Darren Clarke

1.1. Zaman Kanak-kanak dan Pendidikan

Darren Christopher Clarke dilahirkan pada 14 Ogos 1968, di Dungannon, County Tyrone, Ireland Utara. Beliau merupakan cucu kepada Ben Clarke, seorang pemain bola sepak yang bermain untuk Portadown F.C., Sheffield United F.C., Exeter City, dan Carlisle United, serta meraih dua kaps amatur untuk pasukan bola sepak kebangsaan Ireland pada tahun 1934. Bapa beliau, Godfrey Clarke, juga seorang pemain bola sepak yang bermain untuk Glenavon F.C.

Pada tahun 1987, Clarke melanjutkan pendidikan di Wake Forest University di Amerika Syarikat, di mana beliau bermain golf kolej. Beliau adalah ahli junior di Dungannon Golf Club, bersama dengan Alistair Cardwell, Barry Hamill, dan Gary Chambers, yang kesemuanya kemudian menjadi profesional golf PGA. Clarke juga mewakili sekolahnya, Royal School Dungannon, bersama Cardwell dan Chambers.

1.2. Kerjaya Amatur

Sebagai pemain amatur, Darren Clarke mencapai beberapa kejayaan penting yang membuktikan potensinya dalam sukan golf. Pada tahun 1989, beliau memenangi Kejohanan Timur Ireland. Tahun 1990 merupakan tahun yang sangat berjaya bagi Clarke, di mana beliau memenangi Kejohanan Amatur Antarabangsa Sepanyol, Kejohanan Amatur Tertutup Ireland, Kejohanan Selatan Ireland, dan Kejohanan Amatur Utara Ireland. Pencapaian ini menandakan transisinya ke peringkat profesional yang tidak lama kemudian.

2.1. Tahun-tahun Awal Profesional dan Kemenangan Pertama (1990-1999)

Clarke menjadi profesional pada tahun 1990 dan menyertai musim penuh pertamanya di Jelajah Eropah pada tahun 1991. Beliau membuat penampilan sulungnya di kejohanan utama pada Kejohanan Terbuka 1991, berjaya melepasi potongan dan menamatkan saingan di tempat T64. Pada tahun 1992, Clarke menikmati musim yang mantap di Jelajah Eropah, menduduki tempat ke-41 dalam Kedudukan Merit keseluruhan. Beliau mencapai keputusan terbaiknya pada masa itu dengan menduduki tempat kedua di Honda Open, tiga pukulan di belakang juara Bernhard Langer.

Tahun 1993 menjadi tahun kemuncak bagi Clarke apabila beliau memenangi acara Jelajah Eropah pertamanya dan berjaya menduduki tempat ke-8 dalam Kedudukan Merit. Selepas separuh pertama musim yang sederhana, prestasi Clarke meningkat mendadak dari Ogos hingga September, dengan empat penamat dalam 10 Teratas dalam empat kejohanan berturut-turut. Pada Oktober 1993, beliau meraih kemenangan sulungnya di Alfred Dunhill Open di Belgium. Clarke memimpin selepas 54 lubang dan berjaya mengatasi cabaran daripada pemain England Nick Faldo dan Vijay Singh, yang mencatat pusingan akhir 64. Clarke menang dengan dua pukulan. Sebulan kemudian, Clarke hampir meraih gelaran keduanya di acara penutup musim Jelajah Eropah, Volvo Masters, namun ditewaskan oleh Colin Montgomerie dengan satu pukulan. Secara keseluruhan, Clarke berjaya melepasi 24 daripada 30 potongan dan menamatkan saingan dalam 10 Teratas sebanyak tujuh kali.

Pada tahun 1994, Clarke meneruskan prestasi cemerlangnya di Jelajah Eropah, melepasi 17 daripada 21 potongan dan menduduki tempat ke-37 dalam Kedudukan Merit. Beliau juga membuat penampilan sulungnya di Terbuka A.S. tetapi terlepas potongan. Beliau mencapai penamat terbaiknya pada masa itu di Kejohanan Terbuka dengan menduduki tempat T38. Tahun 1995 menyaksikan Clarke mencapai kejayaan yang lebih baik, dengan tujuh penamat dalam 10 Teratas dalam 27 acara, terutamanya di Terbuka Portugal di mana beliau menduduki tempat kedua selepas tewas dalam playoff secara sudden-death kepada Adam Hunter di lubang tambahan pertama, meskipun telah berkongsi kedudukan pendahulu selepas 54 lubang. Clarke menamatkan tahun itu di tempat ke-14 dalam Kedudukan Merit.

Pada tahun 1996, Clarke meraih gelaran Jelajah Eropah keduanya di Linde German Masters dengan satu pukulan, mencatat pusingan akhir 63 untuk menamatkan saingan 24 di bawah par, satu pukulan di hadapan pemain England Mike Davis. Clarke juga mencatat penamat terbaiknya dalam kejohanan utama pada masa itu, dengan menduduki tempat T11 di Kejohanan Terbuka. Beliau juga menyamai penamat terbaiknya dalam Kedudukan Merit, menduduki tempat ke-8 untuk musim itu.

Pada Mei 1997, Clarke menduduki tempat kedua di Volvo PGA Championship, dua pukulan di belakang Ian Woosnam. Pada Julai 1997, Clarke berada dalam kedudukan untuk memenangi kejohanan utama pertamanya di Kejohanan Terbuka 1997 di Royal Troon. Beliau berkongsi kedudukan pendahulu dengan pemain Amerika Jim Furyk selepas pusingan pertama dan kemudian memimpin dua pukulan di hadapan lapangan selepas mencatat 66 pada pusingan kedua. Walau bagaimanapun, pusingan ketiga 71 meletakkannya dua pukulan di belakang pendahulu Jesper Parnevik menjelang hari terakhir. Akhirnya, Justin Leonard muncul juara dengan pusingan 65, mengalahkan Clarke dan Parnevik dengan tiga pukulan. Clarke menamatkan musim itu di tempat ke-4 dalam Kedudukan Merit.

Pada tahun 1998, Clarke membuat penampilan pertamanya di dua acara golf terbesar di dunia. Beliau terlepas potongan pada penampilan sulungnya di The Players Championship, tetapi lawatan pertamanya ke Augusta National Golf Club jauh lebih berjaya, mencatat 67-69 pada hujung minggu untuk menamatkan saingan di tempat T8 di Kejohanan Masters. Ini kekal sebagai penamat tertinggi beliau di Masters sehingga kini. Pada Mei 1998, Clarke memenangi acara karier ketiganya di Jelajah Eropah, Benson & Hedges International Open, dengan tiga pukulan di hadapan Santiago Luna. Clarke kemudian mencatat tiga lagi penamat tempat ke-2 sepanjang musim sebelum memenangi acara penutup musim, Volvo Masters di Sepanyol. Dua kemenangannya pada tahun 1998 membantu beliau menduduki tempat ke-2 dalam kedudukan akhir Kedudukan Merit 1998 di belakang Colin Montgomerie. Clarke hanya terlepas satu potongan sepanjang tahun, di Murphy's Irish Open. Pada tahun 1999, Clarke meraih kemenangan Jelajah Eropah kelimanya di Compass Group English Open, dua pukulan di hadapan John Bickerton. Beliau juga mencapai kedudukan tertinggi sepanjang kariernya di Terbuka A.S. pada tahun ini, iaitu di tempat T10.

2.2. Kejayaan Kejohanan Golf Dunia (2000-2003)

Kejayaan Clarke di peringkat antarabangsa bermula pada tahun 2000 apabila beliau memenangi acara Kejohanan Golf Dunia pertamanya, menewaskan Tiger Woods di final 4&3 dalam Kejohanan Golf Dunia-Andersen Consulting Match Play 2000 di La Costa Resort and Spa. Ini merupakan kemenangan terbesar Clarke dalam kariernya pada masa itu, meraih hadiah utama sebanyak 1.00 M USD. Laluan Clarke melalui kejohanan itu sukar, namun beliau berjaya menewaskan beberapa pemain ternama seperti Paul Azinger, Mark O'Meara, Thomas Bjørn, Hal Sutton, dan David Duval sebelum bertemu Woods di final.

Tahun cemerlang Clarke pada 2000 diteruskan apabila beliau menduduki tempat T2 di Volvo PGA Championship dan pada minggu berikutnya, beliau memenangi acara Jelajah Eropah ketujuhnya di Compass Group English Open. Clarke juga mencatat penamat terbaiknya di Kejohanan PGA dengan tempat T9. Beliau juga mencapai tiga penamat tempat ke-2 pada musim 2000, termasuk sebelas penamat dalam 10 Teratas. Beliau menduduki tempat ke-2 dalam Kedudukan Merit, dan ini merupakan musim terbaiknya dari segi wang hadiah, dengan pendapatan melebihi 2.70 M EUR pada tahun tersebut.

Musim 2001 menyaksikan Clarke menduduki tempat ketiga dalam Kedudukan Merit, walaupun beliau berjaya mencatat beberapa keputusan penting sepanjang jelajah pada musim ini. Clarke menambah senarai kemenangannya di Jelajah Eropah dengan Smurfit European Open, yang beliau menangi dengan tiga pukulan di The K Club. Beberapa minggu kemudian, Clarke menghasilkan satu lagi persembahan cemerlang di Kejohanan Terbuka di Royal Lytham & St Annes, menduduki tempat T3, empat pukulan di belakang juara akhirnya, David Duval. Clarke kemudian mencatat satu lagi penamat tempat ketiga yang penting di WGC-NEC Invitational, meraih lebih daripada 400.00 K EUR. Beliau juga memenangi The Crowns dalam Jelajah Golf Jepun pada tahun yang sama.

Pada tahun 2002, Clarke bermain di Jelajah Eropah dan Jelajah PGA. Sebagai persediaan untuk Kejohanan Masters, Clarke bermain di Shell Houston Open dan menduduki tempat kedua di belakang juara Vijay Singh. Beliau kemudian bermain di Jelajah Eropah pada musim panas dan memenangi gelaran karier kesembilannya di Compass Group English Open, menjadi pemain pertama yang memenangi kejohanan itu tiga kali.

Pada Kejohanan Match Play WGC-Accenture 2003, Clarke tewas kepada Peter Lonard di peringkat suku akhir. Namun begitu, Clarke tidak perlu menunggu lama untuk kejayaan WGC yang lain, apabila beliau memenangi acara WGC keduanya di WGC-NEC Invitational di Firestone Country Club di Akron, Ohio. Beliau menamatkan saingan empat pukulan di hadapan Jonathan Kaye. Rentetan kejayaan Clarke sepanjang 2001-2003 menyaksikan beliau hanya terlepas tiga potongan di Jelajah Eropah dalam tempoh tiga tahun dan beliau menduduki tempat ke-2 dalam Kedudukan Merit Eropah buat kali ketiga dalam kariernya. Clarke juga berada dalam kedudukan 10 teratas dalam Kedudukan Golf Dunia Rasmi selama 43 minggu antara tahun 2000 dan 2002. Kedudukan tertinggi beliau dalam senarai wang Jelajah Eropah adalah di tempat kedua, yang dicapainya pada tahun 1998, 2000, dan 2003.

2.3. Cabaran Peribadi dan Kebangkitan Semula (2004-2010)

Clarke meneruskan rentetan prestasinya yang baik di Kejohanan Match Play WGC-Accenture pada tahun 2004, di mana beliau menduduki tempat ketiga. Beliau tewas kepada Davis Love III di separuh akhir pada lubang ke-21, tetapi menewaskan Stephen Leaney 2-up dalam perlawanan playoff tempat ketiga. Clarke juga mencatat penamat yang baik di WGC-American Express Championship, menduduki tempat T4. Walaupun memenangi lebih 2.00 M USD dalam wang hadiah, Clarke tidak memenangi sebarang acara sepanjang musim 2004 di mana-mana jelajah, dan ini merupakan kali pertama berlaku sejak tahun 1997. Beliau juga memenangi Mitsui Sumitomo Visa Taiheiyo Masters di Jelajah Golf Jepun pada tahun ini.

Pada tahun 2005, Clarke membahagikan musimnya antara Jelajah Eropah dan Jelajah PGA. Beliau menikmati musim yang mantap dengan banyak penamat dalam 10 Teratas, namun gagal meraih kemenangan. Sorotan tahun itu termasuk penamat tempat ke-2 di Barclays Scottish Open di Eropah dan satu lagi tempat ke-2 di MCI Heritage di Amerika Syarikat. Dengan Clarke bermain lebih sedikit kejohanan di Jelajah Eropah, beliau hanya menduduki tempat ke-20 dalam Kedudukan Merit berbanding kejayaan sebelumnya. Beliau juga memenangi Mitsui Sumitomo Visa Taiheiyo Masters sekali lagi, menjadikan beliau juara dua kali berturut-turut dalam kejohanan tersebut.

Pada tahun 2006, Clarke hanya berjaya mencatat empat penempatan dalam 10 Teratas dan menamatkan tahun itu di tempat ke-43 dalam Kedudukan Merit. Walau bagaimanapun, hanya enam minggu selepas kematian isterinya, Heather, beliau memberikan sumbangan besar kepada kemenangan Eropah dalam Piala Ryder 2006 di The K Club di Ireland. Clarke adalah salah satu daripada dua pilihan wild card Ian Woosnam dan beliau meraih tiga mata dalam perjalanan menuju kemenangan untuk Eropah, termasuk kemenangan 3&2 dalam perlawanan perseorangan menentang Zach Johnson. Musim 2007 merupakan yang terburuk dalam karier profesional Clarke. Beliau tidak mencatat sebarang penamat dalam 10 Teratas. Beliau menarik diri daripada beberapa acara pada tahun itu dan menduduki tempat ke-143 dalam Kedudukan Merit.

Clarke menamatkan rentetan tanpa kemenangan pada April 2008 apabila beliau memenangi BMW Asian Open dalam satu kemenangan emosional selepas mencatat birdie di lubang ke-72 untuk menewaskan Robert-Jan Derksen dengan satu pukulan. Ini merupakan kemenangan pertama Clarke dalam hampir lima tahun dan yang ke-11 dalam kariernya. Kemenangan beliau dalam BMW Asian Open ini juga disetujui bersama oleh Jelajah Asia. Kemenangan itu memecahkan belenggu daripada kemerosotan prestasi yang dialaminya pada tahun-tahun sebelumnya, dan kemenangan ke-12 tidak lama kemudian. Clarke memenangi sekali lagi di Belanda di KLM Open, menamatkan kejohanan empat pukulan di hadapan Paul McGinley. Clarke menamatkan tahun kebangkitan semulanya di tempat ke-13 dalam Kedudukan Merit, namun beliau terlepas tempat dalam pasukan Piala Ryder Nick Faldo, kali pertama Clarke gagal berbuat demikian dalam lebih 10 tahun.

Musim 2009 dan 2010 menyaksikan kemajuan yang stabil bagi Clarke apabila beliau mula membina semula prestasinya selepas musim 2008 yang berjaya. Beliau hanya berjaya mencatat tiga penamat dalam 10 Teratas sepanjang tahun 2009, terutamanya menduduki tempat T5 dalam mempertahankan gelarannya di KLM Open di Belanda. Clarke menduduki tempat ke-61 dalam Kedudukan Race to Dubai dan terlepas tempat di final penutup musim kerana menduduki di luar 60 Teratas. Walau bagaimanapun, pada tahun 2010, beliau berjaya melangkah ke Final Dubai selepas menduduki tempat ke-30 pada akhir tahun. Beliau dibantu oleh dua penamat tempat kedua sepanjang musim di Joburg Open di belakang juara Charl Schwartzel dan kemudian di Barclays Scottish Open, tiga pukulan di belakang Edoardo Molinari.

2.4. Kemenangan Kejohanan Terbuka dan Kerjaya Kemudian (2011-Sekarang)

Pada tahun 2011, Clarke memenangi gelaran Jelajah Eropah pertamanya sejak Ogos 2008 dengan kemenangan tiga pukulan ke atas Chris Wood dan David Lynn dalam Iberdrola Open. Selepas menduduki tempat T3 di Kejohanan Terbuka 2001, Clarke tidak berjaya memasuki 10 Teratas dalam mana-mana kejohanan utama, sehinggalah beliau memenangi kejohanan utama pertamanya di Kejohanan Terbuka 2011 pada usia 42 tahun - percubaan ke-20 beliau untuk memenangi Claret Jug.

Clarke mendedikasikan kemenangannya kepada dua anaknya dan mendiang isterinya, Heather, yang meninggal dunia akibat kanser payudara pada tahun 2006. Dengan kemenangan Clarke di The Open di Royal St George's, ini merupakan kali pertama sejak 1910 bahawa satu negara (selain Amerika Syarikat) mempunyai pemain golf berbeza yang memenangi kejohanan utama berturut-turut. Rory McIlroy, juga dari Ireland Utara, telah memenangi gelaran Terbuka A.S. 2011 sebulan sebelumnya. Kemenangan Clarke di Terbuka 2011 bermakna beliau menjadi pemenang utama ketiga dari Ireland Utara dalam 13 bulan, selepas kemenangan Graeme McDowell dalam Terbuka A.S. 2010 dan kemenangan Rory McIlroy dalam Terbuka A.S. 2011, mendorong McIlroy untuk berseloroh bahawa Ireland Utara adalah 'Ibu Kota Golf Dunia'.

Pada November 2020, Clarke memenangi TimberTech Championship di Boca Raton, Florida, menandakan kemenangan pertamanya di Jelajah PGA Champions. Ini adalah kemenangan pertamanya di seluruh dunia sejak beliau memenangi Kejohanan Terbuka pada 2011. Clarke meraih kemenangan keduanya di Mitsubishi Electric Championship at Hualalai di Hawaii hanya tiga bulan kemudian. Pada September 2021, Clarke memenangi Sanford International dalam playoff menewaskan K. J. Choi dan Steve Flesch.

Pada Julai 2022, Clarke memenangi kejohanan utama senior pertamanya di Kejohanan Terbuka Senior 2022, yang diadakan di Gleneagles di Scotland. Beliau menang dengan satu pukulan di hadapan Pádraig Harrington. Beliau juga menjadi pemain keempat dalam sejarah yang memenangi kedua-dua Kejohanan Terbuka dan Kejohanan Terbuka Senior.
Sehingga Julai 2011, Clarke merupakan pemain ketujuh dengan pendapatan tertinggi sepanjang karier dalam Jelajah Eropah.

3.1. Piala Ryder

Clarke merupakan ahli pasukan Piala Ryder Eropah sebanyak lima kali berturut-turut pada tahun 1997, 1999, 2002, 2004, dan 2006, memenangi empat daripadanya. Beliau juga dilantik sebagai naib kapten bukan pemain oleh Colin Montgomerie pada tahun 2010 dan oleh Paul McGinley pada tahun 2014.

Penampilan Clarke yang paling ketara di Piala Ryder adalah pada tahun 2006, enam minggu selepas kematian isterinya, Heather. Heather amat menyukai Piala Ryder dan menggalakkan Darren untuk bertanding di dalamnya, jadi beliau menawarkan diri untuk pemilihan. Kapten Eropah Ian Woosnam memilih Clarke sebagai salah satu daripada dua pilihan wild cardnya, dan beliau menyumbang tiga mata daripada tiga perlawanan kepada kemenangan Eropah, termasuk kemenangan 3&2 dalam perlawanan perseorangan menentang Zach Johnson. Setelah menamatkan kejohanan, beliau disambut dengan pelukan oleh ahli pasukan Eropah dan A.S.

Clarke dinamakan sebagai kapten Piala Ryder 2016 pada 18 Februari 2015. Beliau dipilih oleh panel pemilihan lima orang yang terdiri daripada tiga kapten Piala Ryder terakhir: Paul McGinley, José María Olazábal, Colin Montgomerie, pemain Piala Ryder terdahulu David Howell dan ketua eksekutif Jelajah Eropah, George O'Grady.

Rekod beliau dalam Piala Ryder adalah 20 perlawanan, meraih 11.5 mata, yang bersamaan dengan 58% peratusan mata. Dalam semua format, rekod menang-kalah-seri beliau adalah 10-7-3, menghasilkan 11.5 mata. Untuk perlawanan perseorangan, rekod beliau adalah 1-2-2, menyumbang 2 mata. Dalam foursomes, beliau mencatat 3-3-0, dengan 3 mata. Manakala dalam fourballs, rekod beliau adalah 6-2-1, menyumbang 6.5 mata.

Sebagai amatur, Clarke mewakili Ireland dalam Kejohanan Pasukan Amatur Eropah pada tahun 1989 dan Great Britain & Ireland dalam Piala St Andrews pada tahun 1990, di mana pasukan mereka muncul juara.

Dalam karier profesionalnya, beliau mewakili Ireland dalam Piala Alfred Dunhill dari 1994 hingga 1999, dan dalam Piala Dunia Golf dari 1994 hingga 1996. Beliau juga menyertai Piala Seve mewakili Great Britain & Ireland pada 2000, 2002 (pemenang), dan 2011 (pemenang). Clarke juga menjadi sebahagian daripada pasukan Eropah yang memenangi Royal Trophy pada 2007 dan merupakan kapten bukan pemain untuk pasukan Eropah yang memenangi Piala EurAsia pada 2016.

7.1. Kemenangan Jelajah PGA

Darren Clarke telah memenangi 3 kejohanan di Jelajah PGA.

7.2. Kemenangan Jelajah Eropah

Darren Clarke telah memenangi 14 kejohanan di Jelajah Eropah.

• Rekod Playoff Jelajah Eropah (0-1)**

7.3. Kemenangan Jelajah Golf Jepun

Darren Clarke telah memenangi 3 kejohanan di Jelajah Golf Jepun.

• Rekod Playoff Jelajah Golf Jepun (0-1)**

7.4. Kemenangan Penting Lain

• Kemenangan Jelajah Sunshine (1)**

• Rekod Playoff Jelajah Sunshine (0-1)**

• Kemenangan Jelajah Cabaran (1)**

• Kemenangan Lain (4)**

• Rekod Playoff Lain (0-1)**

7.5. Kemenangan Jelajah Senior

Darren Clarke telah memenangi 4 kejohanan di Jelajah PGA Champions.

• Rekod Playoff Jelajah PGA Champions (1-0)**

Darren Clarke juga mempunyai satu kemenangan di Jelajah Senior Eropah, iaitu Kejohanan Terbuka Senior 2022, yang juga merupakan Kejohanan Major Senior.