Republik Congo

3.1. Sejarah Awal dan Kerajaan Suku

Penduduk terawal wilayah Congo ialah orang Pigmi. Sekitar 1500 SM, suku-suku berbahasa Bantu mula berpindah ke kawasan ini semasa penghijrahan Bantu, dan secara beransur-ansur menggantikan serta menyerap orang Pigmi. Orang Bakongo, sebuah kumpulan etnik Bantu yang menduduki sebahagian daripada wilayah yang kini dikenali sebagai Angola, Gabon, dan Republik Demokratik Congo, membentuk asas bagi pertalian etnik dan persaingan di antara negara-negara ini.
Menjelang abad ke-13, terdapat tiga konfederasi utama negara-negara di Lembangan Congo barat. Di timur terdapat Tujuh Kerajaan Kongo dia Nlaza, yang dianggap tertua dan paling berkuasa, yang mungkin termasuk Nsundi, Mbata, Mpangu, dan mungkin juga Kundi dan Okanga. Di selatan kawasan ini terletak Mpemba, yang terbentang dari Angola moden hingga ke Sungai Congo. Ia merangkumi pelbagai kerajaan seperti Mpemba Kasi dan Vunda. Di sebelah baratnya, merentasi Sungai Congo, terdapat sebuah konfederasi tiga negara kecil; Vungu (pemimpinnya), Kakongo, dan Ngoyo. Beberapa kerajaan Bantu-termasuk Kongo, Loango, dan Teke (juga dikenali sebagai Kerajaan Bateke)-membina hubungan perdagangan yang meluas hingga ke Lembangan Congo. Kerajaan-kerajaan ini mempunyai struktur sosial yang kompleks dan terlibat dalam perdagangan serantau.

3.2. Ketibaan Orang Eropah dan Perdagangan

Penjelajah Portugis, Diogo Cão, tiba di muara Sungai Congo pada tahun 1484. Ini menandakan permulaan hubungan antara kerajaan-kerajaan Bantu di pedalaman dengan pedagang Eropah. Hubungan komersial berkembang pesat, melibatkan perdagangan komoditi, barangan perkilangan, dan yang paling memusnahkan, perdagangan hamba. Ramai individu dari kawasan pedalaman ditangkap dan dijual sebagai hamba. Selama berabad-abad, delta Sungai Congo berfungsi sebagai hab utama perdagangan transatlantik. Perdagangan hamba ini memberi kesan buruk yang mendalam terhadap struktur sosial dan kestabilan masyarakat tempatan, menyebabkan penderitaan yang meluas dan kemerosotan populasi di beberapa kawasan.

3.3. Zaman Penjajahan Perancis

Pada akhir abad ke-19, Perancis mula meluaskan pengaruhnya ke kawasan utara Sungai Congo. Pierre Savorgnan de Brazza, seorang penjelajah berketurunan Itali yang berkhidmat untuk Perancis, memainkan peranan penting dalam proses ini. Pada tahun 1880, de Brazza menandatangani perjanjian dengan Raja Makoko dari suku Bateke, yang meletakkan wilayah tersebut di bawah kedaulatan Perancis. Selepas kematian Makoko, balunya, Ratu Ngalifourou, mengekalkan syarat-syarat perjanjian tersebut dan menjadi sekutu kepada pihak penjajah. Koloni ini pada mulanya dikenali sebagai Kongo Perancis, dan kemudiannya sebagai Congo Tengah (Moyen-Congo_Moyen-Congo^{Bahasa Perancis}) pada tahun 1903.
Pada tahun 1908, Perancis menubuhkan Afrika Khatulistiwa Perancis (AEF), sebuah persekutuan yang terdiri daripada Congo Tengah, Gabon, Chad, dan Oubangui-Chari (kini Republik Afrika Tengah). Brazzaville telah ditetapkan sebagai ibu kota persekutuan. Pembangunan ekonomi semasa 50 tahun pertama pemerintahan kolonial di Congo tertumpu kepada pengeksploitasian sumber semula jadi. Pembinaan Landasan Kereta Api Congo-Ocean yang menghubungkan Brazzaville dengan pelabuhan Pointe-Noire bermula selepas Perang Dunia Pertama dan melibatkan buruh paksa. Dianggarkan sekurang-kurangnya 14,000 nyawa terkorban semasa pembinaannya, menonjolkan kekejaman dan eksploitasi zaman kolonial.
Semasa pendudukan Nazi di Perancis semasa Perang Dunia Kedua, Brazzaville berfungsi sebagai ibu kota simbolik Perancis Bebas antara tahun 1940 dan 1943. Persidangan Brazzaville 1944 menandakan satu tempoh pembaharuan dalam dasar kolonial Perancis, walaupun perubahan sebenar berlaku secara perlahan. Congo "mendapat manfaat" daripada pengembangan perbelanjaan pentadbiran dan infrastruktur kolonial pasca perang hasil daripada lokasi geografinya yang strategik dalam AEF dan statusnya sebagai ibu kota persekutuan. Selepas penerimaan perlembagaan 1946 yang menubuhkan Republik Keempat, Congo mempunyai badan perundangan tempatan.

3.4. Dari Autonomi ke Kemerdekaan

Berikutan semakan perlembagaan Perancis yang menubuhkan Republik Kelima pada tahun 1958, AEF dibubarkan menjadi bahagian-bahagian konstituennya, setiap satunya menjadi jajahan autonomi dalam Komuniti Perancis. Semasa pembaharuan ini, Congo Tengah dikenali sebagai Republik Congo pada tahun 1958 dan menerbitkan perlembagaan pertamanya pada tahun 1959.
Politik dalaman pada masa ini dicirikan oleh persaingan antara kumpulan etnik dan pemimpin politik. Antagonisme antara orang Mbochi (yang memihak kepada Jacques Opangault) dan orang Lari serta Kongo (yang memihak kepada Fulbert Youlou, datuk bandar kulit hitam pertama yang dipilih di Afrika Khatulistiwa Perancis) mengakibatkan beberapa siri rusuhan di Brazzaville pada Februari 1959, yang akhirnya ditenteramkan oleh Tentera Perancis.
Pilihan raya diadakan pada April 1959. Menjelang Congo mencapai kemerdekaan penuh pada 15 Ogos 1960, Opangault, bekas penentang Youlou, bersetuju untuk berkhidmat di bawahnya. Fulbert Youlou, seorang anti-komunis yang tegar, menjadi Presiden pertama Republik Congo. Oleh kerana ketegangan politik yang tinggi di Pointe-Noire, Youlou memindahkan ibu negara ke Brazzaville.

3.5. Kemerdekaan Awal dan Era Sosialis

Republik Congo mencapai kemerdekaan penuh daripada Perancis pada 15 Ogos 1960, dengan Fulbert Youlou sebagai presiden pertamanya. Walau bagaimanapun, pemerintahan Youlou dicemari oleh rasuah dan autoritarianisme, yang membawa kepada ketidakpuasan yang meluas. Pada Ogos 1963, satu pemberontakan selama tiga hari yang dikenali sebagai Les Trois Glorieuses (Tiga Hari Gemilang), yang didorong oleh kesatuan sekerja dan parti-parti politik saingan, menggulingkan Youlou. Tentera Congo mengambil alih kuasa dan menubuhkan kerajaan sementara awam yang diketuai oleh Alphonse Massamba-Débat.
Di bawah perlembagaan 1963, Massamba-Débat dipilih sebagai presiden untuk tempoh lima tahun. Semasa pemerintahannya, rejim Congo menerima pakai "sosialisme saintifik" sebagai ideologi perlembagaan negara. Pada tahun 1964, Congo menghantar pasukan rasmi dengan seorang atlet ke Sukan Olimpik buat kali pertama dalam sejarahnya. Pada tahun 1965, Congo menjalinkan hubungan dengan Kesatuan Soviet, China, Korea Utara, dan Vietnam Utara. Di bawah kepresidenannya, Congo mula melakukan perindustrian. Beberapa unit pengeluaran besar dengan tenaga kerja yang ramai telah dibina: kilang tekstil Kinsoundi, ladang kelapa sawit Etoumbi, kilang mancis Bétou, limbungan kapal Yoro, dan lain-lain. Pusat kesihatan telah diwujudkan serta kumpulan sekolah (kolej dan sekolah rendah). Kadar kemasukan sekolah negara menjadi yang tertinggi di Afrika Hitam.
Pada malam 14 hingga 15 Februari 1965, tiga pegawai awam Republik Congo telah diculik: Lazare Matsocota (pendakwa raya Republik), Joseph Pouabou (Presiden Mahkamah Agung), dan Anselme Massouémé (pengarah Agensi Penerangan Congo). Mayat dua daripada lelaki ini kemudiannya ditemui, dicacatkan, di tepi Sungai Congo.
Rejim Massamba-Débat menjemput kira-kira seratus tentera Cuba ke negara itu untuk melatih unit militia partinya. Pasukan ini membantu kerajaannya bertahan daripada cubaan rampasan kuasa pada tahun 1966 yang diketuai oleh pasukan payung terjun yang setia kepada presiden masa depan, Marien Ngouabi. Massamba-Débat tidak dapat mendamaikan puak-puak institusi, suku kaum, dan ideologi di dalam negara, dan rejimnya berakhir dengan rampasan kuasa tanpa pertumpahan darah pada September 1968.
Marien Ngouabi, yang telah mengambil bahagian dalam rampasan kuasa itu, mengambil alih jawatan presiden pada 31 Disember 1968. Setahun kemudian, Ngouabi mengisytiharkan Congo sebagai "republik rakyat" pertama di Afrika, iaitu Republik Rakyat Congo, dan mengumumkan keputusan Gerakan Revolusi Nasional untuk menukar namanya kepada Parti Buruh Congo (PCT). Beliau terselamat daripada percubaan rampasan kuasa pada tahun 1972 tetapi dibunuh pada 18 Mac 1977. Sebuah Jawatankuasa Tentera Parti (CMP) yang dianggotai 11 orang kemudiannya dinamakan untuk mengetuai kerajaan sementara, dengan Joachim Yhombi-Opango berkhidmat sebagai presiden. Dua tahun kemudian, Yhombi-Opango dipaksa turun dari kuasa, dan Denis Sassou Nguesso menjadi presiden baharu.

3.6. Pemerintahan Sassou Nguesso dan Pengenalan Sistem Pelbagai Parti

Denis Sassou Nguesso menyekutukan negara dengan Blok Timur dan menandatangani pakatan persahabatan selama 20 tahun dengan Kesatuan Soviet. Selama bertahun-tahun, Sassou terpaksa lebih bergantung pada penindasan politik dan kurang pada naungan untuk mengekalkan pemerintahannya yang bersifat diktator. Kejatuhan Kesatuan Soviet pada tahun 1991 mengakibatkan berakhirnya bantuan Soviet untuk menopang rejim tersebut, dan ia melepaskan kuasa.
Tekanan untuk pendemokrasian semakin meningkat. Pada tahun 1991, satu persidangan kebangsaan telah diadakan, yang membawa kepada penggubalan perlembagaan baru, pengembalian nama negara kepada Republik Congo, dan pengenalan sistem pelbagai parti.

3.7. Perang Saudara dan Ketidakstabilan Politik

Pascal Lissouba menjadi presiden pertama Congo yang dipilih secara demokratik (1992-1997) semasa tempoh demokrasi pelbagai parti. Beliau cuba melaksanakan pembaharuan ekonomi dengan sokongan IMF untuk meliberalisasikan ekonomi. Pada tahun 1993 dan 1994, Perang Saudara Congo pertama berlaku. Pada Jun 1996, IMF meluluskan kemudahan penyesuaian struktur dipertingkat (ESAF) selama tiga tahun bernilai SDR69.5 juta (AS100.00 M USD) dan hampir mengumumkan perjanjian tahunan yang diperbaharui apabila perang saudara meletus di Congo pada tahun 1997.
Kemajuan demokrasi Congo tergelincir pada tahun 1997 apabila Lissouba dan Sassou mula berjuang untuk merebut kuasa dalam perang saudara. Menjelang pilihan raya presiden yang dijadualkan pada Julai 1997, ketegangan antara kem Lissouba dan Sassou meningkat. Pada 5 Jun, pasukan kerajaan Presiden Lissouba mengepung kawasan kediaman Sassou di Brazzaville, dan Sassou mengarahkan anggota militia peribadinya (dikenali sebagai "Kobra") untuk menentang. Ini memulakan konflik selama empat bulan yang memusnahkan atau merosakkan sebahagian Brazzaville dan menyebabkan puluhan ribu kematian orang awam. Pada bulan Oktober, kerajaan Angola memulakan pencerobohan ke Congo untuk menaikkan Sassou ke tampuk kuasa, dan kerajaan Lissouba jatuh. Selepas itu, Sassou mengisytiharkan dirinya sebagai presiden. Perang saudara ini membawa kesan buruk kepada hak asasi manusia dan pembangunan demokrasi, dengan banyak pencabulan dilaporkan oleh kedua-dua belah pihak.

3.8. Keadaan Abad Ke-21

Dalam pilihan raya pada tahun 2002, Sassou menang dengan hampir 90% undi. Dua pesaing utamanya, Lissouba dan Bernard Kolelas, dihalang daripada bertanding. Seorang lagi pesaing, André Milongo, menasihatkan penyokongnya untuk memboikot pilihan raya dan kemudian menarik diri daripada perlumbaan. Sebuah perlembagaan, yang dipersetujui melalui pungutan suara pada Januari 2002, memberikan presiden kuasa baru, melanjutkan tempoh jawatannya kepada tujuh tahun, dan memperkenalkan dewan dwidewan baru. Pemerhati antarabangsa mempersoalkan penganjuran pilihan raya presiden dan pungutan suara perlembagaan, kedua-duanya mengingatkan kembali kepada era negara satu parti Congo dari segi penganjurannya.
Berikutan pilihan raya presiden, pertempuran bermula semula di wilayah Pool antara pasukan kerajaan dan pemberontak yang diketuai oleh Pastor Ntumi; perjanjian damai untuk menamatkan konflik itu ditandatangani pada April 2003.
Sassou memenangi pilihan raya presiden berikutnya pada Julai 2009. Menurut Balai Cerap Hak Asasi Manusia Congo, sebuah pertubuhan bukan kerajaan, pilihan raya itu ditandai dengan peratusan keluar mengundi yang "sangat rendah" serta "penipuan dan penyelewengan".
Pada Mac 2015, Sassou mengumumkan bahawa beliau mahu bertanding untuk satu lagi penggal jawatan dan pungutan suara perlembagaan pada Oktober menghasilkan perlembagaan yang diubah yang membenarkannya bertanding semasa pilihan raya presiden 2016. Beliau memenangi pilihan raya itu yang dipercayai oleh sesetengah pihak sebagai penipuan. Selepas protes ganas di ibu negara, Sassou menyerang wilayah Pool di mana pemberontak Ninja dari perang saudara pernah berpusat, dalam apa yang dipercayai sebagai satu lencongan. Ini membawa kepada kebangkitan semula pemberontak Ninja yang melancarkan serangan terhadap tentera pada April 2016, menyebabkan 80,000 orang melarikan diri dari rumah mereka. Perjanjian gencatan senjata ditandatangani pada Disember 2017.
Pemerintahan jangka panjang Sassou Nguesso terus menjadi ciri utama politik Congo pada abad ke-21, dengan kebimbangan berterusan mengenai tadbir urus, rasuah, dan sekatan terhadap hak asasi manusia dan kebebasan sivil. Walaupun negara ini kaya dengan petroleum, pengagihan kekayaan masih tidak seimbang, dan majoriti penduduk terus hidup dalam kemiskinan. Usaha ke arah pendemokrasian yang tulen dan penghormatan terhadap hak asasi manusia kekal sebagai cabaran utama.
Pada tahun 2023, Massif Hutan Odzala-Kokoua, kerana ekosistem savana dan penjajahan semula hutan pasca-glasier, telah disenaraikan sebagai Tapak Warisan Dunia semula jadi UNESCO.

4.1. Topografi

Ciri-ciri muka bumi utama Republik Congo termasuk dataran pantai yang sempit, yang secara beransur-ansur meningkat menjadi dataran tinggi pedalaman. Di barat daya, terdapat Banjaran Mayombe. Bahagian tengah negara ini terdiri daripada sebuah dataran tinggi yang terletak di antara dua lembangan sungai utama, iaitu Lembangan Sungai Kouilou-Niari di selatan dan Lembangan Congo yang luas di utara dan timur. Banjaran Chaillu juga merupakan sebahagian daripada sistem dataran tinggi ini. Penara Batéké terletak di bahagian tengah negara, membentuk sebahagian daripada legeh yang memisahkan Lembangan Congo daripada sistem sungai pantai.
Sungai Congo membentuk sebahagian besar sempadan timur negara ini dengan Republik Demokratik Congo. Sungai ini, bersama dengan anak sungainya seperti Sungai Oubangui (yang juga membentuk sebahagian sempadan utara) dan Sungai Sangha, merupakan sistem perparitan utama negara. Titik tertinggi negara ialah Gunung Nabemba dengan ketinggian 1.02 K m, terletak di Banjaran Chaillu. Sebahagian besar negara dilitupi hutan, tetapi tekanan akibat eksploitasi semakin meningkat.

4.2. Iklim

Memandangkan negara ini terletak di Khatulistiwa, iklimnya adalah konsisten sepanjang tahun. Suhu purata harian adalah lembap sekitar 24 °C, manakala suhu malam biasanya antara 16 °C dan 21 °C.
Purata hujan tahunan berjulat dari 1.10 K mm di Lembah Niari di selatan hingga lebih 2.00 K mm di bahagian tengah negara. Musim kemarau berlangsung dari Jun hingga Ogos. Di kebanyakan kawasan negara, musim hujan mempunyai dua puncak kerpasan: satu pada Mac-Mei dan satu lagi pada September-November.

4.3. Biodiversiti dan Alam Sekitar

Republik Congo terletak dalam empat ekoregion daratan utama: hutan pantai Khatulistiwa Atlantik, hutan tanah pamah Kongo Barat Laut, hutan paya Kongo Barat, dan mozek hutan-savana Kongo Barat. Negara ini mempunyai Indeks Integriti Landskap Hutan 2018 dengan skor min 8.89/10, mendudukinya di tangga ke-12 secara global daripada 172 negara, menunjukkan tahap integriti hutan yang tinggi.
Sumber hutan Congo adalah luas dan merupakan aset penting. Walau bagaimanapun, eksploitasi hutan yang tidak terkawal dan pembalakan haram menjadi ancaman. Usaha pemuliharaan sedang dijalankan, termasuk penubuhan taman-taman negara. Antara yang paling terkenal ialah Taman Negara Odzala-Kokoua, salah satu taman negara tertua di Afrika, yang terkenal dengan populasi gorila tanah pamah barat dan gajah hutan. Kawasan Perlindungan Tiga Negara Sangha, sebuah Tapak Warisan Dunia UNESCO, adalah satu lagi kawasan penting untuk biodiversiti, dikongsi bersama Cameroon dan Republik Afrika Tengah. Ia melindungi hutan hujan tropika yang luas dan pelbagai spesies hidupan liar.
Pada tahun 2006-07, penyelidik dari Persatuan Pemuliharaan Hidupan Liar mengkaji gorila di kawasan berhutan tebal yang berpusat di Daerah Ouesso di Wilayah Sangha. Mereka mencadangkan populasi sekitar 125,000 gorila tanah pamah barat yang pengasingannya daripada manusia kebanyakannya terpelihara oleh paya yang "tidak mesra".
Pembangunan, terutamanya dalam sektor petroleum dan perhutanan, telah memberi tekanan kepada alam sekitar. Isu-isu seperti penebangan hutan, kehilangan biodiversiti, dan pencemaran akibat aktiviti perindustrian merupakan cabaran yang perlu ditangani.

5.1. Bentuk Kerajaan dan Sistem Politik

Republik Congo mengamalkan sistem republik separa-presiden. Presiden ialah ketua negara dan dipilih melalui pilihan raya umum. Perdana Menteri ialah ketua kerajaan dan dilantik oleh presiden, lazimnya daripada parti majoriti di parlimen. Kuasa eksekutif dilaksanakan oleh presiden dan kerajaan.
Parlimen negara ini adalah dwidewan, terdiri daripada Dewan Negara (Senat) dan Dewan Rakyat (Perhimpunan Kebangsaan). Ahli-ahli Perhimpunan Kebangsaan dipilih melalui undi popular, manakala ahli-ahli Senat dipilih oleh majlis-majlis tempatan dan wilayah.
Parti pemerintah utama ialah Parti Buruh Congo (Parti Congolais du Travail_{Parti Congolais du Travail}^{Bahasa Perancis}, PCT), yang telah berkuasa untuk sebahagian besar sejarah pasca kemerdekaan negara ini. Walaupun sistem pelbagai parti wujud secara rasmi, parti-parti pembangkang menghadapi cabaran yang besar. Antara parti pembangkang yang lebih dikenali ialah Kesatuan Pan-Afrika untuk Demokrasi Sosial (UPADS) dan Gerakan Congo untuk Demokrasi dan Pembangunan Integral (MCDDI).
Presiden Denis Sassou Nguesso telah mendominasi politik Congo selama beberapa dekad. Beliau pertama kali berkuasa pada tahun 1979 hingga 1992, dan kembali berkuasa pada tahun 1997 selepas perang saudara. Pemerintahan jangka panjang beliau telah menimbulkan kebimbangan mengenai isu-isu berkaitan tadbir urus yang baik, rasuah, dan pembangunan demokrasi yang terhad. Pindaan perlembagaan pada tahun 2015 membenarkan beliau untuk bertanding bagi penggal tambahan, satu langkah yang dikritik oleh pembangkang dan beberapa pemerhati antarabangsa. Pilihan raya sering dipertikaikan, dan terdapat laporan mengenai sekatan terhadap kebebasan bersuara dan berhimpun. Satu siasatan Perancis menemui lebih 110 akaun bank dan berpuluh-puluh "hartanah mewah" di Perancis yang dikaitkan dengan pegawai tinggi Congo. Sassou mengecam siasatan penyelewengan sebagai "rasis" dan "kolonial". Denis Christel Sassou-Nguesso, anak lelaki Denis Sassou Nguesso, telah dinamakan berkaitan dengan Kertas Panama.

5.2. Hubungan Luar Negeri

Republik Congo mengekalkan hubungan diplomatik dengan pelbagai negara di seluruh dunia. Secara tradisinya, ia mempunyai hubungan yang rapat dengan Perancis, bekas kuasa penjajah. Perancis kekal sebagai rakan kongsi ekonomi dan politik yang penting, walaupun hubungan ini kadangkala rumit.
Dalam beberapa dekad kebelakangan ini, China telah muncul sebagai rakan kongsi ekonomi utama, terutamanya dalam pembangunan infrastruktur dan sektor sumber asli. Pelaburan dan pinjaman dari China telah memainkan peranan penting dalam ekonomi Congo.
Congo adalah ahli aktif dalam beberapa organisasi antarabangsa, termasuk Kesatuan Afrika (AU), Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu (PBB), La Francophonie, dan Komuniti Ekonomi Negara-Negara Afrika Tengah (ECCAS). Negara ini telah mengambil bahagian dalam misi pengaman serantau dan berusaha untuk memainkan peranan konstruktif dalam diplomasi Afrika.
Semasa dua dekad sebelum Persidangan Nasional Republik Congo pada tahun 1991, negara ini berada dalam kem sosialis, terutamanya bersekutu dengan Kesatuan Soviet dan negara-negara blok Timur yang lain. Hubungan pendidikan, ekonomi, dan bantuan luar negeri antara Congo dan sekutu blok Timurnya adalah luas, dengan pasukan tentera dan keselamatan Congo menerima bantuan Soviet, Jerman Timur, dan Cuba yang signifikan.
Selepas pembubaran Kesatuan Soviet dan penerimaan demokrasi pelbagai parti di Congo pada tahun 1991, hubungan dua hala Congo dengan bekas sekutu sosialisnya menjadi kurang penting.
Republik Congo juga merupakan ahli Mahkamah Jenayah Antarabangsa dengan Perjanjian Imuniti Dua Hala untuk perlindungan tentera AS.
Walau bagaimanapun, hubungan luar negeri Congo, terutamanya yang berkaitan dengan eksploitasi sumber, kadangkala dikritik kerana kurangnya ketelusan dan potensi impak negatif terhadap hak asasi manusia dan alam sekitar.

5.3. Hak Asasi Manusia

Situasi hak asasi manusia di Republik Congo menjadi kebimbangan berterusan bagi organisasi hak asasi manusia tempatan dan antarabangsa. Isu-isu utama termasuk sekatan terhadap kebebasan bersuara, akhbar, dan berhimpun, serta laporan mengenai penahanan sewenang-wenangnya, perlakuan buruk terhadap tahanan, dan rasuah dalam sistem keadilan.
Hak kumpulan minoriti, terutamanya orang Pigmi (juga dikenali sebagai orang asli), adalah satu kebimbangan khusus. Orang Pigmi sering menghadapi diskriminasi, peminggiran sosial dan ekonomi, serta kekurangan akses kepada perkhidmatan asas seperti pendidikan dan penjagaan kesihatan. Sesetengah orang Pigmi dilahirkan dalam hubungan dengan orang Bantu yang dirujuk oleh sesetengah pihak sebagai perhambaan. Balai Cerap Hak Asasi Manusia Congo mengatakan bahawa orang Pigmi dilayan seperti harta benda sama seperti haiwan peliharaan. Walaupun kerajaan telah mengambil beberapa langkah perundangan, seperti undang-undang pada tahun 2010 untuk mempromosikan dan melindungi hak orang asli (undang-undang pertama seumpamanya di Afrika), pelaksanaan dan penguatkuasaan undang-undang ini masih menjadi cabaran.
Kerajaan Congo menyatakan komitmen untuk memperbaiki hak asasi manusia, tetapi masyarakat antarabangsa sering mengkritik kekurangan kemajuan yang ketara. Pilihan raya dan tempoh ketegangan politik sering menyaksikan peningkatan dalam pencabulan hak asasi manusia. Impak dasar kerajaan terhadap hak sivil dan politik rakyat, terutamanya mereka yang menyuarakan kritikan atau pandangan yang berbeza, adalah satu bidang yang memerlukan perhatian dan pemantauan yang berterusan.

7.1. Industri Utama

Sektor ekonomi Republik Congo sangat bergantung kepada beberapa industri utama, dengan petroleum mendominasi.

7.1.1. Petroleum dan Perlombongan

Industri petroleum adalah nadi ekonomi Republik Congo. Negara ini merupakan salah satu pengeluar minyak utama di Teluk Guinea. Pengeluaran, rizab, dan eksport petroleum menyumbang sebahagian besar daripada KDNK dan hasil eksport negara. Walau bagaimanapun, pergantungan yang tinggi kepada petroleum menjadikan ekonomi terdedah kepada turun naik harga minyak global. Pertumbuhan ekonomi telah perlahan sejak kejatuhan harga minyak pasca 2015. Pada tahun 2018, Republik Congo menyertai Pertubuhan Negara-Negara Pengeksport Petroleum (OPEC).
Selain petroleum, Congo juga mempunyai potensi dalam sumber mineral lain seperti berlian, garam kalium, emas, bijih besi, dan fosfat, tetapi kebanyakannya belum diterokai atau dieksploitasi sepenuhnya. Sektor perlombongan menghadapi cabaran seperti kekurangan infrastruktur dan keperluan untuk pelaburan yang besar. Isu-isu berkaitan pengagihan hasil daripada sumber asli dan impak alam sekitar akibat aktiviti perlombongan dan petroleum adalah kebimbangan yang berterusan, menuntut tadbir urus yang lebih telus dan bertanggungjawab. Congo pernah dikecualikan daripada Proses Kimberley pada tahun 2004 di tengah-tengah dakwaan bahawa kebanyakan eksport berliannya sebenarnya diseludup dari negara jiran Republik Demokratik Congo; ia diterima masuk semula ke dalam kumpulan itu pada tahun 2007.

7.2. Pembaharuan Ekonomi dan Cabaran

Selepas kemerdekaan, Republik Congo melalui pelbagai fasa strategi pembangunan ekonomi. Era awal pasca kemerdekaan menyaksikan beberapa usaha perindustrian. Semasa era sosialis (Republik Rakyat Congo), banyak perusahaan telah dimiliki oleh negara. Sejak tahun 1990-an, dengan peralihan kepada sistem pelbagai parti dan ekonomi pasaran, usaha penswastaan telah dijalankan, terutamanya dalam sektor perbankan, telekomunikasi, dan pengangkutan, untuk membantu memperbaiki infrastruktur yang tidak boleh diharap.
Republik Congo telah bekerjasama dengan organisasi antarabangsa seperti Tabung Kewangan Antarabangsa (IMF) dan Bank Dunia untuk melaksanakan program pembaharuan ekonomi. Walau bagaimanapun, kemajuan sering terhalang oleh ketidakstabilan politik, perang saudara, dan isu tadbir urus. Beban hutang luar negara juga menjadi cabaran yang signifikan.
Kelemahan utama ekonomi Congo ialah pergantungan yang melampau kepada sektor petroleum. Ini menyebabkan ekonomi sangat terdedah kepada kejutan harga minyak global dan mengabaikan pembangunan sektor-sektor lain yang berpotensi. Usaha untuk mempelbagaikan ekonomi, seperti membangunkan pertanian, perhutanan, dan pelancongan, sedang berjalan tetapi memerlukan komitmen dan pelaburan yang lebih besar.
Pengurangan kemiskinan dan peningkatan kesaksamaan sosial kekal sebagai cabaran utama. Walaupun negara ini kaya dengan sumber, majoriti penduduk masih hidup dalam kemiskinan. Tadbir urus yang lemah, rasuah, dan pengagihan kekayaan yang tidak saksama adalah faktor penyumbang utama. Memastikan bahawa hasil daripada sumber asli memberi manfaat kepada seluruh penduduk dan menyokong pembangunan mampan adalah penting untuk masa depan ekonomi Congo. PDB Republik Congo berkembang sebanyak 6% pada tahun 2014 dan dijangka berkembang sebanyak 7.5% pada tahun 2015 sebelum kejatuhan harga minyak memberi kesan.

8.1. Kereta Api

Landasan Kereta Api Congo-Ocean (CFCO) adalah tulang belakang sistem pengangkutan darat negara. Ia dibina semasa zaman penjajahan Perancis oleh buruh paksa pada tahun 1930-an dan menghubungkan ibu negara Brazzaville dengan bandar pelabuhan utama Pointe-Noire di pantai Atlantik, merentasi jarak kira-kira 510 km. Laluan ini penting untuk pengangkutan penumpang dan kargo, terutamanya barangan import dan eksport. Terdapat juga laluan cawangan, seperti laluan COMILOG yang dahulunya digunakan untuk mengangkut mangan dari Moanda di Gabon, tetapi kini lebih banyak digunakan untuk pengangkutan kayu balak dan hasil tempatan selepas pembinaan Landasan Kereta Api Trans-Gabon. Walaupun penting, CFCO telah mengalami masalah penyelenggaraan dan memerlukan pemodenan. Sebahagian warisan seni bina kolonial dipelihara. Pemulihan karya seni bina sedang dijalankan di Brazzaville, contohnya, di Basilika Sainte-Anne du Congo, yang siap pada tahun 2011.

8.2. Jalan Raya dan Pengangkutan Air

Rangkaian jalan raya di Republik Congo masih terhad, terutamanya jalan berturap. Jalan-jalan utama menghubungkan bandar-bandar besar, tetapi banyak kawasan pedalaman sukar diakses melalui jalan raya, terutamanya semasa musim hujan. Penyelenggaraan jalan raya adalah satu cabaran yang berterusan.
Pengangkutan sungai memainkan peranan penting, terutamanya di bahagian utara negara yang dilitupi hutan tebal dan mempunyai rangkaian sungai yang luas. Sungai Congo dan anak-anak sungainya seperti Sungai Oubangui dan Sungai Sangha digunakan secara meluas untuk mengangkut penumpang dan barangan, menghubungkan komuniti-komuniti terpencil. Brazzaville, yang terletak di Sungai Congo, adalah pelabuhan sungai utama.

8.3. Penerbangan dan Pelabuhan

Republik Congo mempunyai dua lapangan terbang antarabangsa utama: Lapangan Terbang Maya-Maya (BZV) di Brazzaville dan Lapangan Terbang Antarabangsa Pointe-Noire (PNR) di Pointe-Noire. Lapangan terbang ini mengendalikan penerbangan domestik dan antarabangsa, menghubungkan Congo dengan negara-negara lain di Afrika, Eropah, dan Timur Tengah.
Pelabuhan Pointe-Noire adalah pelabuhan laut dalam utama negara dan salah satu yang tersibuk di Afrika Tengah. Ia memainkan peranan penting dalam perdagangan antarabangsa Congo, mengendalikan sebahagian besar import dan eksport negara, termasuk petroleum, kayu balak, dan produk lain. Pelabuhan ini juga berfungsi sebagai hab transit untuk beberapa negara jiran yang tidak mempunyai akses ke laut.

9.1. Penduduk

Populasi Republik Congo dianggarkan sekitar 5.2 juta orang pada tahun 2018. Kadar pertumbuhan penduduk adalah agak tinggi. Kepadatan penduduk secara keseluruhan adalah rendah, tetapi taburan penduduk tidak sekata. Kebanyakan penduduk tertumpu di bahagian barat daya negara, terutamanya di bandar-bandar seperti Brazzaville dan Pointe-Noire, serta di sepanjang laluan kereta api yang menghubungkan kedua-dua bandar ini. Kawasan hutan tropika yang luas di utara hampir tidak berpenghuni.
Kadar urbanisasi adalah tinggi, dengan kira-kira 70% daripada jumlah penduduk tinggal di kawasan bandar. Jangka hayat semasa lahir adalah sederhana, dan kadar kesuburan kekal tinggi. Menurut tinjauan 2011-12, jumlah kadar kesuburan ialah 5.1 anak bagi setiap wanita, dengan 4.5 di kawasan bandar dan 6.5 di kawasan luar bandar.

9.2. Kumpulan Etnik

Republik Congo mempunyai kepelbagaian etnik. Kumpulan etnik utama termasuk orang Kongo (sekitar 48-50% daripada populasi), orang Teke (sekitar 17%), dan orang Mbochi (sekitar 12-13%). Kumpulan orang Sangha juga merupakan sebahagian daripada populasi. Orang Kongo merupakan kumpulan etnik terbesar dan secara tradisinya mendiami bahagian selatan dan tengah negara. Subkumpulan utama Kongo ialah orang Lari, di wilayah Brazzaville dan Pool, dan orang Vili, di sekitar Pointe-Noire dan di sepanjang pantai Atlantik. Orang Teke kebanyakannya tinggal di utara Brazzaville, manakala orang Mbochi mendiami bahagian utara dan timur, serta di Brazzaville.
Kumpulan etnik minoriti termasuk orang Pigmi (kira-kira 2% daripada populasi), yang merupakan antara penduduk asal kawasan hutan. Orang Pigmi sering menghadapi diskriminasi dan peminggiran sosial serta ekonomi, dan hak-hak mereka menjadi kebimbangan utama. Hubungan antara etnik kadangkala tegang dan telah memainkan peranan dalam konflik politik negara. Usaha untuk integrasi sosial dan penghormatan terhadap hak semua kumpulan etnik adalah penting.

9.3. Bahasa

Bahasa rasmi Republik Congo ialah bahasa Perancis, yang digunakan dalam pentadbiran, pendidikan, dan media rasmi. Dianggarkan sekitar 56% penduduk Congo (78% penduduk berusia lebih 10 tahun) bertutur dalam bahasa Perancis pada tahun 2010, peratusan kedua tertinggi di Afrika selepas Gabon. Sekitar 88% penduduk Brazzaville yang berusia lebih 15 tahun mengatakan mereka mempunyai kemahiran bertutur yang baik dalam bahasa Perancis.
Walau bagaimanapun, terdapat juga dua bahasa kebangsaan utama yang berfungsi sebagai lingua franca: bahasa Lingala dan bahasa Kituba (juga dikenali sebagai Monokutuba atau Kikongo ya Leta, dialek Kongo). Lingala lebih banyak digunakan di utara dan di Brazzaville, manakala Kituba lebih dominan di selatan, antara Brazzaville dan Pointe-Noire. Selain itu, terdapat banyak bahasa tempatan lain yang dituturkan oleh pelbagai kumpulan etnik di seluruh negara. Ethnologue mengiktiraf 62 bahasa yang dituturkan di negara ini.

9.4. Agama

Majoriti penduduk Republik Congo menganut agama Kristian. Menurut Association of Religion Data Archives pada tahun 2015, taburan agama utama adalah: Katolik Rom (52.9% daripada populasi), diikuti oleh Protestan dan penganut Kristian lain (35.6%), agama tradisional Afrika (4.7%), dan agama-agama lain (2.3%). Kira-kira 3.0% penduduk dilaporkan tidak beragama, manakala status agama 1.4% tidak diketahui.
Data yang lebih awal daripada CIA World Factbook (2007) menunjukkan bahawa penganut Katolik Rom membentuk kira-kira 33.1% daripada populasi, Lutheran Kebangkitan (22.3%), dan Protestan lain (19.9%), dengan kira-kira 88.5% daripada jumlah populasi adalah Kristian pada ketika itu.
Islam dianuti oleh minoriti kecil, dianggarkan sekitar 1.6% daripada populasi (berdasarkan data CIA 2007), kebanyakannya disebabkan oleh kemasukan pekerja asing ke pusat-pusat bandar. Kepercayaan tradisional Afrika juga masih diamalkan oleh sebahagian penduduk, kadangkala digabungkan dengan amalan Kristian. Kebebasan beragama secara amnya dihormati.

9.5. Pendidikan

Perbelanjaan awam untuk KDNK adalah kurang pada 2002-05 berbanding 1991. Pendidikan awam secara teorinya adalah percuma dan wajib untuk kanak-kanak di bawah umur 16 tahun, tetapi dalam praktiknya, terdapat perbelanjaan yang perlu ditanggung. Pada tahun 2005, kadar kemasukan bersih sekolah rendah ialah 44%, penurunan daripada 79% pada tahun 1991. Sistem pendidikan terdiri daripada pendidikan rendah, menengah, dan tinggi. Kadar celik huruf di kalangan orang dewasa telah meningkat tetapi masih terdapat cabaran, terutamanya di kawasan luar bandar dan di kalangan wanita.
Institusi pengajian tinggi utama di negara ini ialah Universiti Marien Ngouabi di Brazzaville, yang ditubuhkan pada tahun 1971. Cabaran dalam sektor pendidikan termasuk kekurangan infrastruktur, kekurangan guru terlatih, dan sumber yang terhad. Usaha sedang dijalankan untuk meningkatkan kualiti dan akses kepada pendidikan di semua peringkat.

9.6. Kesihatan

Perbelanjaan awam untuk kesihatan adalah pada 8.9% daripada KDNK pada tahun 2004 manakala perbelanjaan swasta adalah pada 1.3%. Sehingga tahun 2012, prevalens HIV/AIDS adalah pada 2.8% di kalangan mereka yang berumur 15 hingga 49 tahun. Perbelanjaan kesihatan adalah pada 30 USD per kapita pada tahun 2004. Sebahagian daripada populasi mengalami kekurangan zat makanan, dan malnutrisi adalah masalah di Congo. Terdapat 20 pakar perubatan bagi setiap 100,000 orang pada dekad 2000-an.
Sehingga tahun 2010, kadar kematian ibu adalah 560 kematian/100,000 kelahiran hidup, dan kadar kematian bayi adalah 59.34 kematian/1,000 kelahiran hidup. Pencacatan genital wanita (FGM) terhad kepada kawasan geografi yang terhad.
Akses kepada perkhidmatan perubatan, terutamanya di kawasan luar bandar, masih terhad. Penyakit berjangkit seperti malaria, tuberkulosis, dan penyakit berkaitan air terus menjadi masalah kesihatan awam utama.

9.7. Bandar Utama

Dua bandar utama di Republik Congo ialah ibu negara, Brazzaville, dan pusat ekonomi serta pelabuhan utama, Pointe-Noire.

• Brazzaville: Terletak di tebing Sungai Congo, bertentangan dengan Kinshasa (ibu negara Republik Demokratik Congo). Ia adalah bandar terbesar, pusat politik, pentadbiran, dan budaya negara. Brazzaville juga merupakan hab pengangkutan penting dengan pelabuhan sungai dan Lapangan Terbang Maya-Maya. Populasinya melebihi 2 juta orang.
• Pointe-Noire: Terletak di pantai Atlantik, ia adalah pusat ekonomi utama negara, terutamanya disebabkan oleh industri petroleum luar pesisir dan pelabuhan laut dalamnya yang moden. Pointe-Noire juga merupakan hab perindustrian dan komersial yang penting dengan populasi melebihi 1.3 juta orang.

Bandar-bandar lain yang lebih kecil termasuk Dolisie (sebelum ini Loubomo), Nkayi, dan Ouésso. Pembangunan bandar dan penyediaan perkhidmatan asas di kawasan bandar yang berkembang pesat merupakan cabaran bagi kerajaan.

10.1. Sastera dan Kesenian

Republik Congo telah melahirkan beberapa penulis terkenal dalam dunia sastera berbahasa Perancis. Antara yang paling terkemuka ialah Sony Lab'ou Tansi, yang karya-karyanya sering mengkritik isu-isu politik dan sosial. Penulis penting lain termasuk Alain Mabanckou, Jean-Baptiste Tati Loutard, Jeannette Balou Tchichelle, Henri Lopes, Lassy Mbouity, dan Tchicaya U Tam'si. Sastera lisan, seperti cerita rakyat dan peribahasa, juga memainkan peranan penting dalam budaya tradisional.
Kesenian tradisional Congo merangkumi ukiran kayu, topeng, tekstil, dan tembikar, yang sering mempunyai makna ritual atau sosial. Kesenian moden juga berkembang, dengan artis-artis Congo meneroka pelbagai medium dan gaya.

10.2. Muzik

Muzik adalah bahagian penting dalam kehidupan di Congo. Negara ini, bersama dengan jirannya Republik Demokratik Congo, terkenal sebagai tempat kelahiran genre muzik popular seperti rumba Congo dan Soukous. Muzik ini, dengan irama gitar yang rancak dan melodi yang menarik, telah mendapat populariti di seluruh Afrika dan antarabangsa. Pemuzik-pemuzik seperti Franco Luambo Makiadi (walaupun lebih dikaitkan dengan DRC, pengaruhnya meluas ke Brazzaville) dan ramai lagi telah memberi sumbangan besar kepada warisan muzik ini. Brazzaville mempunyai persada muzik yang meriah dengan banyak bar dan kelab yang memainkan muzik tempatan dan antarabangsa.

10.3. Sukan

Sukan paling popular di Republik Congo ialah bola sepak. Pasukan kebangsaan, yang dikenali sebagai "Diables Rouges" (Syaitan Merah), telah mencapai beberapa kejayaan di peringkat Afrika, termasuk memenangi Piala Negara-Negara Afrika 1972. Liga bola sepak domestik juga wujud. Sukan lain seperti bola keranjang dan olahraga juga diminati.

10.4. Masakan

Masakan Congo banyak menggunakan bahan-bahan tempatan seperti ubi kayu (dalam bentuk fufu atau chikwangue), pisang tanduk, keledek, kacang tanah, dan pelbagai jenis sayur-sayuran hijau. Ikan (segar dan salai) dan daging (ayam, kambing, dan kadangkala daging buruan) adalah sumber protein utama. Hidangan sering dimasak dengan minyak kelapa sawit dan dibumbui dengan rempah ratus tempatan. Hidangan popular termasuk saka-saka (daun ubi kayu yang ditumbuk dan dimasak dengan minyak kelapa sawit dan ikan atau daging), maboké (ikan atau ayam yang dimasak dalam daun pisang), dan pelbagai jenis rebusan.

10.5. Media Massa

Media massa di Republik Congo terdiri daripada stesen televisyen dan radio milik kerajaan serta beberapa stesen swasta. Akhbar dan penerbitan berkala juga wujud, tetapi edarannya mungkin terhad. Akses internet dan media sosial semakin meningkat, terutamanya di kawasan bandar.
Walau bagaimanapun, kebebasan media sering menjadi kebimbangan. Laporan daripada organisasi pemantau media antarabangsa kadangkala menunjukkan adanya sekatan terhadap wartawan dan tekanan politik terhadap media. Media yang dikendalikan oleh kerajaan cenderung menyokong dasar kerajaan, manakala media swasta mungkin menghadapi cabaran dalam beroperasi secara bebas. Buta huruf yang meluas dan keterbelakangan ekonomi, antara faktor lain, telah mengehadkan media secara ketara. Rakyat sangat bergantung pada radio untuk maklumat.

10.6. Tapak Warisan Dunia

Republik Congo mempunyai dua tapak yang diiktiraf sebagai Tapak Warisan Dunia UNESCO:

• Kawasan Perlindungan Tiga Negara Sangha: Tapak rentas sempadan ini dikongsi bersama Cameroon dan Republik Afrika Tengah. Ia melindungi kawasan hutan hujan tropika yang luas dan penting untuk pemuliharaan biodiversiti, termasuk gorila tanah pamah barat dan gajah hutan.
• Massif Hutan Odzala-Kokoua: Diiktiraf pada tahun 2023, tapak ini penting kerana ekosistem savana dan hutan yang unik, serta peranannya sebagai koridor untuk hidupan liar dan proses ekologi.

10.7. Cuti Umum

Beberapa cuti umum utama di Republik Congo termasuk:

• 1 Januari: Hari Tahun Baru
• Isnin Paskah
• 1 Mei: Hari Pekerja
• Kenaikan Isa Almasih (Ascension Day)
• Pentakosta (dan Isnin Pentakosta)
• 10 Jun: Hari Peringatan Persidangan Kebangsaan Berdaulat
• 15 Ogos: Hari Kebangsaan dan Kenaikan Maria (Assumption Day)
• 1 November: Hari Para Kudus (All Saints' Day)
• 25 Disember: Hari Krismas