Chimamanda Ngozi Adichie

1.1. Kelahiran dan Latar Belakang Keluarga

Chimamanda Ngozi Adichie dilahirkan pada 15 September 1977, di Enugu, Negeri Enugu, Nigeria. Beliau berasal dari etnik Igbo, anak kelima daripada enam adik-beradik kepada Grace (née Odigwe) dan James Nwoye Adichie, yang berkahwin pada 15 April 1963. Bapa beliau, James, dilahirkan di Abba di Anambra State. Beliau menamatkan pengajian matematik pada tahun 1957 di University College, Ibadan dan mula bekerja sebagai profesor di Universiti Nigeria (UNN) pada tahun 1966. Ibu Adichie, Grace, dilahirkan di Umunnachi, juga di Anambra State, dan memulakan pengajian universiti pada tahun 1964 di Merritt College di Oakland, California. Beliau kemudian memperoleh ijazah dalam sosiologi dan antropologi dari Universiti Nigeria, Nsukka, dan menjadi pendaftar wanita pertama di universiti tersebut.

Keluarga Adichie tinggal di kampus Universiti Nigeria, di rumah yang sebelum ini diduduki oleh penulis Nigeria terkenal Chinua Achebe. Adichie dibesarkan sebagai seorang Katolik, dengan paroki keluarga mereka di St. Paul's Parish di Abba. Nama Igbo beliau, "Chimamanda", yang dicipta pada tahun 1990-an, bermaksud "semangat saya tidak dapat dipecahkan" atau "Tuhan saya tidak boleh gagal". Keluarga Adichie terjejas teruk semasa Perang Saudara Nigeria yang meletus pada tahun 1967, di mana kedua-dua datuk dan nenek beliau meninggal dunia. Bapa beliau bekerja untuk kerajaan Biafra di Direktorat Tenaga Manusia Biafra. Selepas Biafra tidak lagi wujud pada tahun 1970, bapa beliau kembali ke UNN, manakala ibu beliau bekerja untuk kerajaan di Enugu sehingga tahun 1973 sebelum menjadi pegawai pentadbiran di UNN. Bapa beliau meninggal dunia akibat kegagalan buah pinggang pada tahun 2020 semasa pandemik COVID-19, diikuti oleh ibu beliau pada tahun 2021. Adik-beradik beliau termasuk Ijeoma Rosemary, Uchenna "Uche", Chukwunweike "Chuks", Okechukwu "Okey", dan Kenechukwu "Kene".

1.2. Pendidikan di Nigeria

Adichie memulakan pendidikan formalnya di Nigeria, yang merangkumi pembelajaran dalam bahasa Igbo dan bahasa Inggeris. Walaupun bahasa Igbo bukanlah subjek yang popular, beliau terus mengambil kursus dalam bahasa tersebut sepanjang sekolah menengahnya. Beliau menamatkan pendidikan menengahnya di Sekolah Menengah Kampus Universiti Nigeria, mencapai kecemerlangan tertinggi dalam West African Examinations Council (WAEC), dan menerima pelbagai anugerah akademik.

Beliau kemudian diterima masuk ke Universiti Nigeria, di mana beliau mempelajari perubatan dan farmasi selama setahun setengah. Sepanjang tempoh ini, beliau turut berkhidmat sebagai editor The Compass, sebuah majalah yang dikendalikan oleh pelajar di universiti tersebut, khususnya pelajar perubatan Katolik.

1.3. Pendidikan Tinggi di Amerika Syarikat

Pada usia 19 tahun, Adichie meninggalkan Nigeria untuk melanjutkan pengajian di Amerika Syarikat. Pada tahun 1997, beliau menerbitkan koleksi puisi berjudul Decisions. Beliau memulakan pengajian dalam komunikasi di Drexel University di Philadelphia, Pennsylvania. Pada tahun 1998, beliau menulis sebuah drama bertajuk For Love of Biafra. Karya-karya awalnya diterbitkan di bawah nama Amanda N. Adichie.

Dua tahun selepas berpindah ke Amerika Syarikat, Adichie berpindah ke Eastern Connecticut State University di Willimantic, Connecticut, untuk lebih dekat dengan kakaknya, Ijeoma, seorang doktor di sana. Pada tahun 2000, beliau menerbitkan cerpen "My Mother, the Crazy African", yang membincangkan masalah yang timbul apabila seseorang berhadapan dengan dua budaya yang bertentangan, iaitu budaya tradisional Nigeria yang jelas dengan peranan gender berbanding kebebasan gender yang lebih besar di Amerika Syarikat. Semasa di Eastern Connecticut, beliau juga menulis artikel untuk akhbar universiti, Campus Lantern. Beliau menerima ijazah sarjana muda summa cum laude dalam sains politik dengan minor dalam komunikasi pada tahun 2001.

Adichie kemudian memperoleh ijazah sarjana dalam penulisan kreatif dari Johns Hopkins University pada tahun 2003. Selama dua tahun berikutnya, beliau merupakan Hodder Fellow di Princeton University, di mana beliau mengajar fiksyen pengenalan. Beliau juga memulakan pengajian di Yale University, dan menamatkan ijazah sarjana kedua dalam kajian Afrika pada tahun 2008. Pada tahun yang sama, Adichie menerima MacArthur Fellowship, serta anugerah akademik lain, termasuk Fellowship 2011-2012 dari Radcliffe Institute for Advanced Study di Harvard University.

Beliau telah menerima pelbagai ijazah kehormat, termasuk Doktor Kemanusiaan dari Johns Hopkins University (2016), Haverford College (2017), University of Edinburgh (2017), Amherst College (2018), dan Université de Fribourg, Switzerland (2019). Adichie membahagikan masanya untuk mengajar dan memberikan latihan penulisan antara Amerika Syarikat dan Nigeria.

2.1. Inspirasi dan Pengaruh Awal

Semasa kecil, Adichie hanya membaca cerita-cerita berbahasa Inggeris, terutamanya oleh Enid Blyton. Karya-karya awalnya, yang ditulis pada zaman kanak-kanak, menampilkan watak-watak berkulit putih dan bermata biru, yang dimodelkan berdasarkan kanak-kanak British yang pernah dibacanya. Pada usia sepuluh tahun, beliau menemui sastera Afrika dan membaca Things Fall Apart oleh Chinua Achebe, The African Child oleh Camara Laye, Weep Not, Child oleh Ngũgĩ wa Thiong'o, dan Joys of Motherhood oleh Buchi Emecheta. Beliau terinspirasi melihat kisah hidupnya seolah-olah ada di dalam kisah buku-buku tersebut.

Pada usia tiga belas tahun, Adichie mula mengkaji cerita-cerita Biafra yang diceritakan oleh bapanya. Semasa melawat Abba, beliau melihat rumah-rumah yang musnah dan peluru-peluru berkarat bertaburan di tanah, yang kemudiannya beliau masukkan ke dalam novel-novelnya. Beliau juga menyebut Buchi Emecheta sebagai pembangun kemajuan literasi di Nigeria adalah inspirasinya, dan memberi penghormatan kepadanya selepas kematian Emecheta pada tahun 2017.

2.2. Novel

Adichie telah menghasilkan beberapa novel utama yang mendapat pujian kritikal dan kejayaan komersial:

• Purple Hibiscus (2003): Novel pertama Adichie ini ditulis semasa beliau mengalami kerinduan dan berlatarkan kampung halamannya di Nsukka. Ia meneroka Nigeria pascakolonial semasa rampasan kuasa tentera, mengkaji konflik budaya antara Kristian dan tradisi Igbo, serta menyentuh tema kelas sosial, gender, perkauman, dan keganasan. Manuskrip ini pada mulanya ditolak oleh banyak penerbit yang meminta beliau mengubah latar ke Amerika untuk menarik pembaca yang lebih luas. Akhirnya, Djana Pearson Morris, seorang ejen sastera, menerima manuskrip tersebut dan ia kemudian diterima oleh Algonquin Books pada tahun 2003. Novel ini juga diterbitkan oleh Fourth Estate di United Kingdom pada tahun 2004 dan Kachifo Limited di Nigeria pada tahun 2004. Purple Hibiscus telah diterjemahkan ke dalam lebih daripada 40 bahasa. Ia menerima pujian meluas, termasuk disenarai pendek untuk Orange Prize for Fiction (2004) dan memenangi Commonwealth Writers' Prize untuk Buku Pertama Terbaik (2005) serta Hurston-Wright Legacy Award. Kisah dalam Purple Hibiscus bermula dari kutipan yang diambil dari novel kedua Chinua Achebe, Things Fall Apart.

• Half of a Yellow Sun (2006): Novel kedua Adichie ini dinamakan sempena bendera Republik Biafra yang wujud semasa Perang Saudara Nigeria. Beliau melakukan penyelidikan selama empat tahun untuk buku ini, termasuk mengkaji novel Destination Biafra (1982) oleh Buchi Emecheta. Buku ini diterbitkan oleh Anchor Books pada tahun 2006 dan kemudian oleh Vintage Canada. Ia juga diterbitkan di Perancis sebagai L'autre moitié du soleil pada tahun 2008 oleh Éditions Gallimard. Novel ini mengupas konflik Biafra, menganyam kisah cinta yang melibatkan individu dari pelbagai wilayah dan kelas sosial di Nigeria, serta bagaimana perang dan pertemuan dengan pelarian mengubah mereka. Half of a Yellow Sun meraih anugerah termasuk Orange Prize for Fiction pada tahun 2007 (menjadikannya pemenang termuda), International Nonino Prize (2009), dan Anisfield-Wolf Book Award. Pada November 2020, melalui undian awam, ia dipilih sebagai "Pemenang Pemenang" dalam sejarah 25 tahun Women's Prize for Fiction. Novel ini juga diadaptasi menjadi filem dengan judul yang sama, diarahkan oleh Biyi Bandele pada tahun 2013, dibintangi oleh Chiwetel Ejiofor dan Thandie Newton.

• Americanah (2013): Buku ini berfungsi sebagai jambatan antara Afrika dan Diaspora Afrika, yang juga merupakan tema utamanya. Ia mengisahkan seorang wanita muda Nigeria dan rakan sekolah lelakinya yang tidak pernah mempelajari perdagangan hamba trans-Atlantik di sekolah dan tidak memahami perkauman yang berkaitan dengan menjadi orang kulit hitam di Amerika Syarikat atau struktur kelas di United Kingdom. Novel ini meneroka mesej utama "kesedaran Hitam bersama", di mana kedua-dua watak, seorang di Britain dan seorang lagi di Amerika, mengalami kehilangan identiti ketika mereka cuba menavigasi kehidupan di luar negara. Americanah tersenarai antara "10 Buku Terbaik 2013" oleh The New York Times dan BBC, memenangi National Book Critics Circle Award (2014), dan terpilih sebagai pemenang program "One Book, One New York" pada tahun 2017.

2.3. Cerpen dan Esei

Selain novel, Adichie juga telah menghasilkan koleksi cerpen dan esei yang penting:

• The Thing Around Your Neck (2009): Koleksi dua belas cerpen ini diterbitkan oleh Knopf. Cerita-cerita ini menumpukan kepada pengalaman wanita Nigeria, sama ada yang tinggal di tanah air atau di luar negara, mengkaji tragedi, kesunyian, dan perasaan terasing akibat perkahwinan, perpindahan, atau peristiwa ganas. Koleksi ini berfungsi sebagai jambatan antara Afrika dan Diaspora Afrika. Salah satu cerpen dari koleksi ini, "Ceiling", telah dimasukkan dalam The Best American Short Stories 2011.

• We Should All Be Feminists (2014): Esei penting ini adalah pengembangan daripada syarahan TEDx beliau yang terkenal. Ia diterbitkan sebagai buku dan telah diterjemahkan ke dalam pelbagai bahasa.

• Dear Ijeawele, or A Feminist Manifesto in Fifteen Suggestions (2017): Buku ini merupakan pengembangan idea Adichie tentang cara membesarkan anak perempuan yang berfikiran feminis. Ia bermula sebagai surat yang ditulis Adichie kepada seorang rakan dan kemudiannya disiarkan di Facebook pada tahun 2016. Buku ini memenangi Le Grand Prix de l'Héroïne Madame Figaro dalam kategori buku bukan fiksyen terbaik pada tahun 2017.

• Zikora (2020): Ini adalah cerpen berdiri sendiri tentang seksisme dan keibuan tunggal.

• Notes on Grief (2021): Memoir ini merupakan pengembangan dari esei "Notes on Grief" yang diterbitkan dalam The New Yorker selepas kematian bapanya pada tahun 2020. Buku ini mendapat pujian positif daripada Kirkus Reviews sebagai "sumbangan yang elegan dan menyentuh hati kepada sastera kematian dan kedukaan." Leslie Gray Streeter dari The Independent menyatakan bahawa pandangan Adichie tentang kedukaan "memberikan suara yang dialu-alukan dan tulen kepada emosi yang paling universal ini, yang juga merupakan salah satu yang paling dielakkan secara universal."

2.4. Karya Terkini dan Buku Kanak-kanak

Adichie terus menghasilkan karya-karya yang pelbagai, termasuk memoir dan buku kanak-kanak:

• Notes on Grief (2021): Memoir ini, yang diperluaskan daripada esei yang diterbitkan dalam The New Yorker, menawarkan refleksi mendalam mengenai pengalaman Adichie menghadapi kehilangan bapanya. Ia diterima dengan sangat baik oleh pengkritik, yang memuji keupayaannya untuk menyuarakan emosi universal kedukaan dengan cara yang autentik dan menyentuh.

• We Should All Be Feminists (edisi kanak-kanak, 2020): Esei popular beliau ini telah diadaptasi untuk pembaca kanak-kanak, dengan ilustrasi oleh Leire Salaberria. Terjemahan edisi ini telah dibenarkan untuk penerbitan dalam bahasa Croatia, Perancis, Korea, Portugis, dan Sepanyol, memperluaskan mesej feminisme kepada generasi muda di seluruh dunia.

• Mama's Sleeping Scarf (2023): Ini adalah buku kanak-kanak pertama Adichie, yang beliau tulis selama setahun setengah. Diterbitkan oleh HarperCollins di bawah nama samaran "Nwa Grace James", sebagai dedikasi kepada ibu bapanya (Nwa bermaksud "anak kepada" dalam bahasa Igbo). Buku ini diilustrasikan oleh Joelle Avelino, seorang artis Congo-Angola, dan mengisahkan tentang hubungan antara generasi melalui interaksi keluarga dengan selendang kepala, menyampaikan cerita tentang kegembiraan dan kebersamaan.

• Dream Count (2025): Adichie juga dijangka menerbitkan buku kanak-kanak lain berjudul Dream Count pada tahun 2025.

3.1. Bahasa dan Teknik Naratif

Adichie menggunakan kedua-dua bahasa Igbo dan bahasa Inggeris dalam karyanya, dengan frasa Igbo biasanya ditulis dalam huruf condong dan diikuti dengan terjemahan Inggeris. Beliau mahir menggunakan kiasan, terutamanya metafora, untuk mencetuskan pengalaman sensori kepada pembaca. Sebagai contoh, dalam Purple Hibiscus, kedatangan seorang raja untuk mencabar pemimpin kolonial dan agama melambangkan Ahad Palma, dan penggunaan bahasa yang merujuk kepada Things Fall Apart oleh Chinua Achebe membangkitkan kenangan karya Achebe kepada pembaca. Begitu juga, nama Kambili, seorang watak dalam Purple Hibiscus, membangkitkan "i biri ka m biri_{i biri ka m biri}^{Bahasa Igbo}", judul lagu oleh pemuzik Igbo Oliver De Coque.

Untuk menggambarkan keadaan sebelum dan selepas perang, beliau menunjukkan peralihan dari baik kepada buruk, seperti yang terlihat dalam Half of a Yellow Sun, di mana salah satu wataknya pada mulanya membuka peti sejuk dan melihat oren, bir, dan "ayam panggang yang berkilat". Ini berbeza dengan babak kemudian dalam novel di mana salah satu wataknya mati kelaparan, dan yang lain terpaksa makan telur serbuk dan cicak. Adichie sering menggunakan tempat sebenar dan tokoh sejarah untuk menarik pembaca ke dalam ceritanya. Beliau juga menggabungkan humor, anekdot, ironi, dan sindiran dalam karya tulisnya dan syarahan awam untuk menekankan sudut pandang tertentu.

3.2. Budaya Igbo dan Identiti

Dalam mengembangkan watak, Adichie sering membesar-besarkan sikap untuk menonjolkan perbezaan antara budaya tradisional dan Barat. Kisah-kisahnya sering menyoroti budaya yang gagal, terutamanya yang meninggalkan watak-watak dalam keadaan limbo antara pilihan yang buruk. Kadang-kadang, beliau mencipta watak sebagai arketaip yang terlalu ringkas dari aspek tingkah laku budaya tertentu untuk menjadi foil bagi watak yang lebih kompleks.

Adichie memberikan watak-wataknya nama-nama umum yang mudah dikenali untuk etnik yang dimaksudkan, seperti Mohammed untuk watak Muslim. Bagi watak Igbo, beliau mencipta nama-nama yang menyampaikan tradisi penamaan Igbo dan menggambarkan ciri-ciri, personaliti, serta hubungan sosial watak tersebut. Sebagai contoh, dalam Half of a Yellow Sun, nama watak Ọlanna secara harfiah bermaksud "Emas Tuhan", tetapi sarjana Izuu Nwankwọ menunjukkan bahawa ọla_ọla^{Bahasa Igbo} bermaksud berharga dan nna_nna^{Bahasa Igbo} bermaksud bapa (yang boleh difahami sebagai Tuhan Bapa atau ibu bapa). Dengan mengelakkan nama-nama Igbo yang popular, Adichie sengaja memberikan watak-wataknya persona multi-etnik, gender-plural, dan global. Beliau biasanya tidak menggunakan nama Inggeris untuk watak Afrika, tetapi apabila beliau berbuat demikian, ia adalah alat untuk mewakili ciri-ciri atau tingkah laku negatif.

Adichie mengambil inspirasi daripada tokoh-tokoh dalam tradisi lisan Igbo untuk menyampaikan fakta dalam gaya fiksyen sejarah. Beliau memecahkan tradisi dengan cara yang berbeza daripada sastera Afrika tradisional, memandangkan penulis wanita sering tiada dalam kanon sastera Nigeria, dan watak wanita sering diabaikan atau berfungsi sebagai bahan sokongan untuk watak lelaki yang terlibat dalam kehidupan sosio-politik dan ekonomi masyarakat. Gaya beliau sering menumpukan kepada wanita yang kuat dan menambah perspektif gender kepada topik-topik yang sebelum ini diteroka oleh pengarang lain, seperti kolonialisme, agama, dan hubungan kuasa.

Adichie sering memisahkan watak-watak ke dalam kelas sosial untuk menggambarkan ambiguiti sosial dan hierarki tradisional. Dengan menggunakan naratif dari watak-watak dari segmen masyarakat yang berbeza, seperti yang beliau ulangi dalam syarahan TED beliau, "The Danger of a Single Story", beliau menyampaikan mesej bahawa tidak ada satu kebenaran tunggal tentang masa lalu. Adichie menggalakkan pembacanya untuk mengakui tanggungjawab mereka terhadap satu sama lain, dan ketidakadilan yang wujud di dunia. Sarjana Nigeria Stanley Ordu mengklasifikasikan feminisme Adichie sebagai womanist kerana analisisnya terhadap sistem patriarki melangkaui layanan seksis terhadap wanita dan bias anti-lelaki, sebaliknya melihat perjuangan sosio-ekonomi, politik, dan perkauman yang dihadapi wanita untuk bertahan dan bekerjasama dengan lelaki. Sebagai contoh, dalam Purple Hibiscus, watak Mak Cik Ifeoma melambangkan pandangan womanist melalui usaha menjadikan semua ahli keluarga bekerja sebagai satu pasukan dan dengan konsensus, supaya bakat setiap orang digunakan sepenuhnya.

3.3. Tema Utama

Dalam perbualan pada tahun 2011 dengan penulis Kenya Binyavanga Wainaina, Adichie menyatakan bahawa tema utama karyanya adalah cinta. Menggunakan hujah feminis "Yang peribadi adalah politik", cinta dalam karyanya biasanya dinyatakan melalui identiti budaya, identiti peribadi, dan keadaan manusia, serta bagaimana konflik sosial dan politik mempengaruhi ketiga-tiganya.

Adichie sering meneroka persimpangan kelas sosial, budaya, gender, (pasca-)imperialisme, kuasa, kaum, dan agama. Perjuangan adalah tema yang dominan dalam sastera Afrika, dan karya-karyanya mengikuti tradisi itu dengan mengkaji keluarga, komuniti, dan hubungan. Penerokaan beliau melangkaui konflik politik dan perjuangan untuk hak, dan biasanya mengkaji apa ertinya menjadi manusia. Banyak tulisannya berurusan dengan cara watak-wataknya mendamaikan diri dengan trauma dalam hidup mereka dan bagaimana mereka beralih daripada dibungkam dan tidak bersuara kepada berkuasa sendiri dan mampu menceritakan kisah mereka sendiri.

Karya-karya Adichie, bermula dengan Purple Hibiscus, secara amnya mengkaji identiti budaya. Identiti Igbo biasanya berada di barisan hadapan karyanya, yang meraikan bahasa Igbo dan budaya Igbo, serta patriotisme Afrika secara umum. Penulisannya adalah dialog yang disengajakan dengan Barat, bertujuan untuk menuntut kembali maruah dan kemanusiaan Afrika.

Tema yang berulang dalam karya Adichie adalah Perang Biafra. Perang saudara itu adalah "detik penentu" dalam sejarah pascakolonial Nigeria, dan mengkaji konflik itu mendramatisasikan cara identiti negara itu dibentuk. Half of a Yellow Sun, karya utamanya mengenai perang, menyoroti bagaimana dasar, rasuah, dogmatisme agama, dan konflik memainkan peranan dalam pengusiran penduduk Igbo dan kemudian memaksa mereka untuk diintegrasikan semula ke dalam negara. Kedua-dua tindakan itu mempunyai akibat, dan Adichie menyajikan perang sebagai luka yang tidak sembuh kerana keengganan pemimpin politik untuk menangani isu-isu yang mencetuskannya.

Universiti Nigeria, Nsukka muncul semula dalam novel-novel Adichie untuk menggambarkan sifat transformatif pendidikan dalam membangunkan kesedaran politik, dan melambangkan rangsangan Pan-Afrikanisme serta keinginan untuk kemerdekaan dalam Half of a Yellow Sun. Ia muncul dalam kedua-dua Purple Hibiscus dan Americanah sebagai tapak penentangan terhadap pemerintahan autoritarian melalui pembangkangan awam dan protes oleh pelajar. Universiti ini mengajar catatan sejarah kolonial dan membangunkan cara untuk menentang penyelewengannya melalui pengetahuan pribumi, dengan mengakui bahawa sastera kolonial hanya menceritakan sebahagian daripada kisah dan meminimumkan sumbangan Afrika. Adichie menggambarkan ini dalam Half of a Yellow Sun, apabila pengajar matematik Odenigbo_Odenigbo^{Bahasa Igbo}, menjelaskan kepada pembantu rumahnya, Ugwu_Ugwu^{Bahasa Igbo}, bahawa dia akan belajar di sekolah bahawa Sungai Niger ditemui oleh seorang lelaki kulit putih bernama Mungo Park, walaupun penduduk pribumi telah menangkap ikan di sungai itu selama beberapa generasi. Walau bagaimanapun, Odenigbo memberi amaran kepada Ugwu bahawa, walaupun kisah penemuan Park itu palsu, dia mesti menggunakan jawapan yang salah atau dia akan gagal dalam peperiksaannya.

Karya-karya Adichie tentang Diaspora Afrika secara konsisten mengkaji tema milik, penyesuaian, dan diskriminasi. Ini sering ditunjukkan sebagai obsesi untuk asimilasi dan ditunjukkan oleh watak-watak yang menukar nama mereka, tema umum dalam fiksyen pendek Adichie, yang berfungsi untuk menunjukkan kemunafikan. Dengan menggunakan tema imigresen, beliau dapat mengembangkan dialog tentang bagaimana persepsi dan identiti watak-wataknya diubah oleh kehidupan di luar negara dan pertemuan dengan norma budaya yang berbeza. Pada mulanya terasing oleh adat dan tradisi tempat baru, watak-watak, seperti Ifemelu dalam Americanah, akhirnya menemui cara untuk berhubung dengan komuniti baru. Hubungan Ifemelu dibuat melalui penerokaan diri, yang, daripada membawa kepada asimilasi ke dalam budaya barunya, membawanya kepada kesedaran yang lebih tinggi tentang menjadi sebahagian daripada diaspora Afrika, dan penerimaan perspektif dwi yang membentuk semula dan mengubah rasa dirinya.

Kesedaran tentang kehitaman sebagai sebahagian daripada identiti, pada mulanya konsep asing bagi orang Afrika setibanya di Amerika Syarikat, ditunjukkan bukan sahaja dalam karya-karya itu, tetapi juga dalam risalah feminisnya, Dear Ijeawele or A Feminist Manifesto in Fifteen Suggestions. Di dalamnya, beliau menilai tema identiti yang berulang dalam Purple Hibiscus, Half of a Yellow Sun, dan The Thing Around Your Neck seperti persepsi stereotaip tentang penampilan fizikal wanita kulit hitam, rambut mereka, dan objektifikasi mereka. Dear Ijeawele menekankan kepentingan politik menggunakan nama-nama Afrika, menolak colorism, menggunakan kebebasan bersuara dalam cara mereka memakai rambut mereka (termasuk menolak rasa ingin tahu yang merendahkan tentangnya) dan mengelakkan komodifikasi, seperti ujian kebolehdikahwinkan, yang mengurangkan nilai seorang wanita kepada nilai sebagai isteri seorang lelaki. Watak-watak wanitanya berulang kali menentang definisi oleh stereotaip dan melambangkan pencarian pemerkasaan wanita.

Karya-karya Adichie sering berurusan dengan penerokaan unit keluarga antara generasi, membolehkan beliau mengkaji pengalaman penindasan dan pembebasan yang berbeza. Dalam kedua-dua Purple Hibiscus dan "The Headstrong Historian"-salah satu cerita yang termasuk dalam The Thing Around Your Neck-Adichie mengkaji tema-tema ini menggunakan keluarga sebagai representasi kecil keganasan. Seksualiti wanita, sama ada dalam hubungan perkahwinan patriarki atau di luar perkahwinan, adalah tema yang biasanya digunakan Adichie untuk meneroka kerumitan romantis dan batasan. Karyanya membincangkan homoseksualiti dalam konteks hubungan sulit dalam cerita seperti "Transition to Glory", dan topik tabu seperti perasaan romantis terhadap paderi dalam Purple Hibiscus, serta godaan teman lelaki seorang rakan dalam "Light Skin". Keguguran, keibuan, dan perjuangan kewanitaan adalah tema yang berulang dalam karya-karya Adichie, dan sering dikaji dalam kaitannya dengan Kristian, patriarki, dan jangkaan sosial. Sebagai contoh, dalam cerpen "Zikora", beliau berurusan dengan aspek biologi, budaya, dan politik yang saling berkaitan dalam menjadi seorang ibu dan harapan yang diletakkan pada wanita. Kisah ini mengkaji kegagalan kontrasepsi dan kehamilan yang tidak dijangka, pengabaian oleh pasangannya, keibuan tunggal, tekanan sosial, dan krisis identiti Zikora, serta pelbagai emosi yang dialaminya tentang menjadi seorang ibu.

Karya-karya Adichie menunjukkan minat yang mendalam terhadap kerumitan keadaan manusia. Tema yang berulang adalah pengampunan dan pengkhianatan, seperti dalam Half of a Yellow Sun, apabila Olanna mengampuni kecurangan kekasihnya, atau keputusan Ifemelu untuk berpisah daripada teman lelakinya dalam Americanah. Pemeriksaan Adichie terhadap perang menyoroti bagaimana kedua-dua belah pihak dalam mana-mana konflik melakukan kekejaman dan tiada pihak yang tidak bersalah atas keganasan yang berlaku. Naratifnya menunjukkan bahawa pengetahuan dan pemahaman tentang pelbagai kelas dan kumpulan etnik adalah perlu untuk mewujudkan komuniti multi-etnik yang harmoni. Bentuk-bentuk keganasan lain-termasuk penderaan seksual, rogol, keganasan rumah tangga, dan kemarahan-adalah tema yang berulang dalam Purple Hibiscus, Half of a Yellow Sun, dan cerita-cerita yang dikumpulkan dalam The Thing Around Your Neck. Tema-tema ini melambangkan universaliti kuasa, atau impak dan manifestasi penyalahgunaannya dalam masyarakat.

4.1. Feminisme dan Kesaksamaan Gender

Adichie telah menjadi suara yang menonjol dalam pergerakan feminis, sering kali mencabar norma sosial dan stereotaip gender. Dalam sebuah artikel pada tahun 2014 yang ditulis untuk Elle, beliau menggambarkan kesedarannya tentang norma sosial Barat bahawa "wanita yang ingin diambil serius sepatutnya membuktikan keseriusan mereka dengan ketidakpedulian yang dipelajari terhadap penampilan." Konsep Barat ini berbeza dengan didikan beliau di Nigeria, kerana di Afrika Barat, perhatian yang diberikan seseorang kepada fesyen dan gaya mereka berkorelasi dengan jumlah prestij dan kehormatan yang akan diberikan oleh masyarakat. Beliau mula menyedari bahawa orang dinilai berdasarkan cara mereka berpakaian. Khususnya, penulis wanita menulis secara merendahkan atau meremehkan perhatian terhadap fesyen, menggambarkan wanita yang menikmati fesyen dan solekan sebagai bodoh, cetek, atau sia-sia dan tanpa kedalaman.

Mengakui hubungan antara kecantikan, fesyen, gaya, dan ketidaksamaan sosio-politik, Adichie komited untuk mempromosikan positiviti badan sebagai cara untuk memperoleh agensi. Beliau mula menumpukan perhatian kepada politik badan, mengambil kebanggaan khusus terhadap ciri-ciri Afrika beliau seperti warna kulit, tekstur rambut, dan bentuk badan, serta memakai reka bentuk berani yang menampilkan warna-warna terang untuk membuat kenyataan tentang pemerkasaan diri. Dalam catatan Facebook beliau pada tahun 2016, Dear Ijeawele, or A Feminist Manifesto in Fifteen Suggestions, Adichie berhujah bahawa meminimumkan kewanitaan dan ekspresinya melalui fesyen dan solekan adalah "sebahagian daripada budaya seksisme".

4.2. Fesyen sebagai Ekspresi Diri dan Kempen

Adichie telah menggunakan fesyen sebagai medium ekspresi diri dan advokasi, mencabar stereotaip dan mempromosikan warisan budaya Nigeria. Beliau dimasukkan dalam senarai "International Best-Dressed List" Vanity Fair pada tahun 2016, dengan Michelle Obama sebagai idola gayanya. Pada tahun yang sama, Maria Grazia Chiuri, pengarah kreatif wanita pertama syarikat fesyen Perancis Dior, menampilkan baju-T dengan tajuk syarahan TED Adichie, "We Should All Be Feminists", dalam koleksi sulungnya. Adichie terkejut apabila mengetahui bahawa Dior tidak pernah mempunyai wanita yang mengendalikan bahagian kreatifnya dan bersetuju untuk bekerjasama dengan Chiuri, yang menjemputnya sebagai tetamu kehormat untuk duduk di barisan hadapan pertunjukan fesyen musim bunga syarikat itu semasa Minggu Fesyen Paris 2016. Sarjana Matthew Lecznar menyatakan bahawa Adichie sering mencabar stereotaip feminis melalui rujukan kepada fesyen. Beliau menyatakan bahawa membenarkan Dior menampilkan teksnya adalah cara yang mahir untuk menggunakan pelbagai bentuk media bukan sahaja untuk menyampaikan mesej politik, tetapi juga untuk membangunkan imejnya sebagai intelektual, sasterawan, dan "fenomena transmedia" yang pelbagai aspek dan bergaya. Beliau juga menjadi wajah bagi No.7, sebuah jenama solekan di bawah peruncit farmasi British Boots.

Pada 8 Mei 2017, Adichie mengumumkan kempen "Wear Nigerian" di halaman Facebook beliau. Kempen ini dilancarkan selepas kerajaan Nigeria melancarkan kempen "Beli Nigeria untuk Mengembangkan Naira" berikutan devaluasi naira Nigeria. Beliau menubuhkan akaun Instagram yang diuruskan oleh anak-anak saudaranya, Chisom dan Amaka, dan memperoleh sekitar 600,000 pengikut. Matlamat Adichie adalah untuk membantu melindungi warisan budaya Nigeria dengan mempamerkan kualiti ketukangan dan penggunaan teknik buatan tangan yang inovatif, bahan, dan tekstil yang digunakan oleh pereka Nigeria. Sama pentingnya adalah idea untuk memujuk rakyat Nigeria untuk membeli produk tempatan, berbanding membeli pakaian di luar negara, seperti yang telah dilakukan pada masa lalu. Catatan di halaman beliau tidak menumpukan kepada kehidupan peribadinya, tetapi sebaliknya menonjolkan penampilan profesional beliau di seluruh dunia, dalam usaha untuk menunjukkan bahawa gaya mempunyai kuasa untuk menolak batasan dan mempunyai impak global. Beliau memenangi Shorty Award pada tahun 2018 untuk kempen "Wear Nigerian" beliau, dan pada tahun 2019 dipilih sebagai salah seorang daripada 15 wanita yang muncul di muka depan isu British Vogue dalam isu yang disunting oleh Meghan, Duchess of Sussex.

Pada perbincangan tahun 2021 di Düsseldorfer Schauspielhaus, Adichie berbincang dengan bekas Canselor Jerman, Angela Merkel, dan wartawan Miriam Meckel serta Léa Steinacker. Mereka membincangkan bahawa, untuk demokrasi bertahan, rakyat perlu memelihara tradisi dan sejarah mereka, dimaklumkan tentang intoleransi, dan belajar menerima kepelbagaian. Adichie menyatakan bahawa beliau sering menggunakan fesyen untuk mendidik orang ramai tentang kepelbagaian, dan Merkel bersetuju bahawa ia boleh berfungsi sebagai jambatan budaya untuk menyatukan orang ramai secara global.

4.3. Pandangan Agama

Walaupun Adichie dibesarkan sebagai seorang Katolik, beliau menganggap pandangannya, terutamanya mengenai feminisme, kadang-kadang bertentangan dengan agamanya. Ketika ketegangan sektarian di Nigeria timbul antara Kristian dan Muslim pada tahun 2012, beliau menggesa pemimpin untuk menyampaikan mesej keamanan dan kebersamaan. Adichie menyatakan bahawa hubungannya dengan Katolik adalah rumit kerana beliau mengenal pasti dirinya secara budaya sebagai Katolik, tetapi merasakan bahawa tumpuan gereja terhadap wang dan rasa bersalah tidak sejajar dengan nilai-nilainya.

Dalam satu acara pada tahun 2017 di Georgetown University, beliau menyatakan bahawa perbezaan ideologi antara pemimpin Katolik dan Church Missionary Society menyebabkan perpecahan dalam masyarakat Nigeria semasa zaman kanak-kanaknya, dan beliau meninggalkan gereja sekitar masa perasmian Pope Benedict XVI pada tahun 2005. Beliau mengakui bahawa kelahiran anak perempuannya dan pemilihan Pope Francis menariknya kembali kepada iman Katolik dan mendorong keputusannya untuk membesarkan anaknya sebagai Katolik. Menjelang tahun 2021, Adichie menyatakan bahawa beliau adalah seorang Kristian nominal dan hanya menghadiri misa apabila beliau dapat mencari komuniti progresif yang menumpukan kepada mengangkat martabat kemanusiaan. Beliau menjelaskan bahawa "Saya menganggap diri saya sebagai agnostik dan mempersoalkan."

Pada tahun yang sama, refleksi beliau mengenai ensiklik Pope Francis Fratelli tutti diterbitkan dalam bahasa Itali dalam edisi 5 Julai akhbar Vatikan L'Osservatore Romano. Dalam artikelnya, "Sognare come un'unica umanità_{Sognare come un'unica umanità}^{Bahasa Itali}", Adichie mengimbas kembali bagaimana beliau dimarahi pada pengebumian ibunya kerana mengkritik tumpuan gereja terhadap wang, tetapi beliau juga mengakui bahawa ritual Katolik memberinya ketenangan semasa berkabung. Beliau menyatakan bahawa seruan Pope Francis dalam Fratelli tutti untuk pengiktirafan setiap orang sebagai sebahagian daripada keluarga manusia dan untuk tanggungjawab mereka untuk menjaga satu sama lain membolehkan beliau membayangkan semula apa yang mungkin menjadi gereja.

4.4. Hak LGBTIA+ dan Kontroversi

Adichie adalah seorang aktivis dan penyokong hak LGBT di Afrika dan telah bersuara lantang dalam sokongannya terhadap hak LGBT di Nigeria. Beliau mempersoalkan sama ada tingkah laku homoseksual yang konsensual antara orang dewasa mencapai taraf jenayah, kerana jenayah memerlukan mangsa dan kemudaratan kepada masyarakat. Apabila Nigeria meluluskan rang undang-undang anti-homoseksual pada tahun 2014, beliau adalah antara penulis Nigeria yang membantah undang-undang tersebut, menyebutnya tidak berperlembagaan, tidak adil, dan "keutamaan yang aneh bagi sebuah negara dengan begitu banyak masalah sebenar". Beliau menyatakan bahawa orang dewasa yang menyatakan kasih sayang antara satu sama lain tidak menyebabkan kemudaratan kepada masyarakat, tetapi undang-undang itu akan "membawa kepada jenayah keganasan". Adichie adalah rakan rapat dengan penulis Kenya Binyavanga Wainaina, yang beliau kreditkan dengan mendemistifikasi dan menghumanisasikan homoseksualiti apabila Wainaina secara terbuka mengakui orientasi seksualnya pada tahun 2014. Penulis Bernard Dayo berkata bahawa eulogi Adichie kepada Wainaina pada tahun 2019 dengan sempurna menangkap semangat "aktivis LGBTQ yang berani [dari] dunia sastera Afrika di mana homoseksualiti masih dianggap sebagai konsep pinggiran."

Sejak 2017, Adichie telah berulang kali dituduh transfobia, pada mulanya kerana mengatakan bahawa "perasaan saya adalah wanita trans adalah wanita trans" dalam temu bual yang disiarkan di Channel 4 di Britain. Beliau memohon maaf, dan mengakui bahawa wanita trans memerlukan sokongan dan bahawa mereka telah mengalami penindasan yang teruk, tetapi beliau juga menyatakan bahawa pengalaman wanita transgender dan wanita lain adalah berbeza, dan seseorang boleh mengakui perbezaan tersebut tanpa membatalkan atau merendahkan pengalaman hidup mana-mana kumpulan. Selepas permohonan maaf itu, Adichie cuba menjelaskan kenyataannya, dengan menekankan bahawa kanak-kanak perempuan disosialisasikan dengan cara yang merosakkan harga diri mereka, yang mempunyai impak berpanjangan sepanjang hidup mereka, manakala kanak-kanak lelaki mendapat manfaat daripada kelebihan keistimewaan lelaki, sebelum beralih. Ada yang menerima permohonan maafnya, dan ada yang menolaknya sebagai pandangan feminisme radikal trans-eksklusif bahawa jantina biologi menentukan gender.

Kontroversi itu muncul semula pada tahun 2020 apabila Adichie menyuarakan sokongan terhadap artikel J. K. Rowling mengenai gender dan seks, dalam temu bual di akhbar British, The Guardian, menyebut esei itu "sangat munasabah". Temu bual itu mencetuskan reaksi balas Twitter daripada pengkritik pandangannya, termasuk bekas graduan salah satu bengkel penulisan Adichie, Akwaeke Emezi. Sebagai tindak balas, Adichie menulis "It Is Obscene: A True Reflection in Three Parts" dan menyiarkannya di laman web beliau pada Jun 2021, mengkritik penggunaan media sosial untuk meluahkan rasa tidak puas hati. Pada bulan berikutnya, pelajar yang merupakan ahli komuniti LGBT di Universiti Cape Town, Afrika Selatan, memboikot syarahan awam beliau di kampus mereka. Adichie mengakui dalam temu bual dengan Otosirieze Obi-Young pada September bahawa beliau "sangat terluka" oleh reaksi balas itu dan memulakan tempoh refleksi diri mengenai biasnya, yang dimaklumkan dengan membaca apa sahaja yang beliau dapat temui untuk membantunya memahami isu trans.

Pada akhir 2022, beliau menghadapi kritikan lanjut mengenai pandangannya selepas satu lagi temu bual dengan The Guardian apabila beliau berkata, "Jadi seseorang yang kelihatan seperti abang saya-dia berkata, 'Saya seorang wanita', dan berjalan ke bilik mandi wanita, dan seorang wanita berkata, 'Anda tidak sepatutnya berada di sini', dan dia transfobia?" Temu bual itu, menurut majalah LGBT PinkNews menunjukkan bahawa Adichie "tetap tidak sensitif terhadap nuansa atau sensitiviti perjuangan berterusan untuk hak trans" dan dengan itu, mengkritiknya kerana mengekalkan "retorik berbahaya tentang orang trans". Cheryl Stobie dari Universiti KwaZulu-Natal di Pietermaritzburg, Afrika Selatan, berkata bahawa Adichie menyokong "konseptualisasi gender yang eksklusif". B. Camminga, seorang felo pascadoktoral di Pusat Afrika untuk Migrasi & Masyarakat di Universiti Witwatersrand menyatakan bahawa kemasyhuran Adichie menyebabkan komennya mengenai wanita trans dinaikkan dan suara wanita Afrika lain, trans dan cis, dibungkam. Menurut Camminga, Adichie mengabaikan nasihatnya sendiri dalam "The Danger of a Single Story" dengan menceritakan "satu kisah kewujudan trans".

5.1. Syarahan Utama

Pada tahun 2009, Adichie menyampaikan TED Talk bertajuk "The Danger of a Single Story". Dalam syarahan tersebut, Adichie menyatakan kebimbangannya bahawa menerima satu versi cerita akan mengekalkan mitos dan stereotaip kerana ia gagal mengakui kerumitan kehidupan dan situasi manusia. Beliau berpendapat bahawa kurangnya representasi lapisan yang membentuk identiti atau budaya seseorang akan menghilangkan kemanusiaan mereka. Adichie terus menggunakan mesej yang diambil dari syarahan tersebut dalam ucapan-ucapan berikutnya, termasuk ucapannya di Hilton Humanitarian Symposium of the Conrad N. Hilton Foundation pada tahun 2019. Video rakaman syarahan ini menjadi salah satu daripada sepuluh video yang paling banyak ditonton sepanjang masa, dengan jumlah penontonnya lebih daripada 27 M pada tahun 2022, dan setakat 1 September 2023, ia adalah salah satu daripada 25 syarahan TED yang paling banyak ditonton sepanjang masa.

Pada 15 Mac 2012, Adichie menjadi orang termuda yang menyampaikan Commonwealth Lecture. Persembahan itu diberikan di Guildhall di London yang membincangkan tema "Menghubungkan Budaya". Adichie berkata, "Fiksyen realistik bukan sekadar rakaman realiti, ia lebih daripada itu, ia berusaha untuk menyuntik makna kepada realiti. Apabila peristiwa berlaku, kita tidak selalu tahu apa maknanya. Tetapi dalam menceritakan kisah apa yang berlaku, makna muncul dan kita dapat membuat hubungan dengan makna emosi." Beliau menyatakan bahawa sastera boleh membina jambatan antara budaya kerana ia menyatukan imaginasi semua yang membaca buku yang sama.

Adichie menerima jemputan untuk bercakap di London pada tahun 2012, di TEDxEuston, kerana siri syarahan yang menumpukan kepada hal ehwal Afrika sedang dianjurkan oleh abangnya Chuks, yang bekerja di jabatan pembangunan teknologi dan maklumat di sana, dan beliau ingin membantunya. Dalam persembahannya, "We Should All Be Feminists", Adichie menekankan kepentingan menuntut kembali perkataan "feminis" untuk memerangi konotasi negatif yang sebelum ini dikaitkan dengannya. Beliau berkata bahawa feminisme sepatutnya tentang meneroka interseksionaliti penindasan, seperti bagaimana kelas, kaum, gender, dan seksualiti mempengaruhi peluang yang sama dan hak asasi manusia, menyebabkan jurang gender global dalam pendidikan, gaji, dan kuasa. Pada tahun 2015, Adichie kembali kepada tema feminisme dalam ucapan permulaan untuk Wellesley College dan mengingatkan pelajar bahawa mereka tidak seharusnya membenarkan ideologi mereka mengecualikan idea-idea lain dan harus "berkhidmat kepada dunia dengan cara yang boleh mengubahnya. Berkhidmat secara radikal dengan cara yang nyata, aktif, praktikal, 'mengotorkan tangan'." Beliau telah berucap di banyak majlis permulaan, termasuk di Williams College (2017), Harvard University (2018), dan American University (2019). Adichie adalah orang Afrika pertama yang berucap di Hari Kelas Yale University, memberikan syarahan pada tahun 2019 yang menggalakkan pelajar untuk terbuka kepada pengalaman dan idea baru dan "mencari cara untuk menggabungkan idealisme dan pragmatisme kerana terdapat pelbagai warna kelabu yang rumit di mana-mana."

Adichie bersama-sama menguruskan Festival PEN World Voices 2015 di New York City, bersama Laszlo Jakab Orsos. Tema festival itu adalah sastera kontemporari Afrika dan diasporanya. Beliau menutup persidangan itu dengan syarahan Arthur Miller Freedom to Write beliau, yang menumpukan kepada penapisan dan menggunakan suara seseorang untuk bersuara menentang ketidakadilan. Dalam ucapannya kepada penonton, beliau menunjukkan perbezaan budaya antara Nigeria dan Amerika, seperti kod senyap, yang, di Amerika Syarikat, sering bertindak sebagai penapisan. Beliau menyatakan bahawa membentuk cerita agar sesuai dengan naratif sedia ada, seperti mencirikan penculikan pelajar sekolah Chibok oleh Boko Haram sebagai sama dengan layanan Taliban terhadap wanita, adalah satu bentuk penapisan yang menyembunyikan kebenaran bahawa Boko Haram menentang pendidikan gaya Barat untuk sesiapa sahaja.

Pada tahun 2016, Adichie dijemput untuk bercakap tentang pandangannya mengenai pemilihan Donald Trump sebagai Presiden Amerika Syarikat untuk program BBC Newsnight. Apabila beliau tiba di studio, beliau dimaklumkan bahawa formatnya adalah perdebatan antara beliau dan R. Emmett Tyrrell, Jr., seorang penyokong Trump dan ketua editor The American Spectator, sebuah majalah konservatif. Walaupun tergoda untuk keluar dari temu bual, Adichie memutuskan untuk meneruskan kerana beliau ingin membincangkan pandangannya tentang bagaimana pelucutan hak ekonomi telah menyebabkan kemenangan Trump. Perdebatan itu menjadi bermusuhan apabila Tyrrell berkata "Saya tidak bertindak balas secara emosi seperti wanita ini", dan kemudian mengisytiharkan bahawa "Trump tidak pernah menjadi rasis". Adichie membalas kenyataannya dan memberikan contoh dengan memetik kenyataan Trump bahawa Hakim Gonzalo P. Curiel tidak boleh bersikap tidak berat sebelah dalam kes Low v. Trump University kerana warisan Mexiconya. Selepas perdebatan itu, beliau menulis di Facebooknya bahawa beliau merasa terperangkap oleh BBC dan bahawa mereka telah "secara senyap-senyap [mempertandingkannya] dengan penyokong Trump" untuk mencipta hiburan yang bermusuhan. Sebagai tindak balas, BBC mengeluarkan permohonan maaf kerana tidak memaklumkan beliau tentang sifat temu bual itu, tetapi mendakwa mereka telah mereka bentuk program itu untuk menawarkan perspektif yang seimbang.

Adichie menyampaikan Syarahan Eudora Welty tahunan kedua pada 8 November 2017 di Lincoln Theatre di Washington, D.C.. Syarahan itu disampaikan kepada penonton yang penuh sesak dan menumpukan kepada perkembangannya sebagai seorang penulis. Pada tahun itu, beliau juga berucap di Simposium Hal Ehwal Luar yang diadakan di Johns Hopkins University. Ceramahnya menumpukan kepada kerapuhan optimisme dalam menghadapi iklim politik semasa. Adichie dan Hillary Clinton menyampaikan Festival PEN World Voices 2018, Syarahan Arthur Miller Freedom to Write di Cooper Union di Manhattan. Walaupun ucapan itu berpusat pada feminisme dan penapisan, persoalan Adichie mengapa profil Twitter Clinton bermula dengan "isteri" dan bukannya pencapaiannya sendiri menjadi tumpuan perhatian media, mendorong Clinton untuk menukar bio Twitternya. Kemudian pada tahun yang sama, beliau berucap di Frankfurt Book Fair di Jerman tentang memecahkan kitaran yang membungkam suara wanita. Beliau menyatakan bahawa kajian menunjukkan bahawa wanita membaca sastera yang dicipta oleh lelaki dan wanita, tetapi lelaki terutamanya membaca karya oleh lelaki lain. Beliau menggesa lelaki untuk mula membaca karya penulis wanita untuk mendapatkan pemahaman dan dapat mengakui perjuangan wanita dalam masyarakat. Pada tahun 2019, sebagai sebahagian daripada Siri Syarahan Canselor, beliau memberikan ucapan "Penulis, Pemikir, Feminis: Vignet dari Kehidupan" di Auditorium Langford Vanderbilt University. Ucapan itu menumpukan kepada perkembangannya sebagai seorang pencerita, dan motifnya untuk menangani ketidaksamaan sistemik untuk mewujudkan dunia yang lebih inklusif.

Adichie telah menjadi penceramah utama di pelbagai persidangan global. Pada tahun 2018, beliau berucap di Persidangan Igbo Antarabangsa ketujuh, dan menggalakkan penonton untuk memelihara budaya mereka dan memerangi salah tanggapan dan ketidaktepatan tentang warisan Igbo. Beliau mendedahkan dalam persembahannya "Igbo bu Igbo_{Igbo bu Igbo}^{Bahasa Igbo}" ("Igbo Adalah Igbo") bahawa beliau hanya bercakap dengan anak perempuannya dalam bahasa Igbo, yang merupakan satu-satunya bahasa yang dituturkan oleh anak perempuannya pada usia dua tahun. Berucap di Syarahan Gabriel García Márquez yang sulung di Cartagena, Colombia pada tahun 2019, Adichie membincangkan keganasan di negara itu dan menggesa pemimpin untuk menumpukan kepada mendidik rakyat dari zaman kanak-kanak untuk menolak keganasan dan eksploitasi seksual serta menamatkan tingkah laku ganas. Ucapan beliau diberikan di kawasan kejiranan Nelson Mandela, salah satu kawasan kejiranan termiskin di bandar itu, dan beliau menggalakkan wanita kulit hitam untuk bekerjasama dengan lelaki untuk mengubah budaya ganas dan meraikan akar Afrika mereka. Ucapan utama beliau di Congreso Futuro (Persidangan Masa Depan) 2020 di Santiago, Chile, menumpukan kepada kepentingan mendengar. Beliau berkata bahawa, untuk menjadi seorang peguam bela yang berkesan, seseorang mesti memahami pelbagai perspektif. Beliau menekankan bahawa orang menjadi penyelesai masalah yang lebih baik jika mereka belajar untuk mendengar orang yang mungkin tidak mereka setujui, kerana sudut pandang lain membantu semua orang mengenali kemanusiaan bersama mereka. Beliau adalah penceramah utama Festival Sastera Antarabangsa Reykjavik 2021 yang diadakan di pawagam Háskólbíó_{Háskólbíó}^{Bahasa Iceland} di University of Iceland, dan menyampaikan syarahan In Pursuit of Joy: On Storytelling, Feminism, and Changing My Mind. Pada 30 November 2022, Adichie menyampaikan syarahan pertama BBC Reith Lectures 2022, yang diilhamkan oleh ucapan "Empat Kebebasan" Franklin D. Roosevelt. Ceramah beliau meneroka bagaimana untuk mengimbangi hak kebebasan bersuara terhadap mereka yang menjejaskan fakta dengan mesej partisan.

5.2. Pengaruh Budaya dan Sosial

Larissa MacFarquhar dari The New Yorker menyatakan bahawa Adichie "dianggap sebagai salah seorang novelis yang paling penting dan asli dalam generasinya". Karya-karyanya telah diterjemahkan ke dalam lebih daripada 30 bahasa. Obi-Young Otosirieze menunjukkan dalam cerita muka depannya tentang Adichie untuk majalah Nigeria Open Country Mag pada September 2021, bahawa "novel-novelnya ... meruntuhkan tembok dalam penerbitan. Purple Hibiscus membuktikan bahawa terdapat pasaran antarabangsa untuk fiksyen realis Afrika pasca-Achebe [dan] Half of a Yellow Sun menunjukkan bahawa pasaran itu boleh mengambil berat tentang sejarah Afrika". Dalam artikel terdahulu yang diterbitkan dalam Brittle Paper, beliau menyatakan bahawa edisi kertas Half of a Yellow Sun pada tahun 2006 menjual 500,000 salinan, penanda aras kejayaan komersial untuk sebuah buku, menjelang Oktober 2009 di UK sahaja. Novel beliau Americanah menjual 500,000 salinan di AS dalam tempoh dua tahun selepas penerbitannya pada tahun 2013.

Menurut Lisa Allardice, seorang wartawan yang menulis untuk The Guardian, Adichie menjadi "gadis poster untuk feminisme moden selepas TED Talk 2012 beliau 'We Should All Be Feminists' menjadi sangat popular dan diedarkan dalam bentuk buku kepada setiap remaja 16 tahun di Sweden". Adichie telah menjadi "ikon feminis global" dan "pemikir awam" yang diiktiraf menurut wartawan Lauren Alix Brown. Bahagian TEDx Talk Adichie telah disampelkan dalam lagu "Flawless" oleh penyanyi Beyoncé pada 13 Disember 2013. Apabila ditanya dalam temu bual NPR tentang perkara itu, Adichie menjawab bahawa "apa sahaja yang membuat orang muda bercakap tentang feminisme adalah perkara yang sangat baik." Beliau kemudian memperhalusi kenyataan itu dalam temu bual dengan akhbar Belanda De Volkskrant, dengan mengatakan bahawa beliau menyukai dan mengagumi Beyoncé dan memberi kebenaran untuk menggunakan teksnya kerana penyanyi itu "mencapai ramai orang yang mungkin tidak pernah mendengar perkataan feminisme." Tetapi, beliau seterusnya menyatakan bahawa pensampelan itu menyebabkan kegilaan media dengan permintaan daripada akhbar di seluruh dunia yang berminat untuk melaporkan kemasyhuran barunya kerana Beyoncé. Adichie berkata, "Saya seorang penulis dan saya telah lama menjadi penulis dan saya enggan melakukan sandiwara ini yang kini nampaknya diharapkan daripada saya". Beliau kecewa dengan gambaran media, tetapi mengakui bahawa "Terima kasih kepada Beyoncé, hidup saya tidak akan sama lagi." Adichie bersuara lantang menentang pengkritik yang kemudian mempersoalkan kelayakan penyanyi itu sebagai seorang feminis kerana beliau menggunakan seksualitinya untuk "melayan pandangan lelaki". Dalam mempertahankan Beyoncé, Adichie berkata: "Sesiapa yang mengatakan mereka feminis adalah feminis sejati."

Sarjana Matthew Lecznar berkata bahawa kedudukan Adichie sebagai "salah seorang penulis dan feminis paling terkemuka pada zaman ini" membolehkan beliau menggunakan kemasyhurannya "untuk menunjukkan kuasa berpakaian dan memperkasakan orang dari pelbagai konteks untuk menerima [fesyen] ... yang mempunyai segala-galanya berkaitan dengan politik identiti". Ahli akademik Floriana Bernardi dan Enrica Picarelli mengiktiraf sokongan beliau terhadap industri fesyen Nigeria dengan membantu meletakkan Nigeria "di barisan hadapan" pergerakan untuk menggunakan fesyen sebagai mekanisme politik pemerkasaan yang diiktiraf secara global. Toyin Falola, seorang profesor sejarah, dalam penilaian biasiswa di Nigeria, mengkritik dasar menaikkan tokoh akademik terlalu awal. Beliau berhujah bahawa biasiswa, terutamanya dalam kemanusiaan, harus mencabar dasar dan proses untuk mengukuhkan kontrak sosial antara rakyat dan kerajaan. Beliau mencadangkan agar tumpuan harus beralih daripada mengiktiraf sarjana yang hanya mempengaruhi sarjana lain kepada mengiktiraf intelektual yang menggunakan bakat mereka untuk memberi manfaat kepada negara dan berkhidmat sebagai mentor kepada belia Nigeria. Adichie adalah antara mereka yang beliau rasa layak sebagai "wira intelektual", yang telah "mendorong sempadan perubahan sosial".

Buku Adichie Half of a Yellow Sun telah diadaptasi menjadi filem dengan judul yang sama yang diarahkan oleh Biyi Bandele pada tahun 2013. Pada tahun 2018, lukisan Adichie telah dimasukkan dalam mural dinding di Pusat Sukan Perbandaran di Concepción barrio di Madrid, bersama 14 wanita berpengaruh sejarah lain. Ke-15 wanita itu dipilih oleh penduduk kejiranan untuk memberikan representasi yang jelas tentang peranan wanita dalam sejarah dan untuk menjadi simbol kesaksamaan. Penduduk kejiranan berjaya menewaskan usaha ahli politik konservatif untuk membuang mural itu pada tahun 2021 melalui kempen petisyen pengumpulan tandatangan.

8.1. Pujian Kritikal

Larissa MacFarquhar dari The New Yorker menyatakan bahawa Adichie "dianggap sebagai salah seorang novelis yang paling penting dan asli dalam generasinya". Karya-karyanya telah mendapat pujian kritikal yang signifikan dan pelbagai anugerah. Obi-Young Otosirieze menunjukkan bahawa Purple Hibiscus "meruntuhkan tembok dalam penerbitan" dengan membuktikan adanya pasaran antarabangsa untuk fiksyen realis Afrika pasca-Achebe, manakala Half of a Yellow Sun menunjukkan bahawa pasaran itu mengambil berat tentang sejarah Afrika. Izuu Nwankwọ memuji skema penamaan Igbo ciptaannya sebagai "bentuk seni", yang telah beliau sempurnakan dalam karyanya. Beliau memuji keupayaan Adichie untuk memasukkan bahasa dan makna Igbo ke dalam teks berbahasa Inggeris tanpa mengganggu aliran atau mengubah jalan cerita.

Dalam penilaian Ernest Emenyonu, salah seorang sarjana sastera Igbo yang paling terkemuka, Adichie adalah "suara terkemuka dan paling menarik pada eranya" dan beliau telah menggambarkannya sebagai "pencerita terkemuka Afrika". Toyin Falola, seorang profesor sejarah, memuji beliau bersama penulis lain, sebagai "wira intelektual". Memoir beliau, Notes On Grief mendapat pujian positif daripada Kirkus Reviews sebagai "sumbangan yang elegan dan menyentuh hati kepada sastera kematian dan kedukaan." Leslie Gray Streeter dari The Independent berkata bahawa pandangan Adichie tentang kedukaan "memberikan suara yang dialu-alukan dan tulen kepada emosi yang paling universal ini, yang juga merupakan salah satu yang paling dielakkan secara universal." Beliau telah diiktiraf secara meluas sebagai "anak sastera Chinua Achebe". Jane Shilling dari Daily Telegraph memanggilnya "seseorang yang menjadikan penceritaan kelihatan semudah nyanyian burung".

Adichie telah mendapat pujian meluas untuk syarahan dan ceramahnya. Wartawan Shreya Ila Anasuya menggambarkan syarahan awam Adichie sebagai menarik dan jelas, menyatakan bahawa masa komiknya membenarkan jeda yang mencukupi untuk tindak balas penonton, sebelum beliau meneruskan dengan menyaring "kebijaksanaannya ke dalam penceritaan yang paling mudah dan paling penuh belas kasihan". Pengkritik Erica Wagner memanggil Adichie sebagai "bintang", menyatakan bahawa beliau bercakap dengan kefasihan dan kuasa, memancarkan autoriti dan keyakinan. Beliau memanggil "The Danger of a Single Story" sebagai "esei yang mudah diakses tentang bagaimana kita mungkin melihat dunia melalui mata orang lain". Profesor media dan komunikasi Erika M. Behrmann, yang mengkaji TEDxEuston Talk Adichie, "We Should All Be Feminists" memuji beliau sebagai "pencerita berbakat", yang dapat berhubung secara intim dengan penontonnya. Behrmann menyatakan bahawa syarahan itu menggunakan bahasa yang menjadikannya mudah difahami oleh kanak-kanak dan orang dewasa, memberikan asas asas untuk pelajar belajar tentang idea dan isu feminis, serta belajar tentang bagaimana gender dibina secara sosial oleh budaya. Beliau juga berkata bahawa Adichie menunjukkan bahawa ketidaksamaan gender adalah cabaran global, dan menawarkan penyelesaian untuk memerangi perbezaan dengan menumpukan kurang pada peranan gender dan lebih pada membangunkan kemahiran berdasarkan keupayaan dan minat. Sarjana Grace Musila berkata jenama Adichie merangkumi reputasinya sebagai penulis, tokoh awam, dan penggemar fesyen, yang meluaskan jangkauan dan kesahihan ideanya jauh melangkaui kalangan akademik.

8.2. Kritikan dan Kontroversi

Walaupun mendapat pujian meluas, Adichie juga menghadapi kritikan dan kontroversi, terutamanya berkaitan dengan isu gender dan hak transgender. Erika M. Behrmann mengkritik syarahan "We Should All Be Feminists" kerana kurangnya perbincangan mengenai aspek interseksional identiti individu dan kebergantungan Adichie pada istilah binari (lelaki/perempuan, lelaki/wanita), yang meninggalkan "sedikit ruang untuk membayangkan dan meneroka bagaimana orang transgender dan genderqueer" menyumbang kepada atau terjejas oleh feminisme.

Kontroversi yang lebih ketara timbul daripada kenyataan Adichie mengenai wanita transgender, yang menyebabkan beliau dituduh transfobia. Walaupun beliau telah menjelaskan dan memohon maaf, menyatakan bahawa beliau mengakui penindasan yang dialami oleh wanita trans tetapi menegaskan perbezaan pengalaman antara wanita cisgender dan transgender, kenyataan beliau terus mencetuskan perdebatan dan reaksi negatif daripada beberapa pihak. Ini termasuk boikot syarahan awam beliau dan kritikan daripada aktivis LGBTIA+ yang merasakan beliau mengabaikan nasihatnya sendiri dalam "The Danger of a Single Story" dengan menceritakan "satu kisah kewujudan trans". Kontroversi ini menyerlahkan cabaran dalam menavigasi perbincangan kompleks mengenai identiti dan kesaksamaan dalam wacana awam.

9.1. Novel Utama

• Purple Hibiscus (2003)
• Half of a Yellow Sun (2006)
• Americanah (2013)

9.2. Cerpen dan Esei

• The Thing Around Your Neck (2009)
• We Should All Be Feminists (2014)
• Dear Ijeawele, or A Feminist Manifesto in Fifteen Suggestions (2017)
• Notes on Grief (2021)

9.3. Buku Kanak-kanak

• Mama's Sleeping Scarf (2023)
• Dream Count (2025)