William Wyler

1.1. Kelahiran dan Keluarga

Wyler dilahirkan dengan nama Willi Wyler (atau Wilhelm Weiller dalam sesetengah catatan) pada 1 Julai 1902. Bapanya, Leopold, adalah seorang kelahiran Switzerland yang bermula sebagai penjual bergerak tetapi kemudian menjadi pengusaha kedai pakaian lelaki yang berjaya di Mulhouse. Ibunya, Melanie (née Auerbach), adalah kelahiran Jerman dan merupakan sepupu kepada Carl Laemmle, pengasas Universal Pictures. Hubungan keluarga ini memainkan peranan penting dalam permulaan kerjaya Wyler di Hollywood.

1.2. Zaman Kanak-kanak dan Pendidikan

Semasa zaman kanak-kanak Wyler, beliau bersekolah di beberapa tempat dan mendapat reputasi sebagai "seorang yang agak nakal", sering diusir lebih daripada sekali kerana salah laku. Ibunya sering membawanya dan abangnya, Robert Wyler, ke konsert, opera, dan teater, serta pawagam awal. Kadang-kadang di rumah, keluarganya dan rakan-rakan mereka akan mengadakan persembahan teater amatur untuk hiburan peribadi. Walaupun pada mulanya beliau mempelajari muzik di Paris dan tidak berminat dengan perniagaan keluarga, minat seni yang ditanamkan oleh ibunya ini mungkin telah membentuk asas untuk kerjaya filemnya kelak.

1.3. Penghijrahan ke Amerika dan Kerjaya Awal

Wyler sepatutnya mewarisi perniagaan kedai pakaian keluarga di Mulhouse, Perancis. Selepas Perang Dunia I, beliau menghabiskan setahun yang suram bekerja di Paris menjual baju dan tali leher. Beliau sangat miskin sehingga sering menghabiskan masanya merayau di daerah Place Pigalle. Setelah menyedari bahawa Willy tidak berminat dengan perniagaan kedai pakaian, ibunya, Melanie, menghubungi sepupu jauhnya, Carl Laemmle, pemilik Universal Studios, mengenai peluang untuknya.

Laemmle mempunyai kebiasaan datang ke Eropah setiap tahun, mencari pemuda-pemuda yang menjanjikan untuk bekerja di Amerika Syarikat. Pada tahun 1921, Wyler, ketika mengembara sebagai warga Switzerland (status bapanya secara automatik memberikan kewarganegaraan Switzerland kepada anak-anaknya), bertemu Laemmle yang mengupahnya untuk bekerja di Universal Studios di New York. Wyler berkata: "Amerika kelihatan sejauh bulan." Beliau menaiki kapal ke New York bersama Laemmle untuk perjalanan pulang, dan di atas kapal yang sama, Wyler bertemu seorang pemuda Czech bernama Paul Kohner (kemudian menjadi ejen bebas terkenal). Walau bagaimanapun, keseronokan perjalanan kelas pertama mereka tidak bertahan lama, kerana mereka mendapati mereka perlu membayar balik kos tambang daripada pendapatan mingguan mereka sebanyak 25 USD sebagai utusan kepada Universal Pictures. Setelah bekerja di New York selama beberapa tahun, dan juga berkhidmat dalam Pengawal Kebangsaan Tentera New York selama setahun, Wyler berpindah ke Hollywood untuk menjadi seorang pengarah.

2.1. Kerjaya Awal dan Filem Senyap (1923-1929)

Sekitar tahun 1923, Wyler tiba di Los Angeles dan mula bekerja di Universal Studios dalam "swing gang", membersihkan pentas dan memindahkan set. Peluangnya datang apabila beliau diupah sebagai pembantu editor kedua. Tetapi etika kerjanya tidak sekata, dan beliau sering menyelinap keluar dan bermain biliard di dewan pool di seberang jalan dari studio, atau menganjurkan permainan kad semasa waktu bekerja. Selepas beberapa pasang surut (termasuk dipecat), Wyler menumpukan semua usahanya untuk menjadi seorang pengarah. Beliau bermula sebagai pembantu pengarah ketiga dan menjelang tahun 1925 beliau menjadi pengarah termuda di Universal, mengarahkan filem-filem Western yang terkenal dihasilkan oleh Universal. Wyler begitu asyik dengan kerjanya sehingga beliau akan bermimpi tentang "cara-cara yang berbeza (untuk seorang pelakon) menaiki kuda". Dalam beberapa filem satu-gelendong, beliau akan menyertai pasukan pengejar dalam pengejaran 'orang jahat' yang tidak dapat dielakkan.

Beliau mengarahkan filem bukan Western pertamanya, Anybody Here Seen Kelly?, yang kini hilang, pada tahun 1928. Ini diikuti oleh filem separa bersuara pertamanya, The Shakedown dan The Love Trap. Beliau membuktikan dirinya sebagai seorang pengarah yang berkemampuan. Pada tahun 1928 beliau menjadi warganegara Amerika Syarikat. Filem bersuara penuh pertamanya, dan produksi bersuara pertama Universal yang difilemkan sepenuhnya di lokasi, ialah Hell's Heroes, difilemkan di Gurun Mojave pada tahun 1929.

2.2. Era Filem Bersuara dan Pencapaian Nama (1930-an)

Pada awal tahun 1930-an, Wyler mengarahkan pelbagai jenis filem di Universal, daripada drama berprofil tinggi seperti The Storm bersama Bebe Daniels, A House Divided bersama Walter Huston, dan Counsellor at Law bersama John Barrymore, hingga komedi seperti Her First Mate bersama Zasu Pitts dan The Good Fairy bersama Margaret Sullavan. Beliau menjadi terkenal kerana desakannya untuk mengambil semula babak berkali-kali, menghasilkan persembahan yang sering memenangi anugerah dan mendapat pujian kritikal daripada pelakon-pelakonnya. Selepas meninggalkan Universal, beliau memulakan kerjasama yang panjang dengan Samuel Goldwyn di mana beliau mengarahkan filem-filem klasik seperti Dodsworth (1936) di mana beliau memperoleh pencalonan pertamanya untuk Anugerah Akademi untuk Pengarah Terbaik. Filem ini dibintangi oleh Walter Huston, Ruth Chatterton dan Mary Astor, "mencetuskan larian 20 tahun kegemilangan yang hampir tidak terputus." Beliau juga mengarahkan These Three (1936) bersama Miriam Hopkins dan Merle Oberon, Dead End (1937) bersama Humphrey Bogart, Wuthering Heights (1939) bersama Laurence Olivier dan Merle Oberon, The Westerner (1940) bersama Gary Cooper dan Walter Brennan, The Little Foxes (1941) bersama Bette Davis, dan The Best Years of Our Lives (1946) bersama Myrna Loy dan Fredric March.

Gaya visual Wyler mempelopori pengambilan babak yang panjang dan tidak terpotong dalam apa yang kemudian dikenali sebagai sinematografi fokus dalam - penggunaan lensa yang dapat merangkumi keseluruhan kedalaman bilik, mengekalkan segala-galanya dalam fokus, iaitu kedalaman medan, dan dengan itu dapat mengandungi perubahan dramatik dalam pencahayaan dan pergerakan watak dalam babak yang sama. Dalam hal ini, beliau bekerjasama dengan jurukamera perintis Citizen Kane (1940), Gregg Toland. Gregg Toland merakam tiga daripada filem pengarah yang paling terkenal: Wuthering Heights (1939), di mana penggunaan sudut rendah, bayang-bayang gelap, dan penyebaran cahaya oleh Toland memenangi Oscar untuk sinematografi terbaik; seterusnya dalam adaptasi Lillian Hellman dari drama panggungnya yang menyengat, The Little Foxes, ke dalam filem Wyler tahun 1941, yang menyaksikan Wyler dan Toland bekerjasama rapat untuk membawa fokus dalam yang tajam dari Citizen Kane untuk diterapkan pada kisah lain tentang kekayaan keluarga yang menghancurkan jiwa - termasuk mencipta skema solekan serba putih untuk bintangnya, Bette Davis, menyampaikan kekosongan jiwanya. Ketiga, dan yang paling terkenal, ialah karya Toland dalam salah satu filem terakhir jurukamera itu, karya agung Wyler yang menyayat hati, The Best Years of Our Lives (1946). Kisah tiga anggota tentera Amerika yang berjuang untuk menyesuaikan diri dengan kehidupan awam selepas berjuang dalam Perang Dunia II menyentuh hati penonton pasca perang. Contoh-contoh fokus dalam yang tidak dapat dilupakan di sini termasuk babak kompleks di mana ketiga-tiga lelaki itu akhirnya berada di bar yang sama, tidak dapat tinggal di rumah, dan, dalam babak penutupnya yang kuat, perkahwinan keluarga yang ramai bersurai, hanya meninggalkan dua kekasih muda yang saling memandang di seberang ruang tamu yang kosong, seolah-olah terpaku di tempat, seperti kamera. Ketiga-tiga filem ini dihiasi dengan pelbagai Oscar.

Bette Davis menerima tiga pencalonan Oscar untuk karyanya di bawah arahan Wyler, dan memenangi Oscar keduanya untuk persembahannya dalam filem Wyler tahun 1938 Jezebel. Beliau memberitahu Merv Griffin pada tahun 1972 bahawa Wyler melatihnya dengan filem itu untuk menjadi "pelakon yang jauh, jauh lebih baik" daripada sebelumnya. Beliau teringat sebuah babak yang hanya sebaris paragraf dalam skrip, tetapi "tanpa sepatah kata dialog, Willy mencipta babak yang penuh kuasa dan ketegangan. Ini adalah pembikinan filem pada tahap tertinggi," katanya. "Sebuah babak yang begitu mendebarkan sehingga saya tidak pernah berhenti kagum dengan arahannya." Semasa ucapan penerimaannya apabila beliau menerima Anugerah Pencapaian Sepanjang Hayat AFI pada tahun 1977, beliau mengucapkan terima kasih kepadanya. Davis sendiri menyimpulkan, "Dialah yang membantu saya merealisasikan potensi penuh saya sebagai seorang pelakon. Saya bertemu tandingan saya dalam pengarah yang sangat kreatif dan berbakat ini."

Laurence Olivier, yang diarahkan oleh Wyler dalam Wuthering Heights (1939) untuk pencalonan Oscar pertamanya, memuji Wyler kerana mengajarnya cara berlakon untuk layar, walaupun sering bertelagah dengan Wyler. Olivier kemudian memegang rekod untuk pencalonan terbanyak dalam kategori Pelakon Terbaik sebanyak sembilan kali, terikat dengan Spencer Tracy. Pengkritik Frank S. Nugent menulis dalam New York Times, "William Wyler telah mengarahkannya dengan luar biasa. Ia, tidak syak lagi, salah satu filem paling terkemuka tahun ini." Variety menggambarkan persembahan Olivier sebagai "fantastik... beliau bukan sahaja membawa keyakinan kepada wataknya tetapi menterjemahkan dengan bijak kualiti mistiknya." Olivier juga pernah menyatakan, "Jika ada pelakon filem yang menghadapi masalah dengan kerjayanya, tidak dapat menguasai medium dan, bagaimanapun, tertanya-tanya sama ada ia berbaloi, biarkan dia berdoa untuk bertemu seorang lelaki seperti William Wyler."

Lima tahun kemudian, pada tahun 1944, semasa melawat London, Wyler bertemu dengan Olivier dan isterinya, pelakon Vivien Leigh. Beliau menjemputnya untuk melihat persembahannya dalam The Doctor's Dilemma, dan Olivier memintanya untuk mengarahkannya dalam filem yang dirancang, Henry V. Tetapi Wyler berkata beliau "bukan pakar Shakespeare" dan menolak tawaran itu.

Pada tahun 1950, Wyler dan Olivier membuat filem kedua bersama, Carrie, yang tidak berjaya secara komersial. Walau bagaimanapun, beberapa pengkritik menyatakan bahawa ia tetap mengandungi persembahan filem terbaik Olivier, tetapi kerana ceritanya yang kuno, filem itu sangat kurang dihargai. Pada pendapat pengkritik Michael Billington: "Jika ada keadilan di dunia, Laurence Olivier akan mendapat Oscar untuk persembahannya yang tidak dapat dilupakan dalam Carrie."

Pengarah dan penulis skrip John Huston adalah rakan rapat Wyler sepanjang kerjayanya. Ketika beliau berusia dua puluh lapan tahun dan tidak berwang, tidur di taman-taman di London, Huston kembali ke Hollywood untuk melihat sama ada beliau boleh mencari pekerjaan. Wyler, empat tahun lebih tua daripadanya, telah bertemu Huston ketika beliau mengarahkan bapanya, Walter Huston, dalam A House Divided pada tahun 1931, dan mereka bergaul dengan baik. Wyler membaca cadangan dialog yang diberikan Huston kepada bapanya Walter dan mengupah John untuk mengusahakan dialog untuk skrip. Beliau kemudian memberi inspirasi kepada Huston untuk menjadi seorang pengarah dan menjadi "mentor awal"nya. Apabila Amerika Syarikat memasuki Perang Dunia II pada tahun 1941, Wyler, Huston, Anatole Litvak dan Frank Capra, yang kesemuanya adalah pengarah, mendaftar pada masa yang sama. Kemudian dalam kerjayanya, Huston mengenang persahabatannya dengan Wyler semasa temu bual: "Willy pastinya rakan terbaik saya dalam industri.... Kami serta-merta mempunyai banyak persamaan.... Willy menyukai perkara yang saya sukai. Kami akan pergi ke Mexico. Kami akan pergi ke gunung. Dan kami akan berjudi. Beliau adalah teman yang hebat.... Beliau sama-sama mampu memainkan Beethoven dengan biolanya, memandu laju di bandar dengan motosikalnya, atau meluncur menuruni lereng salji yang curam."

2.3. Perkhidmatan Semasa Perang Dunia II dan Dokumentari

Pada tahun 1941, Wyler mengarahkan Mrs. Miniver, berdasarkan novel tahun 1940; ia adalah kisah sebuah keluarga Inggeris kelas menengah yang menyesuaikan diri dengan perang di Eropah dan pengeboman The Blitz di London. Ia dibintangi oleh Greer Garson dan Walter Pidgeon. Pidgeon pada mulanya ragu-ragu untuk mengambil peranan itu, sehingga rakan pelakon Paul Lukas memberitahunya, "Anda akan mendapati bekerja dengan Wyler adalah pengalaman paling menyeronokkan yang pernah anda alami, dan begitulah yang berlaku." Pidgeon mengenang: "Satu perkara yang akan menjadi penyesalan besar dalam hidup saya ialah jika saya berjaya mengelak daripada melakukan Mrs. Miniver." Beliau menerima pencalonan Oscar pertamanya untuk peranannya, manakala bintang bersamanya, Greer Garson, memenangi Anugerah Akademi pertamanya dan satu-satunya untuk persembahannya.

Idea filem itu kontroversi kerana ia bertujuan untuk menyebabkan Amerika Syarikat menjadi kurang pemencilan. Difahamkan bahawa dengan melihat penderitaan warga Britain yang digambarkan dalam cerita fiksyen, rakyat Amerika mungkin lebih bersedia untuk membantu Britain semasa usaha perang mereka. Filem itu berjaya dalam tujuan propagandanya, menimbulkan simpati terhadap rakyat Britain dengan menunjukkan Britain semasa hari-hari paling gelap perang. Bertahun-tahun kemudian, setelah beliau sendiri berada dalam perang, Wyler berkata bahawa filem itu "hanya menyentuh permukaan perang... Ia tidak lengkap."

Duta Besar A.S. ke United Kingdom Joseph Kennedy memberitahu studio untuk berhenti membuat filem pro-Britain dan anti-Jerman, kerana beliau percaya bahawa kekalahan Britain akan berlaku. Tetapi penerbit MGM Eddie Mannix tidak bersetuju, mengatakan bahawa "seseorang harus memberi penghormatan kepada England. Dan walaupun kita kehilangan 100.00 K USD, itu akan baik-baik saja." Mrs. Miniver kemudian memenangi enam Anugerah Akademi, menjadi filem box office teratas pada tahun 1942. Ia adalah Anugerah Akademi pertama Wyler untuk Pengarah Terbaik.

Presiden Roosevelt dan Perdana Menteri Britain Winston Churchill kedua-duanya menyukai filem itu, kata sejarawan Emily Yellin, dan Roosevelt mahu cetakan dihantar segera ke pawagam di seluruh negara. Rangkaian radio Voice of America menyiarkan ucapan menteri dari filem itu, majalah mencetaknya semula, dan ia disalin ke risalah dan dijatuhkan di atas Eropah yang diduduki Jerman. Churchill menghantar telegram kepada ketua MGM Louis B. Mayer mendakwa bahawa "Mrs. Miniver adalah propaganda bernilai 100 kapal perang." Bosley Crowther menulis dalam ulasannya di New York Times bahawa Mrs. Miniver adalah filem terbaik yang pernah dibuat mengenai perang, "dan penghormatan yang paling mulia kepada Britain."

Antara tahun 1942 dan 1945, Wyler secara sukarela berkhidmat sebagai mejar dalam Tentera Udara Tentera Amerika Syarikat dan mengarahkan sepasang dokumentari: The Memphis Belle: A Story of a Flying Fortress (1944), mengenai Boeing B-17 dan krew Tentera Udara A.S.; dan Thunderbolt! (1947), menonjolkan skuadron pesawat pejuang-pengebom P-47 di Laut Mediterranean. Wyler memfilemkan The Memphis Belle dengan risiko peribadi yang besar, terbang di atas wilayah musuh dalam misi pengeboman sebenar pada tahun 1943; dalam satu penerbangan, Wyler pengsan akibat kekurangan oksigen. Rakan Wyler, jurukamera Harold J. Tannenbaum, seorang Leftenan Pertama, ditembak jatuh dan terkorban semasa penggambaran. Pengarah Steven Spielberg menggambarkan penggambaran Memphis Belle oleh Wyler dalam siri Netflix 2017, Five Came Back. Sebelum ditugaskan ke Tentera Udara, Wyler diupah untuk mengarahkan dokumentari The Negro Soldier mengenai orang Afrika Amerika dalam Angkatan Tentera Amerika Syarikat.

Semasa mengerjakan Thunderbolt!, Wyler terdedah kepada bunyi yang begitu kuat sehingga beliau pengsan. Apabila beliau sedar, beliau mendapati beliau pekak di satu telinga. Pendengaran separa dengan bantuan alat bantu pendengaran akhirnya kembali bertahun-tahun kemudian. Wyler kembali dari Perang sebagai leftenan kolonel dan seorang veteran kurang upaya.

2.4. Kejayaan Pasca-Perang dan Filem Utama (1946-1959)

Kembali dari Perang dan tidak pasti sama ada beliau boleh bekerja semula, Wyler beralih kepada subjek yang beliau kenali dengan baik dan mengarahkan sebuah filem yang menangkap suasana negara ketika ia beralih kepada keamanan selepas perang, The Best Years of Our Lives (1946). Kisah kepulangan tiga veteran dari Perang Dunia II ini mendramatisasikan masalah veteran yang kembali dalam penyesuaian mereka kembali ke kehidupan awam. Boleh dikatakan filemnya yang paling peribadi, Best Years mengambil pengalaman Wyler sendiri kembali ke rumah keluarganya selepas tiga tahun di medan perang. The Best Years of Our Lives memenangi Anugerah Akademi untuk Pengarah Terbaik (yang kedua bagi Wyler) dan Anugerah Akademi untuk Filem Terbaik, serta enam Anugerah Akademi lain termasuk satu Anugerah Kehormat Akademi.

Pada tahun 1949, Wyler mengarahkan The Heiress, yang memperoleh Olivia de Havilland Oscar keduanya dan meraih Oscar tambahan untuk Reka Bentuk Seni Terbaik, Reka Bentuk Kostum Terbaik, dan Muzik Terbaik. Filem ini dianggap oleh sesetengah pihak sebagai kemuncak dalam kerjayanya, "yang boleh menimbulkan rasa iri hati walaupun pada pelakon yang paling serba boleh dan berjaya," menurut seorang pengkritik. De Havilland telah melihat pementasan itu di New York dan merasakan beliau boleh memainkan watak utama dengan sempurna. Beliau kemudian menghubungi Wyler untuk meyakinkannya agar Paramount membeli hak filem itu. Beliau terbang ke New York untuk melihat pementasan itu dan terharu dengan ceritanya, memujuk studio untuk membelinya. Bersama de Havilland, beliau berjaya mendapatkan Montgomery Clift dan Ralph Richardson untuk berlakon bersama.

Pada tahun 1951, Wyler menerbitkan dan mengarahkan Kirk Douglas dan Eleanor Parker dalam Detective Story, menggambarkan sehari dalam kehidupan pelbagai orang dalam skuad detektif. Lee Grant dan Joseph Wiseman membuat penampilan sulung mereka di layar dalam filem itu, yang dicalonkan untuk empat Anugerah Akademi, termasuk satu untuk Grant. Pengkritik Bosley Crowther memuji filem itu, menggambarkannya sebagai "filem yang pantas, menarik oleh penerbit-pengarah William Wyler, dengan bantuan pelakon yang baik dan responsif."

Carrie dikeluarkan pada tahun 1952 dibintangi oleh Jennifer Jones dalam peranan utama dan Laurence Olivier sebagai Hurstwood. Eddie Albert memainkan Charles Drouet. Carrie menerima dua pencalonan Anugerah Akademi: Reka Bentuk Kostum (Edith Head), dan Reka Bentuk Seni Terbaik (Hal Pereira, Roland Anderson, Emile Kuri). Wyler keberatan untuk melakonkan Jennifer Jones, dan penggambaran kemudiannya diganggu oleh pelbagai masalah. Jones tidak mendedahkan bahawa beliau hamil; Wyler sedang berkabung atas kematian anak lelakinya yang berusia setahun; Olivier mengalami sakit kaki yang menyakitkan, dan beliau mula tidak menyukai Jones. Hollywood sedang bergelut di bawah kesan McCarthyisme, dan studio takut untuk mengedarkan filem yang boleh diserang sebagai tidak bermoral. Akhirnya, pengakhiran diubah dan filem itu dipotong untuk menjadikannya lebih positif dalam nada.

Semasa tempoh pasca perang segera, Wyler mengarahkan beberapa filem yang mendapat pujian kritikal dan berpengaruh. Roman Holiday (1953) memperkenalkan Audrey Hepburn kepada penonton A.S. dalam peranan utama pertamanya, memenangi Anugerah Akademi untuk Pelakon Terbaik. Wyler berkata mengenai Hepburn bertahun-tahun kemudian, ketika menggambarkan pelakon yang benar-benar hebat, "Dalam liga itu hanya ada Garbo, dan Hepburn yang lain, dan mungkin Bergman. Ia adalah kualiti yang jarang, tetapi memang anda tahu apabila anda telah menemukannya." Filem itu menjadi hit segera, juga memenangi Reka Bentuk Kostum Terbaik (Edith Head), dan Penulisan Terbaik (Dalton Trumbo). Hepburn akhirnya akan melakukan tiga filem dengan Wyler, yang menurut anaknya adalah salah seorang pengarah paling penting dalam kerjayanya.

Friendly Persuasion (1956) dianugerahkan Palme d'Or (Palm Emas) di Festival Filem Cannes. Dan pada tahun 1959, Wyler mengarahkan Ben-Hur, yang memenangi 11 Oscar, satu pencapaian yang tidak dapat ditandingi sehingga Titanic pada tahun 1997 dan The Lord of the Rings: The Return of the King pada tahun 2003. Beliau juga telah membantu dalam produksi versi 1925.

Wyler dan bintangnya, Charlton Heston, kedua-duanya tahu apa maksud filem itu untuk MGM, yang mempunyai pelaburan besar dalam hasilnya, dengan bajet filem itu telah meningkat daripada 7.00 M USD kepada 15.00 M USD, dan hakikat bahawa MGM sudah berada dalam keadaan kewangan yang teruk. Mereka sedar bahawa jika ia gagal di box office, MGM mungkin muflis.

Filem itu, seperti banyak epik, sukar dibuat. Apabila Heston ditanya babak mana yang paling beliau nikmati, beliau berkata "Saya tidak menikmati mana-mana daripadanya. Ia adalah kerja keras." Sebahagian daripada sebabnya adalah tekanan kewangan yang diletakkan untuk menjadikan filem itu berjaya. Dengan pelakon lima belas ribu pelakon tambahan, bintang utama, dan dirakam pada filem 70mm dengan trek stereofonik, ia adalah filem paling mahal yang pernah dibuat pada masa itu. Perlumbaan kereta kuda sembilan minit itu, sebagai contoh, mengambil masa enam bulan untuk difilemkan.

Ben-Hur menjadi kejayaan box office yang besar. Wyler memenangi Anugerah Akademi untuk Pengarah Terbaik ketiganya dan Charlton Heston Anugerah Akademi pertamanya dan satu-satunya sebagai bintangnya. Heston mengenang dalam autobiografinya bahawa pada mulanya beliau ragu-ragu untuk memainkan peranan itu. Tetapi ejennya menasihatinya sebaliknya: "Tidakkah anda tahu bahawa pelakon mengambil bahagian dengan Wyler tanpa membaca skrip sialan itu? Saya memberitahu anda, anda mesti melakukan filem ini!"

Kirk Douglas telah melobi Wyler, yang mengarahkannya dalam Detective Story pada tahun 1951, untuk peranan utama, tetapi hanya selepas Wyler telah memutuskan Heston. Beliau sebaliknya menawarkan peranan Messala, yang ditolak oleh Douglas. Douglas kemudian membintangi Spartacus (1960).

Ben-Hur menelan belanja 15.00 M USD untuk dihasilkan tetapi memperoleh 47.00 M USD pada akhir tahun 1961 dan 90.00 M USD di seluruh dunia. Penonton membanjiri pawagam dalam bulan-bulan selepas ia dibuka. Pengkritik Pauline Kael memuji pencapaian Wyler: "Saya mengagumi artis yang boleh membuat sesuatu yang baik untuk penonton rumah seni; tetapi saya juga memuji kepahlawanan komersial seorang pengarah yang boleh mengendalikan produksi besar dan mengekalkan kewarasan dan perspektifnya serta perasaan manusia yang baik dengan indah."

2.5. Kerjaya Akhir dan Filem Terakhir (1960-1970)

Pada tahun 1961, beliau menjadi pengarah untuk 20th Century Fox dan juga melakonkan James Garner dalam The Children's Hour bersama Audrey Hepburn dan Shirley MacLaine. Garner telah mengalahkan Warner Bros. dalam tuntutan mahkamah, membolehkannya meninggalkan siri televisyen Maverick, dan telah disenaraihitamkan secara ringkas akibatnya tetapi Wyler memecahkan senarai hitam itu dengan melakonkannya; pada tahun berikutnya, Garner memainkan peranan utama dalam empat filem cereka utama.

Pada tahun 1968, beliau mengarahkan Barbra Streisand dalam filem sulungnya, Funny Girl, yang dibintangi bersama Omar Sharif, yang menjadi kejayaan kewangan yang besar. Ia dicalonkan untuk lapan Anugerah Akademi, dan seperti Audrey Hepburn dalam peranan utama pertamanya, Streisand memenangi Pelakon Terbaik, menjadi pelakon ketiga belas yang memenangi Oscar di bawah arahannya.

Streisand telah membintangi muzikal Broadway Funny Girl, dengan tujuh ratus persembahan. Dan walaupun beliau tahu peranan itu dengan baik, Wyler masih perlu membentuk peranan panggungnya untuk layar. Beliau secara semula jadi ingin terlibat dalam produksi filem itu, sering bertanya soalan kepada Wyler, tetapi mereka bergaul dengan baik. "Perkara-perkara diselesaikan apabila beliau mendapati sebahagian daripada kami tahu apa yang kami lakukan," gurau Wyler.

Apa yang pada asalnya menarik beliau untuk mengarahkan Streisand adalah serupa dengan apa yang menarik beliau kepada Audrey Hepburn, yang juga baru kepada penonton filem. Beliau bertemu dengan Streisand semasa pementasan muzikalnya dan teruja dengan prospek membimbing bintang baru lain ke dalam persembahan yang memenangi anugerah. Beliau merasakan dan mengagumi bahawa Streisand mempunyai dedikasi yang sama untuk menjadi seorang pelakon seperti Bette Davis, pada awal kerjayanya. "Ia hanya perlu dikawal dan diredakan untuk kamera filem." Wyler berkata selepas itu, "Saya sangat menyukainya. Beliau sangat profesional, sangat baik, seorang pekerja keras, kadang-kadang terlalu keras. Beliau akan bekerja siang dan malam jika anda membiarkannya. Beliau benar-benar tidak kenal penat."

Wyler diupah untuk mengarahkan Patton (1970), tetapi berhenti sebelum permulaan produksi pada tahun 1969. Filem terakhir yang diarahkan oleh Wyler ialah The Liberation of L.B. Jones, yang dikeluarkan pada tahun 1970.

3.1. Kesempurnaan dan "40-Take Wyler"

Wyler adalah seorang perfeksionis, dan beliau mendapat gelaran "Wyler 40-pengambilan" (atau "Wyler 90-pengambilan" dalam beberapa sumber). Di set Jezebel, Wyler memaksa Henry Fonda melalui 40 pengambilan satu babak tertentu, satu-satunya bimbingannya ialah "Lagi!" selepas setiap pengambilan. Apabila Fonda meminta arahan lebih lanjut, Wyler menjawab, "Ia teruk." Begitu juga, apabila Charlton Heston menyoal pengarah mengenai kekurangan yang didakwa dalam persembahannya dalam Ben-Hur, Wyler hanya memberitahu Heston "Jadilah lebih baik!" Walau bagaimanapun, Heston menyatakan bahawa apabila satu babak selesai, tidak kira betapa sukarnya ia dilakukan, ia sentiasa berjaya: "Satu-satunya jawapan yang saya ada ialah citarasanya sempurna dan setiap pelakon mengetahuinya. Kepercayaan anda terhadap citarasanya dan apa yang akan dilakukannya untuk persembahan anda adalah apa yang menjadikan pemilihan pelakon untuk filem Wyler mudah... melakukan filem untuk Wyler adalah seperti mendapatkan rawatan lengkap di mandian Turki. Anda hampir lemas, tetapi anda keluar berbau seperti bunga mawar."

3.2. Teknik Sinematografi Fokus Dalam (Deep Focus)

Wyler telah bekerja dengan jurukamera Gregg Toland untuk enam filemnya, kebanyakannya pada tahun 1930-an. Toland menggunakan teknik fotografi fokus dalam untuk kebanyakan filem tersebut, di mana beliau dapat mengekalkan semua objek di skrin, sama ada latar depan atau latar belakang, dalam fokus tajam pada masa yang sama. Teknik ini memberikan ilusi kedalaman dan oleh itu menjadikan babak itu lebih benar kepada kehidupan. Ini membolehkan perubahan dramatik dalam pencahayaan dan pergerakan watak dalam satu babak yang sama, yang menyumbang kepada gaya visual Wyler yang dinamik dan realistik.

3.3. Pengarahan Pelakon

Wyler membantu mendorong beberapa pelakon ke puncak kemasyhuran, termasuk mencari dan mengarahkan Audrey Hepburn dalam peranan utama sulungnya, Roman Holiday (1953), dan mengarahkan Barbra Streisand dalam filem sulungnya, Funny Girl (1968), dengan kedua-dua pelakon memenangi Anugerah Akademi. Olivia de Havilland dan Bette Davis kedua-duanya memenangi Oscar kedua mereka dalam filem Wyler, de Havilland untuk The Heiress (1949) dan Davis untuk Jezebel (1938). Davis berkata Wyler menjadikannya "pelakon yang jauh, jauh lebih baik" daripada sebelumnya, manakala Laurence Olivier, yang menerima pencalonan Oscar pertamanya untuk Wuthering Heights (1939) arahan Wyler, memuji Wyler kerana mengajarnya cara berlakon untuk layar. Tiga filem Wyler yang memenangi Filem Terbaik masing-masing menampilkan pemenang Oscar Pelakon Terbaik atau Pelakon - Greer Garson dalam Mrs Miniver, Fredric March dalam The Best Years of Our Lives, dan Charlton Heston dalam Ben-Hur. Filem-filem Wyler lain yang popular termasuk: The Westerner (1940) bersama Gary Cooper, The Letter (1940) sekali lagi bersama Davis, Detective Story (1951) bersama Kirk Douglas, Friendly Persuasion (1956) bersama Cooper dan Dorothy McGuire, The Big Country (1958) bersama Gregory Peck dan Heston, The Children's Hour (1961) bersama Hepburn, Shirley MacLaine dan James Garner, dan How to Steal a Million (1966) bersama Hepburn dan Peter O'Toole.

4.1. Pengaruh Terhadap Hollywood

William Wyler adalah salah seorang pengarah terkemuka yang aktif semasa zaman keemasan Hollywood, dan beliau memainkan peranan penting dalam membentuk estetika dan amalan pembikinan filem. Beliau dikenali kerana keupayaannya untuk mengintegrasikan hiburan dan seni, serta menghasilkan filem-filem yang mempunyai kualiti artistik yang tinggi sambil tetap berjaya secara komersial. Beliau juga dikenali kerana menentang McCarthyisme yang melanda Hollywood pada tahun 1950-an. Beliau dikatakan telah menentang soalan mahkamah mengenai sokongannya terhadap komunisme, dengan menyatakan bahawa jika penanya tidak wajib menjawab, begitu juga beliau. Walaupun beliau pernah cuba menubuhkan Liberty Pictures bersama Frank Capra dan George Stevens untuk mengukuhkan kedudukan pengarah, usaha itu tidak berjaya.

4.2. Anugerah dan Penghormatan

Filem-filem Wyler mengumpulkan lebih banyak anugerah untuk artis dan pelakon yang mengambil bahagian daripada mana-mana pengarah lain dalam sejarah Hollywood. Beliau menerima 12 pencalonan Oscar untuk Pengarah Terbaik, manakala puluhan kolaborator dan pelakonnya memenangi Oscar atau dicalonkan. Pada tahun 1965, Wyler memenangi Anugerah Memorial Irving G. Thalberg untuk pencapaian kerjaya. Sebelas tahun kemudian, beliau menerima Anugerah Pencapaian Sepanjang Hayat American Film Institute pada tahun 1976. Selain kemenangan Oscar Filem Terbaik dan Pengarah Terbaik, 13 filem Wyler memperoleh pencalonan Filem Terbaik. Beliau memegang rekod sebagai pengarah yang paling banyak dicalonkan dalam sejarah Anugerah Akademi, dengan dua belas pencalonan. Beliau memenangi Anugerah Akademi untuk Pengarah Terbaik sebanyak tiga kali, untuk Mrs. Miniver (1942), The Best Years of Our Lives (1946), dan Ben-Hur (1959). Beliau terikat dengan Frank Capra dan di belakang John Ford, yang memenangi empat Oscar dalam kategori ini. Beliau juga merupakan satu-satunya pengarah dalam sejarah Akademi yang mengarahkan tiga filem pemenang Filem Terbaik (tiga filem yang memenangi Pengarah Terbaik), dan berkongsi dengan Steven Spielberg rekod untuk mengarahkan bilangan calon Filem Terbaik terbanyak (tiga belas). Untuk sumbangannya kepada industri filem, pada 8 Februari 1960, Wyler mempunyai bintang di Hollywood Walk of Fame di 1731 Vine Street. Pada tahun 1961, Wyler dipilih sebagai salah seorang daripada 50 warga Amerika yang cemerlang dalam bidang usaha, untuk dihormati sebagai Tetamu Kehormat pada Jamuan tahunan pertama Golden Plate di Monterey, California. Penghormatan itu dianugerahkan melalui undian Panel Nasional Warga Amerika Terkemuka Akademi Pencapaian.

4.3. Pelakon Pemenang Oscar di Bawah Arahannya

Empat belas pelakon memenangi Oscar di bawah arahan Wyler, termasuk Bette Davis dalam Jezebel (1938) dan pencalonannya untuk The Letter (1940). Davis menyimpulkan kerja mereka bersama: "Dialah yang membantu saya merealisasikan potensi penuh saya sebagai seorang pelakon. Saya bertemu tandingan saya dalam pengarah yang sangat kreatif dan berbakat ini."

Pemenang Oscar lain ialah Olivia de Havilland dalam The Heiress (1949), Audrey Hepburn dalam filem sulungnya, Roman Holiday (1953), Charlton Heston dalam Ben-Hur (1959), dan Barbra Streisand dalam filem sulungnya, Funny Girl (1968). Beliau mempunyai keistimewaan mengarahkan lebih ramai pelakon untuk persembahan yang dicalonkan Oscar daripada mana-mana pengarah lain dalam sejarah: tiga puluh enam. Daripada calon-calon ini, empat belas memenangi Oscar, juga satu rekod.

5.1. Perkahwinan dan Keluarga

Wyler secara ringkas berkahwin dengan pelakon Margaret Sullavan (dari 25 November 1934 - 13 Mac 1936) dan kemudian berkahwin dengan pelakon Margaret Tallichet pada 23 Oktober 1938. Pasangan itu kekal bersama sehingga kematiannya. Mereka mempunyai lima orang anak: Catherine, Judith, William Jr., Melanie dan David. Catherine berkata semasa temu bual bahawa ibunya memainkan peranan penting dalam kerjayanya, sering menjadi "penjaga gerbang" dan pembaca skrip yang disampaikan kepadanya. Wyler juga fasih berbahasa Jerman, Alsatian, Perancis, dan Inggeris. Beliau juga merupakan seorang Freemason.

5.2. Tahun-tahun Akhir dan Kematian

Pada 24 Julai 1981, Wyler memberikan temu bual dengan anak perempuannya, Catherine, untuk Directed by William Wyler, sebuah dokumentari PBS tentang kehidupan dan kerjayanya. Tiga hari kemudian, beliau meninggal dunia akibat serangan jantung. Beliau dikebumikan di Forest Lawn Memorial-Park di Glendale, California. Kata-kata terakhir Wyler mengenai pawagam menumpukan pada hasratnya untuk "Seterusnya akan menjadi... 'Going Home'".