Betty Grable

2.1.1. Hollywood Debut and Chorus Roles

Pada tahun 1929, Betty Grable dan ibunya berpindah ke Hollywood sejurus selepas kemelesetan pasaran saham. Pada tahun yang sama, beliau membuat penampilan filem pertamanya tanpa kredit sebagai gadis koir dalam revue bintang Fox Studios, Happy Days (1929). Kejayaan ini membawa kepada peranan gadis koir dalam Let's Go Places (1930) dan New Movietone Follies of 1930 (1930).

2.1.2. Goldwyn Girls and Early Studio Contracts

Pada tahun 1930, pada usia 13 tahun, Grable (menggunakan nama samaran Frances Dean) menandatangani kontrak dengan penerbit Samuel Goldwyn, menjadikannya salah seorang Goldwyn Girls yang asal, bersama Ann Sothern, Virginia Bruce, Claire Dodd, dan Paulette Goddard. Sebagai ahli kumpulan itu, Grable muncul dalam beberapa peranan kecil dalam filem, termasuk filem hit Whoopee! (1930), yang dibintangi oleh Eddie Cantor. Walaupun beliau tidak menerima kredit di skrin untuk persembahannya, beliau mengetuai nombor muzik pembukaan filem itu yang bertajuk "Cowboys".

Pada tahun 1932, pada usia 15 tahun, Grable menandatangani kontrak dengan RKO Radio Pictures, dan beliau ditugaskan untuk mengikuti siri kelas lakonan, nyanyian, dan tarian di sekolah drama studio itu. Filem pertamanya untuk studio itu, Probation (1932), memberikannya peranan skrin berkredit pertamanya pada usia 14 tahun. Selama beberapa tahun berikutnya, beliau sekali lagi diberikan peranan kecil tanpa kredit dalam siri filem, kebanyakannya menjadi kejayaan di seluruh dunia, seperti Cavalcade (1933). Beliau menerima peranan yang lebih besar dalam The Gay Divorcee (1934) dan Follow the Fleet (1936).

Selepas tempoh singkat sebagai pelakon kontrak RKO, Grable menandatangani kontrak dengan Paramount Pictures, yang meminjamkannya kepada 20th Century-Fox untuk berlakon bersama dalam komedi remaja Pigskin Parade (1936). Walaupun usaha studio untuk memperkenalkan Grable kepada penonton filem arus perdana, persembahannya diabaikan oleh penonton dan pengkritik berbanding Judy Garland. Apabila Grable kembali ke Paramount, beliau memulakan fasa baharu dalam kerjayanya apabila studio mula memberikannya peranan dalam siri filem bertema kolej di mana beliau biasanya melakonkan watak pelajar naif, seperti This Way Please (1937) dan College Swing (1938). Pada tahun 1939, beliau muncul bersama suaminya, Jackie Coogan, dalam Million Dollar Legs, sebuah komedi filem B yang memberikannya nama panggilan terkenalnya.

2.1.3. Broadway Breakthrough

Apabila filem Million Dollar Legs tidak mencapai kejayaan yang diharapkan oleh Paramount, studio itu melepaskannya daripada kontrak, dan Grable mula bersiap untuk meninggalkan Hollywood demi kehidupan yang lebih sederhana. Walau bagaimanapun, beliau mengubah fikirannya dan memutuskan untuk mencuba Broadway, menerima tawaran Buddy DeSylva untuk muncul dalam muzikalnya Du Barry Was a Lady, yang dibintangi oleh Ethel Merman dan Bert Lahr. Drama itu segera mencapai kejayaan di kalangan pengkritik dan penonton, dan Grable dijenamakan sebagai bintang baharu.

2.2.1. Musicals and Box-Office Success

Dalam temu bual pada tahun 1940, Grable menyatakan bahawa beliau "sakit dan letih" dengan dunia hiburan dan sedang mempertimbangkan untuk bersara. Tidak lama selepas itu, beliau dijemput untuk menyertai jelajah penampilan peribadi, yang segera diterimanya. Jelajah itu menarik perhatian Darryl F. Zanuck, ketua 20th Century-Fox, yang menawarkan kontrak jangka panjang kepadanya. Zanuck, yang kagum dengan persembahan Grable dalam Du Barry Was a Lady, pada masa itu sedang dalam proses memilih pelakon wanita utama untuk filem muzikal Down Argentine Way (1940). Peranan itu pada asalnya diberikan kepada Alice Faye, bintang filem muzikal paling popular Fox, tetapi beliau terpaksa menolak peranan itu kerana penyakit yang tidak diketahui. Selepas menyemak uji bakatnya, Zanuck memilih Grable sebagai pengganti Faye dalam filem itu. Filem itu merupakan muzikal Technicolor yang mewah dan turut dibintangi oleh Don Ameche dan Carmen Miranda. Persembahan Grable untuk lagu "Down Argentine Way" dianggap sebagai kemuncak filem itu.

Down Argentine Way mencapai kejayaan kritikal dan pecah panggung pada masa tayangannya, dan ramai pengkritik mengisytiharkan Grable sebagai pengganti Alice Faye. Kejayaan filem itu membawa kepada pemilihan Grable dalam Tin Pan Alley (1940), yang turut dibintangi oleh Faye. Sebagai adik-beradik Lily, kedua-dua Grable dan Faye menerima ulasan yang baik untuk persembahan mereka. Selama bertahun-tahun, khabar angin tersebar bahawa terdapat persaingan antara Grable dan Faye semasa penggambaran, tetapi ini dikatakan tidak benar sama sekali-kedua-dua pelakon menafikan semua tuduhan persengketaan, dan masing-masing sering menyatakan kekaguman mereka terhadap satu sama lain. Kedua-duanya dilaporkan kekal berkawan sehingga kematian Grable. Selepas Tin Pan Alley, Grable digandingkan semula dengan Ameche dalam muzikal hit Moon Over Miami (1941), yang turut dibintangi oleh pelakon yang sedang meningkat naik, Carole Landis.

Pada tahun 1941, Fox cuba meluaskan julat lakonan dan penonton Grable dengan memberikannya peranan dalam dua filem dengan niat yang lebih serius daripada filem-filem yang pernah dibintanginya sebelum ini. Filem pertama, A Yank in the R.A.F., yang dikeluarkan pada bulan September, turut dibintangi oleh Tyrone Power, dan melakonkan watak Carol Brown, yang bekerja di Women's Auxiliary Air Force pada siang hari, tetapi bekerja sebagai penyanyi kelab malam pada waktu malam. Filem itu mengikut garisan filem-filem lain pada era itu, tetapi ia tidak dianggap sebagai filem propaganda oleh studio. Pada masa tayangannya, filem itu menerima ulasan positif, dengan ramai pengkritik menonjolkan kimia di skrin yang jelas antara Grable dan Power. Ia merupakan kejayaan pecah panggung utama, menjadi filem keempat paling popular pada tahun itu.

Filem kedua, I Wake Up Screaming, yang dikeluarkan pada bulan November, menampilkan Grable sebagai Jill Lynn, adik kepada seorang model muda yang dibunuh. Filem itu menawarkan Grable gandingan kedua dengan Carole Landis, dan turut dibintangi oleh Victor Mature. Diarahkan oleh H. Bruce Humberstone, filem itu merupakan filem noir hitam putih tradisional, mengandungi gabungan ketegangan dan percintaan. Persembahan Grable menerima ulasan yang baik daripada kebanyakan pengkritik, dan filem itu menikmati kejayaan kewangan yang munasabah.

Bintang Grable terus meningkat apabila beliau membintangi Song of the Islands (1942), yang turut dibintangi oleh Victor Mature dan Jack Oakie. Kejayaan filem itu membawa kepada gandingan semula beliau dengan Mature dalam Footlight Serenade (1942), yang turut dibintangi oleh John Payne, di mana beliau melakonkan watak bintang Broadway yang glamor. Fox kemudian mula membangunkan cerita pendek Philip Wylie "Second Honeymoon", menjadi skrip yang sesuai untuk bakat Grable. Filem yang terhasil ialah Springtime in the Rockies (1942), diarahkan oleh Irving Cummings, dan pelakon yang ditampilkan termasuk Payne, Cesar Romero, Carmen Miranda, dan bakal suaminya, ketua kumpulan Harry James. Filem itu menjadi hit segera, kejayaan terbesar Grable setakat ini, menjana keuntungan lebih daripada 2.00 M USD. Kejayaan filem itu menyebabkan Fox meningkatkan gajinya dan memberikannya pilihan yang lebih luas terhadap filem-filem yang dibuatnya.

Grable diundi sebagai bintang pecah panggung nombor satu oleh pengusaha pawagam Amerika pada tahun 1943; beliau mengatasi Bob Hope, Gary Cooper, Greer Garson, Humphrey Bogart, dan Clark Gable dalam populariti. Coney Island, yang dikeluarkan pada Jun 1943, ialah muzikal tempoh "gay nineties" Technicolor dan turut dibintangi oleh George Montgomery. Filem itu menjana lebih daripada 3.50 M USD di pecah panggung dan diterima baik oleh pengkritik. Sweet Rosie O'Grady (1943), filem susulannya, sama berjaya di pecah panggung, tetapi gagal memperoleh pujian kritikal yang sama.

2.2.2. The Pin-up Girl of World War II

Pada tahun 1943, Betty Grable bekerjasama dengan jurugambar Frank Powolny untuk sesi foto studio biasa. Semasa penggambaran, beliau mengambil beberapa foto dalam pakaian renang satu keping yang ketat. Satu pose tertentu menunjukkan belakang Grable menghadap kamera sambil beliau tersenyum riang melihat ke atas bahu kanannya. Gambar itu dikeluarkan sebagai poster dan menjadi foto yang paling banyak diminta oleh G.I. yang ditempatkan di luar negara. Foto Grable itu terjual berjuta-juta salinan, akhirnya mengatasi populariti foto terkenal Rita Hayworth pada tahun 1941. Foto tersebut kemudiannya dimasukkan dalam projek majalah Life "100 Photographs That Changed the World".

Kejayaan Grable sebagai gadis pin-up memperkukuhkan kerjayanya sebagai bintang filem arus perdana. Apabila bintangnya terus meningkat, ketua Fox, Darryl F. Zanuck, menyatakan minat untuk meluaskan julat Grable sebagai pelakon. Zanuck cuba, dalam beberapa kesempatan, untuk memberikannya peranan dalam filem-filem yang mencabar kemampuan lakonannya, tetapi Grable keberatan; beliau berasa tidak yakin dengan bakatnya dan ini membuatnya tidak bersedia menerima peranan yang dirasakannya terlalu banyak menuntut daripadanya. Zanuck akur kepada permintaan Grable sendiri untuk tidak mengganggu formula skrinnya yang berjaya. Hasilnya, studio menyediakan filem berjudul Pin Up Girl untuknya. Filem itu menampilkannya sebagai hos untuk kantin USO yang menyediakan hiburan untuk tentera semasa mereka berada di sana. Muzikal mewah itu menggunakan foto pin-up dalam banyak adegan, yang meningkatkan jualan foto tersebut. Banyak adegan kemudian dalam filem itu terpaksa ditulis semula untuk menyembunyikan kehamilan Grable. Pin Up Girl turut dibintangi oleh pelawak Martha Raye dan Joe E. Brown dan dikeluarkan pada April 1944 dengan kejayaan pecah panggung yang luar biasa. Pengkritik, bagaimanapun, tidak begitu menerima filem itu. Variety menulis bahawa filem itu "tidak berpura-pura realisme ultra", tetapi juga menyebutnya "sangat memuaskan dan menyenangkan".

2.2.3. "Million Dollar Legs" and Public Image

Sepanjang kerjayanya, Grable adalah simbol seks yang terkenal. Pakar stoking pada era itu sering mencatatkan perkadaran ideal kaki dan paha Grable (0.5 m ^{(18.5 in)}), betis (0.3 m ^{(12 in)}) dan pergelangan kaki (0.2 m ^{(7.5 in)}). Kakinya diinsuranskan oleh studionya untuk 1.00 M USD sebagai aksi publisiti. Menggambarkan kerjaya filemnya, Grable berkata: "Saya menjadi bintang kerana dua sebab, dan saya berdiri di atas sebab-sebab itu."

Selepas mengambil cuti untuk melahirkan anak perempuannya, Grable kembali ke Fox untuk membintangi Billy Rose's Diamond Horseshoe (1945), yang turut dibintangi oleh Dick Haymes dan Phil Silvers. Walaupun filem itu menjana lebih daripada 3.00 M USD di pecah panggung, ia bergelut untuk mencatat keuntungan kerana kos produksi yang tinggi. The Dolly Sisters (1945), filemnya yang seterusnya, menggandingkannya dengan pendatang baharu June Haver, seorang pelakon yang dipromosikan oleh Fox sebagai pengganti Grable. Walaupun akhbar membayangkan bahawa terdapat persaingan tegang di belakang tabir antara kedua-dua pelakon, mereka berdua menafikannya, mendakwa sebagai kawan baik. The Dolly Sisters menjana lebih daripada 4.00 M USD di pecah panggung dan merupakan filem kedua tertinggi Fox pada tahun itu, di belakang Leave Her to Heaven.

Selepas lima tahun bekerja tanpa henti, Grable dibenarkan bercuti panjang. Beliau kembali sebentar untuk membuat penampilan kameo dalam Do You Love Me (1946), di mana beliau muncul sebagai peminat watak suaminya, Harry James. Grable keberatan untuk meneruskan kerjaya filemnya, tetapi Fox sangat memerlukan kepulangannya. Tanpa filem-filem Grable, yang menjana keuntungan besar, studio itu bergelut untuk terus bertahan. The Shocking Miss Pilgrim (1947) ialah filem pertamanya kembali di Fox. Beliau melakonkan watak Cynthia Pilgrim, seorang pelajar kolej yang lulus di bahagian atas kelas menaipnya pada tahun pertama Packard Business College. Walaupun pengkritik mengakui bahawa filem itu "seketika mencapai" kecemerlangan, mereka juga merasakan bahawa muzik filem itu seperti "ubat gigi melekit yang diperah keluar dari tiub". Filem itu juga mengalami jualan tiket yang tidak memberangsangkan dan mengalami kerugian. Grable seterusnya membintangi Mother Wore Tights arahan Walter Lang, yang dikeluarkan pada September 1947, turut dibintangi oleh Dan Dailey. Filem itu mengisahkan dua penghibur vaudeville yang semakin tua sambil mereka mengimbas kembali zaman kegemilangan mereka melalui siri imbasan kembali. Ia menerima pujian kritikal daripada pengkritik dan merupakan hit pecah panggung, menjana anggaran 5.00 M USD.

Grable diberi peranan dalam That Lady in Ermine (1948), sebuah projek filem yang sebelum ini telah dipertimbangkan sama ada untuk Jeanette MacDonald atau Gene Tierney. Ia turut dibintangi oleh Douglas Fairbanks Jr. dan pada asalnya diarahkan oleh Ernst Lubitsch. Selepas kematian Lubitsch pada awal produksi, Otto Preminger mengambil alih. Dilaporkan bahawa Grable sering bertengkar dengan Fairbanks dan Preminger dan beliau hampir menarik diri daripada penggambaran, tetapi memutuskan untuk tidak berbuat demikian atas nasihat ejennya. Apabila filem itu dikeluarkan, ia menerima ulasan bercampur-campur; ia disebut sebagai "sekeping omong kosong yang cerah dan mempesonakan" dan ia tidak menjana pendapatan yang diharapkan oleh Fox. Grable segera selepas itu mula penggambaran When My Baby Smiles at Me (1948), yang turut dibintangi oleh Dan Dailey, yang menjadi blokbuster, mengukuhkan status Grable dan Dailey sebagai duo filem yang menguntungkan. Menutup dekad itu, Grable membintangi The Beautiful Blonde from Bashful Bend (1949), sebuah filem aneh yang secara tidak sekata mencampurkan nombor muzik dengan klise Barat. Walaupun barisan pelakon terdiri daripada Cesar Romero dan Rudy Vallée, filem itu dikecam oleh pengkritik, tetapi ia merupakan kejayaan yang munasabah di pecah panggung.

2.3.1. Shifting Trends and Contract Disputes

Grable telah diletakkan dalam "Top Ten Money Making Stars Poll" setiap tahun, bermula pada tahun 1942. Beliau menduduki tempat teratas dalam tinjauan pada tahun 1943, dan menduduki tempat kedua pada tahun 1947 dan 1948. Pada tahun 1949, walaupun beliau masih berada dalam 10 teratas, beliau tergelincir dari tempat kedua ke tempat ketujuh dalam populariti. Fox mula bimbang bahawa Grable mungkin dianggap ketinggalan zaman. Darryl F. Zanuck menyesuaikan filem Wabash Avenue (1950) untuk memenuhi bakat Grable. Plot filem itu mengikuti rapat cerita filem hit Grable sebelum ini Coney Island (1943). Walaupun persamaan itu, ia mempunyai lagu-lagu baharu yang ditulis dan tarian yang dikoreografi untuk memodenkan filem itu. Wabash Avenue dikeluarkan pada Mei 1950, dan merupakan hit pecah panggung. My Blue Heaven, yang dikeluarkan pada Disember 1950, menggandingkannya semula dengan Dan Dailey, dan sama berjaya dari segi kewangan. Pada tahun 1950, Grable telah mendapatkan semula statusnya sebagai wanita paling popular di pecah panggung; beliau menduduki tempat keempat secara keseluruhan, di belakang John Wayne, Bob Hope, dan Bing Crosby.

Walaupun, pada awal 1950-an, Grable mencari keaslian dalam skrip yang ditawarkan kepadanya, beliau tidak bernasib baik dalam mencari filem yang ingin dilakukannya. Beliau dengan berat hati bersetuju untuk membuat Call Me Mister (1951) dengan Dan Dailey, sebuah pembikinan semula muzikal yang longgar dari A Yank in the R.A.F.. Filem itu agak berjaya dan dengan cepat diikuti oleh Meet Me After the Show (1951), yang turut dibintangi oleh Macdonald Carey, Rory Calhoun, dan Eddie Albert. Ia menerima ulasan yang baik daripada kebanyakan pengkritik dan merupakan kejayaan pecah panggung.

Pada tahun 1952, Grable mula merundingkan semula kontraknya dengan Fox. Beliau meminta gaji yang lebih tinggi dan pilihan untuk membuat hanya filem-filem yang ingin dilakukannya. Studio itu menolak, dan beliau melancarkan mogok, yang menyebabkan beliau digantikan oleh Marilyn Monroe dalam adaptasi filem Gentlemen Prefer Blondes (1953) dan oleh June Haver dalam komedi muzikal The Girl Next Door (juga 1953).

Selepas setahun berehat daripada penggambaran, Grable dengan berat hati berdamai dengan Fox dan bersetuju untuk membintangi pembikinan semula muzikal The Farmer Takes a Wife (1953). Filem itu merupakan percubaan oleh Fox untuk mendapatkan semula reputasi Grable sebagai bintang terbesar studio itu, dan walaupun beliau digandingkan dengan Dale Robertson, filem itu merupakan kegagalan kritikal dan pecah panggung.

Beliau seterusnya membintangi How to Marry a Millionaire, sebuah komedi romantik tentang tiga model yang merancang untuk berkahwin dengan lelaki kaya, yang turut dibintangi oleh Marilyn Monroe dan Lauren Bacall. Semasa produksi, Grable dan Monroe secara palsu dikhabarkan berselisih faham antara satu sama lain. Grable, yang kerjayanya semakin merosot, dianggap cemburu terhadap Monroe kerana beliau sedang dipersiapkan sebagai bintang terbaharu Fox dan mungkin sebagai pengganti tidak rasmi Grable. Sebenarnya, Grable dan Monroe bergaul dengan baik; Grable dilaporkan memberitahu Monroe: "Pergi dan dapatkan bahagianmu, sayang! Saya sudah dapat bahagian saya!" How to Marry a Millionaire merupakan kejayaan pecah panggung apabila dikeluarkan, menjana anggaran 8.00 M USD.

2.3.2. Final Film Appearances

Selepas menolak peranan wanita utama dalam There's No Business Like Show Business (1954) arahan Irving Berlin, Grable sekali lagi digantung daripada kontraknya. Pada tahun berikutnya, beliau muncul dalam Three for the Show (1955) untuk Columbia Pictures, filem pertamanya yang dibuat di luar Fox dalam lebih 15 tahun, dan menampilkan pelakon yang sedang meningkat naik Jack Lemmon serta penari Marge dan Gower Champion. Pengkritik menyebut filem itu sebagai "item yang ringan, tetapi ceria", dan mengisytiharkan ia "berfungsi untuk membawa Betty Grable kembali ke skrin". Ia menikmati kejayaan yang munasabah di pecah panggung, terutamanya di luar negara. Beliau bersetuju untuk membuat How to Be Very, Very Popular (1955) untuk Fox dengan jaminan Marilyn Monroe akan menjadi bintang bersamanya. Apabila Monroe menarik diri daripada produksi, beliau digantikan dengan Sheree North. Keluaran filem itu dikelilingi oleh kempen publisiti besar-besaran, tetapi walaupun promosi itu, filem itu gagal memenuhi gembar-gemburnya, dan pengkritik mengeluh tentang kekurangan kimia antara Grable dan North. Walau bagaimanapun, ia merupakan hit pecah panggung, menjana lebih daripada 3.70 M USD. Ia terbukti menjadi penampilan filem terakhir Grable. Pada tahun 1955, beliau cuba kembali berlakon dalam versi filem Samuel Goldwyn Guys and Dolls (1955). Beliau memilih untuk melakonkan peranan Miss Adelaide, tetapi digantikan oleh Vivian Blaine, yang telah melakonkan peranan itu di Broadway. Beliau kemudian secara rasmi bersara daripada lakonan filem.

2.4.1. Stage and Television

Selepas bersara daripada lakonan filem, Grable menemui kerjaya baharu dengan membintangi persembahannya sendiri di hotel-hotel Las Vegas dan bersama suaminya pada masa itu, pemuzik Harry James. Beliau juga muncul di Broadway dalam Hello, Dolly! pada tahun 1967.

2.4.2. Las Vegas and Live Performances

Beliau kemudian membintangi produksi pentas besar Las Vegas seperti Hello, Dolly!. Beliau juga terlibat dalam persembahan langsung di Las Vegas dan jelajah persembahan lain, menunjukkan adaptasinya kepada medium hiburan yang berbeza, termasuk dalam muzikal seperti Guys and Dolls (1962-64; 1968), High Button Shoes (1964), Born Yesterday (1968-70; 1973), dan Belle Starr (1969).