New York.

3.1. Tempoh New York dan Kerja Awal

Tempoh di New York merupakan salah satu fasa paling sukar dalam hidup Goscinny. Beliau pernah menganggur, bersendirian, dan hidup dalam kemiskinan. Namun, menjelang tahun 1948, beliau mula bekerja di sebuah studio kecil, di mana beliau menjalin persahabatan dengan penyumbang masa depan MAD Magazine seperti Will Elder, Jack Davis, dan Harvey Kurtzman. Kurtzman khususnya menawarkan pelbagai pekerjaan ilustrasi kepada Goscinny. Beliau juga menjadi pengarah seni di Kunen Publishers, di mana beliau menulis empat buah buku untuk kanak-kanak.

Sekitar waktu ini, beliau bertemu dengan dua artis komik Belgium, Joseph Gillain, yang lebih dikenali sebagai Jijé, dan Maurice de Bevere, yang dikenali sebagai Morris. Morris telah tinggal di AS selama enam tahun dan telah memulakan siri kartunnya Lucky Luke. Goscinny kemudiannya akan berkolaborasi dengan Morris dalam siri ini, menulisnya dari tahun 1955 sehingga kematiannya pada tahun 1977, tempoh yang dianggap sebagai zaman kegemilangan siri tersebut.

3.2. Kembali ke Perancis dan Kolaborasi

Pada tahun 1951, Georges Troisfontaines, ketua agensi World Press, meyakinkan Goscinny untuk kembali ke Perancis untuk bekerja di agensinya sebagai ketua pejabat Paris. Di sana, beliau bertemu dengan Albert Uderzo, dengan siapa beliau memulakan kolaborasi jangka panjang yang akan menjadi penentu kerjayanya. Mereka bermula dengan beberapa karya untuk Bonnes Soirées, sebuah majalah wanita di mana Goscinny menulis Sylvie. Goscinny dan Uderzo juga melancarkan siri Jehan Pistolet dan Luc Junior dalam majalah La Libre Junior.

Pada tahun 1955, Goscinny, bersama Uderzo, Jean-Michel Charlier, dan Jean Hébrad, mengasaskan sindiket Edipress/Edifrance. Sindiket ini melancarkan penerbitan seperti Clairon untuk kesatuan kilang dan Pistolin untuk sebuah syarikat coklat. Goscinny dan Uderzo bekerjasama dalam siri Bill Blanchart dalam Jeannot, Pistolet dalam Pistolin, dan Benjamin et Benjamine dalam majalah dengan nama yang sama. Di bawah nama samaran Agostini, Goscinny menulis Le Petit Nicolas untuk Jean-Jacques Sempé dalam Le Moustique. Ia kemudiannya diterbitkan dalam majalah Sud-Ouest dan Pilote.

Pada tahun 1956, Goscinny memulakan kolaborasi dengan majalah Tintin. Beliau menulis beberapa cerita pendek untuk Jo Angenot dan Albert Weinberg, dan mengusahakan Signor Spaghetti dengan Dino Attanasio, Monsieur Tric dengan Bob de Moor, Prudence Petitpas dengan Maurice Maréchal, Globul le Martien dan Alphonse dengan Tibet, Strapontin dengan Berck dan Modeste et Pompon dengan André Franquin. Sebuah ciptaan awal bersama Uderzo, Oumpah-pah, juga diadaptasi untuk penerbitan bersiri dalam Tintin dari tahun 1958 hingga 1962. Selain itu, Goscinny muncul dalam majalah Paris-Flirt (Lili Manequin dengan Will) dan Vaillant (Boniface et Anatole dengan Jordom, Pipsi dengan Godard). Bakat Goscinny dalam penulisan skrip komik telah membantu Le Journal de Tintin mengembalikan kedudukannya dalam industri penerbitan komik Perancis, bersaing dengan Journal de Spirou.

4.1. Penubuhan Majalah 'Pilote' dan Kelahiran 'Astérix'

Pada tahun 1959, sindiket Édifrance/Édipresse memulakan majalah komik Perancis-Belgium Pilote. Goscinny menjadi salah seorang penulis paling produktif untuk majalah itu. Dalam isu pertama majalah tersebut, beliau melancarkan Astérix bersama Uderzo. Siri ini segera menjadi hit dan kekal popular di seluruh dunia. Goscinny juga memulakan semula siri Le Petit Nicolas dan Jehan Pistolet, yang kini dikenali sebagai Jehan Soupolet. Beliau juga memulakan Jacquot le Mousse dan Tromblon et Bottaclou dengan Godard.

Majalah itu dibeli oleh Georges Dargaud pada tahun 1960, dan Goscinny menjadi ketua pengarang dari tahun 1963 hingga 1974. Beliau juga memulakan siri baharu seperti Les Divagations de Monsieur Sait-Tout (dengan Martial), La Potachologie Illustrée (dengan Cabu), Les Dingodossiers (dengan Gotlib) dan La Forêt de Chênebeau (dengan Mic Delinx). Bersama Jean Tabary, beliau melancarkan Calife Haroun El Poussah dalam Record, siri yang kemudiannya diteruskan dalam Pilote sebagai Iznogoud. Bersama Raymond Macherot, beliau mencipta Pantoufle untuk Spirou.

Siri Astérix mencapai populariti yang luar biasa, menjadikan Goscinny dan Uderzo sebagai bintang. Apabila Astérix pertama kali diterbitkan sebagai buku, edisi pertama hanya dicetak sebanyak 6,000 naskhah. Namun, buku kedua, La Serpe d'oe (Sabit Emas), terjual lebih daripada 20,000 naskhah, dan buku ketiga, Astérix et les Goths, terjual lebih daripada 40,000 naskhah, menunjukkan peningkatan populariti yang mendadak. Pada 19 September 1966, majalah L'Express menerbitkan sebuah artikel utama bertajuk "Wira Baharu Perancis, Fenomena Astérix", mengiktiraf impak budaya siri tersebut. Astérix telah diterjemahkan ke dalam lebih 40 bahasa, termasuk bahasa Latin. Selepas kematian Goscinny, Uderzo meneruskan siri Astérix dan sehingga tahun 1996, lebih 260 juta naskhah buku telah terjual. Astérix juga telah diadaptasi ke dalam pelbagai bentuk media lain seperti filem animasi, filem aksi langsung, program radio, dan teater. Pada tahun 1989, sebuah taman tema Parc Astérix telah dibuka di Plailly, Perancis, yang kekal menjadi destinasi pelancongan popular sehingga kini.

4.2. Siri Komik Utama Lain

Selain Astérix, René Goscinny juga menghasilkan beberapa siri komik terkenal lain yang meninggalkan jejak penting dalam dunia komik.

Siri Lucky Luke, Modeste et Pompon, Astérix, dan Iznogoud diteruskan oleh penulis lain selepas kematian Goscinny.

4.3. Peranan sebagai Ketua Pengarang 'Pilote'

Setelah majalah Pilote dibeli oleh Georges Dargaud pada tahun 1960, René Goscinny dilantik sebagai ketua pengarang, jawatan yang dipegangnya dari tahun 1963 hingga 1974. Dalam peranannya ini, beliau bertanggungjawab sepenuhnya terhadap pembangunan kandungan majalah, memastikan kualiti dan arah tuju penerbitan. Di bawah kepimpinannya, Pilote terus berkembang dan menjadi platform penting untuk pelbagai siri komik baharu dan sedia ada, termasuk karya-karya beliau sendiri.

5.1. Penubuhan Studios Idéfix dan Projek Filem

Pada tahun 1970-an, René Goscinny mula terlibat dalam adaptasi filem karya-karya beliau. Walau bagaimanapun, beliau dan Uderzo tidak berpuas hati dengan hasil filem-filem sebelumnya yang dihasilkan oleh studio lain seperti Belvision Studios di Brussels. Mereka merasakan filem-filem tersebut tidak mencerminkan kualiti yang mereka inginkan.

Untuk mengatasi masalah ini, Goscinny, Uderzo, Morris, dan penerbit mereka, Georges Dargaud, bekerjasama menubuhkan studio animasi mereka sendiri, Studios Idéfix, pada 1 April 1974. Logo studio ini, yang direka oleh Uderzo, adalah parodi logo MGM, dengan Dogmatix (dikenali di Perancis sebagai Idéfix) menggantikan Leo dan sepanduk bertulis "Delirant Isti Romanii" (yang bermaksud "Orang Rom ini gila").

Goscinny dan Uderzo berhasrat untuk menyelia setiap aspek produksi filem, bekerja rapat dengan animator, dan menghasilkan filem mengikut cara mereka sendiri di Paris. Goscinny mengundang Henri Gruel untuk membentuk pasukan teknikal dan artistik Studios Idéfix. Gruel, yang pernah mengarahkan beberapa filem pendek animasi dan bertanggungjawab ke atas kesan bunyi untuk Astérix le Gaulois dan Astérix et Cléopâtre, serta dua produksi Pierre Tchernia yang ditulis oleh Goscinny (Le Viager dan Les Gaspards), memainkan peranan penting. Gruel juga meyakinkan Goscinny untuk berkongsi pengarahan artistik studio dengan Pierre Watrin, seorang pereka cemerlang dan bekas animator Paul Grimault.

Pencarian bakat untuk studio ini agak sukar, kerana kebanyakan bekas animator dari studio Les Gémeaux (yang telah ditutup pada tahun 1952) telah beralih kepada ilustrasi dan pengiklanan. Atas permintaan Goscinny, Henri Gruel menghantar rakannya Serge Caillet ke Dewan Perniagaan dan Industri Paris untuk menuntut pembukaan seksyen pawagam animasi bagi membekalkan studio dengan artis muda.

Filem cereka pertama yang dihasilkan oleh Studios Idéfix ialah The Twelve Tasks of Asterix (1976), yang diterbitkan bersama Halas and Batchelor dan Dargaud. Filem ini merupakan usaha untuk merealisasikan impian Goscinny dan Uderzo untuk menghasilkan animasi mengikut visi mereka.

Namun, pada tahun 1977, semasa produksi filem kedua dan terakhir mereka, La Ballade des Dalton (1978), sebuah filem Lucky Luke, Goscinny meninggal dunia secara tiba-tiba. Akibat kematiannya, studio itu menghentikan operasinya dan ditutup secara kekal selepas filem kedua dikeluarkan.

Berikut adalah senarai filem dan program TV yang melibatkan Goscinny:

6.1. Perkahwinan dan Keluarga

René Goscinny berkahwin dengan Gilberte Pollaro-Millo pada tahun 1967. Setahun kemudian, pada tahun 1968, anak perempuan mereka, Anne Goscinny, dilahirkan. Anne kemudiannya juga mengikuti jejak langkah bapanya sebagai seorang penulis. Anne Goscinny turut menulis bersama skrip untuk filem animasi Little Nicholas: Happy As Can Be (2022) bersama Michel Fessler dan Massoubre, meneruskan legasi kreatif keluarga.

7.1. Kematian dan Penghormatan Paska Kematian

René Goscinny meninggal dunia pada usia 51 tahun di Paris pada 5 November 1977, akibat serangan jantung semasa menjalani ujian tekanan jantung rutin di pejabat doktornya. Beliau dikebumikan di Tanah Perkuburan Yahudi di Nice. Selaras dengan wasiatnya, sebahagian besar hartanya dipindahkan kepada Ketua Rabai Perancis.

Kematian Goscinny berlaku semasa beliau sedang menulis Asterix in Belgium (diterbitkan pada tahun 1979, dua tahun selepas kematiannya). Sebagai penghormatan kepada Goscinny, Uderzo melukis langit gelap dan hujan dalam komik tersebut, terutamanya pada panel terakhir halaman 32 dan hampir semua panel halaman 33, menandakan titik di mana Goscinny meninggal dunia. Kebanyakan panel yang tinggal dalam buku itu dilukis dengan langit kelabu mendung, tetapi tiada yang menunjukkan hujan. Terdapat penghormatan lanjut di akhir buku: di sudut kiri bawah panel terakhir, Uderzo melukis seekor arnab yang sedih melihat ke belakang ke arah tandatangan Goscinny.

Selepas kematian Goscinny, Uderzo mula menulis Astérix sendiri dan meneruskan siri itu, walaupun pada kadar yang jauh lebih perlahan, sehingga menyerahkan siri itu pada tahun 2011 kepada penulis Jean-Yves Ferri dan ilustrator Didier Conrad. Jean Tabary juga mula menulis Iznogoud sendiri, manakala Morris meneruskan Lucky Luke dengan pelbagai penulis lain.

Sebagai penghormatan tambahan kepada Goscinny, Uderzo memberikan rupa mendiang rakan sekerjanya kepada watak Yahudi Saul ben Ephishul (Saul Nizahle dalam edisi Jerman) dalam album 1981 L'Odyssée d'Astérix (Asterix and the Black Gold), yang didedikasikan untuk mengenang Goscinny.

Media Perancis turut memberikan penghormatan besar kepada Goscinny. Bruno Frappat dari Le Monde pada 8 November 1977 menulis: "René Goscinny adalah seperti Menara Eiffel Paris dalam dunia komik, seperti Balzac dalam kesusasteraan Perancis, seperti kata-kata Obelix mengenai Astérix." Hergé, pencipta Tintin, dalam Le Matin pada 7 November 1977, menyatakan: "Tintin tunduk di hadapan Astérix."

7.2. Anugerah dan Kehormatan

René Goscinny menerima pelbagai anugerah dan penghormatan sepanjang kerjayanya dan selepas kematiannya, mengiktiraf sumbangan besarnya kepada seni komik dan budaya.

• 1964: Menerima Anugerah Prix Alphonse Allais untuk karya humornya, Le Petit Nicolas et les copains.
• 1966: Menerima Anugerah Alphonse Allais (Perancis, kategori humor).
• 1967: Dianugerahkan gelaran Chevalier des Arts et Lettres (Kesatria Seni dan Kesusasteraan) oleh Kerajaan Perancis.
• Menerima Ordre national du Mérite, salah satu anugerah tertinggi negara Perancis.
• 1974: Menerima Anugerah Adamson sebagai artis jalur komik antarabangsa terbaik di Sweden.
• 2005: Dianugerahkan ke dalam Dewan Kemasyhuran Will Eisner sebagai pilihan juri di Amerika Syarikat.

Sejak tahun 1996, Anugerah René Goscinny disampaikan setiap tahun di Angoulême International Comics Festival di Perancis sebagai galakan kepada penulis komik muda.

Menurut UNESCO's Index Translationum, Goscinny, setakat Ogos 2017, merupakan penulis ke-20 paling banyak diterjemahkan, dengan 2,200 terjemahan karyanya. (Sumber lain menyebut 1,800 terjemahan pada April 2008, menjadikannya penulis ke-22 paling banyak diterjemahkan, tidak termasuk karya di bawah nama lain).

Pada 23 Januari 2020, sebuah patung gangsa bersaiz sebenar Goscinny telah dirasmikan berhampiran bekas rumahnya di Paris. Ini merupakan patung awam pertama di Paris yang didedikasikan kepada seorang penulis buku komik.

7.3. Impak Budaya dan Pengiktirafan

Karya-karya René Goscinny, terutamanya siri Astérix, telah mencapai pengiktirafan global yang meluas. Astérix sendiri telah diterjemahkan ke dalam 107 bahasa yang berbeza, menjadikannya salah satu siri komik yang paling banyak diterjemahkan di dunia. Selain daripada penerbitan buku, impak budaya Goscinny juga dapat dilihat melalui adaptasi karyanya ke dalam pelbagai bentuk media lain seperti filem animasi, filem aksi langsung, program radio, dan teater. Taman tema Parc Astérix yang dibuka pada tahun 1989 di Plailly, Perancis, kekal menjadi tarikan pelancong yang popular, membuktikan daya tarikan dan warisan abadi karya-karyanya.

Sebagai penghormatan kepada sumbangan beliau yang tidak ternilai, nama René Goscinny telah diabadikan pada sebuah jalan di Paris, Rue René Goscinny, yang terletak di Arondisemen ke-13. Selain itu, banyak sekolah dan perpustakaan di seluruh Perancis turut dinamakan sempena beliau. Malah, satu-satunya sekolah menengah Perancis di Poland juga dinamakan René-Goscinny, menunjukkan pengiktirafan antarabangsa terhadap legasinya.

7.4. Pengaruh kepada Generasi Akan Datang

René Goscinny dianggap sebagai perintis dalam bidang penulisan skrip komik di Perancis. Sebelum beliau, peranan penulis skrip komik sebagai profesion yang berasingan tidak wujud secara formal; sering kali, pelukis sendiri yang menulis cerita. Goscinny mengubah landskap ini dengan menubuhkan peranan penulis skrip sebagai entiti kreatif yang penting. Pendekatan inovatif beliau dalam penceritaan, humor, dan pembangunan watak telah memberikan pengaruh yang besar kepada generasi penulis dan artis komik seterusnya, membentuk gaya dan standard penceritaan dalam komik Perancis-Belgium dan seterusnya di peringkat global. Beliau menetapkan piawaian baharu untuk penceritaan komik, menginspirasi ramai untuk mengejar kerjaya dalam bidang ini dan terus mengembangkan seni komik.