Soyen Shaku

2.1. Kelahiran dan Kanak-kanak

Soyen Shaku dilahirkan pada 10 Januari 1860 (18 Disember 1859 mengikut kalendar lama Ansei 6) di Takahama-mura, Oi-gun, Wilayah Fukui, yang ketika itu dikenali sebagai Wilayah Wakasa. Nama kelahirannya ialah Ichinose Tsunajiro. Beliau merupakan anak kedua kepada Ichinose Goemon, dari sebuah keluarga petani. Sejak kecil, beliau dikenali dengan sifatnya yang gigih dan berani, tidak suka tunduk kepada orang lain. Pada usia 10 tahun (12 tahun mengikut kiraan Jepun), beliau telah diserahkan kepada Ekkei Shuken, seorang saudara jauh dari keluarga Ichinose dan seorang sami di Tenju-in, Myoshin-ji di Kyoto, untuk menjadi sami. Keputusan ini didorong oleh abangnya, dengan harapan Tsunajiro akan menjadi seorang sami yang hebat.

2.2. Pendidikan dan Latihan Awal

Setelah ditahbiskan di bawah Ekkei Shuken, Soyen Shaku memulakan pengajiannya di Hannya-rin, sebuah institusi pendidikan Buddha di Myoshin-ji, di mana beliau mempelajari Han klasik dan teks-teks Zen. Pada tahun 1873, beliau berpindah ke Ryosoku-in, sebuah sub-kuil Kennin-ji, untuk berlatih di bawah guru Chiba Shungai. Di sana, beliau bertemu dengan Takeda Mokurai, yang kemudian menjadi ketua mazhab Kennin-ji dan sahabat baiknya. Selepas kematian Chiba Shungai pada tahun 1875, beliau berlatih sebentar di bawah Nishiyama Kazen di Daiho-ji di Yawatahama, Wilayah Ehime, tetapi kemudian beralih untuk mengkaji Kusharon di bawah Nakagawa Taiho Risshi di Mii-dera, Wilayah Shiga. Semasa di Mii-dera, beliau juga tinggal selama kira-kira setahun di Eiun-ji, sebuah kuil mazhab Daitoku-ji. Pada tahun 1877, atas arahan Ekkei, beliau pergi ke Sogen-ji di Okayama, Wilayah Bizen, untuk berlatih Zen di bawah Gisan Zenrai, yang juga merupakan guru kepada Ekkei Shuken dan Imakita Kosen.

Pada tahun 1878, Soyen Shaku menyertai Engaku-ji di Kamakura untuk berlatih di bawah Imakita Kōsen. Lima tahun kemudian, pada tahun 1883, pada usia 23 tahun, beliau menerima transmisi dharma (印可証明_{inka shōmei}^{Bahasa Jepun}) daripada Kosen, yang mengesahkan statusnya sebagai seorang guru Zen yang bertauliah. Pada tahun 1885, beliau mendaftar di Keio Gijuku (kini Universiti Keio) walaupun mendapat tentangan daripada Kosen. Dengan bantuan Torio Tokuan, beliau berjaya mendaftar dan menjalin persahabatan yang berkekalan dengan pengasas universiti itu, Fukuzawa Yukichi. Pada tahun 1887, setelah menamatkan pengajian di Keio Gijuku, beliau bertekad untuk pergi ke Ceylon (kini Sri Lanka) untuk mempelajari teks-teks asal Buddhisme. Walaupun Kosen menentang keras, beliau meneruskan perjalanannya dengan sokongan daripada Yamaoka Tesshu dan Fukuzawa Yukichi. Beliau tiba di Colombo pada 31 Mac 1887, mempelajari bahasa Pali, dan berlatih di biara. Pada 7 Mei tahun yang sama, beliau ditahbiskan sebagai seorang sāmi dan menerima nama dharma Pannaketu, menjalani kehidupan sebagai seorang bhikkhu selama tiga tahun sebelum kembali ke Jepun pada Oktober 1889. Semasa di Ceylon, beliau menerbitkan "Seinan no Bukkyo" (Buddhisme Barat Daya) pada tahun 1889, di mana beliau mengkategorikan Buddhisme kepada Buddhisme Utara dan Selatan, serta Hinayana dan Mahayana, berdasarkan geografi.

3.1. Guru dan Transmisi Dharma

Guru utama Soyen Shaku ialah Imakita Kōsen, seorang guru Zen yang terkemuka pada zamannya. Pada usia 23 tahun, pada tahun 1883, Soyen Shaku menerima transmisi dharma daripada Kosen, satu pengesahan rasmi bahawa beliau telah mencapai pencerahan dan layak untuk mengajar Zen. Kosen mengiktiraf kebolehan semula jadi dan dedikasi Soyen Shaku sejak usia muda. Transmisi ini membolehkan Soyen Shaku untuk menjadi pengawas utama pengajaran agama di Biro Pendidikan dan kemudiannya menjadi patriark Kuil Engaku-ji di Kamakura.

3.2. Peranan sebagai Ketua Biara dan Pemimpin

Selepas kembali ke Jepun pada tahun 1889, Soyen Shaku mula membimbing para pengamal Zen di dojo Horin-ji di Nagata. Pada 16 Januari 1892, selepas kematian gurunya, Imakita Kosen, Soyen Shaku meletak jawatan sebagai ketua biara Butsunichi-an dan dilantik secara awam sebagai ketua biara mazhab Engaku-ji serta shike (guru Zen) dojo latihan khusus Engaku-ji pada usia 32 tahun. Pada tahun 1903, beliau juga mengambil alih jawatan ketua biara mazhab Kencho-ji atas permintaan seluruh mazhab Kencho-ji. Beliau meletakkan jawatan daripada kedua-dua jawatan ketua biara pada tahun 1905 untuk menjadi ketua biara Tōkei-ji di Kamakura. Pada tahun 1914, beliau dilantik sebagai presiden kedua Universiti Rinzai (kini Universiti Hanazono), berkhidmat sehingga tahun 1917. Pada tahun 1916, beliau sekali lagi dipilih sebagai ketua biara mazhab Engaku-ji.

4.1. Penyertaan dalam Parlimen Agama Sedunia Chicago 1893

Pada tahun 1893, Soyen Shaku adalah sebahagian daripada delegasi Jepun yang terdiri daripada empat sami dan dua orang awam, mewakili mazhab Rinzai Zen, Jōdo Shinshū, Nichiren, Tendai, dan mazhab Esoterik. Delegasi ini menyertai Parlimen Agama Sedunia di Chicago, yang dianjurkan sebagai sebahagian daripada Pameran Dunia Columbia. Dengan sokongan kewangan daripada Fukuzawa Yukichi, beliau bertolak dari Yokohama pada bulan Ogos dan tiba di Vancouver selepas pelayaran selama lebih kurang sepuluh hari. Parlimen berlangsung dari 11 September selama 17 hari. Soyen Shaku menyampaikan dua ucapan penting. Ucapan pertamanya, "Hukum Sebab dan Akibat, Sebagaimana Diajarkan oleh Buddha", yang telah disediakan di Jepun dan diterjemahkan ke dalam bahasa Inggeris oleh muridnya yang ketika itu masih muda dan tidak dikenali, D. T. Suzuki, dibacakan di persidangan oleh John Henry Barrows. Beliau kemudiannya menyampaikan ucapan kedua bertajuk "Arbitrasi Menggantikan Perang". Di persidangan ini, beliau bertemu Paul Carus, seorang penerbit dari Open Court Publishing Company di La Salle, Illinois. Carus sangat kagum dengan ucapan Soyen Shaku dan meminta beliau menghantar seorang penutur bahasa Inggeris yang berpengetahuan tentang Buddhisme Zen ke Amerika Syarikat.

4.2. Lawatan Pertama ke Amerika Syarikat dan Aktiviti

Setelah kembali ke Jepun, Soyen Shaku memenuhi permintaan Paul Carus dengan menghantar muridnya dan sarjana Universiti Tokyo, D. T. Suzuki, ke Amerika Syarikat. Suzuki kemudiannya menjadi sarjana terkemuka dalam Buddhisme Zen di Barat dan penterjemah untuk syarikat penerbitan Carus. Tindakan ini merupakan langkah penting dalam memperkenalkan Zen secara akademik dan popular kepada dunia Barat.

4.3. Lawatan Kedua ke Amerika Syarikat dan Aktiviti Antarabangsa

Pada tahun 1905, Soyen Shaku kembali ke Amerika Syarikat atas jemputan Ida Russell dan suaminya, ahli perniagaan Alexander Russell. Beliau menghabiskan sembilan bulan di rumah terpencil mereka di tepi laut di San Francisco, mengajar Zen kepada seluruh isi rumah. Ida Russell menjadi wanita Amerika pertama yang mempelajari koan. Tidak lama selepas ketibaannya, beliau disertai oleh muridnya, Nyogen Senzaki. Selama tempoh ini, beliau juga menyampaikan syarahan di sekitar California, sebahagiannya kepada pendatang Jepun dan sebahagian lagi diterjemahkan oleh D. T. Suzuki untuk audiens berbahasa Inggeris.

Pada bulan Mac 1906, beliau melakukan perjalanan kereta api merentasi Amerika Syarikat, menyampaikan ceramah mengenai Mahayana yang diterjemahkan oleh Suzuki. Di Washington, D.C., beliau bertemu dengan Presiden Theodore Roosevelt bersama wakil duta Jepun, Masu Hioki. Melalui penterjemahan D. T. Suzuki, mereka membincangkan isu keamanan dunia. Selepas itu, Soyen Shaku kembali ke Jepun melalui Eropah, India, dan Ceylon (Sri Lanka), singgah di London (di mana beliau bertemu Kadono Jukuro dari Okura-gumi) dan Hong Kong, sebelum tiba di Jepun pada Ogos 1906. Pada November tahun yang sama, "Hekigan-kai" (Persatuan Hekigan) ditubuhkan oleh Tokutomi Sohō, Noda Daikai, dan Hayakawa Setsudo, di mana ramai tokoh terkemuka mendengar syarahan bulanan Soyen Shaku mengenai Hekiganroku.

5.1. Khidmat Kapelan Tentera dan Pandangan Mengenai Perang

Soyen Shaku berkhidmat sebagai kapelan tentera Jepun semasa Perang Rusia-Jepun (1904-1905). Beliau memberi syarahan kepada para askar tentang bagaimana menghadapi kematian dengan ketenangan yang tidak berbelah bahagi, menyatakan bahawa mereka perlu mengalahkan bukan sahaja musuh luaran, tetapi juga musuh dalaman, yang beliau sebut sebagai {{lang|ja|心魔|shinma|syaitan dalam hati}}. Pada tahun 1904, penulis Rusia Leo Tolstoy menjemput beliau untuk bersama-sama mengecam perang, tetapi Soyen Shaku menolak. Beliau menyimpulkan bahawa "kadangkala pembunuhan dan peperangan menjadi perlu untuk mempertahankan nilai-nilai dan keharmonian mana-mana negara, bangsa, atau individu yang tidak bersalah." Selepas perang, beliau mengaitkan kemenangan Jepun dengan budaya samurainya.

5.2. Penulisan dan Syarahan

Soyen Shaku adalah seorang penulis yang prolifik, menghasilkan banyak karya dalam bahasa Jepun dan beberapa karya yang diterbitkan dalam bahasa Inggeris. Antara karya-karya beliau dalam bahasa Inggeris termasuk "Sermons of a Buddhist Abbot: A Classic of American Buddhism" (2004) dan "Zen for Americans" (1989), kedua-duanya diterbitkan secara anumerta.

Karya-karya Jepun beliau pula sangat banyak, merangkumi pelbagai topik Zen dan ajaran Buddha. Beberapa contoh termasuk:

• Seinan no Bukkyo (Buddhisme Barat Daya, 1889)
• Sekiron-toshi (Catatan Perjalanan Ceylon, 1890)
• Bankoku Shukyo Taikai Ichiran (Gambaran Keseluruhan Parlimen Agama Sedunia, 1893)
• Teisho Jugyuzu (Syarahan Sepuluh Gambar Lembu, 1896)
• Zen Kai Ichi Ran Kōgi (Syarahan Satu Gelombang dalam Laut Zen, 1901)
• Komma Nisshi (Sejarah Menundukkan Iblis, 1904)
• Oubei Unsui Ki (Catatan Perjalanan Sami ke Eropah dan Amerika, 1907)
• Hekiganroku Kowa (Syarahan Blue Cliff Record, 1915-1916)
• Zenshu (Koleksi Lengkap Soyen Shaku, 10 jilid, 1929-1930)

Melalui syarahan dan penulisannya, beliau menyampaikan intipati ajaran Zen, menekankan kepentingan meditasi (zazen), pemahaman tentang sebab dan akibat, serta pencarian ketenangan batin.

5.3. Murid Utama dan Tokoh Berpengaruh

Soyen Shaku mempunyai ramai murid dharma yang kemudiannya menjadi guru Zen terkemuka, serta murid awam yang berpengaruh dalam pelbagai bidang.

• Murid Dharma:**
  • Tetsuo Sōkatsu (Ryobo-an Sokatsu)
  • Furukawa Gyodo (Gyodo Eikun) - Ketua Biara Engaku-ji ke-6 dan ke-8
  • Seigo Hogaku (Hogaku Jiko) - Ketua Biara Engaku-ji ke-9
  • Ota Kaigen (Kaigen Josho) - Ketua Biara Engaku-ji ke-7, Ketua Biara Daitoku-ji ke-8
  • Mamiya Eishu (Eishu Yoshio) - Ketua Biara Hoko-ji ke-2
  • Shaku Taibi (Taibi Keishun) - Ketua Biara Kokutai-ji ke-4
  • Enzan Eikan (Tairei Eikan)
  • Okame Sotatsu
• Murid Awam dan Tokoh Berpengaruh:**
  • D. T. Suzuki (1870-1966) - Sarjana Buddhisme, ahli falsafah, dan penterjemah utama yang memperkenalkan Zen ke Barat.
  • Natsume Sōseki (1867-1916) - Penulis novel dan sarjana kesusasteraan Inggeris yang terkenal. Soyen Shaku mengendalikan pengebumian Soseki pada 9 Disember 1916 dan menganugerahkan nama kaimyo (nama Buddha selepas kematian).
  • Tokugawa Yoshihisa (1884-1922) - Ahli politik.
  • Maeda Toshiari (1885-1942) - Jeneral Tentera Darat.
  • Matsudaira Naoaki (1885-1942) - Pengurus pertanian dan ahli politik.
  • Hamaguchi Osachi (1870-1931) - Perdana Menteri Jepun ke-27.
  • Noda Utaro (1853-1927) - Ahli perniagaan, ahli Dewan Perwakilan, Menteri Komunikasi, dan Menteri Perdagangan dan Industri.
  • Izawa Shuji (1851-1917) - Pendidik dan perintis dalam pembetulan masalah pertuturan.

6.1. Aktiviti Akhir Hayat

Pada tahun 1905, Soyen Shaku meletak jawatan daripada kedua-dua jawatan ketua biara Engaku-ji dan Kencho-ji, dan menjadi ketua biara Tōkei-ji di Kamakura. Beliau kemudiannya dilantik semula sebagai ketua biara mazhab Engaku-ji pada tahun 1916. Pada tahun-tahun terakhirnya, beliau melakukan beberapa perjalanan penting ke seluruh Asia: beliau melawat Korea selama kira-kira sebulan pada tahun 1911, diikuti dengan lawatan ke Manchuria pada tahun berikutnya (1912), dan Taiwan pada tahun 1913. Pada tahun 1917, beliau menghabiskan kira-kira tiga bulan melawat Republik China. Beliau juga berkhidmat sebagai presiden kedua Universiti Rinzai (kini Universiti Hanazono) dari tahun 1914 hingga 1917.

6.2. Kematian

Soyen Shaku meninggal dunia pada 29 Oktober 1919 di Kamakura, Jepun, pada usia 61 tahun. Punca kematiannya adalah pneumonia.

7.1. Perintis Buddhisme Zen di Barat

Soyen Shaku diiktiraf secara meluas sebagai perintis utama dalam memperkenalkan Buddhisme Zen ke Amerika Syarikat dan Eropah. Penyertaannya dalam Parlimen Agama Sedunia di Chicago pada tahun 1893 adalah titik tolak penting, menandakan pengenalan rasmi Zen kepada audiens Barat yang lebih luas. Melalui syarahan dan interaksinya, beliau menyediakan asas bagi pemahaman Zen di luar konteks Jepun. Sumbangan terbesarnya dalam hal ini adalah penghantaran muridnya, D. T. Suzuki, ke Amerika Syarikat. Suzuki kemudiannya menjadi tokoh yang sangat berpengaruh dalam mempopularkan Zen di Barat melalui penulisan dan syarahannya yang meluas, membina di atas asas yang diletakkan oleh Soyen Shaku.

7.2. Sumbangan Budaya

Selain peranan keagamaannya, Soyen Shaku juga memberi sumbangan besar kepada pertukaran budaya antara Timur dan Barat. Beliau bukan sahaja membawa ajaran Zen ke Barat, tetapi juga berusaha untuk memahami budaya Barat, seperti yang ditunjukkan oleh pengajiannya di Universiti Keio dan perjalanannya ke Ceylon serta Amerika Syarikat dan Eropah. Interaksinya dengan tokoh-tokoh Barat seperti Paul Carus dan Presiden Theodore Roosevelt menunjukkan usahanya untuk merapatkan jurang antara tamadun, memupuk pemahaman silang budaya melalui dialog dan perkongsian spiritual. Karya-karya tulisannya, terutamanya yang diterbitkan dalam bahasa Inggeris, turut memainkan peranan penting dalam menyampaikan falsafah Zen kepada pembaca Barat.

7.3. Kritikan dan Kontroversi

Walaupun sumbangan Soyen Shaku kepada penyebaran Zen di Barat tidak dapat dinafikan, pandangannya mengenai peperangan telah menjadi subjek kritikan dan perdebatan. Peranannya sebagai kapelan tentera semasa Perang Rusia-Jepun dan penolakannya terhadap seruan Leo Tolstoy untuk mengecam perang telah menimbulkan persoalan. Kenyataan beliau bahawa "kadangkala pembunuhan dan peperangan menjadi perlu untuk mempertahankan nilai-nilai dan keharmonian mana-mana negara, bangsa, atau individu yang tidak bersalah" dilihat oleh sesetengah pihak sebagai justifikasi terhadap kekerasan atas nama patriotisme. Pandangan ini bertentangan dengan prinsip-prinsip tanpa kekerasan yang sering dikaitkan dengan Buddhisme, dan telah dikritik kerana berpotensi menyokong nasionalisme dan militarisme. Walaupun beliau mungkin percaya bahawa tindakannya adalah untuk melindungi Jepun, kritikan menyoroti bagaimana pandangan tersebut mungkin mengabaikan penderitaan manusia dan membenarkan konflik, yang bertentangan dengan nilai-nilai keamanan dan hak asasi manusia sejagat.