Niger

3.1. Prasejarah

Alatan batu, sesetengahnya bertarikh sehingga 280,000 SM, telah ditemui di Adrar Bous, Bilma, dan Djado di Wilayah Agadez utara. Sebahagian daripada penemuan ini dikaitkan dengan budaya alat Aterian dan Mousterian dari zaman Paleolitik Tengah, yang berkembang pesat di Afrika utara sekitar 90,000 SM-20,000 SM. Dipercayai bahawa manusia pada zaman ini menjalani gaya hidup pemburu-pengumpul. Semasa Zaman Lembap Afrika prasejarah, iklim Sahara adalah lebih basah dan subur, satu fenomena yang dirujuk oleh ahli arkeologi sebagai "Sahara Hijau", yang menyediakan keadaan yang "menggalakkan" untuk pemburuan dan kemudiannya pertanian serta penternakan haiwan.

Zaman Neolitik, bermula sekitar 10,000 SM, menyaksikan beberapa perubahan seperti pengenalan tembikar (seperti yang dibuktikan di Tagalagal, Temet, dan Tin Ouffadene), penyebaran penternakan lembu, dan pengebumian mayat dalam tumulus batu. Apabila iklim berubah dalam tempoh 4000-2800 SM, Sahara secara beransur-ansur mula mengering, memaksa perubahan dalam corak penempatan ke selatan dan timur. Pertanian tersebar luas, termasuk penanaman sekoi dan betari, serta pengeluaran tembikar. Barangan besi dan tembaga muncul pada era ini, dengan penemuan termasuk yang di Azawagh, Takedda, Marendet, dan Banjaran Termit. Budaya Kiffian (sekitar 8000-6000 SM) dan kemudiannya budaya Tenerian (sekitar 5000-2500 SM), yang berpusat di Adrar Bous dan Gobero di mana rangka-rangka telah ditemui, berkembang pesat semasa tempoh ini.

Masyarakat terus berkembang dengan perbezaan serantau dalam amalan pertanian dan pengebumian. Satu budaya dari tempoh ini ialah budaya Bura (sekitar 200-1300 M) yang dinamakan sempena tapak arkeologi Bura di mana sebuah pengebumian yang penuh dengan patung-patung besi dan seramik telah ditemui. Zaman Neolitik menyaksikan perkembangan seni cadas Sahara, termasuk di Pergunungan Aïr, Banjaran Termit, Dataran Tinggi Djado, Iwelene, Arakao, Tamakon, Tzerzait, Iferouane, Mammanet, dan Zirafah Dabous; seni ini merangkumi tempoh dari 10,000 SM hingga 100 M dan menggambarkan pelbagai subjek, daripada fauna yang pelbagai di landskap hingga gambaran figura yang membawa lembing yang digelar 'pahlawan Libya'.

3.2. Empayar dan Kerajaan Prapenjajahan

Empayar dan kerajaan prapenjajahan di wilayah Niger memainkan peranan penting dalam sejarah Afrika Barat, terutamanya melalui penguasaan perdagangan rentas Sahara. Ini termasuklah Empayar Mali yang meluaskan pengaruhnya ke barat Niger, Empayar Songhai yang berkembang maju di lembah Sungai Niger, Kesultanan Aïr yang menjadi pusat perdagangan penting bagi Tuareg, Empayar Kanem-Bornu yang menguasai kawasan sekitar Tasik Chad, dan negara-negara kota Hausa yang aktif dalam kegiatan ekonomi di selatan.

Menjelang sekurang-kurangnya abad ke-5 SM, wilayah yang kini dikenali sebagai Niger telah menjadi kawasan perdagangan rentas Sahara. Dipimpin oleh puak-puak Tuareg dari utara, unta digunakan sebagai alat pengangkutan melalui kawasan yang kemudiannya menjadi gurun. Mobiliti ini, yang berterusan dalam beberapa gelombang selama berabad-abad, disertai dengan penghijrahan lanjut ke selatan dan percampuran antara populasi Afrika Sub-Sahara dan Afrika Utara, serta penyebaran Islam. Ia dibantu oleh penaklukan Muslim di Maghreb pada abad ke-7, hasil daripada tiga serangan Arab, yang mengakibatkan pergerakan penduduk ke selatan.

3.2.2. Empayar Songhai (abad ke-11 - ke-16)

Empayar Songhai dinamakan sempena kumpulan etnik utamanya, orang Songhai atau Sonrai, dan berpusat di selekoh Sungai Niger di Mali. Orang Songhai mula menetap di wilayah ini dari abad ke-7 hingga ke-9; menjelang abad ke-11, Gao (ibu kota bekas Kerajaan Gao) telah menjadi ibu kota empayar. Dari tahun 1000 hingga 1325, Empayar Songhai berjaya mengekalkan keamanan dengan Empayar Mali, jirannya di sebelah barat. Pada tahun 1325, Songhai ditakluki oleh Mali sehingga memperoleh kemerdekaannya semula pada tahun 1375. Di bawah raja Sonni Ali (memerintah 1464-1492), Songhai mengamalkan dasar perluasan kuasa yang mencapai kemuncaknya semasa pemerintahan Askia Mohammad I (memerintah 1493-1528); pada ketika ini, empayar telah berkembang dari pusatnya di selekoh Niger, termasuk ke timur di mana sebahagian besar wilayah barat Niger kemudiannya jatuh di bawah pemerintahannya, termasuk Agadez yang ditakluki pada tahun 1496. Empayar ini tidak dapat menahan serangan berulang kali daripada Dinasti Saadi dari Maghribi dan dikalahkan secara muktamad dalam Pertempuran Tondibi pada tahun 1591; ia kemudiannya runtuh menjadi beberapa kerajaan kecil.

3.2.3. Kesultanan Aïr (abad ke-15 - ke-20)

Sekitar tahun 1449 di utara kawasan yang kini dikenali sebagai Niger, Kesultanan Aïr telah diasaskan oleh Sultan Ilisawan, yang berpusat di Agadez. Dahulunya sebuah pos perdagangan yang didiami oleh campuran orang Hausa dan Tuareg, ia berkembang sebagai kedudukan strategik di laluan perdagangan Trans-Sahara. Pada tahun 1515, Aïr ditakluki oleh Songhai, kekal sebagai sebahagian daripada empayar itu sehingga keruntuhannya pada tahun 1591. Pada abad-abad berikutnya, "nampaknya kesultanan ini mengalami kemerosotan" yang ditandai dengan peperangan dalaman dan konflik puak. Apabila orang Eropah mula meneroka wilayah ini pada abad ke-19, sebahagian besar Agadez telah musnah dan diambil alih oleh Perancis.

3.2.5. Negara-negara Kota Hausa (abad ke-15 - ke-19)

Di antara Sungai Niger dan Tasik Chad terletak Negara-negara Hausa, merangkumi kawasan budaya-linguistik yang dikenali sebagai Hausaland yang merentangi kawasan yang kemudiannya menjadi sempadan Niger-Nigeria. Orang Hausa dipercayai merupakan campuran orang asli dan orang pendatang dari utara dan timur, muncul sebagai bangsa yang berbeza sekitar tahun 900-an-1400-an apabila kerajaan-kerajaan ini diasaskan. Mereka secara beransur-ansur memeluk Islam dari abad ke-14, dan kadangkala agama ini wujud bersama agama lain, berkembang menjadi bentuk sinkretik; beberapa kumpulan Hausa seperti Azna menentang Islam sama sekali (kawasan Dogondoutchi kekal sebagai kubu kuat animisme). Kerajaan-kerajaan Hausa bukanlah satu entiti padu tetapi beberapa persekutuan kerajaan yang lebih kurang bebas antara satu sama lain. Organisasi mereka bersifat hierarki dan agak demokratik: raja-raja Hausa dipilih oleh orang-orang kenamaan negara dan boleh disingkirkan oleh mereka. Kerajaan-kerajaan Hausa bermula sebagai tujuh negeri yang diasaskan, menurut legenda Bayajidda, oleh enam anak lelaki Bawo. Bawo adalah satu-satunya anak lelaki permaisuri Hausa Daurama dan Bayajidda atau (Abu Yazid menurut sesetengah sejarawan) yang datang dari Baghdad. Tujuh negeri Hausa asal (juga dirujuk sebagai 'Hausa bakwai') ialah: Daura (negeri permaisuri Daurama), Kano, Rano, Zaria, Gobir, Katsina dan Biram. Perluasan legenda menyatakan bahawa Bawo mempunyai tujuh lagi anak lelaki dengan seorang gundik, yang kemudiannya mengasaskan apa yang dipanggil 'Banza (haram) Bakwai': Zamfara, Kebbi, Nupe, Gwari, Yauri, Ilorin dan Kwararafa. Sebuah negeri yang lebih kecil yang tidak sesuai dengan skim ini ialah Konni, yang berpusat di Birni-N'Konni.

Fulani (juga dipanggil Peul, Fulbe dll.), sebuah kaum pastoral yang terdapat di seluruh Sahel, mula berhijrah ke Hausaland semasa tahun 1200-an-1500-an. Pada akhir abad ke-18, sesetengah orang Fulani tidak berpuas hati dengan bentuk Islam sinkretik yang diamalkan di sana; dengan mengeksploitasi juga rasa jijik rakyat terhadap rasuah dalam kalangan elit Hausa, sarjana Fulani Usman Dan Fodio (dari Gobir) mengisytiharkan jihad pada tahun 1804. Selepas menakluki sebahagian besar Hausaland (walaupun bukan Kerajaan Bornu, yang kekal merdeka), beliau mengisytiharkan Kekhalifahan Sokoto pada tahun 1809. Beberapa negeri Hausa terselamat dengan melarikan diri ke selatan, seperti Katsina yang berpindah ke Maradi di selatan kawasan yang kemudiannya menjadi Niger. Beberapa negeri yang terselamat ini mengganggu Khalifah dan bermulalah satu tempoh peperangan dan pertempuran kecil, dengan beberapa negeri (seperti Katsina dan Gobir) mengekalkan kemerdekaan manakala di tempat lain negeri-negeri baru dibentuk (seperti Kesultanan Tessaoua). Khalifah berjaya bertahan sehingga, "dilemahkan secara maut" oleh pencerobohan panglima perang yang berpangkalan di Chad, Rabih az-Zubayr, ia akhirnya jatuh ke tangan British pada tahun 1903, dengan tanahnya kemudiannya dibahagikan antara Britain dan Perancis.

Kerajaan-kerajaan kecil lain dalam tempoh ini termasuklah Kerajaan Dosso, sebuah entiti politik Zarma yang diasaskan pada tahun 1750, yang menentang pemerintahan negeri-negeri Hausa dan Sokoto.

3.3. Era Penjajahan Perancis (1900-1960)

Pada abad ke-19, beberapa penjelajah Eropah mengembara di kawasan yang kemudiannya dikenali sebagai Niger, seperti Mungo Park (pada 1805-1806), ekspedisi Oudney-Denham-Clapperton (1822-25), Heinrich Barth (1850-55 bersama James Richardson dan Adolf Overweg), Friedrich Gerhard Rohlfs (1865-1867), Gustav Nachtigal (1869-1874) dan Parfait-Louis Monteil (1890-1892).

Beberapa negara Eropah sudah memiliki jajahan pantai di Afrika, dan pada separuh akhir abad itu, mereka mula mengalihkan perhatian ke pedalaman benua. Proses ini, yang dikenali sebagai 'Perebutan Afrika', memuncak dalam Persidangan Berlin 1885 di mana kuasa-kuasa penjajah menggariskan pembahagian Afrika kepada sfera pengaruh. Hasilnya, Perancis memperoleh penguasaan ke atas lembah hulu Sungai Niger (secara kasarnya bersamaan dengan wilayah Mali dan Niger sekarang). Perancis kemudiannya berusaha untuk merealisasikan pemerintahan mereka di lapangan. Pada tahun 1897, pegawai Perancis Marius Gabriel Cazemajou dihantar ke Niger. Beliau sampai ke Kesultanan Damagaram pada tahun 1898, dan tinggal di Zinder di istana Sultan Amadou Kouran Daga. Beliau kemudiannya dibunuh, kerana Daga bimbang beliau akan bersekutu dengan panglima perang yang berpangkalan di Chad, Rabih az-Zubayr. Pada tahun 1899-1900, Perancis menyelaraskan tiga ekspedisi-Misi Gentil dari Kongo Perancis, Misi Foureau-Lamy dari Algeria dan Misi Voulet-Chanoine dari Timbuktu-dengan tujuan untuk menghubungkan jajahan-jajahan Afrika Perancis. Ketiga-tiga misi ini akhirnya bertemu di Kousséri (di hujung utara Cameroon) dan mengalahkan pasukan Rabih az-Zubayr dalam Pertempuran Kousséri. Misi Voulet-Chanoine "dicemari oleh kekejaman", dan "menjadi terkenal" kerana merompak, menjarah, merogol dan membunuh orang awam tempatan dalam perjalanannya melalui selatan Niger. Pada 8 Mei 1899, sebagai tindak balas terhadap penentangan ratu Sarraounia, kapten Voulet dan orang-orangnya membunuh semua penduduk kampung Birni-N'Konni dalam apa yang dianggap sebagai "salah satu pembunuhan beramai-ramai terburuk dalam sejarah penjajahan Perancis". Kaedah "kejam" Voulet dan Chanoine menyebabkan "skandal" dan Paris terpaksa campur tangan; apabila Leftenan Kolonel Jean-François Klobb mengejar misi berhampiran Tessaoua untuk melepaskan mereka daripada perintah, beliau terbunuh. Lt. Paul Joalland, bekas pegawai Klobb, dan Lt. Octave Meynier akhirnya mengambil alih misi berikutan pemberontakan di mana Voulet dan Chanoine terbunuh.

Wilayah Tentera Niger kemudiannya diwujudkan dalam jajahan Senegal Hulu dan Niger (kemudiannya Burkina Faso, Mali dan Niger) pada Disember 1904 dengan ibu kotanya di Niamey. Sempadan dengan jajahan Nigeria milik Britain di selatan dimuktamadkan pada tahun 1910, selepas satu persempadanan kasar telah dipersetujui oleh kedua-dua kuasa melalui perjanjian-perjanjian dalam tempoh 1898-1906. Ibu kota wilayah itu dipindahkan ke Zinder pada tahun 1912 apabila Wilayah Tentera Niger dipisahkan daripada Senegal Hulu dan Niger, sebelum dipindahkan semula ke Niamey pada tahun 1922 apabila Niger menjadi jajahan penuh dalam Afrika Barat Perancis. Sempadan Niger dilukis secara berperingkat dan telah ditetapkan pada kedudukan kemudiannya menjelang tahun 1930-an. Penyesuaian wilayah berlaku dalam tempoh ini: kawasan di barat sungai Niger dilampirkan kepada Niger pada tahun 1926-1927, dan semasa pembubaran Volta Hulu (Burkina Faso moden) pada tahun 1932-1947, sebahagian besar timur wilayah itu ditambah kepada Niger; dan di timur, Pergunungan Tibesti dipindahkan ke Chad pada tahun 1931.

Perancis secara amnya mengamalkan satu bentuk pemerintahan tidak langsung, membenarkan struktur peribumi sedia ada untuk terus wujud dalam rangka kerja tadbir urus penjajah dengan syarat mereka mengakui ketuanan Perancis. Orang Zarma dari Kerajaan Dosso khususnya terbukti mudah menerima pemerintahan Perancis, menggunakan mereka sebagai sekutu menentang pencerobohan Hausa dan negeri-negeri berdekatan yang lain; lama-kelamaan orang Zarma menjadi salah satu kumpulan yang "lebih terpelajar dan kebaratan" di Niger. Ancaman yang dirasakan terhadap pemerintahan Perancis, seperti pemberontakan Kobkitanda di Wilayah Dosso (1905-1906), yang diketuai oleh ulama buta Alfa Saibou, dan pemberontakan Karma di lembah Niger (Disember 1905 - Mac 1906) yang diketuai oleh Oumarou Karma telah ditindas dengan kekerasan, begitu juga dengan gerakan agama Hamallayya dan Hauka kemudiannya. Walaupun "sebahagian besarnya berjaya" dalam menundukkan populasi "sedentari" di selatan, Perancis menghadapi "kesukaran yang jauh lebih besar" dengan Tuareg di utara (berpusat pada Kesultanan Aïr di Agadez), dan Perancis tidak dapat menduduki Agadez sehingga tahun 1906. Penentangan Tuareg berterusan, memuncak dalam pemberontakan Kaocen pada tahun 1916-1917, yang diketuai oleh Ag Mohammed Wau Teguidda Kaocen, dengan sokongan daripada Senussi di Fezzan; pemberontakan itu ditindas dengan ganas dan Kaocen melarikan diri ke Fezzan di mana beliau kemudiannya dibunuh. Seorang sultan boneka telah ditubuhkan oleh Perancis dan "kemerosotan dan peminggiran" utara jajahan itu berterusan, diburukkan lagi oleh beberapa siri kemarau. Walaupun ia kekal sebagai "kawasan terpencil", beberapa pembangunan ekonomi terhad berlaku di Niger semasa tahun-tahun penjajahan, seperti pengenalan penanaman kacang tanah. Langkah-langkah untuk meningkatkan keselamatan makanan berikutan beberapa siri kebuluran yang dahsyat pada tahun 1913, 1920, dan 1931 telah diperkenalkan.

Semasa Perang Dunia Kedua, ketika tanah besar Perancis diduduki oleh Jerman Nazi, Charles de Gaulle mengeluarkan Deklarasi Brazzaville, mengisytiharkan bahawa empayar penjajah Perancis akan digantikan selepas perang dengan Kesatuan Perancis yang kurang berpusat. Kesatuan Perancis, yang berlangsung dari 1946 hingga 1958, memberikan satu bentuk kewarganegaraan Perancis yang terhad kepada penduduk jajahan, dengan beberapa desentralisasi kuasa dan penyertaan terhad dalam kehidupan politik untuk dewan penasihat tempatan. Dalam tempoh inilah Parti Progresif Niger (Parti Progressiste Nigérien, atau PPN, asalnya cawangan Perhimpunan Demokratik Afrika, atau Rassemblement Démocratique Africain - RDA) dibentuk di bawah pimpinan bekas guru Hamani Diori, begitu juga dengan Mouvement Socialiste Africain-Sawaba (MSA) sayap kiri, yang diketuai oleh Djibo Bakary. Berikutan Akta Pembaharuan Luar Negara (Loi Cadre) pada 23 Julai 1956 dan penubuhan Republik Kelima Perancis pada 4 Disember 1958, Niger menjadi sebuah negara autonomi dalam Komuniti Perancis. Pada 18 Disember 1958, sebuah Republik Niger yang autonomi secara rasmi diwujudkan di bawah pimpinan Hamani Diori. MSA diharamkan pada tahun 1959 kerana pendirian anti-Perancisnya yang dianggap berlebihan. Pada 11 Julai 1960, Niger memutuskan untuk meninggalkan Komuniti Perancis dan memperoleh kemerdekaan penuh pada tengah malam, waktu tempatan, pada 3 Ogos 1960; Diori dengan itu menjadi presiden pertama negara itu.

3.4. Pasca Kemerdekaan (1960-kini)

Sejak kemerdekaan pada tahun 1960, Niger telah mengalami pelbagai perubahan politik yang ketara, bermula dengan pemerintahan satu parti Presiden Hamani Diori, diikuti oleh rampasan kuasa tentera dan tempoh pemerintahan tentera yang berpanjangan. Proses pendemokrasian yang bermula pada akhir 1980-an sering diganggu oleh ketidakstabilan politik, rampasan kuasa selanjutnya, dan cabaran keselamatan yang berterusan, terutamanya pemberontakan jihadis. Perubahan ini telah memberi kesan mendalam terhadap pembangunan demokrasi, hak asasi manusia, dan kestabilan sosioekonomi negara.

3.4.1. Era Diori dan Rejim Tentera Pertama (1960-1987)

Selama 14 tahun pertama sebagai sebuah negara merdeka, Niger diperintah oleh rejim awam satu parti di bawah pimpinan Presiden Hamani Diori. Tahun 1960-an menyaksikan perluasan sistem pendidikan dan beberapa pembangunan ekonomi dan perindustrian yang terhad. Hubungan dengan Perancis kekal, dengan Diori membenarkan pembangunan perlombongan uranium yang diterajui Perancis di Arlit dan menyokong Perancis dalam Perang Algeria. Hubungan dengan negara-negara Afrika lain kebanyakannya "positif", kecuali dengan Dahomey (Benin), disebabkan oleh pertikaian sempadan. Niger kekal sebagai negara satu parti sepanjang tempoh ini, dengan Diori terselamat daripada rancangan rampasan kuasa pada tahun 1963 dan cubaan pembunuhan pada tahun 1965; kebanyakan aktiviti ini dirancang oleh kumpulan MSA-Sawaba pimpinan Djibo Bakary yang telah melancarkan pemberontakan yang gagal pada tahun 1964. Pada tahun 1970-an, gabungan kesukaran ekonomi, kemarau, dan tuduhan rasuah yang berleluasa serta salah urus bekalan makanan mengakibatkan rampasan kuasa yang menggulingkan rejim Diori.

Rampasan kuasa itu dirancang oleh Kol. Seyni Kountché dan sebuah kumpulan tentera di bawah nama Conseil Militaire Supreme, dengan Kountché terus memerintah negara itu sehingga kematiannya pada tahun 1987. Tindakan pertama kerajaan tentera ialah menangani krisis makanan. Walaupun tahanan politik rejim Diori dibebaskan selepas rampasan kuasa, kebebasan politik dan individu secara amnya merosot dalam tempoh ini. Terdapat cubaan rampasan kuasa (pada tahun 1975, 1976 dan 1984) yang digagalkan, dan dalang-dalangnya dihukum. Impak negatif terhadap hak asasi manusia dan kebebasan bersuara adalah ketara.

Kountché berusaha untuk mewujudkan 'masyarakat pembangunan', yang dibiayai kebanyakannya oleh lombong uranium di Wilayah Agadez. Syarikat Parastatal diwujudkan, infrastruktur (bangunan dan jalan raya baru, sekolah, pusat kesihatan) dibina, dan terdapat rasuah dalam agensi kerajaan, yang mana Kountché tidak teragak-agak untuk menghukumnya. Pada tahun 1980-an, Kountché mula melonggarkan cengkaman tentera secara berhati-hati, dengan beberapa kelonggaran penapisan negara dan cubaan dibuat untuk 'mensivilkan' rejim. Kemelesetan ekonomi berakhir berikutan kejatuhan harga uranium, dan langkah-langkah penjimatan dan penswastaan yang diterajui IMF mencetuskan tentangan oleh sesetengah rakyat Niger. Pada tahun 1985, pemberontakan Tuareg di Tchintabaraden telah ditindas. Kountché meninggal dunia pada November 1987 akibat tumor otak, dan digantikan oleh ketua kakitangannya, Kol. Ali Saibou yang disahkan sebagai Ketua Majlis Tentera Tertinggi empat hari kemudian.

Saibou mengekang aspek-aspek paling menindas era Kountché (seperti polis rahsia dan penapisan media), dan mula memperkenalkan proses reformasi politik di bawah arahan keseluruhan satu parti (Mouvement National pour la Société du Développement, atau MNSD). Sebuah Republik Kedua diisytiharkan dan perlembagaan baru telah digubal, yang diterima pakai berikutan pungutan suara pada tahun 1989. Jeneral Saibou menjadi presiden pertama Republik Kedua selepas memenangi pilihan raya presiden pada 10 Disember 1989.

Usaha Presiden Saibou untuk mengawal reformasi politik gagal menghadapi tuntutan kesatuan sekerja dan pelajar untuk menubuhkan sistem demokrasi berbilang parti. Pada 9 Februari 1990, perarakan pelajar yang ditindas dengan ganas di Niamey menyebabkan kematian tiga pelajar, yang membawa kepada peningkatan tekanan nasional dan antarabangsa untuk reformasi demokrasi selanjutnya. Rejim Saibou akur kepada tuntutan ini menjelang akhir tahun 1990. Sementara itu, masalah timbul semula di Wilayah Agadez apabila sekumpulan Tuareg bersenjata menyerang bandar Tchintabaraden (dilihat oleh sesetengah pihak sebagai permulaan Pemberontakan Tuareg Pertama), mencetuskan tindakan keras tentera yang membawa kepada kematian (jumlah sebenar dipertikaikan, dengan anggaran antara 70 hingga 1,000 orang). Walaupun tindakan keras ini bertujuan untuk memulihkan ketenteraman, ia dikritik kerana pelanggaran hak asasi manusia.

3.4.2. Republik Kedua dan Peralihan Demokrasi (1987-1993)

Persidangan Kebangsaan Berdaulat 1991 membawa kepada demokrasi berbilang parti. Dari 29 Julai hingga 3 November, sebuah persidangan kebangsaan mengumpulkan semua elemen masyarakat untuk membuat cadangan bagi hala tuju masa depan negara. Persidangan itu dipengerusikan oleh Prof. André Salifou dan membangunkan rancangan untuk sebuah kerajaan peralihan; ini kemudiannya dipasang pada November 1991 untuk menguruskan hal ehwal negara sehingga institusi Republik Ketiga dilaksanakan pada April 1993. Selepas Persidangan Kebangsaan Berdaulat, kerajaan peralihan merangka perlembagaan yang menghapuskan sistem satu parti sebelumnya dalam Perlembagaan 1989 dan menjamin lebih banyak kebebasan. Perlembagaan baru diterima pakai melalui pungutan suara pada 26 Disember 1992. Berikutan ini, pilihan raya presiden pilihan raya diadakan dan Mahamane Ousmane menjadi presiden pertama Republik Ketiga pada 27 Mac 1993. Kepresidenan Ousmane menyaksikan empat perubahan kerajaan dan pilihan raya perundangan pada tahun 1995, serta kemelesetan ekonomi, yang menjejaskan usaha pembangunan negara.

Keganasan di Wilayah Agadez berterusan dalam tempoh ini, mendorong kerajaan Niger untuk menandatangani gencatan senjata dengan pemberontak Tuareg pada tahun 1992 yang tidak berkesan disebabkan oleh perpecahan dalaman dalam kalangan Tuareg. Satu lagi pemberontakan, yang diketuai oleh orang Toubou yang tidak berpuas hati yang mendakwa bahawa, seperti Tuareg, kerajaan Niger telah mengabaikan wilayah mereka, meletus di timur negara itu. Pada April 1995, satu perjanjian damai dengan kumpulan pemberontak Tuareg telah ditandatangani, dengan kerajaan bersetuju untuk menyerap beberapa bekas pemberontak ke dalam tentera dan, dengan bantuan Perancis, membantu yang lain kembali ke kehidupan awam yang produktif. Walau bagaimanapun, pelaksanaan perjanjian ini menghadapi kesukaran dan isu-isu asas berkaitan hak dan pembangunan minoriti masih belum diselesaikan sepenuhnya.

3.4.5. Republik Ketujuh (2010-2023)

Berikutan penerimaan perlembagaan pada tahun 2010 dan pilihan raya presiden setahun kemudian, Mahamadou Issoufou telah dipilih sebagai presiden pertama Republik Ketujuh; beliau kemudiannya dipilih semula pada tahun 2016. Perlembagaan tersebut memulihkan sistem separa presiden yang telah dimansuhkan setahun sebelumnya. Cubaan rampasan kuasa terhadapnya pada tahun 2011 telah digagalkan dan dalang-dalangnya ditangkap. Tempoh Issoufou memegang jawatan ditandai dengan ancaman terhadap keselamatan negara, yang berpunca daripada kesan Perang Saudara Libya dan konflik Mali Utara, pemberontakan di barat Niger oleh al-Qaeda dan Negara Islam, limpahan pemberontakan Boko Haram Nigeria ke tenggara Niger, dan penggunaan Niger sebagai negara transit untuk pendatang (sering diatur oleh geng penyeludupan manusia). Pasukan Perancis dan Amerika membantu Niger dalam menentang ancaman-ancaman ini, tetapi isu kedaulatan dan kesan campur tangan asing menjadi perdebatan.

Pada 10 Disember 2019, sekumpulan besar pejuang milik Negara Islam di Sahara Besar (IS-GS) menyerang sebuah pos tentera di Inates, membunuh lebih tujuh puluh askar dan menculik yang lain. Serangan itu merupakan insiden tunggal paling maut yang pernah dialami oleh tentera Niger. Pada 9 Januari 2020, sekumpulan besar militan IS-GS menyerang sebuah pangkalan tentera Niger di Chinagodrar, di Wilayah Tillabéri Niger, membunuh sekurang-kurangnya 89 askar Niger. Serangan-serangan ini menonjolkan cabaran keselamatan yang teruk dan penderitaan yang dialami oleh anggota keselamatan dan orang awam.

Pada 27 Disember 2020, rakyat Niger pergi mengundi selepas Issoufou mengumumkan beliau akan berundur, membuka jalan kepada peralihan kuasa secara aman, satu perkembangan positif bagi demokrasi negara. Tiada calon yang memenangi majoriti mutlak dalam undian: Mohamed Bazoum paling hampir dengan 39.33%. Mengikut perlembagaan, pilihan raya pusingan kedua diadakan pada 20 Februari 2021, dengan Bazoum memperoleh 55.75% undi dan calon pembangkang (dan bekas presiden) Mahamane Ousmane memperoleh 44.25%, menurut suruhanjaya pilihan raya.

Pada awal tahun 2021 dengan pembunuhan beramai-ramai Tchoma Bangou dan Zaroumdareye, IS-GS mula membunuh orang awam secara besar-besaran. Pada 21 Mac 2021, militan IS-GS menyerang beberapa kampung di sekitar Tillia, membunuh 141 orang, kebanyakannya orang awam. Pembunuhan beramai-ramai ini merupakan pencabulan hak asasi manusia yang dahsyat.

Pada 31 Mac 2021, pasukan keselamatan Niger menggagalkan cubaan rampasan kuasa oleh sebuah unit tentera di ibu kota, Niamey. Tembakan kedengaran di istana presiden. Serangan itu berlaku dua hari sebelum presiden yang baru dipilih, Mohamed Bazoum, dijadualkan mengangkat sumpah jawatan. Pengawal Presiden menahan beberapa orang semasa insiden itu. Pada 2 April 2021, Bazoum mengangkat sumpah sebagai Presiden Niger.

4.1. Iklim

Iklim Niger yang lebih panas dan kering di kawasan gurun menyebabkan kebakaran yang lebih kerap di sesetengah wilayah. Iklim Niger adalah subtropika dan kering, dengan banyak kawasan gurun. Di selatan, terdapat iklim tropika di pinggir lembangan Sungai Niger. Rupa buminya didominasi oleh gurun dan savana yang berbukit-bukit. Perubahan suhu yang ketara berlaku antara siang dan malam, serta antara musim. Musim hujan biasanya pendek dan tidak menentu, terutamanya di utara, yang membawa kepada masalah kemarau yang kerap. Penggurunan juga merupakan isu alam sekitar yang serius, mengancam tanah pertanian dan mata pencarian.

4.2. Kepelbagaian Biologi

Wilayah Niger mengandungi lima ekoregion daratan: savana Akasia Sahel, savana Sudan Barat, savana banjir Tasik Chad, steppe dan hutan belukar Sahara Selatan, dan hutan belukar xerik pergunungan Sahara Barat.

Bahagian utara dilitupi oleh gurun dan separa gurun. Fauna mamalia tipikal terdiri daripada antelop addax, oryx tanduk lengkung, gazel, dan di pergunungan, biri-biri Barbary. Rizab Alam Semula Jadi Aïr dan Ténéré telah ditubuhkan di bahagian utara untuk melindungi spesies ini.

Bahagian selatan secara semula jadi didominasi oleh savana. Taman Negara W, yang terletak di kawasan sempadan dengan Burkina Faso dan Benin, tergolong dalam "salah satu kawasan terpenting" untuk hidupan liar di Afrika Barat, yang dipanggil Kompleks WAP (W-Arli-Pendjari). Ia mempunyai populasi singa Afrika Barat dan salah satu populasi terakhir cheetah Afrika Barat Laut.

Hidupan liar lain termasuk gajah, kerbau, antelop roan, antelop kob dan babi hutan. Zirafah Afrika Barat ditemui di bahagian utara yang lebih jauh di mana ia mempunyai populasi relik terakhirnya.

4.3. Isu Alam Sekitar

Isu alam sekitar di Niger termasuk amalan pertanian yang merosakkan akibat tekanan penduduk, pemburuan haram, kebakaran belukar di beberapa kawasan dan pencerobohan manusia ke atas dataran banjir Sungai Niger untuk penanaman padi. Empangan yang dibina di Sungai Niger di negara jiran Mali dan Guinea serta di dalam Niger disebut sebagai sebab pengurangan aliran air di Sungai Niger-yang memberi kesan langsung kepada alam sekitar. "Kekurangan kakitangan yang mencukupi" untuk menjaga hidupan liar di taman dan rizab adalah satu lagi faktor yang disebut sebagai punca kehilangan hidupan liar.

Penjanaan semula semula jadi yang diuruskan oleh petani (Farmer-managed natural regeneration) telah diamalkan sejak tahun 1983 untuk meningkatkan pengeluaran makanan dan kayu, serta ketahanan terhadap cuaca ekstrem. Walau bagaimanapun, negara ini terus bergelut dengan masalah penggurunan yang meluas, kemarau yang berulang, dan kekurangan sumber air yang kritikal, terutamanya di kawasan luar bandar. Usaha-usaha untuk menangani isu-isu ini sering terhalang oleh kekurangan sumber kewangan dan teknikal, serta ketidakstabilan politik. Kesan daripada masalah alam sekitar ini amat dirasai oleh komuniti yang paling rentan, yang bergantung secara langsung kepada sumber semula jadi untuk kelangsungan hidup mereka, memburukkan lagi kitaran kemiskinan dan ketidakjaminan makanan.

5.1. Struktur Kerajaan

Sebelum rampasan kuasa Julai 2023, struktur kerajaan Niger adalah berdasarkan Perlembagaan 2010, yang menubuhkan sistem republik separa berpresiden. Presiden, yang dipilih melalui undi sejagat untuk tempoh lima tahun, merupakan ketua negara. Perdana Menteri, yang dilantik oleh presiden, merupakan ketua kerajaan dan berkongsi kuasa eksekutif dengan presiden. Cabang perundangan diwakili oleh Dewan Nasional, sebuah badan unikameral dengan 171 ahli yang dipilih untuk tempoh lima tahun. Sistem kehakiman adalah bebas, dengan Mahkamah Agung sebagai mahkamah tertinggi.

Selepas rampasan kuasa 2023, junta tentera, yang dikenali sebagai Majlis Kebangsaan untuk Perlindungan Tanah Air (CNSP) dan diketuai oleh Jeneral Abdourahamane Tchiani, mengambil alih kuasa. Perlembagaan 2010 digantung, dan Dewan Nasional dibubarkan. Jeneral Tchiani mengambil alih peranan ketua negara, dan Ali Lamine Zeine dilantik sebagai Perdana Menteri oleh junta. Struktur kerajaan semasa adalah di bawah kawalan penuh tentera, dengan keputusan dibuat oleh CNSP, yang menimbulkan kebimbangan serius mengenai pemulihan demokrasi dan penghormatan terhadap hak asasi manusia.

5.2. Hubungan Luar Negeri

Niger mengamalkan dasar luar yang sederhana dan mengekalkan hubungan mesra dengan Barat dan dunia Islam serta negara-negara berkecuali. Ia tergolong dalam PBB dan agensi-agensi khusus utamanya dan pada 1980-81 berkhidmat dalam Majlis Keselamatan PBB. Niger mengekalkan hubungan istimewa dengan bekas kuasa penjajah Perancis dan mempunyai hubungan rapat dengan jiran-jiran Afrika Baratnya.

Niger adalah ahli piagam Kesatuan Afrika dan Kesatuan Kewangan Afrika Barat dan juga tergolong dalam Lembaga Lembangan Niger dan Suruhanjaya Lembangan Tasik Chad, Komuniti Ekonomi Negara-Negara Afrika Barat (ECOWAS), Pergerakan Negara-Negara Berkecuali, Pertubuhan Kerjasama Islam (OIC) dan Pertubuhan untuk Penyelarasan Undang-undang Perniagaan di Afrika (OHADA). Wilayah paling barat Niger bergabung dengan wilayah bersebelahan Mali dan Burkina Faso di bawah Pihak Berkuasa Liptako-Gourma.

Pertikaian sempadan dengan Benin, yang diwarisi dari zaman penjajahan dan melibatkan antara lain Pulau Lété di Sungai Niger, telah diselesaikan oleh Mahkamah Keadilan Antarabangsa pada tahun 2005 dengan keputusan yang memihak kepada Niger.

Berikutan rampasan kuasa 2023, hubungan luar Niger mengalami perubahan ketara. Hubungan dengan Perancis dan beberapa negara Barat lain menjadi tegang, membawa kepada pengusiran tentera Perancis. Junta tentera telah berusaha untuk mengeratkan hubungan dengan negara-negara seperti Rusia, Mali, dan Burkina Faso, yang juga diperintah oleh kerajaan tentera. Niger telah digantung daripada ECOWAS dan Kesatuan Afrika sebagai tindak balas terhadap rampasan kuasa tersebut, yang menjejaskan kedaulatan negara, membawa kepada sekatan ekonomi, dan menimbulkan kebimbangan mengenai pembangunan sosial dan hak asasi manusia.

5.3. Ketenteraan

Angkatan Tentera Niger (Forces armées nigériennes atau FAN) terdiri daripada Tentera Darat (Armée de Terre), Tentera Udara (Armée de l'Air), dan pasukan separa tentera tambahan seperti Gendarmerie Nasional (Gendarmerie Nationale) dan Pengawal Kebangsaan (Garde Nationale). Kedua-dua pasukan separa tentera ini dilatih secara ketenteraan dan mempunyai beberapa tanggungjawab ketenteraan semasa perang. Pada masa aman, tugas mereka kebanyakannya adalah tugas kepolisan. Presiden adalah panglima tertinggi.

Angkatan tentera terdiri daripada kira-kira 12,900 anggota, termasuk 3,700 anggota gendarmerie, 3,200 pengawal kebangsaan, 300 anggota tentera udara, dan 6,000 anggota tentera darat. Angkatan tentera Niger telah terlibat dalam beberapa rampasan kuasa tentera selama bertahun-tahun, dengan yang terkini pada tahun 2023. Angkatan tentera Niger mempunyai sejarah kerjasama ketenteraan yang panjang dengan Perancis dan Amerika Syarikat. Mulai 2013, Niamey menjadi pangkalan dron A.S. Pada 16 Mac 2024, kerajaan Niger mengumumkan bahawa ia memutuskan "dengan serta-merta" perjanjian kerjasama ketenteraannya dengan Amerika Syarikat. Ini diikuti dengan persetujuan untuk penarikan tentera A.S. dan kedatangan jurulatih dan peralatan ketenteraan Rusia di bawah perjanjian baru dengan Rusia.

Misi utama Angkatan Tentera Niger termasuk mempertahankan integriti wilayah negara, menyertai operasi menjaga keamanan antarabangsa, dan memerangi keganasan, terutamanya ancaman daripada kumpulan jihadis di rantau Sahel. Niger telah menghantar pasukan pengaman ke misi PBB di Ivory Coast dan telah mengambil bahagian dalam pelbagai operasi serantau.

5.4. Sistem Kehakiman dan Penguatkuasaan Undang-undang

Sistem kehakiman Niger semasa telah ditubuhkan dengan penciptaan Republik Keempat pada tahun 1999. Perlembagaan Disember 1992 telah disemak semula melalui pungutan suara kebangsaan pada 12 Mei 1996 dan, sekali lagi, melalui pungutan suara, disemak semula kepada versi semasa pada 18 Julai 1999 (sebelum digantung pada 2023). Ia berdasarkan Kanun Napoleon "sistem inkvisitorial", yang ditubuhkan di Niger semasa pemerintahan penjajah Perancis dan Perlembagaan Niger 1960. Mahkamah Rayuan mengkaji persoalan fakta dan undang-undang, manakala Mahkamah Agung mengkaji pemakaian undang-undang dan persoalan perlembagaan. Mahkamah Tinggi Keadilan (HCJ) mengendalikan kes-kes yang melibatkan pegawai kanan kerajaan. Sistem keadilan juga merangkumi mahkamah jenayah sivil, mahkamah adat, pengantaraan tradisional, dan mahkamah tentera. Mahkamah tentera memberikan hak yang sama seperti mahkamah jenayah sivil; namun, mahkamah adat tidak. Mahkamah tentera tidak boleh membicarakan orang awam. Selepas rampasan kuasa 2023, fungsi sistem kehakiman dan kedaulatan undang-undang telah menjadi subjek penelitian dan kebimbangan antarabangsa mengenai akses kepada keadilan dan penghormatan terhadap hak asasi manusia.

Penguatkuasaan undang-undang di Niger adalah tanggungjawab Kementerian Pertahanan melalui Gendarmerie Nasional dan Kementerian Dalam Negeri melalui Polis Nasional dan Pengawal Kebangsaan. Polis Nasional bertanggungjawab terutamanya untuk penguatkuasaan undang-undang di kawasan bandar. Di luar bandar-bandar besar dan di kawasan luar bandar, tanggungjawab ini terletak pada Gendarmerie Nasional dan Pengawal Kebangsaan.

6.1. Bandar-bandar Utama

Niger mempunyai beberapa bandar utama yang memainkan peranan penting dalam aspek ekonomi, budaya, dan pentadbiran negara.

• Niamey: Sebagai ibu kota dan bandar terbesar, Niamey adalah pusat politik, ekonomi, dan budaya Niger. Terletak di tebing Sungai Niger, ia mempunyai populasi kira-kira 1.4 M orang (anggaran 2020). Niamey menempatkan institusi kerajaan utama, kedutaan asing, dan merupakan hab pengangkutan yang penting dengan Lapangan Terbang Antarabangsa Diori Hamani.
• Maradi: Terletak di selatan tengah Niger, berhampiran sempadan Nigeria, Maradi adalah bandar kedua terbesar dan pusat perdagangan serta pertanian yang penting. Ia mempunyai populasi sekitar 4.8 M orang di seluruh wilayahnya (anggaran 2020). Ekonomi Maradi didorong oleh perdagangan rentas sempadan dengan Nigeria dan pengeluaran tanaman seperti kacang tanah dan kapas.
• Zinder: Dahulunya ibu kota Niger sehingga 1926, Zinder adalah bandar ketiga terbesar dan pusat kebudayaan Hausa yang bersejarah. Terletak di selatan-tengah Niger, ia mempunyai populasi kira-kira 5 M orang di wilayahnya (anggaran 2020). Zinder terkenal dengan seni bina tradisionalnya, termasuk Istana Sultan dan kawasan Birni yang lama. Ia juga merupakan hab perdagangan dan pertanian yang penting.
• Tahoua: Terletak di antara Niamey dan Agadez, Tahoua adalah pusat pentadbiran dan perdagangan yang penting untuk wilayah sekitarnya. Populasi wilayah Tahoua dianggarkan sekitar 4.7 M orang (anggaran 2020). Ekonomi bandar ini bergantung pada pertanian, penternakan, dan perdagangan, terutamanya ternakan dan hasil pertanian.
• Agadez: Terletak di utara Niger, di pinggir Gurun Sahara, Agadez adalah pusat bersejarah bagi orang Tuareg dan perdagangan rentas Sahara. Ia terkenal dengan Masjid Besar Agadez yang unik, sebuah Tapak Warisan Dunia UNESCO. Populasi wilayah Agadez adalah sekitar 687 K orang (anggaran 2020). Ekonomi Agadez secara tradisinya bergantung pada perdagangan, tetapi baru-baru ini ia juga menjadi pusat perlombongan, terutamanya uranium, dan merupakan titik transit penting bagi pendatang yang menuju ke Afrika Utara dan Eropah, walaupun ini telah menimbulkan cabaran kemanusiaan dan keselamatan.

7.1. Pertanian dan Penternakan

Ekonomi pertanian sebahagian besarnya bergantung pada pasaran dalaman, pertanian sara diri, dan eksport komoditi mentah seperti bahan makanan dan ternakan kepada negara jiran. Sektor pertanian dan penternakan adalah tunjang ekonomi Niger, kecuali untuk 18% penduduk. Empat belas peratus daripada Keluaran Dalam Negara Kasar (KDNK) Niger dihasilkan oleh penternakan (unta, kambing, biri-biri, dan lembu), yang membekalkan makanan untuk 29% penduduk. Manakala 53% penduduk terlibat dalam aktiviti penanaman tanaman. Hanya 15% daripada keluasan Niger sesuai untuk pertanian, kebanyakannya terletak di sepanjang sempadan selatan negara ini dengan Nigeria.

Di kawasan-kawasan ini, sekoi mutiara, betari, dan ubi kayu adalah tanaman sara diri utama yang bergantung pada hujan. Padi ditanam untuk kegunaan domestik di lembah Sungai Niger di bahagian barat. Sejak franc CFA mengalami penurunan nilai, harga beras tempatan menjadi lebih rendah berbanding beras import, yang telah mendorong petani untuk meningkatkan pengeluaran. Kacang panjang dan bawang ditanam untuk eksport komersial, begitu juga dengan sedikit bawang putih, lada benggala hijau, kentang, dan gandum. Penanaman di oasis menyumbang sebahagian kecil kepada pengeluaran pertanian negara ini yang terletak di utara, dan produk utamanya ialah bawang, kurma, dan beberapa sayuran untuk eksport.

Namun, di kebanyakan kawasan lain, penduduk luar bandar juga terlibat dalam pertanian secara berselerak di bahagian tengah selatan dan barat daya negara ini, di kawasan-kawasan ini (kawasan Sahel) taburan hujan tahunan berkisar antara 300 mm hingga 600 mm. Kawasan yang lebih kecil di bahagian paling selatan negara, sekitar Gaya menerima taburan hujan tahunan antara 700 mm hingga 900 mm. Kawasan pertanian tambahan di utara, seperti bahagian selatan Pergunungan Aïr atau oasis Kaouar bergantung pada sumber air dari oasis dan sedikit hujan yang disebabkan oleh kesan gunung. Kawasan luas yang lain di barat laut dan timur negara ini yang terletak di Gurun Sahara, hanya mempunyai hujan bermusim yang mencukupi untuk penternakan separa nomad. Penduduk kawasan ini, kebanyakannya Tuareg, Wodaabe - Fulani dan Toubou, mengembara ke selatan (proses ini dipanggil Transhumans) untuk meragut dan menjual ternakan semasa musim kemarau, kemudian mereka kembali ke utara ke Gurun Sahara semasa musim hujan yang singkat.

Namun, taburan hujan berubah-ubah secara tidak menentu dan semasa kemarau, Niger tidak menghasilkan makanan yang mencukupi untuk penduduknya dan terpaksa bergantung pada pembelian bijirin serta bantuan untuk memenuhi keperluan makanan. Hujan di banyak bahagian Sahel terkenal dengan ketidaktentuannya. Ini amat ketara pada abad ke-20, dengan kemarau paling teruk pernah direkodkan bermula pada akhir 1960-an dan berlarutan hingga 1980-an dengan hanya satu gangguan. Kesan jangka panjangnya, terutamanya ke atas penduduk yang menternak, masih dirasai hingga abad ke-21, dengan komuniti yang bergantung pada penternakan lembu, biri-biri, dan unta telah kehilangan hampir kesemua ternakan mereka lebih daripada sekali dalam tempoh ini. Walau bagaimanapun, taburan hujan semasa masih berubah-ubah. Sebagai contoh, pada tahun 2000, hujan sedikit manakala pada tahun 2001, hujan lebat dan teragih secara sekata.

Empangan Kandadji di Sungai Niger yang mula dibina pada tahun 2008, dijangka akan meningkatkan pengeluaran pertanian di Wilayah Tillabéri dengan menyediakan pengairan untuk 6,000 hektar pada peringkat awal dan 45,000 hektar menjelang tahun 2034. Tahap teknologi pertanian secara amnya masih rendah, dengan penggunaan jentera dan input moden yang terhad. Perubahan iklim, dengan peningkatan suhu dan corak hujan yang tidak menentu, terus menjadi ancaman besar kepada sektor ini.

Penternakan memainkan peranan ekonomi yang penting, dengan lembu, biri-biri, kambing, dan unta menjadi haiwan utama yang diternak. Gaya hidup nomad atau separa nomad masih diamalkan oleh ramai penternak, terutamanya di kawasan yang lebih kering.

7.2. Perlombongan

Uranium adalah eksport utama Niger. Pendapatan daripada pertukaran ternakan, walaupun sukar untuk dikira, adalah komoditi kedua. Walau bagaimanapun, jumlah eksport sebenar selalunya melebihi angka statistik kerajaan, kerana sukar untuk menentukan bilangan haiwan ternakan yang dipindahkan secara tidak rasmi merentasi sempadan ke Nigeria. Sesetengah kulit haiwan juga dieksport secara mentah atau dijadikan barangan kraf tangan. Simpanan fosfat, arang batu, besi, batu kapur, dan gipsum yang banyak juga ditemui di Niger.

Penurunan harga uranium yang berterusan telah menyebabkan pendapatan sektor uranium Niger menjadi lebih rendah, walaupun uranium masih menyumbang 72% daripada hasil eksport negara. Niger mula memperoleh pendapatan eksport yang besar dan kadar pertumbuhan yang pesat sepanjang tahun 1960-an dan 1970-an selepas mempromosikan eksploitasi dua lombong uranium besar berhampiran bandar utara Arlit. Apabila ledakan perlombongan uranium berakhir pada awal 1980-an, ekonomi menjadi tidak stabil, dan pelaburan baru sejak itu juga terhad. Dua lombong uranium Niger - lombong terbuka SOMAIR dan lombong bawah tanah COMINAK - dimiliki oleh sebuah konsortium dan dikendalikan oleh kepentingan Perancis. Walau bagaimanapun, pada tahun 2007, banyak lesen baru telah diberikan kepada syarikat Kanada dan Australia untuk mengeksploitasi simpanan uranium baru. Industri ini menjadi sumber utama pendapatan eksport dan pekerjaan, tetapi ia juga menimbulkan isu-isu berkaitan alam sekitar, hak buruh, dan pembahagian manfaat yang saksama kepada komuniti tempatan.

Simpanan emas yang diketahui di Niger terletak di wilayah antara Sungai Niger dan sempadan dengan Burkina Faso. Pada 5 September 2004, Presiden Tandja secara rasmi membuka lombong emas Samira Hill di wilayah Tera dan jongkong emas pertama Niger telah dihadiahkan kepadanya. Ini menandakan detik bersejarah apabila lombong emas Samira Hill menjadi pengeluar emas komersial pertama di negara ini. Samira Hill dimiliki oleh sebuah usaha sama iaitu syarikat SML (Societe des Mines du Liptako) yang ditubuhkan oleh sebuah syarikat Maghribi, Societe Semafo, dan sebuah syarikat Kanada, Etruscan Resources. Kedua-duanya memegang 80% (40% - 40%) saham SML dan kerajaan Niger memegang 20% saham. Pengeluaran tahun pertama dijangka kira-kira 135,000 auns troy (4.20 K kg) emas dengan nilai tunai 177 USD per auns ($5.70/g). Isipadu lombong di Samira Hill adalah kira-kira 10,073,626 tan dengan purata kandungan emas 2.21 gram emas dari setiap tan lombong, rizab Samira Hill ialah 618,000 auns troy (19.20 K kg) yang akan dilombong dalam tempoh 6 tahun hayat lombong tersebut. Syarikat SML percaya bahawa simpanan emas yang penting wujud di kawasan yang dikenali sebagai jalur emas "Samira Horizon", yang terletak di antara Gotheye dan Ouallam.

Syarikat milik negara SONICHAR (Societe Nigerienne de Charbon) di Tchirozerine (utara Agadez) melombong arang batu dari lombong terbuka dan membekalkannya kepada loji bahan api dan elektrik untuk membekalkan tenaga kepada lombong uranium. Simpanan arang batu lain terdapat di wilayah selatan dan barat yang berkualiti lebih tinggi dan mungkin akan dieksploitasi.

Niger mempunyai potensi minyak. Pada tahun 1992, syarikat Hunt Oil mendapat hak untuk mengeksploitasi di Djado, pada tahun 2003 syarikat China National Petroleum Company (CNPC) mendapat hak untuk mengeksploitasi di Ténéré. Sebuah usaha sama antara ExxonMobil-Petronas telah dijual secara eksklusif kepada blok Agadem, di wilayah Diffa utara Tasik Chad, tetapi tidak pernah memulakan operasi. Pada Jun 2008, kerajaan menyerahkan hak eksploitasi blok Agadem kepada CNPC. Niger mengumumkan sebagai sebahagian daripada perjanjian bernilai 5.00 B USD itu, syarikat China itu akan membina telaga minyak dan 11 daripadanya akan dibuka menjelang 2012, dengan kapasiti pengeluaran kira-kira 20,000 tong sehari (kira-kira 3.20 K m³ sehari) yang akan dihantar ke sebuah kilang penapisan berhampiran Zinder dan kemudian diangkut melalui saluran paip keluar dari Niger. Kerajaan menganggarkan rizab kawasan itu sekitar 324,000,000 tong (kira-kira 51.50 M m³) dan sedang mencari sumber minyak lain di gurun Tenere dan berhampiran Bilma. Niger mengumumkan bahawa mereka berharap tong minyak eksport pertama akan dipasarkan pada tahun 2009.

7.3. Pengangkutan

Pengangkutan adalah penting untuk ekonomi dan budaya sebuah negara pedalaman yang luas, dengan bandar-bandar yang dipisahkan oleh gurun yang luas tanpa penghuni, banjaran gunung, dan banyak halangan semula jadi lain seperti Niger. Sistem pengangkutan Niger kurang mendapat perhatian pembangunan sepanjang zaman penjajahan (1899-1960), cara perjalanan utama masih bergantung pada haiwan pengangkut, berjalan kaki, dan pengangkutan air yang terhad di bahagian paling timur laut dan barat daya negara ini. Tiada landasan kereta api dibina semasa zaman penjajahan dan kebanyakan jalan raya di luar ibu kota tidak berturap. Sungai Niger tidak sesuai untuk kenderaan pengangkutan besar kerana kekurangan kedalaman yang diperlukan sepanjang tahun, dan di banyak tempat sungai itu terputus-putus. Mengikut sejarah, kafilah unta telah menjadi alat pengangkutan penting di Gurun Sahara dan kawasan Sahel di utara.

Pengangkutan jalan raya, terutamanya teksi, bas, dan lori, adalah alat pengangkutan jarak jauh utama bagi rakyat Niger. Sehingga tahun 1996, sejumlah 10.10 K km jalan raya telah dibina, tetapi hanya 798 km jalan yang berturap. Kebanyakan jalan berturap ini berada di bandar-bandar besar dan merupakan sebahagian daripada dua lebuh raya utama. Lebuh raya berturap pertama dibina pada tahun 1970-an dan 80-an untuk mengangkut uranium dari lombong di bandar Arlit di utara ke sempadan Benin. (Kebanyakan eksport Niger bergantung pada pelabuhan di Cotonou, Lomé, dan Port Harcourt.) Oleh itu, jalan ini juga dikenali sebagai Lebuh Raya Uranium yang melalui bandar-bandar seperti Arlit, Agadez, Tahoua, Birnin-Konni, dan Niamey, dan merupakan sebahagian daripada sistem lebuh raya trans-Sahara. Lebuh raya berturap kedua yang dinamakan RN1 ("Routes Nationale") berjalan dari arah barat ke timur di selatan negara, bermula dari Niamey melalui Maradi dan Zinder ke arah Diffa di bahagian paling timur Niger, namun bahagian dari Zinder ke Diffa jalan ini hanya sebahagiannya berturap. Jalan-jalan lain dibuat daripada pelbagai bahan dari jenis laterit atau tanah liat atau pasir, terutamanya di gurun utara. Jalan-jalan jenis ini membantu pergerakan ke kawasan pedalaman negara di luar lebuh raya nasional.

Lapangan terbang antarabangsa utama Niger ialah Lapangan Terbang Antarabangsa Diori Hamani di Niamey. Lapangan terbang lain di Niger termasuk Lapangan Terbang Antarabangsa Mano Dayak di Agadez dan Lapangan Terbang Zinder berhampiran Zinder. Sebagai sebuah negara tanpa lautan, Niger menghadapi cabaran logistik yang besar dalam pengangkutan barangan, terutamanya untuk perdagangan antarabangsa.

7.4. Kemiskinan dan Keselamatan Makanan

Niger secara konsisten disenaraikan sebagai salah satu negara termiskin di dunia. Masalah kemiskinan kronik berpunca daripada gabungan faktor termasuk kedudukan geografinya yang terkurung daratan, keadaan iklim yang teruk dengan kemarau berulang dan penggurunan, pertumbuhan penduduk yang pesat, infrastruktur yang terhad, tahap pendidikan dan kesihatan yang rendah, serta ketidakstabilan politik dan keselamatan yang berterusan.

Kekurangan makanan dan kekurangan zat makanan adalah masalah yang meluas, terutamanya di kalangan kanak-kanak dan wanita. Perubahan iklim memburukkan lagi keadaan ini dengan menjejaskan hasil pertanian, yang merupakan sumber utama makanan dan pendapatan bagi majoriti penduduk. Pertumbuhan penduduk yang tinggi memberi tekanan tambahan kepada sumber asli yang terhad dan perkhidmatan sosial. Ketidakstabilan politik, termasuk rampasan kuasa dan konflik, mengganggu aktiviti ekonomi, menghalang akses kepada bantuan kemanusiaan, dan menyebabkan perpindahan penduduk, yang seterusnya memburukkan lagi masalah keselamatan makanan.

Pelbagai usaha bantuan domestik dan antarabangsa telah dilaksanakan untuk menangani isu kemiskinan dan keselamatan makanan. Ini termasuk program bantuan makanan, sokongan untuk meningkatkan produktiviti pertanian, inisiatif untuk meningkatkan akses kepada air bersih dan sanitasi, serta program pemakanan untuk golongan rentan, terutamanya kanak-kanak dan ibu mengandung. Walau bagaimanapun, skala masalah dan cabaran yang berterusan memerlukan usaha yang lebih besar dan berterusan daripada kerajaan dan masyarakat antarabangsa. Tumpuan khusus perlu diberikan kepada pembangunan lestari, pengurusan sumber asli yang baik, pemerkasaan komuniti tempatan, dan promosi tadbir urus yang baik dan kestabilan politik untuk mewujudkan persekitaran yang kondusif bagi pengurangan kemiskinan dan peningkatan keselamatan makanan jangka panjang.

8.1. Demografi

Populasi Niger pada tahun 2023 dianggarkan sekitar 25 juta orang. Populasi Niger telah meningkat dengan pesat daripada 3.4 M pada tahun 1960 dan mempunyai kadar pertumbuhan semasa 3.3% (7.1 anak bagi setiap ibu). Kadar pertumbuhan ini adalah salah satu yang tertinggi di dunia dan menjadi kebimbangan kerajaan dan agensi antarabangsa. Populasi kebanyakannya muda, dengan 49.2% di bawah 15 tahun dan 2.7% di atas 65 tahun, dan kebanyakannya tinggal di luar bandar dengan hanya 21% tinggal di kawasan bandar. Struktur usia muda ini memberi tekanan yang besar kepada sumber negara, terutamanya dalam bidang pendidikan, kesihatan, dan peluang pekerjaan. Kadar pembandaran semakin meningkat, tetapi majoriti penduduk masih tinggal di kawasan luar bandar dan bergantung kepada pertanian sara diri. Ciri-ciri demografi ini memberi implikasi yang signifikan terhadap pembangunan sosial dan ekonomi negara, menyumbang kepada cabaran dalam usaha mengurangkan kemiskinan dan meningkatkan kualiti hidup.

Satu kajian pada tahun 2005 menyatakan bahawa lebih 800,000 orang (hampir 8% daripada populasi) di Niger diperhambakan.

8.2. Kumpulan Etnik

Seperti kebanyakan negara Afrika Barat, Niger mempunyai pelbagai kumpulan etnik. Susunan etnik Niger pada tahun 2001 adalah seperti berikut: Hausa (55.4%), Zarma & Songhai (21%), Tuareg (9.3%), Fula (Peuls_Peul^{Bahasa Perancis}; Fulɓe_Fulbe^{Bahasa Fulah}) (8.5%), Kanuri Manga (4.7%), Tubu (0.4%), Arab (0.4%), Gourmantche (0.4%), lain-lain (0.1%). Orang Zarma dan Songhai mendominasi wilayah Dosso, Tillabéri, dan Niamey, orang Hausa mendominasi wilayah Zinder, Maradi, dan Tahoua, orang Kanuri Manga mendominasi wilayah Diffa, dan orang Tuareg mendominasi wilayah Agadez di Niger Utara. Setiap kumpulan etnik ini mempunyai bahasa, tradisi, dan adat resam budaya mereka sendiri yang menyumbang kepada kepelbagaian budaya Niger. Hubungan antara etnik secara amnya aman, walaupun terdapat ketegangan sekali-sekala, terutamanya berkaitan dengan akses kepada sumber semula jadi yang terhad. Isu hak minoriti dan perwakilan politik juga menjadi perhatian dalam konteks kepelbagaian etnik ini.

8.3. Bahasa

Bahasa Perancis, yang diwarisi daripada zaman penjajahan, adalah bahasa rasmi. Ia diajar di sekolah sebagai bahasa kedua dan berfungsi sebagai bahasa pentadbiran. Niger menyertai Organisation Internationale de la Francophonie pada tahun 1970, walaupun ia menggantung kerjasama dengan kumpulan itu beberapa bulan selepas rampasan kuasa 2023.

Niger mempunyai sepuluh bahasa kebangsaan yang diiktiraf, iaitu Arab, Buduma, Fulfulde, Gourmanchéma, Hausa, Kanuri, Zarma dan Songhay, Tamasheq, Tassawaq dan Tebu. Setiap bahasa ini dituturkan sebagai bahasa pertama terutamanya oleh kumpulan etnik yang dikaitkan dengannya. Hausa dan Zarma-Songhai, dua bahasa yang paling banyak dituturkan, digunakan secara meluas di seluruh negara sebagai bahasa pertama atau kedua. Dasar bahasa negara menggalakkan penggunaan bahasa-bahasa kebangsaan dalam pendidikan dan media, walaupun bahasa Perancis masih dominan dalam urusan rasmi dan pendidikan tinggi.

8.4. Agama

Niger adalah sebuah negara sekular dan pemisahan antara negara dan agama dijamin oleh Perkara 3 dan 175 Perlembagaan 2010, yang menetapkan bahawa pindaan atau semakan masa depan tidak boleh mengubah sifat sekular republik Niger. Kebebasan beragama dilindungi oleh Perkara 30 perlembagaan yang sama. Islam, yang tersebar luas di rantau ini sejak abad ke-10, telah banyak membentuk budaya dan adat resam penduduk Niger. Islam adalah agama yang paling dominan, dianuti oleh 99.3% penduduk menurut banci 2012.

Dua agama utama lain di Niger ialah Kristian, yang dianuti oleh 0.3% penduduk, dan Animisme (kepercayaan agama peribumi tradisional), yang dianuti oleh 0.2% penduduk. Sebahagian kecil penduduk (0.1%) dilaporkan tidak beragama atau menganut kepercayaan lain. Kristian telah ditubuhkan lebih awal di negara ini oleh mubaligh semasa zaman penjajahan Perancis. Komuniti ekspatriat Kristian bandar lain dari Eropah dan Afrika Barat juga wujud. Penganiayaan agama telah meningkat dalam beberapa tahun kebelakangan ini di Niger; badan amal Kristian Open Doors kini menyenaraikan Niger sebagai negara ke-37 paling sukar untuk menjadi seorang Kristian dalam World Watch List mereka, 'mencerminkan bagaimana tekanan meningkat ke atas orang Kristian di negara ini [...]'. Hubungan antara Muslim dan Kristian secara amnya adalah mesra, menurut wakil masing-masing kumpulan Kristian dan Muslim di Niger.

Bilangan pengamal Animisme menjadi pertikaian. Seawal akhir abad ke-19, sebahagian besar selatan tengah negara belum dijangkau oleh Islam, dan penukaran agama di beberapa kawasan luar bandar hanya separa. Masih terdapat kawasan di mana perayaan dan tradisi berasaskan animisme (seperti agama Bori) diamalkan oleh komuniti Muslim sinkretik (di beberapa kawasan Hausa serta di kalangan sesetengah penternak Toubou dan Wodaabe), berbanding beberapa komuniti kecil yang mengekalkan agama pra-Islam mereka. Ini termasuk komuniti Maouri (atau Azna, perkataan Hausa untuk "kafir") yang berbahasa Hausa di Dogondoutci di selatan-barat daya dan Manga yang berbahasa Kanuri berhampiran Zinder, kedua-duanya mengamalkan variasi agama Hausa pra-Islam Maguzawa. Terdapat juga beberapa komuniti animis Boudouma dan Songhay yang sangat kecil di barat daya. Sejak sedekad yang lalu, amalan sinkretik telah menjadi kurang biasa di kalangan komuniti Muslim Niger.

8.4.1. Islam di Niger

Majoriti Muslim di Niger adalah Sunni, 7% adalah Syiah, 5% adalah Ahmadiyyah dan 20% bukan denominasi. Islam mula tersebar ke kawasan yang kini dikenali sebagai Niger bermula pada abad ke-15, melalui pengembangan Empayar Songhai di barat, dan pengaruh perdagangan rentas Sahara yang bergerak dari Maghreb dan Mesir. Pengembangan Tuareg dari utara, yang memuncak dengan penawanan mereka ke atas oasis-oasis jauh di timur daripada Empayar Kanem-Bornu pada abad ke-17, menyebarkan amalan-amalan Berber yang tersendiri.

Kedua-dua kawasan Zarma dan Hausa sangat dipengaruhi oleh jihad Fulani abad ke-18 dan ke-19 yang dipimpin oleh persaudaraan Sufi, terutamanya Kekhalifahan Sokoto (di Nigeria hari ini). Amalan Muslim moden di Niger sering dikaitkan dengan persaudaraan Sufi Tijaniyyah, walaupun terdapat kumpulan minoriti kecil yang terikat dengan tarekat Sufi Hammallisme dan Nyassist di barat, dan Sanusiyyah di timur laut jauh.

Sebuah pusat kecil pengikut gerakan Salafi dalam Islam Sunni telah muncul dalam tiga puluh tahun terakhir, di ibu kota dan di Maradi. Kumpulan-kumpulan kecil ini, yang dikaitkan dengan kumpulan serupa di Jos, Nigeria, menjadi terkenal pada tahun 1990-an semasa siri rusuhan agama.

Walaupun begitu, Niger mengekalkan tradisi sebagai negara sekular, yang dilindungi oleh undang-undang. Hubungan antara agama dianggap sangat baik, dan bentuk Islam yang diamalkan secara tradisional di kebanyakan negara ditandai dengan toleransi terhadap kepercayaan lain dan kekurangan sekatan ke atas kebebasan peribadi. Alkohol, seperti Bière Niger yang dihasilkan tempatan, dijual secara terbuka di kebanyakan negara.

8.5. Pendidikan

Kadar celik huruf Niger adalah antara yang terendah di dunia; pada tahun 2005 ia dianggarkan hanya 28.7% (42.9% lelaki dan 15.1% perempuan). Pendidikan rendah di Niger adalah wajib selama enam tahun. Kadar enrolmen dan kehadiran sekolah rendah adalah rendah, terutamanya untuk kanak-kanak perempuan. Pada tahun 1997, kadar enrolmen kasar sekolah rendah ialah 29.3 peratus, dan pada tahun 1996, kadar enrolmen bersih sekolah rendah ialah 24.5 peratus.

Kira-kira 60 peratus kanak-kanak yang menamatkan sekolah rendah adalah lelaki, kerana majoriti kanak-kanak perempuan jarang bersekolah lebih daripada beberapa tahun. Kanak-kanak sering terpaksa bekerja daripada bersekolah, terutamanya semasa musim menanam atau menuai. Kanak-kanak nomad di utara negara sering tidak mempunyai akses kepada sekolah. Sistem pendidikan Niger terdiri daripada peringkat rendah (6 tahun), menengah (7 tahun, dibahagikan kepada kitaran pertama 4 tahun dan kitaran kedua 3 tahun), dan pengajian tinggi. Universiti utama termasuk Universiti Abdou Moumouni di Niamey.

Walaupun pendidikan adalah percuma dan wajib sehingga umur 16 tahun, cabaran besar kekal dalam menyediakan akses sejagat dan pendidikan berkualiti. Isu-isu termasuk kekurangan infrastruktur sekolah, kekurangan guru terlatih, bahan pembelajaran yang tidak mencukupi, dan kadar keciciran yang tinggi, terutamanya di kalangan kanak-kanak perempuan dan di kawasan luar bandar. Usaha untuk meningkatkan kadar enrolmen dan kualiti pendidikan sedang dijalankan, tetapi memerlukan sumber dan komitmen yang besar. Pendidikan kanak-kanak perempuan dan akses pendidikan bagi golongan terpinggir seperti kanak-kanak nomad dan kanak-kanak kurang upaya menjadi fokus utama dasar pendidikan.

8.6. Kesihatan

Kadar kematian kanak-kanak di Niger (kematian di kalangan kanak-kanak berumur antara 1 dan 4 tahun) adalah tinggi (248 setiap 1,000) disebabkan oleh keadaan kesihatan yang umumnya buruk dan pemakanan yang tidak mencukupi bagi kebanyakan kanak-kanak di negara ini. Menurut organisasi Save the Children, Niger mempunyai kadar kematian bayi tertinggi di dunia.

Niger juga mempunyai kadar kesuburan tertinggi di dunia (6.49 kelahiran bagi setiap wanita menurut anggaran 2017); ini telah menyebabkan hampir separuh (49.7%) daripada populasi Niger berumur di bawah 15 tahun pada tahun 2020. Niger mempunyai kadar kematian ibu ke-11 tertinggi di dunia iaitu 820 kematian/100,000 kelahiran hidup. Terdapat 3 doktor dan 22 jururawat bagi setiap 100,000 orang pada tahun 2006.

Air minuman bersih adalah terhad mengikut piawaian global, dengan perbezaan yang ketara antara kawasan bandar dan luar bandar. Niger terletak di bahagian bawah Indeks Pembangunan Manusia PBB. Kira-kira 92% penduduk tinggal di kawasan luar bandar di wilayah Tillabéri di sepanjang sempadan barat, dan terdapat kekurangan air bersih yang kronik, terutamanya semasa musim panas, apabila suhu kerap melebihi 40 °C. Hanya 40% daripada 30,000 penduduk di Téra, sebuah bandar di barat laut ibu kota negara Niamey dan berhampiran dengan sempadan Burkina Faso, mempunyai akses kepada infrastruktur air awam yang berfungsi. Société de Patrimoine des Eaux du Niger (SPEN), pihak berkuasa air Niger, membuka sepuluh lubang gerudi dan membina loji rawatan air pada tahun 2018 untuk membekalkan air minuman kepada Téra dan kawasan sekitarnya. Bekalan air habis kira-kira setahun kemudian, dan loji rawatan air terpaksa ditutup.

Dengan bantuan dana sumbangan daripada kerajaan Belanda, Bank Pelaburan Eropah bekerjasama dengan pihak berkuasa air Niger untuk mencari penyelesaian kepada masalah air Niger. Bank Dunia mengenal pasti Niger sebagai salah satu daripada 18 wilayah rapuh di Afrika Sub-Sahara. Bank EU mempunyai sejarah pelaburan di wilayah seperti ini. Bank Pelaburan Eropah dan Pihak Berkuasa Air Niger sedang meneliti dua pilihan untuk menangani kekurangan air di Téra. Pilihan pertama ialah membaiki tangki air di pinggir bandar. Pilihan lain ialah merawat dan mengangkut air dari Sungai Niger, yang terletak lebih daripada 100 km ke timur. Kampung-kampung antara Téra dan Sungai Niger juga akan mempunyai akses kepada pembetungan. Bank Pelaburan Eropah juga akan meneliti tenaga boleh diperbaharui sebagai cara untuk menjimatkan kos.

Dalam Indeks Kelaparan Global (GHI) 2024, Niger menduduki tempat ke-121 daripada 127 negara dengan data yang mencukupi. Skor Niger sebanyak 34.1 menunjukkan tahap kelaparan yang serius. Penyakit utama termasuk malaria, penyakit pernafasan, dan penyakit cirit-birit. Akses kepada perkhidmatan perubatan sangat terhad, terutamanya di kawasan luar bandar. Sistem penjagaan kesihatan menghadapi cabaran besar seperti kekurangan kakitangan perubatan terlatih, kekurangan bekalan ubat-ubatan dan peralatan, serta pembiayaan yang tidak mencukupi.

9.1. Perayaan dan Acara Kebudayaan

Perayaan dan acara kebudayaan di Niger mencerminkan kepelbagaian etnik dan tradisi yang kaya di negara ini. Antara yang paling terkenal ialah:

9.1.1. Perayaan Guérewol

Perayaan Guérewol adalah acara kebudayaan tradisional suku Wodaabe yang berlangsung di Abalak di wilayah Tahoua atau In-Gall di Wilayah Agadez. Ia merupakan ritual memikat tahunan tradisional yang diamalkan oleh orang Wodaabe (Fula) di Niger. Semasa upacara ini, lelaki muda yang berpakaian hiasan rumit dan berhias dengan lukisan muka tradisional berkumpul dalam barisan untuk menari dan menyanyi, bersaing untuk menarik perhatian wanita muda yang boleh dikahwini. Perayaan Guérewol adalah tarikan antarabangsa dan telah dipaparkan dalam filem dan majalah terkemuka seperti National Geographic.

9.2. Media

Niger mula membangunkan media yang pelbagai pada akhir 1990-an. Sebelum Republik Ketiga, rakyat Niger hanya mempunyai akses kepada media kerajaan yang dikawal ketat. Kini Niamey mempunyai banyak akhbar dan majalah; sesetengahnya, seperti Le Sahel, dikendalikan oleh kerajaan, manakala banyak yang mengkritik kerajaan. Radio adalah medium yang paling penting, kerana set televisyen di luar kemampuan ramai penduduk miskin luar bandar, dan buta huruf menghalang media cetak daripada menjadi medium massa.

Selain perkhidmatan radio kebangsaan dan serantau penyiar negara ORTN, terdapat empat rangkaian radio milik swasta yang berjumlah lebih 100 stesen. Tiga daripadanya-Kumpulan Anfani, Sarounia dan Tenere-adalah rangkaian FM format komersial berasaskan bandar di bandar-bandar utama. Terdapat juga rangkaian lebih 80 stesen radio komuniti yang tersebar di kesemua tujuh wilayah negara, ditadbir oleh Comité de Pilotage de Radios de Proximité (CPRP), sebuah organisasi masyarakat sivil. Rangkaian radio sektor bebas secara kolektif dianggarkan oleh pegawai CPRP meliputi kira-kira 7.6 juta orang, atau kira-kira 73% daripada populasi (2005).

Selain stesen radio Niger, perkhidmatan Hausa BBC didengari melalui pengulang FM di seluruh bahagian negara, terutamanya di selatan, berhampiran sempadan dengan Nigeria. Radio France Internationale juga menyiarkan semula dalam bahasa Perancis melalui beberapa stesen komersial, melalui satelit. Tenere FM juga mengendalikan stesen televisyen bebas kebangsaan dengan nama yang sama.

Walaupun terdapat kebebasan relatif di peringkat kebangsaan, wartawan Niger mengatakan mereka sering ditekan oleh pihak berkuasa tempatan. Rangkaian ORTN negara bergantung dari segi kewangan kepada kerajaan, sebahagiannya melalui surcaj ke atas bil elektrik, dan sebahagiannya melalui subsidi langsung. Sektor ini ditadbir oleh Conseil Supérieur de Communications, yang ditubuhkan sebagai badan bebas pada awal 1990-an, sejak 2007 diketuai oleh Daouda Diallo. Kumpulan hak asasi manusia antarabangsa telah mengkritik kerajaan sejak sekurang-kurangnya 1996 sebagai menggunakan peraturan dan polis untuk menghukum kritikan terhadap negara. Tahap kebebasan akhbar telah berubah-ubah bergantung kepada iklim politik, dengan sekatan yang lebih ketat dilaporkan selepas rampasan kuasa tentera.

9.3. Sukan

Bola sepak adalah sukan paling popular di Niger. Pasukan bola sepak kebangsaan Niger, yang digelar Mena, telah mencapai beberapa kejayaan sederhana di peringkat serantau, termasuk layak ke Piala Negara-Negara Afrika beberapa kali. Liga domestik utama ialah Liga Perdana Niger. Moussa Kanfideni adalah pemain tengah yang paling menonjol dari tahun 1970-an hingga 1980-an dan Harouna Doula Gabde juga menjadi popular kerana memimpin Niger ke Piala Afrika pertamanya. Sukan popular lain termasuk bola keranjang, bola tampar, bola baling, olahraga, judo, dan taekwondo.

Sukan tradisional juga memainkan peranan penting dalam budaya Niger. Antaranya ialah lumba kuda dan lumba unta, yang popular terutamanya dalam kalangan masyarakat nomad Tuareg dan Fulani, sering diadakan semasa perayaan kebudayaan. Gusti tradisional, yang dikenali sebagai Sorro dalam bahasa Hausa atau kokawa, juga sangat popular dan dianggap sebagai "Raja Sukan" di negara ini. Pertandingan gusti ini menarik ramai penonton dan merupakan sebahagian penting daripada perhimpunan sosial dan perayaan.

Stade Général Seyni Kountché (SGSK) di Niamey adalah stadium serbaguna utama di negara ini, menjadi tuan rumah kepada pasukan bola sepak kebangsaan dan beberapa kelab liga utama. Ia juga kadangkala digunakan untuk perlawanan ragbi. Stadium terbesar kedua ialah Stade de Zinder dengan kapasiti 10,000 orang.

9.4. Tapak Warisan Dunia

Niger mempunyai tiga tapak yang diiktiraf sebagai Tapak Warisan Dunia UNESCO, yang menonjolkan kekayaan budaya dan semula jadi negara:

• Daerah Bersejarah Agadez: Diiktiraf pada tahun 2013, pusat bersejarah Agadez adalah sebuah bandar padang pasir yang penting di persimpangan perdagangan rentas Sahara. Ia terkenal dengan seni bina tanah liat tradisionalnya, termasuk Masjid Besar Agadez yang mempunyai menara setinggi 27 m, struktur bata lumpur tertinggi di dunia. Tapak ini mencerminkan sejarah panjang bandar ini sebagai pusat perdagangan dan budaya Tuareg.
• Taman Negara W: Diiktiraf pada tahun 1996 dan diperluaskan pada tahun 2017 sebagai sebahagian daripada Kompleks W-Arly-Pendjari (bersama Burkina Faso dan Benin). Taman ini terletak di selekoh Sungai Niger dan merupakan rizab biosfera yang penting, melindungi pelbagai jenis flora dan fauna savana Afrika Barat, termasuk populasi gajah, singa, cheetah, dan pelbagai spesies burung.
• Rizab Alam Semula Jadi Aïr dan Ténéré: Diiktiraf pada tahun 1991, rizab ini adalah salah satu kawasan perlindungan terbesar di Afrika, meliputi kawasan pergunungan Aïr yang berbatu-batu dan gurun pasir Ténéré yang luas. Ia terkenal dengan landskapnya yang menakjubkan, kepelbagaian biologi yang unik (termasuk spesies terancam seperti addax dan keldai liar Afrika), serta tapak arkeologi dan seni cadas prasejarah. Walau bagaimanapun, disebabkan ketidakstabilan dan konflik di rantau ini, ia telah disenaraikan dalam Senarai Tapak Warisan Dunia dalam bahaya sejak tahun 1992.