Wilfrid Laurier

1. Kehidupan Awal dan Pendidikan

Henri Charles Wilfrid Laurier dilahirkan di Saint-Lin, Kanada Timur (kini Saint-Lin-Laurentides, Quebec), pada 20 November 1841. Beliau adalah anak kedua kepada Carolus Laurier dan Marcelle Martineau, serta merupakan generasi keenam Perancis Kanada. Nenek moyangnya, François Cottineau, dit Champlaurier, datang ke Kanada dari Saint-Claud, Perancis.

Laurier dibesarkan dalam keluarga yang menjadikan politik sebagai perbincangan utama. Bapanya, seorang yang berpendidikan dengan idea liberal, menikmati prestij tertentu di bandar, berkhidmat sebagai petani, juruukur, datuk bandar, hakim perdamaian, leftenan militia, dan ahli lembaga sekolah. Pada usia 11 tahun, Wilfrid meninggalkan rumah untuk belajar di New Glasgow, sebuah kampung jiran yang sebahagian besarnya didiami oleh pendatang Scotland. Selama dua tahun berikutnya, beliau membiasakan diri dengan mentaliti, bahasa, dan budaya Inggeris Kanada, di samping mempelajari bahasa Inggeris.

Pada tahun 1854, Laurier menghadiri Collège de L'Assomption, sebuah institusi yang sangat berpegang kepada Katolik Roma. Di sana, beliau mula mengembangkan minat dalam politik dan mula menyokong ideologi liberalisme, walaupun sekolah itu sangat konservatif. Pada September 1861, Laurier memulakan pengajian undang-undang di Universiti McGill. Di sana, beliau bertemu Zoé Lafontaine, yang kemudiannya menjadi isterinya. Laurier juga mendapati bahawa beliau menghidap bronkitis kronik, penyakit yang akan kekal bersamanya sepanjang hayatnya. Di McGill, Laurier menyertai Parti rouge_{Parti Rouge}^{Bahasa Perancis}, atau Parti Merah, sebuah parti politik berhaluan tengah-kiri yang bertanding dalam pilihan raya di Kanada Timur.

Pada tahun 1864, Laurier menamatkan pengajiannya dari McGill. Beliau terus aktif dalam Parti rouge_{Parti Rouge}^{Bahasa Perancis}, dan dari Mei 1864 hingga musim luruh 1866, beliau adalah naib presiden Institut canadien de Montréal, sebuah persatuan sastera yang mempunyai hubungan dengan Parti Merah. Pada Ogos 1864, Laurier menyertai Liberal Kanada Bawah, sebuah kumpulan anti-Konfederasi Kanada yang terdiri daripada golongan moderat dan radikal. Kumpulan itu berpendapat bahawa Konfederasi akan memberikan terlalu banyak kuasa kepada kerajaan pusat atau persekutuan, dan mereka percaya bahawa Konfederasi akan membawa kepada diskriminasi terhadap Perancis Kanada.

2. Permulaan Politik

Laurier kemudiannya berpraktik undang-undang di Montreal, walaupun pada mulanya beliau menghadapi kesukaran sebagai peguam. Beliau membuka amalan pertamanya pada 27 Oktober 1864, tetapi menutupnya dalam masa sebulan. Beliau menubuhkan pejabat keduanya, tetapi ia ditutup dalam masa tiga bulan kerana kekurangan klien. Pada Mac 1865, hampir bankrap, Laurier menubuhkan firma undang-undangnya yang ketiga, bekerjasama dengan Médéric Lanctot, seorang peguam dan wartawan yang menentang Konfederasi. Kedua-duanya mencapai kejayaan, tetapi pada akhir 1866, Laurier dijemput oleh rakan Parti Merah, Antoine-Aimé Dorion, untuk menggantikan abang Dorion yang baru meninggal dunia sebagai editor dan menguruskan sebuah akhbar, Le Défricheur_{Le Défricheur}^{Bahasa Perancis}.

Laurier berpindah ke Victoriaville dan mula menulis serta mengendalikan akhbar itu mulai 1 Januari 1867. Beliau melihat ini sebagai peluang untuk menyatakan pandangan anti-Konfederasinya yang kuat; dalam satu kejadian beliau menulis, "Konfederasi adalah peringkat kedua dalam perjalanan ke 'anglifikasi' yang dipetakan oleh Lord Durham... Kita diserahkan kepada majoriti Inggeris... [Kita mesti] menggunakan apa sahaja pengaruh yang kita ada untuk menuntut dan mendapatkan kerajaan yang bebas dan berasingan." Pada 21 Mac, Le Défricheur_{Le Défricheur}^{Bahasa Perancis} terpaksa ditutup akibat masalah kewangan dan tentangan daripada ulama tempatan. Pada 1 Julai, Konfederasi diisytiharkan dan diiktiraf secara rasmi, satu kekalahan bagi Laurier.

Laurier memutuskan untuk kekal di Victoriaville. Beliau perlahan-lahan menjadi terkenal di seluruh bandar yang berpenduduk 730 orang, dan malah dilantik sebagai datuk bandar tidak lama selepas beliau menetap. Selain itu, beliau menubuhkan sebuah firma undang-undang yang akan bertahan selama tiga dekad dan mempunyai empat rakan kongsi yang berbeza. Beliau akan menjana wang, tetapi tidak cukup untuk dianggap kaya. Semasa tempohnya di Victoriaville, Laurier memilih untuk menerima Konfederasi dan mengenali dirinya sebagai seorang liberal moderat, berbanding seorang liberal radikal.

Pada tahun 1869, semasa tinggal di Victoriaville, Laurier telah dilantik sebagai panji-panji dalam Kompeni Infantri Arthabaskaville. Beliau dinaikkan pangkat kepada leftenan pada tahun 1870, dan dari Mei hingga Jun beliau bertugas aktif di Saint-Hyacinthe semasa Serbuan Fenian Kedua. Beliau terus berkhidmat dalam kompeni itu sehingga tahun 1878, dan pada tahun 1899 beliau dianugerahkan Pingat Perkhidmatan Am Kanada atas perkhidmatannya pada tahun 1870.

3. Kerjaya Persekutuan Awal (1871-1887)

Sebagai ahli Parti Liberal Quebec, Laurier telah dipilih ke Perhimpunan Perundangan Quebec untuk daerah pilihan raya Drummond-Arthabaska dalam Pilihan raya umum Quebec 1871 walaupun Parti Liberal secara keseluruhannya mengalami kekalahan teruk. Untuk memenangi daerah pilihan raya provinsi, Laurier berkempen untuk meningkatkan pembiayaan bagi pendidikan, pertanian, dan penjajahan. Kerjayanya sebagai ahli politik provinsi tidak begitu menonjol, dan sangat jarang beliau memberikan ucapan dalam dewan perundangan.

Laurier meletak jawatan dari dewan perundangan provinsi untuk memasuki politik persekutuan sebagai seorang Liberal. Beliau telah dipilih ke Dewan Rakyat Kanada dalam pilihan raya pada 22 Januari 1874, mewakili daerah pilihan raya Drummond-Arthabaska. Dalam pilihan raya ini, Liberal yang dipimpin oleh Alexander Mackenzie meraih kemenangan besar, hasil daripada Skandal Pasifik yang dicetuskan oleh Parti Konservatif Kanada (1867-1942) dan perdana menteri Konservatif, John A. Macdonald. Laurier menjalankan kempen yang mudah, mengecam rasuah Konservatif.

Sebagai Ahli Parlimen (Kanada) (MP), misi pertama Laurier adalah untuk membina kemasyhuran dengan memberikan ucapan di Dewan Rakyat. Beliau mendapat perhatian yang besar apabila menyampaikan ucapan mengenai liberalisme politik pada 26 Jun 1877, di hadapan kira-kira 2,000 orang. Beliau menyatakan, "Katolik Liberal bukanlah liberalisme politik" dan bahawa Parti Liberal bukanlah "parti yang terdiri daripada orang-orang yang berpegang kepada doktrin-doktrin sesat, dengan kecenderungan berbahaya, dan sengaja serta sedar menuju revolusi." Beliau juga menyatakan, "Dasar Parti Liberal adalah untuk melindungi institusi kita, untuk mempertahankannya dan menyebarkannya, dan, di bawah pengaruh institusi-institusi tersebut, untuk membangunkan sumber-sumber tersembunyi negara. Itulah dasar Parti Liberal dan ia tidak mempunyai yang lain." Ucapan itu membantu Laurier menjadi pemimpin sayap Quebec Parti Liberal.

Dari Oktober 1877 hingga Oktober 1878, Laurier berkhidmat seketika dalam Kabinet Kanada Perdana Menteri Mackenzie sebagai Menteri Hasil Dalam Negeri. Bagaimanapun, pelantikannya mencetuskan pilihan raya kecil menteri pada 27 Oktober 1877. Dalam pilihan raya kecil itu, beliau kehilangan kerusinya di Drummond-Arthabaska. Pada 11 November, beliau bertanding untuk kerusi Quebec Timur, yang dimenanginya dengan tipis. Dari 11 November 1877 sehingga kematiannya pada 17 Februari 1919, kerusi Laurier adalah Quebec Timur. Laurier memenangi pemilihan semula untuk Quebec Timur dalam pilihan raya persekutuan Kanada 1878, walaupun Liberal mengalami kekalahan besar akibat salah urus mereka terhadap Panik 1873. Macdonald kembali sebagai perdana menteri.

Laurier menggesa Mackenzie untuk meletak jawatan sebagai pemimpin, terutamanya kerana pengendalian ekonomi. Mackenzie meletak jawatan sebagai pemimpin Liberal pada tahun 1880 dan digantikan oleh Edward Blake. Laurier, bersama-sama yang lain, mengasaskan akhbar Quebec, L'Électeur, untuk mempromosikan Parti Liberal. Liberal sekali lagi menjadi pembangkang, dan Laurier menggunakan status itu, menyatakan sokongannya terhadap ekonomi laissez-faire dan hak-hak provinsi. Liberal mengalami kekalahan berturut-turut kali kedua pada tahun 1882, dengan Macdonald memenangi penggal keempatnya. Laurier terus memberikan ucapan menentang dasar kerajaan Konservatif, walaupun tiada apa yang ketara berlaku sehingga tahun 1885, apabila beliau bersuara menentang hukuman mati pemimpin Métis, Louis Riel, yang mana kerajaan Macdonald enggan memberikan pengampunan diraja selepas beliau memimpin Pemberontakan Barat Laut.

4. Pemimpin Parti Liberal (1887-1896)

Edward Blake meletak jawatan sebagai pemimpin Liberal setelah memimpin mereka kepada kekalahan berturut-turut pada tahun 1882 dan 1887. Blake menggesa Laurier untuk bertanding bagi kepimpinan parti. Pada mulanya, Laurier menolak kerana beliau tidak berminat untuk mengambil jawatan yang begitu berkuasa, tetapi kemudiannya menerimanya. Setelah 13 setengah tahun, Laurier telah membina reputasinya. Beliau kini merupakan seorang ahli politik terkemuka yang dikenali kerana memimpin cawangan Parti Liberal Quebec, dikenali kerana mempertahankan hak-hak Perancis Kanada, dan dikenali kerana menjadi seorang orator yang hebat dan pembicara parlimen yang garang. Selama sembilan tahun berikutnya, Laurier secara beransur-ansur membina kekuatan partinya melalui pengikut peribadinya di Quebec dan di tempat lain di Kanada.

Dalam pilihan raya persekutuan Kanada 1891, Laurier menghadapi Perdana Menteri Konservatif John A. Macdonald. Laurier berkempen menyokong kesalingan (politik Kanada), atau perdagangan bebas, dengan Amerika Syarikat, bertentangan dengan kedudukan Macdonald dalam hal itu, yang mendakwa bahawa kesalingan akan membawa kepada pengilhakan Amerika terhadap Kanada. Pada hari pilihan raya, 5 Mac, Liberal memperoleh 10 kerusi. Liberal juga memenangi majoriti kerusi di Quebec buat kali pertama sejak pilihan raya 1874. Perdana Menteri Macdonald memenangi kemenangan pilihan raya persekutuan keempat berturut-turut. Sehari kemudian, Blake mengecam dasar perdagangan Liberal.

Laurier kekal kecewa untuk beberapa waktu selepas kekalahannya. Beberapa kali beliau mencadangkan untuk meletak jawatan sebagai pemimpin, walaupun beliau dipujuk untuk tidak berbuat demikian oleh Liberal lain. Hanya pada tahun 1893 barulah Laurier kembali bersemangat. Pada 20 dan 21 Jun 1893, Laurier mengadakan konvensyen Liberal di Ottawa. Konvensyen itu menetapkan bahawa kesalingan tanpa had bertujuan untuk membangunkan sumber semula jadi Kanada dan bahawa mengekalkan tarif kastam bertujuan untuk menjana pendapatan. Laurier kemudiannya melakukan siri lawatan ceramah untuk berkempen mengenai hasil konvensyen itu. Laurier melawat Kanada Barat pada September dan Oktober 1894, berjanji untuk melonggarkan Dasar Nasional Konservatif, membuka pasaran Amerika, dan meningkatkan imigresen.

Macdonald meninggal dunia hanya tiga bulan selepas mengalahkan Laurier dalam pilihan raya 1891. Selepas kematian Macdonald, Konservatif melalui tempoh tidak teratur dengan empat pemimpin berkhidmat singkat. Perdana menteri keempat selepas Macdonald, Charles Tupper, menjadi perdana menteri pada Mei 1896 selepas Mackenzie Bowell meletak jawatan akibat krisis kepimpinan yang dicetuskan oleh percubaannya untuk menawarkan kompromi untuk Soalan Sekolah Manitoba, pertikaian yang timbul selepas kerajaan provinsi menamatkan pembiayaan untuk sekolah Katolik pada tahun 1890. Tupper menghadapi Laurier dalam pilihan raya persekutuan Kanada 1896, di mana pertikaian sekolah adalah isu utama. Walaupun Tupper menyokong mengatasi undang-undang provinsi untuk mengembalikan pembiayaan untuk sekolah Katolik, Laurier tidak jelas apabila memberikan kedudukannya dalam hal itu, mencadangkan penyiasatan isu itu terlebih dahulu dan kemudian perdamaian, kaedah yang terkenal beliau namakan, "cara-cara ceria" (voies ensoleillées_{cara-cara ceria}^{Bahasa Perancis}). Pada 23 Jun, Laurier memimpin Liberal kepada kemenangan pertama mereka dalam 22 tahun, walaupun kalah dalam undi popular. Kemenangan Laurier dimungkinkan oleh kemenangannya di Quebec.

5. Perdana Menteri Kanada (1896-1911)

Sebagai Perdana Menteri, Laurier melaksanakan dasar dalam negeri dan luar negeri yang signifikan.

5.1. Dasar Dalam Negeri

Dasar dalam negeri Laurier memberi tumpuan kepada pembangunan negara, menyelesaikan isu pendidikan, memperluas infrastruktur kereta api, dan membentuk polisi imigresen dan sosial.

5.1.1. Soalan Sekolah Manitoba

Salah satu tindakan pertama Laurier sebagai perdana menteri adalah untuk melaksanakan penyelesaian kepada Soalan Sekolah Manitoba, yang telah membantu menjatuhkan kerajaan Konservatif Charles Tupper sebelum ini pada tahun 1896. Badan perundangan Manitoba telah meluluskan undang-undang yang menghapuskan pembiayaan awam untuk sekolah Katolik. Penyokong sekolah Katolik berpendapat bahawa undang-undang baru itu bertentangan dengan peruntukan Akta Manitoba 1870, yang mempunyai peruntukan berkaitan pembiayaan sekolah, tetapi mahkamah menolak hujah itu dan memutuskan bahawa undang-undang baru itu adalah perlembagaan. Minoriti Katolik di Manitoba kemudian meminta sokongan kerajaan persekutuan, dan akhirnya, Konservatif mencadangkan perundangan pemulihan untuk mengatasi undang-undang Manitoba. Laurier menentang perundangan pemulihan atas dasar hak-hak provinsi dan berjaya menghalang kelulusannya oleh Parlimen.

Setelah dipilih, Laurier mencapai kompromi dengan perdana menteri provinsi, Thomas Greenway. Dikenali sebagai Kompromi Laurier-Greenway, perjanjian itu tidak membenarkan sekolah Katolik berasingan ditubuhkan semula. Walau bagaimanapun, pengajaran agama (pendidikan Katolik) akan berlangsung selama 30 minit pada akhir setiap hari, jika diminta oleh ibu bapa 10 kanak-kanak di kawasan luar bandar atau 25 di kawasan bandar. Guru Katolik dibenarkan untuk diambil bekerja di sekolah selagi terdapat sekurang-kurangnya 40 pelajar Katolik di kawasan bandar atau 25 pelajar Katolik di kawasan luar bandar, dan guru boleh bertutur dalam bahasa Perancis (atau mana-mana bahasa minoriti lain) selagi terdapat pelajar Francofon yang mencukupi. Ini dilihat oleh ramai sebagai penyelesaian terbaik dalam keadaan itu. Walau bagaimanapun, beberapa Perancis Kanada mengkritik langkah ini kerana ia dilakukan secara individu, dan tidak melindungi hak Katolik atau Perancis di semua sekolah. Laurier memanggil usaha beliau untuk mengurangkan ketegangan dalam isu ini sebagai "cara-cara ceria".

5.1.2. Pembinaan Kereta Api

Kerajaan Laurier memperkenalkan dan memulakan idea untuk membina kereta api transbenua kedua, Kereta Api Grand Trunk Pacific. Kereta api transbenua pertama, Kereta Api Pasifik Kanada, mempunyai batasan dan tidak dapat memenuhi keperluan semua pihak. Di Kanada Barat, kereta api itu tidak dapat mengangkut semua hasil petani dan di Kanada Timur, kereta api itu tidak sampai ke Ontario Utara dan Quebec Utara. Laurier menyokong pembinaan laluan transbenua yang sepenuhnya di tanah Kanada oleh syarikat swasta.

Kerajaan Laurier juga membina kereta api ketiga: Kereta Api Transbenua Nasional. Ia dibina untuk menyediakan Kanada Barat dengan hubungan kereta api langsung ke pelabuhan Kanada Atlantik dan untuk membuka serta membangunkan Ontario Utara dan Quebec Utara. Laurier percaya bahawa persaingan antara ketiga-tiga kereta api akan memaksa salah satu daripada tiga, Kereta Api Pasifik Kanada, untuk menurunkan kadar pengangkutan dan dengan itu menggembirakan pengirim Barat yang akan menyumbang kepada persaingan antara kereta api. Laurier pada mulanya menghubungi Grand Trunk Railway dan Canadian Northern Railway untuk membina Kereta Api Transbenua Nasional, tetapi selepas perselisihan faham timbul antara kedua-dua syarikat, kerajaan Laurier memilih untuk membina sebahagian daripada kereta api itu sendiri. Bagaimanapun, kerajaan Laurier tidak lama kemudian mencapai persetujuan dengan Grand Trunk Pacific Railway Company (subsidiari Grand Trunk Railway Company) untuk membina bahagian barat (dari Winnipeg ke Lautan Pasifik) manakala kerajaan akan membina bahagian timur (dari Winnipeg ke Moncton). Setelah siap, kerajaan Laurier akan menyerahkan kereta api itu kepada syarikat untuk operasi. Kerajaan Laurier menerima kritikan daripada orang ramai kerana kos pembinaan kereta api yang tinggi.

Semasa kerajaannya berurusan dengan kontraktor kereta api, Laurier menjadi kawan rapat dengan hartawan kereta api Kanada, Hugh Ryan, dan kekal begitu sehingga kematian Ryan pada tahun 1899. Laurier adalah orang pertama yang menyampaikan ucapan takziah kepada keluarga secara terbuka dan peribadi.

5.1.3. Perluasan Sempadan Wilayah dan Teritori

Pada 1 September 1905, melalui Akta Alberta dan Akta Saskatchewan, Laurier menyaksikan kemasukan Alberta dan Saskatchewan ke dalam Konfederasi Kanada. Ini merupakan dua provinsi terakhir yang diwujudkan daripada Wilayah Barat Laut. Laurier memutuskan untuk mewujudkan dua provinsi, berhujah bahawa satu provinsi besar akan terlalu sukar untuk ditadbir. Ini menyusuli penggubalan Akta Wilayah Yukon oleh Kerajaan Laurier pada tahun 1898, yang memisahkan Yukon dari Wilayah Barat Laut. Juga pada tahun 1898, Quebec diperluas melalui Akta Perluasan Sempadan Quebec 1898.

5.1.4. Dasar Imigresen

Kerajaan Laurier secara mendadak meningkatkan imigresen untuk mengembangkan ekonomi. Antara tahun 1897 dan 1914, sekurang-kurangnya sejuta imigran tiba di Kanada, dan populasi Kanada meningkat sebanyak 40 peratus. Dasar imigresen Laurier menyasarkan Prairi kerana beliau berhujah bahawa ia akan meningkatkan pengeluaran pertanian dan memberi manfaat kepada industri pertanian di Kanada.

Walau bagaimanapun, kerajaan Laurier juga melaksanakan dasar yang bersifat diskriminatif. Para pengundi di British Columbia bimbang dengan kedatangan orang yang mereka anggap "tidak bertamadun" mengikut piawaian Kanada, dan mengamalkan dasar hanya untuk orang kulit putih. Walaupun syarikat kereta api dan syarikat besar ingin menggaji orang Asia, kesatuan sekerja dan orang awam secara amnya menentang. Kedua-dua parti utama bersetuju dengan pendapat awam, dengan Laurier mengambil alih kepimpinan. Para sarjana telah berpendapat bahawa Laurier bertindak berdasarkan pandangan rasisnya dalam menyekat imigresen dari China dan India, seperti yang ditunjukkan oleh sokongannya terhadap Cukai kepala (Kanada) China. Pada tahun 1900, Laurier menaikkan cukai kepala Cina kepada 100 USD. Pada tahun 1903, ini dinaikkan lagi kepada 500 USD. Apabila beberapa orang Cina membayar 500 USD, beliau mencadangkan untuk menaikkan jumlah itu kepada 1.00 K USD. Ini bukan kali pertama Laurier menunjukkan tindakan bersifat perkauman, dan sepanjang tempohnya sebagai ahli politik, beliau mempunyai sejarah pandangan dan tindakan rasis. Pada tahun 1886, Laurier memberitahu Dewan Rakyat bahawa adalah moral bagi Kanada untuk mengambil tanah daripada "negara-negara liar" selagi kerajaan membayar pampasan yang mencukupi. Laurier juga merundingkan had kepada penghijrahan Jepun ke Kanada.

Pada Ogos 1911, Laurier meluluskan Perintah-dalam-Majlis P.C. 1911-1324 yang disyorkan oleh Menteri Dalam Negeri (Kanada), Frank Oliver. Perintah itu telah diluluskan oleh kabinet pada 12 Ogos 1911. Perintah itu bertujuan untuk menghalang orang kulit hitam Amerika melarikan diri dari segregasi di selatan Amerika, menyatakan bahawa "bangsa Negro... dianggap tidak sesuai dengan iklim dan keperluan Kanada." Perintah itu tidak pernah dipanggil, kerana usaha pegawai imigresen telah mengurangkan jumlah orang kulit hitam yang berhijrah ke Kanada. Perintah itu dibatalkan pada 5 Oktober 1911, sehari sebelum Laurier meninggalkan jawatan, oleh kabinet yang mendakwa bahawa menteri dalam negeri tidak hadir pada masa kelulusan.

5.1.5. Dasar Sosial dan Buruh

Pada Mac 1906, kerajaan Laurier memperkenalkan Akta Hari Tuhan setelah dipujuk oleh Lord's Day Alliance. Akta itu mula berkuat kuasa pada 1 Mac 1907. Ia melarang transaksi perniagaan daripada berlaku pada hari Ahad; ia juga menyekat perdagangan, buruh, rekreasi, dan akhbar pada hari Ahad. Akta itu disokong oleh buruh terancang dan hierarki Katolik Perancis Kanada tetapi ditentang oleh mereka yang bekerja dalam sektor pembuatan dan pengangkutan. Ia juga ditentang oleh Perancis Kanada kerana mereka percaya kerajaan persekutuan campur tangan dalam hal ehwal provinsi; kerajaan Quebec meluluskan Akta Hari Tuhan sendiri yang mula berkuat kuasa sehari sebelum akta persekutuan.

Pada tahun 1907, kerajaan Laurier meluluskan Akta Siasatan Pertikaian Industri, yang mewajibkan perdamaian bagi majikan dan pekerja sebelum sebarang mogok dalam utiliti awam atau perlombongan, tetapi tidak menjadikannya perlu bagi kumpulan untuk menerima laporan pendamai. Pada tahun 1908, satu sistem diperkenalkan di mana anuiti boleh dibeli dari kerajaan, yang bertujuan untuk menggalakkan peruntukan sukarela untuk usia tua.

5.2. Dasar Luar Negeri dan Hubungan Imperial

Laurier juga memainkan peranan penting dalam membentuk hubungan Kanada dengan dunia luar, terutamanya dengan United Kingdom dan Amerika Syarikat, sambil berusaha untuk meningkatkan autonomi Kanada.

5.2.1. Hubungan dengan United Kingdom

Pada 22 Jun 1897, Laurier menghadiri Jubli Berlian Ratu Victoria, iaitu ulang tahun ke-60 kenaikan takhta baginda. Di sana, beliau dianugerahkan gelaran Kesatria, dan diberi beberapa anugerah, ijazah kehormat, dan pingat. Laurier sekali lagi melawat United Kingdom pada tahun 1902, mengambil bahagian dalam Persidangan Kolonial 1902 dan pertabalan Raja Edward VII pada 9 Ogos 1902. Laurier juga mengambil bahagian dalam Persidangan Imperial 1907 dan Persidangan Imperial 1911.

Pada tahun 1899, kerajaan British meminta tentera Kanada untuk berkhidmat dalam Perang Boer Kedua. Laurier terperangkap antara tuntutan sokongan untuk tindakan ketenteraan dari Kanada Inggeris dan tentangan kuat dari Kanada Perancis. Laurier akhirnya memutuskan untuk menghantar pasukan sukarelawan, dan bukannya Militia Kanada seperti yang diharapkan oleh Britain. Kira-kira 7,000 askar Kanada berkhidmat dalam pasukan itu. Nasionalis Quebec Perancis Kanada yang lantang dan MP Liberal Henri Bourassa adalah penentang yang sangat vokal terhadap sebarang bentuk penyertaan Kanada dalam Perang Boer dan oleh itu meletak jawatan dari kaukus Liberal pada Oktober 1899.

Pada 1 Jun 1909, kerajaan Laurier menubuhkan Jabatan Hal Ehwal Luar Negeri bagi Kanada untuk mengambil kawalan yang lebih besar terhadap dasar luar negerinya.

Perlumbaan senjata tentera laut Anglo-Jerman meningkat pada tahun-tahun awal abad ke-20. Kerajaan British meminta sumber kewangan dan material untuk membantu dalam memperluas Tentera Laut Diraja British, mencetuskan perpecahan politik yang sengit di Kanada. Ramai Inggeris Kanada ingin menghantar sebanyak mungkin; ramai Perancis Kanada dan mereka yang menentang ingin menghantar apa-apa. Bertujuan untuk berkompromi, Laurier mengemukakan Akta Perkhidmatan Tentera Laut 1910 yang mewujudkan Tentera Laut Diraja Kanada. Tentera laut pada mulanya akan terdiri daripada lima krus dan enam pemusnah; pada masa krisis, ia boleh diletakkan di bawah tentera laut British. Bagaimanapun, idea itu menghadapi tentangan di kedua-dua Kanada Inggeris dan Perancis, terutamanya di Quebec di mana Bourassa menganjurkan pasukan anti-Laurier.

5.2.2. Autonomi Kanada dalam Empayar

Laurier mempunyai visi untuk peningkatan tadbir urus sendiri Kanada dan identiti yang berbeza dalam Komanwel British. Beliau ingin agar Kanada menjadi negara yang menjamin kebebasan individu dan federalisme yang terdesentralisasi, serta menganjurkan kemitraan Inggeris-Perancis di Kanada. Beliau juga berpendapat agar Kanada menjadi negara otonom dalam Empayar British, dengan sokongan kepada kesinambungan Empayar tersebut jika ia dilandaskan pada "kebebasan mutlak politik dan dagang." Beliau melihat Kanada bebas dan kebebasan sebagai kewarganegaraan, bertekad untuk mempertahankan kebebasan awam pada apa jua kos.

5.2.3. Pertikaian Sempadan Alaska

Pada tahun 1897 dan 1898, sempadan Alaska-Kanada muncul sebagai isu mendesak. Demam Emas Klondike mendorong Laurier untuk menuntut laluan sepenuhnya Kanada dari ladang emas ke pelabuhan. Kawasan itu adalah tempat yang menarik dengan banyak emas mendorong ambisi Laurier untuk menetapkan sempadan yang tepat. Laurier juga ingin menentukan siapa yang memiliki Terusan Lynn dan siapa yang mengawal akses maritim ke Yukon. Laurier dan Presiden AS William McKinley bersetuju untuk menubuhkan suruhanjaya Anglo-Amerika bersama yang akan mengkaji perbezaan dan menyelesaikan Pertikaian sempadan Alaska. Bagaimanapun, suruhanjaya ini tidak berjaya dan berakhir secara tiba-tiba pada 20 Februari 1899.

Pertikaian itu kemudiannya dirujuk kepada suruhanjaya kehakiman antarabangsa pada tahun 1903, yang merangkumi tiga ahli politik Amerika (Elihu Root, Henry Cabot Lodge, dan George Turner (ahli politik Amerika)), dua orang Kanada (Allen Bristol Aylesworth dan Louis-Amable Jetté) dan seorang British (Lord Alverstone, Lord Ketua Hakim England). Pada 20 Oktober 1903, suruhanjaya itu dengan majoriti (Root, Lodge, Turner, dan Alverstone) memutuskan untuk menyokong tuntutan kerajaan Amerika. Kanada hanya memperoleh dua pulau di bawah Terusan Portland. Keputusan itu mencetuskan gelombang sentimen anti-Amerika dan anti-British di Kanada, yang Laurier secara sementara menggalakkan.

5.2.4. Dasar Tarif dan Perdagangan

Walaupun menyokong perdagangan bebas dengan Amerika Syarikat, Laurier tidak meneruskan idea itu kerana kerajaan Amerika enggan membincangkan isu tersebut. Sebaliknya, beliau melaksanakan versi Liberal Dasar Nasional Konservatif yang nasionalis dan proteksionis dengan mengekalkan tarif yang tinggi ke atas barangan dari negara lain yang menyekat barangan Kanada. Walau bagaimanapun, beliau menurunkan tarif ke tahap yang sama seperti negara yang menerima barangan Kanada.

Pada tahun 1897, kerajaan Laurier melaksanakan pengurangan keutamaan kadar tarif sebanyak 12.5 peratus untuk negara-negara yang mengimport barangan Kanada pada kadar yang setara dengan caj minimum Kanada; kadar untuk negara-negara yang mengenakan cukai pelindung terhadap Kanada kekal sama. Secara keseluruhannya, dasar ini disokong oleh mereka yang menyokong perdagangan bebas (kerana pengurangan keutamaan) dan mereka yang menentang perdagangan bebas (kerana elemen Dasar Nasional kekal).

Kerajaan Laurier sekali lagi memperbaharui tarif pada tahun 1907. Kerajaannya memperkenalkan "tarif tiga lajur", yang menambah kadar perantaraan baru (kadar rundingan) bersama kadar keutamaan British sedia ada dan kadar umum (yang digunakan untuk semua negara yang Kanada tidak mempunyai perjanjian negara paling disukai dengannya). Kadar keutamaan dan umum kekal tidak berubah, manakala kadar perantaraan sedikit lebih rendah daripada kadar umum.

Juga pada tahun 1907, Menteri Kewangan Kanada Laurier, William Stevens Fielding, dan Menteri Marin dan Perikanan, Louis-Philippe Brodeur, merundingkan perjanjian perdagangan dengan Perancis yang menurunkan duti import ke atas beberapa barangan. Pada tahun 1909, Fielding merundingkan perjanjian untuk mempromosikan perdagangan dengan Hindia Barat British.

6. Pilihan Raya 1911 dan Kekalahan Kesalingan

Pada tahun 1911, kontroversi timbul mengenai sokongan Laurier terhadap kesalingan perdagangan dengan Amerika Syarikat. Menteri kewangannya yang lama berkhidmat, William Stevens Fielding, mencapai persetujuan yang membenarkan perdagangan bebas produk semula jadi. Perjanjian itu juga akan menurunkan tarif. Ini mendapat sokongan kuat dari kepentingan pertanian, terutamanya di Kanada Barat, tetapi ia menyebabkan ramai ahli perniagaan yang membentuk sebahagian besar asas Liberal menjauhkan diri.

Parti Konservatif Kanada (bersejarah) mengecam perjanjian itu dan memainkan ketakutan lama bahawa kesalingan akhirnya boleh membawa kepada hubungan yang lemah dengan Britain dan ekonomi Kanada yang didominasi oleh Amerika Syarikat. Mereka juga berkempen atas kebimbangan bahawa ini akan menyebabkan identiti Kanada diambil alih oleh AS dan pengilhakan Kanada oleh Amerika.

Berdepan dengan Dewan Rakyat yang tidak terkawal, termasuk ketidaksetujuan lantang dari MP Liberal Clifford Sifton, Laurier mengadakan pilihan raya persekutuan Kanada 1911 untuk menyelesaikan isu kesalingan. Konservatif meraih kemenangan dan Liberal kehilangan lebih daripada satu pertiga kerusi mereka. Pemimpin Konservatif, Robert Laird Borden, menggantikan Laurier sebagai perdana menteri. Lebih 15 tahun pemerintahan Liberal secara berturut-turut berakhir.

7. Pembangkang dan Perang Dunia I (1911-1919)

Laurier kekal sebagai pemimpin Liberal. Pada Disember 1912, beliau mula memimpin filibuster dan perjuangan menentang rang undang-undang tentera laut Konservatif sendiri yang akan memperuntukkan 35.00 M USD untuk dihantar membantu Tentera Laut Diraja British. Laurier berhujah bahawa rang undang-undang itu mengancam autonomi Kanada, dan selepas enam bulan bergelut, rang undang-undang itu dihalang oleh Senat Kanada yang dikuasai Liberal.

Laurier memimpin pembangkang semasa Perang Dunia Pertama. Beliau menyokong penghantaran pasukan sukarelawan untuk berperang, berhujah bahawa kempen sukarelawan yang intensif akan menghasilkan tentera yang mencukupi. Borden pada mulanya mempunyai sistem tentera sukarelawan, tetapi apabila permohonan mula menurun, beliau mengenakan kerahan tenaga pada musim panas 1917, yang membawa kepada Krisis Kerahan Tenaga 1917. Laurier adalah penentang yang berpengaruh terhadap kerahan tenaga, dan kedudukannya dalam hal itu mendapat pujian daripada Perancis Kanada, yang secara amnya anti-kerahan tenaga. Liberal pro-kerahan tenaga, terutamanya dari Kanada Inggeris, menyertai Borden sebagai Liberal-Unionist untuk membentuk kerajaan Union. Laurier enggan menyertai Parti Unionis, dan sebaliknya menubuhkan "Liberal Laurier", sebuah parti yang terdiri daripada Liberal yang menentang kerahan tenaga. Laurier juga menolak cadangan Perdana Menteri Borden untuk membentuk kerajaan gabungan yang terdiri daripada kedua-dua Konservatif dan Liberal, berhujah bahawa tidak akan ada pembangkang "sebenar" kepada kerajaan. Beliau juga berhujah bahawa jika Liberal menyertai, Quebec akan berasa terasing dan akan menyebabkan provinsi itu sangat dipengaruhi oleh nasionalis Perancis Kanada yang lantang Henri Bourassa, dan apa yang Laurier panggil "nasionalisme berbahaya" Bourassa yang mungkin membawa kepada Quebec berpisah dari Kanada.

Dalam pilihan raya persekutuan Kanada 1917, Liberal Laurier dikurangkan kepada rump yang kebanyakannya Perancis Kanada. Laurier menyapu bersih Quebec, memenangi 62 daripada 65 kerusi di provinsi itu, terutamanya disebabkan oleh penghormatan dan sokongan besar Perancis Kanada terhadap Laurier hasil daripada penentangannya terhadap kerahan tenaga.

Krisis Kerahan Tenaga sekali lagi mendedahkan perpecahan yang mendalam antara Perancis Kanada dan Inggeris Kanada. Kebanyakan Inggeris Kanada menyokong kerahan tenaga kerana mereka percaya ini akan mengukuhkan hubungan dengan Britain, manakala kebanyakan Perancis Kanada menentang kerahan tenaga kerana mereka tidak mahu terlibat dengan perang. Laurier kini dilihat sebagai "pengkhianat" kepada Inggeris Kanada dan Liberal Inggeris Kanada, manakala beliau dilihat sebagai "wira" bagi Perancis Kanada. Protégé Laurier dan penggantinya sebagai pemimpin parti, William Lyon Mackenzie King, menyatukan puak Inggeris dan Perancis Parti Liberal, membawanya kepada kemenangan ke atas Konservatif dalam pilihan raya persekutuan Kanada 1921.

Selepas pilihan raya, Laurier masih kekal sebagai pemimpin Liberal dan Pembangkang. Apabila Perang Dunia I berakhir pada 11 November 1918, beliau menumpukan usahanya untuk membina semula dan menyatukan semula Parti Liberal.

8. Kehidupan Peribadi

Wilfrid Laurier mengahwini Zoé Lafontaine di Montreal pada 13 Mei 1868. Beliau adalah anak perempuan G.N.R. Lafontaine dan isteri pertamanya, Zoé Tessier yang dikenali sebagai Zoé Lavigne. Isteri Laurier, Zoé, dilahirkan di Montreal dan dididik di sana di Sekolah Bon Pasteur, dan di Biara Sisters of the Sacred Heart, St. Vincent de Paul. Pasangan itu tinggal di Arthabaskaville sehingga mereka berpindah ke Ottawa pada tahun 1896. Beliau adalah salah seorang naib presiden dalam pembentukan Majlis Wanita Kebangsaan dan merupakan naib presiden kehormat Order Jururawat Victoria. Pasangan itu tidak mempunyai anak.

Bermula pada tahun 1878 dan selama kira-kira dua puluh tahun semasa berkahwin dengan Zoé, Laurier mempunyai "hubungan yang tidak jelas" dengan seorang wanita yang sudah berkahwin, Émilie Barthe. Zoé bukanlah seorang intelektual; Émilie adalah, dan menikmati kesusasteraan dan politik seperti Wilfrid, yang hatinya dimenangi. Khabar angin mengatakan beliau melahirkan seorang anak lelaki, Armand Lavergne, bersamanya, namun Zoé kekal bersamanya sehingga kematiannya.

9. Kematian dan Penggantian

Laurier meninggal dunia akibat strok pada 17 Februari 1919, ketika masih memegang jawatan sebagai pemimpin pembangkang. Walaupun beliau telah kalah dalam pilihan raya yang sengit dua tahun sebelumnya, beliau dicintai di seluruh negara kerana "senyumannya yang hangat, rasa gayanya, dan 'cara-cara cerianya'." 50,000 hingga 100,000 orang membanjiri jalan-jalan Ottawa ketika perarakan pengebumiannya berarak ke tempat peristirahatan terakhirnya di Tanah Perkuburan Notre-Dame (Ottawa). Jenazahnya akhirnya ditempatkan dalam sarkofagus batu, dihiasi dengan ukiran sembilan patung wanita berkabung, mewakili setiap provinsi dalam kesatuan. Isterinya, Zoé Laurier, meninggal dunia pada 1 November 1921, dan ditempatkan di makam yang sama.

William Lyon Mackenzie King, bekas Menteri Buruh Kanada Laurier, secara kekal menggantikan beliau sebagai pemimpin Liberal. King mengalahkan bekas Menteri Kewangan Kanada Laurier, William Stevens Fielding, dengan tipis. Menurut Zoé, Fielding adalah pilihan Laurier untuk pemimpin seterusnya; Laurier percaya Fielding mempunyai peluang terbaik untuk memulihkan perpaduan dalam parti.

10. Legasi dan Penilaian

Secara keseluruhannya, usaha Laurier untuk kekal neutral antara Inggeris Kanada dan Perancis Kanada, serta usahanya untuk mencari jalan tengah antara kedua-dua kumpulan etnik telah membuka jalan baginya untuk berada di kedudukan antara tiga perdana menteri Kanada teratas. Walaupun beliau seorang Perancis Kanada, beliau tidak sepenuhnya menerima tuntutan Perancis Kanada untuk memansuhkan larangan Manitoba terhadap pembiayaan awam untuk sekolah Katolik, mahupun beliau sepenuhnya menerima tuntutan mereka untuk menolak menghantar tentera Kanada untuk berperang dalam Perang Boer. Walau bagaimanapun, dalam kesemua tujuh pilihan raya yang beliau sertai, majoriti daerah Quebec diserahkan kepada Parti Liberalnya. Meskipun terdapat satu pengecualian ketara pada pilihan raya persekutuan Kanada 1958, Parti Liberal terus mendominasi politik persekutuan di Quebec sehingga pilihan raya persekutuan Kanada 1984. Laurier pernah berkata, "Jalan saya sentiasa, pada waktu malam, tiang api, dan pada waktu siang tiang awan, menuju dasar Kanada yang benar tentang kesederhanaan, perdamaian."

11. Impak kepada Politik Kanada

Laurier membina Quebec sebagai pangkalan untuk Parti Liberal pada akhir tahun 1800-an. Quebec telah menjadi kubu kuat Konservatif selama beberapa dekad kerana konservatisme sosial provinsi itu dan pengaruh Gereja Katolik Roma, yang tidak mempercayai anti-klerikalisme Liberal. Pengasingan yang semakin meningkat bagi Perancis Kanada dari Parti Konservatif kerana hubungannya dengan Orang Oranye anti-Perancis, anti-Katolik di Kanada Inggeris membantu Parti Liberal. Selepas kejatuhan Parti Konservatif Quebec (bersejarah), Laurier membina kubu kuat di Perancis Kanada dan di kalangan umat Katolik di seluruh Kanada. Walau bagaimanapun, paderi Katolik di Quebec berulang kali memberi amaran kepada jemaah mereka agar tidak mengundi Liberal. Slogan mereka ialah le ciel est bleu, l'enfer est rouge_{syurga berwarna biru, neraka berwarna merah}^{Bahasa Perancis} ("syurga berwarna biru, neraka berwarna merah", merujuk kepada warna tradisional parti Konservatif dan Liberal).

Kontroversi Krisis Kerahan Tenaga pada tahun 1917 juga mendedahkan perpecahan yang mendalam antara Perancis Kanada dan Inggeris Kanada. Walaupun Laurier dilihat sebagai "pengkhianat" oleh sebilangan Inggeris Kanada, beliau menjadi "wira" bagi Perancis Kanada kerana penentangannya terhadap kerahan tenaga. Warisan Laurier dalam menyatukan puak-puak ini kemudiannya diteruskan oleh penggantinya, William Lyon Mackenzie King, yang memimpin Parti Liberal kepada kemenangan pada pilihan raya 1921.

12. Pengiktirafan dan Penghormatan

Laurier telah diabadikan melalui pelbagai tapak, gelaran, dan simbol di seluruh Kanada.

12.1. Tapak Sejarah Negara

Laurier diperingati oleh tiga Tapak Bersejarah Nasional Kanada.

• Tapak Bersejarah Nasional Sir Wilfrid Laurier** terletak di tempat kelahirannya, Saint-Lin-Laurentides, Quebec, sebuah bandar 60 km di utara Montreal. Penubuhannya mencerminkan keinginan awal untuk bukan sahaja menandakan tempat kelahirannya (plak pada tahun 1925 dan monumen pada tahun 1927), tetapi untuk mewujudkan makam untuk Laurier pada tahun 1930-an. Walaupun terdapat keraguan awal dan pengesahan kemudian bahawa rumah yang ditetapkan sebagai tempat kelahiran bukan milik Laurier atau di tapak asalnya, pembangunannya, dan pembinaan muzium, memenuhi matlamat untuk menghormati lelaki itu dan mencerminkan kehidupan awalnya.

Kediaman bata Laurier di Ottawa dikenali sebagai **Tapak Bersejarah Nasional Laurier House**, di sudut apa yang kini dikenali sebagai Laurier Avenue dan Chapel Street. Dalam wasiat mereka, keluarga Laurier menyerahkan rumah itu kepada Perdana Menteri William Lyon Mackenzie King, yang seterusnya menderma ia kepada Kanada selepas kematiannya. Kedua-dua tapak ini diuruskan oleh Taman Kanada sebagai sebahagian daripada sistem taman nasional.

Pada November 2011, Universiti Wilfrid Laurier di Waterloo, Ontario, merasmikan sebuah patung yang menggambarkan Wilfrid Laurier muda sedang duduk di bangku, berfikir.

12.2. Penghormatan Lain

Laurier menerima penghormatan bergelar termasuk:

• Pronominal "Yang Berhormat" dan postnominal "PC" seumur hidup kerana dilantik sebagai ahli Majlis Privi Ratu untuk Kanada pada 8 Oktober 1877.
• Pronominalnya dinaik taraf kepada "Yang Amat Berhormat" apabila beliau dilantik sebagai ahli Majlis Privi United Kingdom dalam Penghormatan Jubli Berlian 1897.
• Pronominal "Sir" dan postnominal "GCMG" sebagai Knight Grand Cross dari Order of Saint Michael dan Saint George, yang dikurniakan dalam Penghormatan Jubli Berlian 1897.
• Ijazah Kehormat Doktor Undang-Undang (LL.D.) dari Universiti Edinburgh dan Kebebasan Bandar Edinburgh pada 26 Julai 1902, ketika beliau melawat bandar itu semasa berada di negara itu untuk pertabalan Raja Edward VII.
• Hari Sir Wilfrid Laurier disambut setiap tahun pada 20 November, tarikh kelahirannya.
• Laurier digambarkan pada beberapa wang kertas yang dikeluarkan oleh Bank Kanada:
  • Wang kertas 1.00 K CAD dalam Siri 1935 (wang kertas) dan Siri 1937 (wang kertas).
  • Wang kertas 5 CAD dalam siri Pemandangan Kanada (wang kertas), 1972 dan 1979, siri Burung Kanada (wang kertas), 1986, siri Siri Perjalanan (wang kertas), 2002 dan siri Frontier, 2013.
• Laurier telah muncul pada sekurang-kurangnya tiga setem pos, yang dikeluarkan pada tahun 1927 (dua) dan 1973.

Banyak tapak dan mercu tanda dinamakan sempena Laurier. Ini termasuk:

• Gunung Sir Wilfrid Laurier, puncak tertinggi di Banjaran Premier British Columbia, berhampiran Gunung Robson.
• Sir Wilfrid Laurier Elementary, di Vancouver, British Columbia.
• Laurier Avenue, di Milton, Ontario.
• Avenue Laurier, di Shawinigan, Quebec.
• Mont-Laurier, Quebec.
• Laurier Boulevard, dan Laurier Hill, di Brockville, Ontario.
• Avenue Laurier, di Montreal, Quebec.
• Boulevard Laurier, di Bandar Quebec, Quebec.
• Laurier Avenue, di Ottawa, Ontario.
• Laurier Avenue, di Deep River, Ontario.
• Laurier Street, di North Bay, Ontario.
• Rue Laurier, di Casselman, Ontario.
• Rue Laurier Street, di Rockland, Ontario.
• Kejiranan Laurier Heights, termasuk Laurier Drive dan Sekolah Laurier Heights, di Edmonton, Alberta.
• Laurier Drive, di kejiranan Taman Konfederasi Saskatoon, di mana kebanyakan jalan dinamakan sempena bekas perdana menteri Kanada.
• Daerah pilihan raya provinsi Laurier-Dorion (penghormatan bersama ahli politik Kanada Antoine-Aimé Dorion).
• Daerah pilihan raya persekutuan Laurier-Sainte-Marie.
• Universiti Wilfrid Laurier (sebelum ini dikenali sebagai Waterloo Lutheran University), sebuah universiti yang dibiayai awam di Waterloo, Ontario, dengan kampus di Brantford dan Milton.
• Stesen Metro Montreal, Laurier (Metro Montreal).
• CCGS Sir Wilfrid Laurier.
• Château Laurier, sebuah hotel terkemuka di pusat bandar Ottawa dan tapak bersejarah negara.
• Sir Wilfrid Laurier Public School di Markham, Ontario.
• Lembaga Sekolah Sir Wilfrid Laurier, sebuah lembaga sekolah Inggeris di Quebec; lembaga sekolah ini berkhidmat di wilayah Laval, Laurentides, dan Lanaudière di Quebec.
• Sekolah Menengah Sir Wilfrid Laurier (London, Ontario) di London, Ontario.
• Sekolah Menengah Sir Wilfrid Laurier (Ottawa) di Ottawa, Ontario.
• Institut Kolej Sir Wilfrid Laurier di Scarborough, Ontario.

13. Perlantikan Mahkamah Agung

Wilfrid Laurier menasihati Gabenor Jeneral Kanada untuk melantik individu berikut ke Mahkamah Agung Kanada:

• Sir Louis Henry Davies (25 September 1901 - 1 Mei 1924)
• David Mills (8 Februari 1902 - 8 Mei 1903)
• Sir Henri Elzéar Taschereau (sebagai Ketua Hakim Negara 21 November 1902 - 2 Mei 1906; dilantik sebagai Hakim Puisne di bawah Perdana Menteri Mackenzie, 7 Oktober 1878)
• John Douglas Armour (21 November 1902 - 11 Julai 1903)
• Wallace Nesbitt (16 Mei 1903 - 4 Oktober 1905)
• Albert Clements Killam (8 Ogos 1903 - 6 Februari 1905)
• John Idington (10 Februari 1905 - 31 Mac 1927)
• James Maclennan (5 Oktober 1905 - 13 Februari 1909)
• Sir Charles Fitzpatrick (sebagai Ketua Hakim Negara, 4 Jun 1906 - 21 November 1918)
• Sir Lyman Poore Duff (27 September 1906 - 2 Januari 1944)
• Louis-Philippe Brodeur (11 Ogos 1911 - 10 Oktober 1923)

14. Dalam Budaya Popular

Wilfrid Laurier muncul sebagai pemimpin peradaban Kanada dalam permainan video 4X, Sid Meier's Civilization VI.

15. Rekod Pilihan Raya

Berikut adalah ringkasan keputusan pilihan raya Sir Wilfrid Laurier sepanjang kerjaya politiknya.