Carl Gustaf Emil Mannerheim

1.1. Keturunan dan Keluarga

Keluarga Mannerheim, yang berasal dari Jerman dengan nama asal Marhein, menjadi bangsawan Sweden pada tahun 1693. Pada akhir abad ke-18, mereka berpindah ke Finland, yang ketika itu merupakan sebahagian daripada Empayar Sweden. Selepas Sweden kehilangan Finland kepada Empayar Rusia pada tahun 1809, moyang Mannerheim, Carl Erik Mannerheim (1759-1837), menjadi ketua eksekutif pertama Grand Duchy Finland yang baru autonomi, sebuah jawatan yang mendahului jawatan Perdana Menteri Finland kontemporari. Beliau kemudian dinaikkan pangkat menjadi Count pada tahun 1825.

Datuknya, Carl Gustaf Mannerheim (1797-1854), ialah seorang ahli entomologi dan jurist terkenal yang juga berkhidmat sebagai ketua mahkamah rayuan di Viipuri. Bapanya, Carl Robert, Count Mannerheim (1835-1914), ialah seorang dramatis liberal dan radikal serta seorang industrialis. Walaupun berjaya dalam perniagaan, beliau mengalami gangguan bipolar dan muflis pada tahun 1880 akibat perjudian, menyebabkan beliau menjual ladang keluarga, Louhisaari Manor, dan meninggalkan keluarganya untuk seorang perempuan simpanan di Paris. Beliau kembali ke Helsinki pada tahun 1887 dan menguruskan syarikat Systema sehingga kematiannya.

Ibunya, Hedvig Charlotta Helena von Julin (1842-1881), ialah anak perempuan industrialis kaya John von Julin, pemilik kilang besi Fiskars yang terkenal. Keluarga von Julin berasal dari Södermanland, Sweden. Mannerheim ialah anak ketiga daripada tujuh beradik dan mewarisi gelaran Baron (gelaran Count hanya diwarisi oleh anak sulung). Selepas kematian ibunya pada tahun 1881 akibat serangan jantung yang dipercayai berpunca daripada tekanan kewangan dan pengabaian suaminya, Mannerheim dan adik-beradiknya dijaga oleh saudara-mara. Bapa saudaranya dari sebelah ibu, Albert von Julin, menjadi penjaga sah dan penyokong kewangan pendidikannya.

1.2. Zaman Kanak-kanak dan Pendidikan

Gustaf Mannerheim dilahirkan di Louhisaari Manor di paroki Askainen (kini Masku) pada 4 Jun 1867. Zaman kanak-kanaknya ditandai oleh masalah kewangan keluarga selepas kebankrapan bapanya dan kematian awal ibunya. Beliau merasa terhina kerana terpaksa meminta wang daripada bapa saudaranya untuk perbelanjaan kecil dan sering mendengar ceramah tentang penjimatan.

Pada tahun 1882, Mannerheim dihantar ke Sekolah Kadet Hamina, sebuah sekolah negeri yang melatih bangsawan untuk Tentera Imperial Rusia. Walaupun tinggi lampai (187 cm), beliau terkenal dengan tingkah laku yang buruk dan tidak menyukai kehidupan di Hamina. Akibatnya, beliau dibuang sekolah pada tahun 1886 kerana meninggalkan sekolah tanpa izin. Setelah itu, beliau menghadiri Lyceum Persendirian Helsinki, di mana beliau lulus peperiksaan kemasukan universiti pada Jun 1887.

Antara tahun 1887 dan 1889, Mannerheim belajar di Kolej Kavaleri Nicholas di Saint Petersburg. Beliau lulus pada tahun 1889 dengan keputusan yang cemerlang, walaupun terlepas tempat kedua kerana pergaduhan mabuk dengan seorang pegawai kanan. Beliau berjanji untuk tidak minum berlebihan lagi. Pada Januari 1891, beliau menyertai Rejimen Pengawal Chevalier di Saint Petersburg.

Mannerheim menguasai beberapa bahasa. Bahasa ibundanya ialah bahasa Sweden, dan beliau fasih berbahasa bahasa Jerman, bahasa Perancis, dan bahasa Rusia, yang terakhir dipelajarinya semasa berkhidmat dalam tentera Rusia. Beliau juga boleh bertutur sedikit bahasa Inggeris, bahasa Poland, bahasa Portugis, bahasa Latin, dan bahasa Cina. Walau bagaimanapun, beliau tidak mula belajar bahasa Finland dengan betul sehingga selepas kemerdekaan Finland, dan beliau bercakap bahasa Finland dengan aksen Sweden yang kuat, malah memerlukan penterjemah semasa Perang Saudara Finland.

2.1. Perkhidmatan dalam Tentera Imperial Rusia

Mannerheim berkhidmat dalam Rejimen Pengawal Chevalier Imperial sehingga tahun 1904. Pada tahun 1896, beliau mengambil bahagian dalam pertabalan Maharaja Nicholas II, berdiri selama empat jam dalam pakaian seragam penuh Pengawal Chevalier Imperial di bawah tangga yang menuju ke takhta imperial. Mannerheim sentiasa menganggap pertabalan itu sebagai kemuncak hidupnya, mengingati dengan bangga peranannya dalam apa yang disebutnya "pertabalan yang luar biasa megah". Sebagai penunggang kuda yang mahir dan terlatih, Mannerheim membeli kuda untuk tentera Rusia sebagai salah satu tugas rasminya. Pada tahun 1903, beliau dilantik mengetuai skuadron model dalam Pengawal Chevalier Imperial dan menjadi ahli lembaga latihan ekuestrian rejimen kavaleri.

Mannerheim menawarkan diri untuk berkhidmat aktif dengan Tentera Darat Imperial Rusia dalam Perang Rusia-Jepun pada tahun 1904. Beliau dipindahkan ke Rejimen Dragoon Nezhin ke-52 di Manchuria, dengan pangkat Leftenan Kolonel. Semasa rondaan peninjauan di dataran Manchuria, beliau pertama kali melihat aksi dalam pertempuran kecil dan kudanya ditembak mati di bawahnya. Beliau dinaikkan pangkat Kolonel kerana keberanian dalam Pertempuran Mukden pada tahun 1905 dan secara ringkas memerintah unit tidak teratur Hong Huzi, sebuah militia tempatan, dalam misi penerokaan ke Inner Mongolia. Semasa perang, Mannerheim juga berjaya memimpin sekumpulan penyamun tempatan untuk mencari belakang musuh bagi mengalahkan mereka.

Apabila Mannerheim kembali ke Saint Petersburg, beliau diminta untuk melakukan perjalanan melalui Turkestan Rusia ke Beijing sebagai pegawai perisikan rahsia. Staf Am Rusia mahukan maklumat risikan yang tepat di lapangan mengenai pembaharuan dan aktiviti oleh Dinasti Qing, serta kelayakan ketenteraan untuk menyerang China Barat: satu langkah yang mungkin dalam perjuangan mereka dengan Britain untuk mengawal Asia dalaman. Menyamar sebagai pengumpul etnografi, beliau menyertai ekspedisi ahli arkeologi Perancis Paul Pelliot di Samarkand di Turkestan Rusia (kini Uzbekistan). Mereka bermula dari terminal Kereta Api Trans-Kaspia di Andijan pada Julai 1906, tetapi Mannerheim bertengkar dengan Pelliot, jadi beliau melakukan sebahagian besar ekspedisi sendiri.

Dengan karavan kecil, termasuk pemandu Cossack, penterjemah Cina, dan tukang masak Uyghur, Mannerheim pertama kali mengembara ke Khotan untuk mencari perisik British dan Jepun. Selepas kembali ke Kashgar, beliau menuju ke utara ke banjaran Tian Shan, meninjau laluan dan mengukur sikap puak terhadap Cina Han. Mannerheim tiba di ibu kota wilayah Urumqi, dan kemudian menuju ke timur ke wilayah Gansu. Di gunung suci Buddha Gunung Wutai di wilayah Shanxi, Mannerheim bertemu dengan Dalai Lama ke-13 Tibet. Beliau menunjukkan kepada Dalai Lama cara menggunakan pistol. Beliau mengikuti Tembok Besar China, dan menyiasat puak misteri yang dikenali sebagai Yugurs. Dari Lanzhou, ibu kota wilayah, Mannerheim menuju ke selatan ke wilayah Tibet dan melawat lamasery Labrang, di mana beliau dibaling batu oleh sami-sami xenofobia. Semasa perjalanannya ke Tibet pada tahun 1908, Mannerheim menjadi orang Eropah ketiga yang bertemu dengan Dalai Lama. Mannerheim tiba di Beijing pada Julai 1908, kembali ke Saint Petersburg melalui Jepun dan Kereta Api Trans-Siberia. Laporannya memberikan akaun terperinci mengenai pemodenan Cina, meliputi pendidikan, pembaharuan ketenteraan, penjajahan sempadan etnik, perlombongan dan industri, pembinaan kereta api, pengaruh Jepun, dan merokok candu. Beliau juga membincangkan kemungkinan serangan Rusia ke atas Xinjiang, dan peranan Xinjiang sebagai tawar-menawar dalam perang masa depan dengan China. Perjalanannya melalui Asia meninggalkan beliau dengan minat seumur hidup terhadap seni Asia, yang kemudiannya dikumpulnya.

Selepas kembali ke Rusia pada tahun 1909, Mannerheim membentangkan hasil ekspedisi kepada Maharaja Nicholas II. Banyak artifak masih dipamerkan di muzium. Selepas itu, Mannerheim dilantik untuk memerintah Rejimen Uhlan Vladimir ke-13 di Kerajaan Kongres Poland. Tahun berikutnya, beliau dinaikkan pangkat menjadi Mejar Jeneral dan dilantik sebagai komander Rejimen Uhlan Pengawal Hidup Baginda Maharaja di Warsaw. Kemudian Mannerheim menjadi sebahagian daripada rombongan Imperial dan dilantik untuk memerintah sebuah briged kavaleri.

Pada permulaan Perang Dunia I, Mannerheim berkhidmat sebagai komander Briged Kavaleri Pengawal Berasingan (Kor Tentera ke-23), dan bertempur di Barisan Austro-Hungary dan Romania. Pada Disember 1914, setelah membezakan dirinya dalam pertempuran menentang pasukan Austro-Hungary, Mannerheim dianugerahkan Order of St. George, kelas ke-4. Pada Mac 1915, Mannerheim dilantik untuk memerintah Divisyen Kavaleri ke-12.

Mannerheim mendapat cuti untuk melawat Finland dan Saint Petersburg pada awal tahun 1917 dan menyaksikan pecahnya Revolusi Februari. Selepas kembali ke barisan hadapan, beliau dinaikkan pangkat menjadi Leftenan Jeneral pada April 1917 (kenaikan pangkat itu bertarikh semula kepada Februari 1915), dan mengambil alih perintah Kor Kavaleri ke-6 pada musim panas 1917. Walau bagaimanapun, Mannerheim tidak disukai oleh kerajaan baru, yang menganggapnya tidak menyokong revolusi, dan diberhentikan daripada tugasnya. Beliau bersara dan kembali ke Finland. Mannerheim menyimpan potret besar Maharaja Nicholas II di ruang tamu rumahnya di Helsinki sehingga kematiannya, dan apabila ditanya selepas penggulingan Kerabat Romanov mengapa beliau menyimpan potret itu, beliau sentiasa menjawab: "Dia adalah maharaja saya".

2.2. Peranan dalam Perang Saudara Finland

Pada Disember 1917, Finland mengisytiharkan kemerdekaan daripada Rusia Soviet yang diperintah oleh Bolshevik selepas mereka menggulingkan Kerajaan Sementara dalam Revolusi Oktober. Parlimen Finland melantik Pehr Evind Svinhufvud untuk memimpin kerajaan interim Grand Duchy yang baru merdeka. Pada Januari 1918, sebuah jawatankuasa tentera ditugaskan untuk memperkuatkan tentera Finland, yang ketika itu tidak lebih daripada beberapa Pengawal Putih yang diatur secara tempatan. Mannerheim dilantik ke jawatankuasa itu, tetapi tidak lama kemudian meletak jawatan untuk membantah ketidakpastiannya. Pada 13 Januari, beliau diberi perintah tentera. Beliau hanya mempunyai 24,000 lelaki yang baru direkrut, kebanyakannya tidak terlatih. Pengawal Merah Finland, yang dipimpin oleh pemimpin komunis Kullervo Manner dan disokong oleh Rusia Soviet, mempunyai 30,000 lelaki; dan terdapat 70,000 tentera Rusia Merah di Finland. Tentera Mannerheim dibiayai oleh talian kredit 15 juta mark Finland yang disediakan oleh bankir. Rekrut barunya mempunyai sedikit senjata. Walau bagaimanapun, beliau memimpin mereka ke Vaasa, yang digarnisun oleh 42,500 tentera Rusia Merah. Beliau mengepung garnison Rusia dengan sejumlah besar lelaki; para pembela tidak dapat melihat bahawa hanya barisan hadapan yang bersenjata, jadi mereka menyerah diri, menyediakan senjata yang sangat diperlukan. Senjata lanjut dibeli dari Jerman. Lapan puluh empat pegawai Sweden dan 200 NCO Sweden berkhidmat dalam Perang Saudara Finland (atau Perang Kemerdekaan, seperti yang dikenali di kalangan "Putih"). Pegawai lain ialah warga Finland yang telah dilatih oleh Jerman sebagai Batalion Jäger. Pada Mac 1918, mereka dibantu oleh tentera Jerman yang mendarat di Finland dan menduduki Helsinki.

Selepas kemenangan Putih dalam perang saudara yang sengit, di mana kedua-dua pihak menggunakan taktik keganasan yang kejam, Mannerheim meletak jawatan sebagai panglima tertinggi. Beliau meninggalkan Finland pada Jun 1918 untuk melawat saudara-mara di Sweden. Di Stockholm, Mannerheim berunding dengan diplomat Bersekutu, menekankan penentangannya terhadap dasar kerajaan Finland; pemimpin Finland yakin Jerman akan memenangi perang, dan telah mengisytiharkan ipar Kaiser, Frederick Charles dari Hesse, sebagai Raja Finland. Sementara itu, Svinhufvud berkhidmat sebagai Pemangku Raja pertama kerajaan yang baru lahir. Hubungan Mannerheim dengan Pihak Bersekutu diiktiraf pada Oktober 1918 apabila kerajaan Finland menghantarnya ke Britain dan Perancis untuk cuba mendapatkan pengiktirafan kemerdekaan Finland oleh Britain dan Amerika Syarikat. Pada Disember, beliau dipanggil semula ke Finland; Frederick Charles telah menolak takhta, dan sebagai gantinya, Mannerheim telah dipilih sebagai Pemangku Raja. Sebagai Pemangku Raja, Mannerheim sering menandatangani dokumen rasmi menggunakan Kustaa, bentuk Finland bagi nama Kristiannya, untuk menekankan ke-Finland-annya kepada mereka yang curiga dengan latar belakangnya dalam angkatan tentera Rusia dan kesukarannya dengan bahasa Finland. Mannerheim tidak menyukai nama Kristian terakhirnya, Emil, dan menulis tandatangannya sebagai C. G. Mannerheim, atau hanya Mannerheim. Di kalangan saudara-mara dan rakan rapatnya, Mannerheim dipanggil Gustaf.

Mannerheim berjaya mendapatkan pengiktirafan kemerdekaan Finland daripada Britain dan Amerika Syarikat. Pada Julai 1919, selepas beliau mengesahkan perlembagaan republikan yang baru, Mannerheim bertanding sebagai calon dalam pilihan raya presiden pertama, dengan parlimen sebagai pemilih. Beliau disokong oleh Parti Gabungan Nasional dan Parti Rakyat Sweden. Beliau menduduki tempat kedua di belakang Kaarlo Juho Ståhlberg, dan menarik diri daripada kehidupan awam.

2.3. Panglima Tertinggi

Sebagai pengerusi Majlis Pertahanan Finland, Mannerheim menentang perang dengan Kesatuan Soviet dari awal. Apabila Soviet meminta Finland menyerahkan wilayah, beliau mengesyorkan agar kerajaan Finland menyerah kepada tuntutan ini, dengan alasan bahawa Tentera Finland tidak cukup kuat untuk menangkis serangan Soviet. Apabila rundingan dengan Kesatuan Soviet gagal pada tahun 1939, dan menyedari perang yang akan berlaku dan menyesali kekurangan peralatan dan persiapan tentera, Mannerheim meletak jawatan dari majlis tentera pada 17 Oktober 1939, mengisytiharkan bahawa beliau akan bersetuju untuk kembali bertugas hanya sebagai Panglima Tertinggi Tentera Finland. Beliau secara rasmi menjadi panglima tertinggi tentera, pada usia 72 tahun, selepas serangan Soviet pada 30 November 1939. Dalam surat kepada anak perempuannya Sophie, beliau menyatakan, "Saya tidak mahu mengambil tanggungjawab panglima tertinggi, kerana usia dan kesihatan saya membenarkan saya, tetapi saya terpaksa menyerah kepada rayuan Presiden Republik dan kerajaan, dan kini untuk kali keempat saya berada dalam perang."

Beliau menyampaikan perintah hariannya yang sering kontroversi kepada Angkatan Pertahanan pada hari perang bermula:
"Presiden Republik telah melantik saya pada 30 November 1939 sebagai Panglima Tertinggi angkatan tentera negara. Askar berani Finland! Saya mengambil tugas ini pada masa musuh keturunan kita sekali lagi menyerang negara kita. Kepercayaan kepada komander seseorang adalah syarat pertama untuk kejayaan. Anda mengenali saya dan saya mengenali anda dan tahu bahawa setiap orang dalam barisan bersedia untuk melakukan tugasnya sehingga mati. Perang ini tidak lain adalah kesinambungan dan tindakan terakhir Perang Kemerdekaan kita. Kita berjuang untuk rumah kita, kepercayaan kita, dan negara kita."
Perkubuan medan pertahanan yang mereka kendalikan kemudian dikenali sebagai Garis Mannerheim.

Fil Marsyal Mannerheim dengan cepat mengatur ibu pejabatnya di Mikkeli. Ketua stafnya ialah Leftenan Jeneral Aksel Airo, manakala rakan rapatnya, Jeneral Rudolf Walden, dihantar sebagai wakil ibu pejabat ke kabinet dari 3 Disember 1939 hingga 27 Mac 1940, selepas itu beliau menjadi menteri pertahanan. Mannerheim menghabiskan sebahagian besar Perang Musim Sejuk dan Perang Sambungan di ibu pejabat Mikkeli tetapi banyak melawat ke barisan hadapan. Antara perang, beliau kekal sebagai panglima tertinggi. Walaupun tugas utama Mannerheim adalah untuk memimpin perang, beliau juga tahu bagaimana untuk mengukuhkan dan mengekalkan semangat juang askar. Beliau terkenal dengan petikan ini: "Kubur, meriam dan bantuan asing tidak akan membantu melainkan setiap orang sendiri tahu bahawa dia adalah pengawal negaranya."

Mannerheim mengekalkan hubungan dengan kerajaan Adolf Hitler seformal mungkin. Mannerheim tidak begitu menghargai Hitler, walaupun pada mulanya beliau menyatakan minat terhadap kenaikan kuasanya; sikapnya terhadap Hitler bertukar negatif pada ketika Mannerheim melawat Jerman dan menyedari jenis "negara ideal" yang dibina Hitler; beliau membandingkan kenaikan Hitler di Jerman dengan kenaikan Bolshevik pada tahun 1917 di Rusia. Sebelum Perang Sambungan, Jerman menawarkan Mannerheim perintah ke atas 80,000 tentera Jerman di Finland. Mannerheim menolak agar tidak mengikat dirinya dan Finland kepada tujuan perang Nazi; Mannerheim bersedia untuk kerjasama dan persaudaraan dengan Jerman Hitler, tetapi atas alasan praktikal dan bukan ideologi kerana ancaman Soviet. Pada Julai 1941, Tentera Karelia Finland diperkukuh oleh Divisyen Infantri Jerman ke-163. Mereka menawan semula wilayah Finland yang diilhakkan oleh Kesatuan Soviet selepas Perang Musim Sejuk, dan bergerak lebih jauh, menduduki Karelia Timur. Tentera Finland mengambil bahagian dalam Pengepungan Leningrad, yang berlangsung selama 872 hari.

Pemimpin Soviet Joseph Stalin menekan Churchill untuk mengisytiharkan perang terhadap Finland, keputusan yang sangat sukar bagi Churchill kerana kenalannya dengan Mannerheim. Churchill menangguhkan pengisytiharan itu dan menghantar nota peribadi kepada Mannerheim, di mana beliau mengingatkan pertemuan mereka yang lalu dan memberi amaran kepada Mannerheim tentang pengisytiharan yang akan berlaku. Mannerheim mengucapkan terima kasih kepada Churchill atas keprihatinannya dan menjawab bahawa misinya adalah untuk memastikan keselamatan Finland.

Pada 20 Jun 1942, Mannerheim sedang memeriksa tentera barisan hadapan Finland di Povenets apabila beliau dan stafnya diserang oleh meriam anti-kereta kebal Soviet dengan tembakan langsung. Satu peluru meletup berhampiran Mannerheim yang, mengikut pelbagai laporan, berlindung sama ada di parit atau di belakang batang pokok sehingga tembakan balas Finland meneutralkan penyerang. Kapten Ahti Petramaa, komander seksyen semasa pemeriksaan, kehilangan jari akibat serpihan terbang dan diiringi ke stesen bantuan di mana beliau dinaikkan pangkat menjadi mejar oleh Mannerheim.

2.3.1. Lawatan Adolf Hitler

Ulang tahun ke-75 Mannerheim, 4 Jun 1942, merupakan sambutan kebangsaan. Kerajaan menganugerahkan beliau gelaran unik Marsyal Finland (Suomen Marsalkka^{Bahasa Finland}, Marskalk av Finland^{Bahasa Sweden}). Setakat ini beliau adalah satu-satunya orang yang menerima gelaran tersebut. Lawatan mengejut oleh Hitler berlaku pada hari itu kerana beliau ingin melawat "warga Finland yang berani (die tapferen Finnen^{Bahasa German})" dan pemimpin mereka Mannerheim. Mannerheim tidak mahu bertemu dengannya di ibu pejabatnya atau di Helsinki, kerana ia akan kelihatan seperti lawatan rasmi negara. Pertemuan itu berlaku berhampiran Imatra, di tenggara Finland, dan diatur secara rahsia. Dari Lapangan Terbang Immola, Hitler, diiringi oleh Presiden Ryti, dibawa ke tempat Baron Mannerheim menunggu di sebuah landasan kereta api. Ucapan daripada Hitler diikuti dengan hidangan hari jadi dan rundingan antara beliau dan Mannerheim. Secara keseluruhan, Hitler menghabiskan kira-kira lima jam di Finland; beliau dilaporkan meminta warga Finland untuk meningkatkan operasi ketenteraan menentang Soviet, tetapi nampaknya tidak membuat tuntutan khusus.

Semasa lawatan itu, seorang jurutera syarikat penyiaran Finland Yleisradio, Thor Damen, berjaya merakam sebelas minit pertama perbualan peribadi Hitler dan Mannerheim. Ini terpaksa dilakukan secara rahsia, kerana Hitler tidak pernah membenarkan rakaman tanpa kawalan. Damen ditugaskan untuk merakam ucapan hari jadi rasmi dan respons Mannerheim dan oleh itu meletakkan mikrofon di beberapa gerabak kereta api. Walau bagaimanapun, Mannerheim dan tetamunya memilih untuk pergi ke gerabak yang tidak mempunyai mikrofon di dalamnya. Damen bertindak pantas, menolak mikrofon melalui salah satu tingkap kereta api ke rak jaring tepat di atas tempat Hitler dan Mannerheim duduk. Selepas sebelas minit perbualan peribadi Hitler dan Mannerheim, pengawal peribadi SS Hitler melihat kabel keluar dari tingkap dan menyedari bahawa jurutera Finland itu sedang merakam perbualan. Mereka memberi isyarat kepadanya untuk berhenti merakam serta-merta, dan beliau mematuhinya. Pengawal peribadi SS menuntut agar pita itu dimusnahkan, tetapi Yleisradio dibenarkan menyimpan gulungan itu selepas berjanji untuk menyimpannya dalam bekas yang dimeterai. Ia diberikan kepada Kustaa Vilkuna, ketua pejabat penapis negara, dan pada tahun 1957 dikembalikan kepada Yleisradio. Ia dikeluarkan kepada umum beberapa tahun kemudian. Ia adalah satu-satunya rakaman Hitler yang diketahui bercakap di luar majlis rasmi.

Terdapat cerita yang tidak disahkan bahawa semasa berbual dengan Hitler, Mannerheim menyalakan cerut. Mannerheim menjangkakan Hitler akan meminta Finland untuk lebih banyak bantuan menentang Kesatuan Soviet, yang Mannerheim tidak sanggup berikan. Apabila Mannerheim menyalakan cerut, semua yang hadir terkejut, kerana kebencian Hitler terhadap merokok sudah diketahui umum. Walau bagaimanapun, Hitler meneruskan perbualan dengan tenang, tanpa komen. Melalui ujian ini, Mannerheim dapat menilai sama ada Hitler bercakap dari kedudukan kekuatan atau kelemahan. Beliau menolak Hitler, mengetahui bahawa Hitler berada dalam kedudukan yang lemah, dan tidak dapat mendikte kepadanya. Tidak lama selepas itu, Mannerheim membalas lawatan itu, melancong ke ibu pejabat Hitler di Prusia Timur.

2.4. Pangkat dan Jawatan Tentera

Mannerheim memegang pelbagai pangkat dan jawatan penting sepanjang kerjaya tenteranya, baik dalam Tentera Imperial Rusia mahupun Angkatan Pertahanan Finland.

Jawatan Tertinggi:

• 1918: Panglima Tertinggi Pengawal Putih: dari Januari hingga Mei 1918
• 1918: Panglima Tertinggi Angkatan Pertahanan Finland: dari Disember 1918 hingga Julai 1919
• 1931: Pengerusi Majlis Pertahanan: dari 1931 hingga 1939
• 1939: Panglima Tertinggi Angkatan Pertahanan Finland: dari 1939 hingga 1946

3.1. Pemangku Raja Finland

Sebagai Pemangku Raja, Mannerheim berjaya mendapatkan pengiktirafan kemerdekaan Finland daripada Britain dan Amerika Syarikat. Pada Julai 1919, selepas beliau mengesahkan perlembagaan republikan yang baru, Mannerheim bertanding sebagai calon dalam pilihan raya presiden pertama, dengan parlimen sebagai pemilih. Beliau disokong oleh Parti Gabungan Nasional dan Parti Rakyat Sweden. Beliau menduduki tempat kedua di belakang Kaarlo Juho Ståhlberg, dan menarik diri daripada kehidupan awam.

3.2. Aktiviti Antara Perang

Pada tahun-tahun antara perang, Mannerheim tidak memegang jawatan awam, terutamanya kerana beliau dianggap oleh ramai ahli politik dari pusat dan kiri sebagai tokoh kontroversi kerana pertempurannya yang kejam dengan Bolshevik, keinginannya untuk campur tangan Finland di pihak Putih semasa Perang Saudara Rusia, dan antipati sosialis Finland terhadapnya. Mereka melihatnya sebagai "Jeneral Putih" borjuasi. Mannerheim meragui bahawa politik berasaskan parti moden akan menghasilkan pemimpin yang berprinsip dan berkualiti tinggi di Finland atau di tempat lain. Pada pendapatnya yang suram, kepentingan tanah air terlalu sering dikorbankan oleh ahli politik demokrasi untuk kepentingan partisan.

Beliau sibuk mengetuai Palang Merah Finland (Pengerusi 1919-1951), merupakan ahli lembaga Palang Merah Antarabangsa, dan mengasaskan Liga Kebajikan Kanak-kanak Mannerheim (Mannerheimin Lastensuojeluliitto). Beliau juga merupakan pengerusi lembaga penyelia sebuah bank komersial, Liittopankki-Unionsbanken, dan selepas penggabungannya dengan Bank of Helsinki, pengerusi lembaga penyelia bank tersebut sehingga 1934, dan merupakan ahli lembaga Nokia. Beliau menawarkan diri untuk berkhidmat dalam Legiun Asing Perancis dalam Perang Rif (1925-1926), tetapi ditolak.

Pada tahun 1920-an dan 1930-an, Mannerheim kembali ke Asia, di mana beliau mengembara dan memburu secara meluas. Dalam perjalanan pertamanya pada tahun 1927, untuk mengelakkan melalui Kesatuan Soviet, beliau mengembara melalui Empayar British, pergi dengan kapal laut dari London ke Bombay. Dari sana beliau mengembara melalui darat ke Burma, di mana beliau menghabiskan sebulan di Rangoon dan Mandalay. Beliau kemudian pergi ke Sikkim dan kembali ke Finland dengan kereta dan kapal terbang.

Dalam pelayaran keduanya, pada tahun 1936, beliau pergi dengan kapal dari Aden (wilayah British di Arab Selatan) ke Bombay. Semasa perjalanan dan ekspedisi memburu, beliau melawat Madras, Delhi dan Nepal, di mana beliau dijemput oleh Perdana Menteri Rana Tin Maharaja Sir Juddha Shumsher Jang Bahadur Rana untuk menyertai pemburuan harimau. Pada tahun yang sama, Mannerheim membuat lawatan peribadi ke United Kingdom, di mana beliau diiringi buat kali pertama oleh pengawal keselamatan, yang Perdana Menteri Winston Churchill sendiri telah berikan kepada Mannerheim untuk digunakan semasa perjalanan. Walau bagaimanapun, Mannerheim diketahui terganggu oleh kehadiran pengawal keselamatan, kerana terutamanya sebagai fatalis, beliau sangat percaya pada takdir, jika ia harus berlaku dalam bentuk kematian yang tidak pada masanya, dan sebagai tambahan, beliau juga sangat mempercayai kuasanya sendiri. Pada tahun 1936, Mannerheim mewakili kerajaan Finland di pengebumian Raja George V dari United Kingdom.

Pada tahun 1929, Mannerheim menolak permohonan radikal sayap kanan untuk menjadi diktator tentera de facto, walaupun beliau menyatakan sedikit sokongan terhadap Gerakan Lapua sayap kanan. Selepas Presiden Pehr Evind Svinhufvud dipilih pada tahun 1931, beliau melantik Mannerheim sebagai pengerusi Majlis Pertahanan Finland dan memberinya janji bertulis bahawa sekiranya berlaku perang beliau akan menjadi Panglima Tertinggi Tentera Finland. (Pengganti Svinhufvud Kyösti Kallio memperbaharui janji ini pada tahun 1937). Pada tahun 1933, Mannerheim menerima pangkat Fil Marsyal (sotamarsalkka^{Bahasa Finland}, fältmarskalk^{Bahasa Sweden}). Pada masa ini, Mannerheim telah dilihat oleh orang ramai, termasuk beberapa bekas sosialis, kurang sebagai "Jeneral Putih" dan lebih sebagai tokoh bukan partisan, diperkukuh oleh kenyataan awamnya yang menggesa perdamaian antara pihak yang bertentangan dalam Perang Saudara dan keperluan untuk menumpukan perhatian kepada perpaduan dan pertahanan negara: "kita tidak perlu bertanya di mana seseorang berdiri lima belas tahun yang lalu". Mannerheim menyokong industri ketenteraan Finland dan berusaha sia-sia untuk mendapatkan kesatuan pertahanan ketenteraan dengan Sweden. Walau bagaimanapun, persenjataan semula tentera Finland tidak berlaku secepat atau sebaik yang beliau harapkan, dan beliau tidak bersemangat tentang perang. Beliau mempunyai banyak perselisihan faham dengan pelbagai Kabinet, dan menandatangani banyak surat peletakan jawatan.

3.3. Jawatan Presiden

Pada Jun 1944, Baron Gustaf Mannerheim, untuk memastikan sokongan Jerman sementara serangan besar Soviet mengancam Finland, berpendapat bahawa adalah perlu untuk bersetuju dengan pakatan yang diminta oleh Menteri Luar Jerman Joachim von Ribbentrop. Tetapi walaupun begitu Mannerheim menjauhkan diri daripada pakatan itu, dan ia jatuh kepada Presiden Risto Ryti untuk menandatanganinya, jadi ia dikenali sebagai Perjanjian Ryti-Ribbentrop. Ini membolehkan Mannerheim membatalkan perjanjian itu apabila Presiden Ryti meletak jawatan pada awal Ogos 1944. Mannerheim menggantikan Ryti sebagai presiden.

Apabila Jerman dianggap cukup lemah, dan serangan musim panas USSR terhenti (lihat Pertempuran Tali-Ihantala) berkat perjanjian Jun dengan Jerman, pemimpin Finland melihat peluang untuk mencapai perdamaian dengan Kesatuan Soviet. Pada mulanya, percubaan dibuat untuk memujuk Mannerheim menjadi perdana menteri, tetapi beliau menolaknya kerana usianya dan kekurangan pengalaman mengendalikan kerajaan awam. Cadangan seterusnya ialah memilih beliau sebagai ketua negara. Risto Ryti akan meletak jawatan sebagai presiden, dan parlimen akan melantik Mannerheim sebagai pemangku raja. Penggunaan gelaran pemangku raja akan mencerminkan keadaan luar biasa pemilihan Mannerheim. Mannerheim dan Ryti kedua-duanya bersetuju, dan Ryti menyerahkan notis peletakan jawatan pada 1 Ogos. Parlimen Finland meluluskan akta khas yang menganugerahkan jawatan presiden kepada Mannerheim pada 4 Ogos 1944. Beliau mengangkat sumpah jawatan pada hari yang sama.

Sebulan selepas Mannerheim memegang jawatan, Perang Sambungan berakhir dengan syarat yang keras, tetapi akhirnya jauh kurang keras daripada yang dikenakan ke atas negara-negara lain yang bersempadan dengan Kesatuan Soviet. Finland mengekalkan kedaulatannya, demokrasi parlimennya, dan ekonomi pasarannya. Kehilangan wilayah adalah besar; sebahagian daripada Karelia dan seluruh Petsamo hilang. Ramai pelarian Karelian perlu dipindahkan. Pampasan perang sangat berat. Finland juga terpaksa berperang dalam Perang Lapland menentang tentera Jerman yang berundur di utara, dan pada masa yang sama membubarkan tenteranya sendiri, menjadikannya lebih sukar untuk mengusir Jerman; Mannerheim melantik Leftenan Jeneral Hjalmar Siilasvuo sebagai komander tinggi tentera untuk mengambil tindakan ini. Secara meluas dipersetujui bahawa hanya Mannerheim yang dapat membimbing Finland melalui masa-masa sukar ini, apabila rakyat Finland terpaksa menerima syarat-syarat gencatan senjata yang teruk, pelaksanaannya oleh Suruhanjaya Kawalan Bersekutu yang didominasi Soviet, dan tugas pembinaan semula pasca perang.

Sebelum memutuskan untuk menerima tuntutan Soviet, Mannerheim menulis surat secara langsung kepada Hitler:
"Saudara-saudara seperjuangan Jerman kami akan kekal di hati kami selama-lamanya. Tentera Jerman di Finland pastinya bukan wakil despotisme asing tetapi pembantu dan saudara seperjuangan. Tetapi walaupun dalam kes sedemikian orang asing berada dalam kedudukan sukar yang memerlukan kebijaksanaan sedemikian. Saya boleh memberi jaminan bahawa sepanjang tahun-tahun lalu tiada apa-apa yang berlaku yang boleh mendorong kami untuk menganggap tentera Jerman sebagai penceroboh atau penindas. Saya percaya bahawa sikap Tentera Jerman di utara Finland terhadap penduduk tempatan dan pihak berkuasa akan tercatat dalam sejarah kami sebagai contoh unik hubungan yang betul dan mesra... Saya menganggapnya sebagai tugas saya untuk memimpin rakyat saya keluar dari perang. Saya tidak boleh dan tidak akan mengarahkan senjata yang telah anda bekalkan kepada kami dengan begitu murah hati terhadap Jerman. Saya berharap bahawa anda, walaupun anda tidak bersetuju dengan sikap saya, akan menginginkan dan berusaha seperti saya dan semua warga Finland lain untuk menamatkan hubungan lama kami tanpa meningkatkan keseriusan keadaan."

Tempoh Mannerheim sebagai presiden adalah sukar baginya. Walaupun beliau dipilih untuk tempoh enam tahun penuh, beliau berusia 77 tahun pada tahun 1944 dan telah menerima jawatan itu dengan berat hati selepas didesak untuk berbuat demikian. Keadaan itu diburukkan lagi oleh tempoh sakit yang kerap, tuntutan Suruhanjaya Kawalan Bersekutu, dan perbicaraan tanggungjawab perang. Beliau takut sepanjang tempoh jawatan presidennya bahawa suruhanjaya itu akan meminta pendakwaannya atas jenayah terhadap keamanan. Ini tidak pernah berlaku. Salah satu sebabnya ialah penghormatan dan kekaguman Stalin terhadap Marsyal. Stalin memberitahu delegasi Finland di Moscow pada tahun 1947 bahawa warga Finland banyak berhutang kepada Marsyal lama mereka. Kerana Mannerheim, Finland tidak diduduki. Walaupun Mannerheim mengkritik beberapa tuntutan Suruhanjaya Kawalan, beliau bekerja keras untuk melaksanakan kewajipan gencatan senjata Finland. Beliau juga menekankan keperluan untuk kerja-kerja pembinaan semula di Finland selepas perang.

Mannerheim diganggu oleh masalah kesihatan yang berulang pada tahun 1945, dan tidak hadir dari tugasnya sebagai presiden dari November hingga Februari 1946. Beliau menghabiskan enam minggu di Portugal untuk memulihkan kesihatannya. Selepas pengumuman keputusan perbicaraan jenayah perang pada Februari, Mannerheim memutuskan untuk meletak jawatan. Beliau percaya bahawa beliau telah melaksanakan tugas yang telah dipilihnya: Perang telah berakhir, kewajipan gencatan senjata telah dilaksanakan, dan perbicaraan tanggungjawab perang telah selesai.

Mannerheim meletak jawatan sebagai presiden pada 4 Mac 1946, memberikan alasan kesihatannya yang merosot dan pandangannya bahawa tugas yang telah dipilihnya telah diselesaikan. Beliau digantikan sebagai presiden oleh Perdana Menteri konservatif J. K. Paasikivi.

4.1. Perkahwinan dan Anak-anak Perempuan

Pada tahun 1892, beliau berkahwin dengan seorang bangsawan kaya berketurunan Rusia-Serbia, Anastasia Arapova (1872-1936). Mereka mempunyai dua anak perempuan, Anastasie "Stasie" (1893-1978) dan Sofia "Sophy" (1895-1963). Anak ketiga mereka adalah seorang anak lelaki yang lahir mati. Anak perempuan sulungnya, Anastasie, kemudian memeluk agama Katolik dan menjadi biarawati Karmelit di London. Pasangan itu berpisah pada tahun 1902 dan bercerai pada tahun 1919.

5.1. Pandangan tentang Pemerintahan dan Perpaduan Negara

Mannerheim tidak memegang jawatan awam pada tahun-tahun antara perang, terutamanya kerana beliau dilihat oleh ramai ahli politik dari pusat dan kiri sebagai tokoh kontroversi. Beliau dilihat sebagai "Jeneral Putih" borjuasi kerana pertempurannya yang kejam dengan Bolshevik dan keinginannya untuk campur tangan Finland di pihak Putih semasa Perang Saudara Rusia. Mannerheim meragui bahawa politik berasaskan parti moden akan menghasilkan pemimpin yang berprinsip dan berkualiti tinggi di Finland atau di tempat lain. Pada pendapatnya yang suram, kepentingan tanah air terlalu sering dikorbankan oleh ahli politik demokrasi untuk kepentingan partisan.

Beliau menyokong industri ketenteraan Finland dan berusaha untuk mendapatkan kesatuan pertahanan ketenteraan dengan Sweden, walaupun tidak berjaya. Beliau juga mempunyai banyak perselisihan faham dengan pelbagai Kabinet dan menandatangani banyak surat peletakan jawatan. Walau bagaimanapun, beliau kemudiannya dilihat oleh orang ramai, termasuk beberapa bekas sosialis, kurang sebagai "Jeneral Putih" dan lebih sebagai tokoh bukan partisan. Beliau menggesa perdamaian antara pihak yang bertentangan dalam Perang Saudara dan menekankan keperluan untuk menumpukan perhatian kepada perpaduan dan pertahanan negara: "kita tidak perlu bertanya di mana seseorang berdiri lima belas tahun yang lalu".

Mannerheim terpaksa belajar tentang politik parlimen semasa menjadi presiden, dan beliau tidak sepenuhnya menghormatinya kerana pandangan aristokratiknya. Beliau juga terpaksa melantik menteri komunis pertama dengan berat hati.

6.1. Persaraan dan Memoir

Selepas meletak jawatan, Marsyal Baron Mannerheim membeli Kirkniemi Manor di Lohja, berhasrat untuk menghabiskan persaraannya di sana. Pada Jun 1946, beliau menjalani pembedahan untuk ulser peptik yang berlubang, dan pada Oktober tahun itu beliau didiagnosis dengan ulser duodenum. Pada awal tahun 1947, beliau disyorkan untuk melancong ke Sanatorium Valmont di Montreux, Switzerland, untuk pulih dan menulis memoirnya. Valmont menjadi kediaman utama Mannerheim sepanjang sisa hidupnya, walaupun beliau kerap kembali ke Finland, dan juga melawat Sweden, Perancis, dan Itali.

Kerana Mannerheim tua dan sakit, beliau secara peribadi hanya menulis beberapa bahagian memoirnya. Beliau mendiktekan beberapa bahagian lain. Bahagian-bahagian yang selebihnya ditulis dari ingatannya oleh pelbagai pembantu Mannerheim, seperti Kolonel Aladár Paasonen; Jeneral Erik Heinrichs; Jeneral Grandell, Olenius, dan Martola; dan Kolonel Viljanen, seorang ahli sejarah perang. Selagi Mannerheim mampu membaca, beliau menyemak draf memoirnya yang ditaip. Beliau hampir sepenuhnya berdiam diri tentang kehidupan peribadinya, dan sebaliknya menumpukan perhatian kepada sejarah Finland, terutamanya antara tahun 1917 dan 1944. Apabila Mannerheim mengalami halangan usus yang membawa maut pada Januari 1951, memoirnya belum lagi dalam bentuk yang siap. Ia diterbitkan selepas kematiannya.

6.2. Kematian dan Pengkebumian

Mannerheim meninggal dunia pada 27 Januari 1951 (28 Januari waktu Finland), di Hospital Kantonal di Lausanne (L'Hôpital cantonal à Lausanne^{Bahasa Perancis}; kini Hospital Universiti Lausanne), Switzerland. Beliau dikebumikan pada 4 Februari 1951 di Tanah Perkuburan Hietaniemi di Helsinki dalam pengebumian negara dengan penghormatan tentera penuh.

7.1. Wira Negara dan "Bapa Finland"

Hari ini, Mannerheim tetap dihormati sebagai negarawan terhebat Finland. Ini mungkin sebahagiannya disebabkan oleh keengganannya untuk terlibat dalam politik partisan (walaupun simpatinya lebih kepada sayap kanan daripada sayap kiri), dakwaannya sentiasa berkhidmat kepada tanah air tanpa motif mementingkan diri, keberanian peribadinya melawat barisan hadapan, keupayaannya bekerja keras hingga usia lewat tujuh puluhan, dan pandangan jauh politik luarnya dalam mempersiapkan serangan Soviet ke atas Finland bertahun-tahun sebelum ia berlaku. Walaupun Finland berperang bersama Jerman Nazi semasa Perang Sambungan dan dengan itu bekerjasama dengan Kuasa Paksi, beberapa pemimpin Pihak Bersekutu masih menghormati Mannerheim. Ini termasuk, antara lain, Perdana Menteri British ketika itu Winston Churchill; pada persidangan 2017 di London, ahli sejarah perang Terry Charman berkata sukar bagi Churchill untuk mengisytiharkan perang ke atas Finland atas tuntutan Stalin kerana kerjasama sebelumnya yang tidak rumit dengan Mannerheim, yang menyebabkan Churchill dan Mannerheim bertukar surat-menyurat yang sopan dan memohon maaf mengenai keadaan yang berlaku, dengan rasa hormat yang mendalam antara satu sama lain.

Pada 5 Disember 2004, Mannerheim dipilih sebagai orang Finland terhebat sepanjang zaman dalam pertandingan Suuret suomalaiset (Orang Finland Hebat). Memandangkan pengiktirafan meluas di Finland dan di tempat lain terhadap peranannya yang tiada tandingan dalam menubuhkan dan kemudian memelihara kemerdekaan Finland daripada Kesatuan Soviet, Mannerheim telah lama dirujuk sebagai bapa Finland moden, dan New York Times memanggil Muzium Mannerheim di ibu negara Finland Helsinki, yang memperingati kehidupan dan zamannya, "perkara yang paling hampir dengan tempat suci negara [Finland]". Sepanjang hayatnya, beliau menjadi, bersama Jean Sibelius, tokoh Finland yang paling terkenal di dalam dan luar negara. Menurut ahli sejarah Finland Tuomas Tepora, kultus personaliti mula dibina di sekitar Mannerheim sejurus selepas perang saudara.

7.2. Kesan terhadap Masyarakat Finland

Mannerheim mempunyai kesan yang mendalam terhadap masyarakat Finland, terutamanya dalam strategi ketenteraan, pembentukan identiti negara, dan kestabilan politik. Kepimpinannya semasa perang dilihat sebagai faktor penting dalam mempertahankan kedaulatan Finland dan mengelakkan pendudukan Soviet. Beliau berjaya menyatukan rakyat Finland di sebalik tujuan pertahanan negara, walaupun terdapat perpecahan ideologi yang mendalam akibat Perang Saudara.

Beliau juga memainkan peranan penting dalam membimbing Finland melalui masa-masa sukar selepas perang, termasuk menerima syarat-syarat gencatan senjata yang keras dan melaksanakan tuntutan Suruhanjaya Kawalan Bersekutu. Usahanya dalam pembinaan semula pasca perang juga ditekankan, menunjukkan komitmennya terhadap kesejahteraan negara melangkaui peranan ketenteraan.

7.3. Kritikan dan Kontroversi

Walaupun dihormati secara meluas, Mannerheim juga menjadi subjek kritikan dan kontroversi sepanjang sejarah. Terutamanya dari pihak komunis Soviet dan Finland, terdapat pandangan bahawa kepimpinannya semasa perang adalah "hampir pengkhianatan". Peranannya yang "kejam" dalam pertempuran menentang Bolshevik semasa Perang Saudara Finland dan keinginannya untuk campur tangan dalam Perang Saudara Rusia menjadikannya tokoh yang memecahbelahkan di kalangan ahli politik pusat dan kiri, yang melihatnya sebagai "Jeneral Putih" borjuasi.

Sikapnya terhadap Adolf Hitler juga menjadi titik perdebatan. Walaupun beliau kemudiannya tidak menyukai Hitler dan berusaha untuk menjauhkan Finland daripada tujuan perang Nazi, minat awalnya terhadap kenaikan kuasa Hitler dan kerjasama praktikal dengan Jerman menimbulkan persoalan.

Dari segi kepimpinan ketenteraan, Mannerheim dikritik kerana keengganannya untuk menerima laporan melalui perantara, sebaliknya menuntut laporan langsung. Ini dikatakan menyebabkan masalah penyelarasan di ibu pejabat dan mungkin menyumbang kepada kegagalan untuk meramalkan serangan Soviet di Karelia pada tahun 1944. Bekas Presiden Risto Ryti mengkritik Mannerheim kerana bertindak untuk menjaga reputasi sejarahnya, manakala Perdana Menteri Edwin Linkomies mengkritik tingkah laku "berubah-ubah" dan "mudah marah" Mannerheim. Penggantinya sebagai presiden, J. K. Paasikivi, menyatakan bahawa Mannerheim, kerana usianya, tidak selalu dapat mengekalkan ketenangan.

7.4. Monumen dan Peringatan

Ulang tahun Mannerheim, 4 Jun, disambut sebagai Hari Bendera oleh Angkatan Pertahanan Finland. Keputusan ini dibuat oleh kerajaan Finland sempena ulang tahunnya yang ke-75 pada tahun 1942, apabila beliau juga dianugerahkan gelaran Marsyal Finland. Hari Bendera disambut dengan perarakan kebangsaan, dan anugerah serta kenaikan pangkat untuk anggota angkatan pertahanan. Kehidupan dan zaman Mannerheim diperingati di Muzium Mannerheim.

Boulevard paling menonjol di ibu negara Finland dinamakan semula Mannerheimintie (Jalan Mannerheim) sebagai penghormatan kepada Marsyal semasa hayatnya; di sepanjang jalan, di daerah Kamppi, terdapat Hotel Marski, yang dinamakan sempena beliau. Bekas pondok perburuan Mannerheim dan tempat peristirahatannya yang dikenali sebagai "Kabin Marsyal" (Marskin Maja), yang kini berfungsi sebagai muzium dan restoran, terletak di tepi Tasik Punelia di Loppi, Finland.

Pelbagai mercu tanda di seluruh Finland menghormati Mannerheim, termasuk yang paling terkenal ialah patung berkuda yang terletak di Mannerheimintie Helsinki di hadapan muzium seni moden Kiasma yang dibina kemudian. Taman Mannerheim di Turku dan Seinäjoki kedua-duanya termasuk patung beliau. Patung Mannerheim di Tampere yang menggambarkan jeneral Perang Saudara yang berjaya dari pihak Putih akhirnya diletakkan di hutan beberapa kilometer di luar bandar (sebahagiannya disebabkan oleh kontroversi berterusan mengenai peranan Mannerheim dalam Perang Saudara). Patung-patung lain, sebagai contoh, didirikan di Mikkeli dan Lahti.

Dari tahun 1937 hingga 1967, sekurang-kurangnya lima setem pos Finland atau siri setem yang berbeza dikeluarkan sebagai penghormatan kepada Mannerheim; dan pada tahun 1960 Amerika Syarikat menghormati Mannerheim sebagai "Pembebas Finland" dengan setem domestik dan antarabangsa kelas pertama biasa (ketika itu empat sen dan lapan sen masing-masing) sebagai sebahagian daripada siri Juara Kebebasan yang merangkumi tokoh-tokoh terkenal lain seperti Mahatma Gandhi dan Simón Bolívar.

Mannerheim muncul sebagai watak utama dalam drama Ilmari Turja pada tahun 1966 dan adaptasi filemnya pada tahun 1970 The Headquarters, yang diarahkan oleh Matti Kassila. Dalam kedua-dua drama dan filem itu, Mannerheim dilakonkan oleh Joel Rinne. Mannerheim juga dilakonkan oleh Asko Sarkola dalam filem televisyen 2001 Valtapeliä elokuussa 1940, yang diarahkan oleh Veli-Matti Saikkonen.