Jeremy Taylor

2.1. Kelahiran dan Zaman Kanak-kanak

Jeremy Taylor dilahirkan di Cambridge, England, dan dibaptiskan pada 15 Ogos 1613 di Holy Trinity Church, Cambridge. Beliau merupakan anak kepada Nathaniel Taylor, seorang tukang gunting rambut. Bapanya, seorang yang berpendidikan, bertanggungjawab mengajar beliau tatabahasa dan matematik pada peringkat awal kehidupannya.

2.2. Pendidikan

Taylor menerima pendidikan awalnya di Perse School, Cambridge. Kemudian, beliau melanjutkan pengajian di Gonville and Caius College, Cambridge, sebuah kolej di Universiti Cambridge. Di sana, beliau memperoleh ijazah Sarjana Muda Sastera pada tahun 1630/1631 dan ijazah Sarjana Sastera pada tahun 1634. Bukti terbaik ketekunan beliau sebagai seorang pelajar dapat dilihat daripada keluasan ilmu yang begitu mudah dikuasainya pada tahun-tahun kemudian. Pada tahun 1633, walaupun masih di bawah umur kanonik yang ditetapkan, beliau telah ditahbiskan sebagai paderi. Beliau menerima jemputan daripada Thomas Risden, seorang bekas rakan pelajar, untuk menggantikan tempatnya sebagai pensyarah di St Paul's Cathedral untuk tempoh yang singkat.

2.3. Perkembangan Kerjaya Awal

Kerjaya awal Jeremy Taylor mendapat dorongan kuat daripada William Laud, Ketua Biskop Canterbury. Laud meminta Taylor untuk berkhutbah di hadapannya di Lambeth dan mengambil pemuda itu di bawah naungannya. Walaupun Taylor tidak mengosongkan jawatan felo di Cambridge sebelum tahun 1636, beliau nampaknya menghabiskan banyak masanya di London. Laud berhasrat agar bakatnya yang besar mendapat peluang yang lebih baik untuk belajar dan meningkatkan diri, berbanding dengan kewajipan berkhutbah secara berterusan. Pada November 1635, beliau telah dicalonkan oleh Laud untuk jawatan felo di All Souls College, Oxford, di mana, menurut Antony Wood, kasih sayang dan kekaguman sentiasa menyertainya. Bagaimanapun, beliau kelihatan menghabiskan sedikit masa di sana. Beliau menjadi paderi kepada penaungnya, ketua biskop, dan paderi biasa kepada Raja Charles I.

Di Oxford, William Chillingworth pada masa itu sibuk dengan karya agungnya, The Religion of Protestants. Ada kemungkinan melalui perbincangannya dengan Chillingworth, Taylor mungkin telah beralih kepada gerakan liberal pada zamannya. Selepas dua tahun di Oxford, pada Mac 1638, beliau telah dilantik oleh William Juxon, Uskup London, ke rektorat Uppingham di Rutland. Di sana, beliau mula menjalankan tugas sebagai paderi desa. Pada tahun berikutnya, beliau berkahwin dengan Phoebe Langsdale, dan mereka dikurniakan enam orang anak: William (meninggal 1642), George (?), Richard (kedua-duanya meninggal sekitar 1656/7), Charles, Phoebe, dan Mary. Pada musim luruh tahun yang sama, beliau dilantik untuk berkhutbah di St Mary's pada ulang tahun Gunpowder Plot. Beliau nampaknya menggunakan kesempatan itu untuk membersihkan dirinya daripada kecurigaan, yang bagaimanapun menghantuinya sepanjang hayat, iaitu kecenderungan rahsia kepada kedudukan Katolik Rom. Kecurigaan ini nampaknya timbul terutamanya daripada keintimannya dengan Christopher Davenport, yang lebih dikenali sebagai Francis a Sancta Clara, seorang biarawan Franciscan yang berilmu dan menjadi paderi kepada Ratu Henrietta; tetapi ia mungkin diperkukuh oleh hubungannya yang diketahui dengan Laud, serta tabiat asketiknya.

Akibat yang lebih serius menyusul daripada kesetiaannya kepada pihak Royalis. Sebagai pengarang The Sacred Order and Offices of Episcopacy or Episcopacy Asserted against the Arians and Acephali New and Old (1642), beliau hampir tidak dapat berharap untuk mengekalkan paroki beliau, yang bagaimanapun tidak disita sehingga tahun 1644. Taylor mungkin menemani raja ke Oxford. Pada tahun 1643, beliau telah dilantik ke rektorat Overstone, Northamptonshire, oleh Raja Charles I. Di sana beliau akan menjalin hubungan rapat dengan rakannya dan penaungnya, Spencer Compton, 2nd Earl of Northampton.

3.1. Aktiviti Perkhidmatan Awam

Sepanjang lima belas tahun berikutnya, pergerakan Jeremy Taylor sukar dijejaki. Beliau dipercayai berada di London semasa minggu-minggu terakhir Raja Charles I pada tahun 1649, di mana beliau dikatakan menerima jam tangan dan beberapa permata yang menghiasi bekas ebony tempat beliau menyimpan Biblenya. Beliau telah ditawan bersama Royalis lain dalam pengepungan Cardigan Castle pada 4 Februari 1645. Pada tahun 1646, beliau didapati bekerjasama dengan dua paderi lain yang dilucutkan jawatan, mengendalikan sebuah sekolah di Newton Hall, dalam paroki Llanfihangel Aberbythych, Carmarthenshire. Di sini, beliau menjadi paderi peribadi kepada Richard Vaughan, 2nd Earl of Carbery, dan mendapat manfaat daripada hospitaliti di rumah agamnya, Golden Grove, yang diabadikan dalam tajuk manual devosi popular Taylor. Isteri pertama Earl of Carbery adalah sahabat karib Taylor. Di Golden Grove, Taylor menulis beberapa karyanya yang paling terkenal. Alice, Lady Carbery ketiga, adalah inspirasi bagi watak Lady dalam Comus karya John Milton. Isteri pertama Taylor meninggal dunia pada awal tahun 1651. Isteri keduanya ialah Joanna Bridges atau Brydges, yang dikatakan sebagai anak perempuan tidak sah taraf Raja Charles I; namun, tiada bukti kukuh untuk dakwaan ini. Beliau memiliki harta tanah yang baik, walaupun mungkin terjejas akibat tuntutan Parlimen, di Mandinam, Carmarthenshire. Beberapa tahun selepas perkahwinan mereka, mereka berpindah ke Ireland. Dari semasa ke semasa, Taylor muncul di London bersama rakannya John Evelyn, yang namanya berulang kali disebut dalam Diari dan surat-menyurat Evelyn. Beliau dipenjarakan tiga kali: pada tahun 1645 kerana prakata yang tidak bijak kepada Golden Grove beliau; sekali lagi di Chepstow Castle, dari Mei hingga Oktober 1655, atas tuduhan yang tidak jelas; dan kali ketiga di Tower of London pada tahun 1657, kerana kebijaksanaan penerbitnya, Richard Royston, yang telah menghiasi Collection of Offices beliau dengan cetakan yang menggambarkan Kristus dalam keadaan berdoa.

Beliau mungkin meninggalkan Wales pada tahun 1657, dan hubungan langsungnya dengan Golden Grove nampaknya telah berakhir dua tahun sebelumnya. Pada tahun 1658, melalui bantuan rakannya John Evelyn, Taylor ditawarkan jawatan pensyarah di Lisburn, County Antrim, oleh Edward Conway, 2nd Viscount Conway. Pada mulanya, beliau menolak jawatan yang tugasnya akan dikongsi dengan seorang Presbyterian - atau, seperti yang beliau nyatakan, "di mana seorang Presbyterian dan saya [akan] seperti Castor dan Pollux, seorang naik seorang turun" - dan yang mempunyai gaji yang sedikit. Namun, beliau dipujuk untuk mengambilnya, dan menemui tempat persembunyian yang sesuai di harta penaungnya di Portmore, di Lough Neagh.

Selepas Pemulihan Stuart, daripada dipanggil semula ke England seperti yang beliau mungkin harapkan dan inginkan, beliau dilantik ke keuskupan Down dan Connor, yang tidak lama kemudian ditambah dengan tanggungjawab tambahan untuk mengawasi keuskupan Dromore yang berdekatan. Sebagai uskup, beliau menugaskan pembinaan katedral baru di Dromore pada tahun 1661 untuk keuskupan Dromore. Beliau juga dilantik sebagai ahli privy council of Ireland dan, pada tahun 1660, Vice-Chancellor of the University of Dublin. Tiada satu pun daripada jawatan ini adalah jawatan sinecure.

Mengenai universiti, beliau menulis: "Saya mendapati segala-galanya dalam keadaan kucar-kacir yang sempurna... sekumpulan lelaki dan budak lelaki, tetapi bukan badan sebuah kolej, tiada seorang pun ahli, sama ada felo atau sarjana, mempunyai hak undang-undang ke atas tempatnya, tetapi disumbat masuk oleh kezaliman atau kebetulan." Oleh itu, beliau dengan gigih melaksanakan tugas merangka dan menguatkuasakan peraturan untuk kemasukan dan tingkah laku ahli universiti, serta menubuhkan jawatan pensyarah. Usaha episkopal beliau lebih sukar lagi. Pada tarikh Pemulihan, terdapat kira-kira tujuh puluh menteri Presbyterian di utara Ireland, dan kebanyakan mereka berasal dari barat Scotland, dengan kebencian terhadap Episcopacy yang membezakan parti Covenanting. Tidak hairanlah Taylor, menulis kepada James Butler, 1st Duke of Ormonde tidak lama selepas pentahbisannya, berkata, "Saya merasakan diri saya terlempar ke tempat penyeksaan." Surat-suratnya mungkin sedikit melebih-lebihkan bahaya yang dihadapinya, tetapi tidak syak lagi bahawa kuasanya ditentang dan tawaran beliau ditolak.

Ini adalah peluang keemasan Taylor untuk menunjukkan toleransi bijaksana yang pernah beliau anjurkan sebelum ini. Namun, uskup baru itu tidak menawarkan apa-apa kepada paderi Presbyterian selain pilihan penyerahan kepada pentahbisan dan bidang kuasa episkopal atau pelucutan jawatan. Akibatnya, pada lawatan pertamanya, beliau mengisytiharkan tiga puluh enam gereja kosong; dan pengambilalihan semula telah dijamin atas arahannya. Pada masa yang sama, ramai golongan bangsawan nampaknya telah terpikat oleh keikhlasan dan kesetiaan beliau yang tidak dapat dinafikan serta kebolehan berpidatonya. Dengan unsur Katolik Rom dalam populasi, beliau kurang berjaya. Tidak mengetahui bahasa Inggeris, dan berpegang teguh pada bentuk ibadah tradisional mereka, mereka bagaimanapun terpaksa menghadiri upacara yang mereka anggap tidak suci, yang dijalankan dalam bahasa yang tidak mereka fahami. Atas desakan uskup Ireland, Taylor menjalankan karya besar terakhirnya, Dissuasive from Popery (dalam dua bahagian, 1664 dan 1667). Walau bagaimanapun, seperti yang beliau sendiri sedar, beliau mungkin lebih berkesan mencapai matlamatnya dengan mengguna adoptasi kaedah Ussher dan William Bedell, dan mendorong paderinya untuk mempelajari bahasa Ireland.

3.2. Aktiviti Akademik dan Penulisan

Jeremy Taylor dikenali sebagai "Shakespeare of Divines" kerana gaya ekspresinya yang puitis, dan beliau sering disebut sebagai salah seorang penulis prosa terhebat dalam bahasa Inggeris. Beliau menulis beberapa karyanya yang paling terkenal di Golden Grove. Karya-karya utamanya termasuk The Rule and Exercises of Holy Living (1650) dan The Rule and Exercises of Holy Dying (1651). The Rule and Exercises of Holy Living menyediakan manual amalan Kristian, yang kekal popular di kalangan pembaca yang taat. Skop kerja ini dijelaskan pada halaman judulnya, meliputi cara dan instrumen untuk memperoleh setiap kebaikan, penawar terhadap setiap kejahatan, pertimbangan untuk menentang semua godaan, bersama dengan doa-doa yang mengandungi seluruh Kewajipan seorang Kristian. Holy Dying mungkin lebih popular lagi.

Satu karya yang sangat menarik dan lebih ringan diilhamkan oleh soalan daripada rakannya, Katherine Philipps ("Orinda yang tiada tandingan"), yang bertanya "Sejauh mana persahabatan yang erat dan sempurna dibenarkan oleh prinsip-prinsip Kristian?" Sebagai jawapan, beliau mendedikasikan Discourse of the Nature, Offices and Measures of Friendship (1657) kepada Puan Phillipps. Ductor Dubitantium, or the Rule of Conscience... (1660) beliau pula bertujuan untuk menjadi manual standard bagi kasuistik (etika terapan) dan etika untuk umat Kristian. Karya-karya beliau juga diterjemahkan ke dalam bahasa Welsh oleh Nathanael Jones.

Antara penerbitan utama Jeremy Taylor termasuk:

• A Discourse of the Liberty of Prophesying (1646), sebuah hujah terkenal untuk toleransi yang diterbitkan beberapa dekad sebelum Letters Concerning Toleration oleh John Locke.
• Apology for Authorised and Set Forms of Liturgy against the Pretence of the Spirit (1649)
• Great Exemplar... a History of... Jesus Christ (1649), yang diilhamkan oleh interaksinya dengan Earl of Northampton.
• The Rule and Exercises of Holy Living (1650)
• The Rule and Exercises of Holy Dying (1651)
• Twenty-seven Sermons Preached at Golden Grove, for the Summer Half-year... (1651)
• Twenty-five Sermons Preached at Golden Grove, for the Winter Half-year... (1653)
• Clerus Domini: or, A Discourse of the Divine Institution, Necessity, Sacrednesse, and Separation of the Office Ministerial (1651)
• The Real Presence and Spirituall of Christ in the Blessed Statement Proved Against the Doctrine of Transubstantiation. (1654)
• Golden Grove; or a Manual of Daily Prayers and Letanies... (1655)
• Unum Necessarium (1655), mengenai doktrin pertaubatan, yang didapati mengandungi unsur Pelagianisme dan menyebabkan kemarahan besar kepada Presbiterian.
• Discourse of the Nature, Offices and Measures of Friendship (1657)
• Ductor Dubitantium, or the Rule of Conscience... (1660)
• The Worthy Communicant; or a Discourse of the Nature, Effects, and Blessings consequent to the worthy receiving of the Lords Supper... (1660)

Walaupun Taylor dinamakan sebagai pengarang pada halaman judul Contemplations of the State of Man in this Life, and in that which is to Come (1684), karya tersebut sebenarnya adalah ringkasan terjemahan bahasa Inggeris tahun 1672 oleh Vivian Mullineaux dari karya Juan Eusebio Nieremberg berjudul De la diferencia entre lo temporal y lo eterno, y Crisol de Desengaños_{On the Difference between the Temporal and the Eternal, and the Crucible of Deceptions}^{Bahasa Sepanyol} (1640), yang nampaknya disusun oleh Taylor.

3.3. Aktiviti Sosial

Jeremy Taylor terlibat dalam aktiviti sosial melalui pemikirannya tentang toleransi beragama dan interaksinya semasa melaksanakan dasar agama di Ireland.

4.1. Ciri-ciri dan Kandungan Pemikiran

Pemikiran Jeremy Taylor tidak bersifat saintifik atau spekulatif, sebaliknya beliau lebih tertarik kepada persoalan kasuistik (etika terapan) berbanding masalah teologi murni. Pembacaan beliau yang luas dan daya ingatan yang luar biasa membolehkannya menyimpan bahan-bahan teologi sejarah yang kukuh, namun bahan-bahan ini tidak ditapis secara kritis. Pembelajaran beliau yang luas lebih berfungsi sebagai gedung ilustrasi, atau gudang senjata untuk memilih senjata yang paling sesuai bagi mengalahkan lawan, daripada sebagai kuari yang membekalkannya dengan bahan untuk membina bangunan kebenaran yang sistematik dan berkekalan.

Sesungguhnya, beliau mempunyai kepercayaan yang sangat terhad terhadap minda manusia sebagai instrumen kebenaran. Beliau menyatakan bahawa teologi lebih merupakan kehidupan ilahi daripada pengetahuan ilahi. Hujah utamanya untuk toleransi adalah berdasarkan kemustahilan untuk menjadikan teologi sebagai sains yang boleh dibuktikan. Beliau berpendapat bahawa adalah mustahil untuk semua orang mempunyai pandangan yang sama, dan apa yang mustahil untuk dilakukan tidak semestinya perlu dilakukan. Perbezaan pendapat pasti akan wujud; tetapi heresy bukanlah kesilapan pemahaman tetapi kesilapan kehendak. Beliau akan menyerahkan semua persoalan kecil kepada akal individu, tetapi beliau menetapkan batasan tertentu kepada toleransi, mengecualikan apa sahaja yang bertentangan dengan asas kepercayaan, atau bertentangan dengan kehidupan yang baik dan undang-undang kepatuhan, atau merosakkan masyarakat manusia, serta kepentingan awam dan adil badan-badan politik. Beliau berpendapat bahawa keamanan dapat dicapai jika manusia tidak memanggil semua pendapat dengan nama agama, dan struktur tambahan dengan nama artikel asas. Mengenai cadangan ahli teologi sektarian, beliau berkata bahawa keyakinan adalah bahagian pertama, kedua, dan ketiga.

7.1. Penilaian Positif

Kemasyhuran Jeremy Taylor dikekalkan oleh populariti khutbah dan tulisan-tulisan keagamaannya, berbanding pengaruhnya sebagai ahli teologi atau kepentingannya sebagai seorang gerejawan. Beliau paling dikenali sebagai seorang penulis prosa yang ulung; kemasyhuran utamanya adalah hasil daripada manual devosinya, Holy Living and Holy Dying (The Rule and Exercises of Holy Living, 1650 dan The Rule and Exercises of Holy Dying, 1651). Buku-buku ini merupakan kegemaran John Wesley, pengasas Methodisme, dan dikagumi kerana gaya prosanya yang indah oleh tokoh-tokoh sastera seperti Samuel Taylor Coleridge, William Hazlitt, dan Thomas de Quincey. Karya-karya ini dicirikan oleh retorik yang sungguh-sungguh tetapi jelas, ayat-ayat berkala yang rumit, dan perhatian teliti terhadap muzik serta irama perkataan.

Sebagai contoh, dari Rules and Exercises of Holy Dying:
"Oleh kerana hidup kita sangat singkat, maka ia juga sangat sengsara; dan oleh itu adalah baik bahawa ia singkat. Tuhan, dengan belas kasihan kepada umat manusia, agar beban mereka tidak tertanggung dan sifat mereka tidak menjadi beban yang tidak tertahankan, telah mengurangkan keadaan kesengsaraan kita kepada ringkasan; dan semakin besar kesengsaraan kita, semakin singkat ia akan bertahan; kesedihan roh manusia adalah seperti beban berat, yang dengan beratnya menjadikan gerakan lebih cepat, dan turun ke kubur untuk berehat dan melegakan anggota badan kita yang letih; kerana hanya pada ketika itu kita akan tidur dengan tenang, apabila belenggu-belenggu itu dilepaskan, yang bukan sahaja mengikat jiwa kita dalam penjara, tetapi juga memakan daging sehingga tulang-tulang membuka pakaian rahsia rawan mereka, mendedahkan ketelanjangan dan kesedihan mereka."

Dengan temperamen puitis yang asli, perasaan yang bersemangat dan mudah berubah, serta daya imaginasi yang subur, beliau juga memiliki akal dan kebijaksanaan yang datang daripada pelbagai interaksi dengan manusia. Semua bakatnya digunakan untuk mempengaruhi orang lain melalui penguasaan gaya yang jarang ditandingi dalam martabat dan warna. Dengan segala keagungan, perincian yang megah, dan irama muzik prosa Milton yang paling indah, gaya Taylor diringankan dan dicerahkan oleh pelbagai ilustrasi yang menakjubkan, daripada yang paling sederhana dan ringkas kepada yang paling bermartabat dan rumit. Khutbah-khutbahnya terutamanya kaya dengan petikan dan kiasan, yang kelihatan muncul secara spontan, tetapi kadangkala mungkin telah membingungkan pendengarnya. Namun, kepedantisan yang kelihatan ini ditebus oleh tujuan praktikal yang jelas dari khutbah-khutbahnya, cita-cita mulia yang beliau pegang di hadapan pendengarnya, dan kemahiran beliau dalam mengendalikan pengalaman rohani serta mendorong insentif kepada kebaikan.

7.2. Kritikan dan Kontroversi

Selepas perbicaraan dan hukuman mati William Laud pada Januari 1644/5 semasa Perang Saudara Inggeris, Jeremy Taylor menjadi sasaran politik kerana naungannya oleh Laud. Beliau dipenjarakan beberapa kali selepas kemenangan parlimen ke atas Raja. Kecurigaan terhadap kecenderungannya secara rahsia kepada kedudukan Katolik Rom menghantuinya sepanjang hidup, terutamanya disebabkan keintimannya dengan Christopher Davenport, seorang biarawan Franciscan yang menjadi paderi kepada Ratu Henrietta Maria.

Semasa menjadi Uskup di Ireland, meskipun beliau telah menganjurkan toleransi, Taylor menghadapi kritikan atas cara beliau menguruskan hal ehwal agama. Beliau tidak menawarkan pilihan lain kepada paderi Presbyterian selain penyerahan kepada pentahbisan dan bidang kuasa episkopal atau pelucutan jawatan. Akibatnya, pada lawatan pertamanya, beliau mengisytiharkan tiga puluh enam gereja kosong dan memastikan pengambilalihan semula atas arahannya. Ini menunjukkan pendekatan yang kurang toleran dalam praktiknya berbanding dengan pandangan yang beliau kemukakan dalam penulisannya.

Dengan penduduk Katolik Rom, beliau kurang berjaya. Mereka, yang tidak memahami bahasa Inggeris dan terikat kuat dengan bentuk ibadah tradisional mereka, terpaksa menghadiri upacara yang mereka anggap tidak suci, yang dijalankan dalam bahasa yang tidak mereka fahami. Walaupun beliau menulis Dissuasive from Popery (1664 dan 1667), beliau sendiri menyedari bahawa beliau mungkin lebih berkesan jika mengikut kaedah Ussher dan William Bedell, iaitu dengan mendorong paderinya untuk mempelajari bahasa Ireland. Ini menunjukkan kegagalan dalam memahami keperluan dan budaya penduduk tempatan, yang membawa kepada pelaksanaan dasar agama yang tidak berkesan dan menimbulkan ketegangan. Selain itu, dakwaan bahawa isteri keduanya, Joanna Brydges, adalah anak perempuan tidak sah taraf Raja Charles I, tidak mempunyai bukti kukuh, yang mungkin menimbulkan kontroversi mengenai status peribadinya.

8.1. Kesan Terhadap Generasi Kemudian

Gaya penulisan, pemikiran, dan karya-karya Jeremy Taylor mempunyai kesan yang berterusan terhadap generasi kemudian. Manual devosinya, Holy Living and Holy Dying, menjadi kegemaran John Wesley, pengasas Methodisme, dan dikagumi kerana gaya prosanya yang indah oleh tokoh-tokoh sastera seperti Samuel Taylor Coleridge, William Hazlitt, dan Thomas de Quincey. Retorikanya yang sungguh-sungguh namun jelas, ayat-ayat berkala yang rumit, dan perhatian teliti terhadap muzik serta irama perkataan telah mempengaruhi penulis dan ahli teologi pada masa hadapan. Beliau diakui sebagai salah seorang penulis prosa terhebat dalam bahasa Inggeris, dan sumbangannya kepada kesusasteraan agama terus dihormati.

8.2. Sumbangan kepada Bidang Tertentu

Jeremy Taylor paling dikenali sebagai seorang penulis prosa yang ulung. Gaya prosanya yang unik dan retorikanya yang khas telah memberikan sumbangan signifikan kepada bidang sastera dan penulisan keagamaan. Keupayaannya untuk menggabungkan kedalaman teologi dengan ekspresi puitis dan ilustrasi yang kaya menjadikannya model bagi banyak penulis. Beliau berjaya menyajikan konsep-konsep rohani dan etika dengan cara yang bukan sahaja mendalam tetapi juga sangat menarik secara estetik, meninggalkan warisan yang kekal dalam kesusasteraan Inggeris.