Yoshirō Taniguchi

1.1. Kanak-kanak dan Pendidikan

Yoshirō Taniguchi dilahirkan pada 24 Jun 1904, di Kanazawa, Wilayah Ishikawa, sebagai anak kepada Yoshijiro Taniguchi, pemilik kilang tembikar Kutani-ware "Kinyodo". Ayahnya, seorang tokoh budaya yang berpengetahuan luas dengan dua kali lawatan ke Eropah, mempamerkan tembikar Kutani di pelbagai pameran dunia dan menyokong pelukis serta tukang kraf. Yoshirō Taniguchi memulakan pendidikan awalnya di Sekolah Rendah Gabungan Sekolah Normal Wilayah Ishikawa, diikuti oleh Sekolah Menengah Kedua Wilayah Ishikawa dan Sekolah Tinggi Keempat.

Pada tahun 1925, beliau melanjutkan pengajian di Universiti Tokyo dalam Jabatan Seni Bina. Pada masa ini, Tokyo sedang mengalami perubahan besar, dengan gaya seni bina lama digantikan oleh gaya kebangkitan Barat, termasuk Hotel Imperial, Tokyo rekaan Frank Lloyd Wright, dan kemusnahan akibat Gempa Bumi Besar Kantō 1923. Pengalaman ini mendorongnya untuk mencari kaedah pembinaan baharu yang mampu bertahan daripada bencana sedemikian. Setelah menamatkan pengajian dari Jabatan Seni Bina Universiti Imperial Tokyo pada tahun 1928, beliau memulakan kerjaya akademiknya. Pada tahun 1929, atas cadangan mentornya, Toshikata Sano, beliau menjadi pensyarah di Institut Teknologi Tokyo, dan kemudian dilantik sebagai penolong profesor pada tahun 1930.

1.2. Kerjaya Awal dan Pengalaman di Jerman

Pada tahun 1938 hingga 1939, Taniguchi melakukan perjalanan ke Berlin sebagai sebahagian daripada projek pembinaan semula Kedutaan Jepun di Jerman, di mana beliau bertanggungjawab untuk mereka bentuk taman Jepun. Semasa di Jerman, beliau sangat kagum dengan klasikisme tegas Karl Friedrich Schinkel, yang formalisme suram, elegan, dan minimalisnya berkongsi kualiti monumental dengan karya Albert Speer. Pengalaman ini, bersama-sama dengan pengaruh Gaya Antarabangsa dari Jerman, sangat mempengaruhi perkembangan gaya senibinanya.

Namun, dengan meletusnya perang di Eropah, Taniguchi terpaksa kembali ke Tokyo menaiki kapal terakhir yang berlayar ke Jepun dari Eropah semasa perang, Yasukuni-maru. Sekembalinya, beliau menyaksikan negaranya sendiri terlibat dalam perang yang sama, dan sekali lagi, melihatnya hancur lebih teruk daripada semua gempa bumi sebelumnya.

Selepas tahun 1947, Taniguchi mendapati "gaya" seni bina moden Eropah tidak sepenuhnya sesuai untuk Jepun, terutamanya untuk bangunan kebudayaan penting yang ditugaskan kepadanya. Beliau berusaha untuk mengintegrasikan pelbagai pengaruh yang memberi inspirasi kepadanya: bentuk tradisional dan estetika berasaskan kraf seni bina Jepun lama, klasikisme "universal" Yunani kuno yang menginspirasi Schinkel, reduksionisme Jermanik yang mengubah klasikisme menjadi idiom moden melalui karya Schinkel ke ekspresi institusi Negara Speer, estetika murni idealistik Gaya Antarabangsa seperti yang diwujudkan oleh projek-projek radikal baharu Le Corbusier dan Ludwig Mies van der Rohe, janji utopia transformasi demokratik bandar melalui seni bina Bauhaus. Semua ini berkumpul di sekitar persoalan paling kritikal: bagaimana membina bangunan baharu yang besar daripada bahan baharu-keluli dan konkrit-yang boleh membentuk bandar baharu, dan terutamanya yang boleh menahan gempa bumi besar yang begitu melanda Jepun.

2.1. Karya Seni Bina Utama

Taniguchi mereka bentuk pelbagai bangunan awam dan institusi kebudayaan yang penting, mencerminkan gabungan uniknya antara tradisi dan modenisme. Antara karya utamanya termasuk:

2.2. Penulisan dan Penerbitan

Yoshirō Taniguchi juga seorang penulis prolifik, menyumbangkan pemikiran dan falsafah senibinanya melalui beberapa penerbitan penting:

• Yukari Nikki (雪あかり日記, "Diari Cahaya Salji"), diterbitkan oleh Chuokoron-Bijutsu Shuppan pada tahun 1974.
• Seseragi Nikki (せせらぎ日記, "Diari Aliran Air"), diterbitkan oleh Chuokoron-Bijutsu Shuppan pada tahun 1983. Edisi baharu yang menggabungkan kedua-dua diari ini diterbitkan sebagai Yukari Nikki Seseragi Nikki oleh Chuko Bunko pada tahun 2015.
• Taniguchi Yoshirō Chosakushū (谷口吉郎著作集, "Karya Terkumpul Yoshirō Taniguchi"), sebuah koleksi lima jilid yang diterbitkan oleh Tankosha pada tahun 1981.
• Taniguchi Yoshirō Sakuhinshū (谷口吉郎作品集, "Koleksi Karya Yoshirō Taniguchi"), diterbitkan oleh Shinkenchiku-sha pada tahun 1981, dengan edisi baharu bertajuk Shinpen Taniguchi Yoshirō Kenchiku Sakuhinshū diterbitkan oleh Tankosha pada tahun 2019.
• Taniguchi Yoshirō no Sekai: Modanizumu Sōtaika ga Hiraita Chihei (谷口吉郎の世界 モダニズム相対化がひらいた地平, "Dunia Yoshirō Taniguchi: Horizon yang Dibuka oleh Relativisasi Modenisme"), diterbitkan oleh Shokokusha pada tahun 1998.
• Seikatsu Shijō Kenchikuka Taniguchi Yoshirō (生活・詩情建築家 谷口吉郎, "Arkitek Puitis Kehidupan Yoshirō Taniguchi"), diterbitkan oleh Hobunsha pada tahun 2022, diselia oleh Takaku Matsuno dan Mitsuru Senda.
• The Shugakuin Imperial Villa, diterbitkan oleh The Mainichi Newspapers Press pada tahun 1956.

2.3. Anugerah dan Penghormatan

Atas sumbangannya yang signifikan kepada seni bina dan budaya Jepun, Yoshirō Taniguchi menerima pelbagai anugerah dan penghormatan:

• 1942: Anugerah Akademik Institut Seni Bina Jepun untuk kajiannya mengenai "Tekanan Angin pada Bangunan".
• 1949: Anugerah Karya Institut Seni Bina Jepun untuk reka bentuk Dewan Memorial Fujimura dan Bangunan No. 4 serta Dewan Pelajar Universiti Keio.
• 1956: Anugerah Karya Institut Seni Bina Jepun untuk reka bentuk Kilang Simen Chichibu No. 2.
• 1957: Anugerah Kebudayaan Penerbitan Mainichi untuk bukunya Shugakuin Rikyū (修学院離宮).
• 1961: Anugerah Akademi Seni Jepun atas pencapaiannya dalam reka bentuk Istana Tōgū dan karya-karya lain.
• 1965: Bersara dari Institut Teknologi Tokyo dan dilantik sebagai Profesor Emeritus.
• 1973: Dinobatkan sebagai Tokoh Berjasa Kebudayaan dan menerima Darjah Kebudayaan.
• 1978: Dinobatkan sebagai Warganegara Kehormat pertama Kanazawa.
• 1979: Dianugerahkan Darjah Khazanah Suci Kelas Pertama, Pangkat Ketiga (posthumous).

3.1. Pengaruh dan Gaya

Gaya Taniguchi dibentuk oleh pelbagai pengaruh seni bina. Beliau sangat terkesan dengan klasikisme tegas Karl Friedrich Schinkel dari Jerman, yang formalisme suram, elegan, dan minimalisnya dikongsi dengan karya Albert Speer, semuanya dalam perkhidmatan projek monumental seperti muzium dan monumen. Beliau juga dipengaruhi oleh Gaya Antarabangsa yang diwakili oleh Le Corbusier dan Ludwig Mies van der Rohe, serta janji utopia transformasi demokratik bandar melalui seni bina Bauhaus.

Namun, Taniguchi tidak hanya meniru gaya Barat. Beliau berusaha untuk mengintegrasikan bentuk tradisional Jepun dan estetika berasaskan kraf ke dalam reka bentuk modennya. Dalam negara yang terpikat dengan gaya moden, Taniguchi mula menjadi ikonoklas. Karyanya sentiasa berbeza secara sedar dengan modenis seperti Kunio Maekawa dan Kenzō Tange, dan beliau sentiasa meluaskan jangkauan perbendaharaan kata seni bina moden di Jepun. Idea modenismenya mencerminkan pendekatan era Meiji terhadap budaya tradisional Jepun, di mana klasikisme Yunani pun boleh dilihat sebagai moden. Meskipun dipengaruhi oleh Corbusier dan seni bina moden, beliau juga bersimpati dengan seni bina Klasik, terutamanya Zaman Pembaharuan. Atas sebab ini, Taniguchi merentasi spektrum dari tradisional hingga moden, menjadikannya sukar untuk meletakkannya secara spesifik pada satu titik, menyebabkan sesetengah pihak melihatnya sebagai "penghubung antara sekolah arkitek moden yang lebih baharu dan sekolah yang lebih konservatif yang mendasarkan karyanya lebih langsung pada tradisi vernakular Jepun."

3.2. Pendekatan terhadap Modenisme

Taniguchi mentafsirkan dan mengadaptasi gerakan modenisme dengan cara yang unik. Beliau menyedari kepentingan membina bangunan besar baharu menggunakan bahan moden seperti keluli dan konkrit, yang penting untuk membina semula bandar baharu yang mampu menahan gempa bumi yang sering melanda Jepun. Walau bagaimanapun, beliau tidak mengorbankan warisan budaya Jepun demi inovasi semata-mata.

Karya Taniguchi banyak mengambil bentuk projek dalam domain awam, dengan fokus pada entiti kebudayaan yang bukan sahaja perlu memenuhi fungsi praktikal penting tetapi juga dibebani dengan menyampaikan kebijaksanaan budaya Jepun, sama ada melihat kembali sejarah yang hilang dan tragis atau mencari untuk menanamkan cita-cita baharu dan janji masa depan. Sektor pendidikan adalah tempat terbaik untuk melakukan ini, dan beliau diterima oleh beberapa universiti untuk menghasilkan beberapa bangunan untuk kampus mereka yang baru dibina semula dan berkembang, serta banyak muzium, teater, pusat kebudayaan, dan monumen yang akan menjadi bahagian penting Tokyo baharu.

5.1. Penilaian Positif

Taniguchi dianggap sebagai salah seorang arkitek yang paling dikenali dan popular di Jepun. Karyanya sentiasa dalam kontras sedar dengan modenis seperti Kunio Maekawa dan Kenzō Tange, dan beliau sentiasa meluaskan jangkauan perbendaharaan kata seni bina moden di Jepun. Pendekatannya yang unik, yang mampu menyepadukan pelbagai pengaruh dari klasikisme Eropah hingga estetika Jepun tradisional, membolehkannya mencipta bangunan yang bukan sahaja berfungsi tetapi juga menyampaikan kebijaksanaan budaya Jepun.

Beliau juga terkenal dengan tulisannya dan telah mencipta nama sebagai pereka makam, monumen, dan memorial yang semuanya indah dan sesuai dengan persekitarannya. Penglibatannya dalam sektor awam, terutamanya dalam reka bentuk bangunan pendidikan dan kebudayaan, menunjukkan komitmennya untuk membina semula dan memperkaya Jepun pasca perang.

5.2. Kedudukan dalam Seni Bina Moden

Walaupun Taniguchi diiktiraf sebagai arkitek moden yang penting, kedudukannya dalam sejarah seni bina Jepun agak kompleks. Beliau sering dilihat sebagai penghubung antara sekolah arkitek moden yang lebih baharu dan sekolah yang lebih konservatif yang mendasarkan karyanya lebih langsung pada tradisi vernakular Jepun. Ini disebabkan oleh kemampuannya untuk merentasi spektrum dari tradisional hingga moden, menjadikannya sukar untuk meletakkannya secara spesifik pada satu titik dalam pergerakan seni bina.

Pendekatannya terhadap modenisme mencerminkan era Meiji, di mana klasikisme Yunani pun boleh dilihat sebagai moden. Walaupun beliau dipengaruhi oleh tokoh-tokoh seperti Le Corbusier dan Mies van der Rohe, beliau juga mempunyai simpati yang mendalam terhadap seni bina Klasik, terutamanya Zaman Pembaharuan. Ini menunjukkan keupayaannya untuk mensintesis pelbagai aliran pemikiran, yang mungkin menyebabkan sesetengah pihak sukar mengklasifikasikan beliau sepenuhnya dalam satu kategori.

6.1. Sumbangan kepada Pemuliharaan Warisan

Dalam proses pembinaan semula Jepun pasca perang, Taniguchi menyedari kepentingan menyelamatkan sisa-sisa bangunan tradisional Jepun. Pada tahun 1952, beliau menjadi peserta aktif dalam pergerakan pemuliharaan sejarah, menyertai Majlis Pakar Harta Budaya Jepun serta Agensi Hal Ehwal Kebudayaan Jepun.

Salah satu usaha beliau yang kurang dikenali ialah penciptaan Meiji-mura pada tahun 1965. Kampung yang luas ini, terletak di utara Nagoya, didedikasikan untuk pembinaan semula dan penyelamatan bangunan-bangunan hebat dan tipikal Jepun yang menginspirasinya, iaitu karya-karya era Meiji dan moden yang melambangkan tafsiran Jepun terhadap seni bina Barat. Ini termasuk Hotel Imperial, Tokyo rekaan Frank Lloyd Wright sendiri, yang dirobohkan pada tahun 1968 dan dibina semula dengan teliti di Meiji-mura, sepotong demi sepotong, di bawah arahan Taniguchi. Konsep Meiji-mura ini tercetus daripada kekesalannya melihat pembongkaran Rokumeikan dari dalam kereta api Laluan Yamanote. Beliau bekerjasama dengan Motowo Tsuchikawa, naib presiden Nagoya Railroad pada masa itu dan rakan sekelasnya dari Sekolah Tinggi Keempat di Kanazawa, untuk merealisasikan pembukaan Meiji-mura.

6.2. Pengaruh terhadap Generasi Seterusnya

Yoshirō Taniguchi sangat mempengaruhi kerjaya seni bina anaknya, Yoshio Taniguchi. Walaupun Yoshio telah mereka bentuk banyak bangunan penting di Tokyo, beliau paling dikenali dengan reka bentuk semula Muzium Seni Moden di New York pada tahun 2004, sebuah monumen besar kepada modenisme. Pengaruh Yoshirō terhadap anaknya bukan sahaja dalam bidang reka bentuk, tetapi juga dalam etos dan falsafah seni bina yang menekankan keseimbangan antara tradisi dan inovasi.