Eswatini

3.1. Zaman Purba dan Pembentukan Suku

Artifak yang ditemui di Eswatini menunjukkan aktiviti manusia sejak awal Zaman Batu, kira-kira 200,000 tahun dahulu. Lukisan seni cadas prasejarah yang bertarikh seawal kira-kira 27,000 tahun dahulu sehingga abad ke-19 boleh ditemui di sekitar negara ini. Penduduk terawal yang diketahui di rantau ini ialah pemburu-pengumpul Khoisan. Mereka sebahagian besarnya digantikan oleh orang Nguni semasa penghijrahan Bantu yang besar. Orang-orang ini berasal dari rantau Tasik-Tasik Besar Afrika di timur dan tengah Afrika. Bukti pertanian dan penggunaan besi bertarikh dari sekitar abad ke-4. Orang-orang yang bertutur bahasa leluhur kepada bahasa-bahasa Sotho-Tswana dan bahasa-bahasa Nguni sekarang mula menetap tidak lewat daripada abad ke-11. Suku Swazi, yang merupakan sebahagian daripada orang Nguni, pada asalnya tinggal di Afrika Tengah sebelum berhijrah ke tenggara Afrika, kawasan yang kini dikenali sebagai Mozambique.

3.2. Penubuhan dan Perluasan Kerajaan Swazi

Para peneroka Swazi, yang ketika itu dikenali sebagai Ngwane (atau bakaNgwane) sebelum memasuki Eswatini, telah menetap di tebing Sungai Pongola. Sebelum itu, mereka menetap di kawasan Sungai Tembe berhampiran Maputo, Mozambique masa kini. Konflik yang berterusan dengan orang Ndwandwe mendorong mereka lebih jauh ke utara, dengan Ngwane III menubuhkan ibu kotanya di Shiselweni di kaki bukit Mhlosheni. Di bawah pemerintahan Sobhuza I, orang Ngwane menubuhkan ibu kota mereka di Zombodze di tengah-tengah Eswatini masa kini. Dalam proses ini, mereka menakluki dan menggabungkan puak-puak yang telah lama bertapak di negara itu yang dikenali oleh orang Swazi sebagai Emakhandzambili (mereka yang ditemui dahulu).
Eswatini mendapat namanya daripada raja kemudian bernama Mswati II. KaNgwane, yang dinamakan sempena Ngwane III, ialah nama alternatif untuk Eswatini; nama keluarga dinasti dirajanya kekal sebagai Nkhosi Dlamini. Nkhosi secara ingin tahu bermaksud "raja" dalam bahasa-bahasa Semitik Habsyah. Mswati II merupakan raja pahlawan terhebat Eswatini, dan baginda meluaskan kawasan negara sehingga dua kali ganda saiznya sekarang. Puak-puak Emakhandzambili pada mulanya digabungkan ke dalam kerajaan dengan autonomi yang luas, selalunya termasuk pemberian status ritual dan politik khas. Walau bagaimanapun, tahap autonomi mereka dikurangkan secara drastik oleh Mswati, yang menyerang dan menundukkan sebahagian daripada mereka pada tahun 1850-an. Dengan kuasanya, Mswati mengurangkan pengaruh Emakhandzambili sambil menggabungkan lebih ramai orang ke dalam kerajaannya sama ada melalui penaklukan atau dengan memberi mereka perlindungan. Pendatang kemudian ini dikenali oleh orang Swazi sebagai Emafikamuva.

Autonomi negara Swazi dipengaruhi oleh pemerintahan British dan Belanda di selatan Afrika pada abad ke-19 dan awal abad ke-20. Pada tahun 1881, kerajaan British menandatangani satu konvensyen yang mengiktiraf kemerdekaan Swazi, walaupun Perebutan Afrika sedang berlaku pada masa itu. Kemerdekaan ini juga diiktiraf dalam Konvensyen London 1884.
Raja Mbandzeni mewujudkan corak pemilikan tanah yang kompleks dengan memberikan banyak konsesi kepada orang Eropah. Semasa konsesi tersebut, beberapa ketua kanan Raja seperti Ketua Ntengu Mbokane mendapat kebenaran untuk berpindah ke ladang-ladang menuju ke wilayah Lubombo, di bandar moden Nsoko. Yang lain seperti Mshiza Maseko berpindah ke ladang-ladang menuju ke Sungai Komati di tempat yang dipanggil eLuvalweni. Konsesi tersebut termasuk pemberian dan pajakan untuk pertanian dan ragutan. Pada tahun 1890, berikutan kemangkatan Mbandzeni, satu Konvensyen Swaziland telah mewujudkan Mahkamah Ketua untuk menentukan pertikaian mengenai hak tanah dan mineral yang kontroversi serta konsesi lain.
Swaziland diberi pentadbiran bertiga pada tahun 1890, mewakili British, republik Belanda, dan orang Swazi. Pada tahun 1894, satu konvensyen meletakkan Swaziland di bawah Republik Afrika Selatan sebagai sebuah protektorat. Ini berterusan di bawah pemerintahan Ngwane V sehingga meletusnya Perang Boer Kedua pada Oktober 1899. Raja Ngwane V mangkat pada Disember 1899, semasa incwala, selepas meletusnya Perang Boer Kedua. Penggantinya, Sobhuza II, berusia empat bulan. Swaziland terlibat secara tidak langsung dalam perang dengan pelbagai pertempuran kecil antara British dan Boer yang berlaku di negara itu sehingga tahun 1902.

3.3. Zaman Naungan British (1906-1968)

Pada tahun 1903, selepas kemenangan British dalam Perang Boer Kedua, Swaziland menjadi salah satu "Wilayah Pesuruhjaya Tinggi" British, yang lain ialah Basutoland (kini Lesotho) dan Bechuanaland (kini Botswana), walaupun sebuah protektorat tidak ditubuhkan kerana syarat-syarat belum dipersetujui dengan Pemangku Ratu Swazi, Labotsibeni Mdluli. Proklamasi Pentadbiran Swaziland 1904 menubuhkan sebuah suruhanjaya dengan tugas untuk memeriksa semua konsesi dan menentukan sempadan mereka. Kerja ini selesai pada tahun 1907, dan Proklamasi Pembahagian Konsesi Swaziland memperuntukkan seorang pesuruhjaya pembahagian konsesi dilantik untuk mengetepikan kawasan untuk kegunaan dan pendudukan tunggal orang Swazi. Pesuruhjaya itu mempunyai kuasa untuk mengambil alih sehingga satu pertiga daripada setiap konsesi tanpa pampasan, tetapi bayaran perlu dibuat jika lebih daripada satu pertiga diambil. Akhirnya, pada tahun 1910 beliau menyelesaikan kerjanya dan mengetepikan 1.64 M acre (kira-kira 38% daripada kawasan Swaziland) untuk orang Swazi. Pemangku Ratu kemudian menggalakkan orang Swazi untuk bekerja di Transvaal bagi mendapatkan wang untuk membeli lebih banyak tanah daripada orang Eropah.
Sebahagian besar pentadbiran awal wilayah itu (contohnya, perkhidmatan pos) dijalankan dari Afrika Selatan sehingga tahun 1906, apabila Jajahan Transvaal diberikan pemerintahan sendiri. Seorang Pesuruhjaya Tinggi British mempunyai beberapa fungsi seorang gabenor, tetapi orang Swazi memerintah sendiri di tanah simpanan mereka, dan wilayah itu tidak dianggap sebagai milik British. Pertabalan rasmi Sobhuza sebagai raja adalah pada Disember 1921 selepas pemangkuan Labotsibeni, selepas itu beliau mengetuai satu perwakilan yang tidak berjaya ke Jawatankuasa Kehakiman Majlis Privi United Kingdom di London pada tahun 1922 mengenai isu tanah.
Dalam tempoh antara 1923 dan 1963, Sobhuza II menubuhkan Swazi Commercial Amadoda yang akan memberikan lesen kepada perniagaan kecil di tanah simpanan Swazi dan juga menubuhkan Sekolah Kebangsaan Swazi untuk menentang penguasaan misi dalam pendidikan. Kedudukannya semakin meningkat dari semasa ke semasa, dan kepimpinan diraja Swazi berjaya menentang kuasa pentadbiran British yang semakin lemah dan kemungkinan penggabungan Swaziland ke dalam Kesatuan Afrika Selatan.
Perlembagaan untuk Swaziland merdeka telah diisytiharkan oleh Britain pada November 1963 di bawah syarat-syarat yang mana sebuah Majlis Perundangan dan sebuah Majlis Eksekutif telah ditubuhkan. Perkembangan ini ditentang oleh Majlis Kebangsaan Swazi (Liqoqo) raja. Walaupun terdapat penentangan sedemikian, pilihan raya telah diadakan, dan Majlis Perundangan pertama telah ditubuhkan pada 9 September 1964. Menjelang tahun 1964, kawasan negara yang dikhaskan untuk pendudukan oleh orang Swazi telah meningkat kepada 56%. Perubahan kepada perlembagaan asal yang dicadangkan oleh Majlis Perundangan telah diterima oleh Britain dan satu perlembagaan baru yang memperuntukkan sebuah Dewan Perhimpunan dan Senat telah digubal. Pilihan raya di bawah perlembagaan ini telah diadakan pada tahun 1967. Berikutan pilihan raya 1967, Swaziland merupakan sebuah negara lindungan sehingga kemerdekaan diperoleh semula pada tahun 1968.

3.4. Pasca Kemerdekaan (1968-kini)

Selepas kemerdekaan pada tahun 1968, Eswatini (ketika itu Swaziland) diperintah oleh Raja Sobhuza II yang menggantung perlembagaan dan memerintah melalui dekri. Pemerintahan panjang baginda diikuti oleh tempoh pemangkuan sebelum Raja Mswati III menaiki takhta pada tahun 1986. Usaha untuk meluaskan wilayah negara melalui perjanjian dengan Afrika Selatan tidak berjaya. Tekanan untuk reformasi demokrasi meningkat pada tahun 1990-an, membawa kepada perlembagaan baru pada tahun 2005, walaupun parti politik masih dihadkan. Krisis ekonomi pada tahun 2011 menambah tekanan untuk perubahan. Pada tahun 2018, Raja Mswati III menukar nama negara kepada Eswatini. Antara tahun 2021 dan 2023, negara ini menyaksikan protes pro-demokrasi yang signifikan, menuntut reformasi politik dan hak asasi manusia, yang sering dihadapi dengan tindak balas keras daripada kerajaan, menonjolkan cabaran berterusan dalam tadbir urus dan pembangunan demokrasi.

Berikutan pilihan raya 1972, perlembagaan Swaziland telah digantung oleh Raja Sobhuza II yang selepas itu memerintah negara melalui dekri sehingga kemangkatannya pada tahun 1982. Pada ketika itu, Sobhuza II telah menjadi raja Swaziland selama hampir 83 tahun, menjadikannya raja yang paling lama memerintah dalam sejarah. Satu tempoh pemangkuan menyusul selepas kemangkatannya, dengan Pemangku Ratu Dzeliwe Shongwe sebagai ketua negara sehingga tahun 1984 apabila beliau digulingkan oleh Liqoqo dan digantikan oleh Ibu Suri Ntfombi Tfwala. Mswati III, putera Ntfombi, telah ditabalkan pada tahun 1986 sebagai raja dan ngwenyama Swaziland.

Satu percubaan untuk memindahkan bahagian-bahagian jiran Afrika Selatan, lebih tepat lagi bahagian-bahagian bantustan Zulu di KwaZulu dan bahagian-bahagian tanah air Swazi di KaNgwane, kepada Swaziland pada tahun 1982 tidak pernah menjadi kenyataan. Ini akan memberikan Swaziland yang terkurung daratan akses ke laut. Perjanjian itu dirundingkan oleh kerajaan Afrika Selatan dan Swaziland, tetapi mendapat tentangan popular di wilayah yang dimaksudkan untuk dipindahkan. Wilayah itu telah dituntut oleh Sobhuza II sebagai sebahagian daripada alam tradisional raja-raja Swazi, dan kerajaan Afrika Selatan berharap untuk menggunakan kawasan itu sebagai zon penampan terhadap penyusupan gerila dari Mozambique. (Kerajaan Afrika Selatan bertindak balas terhadap kegagalan pemindahan itu dengan menggantung sementara autonomi KaNgwane.)

Tahun 1990-an menyaksikan peningkatan protes pelajar dan buruh yang menyeru raja untuk memperkenalkan pembaharuan. Oleh itu, kemajuan ke arah pembaharuan perlembagaan bermula, memuncak dengan pengenalan perlembagaan Swazi semasa pada tahun 2005. Ini berlaku walaupun terdapat bantahan daripada aktivis politik. Perlembagaan semasa tidak menangani status parti politik secara jelas. Pilihan raya pertama di bawah perlembagaan itu berlangsung pada tahun 2008. Ahli Parlimen (AP) dipilih daripada 55 kawasan pilihan raya (juga dikenali sebagai tinkhundla). AP ini berkhidmat selama lima tahun yang berakhir pada tahun 2013. Pada tahun 2011, Swaziland mengalami krisis ekonomi yang disebabkan oleh pengurangan resit Kesatuan Kastam Afrika Selatan (SACU). Ini menyebabkan kerajaan meminta pinjaman daripada negara jiran Afrika Selatan. Walau bagaimanapun, mereka tidak bersetuju dengan syarat-syarat pinjaman itu, yang termasuk pembaharuan politik.

Dalam tempoh ini, terdapat peningkatan tekanan ke atas kerajaan Swazi untuk menjalankan lebih banyak pembaharuan. Protes awam oleh pertubuhan sivik dan kesatuan sekerja menjadi lebih biasa. Mulai tahun 2012, peningkatan dalam resit SACU telah mengurangkan tekanan fiskal ke atas kerajaan Swazi. Parlimen baru, yang kedua sejak pengisytiharan perlembagaan, telah dipilih pada tahun 2013. Raja kemudiannya melantik semula Barnabas Sibusiso Dlamini sebagai perdana menteri untuk kali ketiga.

4.1. Topografi

Eswatini terbahagi kepada empat wilayah geografi utama yang membentang dari utara ke selatan dan ditentukan oleh ketinggian.

• Highveld: Terletak di bahagian barat negara, ia merupakan sebahagian daripada Pergunungan Drakensberg. Kawasan ini mempunyai ketinggian antara 1.00 K m hingga 1.80 K m di atas paras laut. Mbabane, ibu negara pentadbiran, terletak di Highveld. Iklimnya sederhana dan jarang sekali panas melampau. Kawasan ini menerima taburan hujan tertinggi.
• Middleveld: Terletak di timur Highveld, kawasan ini mempunyai ketinggian purata 700 m di atas paras laut (antara 400 m hingga 1.00 K m). Ia merupakan wilayah yang paling padat penduduk di Eswatini dan mempunyai taburan hujan yang lebih rendah berbanding pergunungan. Manzini, bandar komersial dan perindustrian utama, terletak di Middleveld. Tanah di sini subur dan sesuai untuk pertanian bijirin dan penternakan, serta ladang buah sitrus.
• Lowveld: Terletak lebih ke timur, kawasan ini mempunyai ketinggian sekitar 250 m (antara 150 m hingga 400 m). Ia kurang padat penduduk berbanding kawasan lain dan menampilkan ciri-ciri semak samun Afrika yang tipikal dengan pokok-pokok berduri dan padang rumput. Iklimnya lebih panas dan kering. Kawasan ini sesuai untuk penternakan dan, dengan pengairan, penanaman tebu.
• Pergunungan Lubombo: Merupakan banjaran gunung yang sempit di sepanjang sempadan timur dengan Mozambique, dengan ketinggian sekitar 600 m. Ia dipotong oleh gaung tiga sungai: Sungai Ngwavuma, Usutu Besar, dan Sungai Mbuluzi. Bahagian barat Pergunungan Lubombo bercerun curam.

Sungai-sungai utama yang mengalir melalui Eswatini termasuk Sungai Komati, Sungai Mbuluzi, Sungai Usutu Besar (Lusutfu), dan Sungai Ngwavuma, yang kesemuanya mengalir ke arah timur menuju Lautan Hindi melalui Mozambique.

4.2. Iklim dan Perubahan Iklim

Eswatini terbahagi kepada empat wilayah iklim: Highveld, Middleveld, Lowveld, dan dataran tinggi Lubombo. Secara amnya, hujan turun kebanyakannya semasa bulan-bulan musim panas (Disember hingga Mac), selalunya dalam bentuk ribut petir. Musim sejuk ialah musim kering. Taburan hujan tahunan adalah tertinggi di Highveld di barat, antara 1.00 K mm dan 2.00 K mm. Semakin ke timur, hujan semakin berkurangan, dengan Lowveld mencatatkan 500 mm hingga 900 mm setahun. Variasi suhu juga berkaitan dengan ketinggian wilayah yang berbeza. Suhu Highveld adalah sederhana dan jarang sekali panas yang tidak selesa, manakala Lowveld mungkin mencatatkan suhu sekitar 40 °C pada musim panas.

Suhu purata di Mbabane, mengikut musim:

Kerajaan Eswatini telah menyuarakan kebimbangan bahawa perubahan iklim memburukkan lagi cabaran sosial sedia ada seperti kemiskinan, prevalens HIV yang tinggi, dan ketidakjaminan makanan, serta akan mengehadkan secara drastik keupayaan negara untuk membangun, selaras dengan Wawasan 2022. Perubahan iklim di Eswatini terutamanya dilihat dalam perubahan corak hujan - termasuk kebolehubahan, kemarau yang berterusan, dan peningkatan intensiti ribut. Ini seterusnya membawa kepada penggurunan, peningkatan ketidakjaminan makanan, dan pengurangan aliran sungai. Dari segi ekonomi, perubahan iklim telah memberi kesan buruk kepada Eswatini. Sebagai contoh, kemarau 2015-2016 mengurangkan eksport pengeluaran gula dan pati minuman ringan (eksport ekonomi terbesar Eswatini). Banyak eksport utama Eswatini ialah produk pertanian mentah dan oleh itu terdedah kepada perubahan iklim. Walaupun bertanggungjawab terhadap sebahagian kecil daripada jumlah pelepasan gas rumah hijau global, Eswatini sangat terdedah kepada kesan perubahan iklim.

4.3. Biodiversiti dan Pemuliharaan

Eswatini mempunyai spektrum kawasan pemuliharaan formal dan tidak formal yang melindungi kepelbagaian biologi negara yang kaya. Kawasan-kawasan ini merangkumi kira-kira 5% daripada keluasan tanah negara. Eswatini mempunyai lebih 820 spesies vertebrata dan lebih 2400 spesies tumbuhan, dengan banyak spesies endemik. Kepelbagaian ini menunjukkan Eswatini adalah penting secara global untuk pemuliharaan biodiversiti. Tiga ekosistem utama yang terdapat di Eswatini ialah mozek hutan pantai Maputaland, hutan kayu Zambezian dan mopane, dan padang rumput montane Drakensberg. Negara ini mempunyai skor min Indeks Integriti Landskap Hutan 2018 sebanyak 4.21/10, meletakkannya di tangga ke-142 secara global daripada 172 negara.

Degradasi tanah dan penukaran kepada kegunaan tanah lain merupakan ancaman utama kepada biodiversiti, termasuk pertanian perladangan (sah dan haram), pembersihan semak, penyebaran tumbuhan asing dan invasif, dan penuaian sumber yang tidak mampan; pemecahan tanah utama adalah jelas. Eswatini ialah penandatangan kepada Konvensyen Kepelbagaian Biologi, Konvensyen Perdagangan Antarabangsa Spesies Terancam (CITES), dan Konvensyen Rangka Kerja Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu mengenai Perubahan Iklim. Terdapat tiga kementerian kerajaan utama yang bertanggungjawab untuk pengurusan biodiversiti negara: Suruhanjaya Amanah Negara Eswatini (SNTC), Pihak Berkuasa Alam Sekitar Eswatini (EEA), dan Kementerian Pertanian dan Koperasi. Selain itu, Big Game Parks (BGP), sebuah entiti swasta, ditugaskan untuk menguruskan Akta Permainan, yang mengawal hidupan liar dan CITES.

Terdapat enam kawasan perlindungan yang diwartakan secara rasmi dan lebih daripada 10 kawasan perlindungan tidak formal di negara ini. Kawasan yang diwartakan secara rasmi termasuk: Rezab Alam Semula Jadi Malolotja, Rezab Alam Semula Jadi Mantenga, Rezab Alam Semula Jadi Mlawula, Santuari Hidupan Liar Mlilwane, Rezab Permainan Mkhaya, dan Taman Negara Diraja Hlane. Selain itu, terdapat banyak rezab alam semula jadi swasta dan komuniti, serta beberapa dengan struktur tadbir urus campuran. Ini termasuk: Rezab Permainan Dombeya, Rezab Permainan Mbuluzi, Rezab Alam Semula Jadi Shewula, Rezab Alam Semula Jadi Air Terjun Phophonyane, Royal Jozini, IYSIS (Inyoni Yami), Kawasan Liar Ngwempisi, Sibebe, dan lain-lain. Terdapat entiti lain yang mengamalkan pemuliharaan sekunder atau tertier, serta dua konservansi: Konservansi Mhlosinga dan Konservansi Lubombo. Pihak berkepentingan pemuliharaan lain termasuk: Persatuan Sejarah Alam Semula Jadi Eswatini dan Persatuan Penternak Permainan Eswatini.

Dari 2014 hingga 2021, Eswatini mengambil bahagian dalam projek "Memperkukuh Sistem Kawasan Perlindungan Nasional" (SNPAS). Projek ini cuba memperkukuh hasil pemuliharaan dan jejak nasional pemuliharaan biodiversiti di seluruh negara. Dalam usaha untuk meluaskan spektrum kawasan yang layak mendapat sokongan pemuliharaan (yang mengamalkan pengurusan pemuliharaan bona fide), Program Pembangunan Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu (UNDP) menubuhkan kategori baharu untuk kawasan pemuliharaan tidak formal, atau tidak diwartakan, pada tahun 2018. Ini kini dipanggil OECM, atau Langkah-Langkah Pemuliharaan Berkesan Lain. Projek SNPAS menerima pakai terminologi OECM ini dan mula memperakui kawasan pemuliharaan tidak formal di Eswatini pada tahun 2021.

Diketahui terdapat 507 spesies burung di Eswatini, termasuk 11 spesies terancam global dan empat spesies yang diperkenalkan, dan 107 spesies mamalia asli Eswatini, termasuk badak sumbu hitam selatan-tengah yang terancam kritikal dan tujuh spesies terancam atau rentan lain. Eswatini kaya dengan hidupan burung, termasuk hereng belakang putih, hereng kepala putih, hereng muka berkedut dan hereng tanjung, burung pemangsa seperti helang tempur, helang bateleur, dan helang berjambul panjang, serta tapak sarang paling selatan bangau marabou.

5.1. Bentuk Kerajaan dan Monarki

Ketua negara ialah raja atau Ngwenyama (harfiahnya singa), kini Raja Mswati III, yang menaiki takhta pada tahun 1986 selepas kemangkatan ayahandanya Raja Sobhuza II pada tahun 1982 dan satu tempoh pemangkuan. Menurut perlembagaan negara, Ngwenyama ialah simbol perpaduan dan keabadian negara Swazi. Mengikut tradisi, raja memerintah bersama ibunya (atau pengganti ritual), Ndlovukati (harfiahnya gajah betina). Dahulu, raja dilihat sebagai ketua pentadbiran negara dan Ndlovukati sebagai ketua spiritual dan negara, dengan kuasa sebenar mengimbangi kuasa raja, tetapi semasa pemerintahan panjang Sobhuza II, peranan Ndlovukati menjadi lebih simbolik. Raja mempunyai kuasa mutlak dalam pelantikan perdana menteri, majoriti senator, dan sebilangan ahli dewan rakyat, serta dalam hal ehwal kehakiman dan ketenteraan. Kuasa yang terpusat ini sering dikritik kerana kekurangan semak dan imbang serta membuka ruang kepada penyalahgunaan kuasa dan rasuah.

5.2. Badan Perundangan (Parlimen)

Parlimen Swazi (Libandla) yang dwidewan terdiri daripada Senat (30 kerusi; 10 ahli dilantik oleh Dewan Perhimpunan dan 20 dilantik oleh raja; untuk berkhidmat selama lima tahun) dan Dewan Perhimpunan (65 kerusi; 10 ahli dilantik oleh raja dan 55 dipilih melalui undi popular; untuk berkhidmat selama lima tahun). Pilihan raya diadakan setiap lima tahun selepas pembubaran parlimen oleh raja. Pilihan raya terakhir diadakan pada 29 September 2023. Pengundian dijalankan secara bukan kepartian. Semua prosedur pilihan raya diawasi oleh Suruhanjaya Pilihan Raya dan Sempadan. Walaupun ahli parlimen dipilih, kuasa sebenar badan perundangan adalah terhad kerana raja mempunyai kuasa veto ke atas sebarang undang-undang dan boleh membubarkan parlimen pada bila-bila masa. Ketiadaan parti politik yang dibenarkan juga bermakna perbahasan politik dan perwakilan pandangan yang pelbagai adalah terhad.

5.3. Badan Kehakiman

Sistem kehakiman di Eswatini adalah sistem dwi. Perlembagaan 2005 menubuhkan sistem mahkamah berdasarkan model Barat yang terdiri daripada empat Mahkamah Majistret serantau, sebuah Mahkamah Tinggi, dan sebuah Mahkamah Rayuan (Mahkamah Agung), yang bebas daripada kawalan raja. Di samping itu, mahkamah tradisional (Mahkamah Swazi atau Mahkamah Adat) menangani kesalahan kecil dan pelanggaran undang-undang dan adat Swazi tradisional. Hakim dilantik oleh raja dan biasanya merupakan ekspatriat dari Afrika Selatan. Mahkamah Agung, yang menggantikan Mahkamah Rayuan sebelumnya, terdiri daripada ketua hakim negara dan sekurang-kurangnya empat hakim Mahkamah Agung yang lain. Mahkamah Tinggi terdiri daripada ketua hakim negara dan sekurang-kurangnya empat hakim Mahkamah Tinggi yang lain.
Ketua-ketua Hakim Negara termasuk:

• 1967-1970: Sir Isadore Victor Elgan
• 1970-1972: Sir Philip Pike
• 1972-1973-?: Roland Hill
• ?-1974-1983-?: Charles Nathan
• 1985-1991: Nicholas Robin Hannah
• 1998-2002: Stanley Sapire
• 2002-2007: Jacobus Annandale (pemangku)
• 2007-2010: Richard Banda
• 2010-2015: Michael Ramodibedi
• 2015-kini: Bheki Maphalala

Walaupun perlembagaan menyatakan kebebasan badan kehakiman, pelantikan hakim oleh raja dan pengaruh monarki dalam sistem perundangan menimbulkan persoalan tentang sejauh mana kebebasan ini diamalkan, terutamanya dalam kes-kes yang melibatkan kepentingan politik atau kerajaan.

5.4. Pilihan Raya dan Parti Politik

Semasa kemerdekaan Swaziland pada 6 September 1968, Swaziland menerima pakai perlembagaan ala Westminster. Pada 12 April 1973, Raja Sobhuza II membatalkannya melalui dekri, mengambil alih kuasa tertinggi dalam semua perkara eksekutif, kehakiman, dan perundangan. Pilihan raya bukan parti pertama untuk Dewan Perhimpunan diadakan pada tahun 1978, dan ia dijalankan di bawah tinkhundla sebagai kawasan pilihan raya yang ditentukan oleh Raja, dan menubuhkan Jawatankuasa Pilihan Raya yang dilantik oleh Raja untuk menyelia pilihan raya.
Sehingga pilihan raya 1993, undi tidak rahsia, pengundi tidak didaftarkan, dan mereka tidak memilih wakil secara langsung. Sebaliknya, pengundi memilih sebuah kolej elektoral dengan melalui pintu pagar yang ditetapkan untuk calon pilihan manakala pegawai mengira mereka. Kemudian, sebuah suruhanjaya kajian semula perlembagaan telah dilantik oleh Raja Mswati III pada Julai 1996, yang terdiri daripada ketua-ketua, aktivis politik, dan ahli kesatuan sekerja untuk mempertimbangkan penyerahan awam dan merangka cadangan untuk perlembagaan baru. Draf telah dikeluarkan untuk ulasan pada Mei 1999 dan November 2000. Ini dikritik hebat oleh pertubuhan masyarakat sivil di Swaziland dan pertubuhan hak asasi manusia di tempat lain. Sebuah pasukan 15 ahli diumumkan pada Disember 2001 untuk merangka perlembagaan baru; beberapa ahli pasukan ini dilaporkan rapat dengan keluarga diraja.

Pencalonan berlaku di peringkat ketua adat. Pada hari pencalonan, nama calon dikemukakan dengan mengangkat tangan, dan calon sama ada menerima atau menolak pencalonan. Jika diterima, calon mesti mendapat sokongan sekurang-kurangnya sepuluh ahli ketua adat itu. Pencalonan adalah untuk jawatan Ahli Parlimen, Ketua Kawasan (Indvuna), dan Jawatankuasa Eksekutif Kawasan (Bucopho). Bilangan minimum calon ialah empat dan maksimum ialah sepuluh.
Pilihan raya utama juga berlaku di peringkat ketua adat. Ia adalah melalui undi rahsia. Semasa pilihan raya utama, pengundi diberi peluang untuk memilih ahli jawatankuasa eksekutif (bucopho) untuk ketua adat tertentu itu. Calon ahli parlimen dan ketua kawasan juga dipilih dari setiap ketua adat. Pilihan raya sekunder dan akhir berlaku di pelbagai kawasan yang dipanggil tinkhundla. Calon yang memenangi pilihan raya utama di ketua adat dianggap sebagai calon untuk pilihan raya sekunder di peringkat inkhundla atau kawasan. Calon dengan undi majoriti menjadi pemenang dan mereka menjadi ahli parlimen atau ketua kawasan. Menurut Indeks Demokrasi V-Dem 2023, Eswatini berada di kedudukan ke-9 terendah di seluruh dunia dan ke-2 terendah demokrasi pilihan raya di Afrika.
Parti politik secara rasmi dilarang daripada mengambil bahagian dalam pilihan raya, dan aktiviti mereka dihadkan dengan ketat. Ini telah menjadi titik pertikaian utama bagi kumpulan pro-demokrasi yang menuntut sistem pelbagai parti dan kebebasan politik yang lebih besar. Ketiadaan parti politik yang sah menyukarkan pembentukan pembangkang yang teratur dan berkesan, serta mengehadkan pilihan rakyat dalam proses politik.

8.1. Hubungan dengan Afrika Selatan

Eswatini mempunyai hubungan yang sangat rapat dengan Afrika Selatan dari segi geografi, ekonomi, dan sejarah. Lebih 90% import Eswatini berasal dari Afrika Selatan, dan kira-kira 70% eksportnya dihantar ke sana. Mata wang Eswatini, lilangeni, dipatok kepada rand Afrika Selatan. Ramai rakyat Swazi bekerja di Afrika Selatan, dan kiriman wang mereka merupakan sumber pendapatan penting. Latar belakang sejarah termasuk kerjasama dan kadang-kadang ketegangan, terutamanya semasa era apartheid di Afrika Selatan. Walaupun hubungan secara amnya baik, terdapat faktor-faktor konflik sekali-sekala, termasuk isu-isu sempadan dan kesan limpahan ketidakstabilan politik. Afrika Selatan juga telah memainkan peranan dalam usaha pengantaraan serantau semasa tempoh pergolakan politik di Eswatini.

8.2. Hubungan dengan Republik China (Taiwan)

Setakat tahun 2024, Eswatini adalah satu-satunya negara di Afrika yang mengekalkan hubungan diplomatik rasmi dengan Republik China (Taiwan) dan bukan Republik Rakyat China. Hubungan ini bermula sejak kemerdekaan Eswatini pada tahun 1968. Taiwan telah memberikan bantuan ekonomi dan teknikal yang signifikan kepada Eswatini dalam pelbagai bidang seperti pertanian, kesihatan, pendidikan, dan infrastruktur. Keputusan Eswatini untuk terus mengiktiraf Taiwan adalah bertentangan dengan trend umum di Afrika, di mana kebanyakan negara telah beralih untuk mengiktiraf Republik Rakyat China. Hubungan ini sering dilihat sebagai strategik bagi kedua-dua negara, dengan Eswatini mendapat manfaat daripada bantuan Taiwan, manakala Taiwan mendapat sokongan diplomatik yang penting di arena antarabangsa.

8.3. Hubungan dengan Negara Lain dan Pertubuhan Antarabangsa

Eswatini juga mengekalkan hubungan dengan negara-negara utama lain seperti Amerika Syarikat dan negara-negara Kesatuan Eropah. Amerika Syarikat, melalui Akta Pertumbuhan dan Peluang Afrika (AGOA), dan Kesatuan Eropah telah memberikan keutamaan perdagangan kepada Eswatini, terutamanya untuk eksport pakaian dan gula. Walau bagaimanapun, isu-isu hak asasi manusia dan tadbir urus demokrasi di Eswatini kadangkala menjejaskan hubungan ini, dengan beberapa rakan kongsi antarabangsa menyuarakan kebimbangan dan menggesa pembaharuan. Eswatini aktif dalam pertubuhan antarabangsa seperti Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu (PBB), Kesatuan Afrika (AU), Komuniti Pembangunan Afrika Selatan (SADC), dan Komanwel Bangsa-Bangsa. Penyertaannya dalam badan-badan ini membolehkannya mengambil bahagian dalam perbincangan mengenai isu-isu serantau dan global, serta mendapat manfaat daripada program pembangunan dan kerjasama.

9.1. Struktur dan Status Ekonomi

Keluaran Dalam Negara Kasar (KDNK) Eswatini pada tahun 2022 dianggarkan sekitar 4.90 B USD. Pendapatan per kapita pada tahun 2023 ialah kira-kira 3.86 K USD. Ekonomi Eswatini sangat berkait rapat dengan ekonomi Afrika Selatan. Negara ini adalah ahli Kesatuan Kastam Afrika Selatan (SACU), yang mana duti kastam daripada kesatuan tersebut menyumbang sebahagian besar pendapatan kerajaan. Mata wang negara, lilangeni (jamak: emalangeni), dipatok pada kadar tetap kepada rand Afrika Selatan (ZAR), yang bermaksud dasar monetari Eswatini sebahagian besarnya dipengaruhi oleh Afrika Selatan. Sistem kadar pertukaran ini bertujuan untuk memastikan kestabilan ekonomi.

9.2. Industri Utama

Sektor perindustrian utama memainkan peranan penting dalam ekonomi Eswatini, walaupun terdapat cabaran dalam mempelbagaikan dan meningkatkan daya saing global.

9.3. Masalah dan Cabaran Ekonomi

Eswatini menghadapi pelbagai cabaran ekonomi yang kompleks yang menjejaskan pembangunan dan kesejahteraan rakyatnya. Kadar kemiskinan yang tinggi adalah isu yang mendesak, dengan sebahagian besar penduduk hidup di bawah paras kemiskinan nasional, terutamanya di kawasan luar bandar. Pengangguran, terutamanya di kalangan belia, juga merupakan masalah serius. Ketidaksamaan pendapatan dan kekayaan adalah antara yang tertinggi di dunia, dengan sebahagian kecil elit, termasuk keluarga diraja, mengawal sebahagian besar kekayaan negara. Syarikat milik negara dan raja, seperti RES (Royal Eswatini Sugar) Corporation, yang majoritinya dimiliki oleh dana kekayaan berdaulat raja, Tibiyo Taka Ngwane, menggambarkan penguasaan ekonomi oleh elit.

Kesan pandemik HIV/AIDS terhadap ekonomi adalah amat buruk, mengurangkan tenaga buruh, meningkatkan perbelanjaan kesihatan, dan mewujudkan bilangan anak yatim yang ramai. Isu kemampanan fiskal juga menjadi kebimbangan, dengan pergantungan yang tinggi kepada hasil Kesatuan Kastam Afrika Selatan (SACU) yang tidak menentu. Tadbir urus yang lemah, rasuah, dan kekurangan ketelusan dalam pengurusan sumber awam turut menghalang pembangunan ekonomi.

Dari perspektif kesaksamaan sosial dan hak buruh, terdapat kebimbangan mengenai keadaan kerja dalam beberapa sektor, seperti pertanian tebu yang dilaporkan melibatkan buruh paksa dan buruh kanak-kanak, serta gaji yang rendah dan penindasan terhadap usaha untuk membentuk kesatuan sekerja. Langkah-langkah penyelesaian memerlukan reformasi struktur yang komprehensif, termasuk peningkatan tadbir urus, pelaburan dalam pendidikan dan kesihatan, mempelbagaikan ekonomi, menangani ketidaksamaan, dan mengukuhkan hak asasi manusia dan demokrasi.

10.1. Jalan Raya dan Rel

Rangkaian jalan raya domestik di Eswatini terdiri daripada jalan raya berturap dan tidak berturap. Jalan raya utama menghubungkan bandar-bandar utama dan pusat ekonomi, serta menyediakan laluan ke negara-negara jiran, Afrika Selatan dan Mozambique. Walau bagaimanapun, banyak jalan raya di kawasan luar bandar masih tidak berturap dan mungkin sukar dilalui semasa musim hujan.
Rangkaian landasan kereta api di Eswatini terutamanya digunakan untuk pengangkutan kargo, menghubungkan negara ini dengan pelabuhan di Afrika Selatan dan Mozambique. Laluan utama membentang dari sempadan Afrika Selatan di barat laut (berhampiran Ngwenya) ke sempadan Mozambique di timur (berhampiran Goba), dan satu lagi laluan menghubungkan ke selatan ke Afrika Selatan (berhampiran Lavumisa). Landasan kereta api ini penting untuk eksport komoditi pukal seperti gula, arang batu, dan pulpa kayu. Pengangkutan penumpang melalui kereta api adalah terhad. Jumlah panjang landasan kereta api adalah kira-kira 301 km. Sebahagian besar trafik rel adalah transit kargo antara Afrika Selatan dan pelabuhan Mozambique.

10.2. Penerbangan

Lapangan terbang utama di Eswatini ialah Lapangan Terbang Antarabangsa Raja Mswati III (KMIII), yang dibuka pada tahun 2014 dan terletak berhampiran Mpaka, di timur Manzini. Ia menggantikan Lapangan Terbang Matsapha sebagai lapangan terbang antarabangsa utama negara. Lapangan Terbang Antarabangsa Raja Mswati III mengendalikan penerbangan penumpang dan kargo antarabangsa, menghubungkan Eswatini dengan destinasi serantau, terutamanya Johannesburg di Afrika Selatan. Syarikat penerbangan kebangsaan, Eswatini Air (dahulunya Royal Eswatini National Airways Corporation), menyediakan perkhidmatan ke beberapa destinasi. Pengangkutan udara memainkan peranan dalam pelancongan dan perniagaan, walaupun jumlah penumpang dan kargo adalah sederhana. Kritikan telah dilontarkan terhadap pembinaan Lapangan Terbang Antarabangsa Raja Mswati III sebagai pelaburan yang terlalu besar berbanding unjuran penggunaannya.

11.1. Populasi

Menurut data terkini, populasi Eswatini dianggarkan sekitar 1.2 juta orang. Kadar pertumbuhan penduduk adalah sederhana. Struktur umur penduduk adalah muda, dengan peratusan besar penduduk di bawah umur 15 tahun (kira-kira 35% pada 2018) dan usia median sekitar 22 tahun (2018). Kepadatan penduduk berbeza mengikut wilayah, dengan kawasan Middleveld menjadi yang paling padat penduduk. Populasi telah berkembang daripada 283,000 pada tahun 1963 kepada 670,000 pada tahun 1986, dan seterusnya kepada 1.36 juta pada tahun 2017.

11.2. Komposisi Etnik

Majoriti besar populasi Eswatini adalah daripada etnik Swazi, yang merupakan sebahagian daripada kumpulan Nguni yang lebih besar. Orang Swazi menyumbang kira-kira 82.3% (data tahun 2000) daripada jumlah penduduk. Terdapat juga komuniti kecil orang Zulu, yang berkait rapat dari segi budaya dan bahasa dengan orang Swazi. Kumpulan etnik minoriti lain termasuk orang kulit putih berketurunan British dan Afrikaner, kebanyakannya adalah keturunan peneroka awal atau individu yang datang untuk tujuan perniagaan. Terdapat juga pelarian dari Mozambique dan pendatang dari negara-negara Afrika lain. Walaupun orang Swazi adalah majoriti, terdapat cabaran dalam memastikan hak dan perwakilan kumpulan minoriti dihormati sepenuhnya dalam konteks politik dan sosial negara.

11.3. Bahasa

Bahasa rasmi Eswatini ialah siSwati (juga dikenali sebagai Swati, Swazi, atau Siswati) dan bahasa Inggeris. SiSwati ialah bahasa Bantu daripada kumpulan Nguni, yang dituturkan oleh majoriti penduduk dan diajar di sekolah-sekolah. Ia mempunyai kira-kira 2.5 juta penutur di Eswatini dan Afrika Selatan. Bahasa Inggeris digunakan secara meluas dalam urusan rasmi, perniagaan, pendidikan (sebagai bahasa pengantar di banyak sekolah), dan media.
Selain itu, terdapat kira-kira 76,000 penutur bahasa Zulu dan kira-kira 19,000 penutur bahasa Tsonga di negara ini. Bahasa Afrikaans juga dituturkan oleh sebilangan kecil penduduk berketurunan Afrikaner. Bahasa Portugis telah diperkenalkan sebagai bahasa ketiga di sekolah-sekolah, sebahagiannya disebabkan oleh komuniti penutur bahasa Portugis dari Mozambique atau Portugal Utara dan Portugal Tengah.

11.4. Agama

Majoriti penduduk Eswatini (kira-kira 83%) menganuti agama Kristian. Daripada jumlah ini, Protestan (termasuk Anglikan dan gereja pribumi Afrika seperti Zionis Afrika) membentuk kumpulan terbesar, merangkumi kira-kira 40% daripada populasi Kristian. Gereja Katolik Rom dianut oleh kira-kira 6% (sumber lain menyatakan 20%) daripada populasi. Pada 18 Julai 2012, Ellinah Wamukoya telah dipilih sebagai Biskop Anglikan Swaziland, menjadi wanita pertama yang menjadi biskop di Afrika; beliau berkhidmat sehingga kematiannya pada tahun 2021.
Kira-kira 15% (sumber lain menyatakan 10% sebagai tidak bersekutu dan 1% kepercayaan tradisional) daripada populasi mengamalkan kepercayaan asli, yang sering kali diamalkan bersama-sama dengan agama Kristian. Agama-agama bukan Kristian lain yang diamalkan di negara ini termasuk Islam (kira-kira 2% menurut Jabatan Negara A.S., sumber lain 0.95% atau 10%), Baháʼí (0.5%), dan Hinduisme (0.2%). Terdapat 14 keluarga Yahudi pada tahun 2013. Kerajaan Eswatini tidak mengiktiraf perkahwinan bukan sivil seperti kontrak perkahwinan mengikut upacara Islam. Kebebasan beragama secara amnya dihormati, tetapi pengaruh monarki dan budaya tradisional sering kali mempengaruhi amalan keagamaan.

11.5. Pendidikan

Sistem pendidikan di Eswatini bermula dengan pendidikan prasekolah untuk bayi, pendidikan rendah, menengah, dan sekolah tinggi untuk pendidikan dan latihan am, serta universiti dan kolej di peringkat pengajian tinggi. Pendidikan prasekolah biasanya untuk kanak-kanak berumur 5 tahun ke bawah; selepas itu, pelajar boleh mendaftar di sekolah rendah di mana-mana sahaja di negara ini. Pusat jagaan dan pendidikan awal kanak-kanak (ECCE) berbentuk prasekolah atau pusat jagaan kejiranan (NCP). Di negara ini, 21.6% kanak-kanak usia prasekolah mempunyai akses kepada pendidikan awal kanak-kanak.
Pendidikan rendah bermula pada usia enam tahun. Ia merupakan program tujuh tahun yang berakhir dengan peperiksaan akhir sekolah rendah (SPC) di darjah 7, yang merupakan penilaian berasaskan tempatan yang ditadbir oleh Majlis Peperiksaan melalui sekolah. Pendidikan Rendah adalah dari darjah 1 hingga darjah 7.
Sistem pendidikan menengah dan sekolah tinggi di Eswatini ialah program lima tahun yang dibahagikan kepada tiga tahun sekolah menengah rendah dan dua tahun sekolah menengah atas. Terdapat peperiksaan awam luaran (Sijil Rendah) pada akhir sekolah menengah rendah yang mesti dilalui oleh pelajar untuk maju ke peringkat sekolah menengah atas. Majlis Peperiksaan Swaziland (ECESWA) mentadbir peperiksaan ini. Pada akhir peringkat sekolah menengah atas, pelajar menduduki peperiksaan awam, Sijil Am Pendidikan Menengah Swaziland (SGCSE) dan Sijil Am Pendidikan Menengah Antarabangsa (IGCSE) yang diakreditasi oleh Cambridge International Examination (CIE). Beberapa sekolah menawarkan program Pengajian Lanjutan (AS) dalam kurikulum mereka.
Terdapat 830 sekolah awam termasuk sekolah rendah, menengah, dan tinggi. Terdapat juga 34 sekolah swasta yang diiktiraf dengan tambahan 14 sekolah swasta yang tidak diiktiraf. Bilangan sekolah terbanyak adalah di wilayah Hhohho. Pendidikan adalah percuma di peringkat rendah, terutamanya dari darjah satu hingga darjah empat dan juga percuma untuk anak yatim dan kanak-kanak yang terdedah, tetapi tidak wajib. Pada tahun 1996, kadar kemasukan bersih sekolah rendah ialah 90.8%, dengan kesetaraan jantina di peringkat rendah. Pada tahun 1998, 80.5% kanak-kanak mencapai darjah lima. Kadar celik huruf pada tahun 2015 ialah 87%.
Pada tahun 1963, Sekolah Waterford, kemudian dinamakan Waterford Kamhlaba United World College of Southern Africa, telah ditubuhkan sebagai sekolah pelbagai kaum pertama di selatan Afrika. Pada tahun 1981, Waterford Kamhlaba menyertai gerakan United World Colleges sebagai United World College pertama di benua Afrika, dan merupakan satu-satunya UWC Afrika sehingga 2019, apabila UWC Afrika Timur di Tanzania menyertai gerakan itu.

11.6. Kesihatan

Eswatini menghadapi cabaran kesihatan awam yang serius. Jangka hayat purata adalah rendah, iaitu 58 tahun pada 2018 (ke-12 terendah di dunia), sebahagian besarnya disebabkan oleh kadar HIV/AIDS yang tinggi. Kadar kematian bayi juga menjadi kebimbangan. Kemudahan perubatan, terutamanya di kawasan luar bandar, adalah terhad. Perkhidmatan awam dilaporkan kurang membangun, dengan hanya dua belas ambulans awam, sekolah rendah umumnya tidak lagi menyediakan kantin, dan farmasi semakin berkurangan. Penyakit utama lain termasuk tuberkulosis (TB), yang sering berlaku bersama HIV. Indeks Kelaparan Global 2024 meletakkan Eswatini pada kedudukan ke-74 dengan skor 15.7, menunjukkan tahap kelaparan yang sederhana. Usaha untuk meningkatkan sistem kesihatan sedang dijalankan, tetapi menghadapi cabaran pembiayaan dan sumber manusia.

14.1. Masyarakat dan Kehidupan Tradisional

Unit sosial utama Swazi ialah rumah kediaman (homestead), yang secara tradisional merupakan pondok sarang lebah yang berbumbungkan rumput kering. Dalam rumah kediaman poligami, setiap isteri mempunyai pondok dan halaman sendiri yang dikelilingi oleh pagar buluh. Terdapat tiga struktur untuk tidur, memasak, dan menyimpan (membuat bir). Rumah kediaman yang lebih besar juga mempunyai struktur yang digunakan sebagai tempat tinggal bujang dan penginapan tetamu. Pusat kepada rumah kediaman tradisional ialah kandang lembu (byre), kawasan bulat yang dikelilingi oleh kayu balak besar, diselang-seli dengan dahan. Kandang lembu mempunyai kepentingan ritual dan praktikal sebagai simpanan kekayaan dan simbol prestij. Ia mengandungi lubang bijirin yang tertutup. Menghadap kandang lembu ialah pondok besar yang diduduki oleh ibu kepada ketua rumah. Ketua rumah adalah pusat kepada semua urusan rumah kediaman, dan beliau selalunya seorang poligamis. Beliau memimpin melalui teladan dan menasihati isteri-isterinya mengenai semua urusan sosial rumah, serta menjaga kesejahteraan keluarga. Beliau juga meluangkan masa bersosial dengan anak-anak lelaki muda, yang selalunya anak-anaknya atau saudara terdekat, menasihati mereka tentang jangkaan membesar dan menjadi lelaki dewasa.

Sangoma ialah seorang penilik nasib tradisional yang dipilih oleh nenek moyang keluarga tertentu itu. Latihan sangoma dipanggil "kwetfwasa". Pada akhir latihan, satu upacara graduasi diadakan di mana semua sangoma tempatan berkumpul untuk berpesta dan menari. Penilik nasib dirujuk untuk pelbagai tujuan, seperti menentukan punca penyakit atau kematian. Diagnosisnya adalah berdasarkan "kubhula", satu proses komunikasi, melalui keadaan separa sedar, dengan kuasa ghaib semula jadi. Inyanga (pakar perubatan dan farmasi dalam istilah barat) memiliki kemahiran melempar tulang ("kushaya ematsambo") yang digunakan untuk menentukan punca penyakit. Poligami dibenarkan dan diamalkan, termasuk oleh Raja Mswati III yang mempunyai ramai isteri.

14.2. Perayaan Utama

Dua perayaan kebudayaan utama dan paling penting di Eswatini ialah:

• Incwala: Diadakan pada hari keempat selepas bulan purnama yang paling hampir dengan hari terpanjang, 21 Disember. Incwala sering diterjemahkan dalam bahasa Inggeris sebagai "upacara buah pertama", tetapi merasa hasil tuaian baru oleh raja hanyalah satu aspek dalam acara besar yang panjang ini. Incwala lebih tepat diterjemahkan sebagai "Upacara Raja": apabila tiada raja, tiada incwala. Adalah satu jenayah bagi orang lain untuk mengadakan Incwala. Setiap orang Swazi boleh mengambil bahagian dalam bahagian awam Incwala. Kemuncak acara ialah hari keempat Incwala Besar. Tokoh utama ialah raja, ibu suri, isteri-isteri dan anak-anak diraja, gabenor diraja (indunas), ketua-ketua, rejimen, dan "bemanti" atau "orang air".
• Umhlanga (Tarian Alang-alang): Diadakan pada akhir Ogos atau awal September. Dalam upacara lapan hari ini, gadis-gadis memotong alang-alang, mempersembahkannya kepada Ibu Suri dan kemudian menari dengan dada terdedah. Hanya gadis yang belum berkahwin dan tidak mempunyai anak boleh mengambil bahagian. Matlamat upacara ini adalah untuk memelihara kesucian gadis, menyediakan tenaga kerja sebagai penghormatan kepada Ibu Suri, dan menggalakkan perpaduan melalui kerjasama. Keluarga diraja melantik seorang gadis biasa untuk menjadi "induna" (kapten) gadis-gadis itu dan beliau mengumumkan tarikh upacara tahunan melalui radio. Induna yang dipilih dijangka menjadi penari pakar dan berpengetahuan tentang protokol diraja. Salah seorang puteri raja bertindak sebagai pasangannya semasa upacara itu. Tarian Alang-alang hari ini bukanlah upacara purba tetapi perkembangan daripada adat lama "umchwasho". Dalam "umchwasho", semua gadis muda diletakkan dalam rejimen umur wanita. Jika mana-mana gadis hamil di luar perkahwinan, keluarganya membayar denda seekor lembu kepada ketua tempatan. Selepas beberapa tahun, apabila gadis-gadis itu mencapai usia boleh berkahwin, mereka akan melakukan perkhidmatan buruh untuk ibu suri, berakhir dengan tarian dan jamuan. Negara ini berada di bawah upacara "umchwasho" sehingga tahun 2005.

14.3. Seni dan Kraf

Eswatini terkenal dengan industri kraf tangan yang kukuh. Perniagaan kraf tangan yang diformalkan di Eswatini menggaji lebih 2,500 orang, kebanyakannya wanita. Produk-produknya unik dan mencerminkan budaya Eswatini, merangkumi barangan rumah, hiasan artistik, hingga karya seni kaca, batu, atau kayu yang kompleks. Muzik dan tarian tradisional memainkan peranan penting dalam upacara dan kehidupan seharian. Aktiviti sastera dan seni moden juga berkembang, walaupun mungkin tidak mendapat perhatian antarabangsa yang luas. Antara penulis yang berasal dari Eswatini ialah Gladys Lomafu Pato, Sarah Mkhonza (juga seorang pendidik dan aktivis hak asasi manusia yang menetap di Amerika Syarikat), Patricia McFadden, dan Regina Twala.

14.4. Sukan

Bola sepak adalah sukan paling popular di Eswatini, seperti di kebanyakan negara Afrika lain. Liga Perdana Eswatini telah ditubuhkan pada tahun 1972. Pasukan bola sepak kebangsaan Eswatini belum pernah layak ke Piala Dunia FIFA atau Piala Negara-Negara Afrika. Eswatini telah menghantar atlet ke Sukan Olimpik Musim Panas sejak tahun 1972 tetapi belum memenangi sebarang pingat. Negara ini telah memenangi pingat dalam tinju dan maraton di Sukan Komanwel. Sukan berpasukan lain yang popular termasuk kriket dan kesatuan ragbi. Stadium Nasional Somhlolo adalah venue sukan terbesar di negara ini.