Éric Bernard

1.1. Kehidupan Awal dan Karting

Bernard dilahirkan di Martigues, berhampiran Marseille, Perancis. Beliau mula berlumba kart pada tahun 1976 dan dalam tempoh tujuh tahun berikutnya, beliau berjaya memenangi empat gelaran Kejohanan Perancis. Pada tahun 1980, ketika beliau berusia 16 tahun, Jean Alesi yang sebaya dengannya menyertai pasukan kart yang sama. Sejak itu, mereka bersaing dalam kategori yang sama sehingga ke Formula Satu. Bernard menyatakan bahawa Alesi sangat pantas sejak awal pertembungan mereka, dan mereka kekal sebagai sahabat baik apabila mereka berada dalam kelas perlumbaan yang berbeza.

Pada tahun 1983, pada usia 19 tahun, Bernard mengambil langkah seterusnya dalam kerjaya perlumbaannya dengan mengikuti sekolah perlumbaan di Paul Ricard. Beliau merupakan salah seorang finalis dalam pertandingan Volant Elf, sebuah program pembangunan pemandu Elf Aquitaine. Beliau berjaya menewaskan Jean Alesi dan Bertrand Gachot untuk memenangi biasiswa dan tempat penuh tajaan dalam Formula Renault untuk musim 1984. Bernard menganggap peluang ini sebagai langkah yang sangat penting dalam kerjayanya.

1.2. Formula Renault

Pada tahun 1984, Bernard menyertai Kejohanan Formula Renault Perancis sepenuh masa. Musim itu didominasi oleh Yannick Dalmas sebagai juara dan Michel Trollé di tempat kedua. Bernard berjaya memperoleh satu podium dan menamatkan musim di tempat ketujuh keseluruhan, mendahului Alesi yang menduduki tempat kesepuluh. Pada tahun 1985, Bernard telah dipilih untuk memandu untuk Ecurie Elf, pasukan sokongan Elf Aquitaine. Beliau berjaya memenangi kejohanan tersebut dengan enam kemenangan, menewaskan Érik Comas (tempat keempat) dan Alesi (tempat kelima).

1.3. Formula 3

Selepas kejayaannya dalam Formula Renault, Bernard melangkah ke Kejohanan Formula Tiga Perancis pada tahun 1986. Walaupun beliau masih mendapat sokongan dari Elf, beliau terpaksa mengatur pasukannya sendiri untuk bersaing sepenuh masa, termasuk mendapatkan penajaan. Bernard memohon dan menerima kebenaran daripada Winfield Racing School untuk menggunakan nama mereka untuk pasukannya. Ini merupakan kali pertama sekolah itu membenarkan nama mereka digunakan untuk pasukan pelumba dalam 13 tahun, sejak René Arnoux pada tahun 1973, menandakan harapan tinggi terhadap Bernard. Pada masa ini, Bernard bersama Alesi, Comas, dan Dalmas dikenali sebagai "ABCD", merujuk kepada empat pemandu muda Perancis yang paling menjanjikan. Beliau menamatkan musim pertamanya di tempat kelima dengan dua podium.

Pada tahun 1987, pasukan Bernard secara rasmi dinamakan semula sebagai Ecurie Elf, walaupun struktur operasinya kekal sama. Beliau mempunyai Comas sebagai rakan sepasukan yang juga disokong oleh Elf. Bernard bersaing dengan Alesi (yang memandu untuk pasukan Oreca yang terkenal) untuk merebut gelaran kejohanan. Alesi berjaya memenangi gelaran dengan tujuh kemenangan, manakala Bernard menduduki tempat kedua dalam kejohanan dengan dua kemenangan, empat tempat kedua, dan tiga tempat ketiga. Comas menamatkan musim di tempat keenam. Bernard juga mengambil bahagian dalam Grand Prix Macau 1987 dan menamatkan perlumbaan di tempat kelapan.

1.4. Formula 3000 Antarabangsa

Prestasi Bernard dalam Formula 3 menarik perhatian, dan beliau menerima tawaran daripada pasukan Ralt yang berpangkalan di United Kingdom untuk bersaing dalam Formula 3000 Antarabangsa pada tahun 1988. Ini menandakan kali pertama beliau berlumba untuk pasukan bukan Perancis. Pada masa yang sama, Alesi juga melangkah ke Formula 3000 Antarabangsa.

Musim 1988 merupakan tahun yang mencabar bagi Bernard kerana casis Ralt RT22 yang digunakannya sukar dikendalikan disebabkan pengagihan berat yang tidak seimbang. Walaupun menghadapi kesukaran, Bernard secara konsisten mengatasi rakan sepasukannya, Russell Spence dan Marco Greco, dan berjaya memperoleh mata dengan menamatkan perlumbaan di tempat keempat dan keenam. Walau bagaimanapun, keadaan bertambah buruk apabila pasukan Ralt gagal melayakkan diri di Monza (perlumbaan kelima musim itu). Bernard memutuskan untuk meninggalkan pasukan tersebut, menyatakan bahawa beliau bukan seorang yang kaya dan ingin menggunakan dana perlumbaan yang telah dikumpul untuk mendapatkan jentera yang lebih kompetitif.

Selepas satu perlumbaan tanpa penyertaan, Bernard berjaya mendapatkan tempat dengan pasukan Bromley Motorsport, yang menggunakan casis Reynard 88D yang lebih berdaya saing, bermula dari perlumbaan ketujuh. Rakan sepasukannya di Bromley, Roberto Moreno, adalah peneraju mata kejohanan ketika itu. Dalam tiga perlumbaan terakhir musim, Bernard menunjukkan prestasi yang setanding dengan Moreno dalam kedua-dua sesi kelayakan dan perlumbaan. Beliau mendahului pada Le Mans dan meraih tempat kedua di Dijon-Prenois, sekali gus mengembalikan reputasinya.

Untuk musim 1989, Bernard telah dipilih sebagai pemandu untuk DAMS, sebuah pasukan baharu yang diasaskan oleh René Arnoux dan Jean-Paul Driot dengan tujuan utama membangunkan pemandu Perancis. Beliau dan Comas membentuk barisan pemandu Perancis untuk pasukan tersebut. Pada Jun 1989, di perlumbaan keempat di Jerez, Bernard meraih "hat-trick" dengan menduduki petak pertama, mencatat pusingan terpantas, dan memenangi perlumbaan. Kejayaan ini segera menarik perhatian pasukan Formula Satu Larrousse untuk menawarkan beliau peluang debut. Bernard menamatkan musim Formula 3000 Antarabangsa di tempat ketiga dalam kejuaraan keseluruhan, di belakang Alesi dan Comas.

2.1. Larrousse (1989-1991)

Pada Julai 1989, Éric Bernard membuat penampilan sulung Formula Satu bersama pasukan Larrousse di Grand Prix Perancis 1989, menggantikan Yannick Dalmas. Dalam perlumbaan pertamanya, beliau sempat berada di tempat kelima dan masih di tempat ketujuh apabila enjin Lamborghini V12nya mengalami kegagalan beberapa pusingan sebelum tamat. Bernard juga berlumba di Grand Prix British 1989 seterusnya sebelum kembali kepada komitmen Formula 3000nya bersama DAMS. Walau bagaimanapun, kerjaya F1 pertamanya terhad kepada dua perlumbaan sahaja. Penaja lamanya, Elf, memprioritaskan perebutan gelaran Formula 3000nya, dan Larrousse juga menerima penajaan dari BP, pesaing Elf, menyebabkan Bernard terpaksa melepaskan tempatnya kepada Michele Alboreto. Bernard juga dikaitkan dengan tawaran untuk menjadi pemandu kedua dalam pasukan baharu yang diasaskan oleh Alain Prost dan John Barnard selepas Prost meninggalkan McLaren, tetapi projek pasukan itu dibatalkan kerana kekurangan penaja, menyebabkan Prost menyertai Ferrari.

Pada tahun 1990, Bernard mendapat tempat sepenuh masa bersama pasukan Larrousse, bergandingan dengan Aguri Suzuki. Beliau berjaya melepasi sesi pra-kelayakan dalam setiap perlumbaan musim itu, yang merupakan satu pencapaian yang mengagumkan pada masa itu. Bernard memperoleh mata F1 pertamanya di Grand Prix Monaco 1990 dengan menamatkan perlumbaan di tempat keenam. Keputusan terbaiknya tiba di Silverstone dalam Grand Prix British 1990, di mana beliau meraih tempat keempat. Beliau juga memperoleh mata di Grand Prix Hungary 1990 dengan menamatkan perlumbaan di tempat keenam. Bersama Suzuki, yang juga berprestasi cemerlang, mereka membawa pasukan Larrousse ke tempat keenam dalam kedudukan pengeluar. Bernard sangat menghargai Suzuki, memuji kepantasannya dan keupayaannya menyesuaikan diri dengan persekitaran perlumbaan Eropah.

Namun, kejayaan pasukan itu tidak berkekalan. Selepas musim berakhir, FIA membatalkan semua mata yang diperoleh Larrousse pada tahun 1990 kerana pelanggaran peraturan mengenai penggunaan casis Lola sambil mendaftar sebagai pengeluar Larrousse. Pembatalan mata ini menyebabkan penurunan drastik dalam dana yang diterima daripada FIA, menjerumuskan pasukan ke dalam krisis kewangan yang serius. Enjin Lamborghini V12 mereka juga diambil oleh pasukan Modena.

Dalam keadaan sukar ini, Bernard memilih untuk kekal bersama Larrousse untuk musim 1991. Beliau dan Suzuki menghadapi musim yang mencabar dengan enjin Cosworth DFR yang kurang berkuasa dan kerap mengalami masalah teknikal. Bernard hanya berjaya menamatkan dua perlumbaan sepanjang musim itu. Namun, beliau sekali lagi menunjukkan ketabahan dengan meraih tempat keenam di Grand Prix Mexico 1991, yang merupakan mata terakhir untuk pasukan Larrousse menggunakan casis Lola. Selepas itu, prestasi beliau merosot, dan beliau gagal melayakkan diri buat kali pertama dalam kerjayanya di Grand Prix Portugal 1991, sebahagiannya disebabkan oleh masalah peribadi. Keadaan bertambah buruk apabila Bernard mengalami patah tulang kaki kiri dalam sesi latihan pertama untuk Grand Prix Jepun 1991 setelah terbabas dan melanggar dinding konkrit. Kecederaan ini menyebabkan beliau terpaksa menarik diri daripada perlumbaan itu dan perlumbaan terakhir musim.

2.2. Kecederaan dan Tempoh Rehat (1992-1993)

Pada tahun 1992, Bernard memulakan proses pemulihan untuk kaki kirinya yang patah, menyebabkan beliau tidak dapat bersaing dalam Formula Satu pada tahun tersebut. Walau bagaimanapun, beliau menerima beberapa tawaran, termasuk menjadi pemandu ujian untuk Williams, bersaing dalam Indianapolis 500 untuk Team Menard, dan mengambil bahagian dalam Perlumbaan 24 Jam Le Mans untuk Peugeot. Bernard terlibat dalam ujian untuk Peugeot 905, tetapi kerana kecederaannya belum pulih sepenuhnya, Mark Blundell telah dipilih untuk perlumbaan tersebut. Menariknya, Derek Warwick, Yannick Dalmas, dan Mark Blundell kemudiannya memenangi Le Mans pada tahun itu.

Pada tahun 1993, Bernard kembali ke dunia Formula Satu sebagai pemandu ujian untuk pasukan Ligier, hasil daripada sokongan penaja lamanya, Elf. Walaupun beliau didaftarkan sebagai pemandu simpanan, beliau tidak berpeluang untuk berlumba pada musim tersebut.

2.3. Ligier dan Lotus (1994)

Pada tahun 1994, Éric Bernard kembali ke perlumbaan Formula Satu sebagai pemandu utama untuk Ligier. Kenaikan pangkatnya ini adalah hasil daripada masalah kewangan pasukan yang meruncing, terutamanya selepas salah seorang penyokong kewangan pasukan dipenjarakan atas tuduhan penipuan. Beliau bergandingan dengan pemandu baharu, Olivier Panis. Walaupun Ligier menggunakan enjin Renault V10 yang berkuasa, pasukan itu terpaksa menggunakan casis JS39 versi "B-spec" dari tahun 1993, suatu amalan yang sangat luar biasa dalam Formula Satu pada masa itu dan secara ketara menjejaskan daya saing mereka.

Dalam Grand Prix Jerman 1994 yang penuh dengan insiden dan kadar penarikan diri yang tinggi (18 daripada 26 kereta menarik diri), Bernard menunjukkan ketabahan dengan menamatkan perlumbaan di tempat ketiga. Ini merupakan satu-satunya podium dalam kerjaya Formula Satunya. Namun, sepanjang musim itu, Panis secara konsisten mengatasi Bernard dalam kepantasan dan kestabilan. Dalam sesi kelayakan, Panis mengatasi Bernard 10-3, dan Panis juga mengumpul lebih banyak mata kejohanan, termasuk tempat kedua di Grand Prix Jerman yang sama di mana Bernard mendapat podium.

Menjelang Grand Prix Eropah 1994, Bernard digugurkan dari pasukan Ligier untuk memberi laluan kepada Johnny Herbert, sebagai sebahagian daripada pertukaran yang didorong oleh masalah kewangan. Bernard kemudian menyertai Team Lotus untuk mengisi tempat Herbert di Grand Prix Eropah. Walau bagaimanapun, perlumbaan itu menjadi penampilan terakhirnya dalam Formula Satu, kerana Mika Salo mengambil alih kerusi Lotus kemudian pada musim tersebut.

2.4. Selepas F1

Untuk musim 1995, Éric Bernard dikaitkan dengan kemungkinan kembali ke pasukan Larrousse, namun pasukan itu akhirnya menarik diri daripada Formula Satu sebelum musim bermula. Situasi ini menghalang Bernard daripada mendapatkan kerusi F1 semula, dan beliau tidak lagi bertanding dalam mana-mana Grand Prix Formula Satu selepas itu. Ini menandakan berakhirnya kerjaya Formula Satunya.

5.1. Ringkasan Kerjaya

5.2. Keputusan Lengkap Formula 3000 Antarabangsa

(Perlumbaan dalam huruf tebal menunjukkan petak pertama; perlumbaan dalam huruf condong menunjukkan pusingan terpantas.)

5.3. Keputusan Lengkap Formula Satu

(Perlumbaan dalam huruf tebal menunjukkan petak pertama; perlumbaan dalam huruf condong menunjukkan pusingan terpantas.)

5.4. Keputusan Lengkap 24 Jam Le Mans