Abu Nawas

1.1. Kelahiran dan Keluarga

Abu Nuwas dilahirkan di wilayah Ahvaz (kini Wilayah Khuzestan di Iran) dalam Kekhalifahan Abbasiyah, sama ada di bandar Ahvaz atau salah satu daerah bersebelahan. Tarikh lahir beliau tidak dapat dipastikan, dengan anggaran antara tahun 747 hingga 762 Masihi. Bapa beliau ialah Hani, seorang Arab yang dipercayai berasal dari Damsyik dan berkhidmat dalam tentera Khalifah Umayyah terakhir, Marwan II (memerintah 744-750 M). Ibu beliau ialah seorang Parsi bernama Gulban atau Gulnaz, seorang tukang jahit atau penenun dari Ahvaz, yang ditemui oleh Hani semasa beliau berkhidmat dalam pasukan polis di Ahvaz. Abu Nuwas merupakan salah seorang daripada ramai anak yang dilahirkan kepada Hani dan Gulban. Bapa beliau meninggal dunia ketika Abu Nuwas berusia 10 tahun.

Selepas kematian bapanya, Abu Nuwas mengikut ibunya ke Basra di Iraq selatan. Nisbah beliau, "Hakami", dikatakan berasal daripada datuk atau moyang sebelah bapanya yang merupakan seorang mawla (hamba yang dibebaskan atau pelanggan yang dilindungi) kepada Al-Jarrah ibn Abdallah al-Hakami, seorang gabenor Umayyah di Khorasan. Bani Hakam ialah sebuah suku Arab selatan yang berasal dari Yaman.

1.2. Pendidikan dan Pengaruh Awal

Di Basra, Abu Nuwas menghadiri sekolah Al-Quran dan menjadi seorang Hafiz pada usia muda. Penampilan muda dan karisma semula jadi beliau menarik perhatian penyair Kufah, Abu Usama Waliba ibn al-Hubab al-Asadi, yang membawa Abu Nuwas ke Kufah sebagai perantis muda. Waliba mengiktiraf bakat Abu Nuwas sebagai seorang penyair dan menggalakkannya ke arah kerjaya ini. Hubungan Abu Nuwas dengan Waliba juga dipercayai mempunyai aspek pederasti, yang kemudiannya dicerminkan dalam puisi-puisi homoseksual beliau.

Selepas kematian Waliba, Abu Nuwas menjadi murid kepada Khalaf al-Ahmar, seorang penyair dan penterjemah. Beliau mempelajari Al-Quran, Hadis, dan tatabahasa Arab di bawah bimbingan Khalaf al-Ahmar serta ahli tatabahasa terkenal seperti Abu Ubaidah (Muammar ibn Muthanna) dan Abu Zayd (Sa'id ibn Aws al-Ansari). Beliau juga dikatakan telah mengembara ke padang pasir untuk bertemu dengan Badwi bagi memperdalam pengetahuan beliau tentang perbendaharaan kata dan sastera Arab.

Satu anekdot terkenal menceritakan bahawa Khalaf al-Ahmar mengarahkan Abu Nuwas untuk menghafal ribuan baris puisi klasik, dan kemudian mengarahkannya untuk melupakan semua yang telah dihafal sebelum beliau dibenarkan mencipta puisinya sendiri. Kisah ini melambangkan proses pembentukan beliau sebagai seorang penyair yang inovatif, yang mampu membebaskan diri daripada kekangan tradisi untuk mencipta gaya yang baharu. Ismail bin Nubakht, seorang sezaman dengan Abu Nuwas, menyatakan bahawa beliau tidak pernah melihat seorang yang mempunyai ilmu pengetahuan yang begitu luas seperti Abu Nuwas, namun memiliki begitu sedikit buku, selain daripada catatan peribadi mengenai ungkapan-ungkapan jarang dan pemerhatian tatabahasa.

2.1. Perpindahan ke Baghdad dan Kehidupan Istana

Setelah menjadi penyair, Abu Nuwas segera berpindah ke Baghdad, ibu kota Kekhalifahan Abbasiyah yang baru dibina, dengan tujuan untuk mendapatkan sokongan daripada khalifah. Beliau berjaya memenangi hati Khalifah Harun al-Rashid dengan panegirik (puisi pujian) yang dipersembahkannya. Di istana, beliau menjalin persahabatan dengan Aban ibn Abd al-Hamid al-Lahiqi, seorang penyair istana dari keluarga Barmak, yang pada masa itu berada di puncak kekuasaan mereka. Walau bagaimanapun, hubungan beliau dengan keluarga Barmak ini dikatakan sebagai sebahagian daripada strategi Aban untuk menjauhkan Abu Nuwas, seorang pesaing yang berpotensi, daripada Harun al-Rashid.

Semasa pembersihan keluarga Barmak oleh Harun al-Rashid, Abu Nuwas terpaksa melarikan diri dan menyembunyikan diri di Mesir. Di sana, beliau dilindungi oleh Khatib ibn Abd al-Hamid, ketua pejabat hasil Mesir, dan sebagai balasan, beliau mengarang madah untuk Khatib. Setelah tempoh buangan yang tidak terlalu lama, beliau kembali ke Baghdad dan menjadi nadim (teman minum atau penghibur istana) kepada Khalifah Al-Amin yang masih muda, putera Harun al-Rashid. Kebanyakan puisi beliau dipercayai dicipta semasa pemerintahan Al-Amin (809-813 M). Walaupun mempunyai hubungan rapat, Al-Amin pernah memenjarakan Abu Nuwas atas sebab minum arak.

2.2. Gaya Sastera dan Tema

Abu Nuwas merupakan wakil terkemuka bagi puisi muhdath (moden), yang memperkenalkan gaya sastera baharu yang menyimpang daripada tema-tema tradisional puisi Badwi Arab. Beliau tidak lagi menumpukan kepada nostalgia padang pasir atau gambaran kehidupan Badwi, sebaliknya memfokuskan kepada kehidupan bandar, keseronokan, wain, dan cinta homoseksual. Puisinya dicirikan oleh kecerdasan dan humor yang nakal, menggunakan perbendaharaan kata yang lebih ringkas dan bentuk yang lebih bebas berbanding Qasidah klasik.

Beliau sering dibandingkan dengan Abu al-Atahiyah, seorang penyair yang terkenal dengan puisi-puisi zuhud (asketisme), yang menunjukkan perbezaan ketara dalam gaya dan tema. Abu Nuwas menggunakan puisinya untuk mengkritik norma-norma agama dan budaya pada zamannya, terutamanya melalui tema wain dan seksualitas. Beliau secara terang-terangan menulis tentang perkara-perkara yang dilarang oleh Islam, menggunakan wain sebagai alasan dan pembebas untuk meluahkan kritikan satira terhadap agama. Karya-karya beliau adalah sebahagian daripada gerakan pembaharuan dalam puisi Arab yang bermula pada era Bani Umayyah dan mencapai kematangannya di bawah Kekhalifahan Abbasiyah. Beliau merupakan seorang pemikir kritis, terutamanya terhadap institusi keagamaan.

3.1. Puisi Wain (Khamriyyat)

Abu Nuwas merupakan pengaruh utama dalam pembangunan puisi wain, atau khamriyyat, yang mencerminkan semangat zaman baharu selepas perubahan dinasti kepada Abbasiyah. Puisi-puisi ini kemungkinan besar ditulis untuk menghiburkan golongan elit Baghdad. Beliau menggambarkan wain dengan begitu jelas, memperincikan rasa, rupa, aroma, serta kesan fizikal dan mentalnya.

Dalam khamriyyat beliau, Abu Nuwas sering menggunakan idea-idea falsafah dan imej yang memuji Parsi dan mengolok-olok Arab klasik. Beliau menggunakan puisi wain sebagai medium untuk menyuarakan tema-tema yang relevan dengan Kekhalifahan Abbasiyah dalam dunia Islam. Sebagai contoh, dalam salah satu khamriyyat beliau, beliau menulis:
"Wain diedarkan di kalangan kami dalam jag perak, dihiasi oleh tukang Parsi dengan pelbagai reka bentuk, Chosroes di dasarnya, dan di sekelilingnya oryx yang diburu penunggang kuda dengan busur. Tempat wain adalah di mana tunik dikancing; tempat air adalah di mana topi Parsi (qalansuwah) dipakai."
Petikan ini menunjukkan penggunaan imej Parsi yang meluas, sejajar dengan penggunaan Bahasa Parsi pada zaman itu. Abu Nuwas dikenali mempunyai nada puitis dan politik dalam puisinya. Bersama-sama dengan penyair Abbasiyah yang lain, Abu Nuwas mengakui keterbukaannya terhadap minum wain dan mengabaikan agama. Beliau menulis serangan satira terhadap Islam, menggunakan wain sebagai alasan dan pembebas. Satu baris puisi tertentu dalam khamriyyat beliau menggambarkan hubungannya yang sinis dengan agama, membandingkan larangan agama terhadap wain dengan keampunan Tuhan. Abu Nuwas menulis sasteranya seolah-olah dosa-dosanya dibenarkan dalam kerangka agama.

Puisi Abu Nuwas juga mencerminkan cintanya terhadap wain dan seksualiti. Puisi-puisi ini ditulis untuk meraikan pengalaman fizikal dan metafizikal minum wain yang tidak mematuhi norma-norma puisi dalam dunia Islam. Tema yang berterusan dalam puisi wain Abbasiyah ialah kaitannya dengan pederasti, kerana kedai wain biasanya menggaji budak lelaki sebagai pelayan. Puisi-puisi ini seringkali bersifat lucah dan memberontak. Dalam bahagian erotik Diwan beliau, puisi-puisi beliau menggambarkan gadis-gadis pelayan muda yang berpakaian seperti budak lelaki sedang minum wain. Abu Nuwas meneroka prasangka menarik: bahawa homoseksualiti diimport ke Iraq Abbasiyah dari wilayah di mana revolusi bermula. Beliau menyatakan dalam tulisannya bahawa semasa kekhalifahan Umayyah, penyair hanya memanjakan diri dengan kekasih wanita. Puisi-puisi Abu Nuwas yang menggoda menggunakan wain sebagai tema utama untuk menyalahkan dan dijadikan kambing hitam. Ini ditunjukkan melalui petikan dari al-Muharramah beliau:
"Membanggakan pelbagai warna apabila ia tersebar di dalam gelas, mendiamkan semua lidah,
Memamerkan tubuhnya, keemasan, seperti loceng pada benang tukang jahit, di tangan seorang pemuda yang langsing yang berbicara dengan indah sebagai tindak balas kepada permintaan kekasih,
Dengan ikal di setiap pelipis dan pandangan di matanya yang mengeja malapetaka.
Dia seorang Kristian, dia memakai pakaian dari Khurasan dan tuniknya menampakkan dada dan leher atasnya.
Jika kamu berbicara dengan keindahan yang elegan ini, kamu akan membuang Islam dari puncak gunung yang tinggi.
Jika aku tidak takut akan kemusnahan Dia yang memimpin semua pendosa ke dalam pelanggaran,
Aku akan memeluk agamanya, memasukinya dengan penuh cinta,
Kerana aku tahu bahawa Tuhan tidak akan membezakan pemuda ini begitu melainkan agamanya adalah agama yang benar."
Puisi ini menjelaskan pelbagai dosa Abu Nuwas: dilayan oleh seorang Kristian, memuji kecantikan seorang budak lelaki, dan mencari kesaksian dalam Agama Kristian. Penulisan Abu Nuwas mengejek kesopanan heteroseksual, pengutukan homoseksualiti, larangan alkohol, dan Islam itu sendiri. Beliau menggunakan sasteranya untuk memberi kesaksian menentang norma-norma agama dan budaya semasa kekhalifahan Abbasiyah. Walaupun banyak puisinya menggambarkan kasih sayangnya terhadap budak lelaki, mengaitkan rasa dan keseronokan wain dengan wanita adalah teknik khas Abu Nuwas. Keutamaan Abu Nuwas tidak jarang berlaku di kalangan lelaki pada zamannya kerana lirik dan puisi homoerotik popular di kalangan mistik Muslim.

3.2. Puisi Cinta

Puisi-puisi Abu Nuwas secara meluas meneroka tema cinta, terutamanya cinta homoseksual, yang dihuraikan dalam lebih 500 puisi dan fragmen. Hubungan beliau dengan Waliba ibn al-Hubab pada usia muda dipercayai mencerminkan pengalaman peribadinya dengan pederasti, yang kemudiannya diungkapkan dalam karya-karya beliau. Kasih sayang beliau terhadap budak lelaki dipamerkan secara terbuka melalui puisinya dan kehidupan sosialnya. Minat terhadap lirik dan puisi homoerotik tidaklah asing pada zaman itu, malah popular di kalangan mistik Muslim.

Puisi-puisi cinta beliau sering mengandungi unsur seksualiti, erotisme, kekuasaan, dan kawalan diri. Pembaca puisinya sering mendapat gambaran seolah-olah menghadiri pesta seks di sebuah bar di padang pasir, lengkap dengan minuman madu, makanan lazat, dan gelas-gelas wain. Beliau menggambarkan bayangan hamba yang lemah dan kekasih yang patuh, dikelilingi oleh pengunjung lain yang bersikap sembrono.

3.3. Puisi Satira dan Genre Lain

Selain puisi wain dan cinta, Abu Nuwas juga aktif dalam tradisi puisi satira Arab. Beliau terlibat dalam pertarungan puisi yang melibatkan pertukaran sindiran dan penghinaan puitis yang tajam. Beliau menyedari bakatnya dalam satira (hija) dan menggunakannya untuk mengkritik masyarakat atau tokoh-tokoh tertentu.

Beliau juga dikenali sebagai penyempurna genre puisi memburu (tardiyya), mengangkatnya ke tahap genre tersendiri. Walaupun tema perburuan telah wujud dalam puisi pra-Islam, seperti dalam Mu'allaqa oleh Imru'l Qays, Abu Nuwas memberikan sentuhan unik yang menjadikannya genre yang berasingan. Beliau juga dikatakan sebagai pencipta bentuk sastera mu'ammā (teka-teki puitis), yang diselesaikan dengan menggabungkan huruf-huruf penyusun perkataan atau nama yang dicari.

3.4. Inovasi Sastera

Abu Nuwas merupakan seorang inovator penting dalam sastera Arab. Keunggulan beliau terletak pada penciptaan bentuk-bentuk puisi yang baharu dan penyempurnaan genre sedia ada. Beliau secara sedar menyimpang daripada norma-norma klasik, walaupun beliau banyak mengambil inspirasi daripada puisi lama. Ini dapat dilihat dalam anekdot terkenal di mana gurunya, Khalaf al-Ahmar, memaksanya untuk melupakan semua puisi klasik yang telah dihafal sebelum beliau dibenarkan mencipta puisinya sendiri.

Beliau juga mengubah cara Qasidah tradisional dimulakan. Jika penyair klasik akan memulakan dengan ratapan di tapak perkhemahan yang ditinggalkan, Abu Nuwas pula menulis: "Pencerita Qasidah bermula dengan meratapi tapak perkhemahan yang ditinggalkan, tetapi saya akan bermula dengan bertanya di mana kedai arak terdekat dengan tapak perkhemahan itu." Ini menunjukkan keberaniannya untuk menggunakan humor dan mengubah konvensyen sastera.

Karya-karya Abu Nuwas mencerminkan dua nilai penting pada zamannya: kepatuhan kepada norma-norma puisi klasik yang ditetapkan oleh ahli tatabahasa, dan pada masa yang sama, penggunaan puisi untuk meningkatkan status sosialnya melalui panegirik kepada penaung. Ini membolehkan beliau mengekalkan kedudukannya sambil terus berinovasi dalam bentuk dan tema.

4.1. Tema Puisi dan Falsafah

Tema-tema utama dalam puisi Abu Nuwas meliputi hedonisme, cinta, dan kritikan terhadap agama. Beliau secara terbuka meraikan keseronokan duniawi seperti minum wain dan cinta, termasuk cinta homoseksual. Puisinya seringkali mengandungi unsur-unsur falsafah dan kerohanian yang kompleks, walaupun beliau dikenali dengan gaya hidup yang bebas. Sebagai contoh, beliau sering menulis tentang pengampunan Tuhan, seolah-olah dosa-dosanya dibenarkan dalam kerangka agama.

Selepas pengalaman dipenjara, puisi-puisi Abu Nuwas menunjukkan perubahan ketara ke arah tema-tema keagamaan, terutamanya tentang taubat dan penantian hari tua. Puisi-puisi ini mencerminkan rasa keagamaannya yang tinggi, menunjukkan bahawa walaupun beliau seorang yang suka berpesta, beliau juga memiliki sisi kerohanian yang mendalam. Salah satu puisi taubatnya yang terkenal berbunyi:
"Tuhan...
Jika dosaku
Semakin membesar
Sungguh aku tahu
Ampunan-Mu
Jauh lebih besar.
Jika hanya
orang-orang baik
yang berseru kepada-Mu
lantas kepada siapa
seorang pendosa harus mengadu?"
Puisi ini menunjukkan kerendahan hati dan kebergantungan beliau kepada rahmat Ilahi, walaupun beliau mengakui dosa-dosanya.

4.2. Komentar Budaya

Karya-karya Abu Nuwas memberikan gambaran yang jelas tentang masyarakat Abbasiyah pada zamannya. Beliau memuji pengaruh Parsi dalam puisinya, terutamanya melalui penggunaan imej dan konsep Parsi, yang mencerminkan peningkatan pengaruh Parsi dalam kekhalifahan tersebut. Pada masa yang sama, beliau secara terang-terangan mengkritik pendirian dan norma-norma Arab klasik, terutamanya yang berkaitan dengan moraliti dan agama.

Beliau menggunakan wain sebagai medium untuk meluahkan kritikan satira terhadap Islam, membandingkan larangan agama terhadap wain dengan keampunan Tuhan. Puisinya seringkali mengejek kesopanan heteroseksual, mengutuk homoseksualiti, larangan alkohol, dan Islam itu sendiri. Melalui sasteranya, beliau menjadi saksi menentang norma-norma agama dan budaya yang dominan pada zaman Kekhalifahan Abbasiyah.

5.1. Pengalaman Dipenjara

Abu Nuwas dipenjarakan semasa pemerintahan Al-Amin, tidak lama sebelum kematiannya. Punca utama penahanannya adalah kerana beliau sering terlibat dalam kegiatan mabuk-mabuk dan kehidupan yang bebas. Selain itu, beliau juga dikatakan telah membuat khalifah murka dengan sebuah puisi berjudul "Kafilah Bani Mudhar" yang dianggap sangat menyinggung perasaan. Pengalaman dipenjara ini membawa perubahan ketara dalam tema puisi beliau, daripada yang bersifat hedonistik kepada yang lebih religius dan mencerminkan taubat.

5.2. Kematian dan Pengkebumian

Tarikh kematian Abu Nuwas tidak dapat dipastikan, dengan anggaran yang berbeza-beza antara tahun 810 hingga 816 Masihi. Beliau meninggal dunia semasa Perang Saudara Abbasiyah Besar sebelum Al-Ma'mun mara dari Khorasan.

Terdapat empat teori utama mengenai punca kematian beliau:

• Beliau diracun oleh keluarga Nawbakht, setelah difitnah dengan puisi yang menyatira mereka.
• Beliau meninggal dunia di sebuah kedai arak, minum sehingga saat-saat terakhir hidupnya.
• Beliau dipukul oleh keluarga Nawbakht kerana satira yang salah dikaitkan dengannya, di mana arak dikatakan memainkan peranan dalam emosi yang bergelora pada saat-saat terakhirnya. Teori ini kelihatan seperti gabungan dua teori pertama.
• Beliau meninggal dunia di penjara, namun versi ini bercanggah dengan banyak anekdot yang menyatakan bahawa beliau menderita sakit dan dikunjungi oleh rakan-rakan sebelum kematiannya (bukan di penjara).

Kemungkinan besar, beliau meninggal dunia akibat masalah kesihatan, dan mungkin di rumah keluarga Nawbakht, yang kemudiannya menimbulkan mitos bahawa beliau diracun. Abu Nuwas dikebumikan di tanah perkuburan Shunizi di Baghdad. Beberapa sumber juga menyatakan beliau dikebumikan di sebuah bukit yang dahulunya merupakan tanah perkuburan Yahudi kuno.

6.1. Pengaruh Sastera

Abu Nuwas dianggap sebagai salah seorang sasterawan terbesar dalam Sastera Arab klasik. Beliau telah mempengaruhi banyak penyair generasi kemudian, termasuk penyair Parsi seperti Omar Khayyam dan Hafiz. Beliau menyumbang kepada perkembangan genre puisi tertentu, terutamanya melalui penyempurnaan khamriyyat (puisi wain) dan tardiyya (puisi memburu), serta penciptaan mu'ammā (teka-teki puitis).

Karya-karya beliau dicirikan oleh kesempurnaan tatabahasa dan berakar umbi dalam tradisi Arab, namun pada masa yang sama, beliau berani menyimpang daripada konvensyen klasik. Ibn Quzman, seorang penyair yang menulis di Al-Andalus pada abad ke-12, sangat mengagumi beliau dan sering dibandingkan dengan Abu Nuwas. Inovasi beliau dalam bentuk dan tema puisi telah membuka jalan bagi perkembangan sastera Arab moden.

6.2. Kehadiran Budaya

Abu Nuwas telah memasuki tradisi cerita rakyat dan budaya popular, muncul beberapa kali dalam kisah Hikayat Seribu Satu Malam (Arabian Nights), di mana beliau digambarkan sebagai teman yang bijak dan lucu kepada Khalifah Harun al-Rashid. Dalam cerita-cerita ini, beliau seringkali memainkan peranan sebagai watak trickster atau penghibur istana.

Di Afrika Timur, terutamanya dalam budaya Swahili, beliau dikenali sebagai Abunuwasi atau Kibunuwasi. Beliau muncul dalam banyak cerita rakyat sebagai watak trickster, kadang-kadang digambarkan sebagai arnab yang dipersonifikasikan. Godfrey Mwampembwa (Gado), seorang seniman Tanzania, telah mencipta buku komik Swahili berjudul Abunuwasi pada tahun 1996, yang menampilkan beliau sebagai protagonis dalam tiga cerita yang diinspirasikan daripada cerita rakyat Afrika Timur dan kisah Abu Nuwas dalam Hikayat Seribu Satu Malam. Di Zanzibar, kisah-kisah beliau adalah antara beberapa subjek bukan Barat yang diterbitkan di bawah pemerintahan kolonial. Di rantau Tanduk Afrika, terutamanya di Eritrea, beliau dikenali sebagai Abunawas dalam cerita rakyat yang dikumpulkan pada tahun 1940-an, digambarkan sebagai seorang yang "sangat pintar" yang berjaya mengakali raja dan pedagang. Di Komoro, "cerita Abunuwa" adalah antara tradisi lisan yang paling kerap diceritakan.

Di Indonesia, Abu Nuwas dikenali sebagai Abunawas dan merupakan watak dalam pelbagai cerita rakyat, serupa dengan Nasreddin Hoja. Walau bagaimanapun, perlu dijelaskan bahawa Abu Nuwas dan Nasreddin Hoja adalah dua tokoh yang berbeza dari zaman yang berlainan (Abu Nuwas dari Baghdad abad ke-8, manakala Nasreddin dari Turki abad ke-13). Kedua-duanya terkenal dengan humor dan kebijaksanaan mereka serta hubungan rapat dengan pemerintah pada zaman masing-masing.

Abu Nuwas juga telah difiksikan dalam novel-novel moden. Beliau adalah protagonis dalam novel The Father of Locks (2009) dan The Khalifah's Mirror (2012) oleh Andrew Killeen, di mana beliau digambarkan sebagai seorang mata-mata yang bekerja untuk Ja'far al-Barmaki. Puisi cinta beliau juga dipetik secara meluas dalam novel Sudan Season of Migration to the North (1966) oleh Tayeb Salih, digunakan sebagai cara untuk menggoda seorang wanita muda Inggeris di London. Filem Arabian Nights (1974) arahan Pier Paolo Pasolini turut menampilkan kisah Sium yang berdasarkan puisi erotik Abu Nuwas.

6.3. Peringatan dan Penilaian

Sebagai penghormatan kepada Abu Nuwas, beberapa tempat di kota Baghdad telah dinamakan sempena nama beliau. Jalan Abu Nuwas terbentang di sepanjang tebing timur Sungai Tigris, di sebuah kawasan yang dahulunya merupakan mercu tanda kota. Taman Abu Nuwas pula terletak di sepanjang bentangan 2.5 km antara Jambatan Jumhouriya dan sebuah taman berhampiran Jambatan 14 Julai di Karada.

Pada tahun 1976, sebuah kawah di planet Utarid dinamakan sempena nama Abu Nuwas. Persatuan Abu Nawas, yang diasaskan pada tahun 2007 di Algeria, dinamakan sempena penyair ini dengan tujuan utama untuk menyahjenayahkan homoseksualiti di Algeria, iaitu memansuhkan artikel 333 dan 338 Kanun Jenayah Algeria yang masih menganggap homoseksualiti sebagai jenayah yang boleh dihukum penjara dan denda.

Walaupun karya-karya beliau diedarkan secara bebas sehingga awal abad ke-20, edisi moden pertama yang ditapis diterbitkan di Kaherah pada tahun 1932. Pada Januari 2001, Kementerian Kebudayaan Mesir mengarahkan pembakaran kira-kira 6,000 naskhah buku puisi homoerotik Abu Nuwas. Dalam entri Global Arabic Encyclopedia Saudi mengenai Abu Nuwas, semua sebutan mengenai pederasti telah diabaikan. Ini menunjukkan penilaian semula dan kontroversi yang berterusan terhadap karya-karya beliau dalam masyarakat moden.