George F. Kennan

2.1. First Steps

Pada tahun 1929, Kennan memulakan programnya dalam sejarah, politik, budaya, dan Bahasa Rusia di Institut Oriental Universiti Berlin. Beliau mengikut jejak langkah sepupu datuknya, George Kennan (1845-1924), seorang pakar terkemuka abad ke-19 mengenai Empayar Rusia dan pengarang Siberia and the Exile System, sebuah laporan yang diterima baik pada tahun 1891 mengenai sistem penjara Tsar. Sepanjang kerjaya diplomatiknya, Kennan menguasai beberapa bahasa lain termasuk Bahasa Jerman, Bahasa Perancis, Bahasa Poland, Bahasa Czech, Bahasa Portugis, dan Bahasa Norway.

Pada tahun 1931, Kennan ditempatkan di legasi di Riga, Latvia, di mana, sebagai setiausaha ketiga, beliau bekerja dalam hal ehwal ekonomi Soviet. Dari pekerjaannya ini, Kennan "membina minat yang matang dalam hal ehwal Rusia." Apabila Amerika Syarikat memulakan diplomasi rasmi dengan kerajaan Soviet pada tahun 1933 selepas pemilihan Presiden Franklin D. Roosevelt, Kennan mengiringi Duta Besar William C. Bullitt ke Moscow. Menjelang pertengahan 1930-an, Kennan adalah antara pakar Rusia yang terlatih secara profesional dalam kakitangan Kedutaan Amerika Syarikat di Moscow, bersama Charles E. Bohlen dan Loy W. Henderson. Pegawai-pegawai ini telah dipengaruhi oleh pengarah lama bahagian Hal Ehwal Eropah Timur Jabatan Negara, Robert F. Kelley. Mereka percaya bahawa terdapat sedikit asas untuk kerjasama dengan Kesatuan Soviet, walaupun terhadap musuh berpotensi. Sementara itu, Kennan mengkaji Pembersihan Besar-besaran Stalin, yang akan mempengaruhi pendapatnya tentang dinamik dalaman rejim Soviet sepanjang hayatnya.

2.2. At the Soviet Embassy

Kennan mendapati dirinya sangat tidak bersetuju dengan Joseph E. Davies, pengganti Bullitt sebagai duta besar ke Kesatuan Soviet, yang mempertahankan Pembersihan Besar-besaran dan aspek lain pemerintahan Stalin. Kennan tidak mempunyai pengaruh ke atas keputusan Davies, dan Davies sendiri malah mencadangkan agar Kennan dipindahkan keluar dari Moscow demi "kesihatannya." Kennan sekali lagi mempertimbangkan untuk meletak jawatan dari perkhidmatan, tetapi sebaliknya memutuskan untuk menerima meja Rusia di Jabatan Negara di Washington. Sebagai seorang yang berpendapat tinggi tentang dirinya, Kennan mula menulis draf pertama memoirnya pada usia 34 tahun ketika beliau masih seorang diplomat yang agak junior. Dalam sepucuk surat kepada kakaknya Jeannette pada tahun 1935, Kennan menyatakan kekecewaannya terhadap kehidupan Amerika, menulis: "Saya benci kekacauan kehidupan politik kita. Saya benci demokrasi; saya benci akhbar... Saya benci 'rakyat'; saya jelas telah menjadi tidak-Amerika."

2.3. Prague and Berlin

Menjelang September 1938, Kennan telah ditugaskan semula ke legasi di Prague. Selepas pendudukan Republik Czechoslovakia oleh Jerman Nazi pada permulaan Perang Dunia Kedua, Kennan ditugaskan ke Berlin. Di sana, beliau menyokong dasar Lend-Lease Amerika Syarikat tetapi memberi amaran terhadap sebarang tanggapan sokongan Amerika terhadap Soviet, yang beliau anggap sebagai sekutu yang tidak sesuai. Beliau ditahan di Jerman selama enam bulan selepas Jerman, diikuti oleh negara-negara Kuasa Paksi lain, mengisytiharkan perang ke atas Amerika Syarikat pada Disember 1941.

2.4. Lisbon Calls

Pada September 1942, Kennan ditugaskan ke legasi di Lisbon, Portugal, di mana beliau dengan berat hati menjalankan tugas mentadbir operasi perisikan dan pangkalan. Pada Julai 1943, Bert Fish, Duta Besar Amerika di Lisbon, tiba-tiba meninggal dunia, dan Kennan menjadi chargé d'affaires serta ketua Kedutaan Amerika di Portugal. Semasa di Lisbon, Kennan memainkan peranan penting dalam mendapatkan kelulusan Portugal untuk penggunaan Pulau Azores oleh pasukan tentera laut dan udara Amerika semasa Perang Dunia Kedua. Pada mulanya berhadapan dengan arahan yang janggal dan kekurangan koordinasi dari Washington, Kennan mengambil inisiatif dengan bercakap secara peribadi dengan Presiden Roosevelt dan memperoleh surat daripada Presiden kepada perdana menteri Portugis, Salazar, yang membuka jalan kepada konsesi kemudahan di Azores.

2.5. Second Soviet Posting

Pada Januari 1944, beliau dihantar ke London, di mana beliau berkhidmat sebagai kaunselor delegasi Amerika ke Suruhanjaya Penasihat Eropah, yang berusaha untuk menyediakan dasar Bersekutu di Eropah. Di sana, Kennan menjadi lebih kecewa dengan Jabatan Negara, yang beliau percaya mengabaikan kelayakannya sebagai pakar terlatih. Walau bagaimanapun, dalam beberapa bulan selepas memulakan pekerjaan itu, beliau dilantik sebagai timbalan ketua misi di Moscow atas permintaan W. Averell Harriman, duta besar ke Kesatuan Soviet.

2.6. At the National War College

Penghantaran telegram panjang itu menarik perhatian Kennan kepada Setiausaha Tentera Laut James Forrestal, seorang penyokong utama dasar konfrontasi terhadap Soviet, bekas sekutu perang Amerika Syarikat. Forrestal membantu membawa Kennan kembali ke Washington, di mana beliau berkhidmat sebagai timbalan pertama untuk hal ehwal luar di National War College dan kemudian sangat mempengaruhi keputusannya untuk menerbitkan artikel "X".

Sementara itu, pada Mac 1947, Truman muncul di hadapan Kongres untuk meminta dana bagi Doktrin Truman untuk memerangi Komunisme di Greece. "Saya percaya bahawa ia mestilah dasar Amerika Syarikat untuk menyokong rakyat bebas yang menentang penaklukan oleh minoriti bersenjata atau oleh tekanan luar."

2.6.1. "X"

Tidak seperti "telegram panjang," artikel Kennan yang tepat pada masanya yang muncul dalam isu Julai 1947 Foreign Affairs di bawah nama samaran "X", bertajuk "Sumber Tingkah Laku Soviet", tidak bermula dengan menekankan "rasa tidak selamat Rusia yang tradisional dan naluri"; sebaliknya, ia menegaskan bahawa dasar Stalin dibentuk oleh gabungan ideologi Marxis-Leninis, yang menyokong revolusi untuk mengalahkan kuasa kapitalis di dunia luar, dan keazaman Stalin untuk menggunakan tanggapan "pengepungan kapitalis" untuk mengesahkan peraturan masyarakat Sovietnya supaya beliau dapat mengukuhkan kuasa politiknya. Kennan berhujah bahawa Stalin tidak akan (dan lebih-lebih lagi tidak boleh) menyederhanakan tekad Soviet yang kononnya untuk menggulingkan kerajaan Barat. Oleh itu:
Beliau berhujah: "Elemen utama mana-mana dasar Amerika Syarikat terhadap Kesatuan Soviet mestilah pembendungan jangka panjang, sabar tetapi tegas dan waspada terhadap kecenderungan ekspansif Rusia.... Tekanan Soviet terhadap institusi bebas dunia Barat adalah sesuatu yang boleh dibendung oleh aplikasi daya lawan yang cekap dan waspada di beberapa titik geografi dan politik yang sentiasa berubah, sepadan dengan perubahan dan manuver dasar Soviet, tetapi yang tidak boleh dihindari atau dihilangkan dengan kata-kata."
Matlamat dasar beliau adalah untuk menarik balik semua pasukan AS dari Eropah. "Penyelesaian yang dicapai akan memberikan Kremlin jaminan yang mencukupi terhadap penubuhan rejim di Eropah Timur yang bermusuhan dengan Kesatuan Soviet, tempering tahap kawalan ke atas kawasan itu yang dirasakan perlu dilaksanakan oleh pemimpin Soviet."

Kennan selanjutnya berhujah bahawa Amerika Syarikat perlu melakukan pembendungan ini sendirian, tetapi jika ia dapat melakukannya tanpa menjejaskan kesihatan ekonomi dan kestabilan politiknya sendiri, struktur parti Soviet akan mengalami tempoh tekanan yang besar akhirnya mengakibatkan "sama ada perpecahan atau pelunakan beransur-ansur kuasa Soviet."

Penerbitan artikel "X" tidak lama kemudian memulakan salah satu perdebatan paling sengit dalam Perang Dingin. Walter Lippmann, seorang pengulas terkemuka Amerika mengenai hal ehwal antarabangsa, mengkritik keras artikel "X". Lippmann berhujah bahawa strategi pembendungan Kennan adalah "satu keanehan strategik" yang boleh "dilaksanakan hanya dengan merekrut, mensubsidi, dan menyokong pelbagai satelit, klien, tanggungan, dan boneka yang heterogen." Lippmann berhujah bahawa diplomasi harus menjadi asas hubungan dengan Soviet; beliau mencadangkan agar AS menarik balik pasukannya dari Eropah dan menyatukan semula serta mendemiliterisasikan Jerman. Sementara itu, tidak lama kemudian didedahkan secara tidak rasmi bahawa "X" memang Kennan. Maklumat ini nampaknya memberikan artikel "X" status dokumen rasmi yang menyatakan dasar baru pentadbiran Truman terhadap Moscow.

Kennan tidak bermaksud artikel "X" sebagai preskripsi untuk dasar. Sepanjang hayatnya, Kennan terus mengulangi bahawa artikel itu tidak menyiratkan komitmen automatik untuk menentang "ekspansionisme" Soviet di mana sahaja ia berlaku, dengan sedikit perbezaan kepentingan utama dan sekunder. Artikel itu tidak menjelaskan bahawa Kennan menyokong penggunaan kaedah politik dan ekonomi daripada kaedah ketenteraan sebagai agen utama pembendungan. "Pemikiran saya tentang pembendungan," kata Kennan dalam temu bual tahun 1996 kepada CNN, "sudah tentu diputarbelitkan oleh orang-orang yang memahaminya dan mengejarnya secara eksklusif sebagai konsep ketenteraan; dan saya fikir itu, sama seperti sebab lain, membawa kepada [proses] Perang Dingin yang tidak perlu, sangat mahal dan tidak berorientasi selama 40 tahun."

Tambahan pula, pentadbiran sedikit pun tidak cuba menjelaskan perbezaan antara pengaruh Soviet dan Komunisme antarabangsa kepada orang awam AS. "Sebahagiannya, kegagalan ini mencerminkan kepercayaan ramai di Washington," tulis sejarawan John Lewis Gaddis, "bahawa hanya prospek ancaman global yang tidak dapat dibezakan dapat menggoncang rakyat Amerika daripada kecenderungan isolasi mereka yang kekal terpendam di kalangan mereka."

Dalam temu bual televisyen PBS dengan David Gergen pada tahun 1996, Kennan sekali lagi mengulangi bahawa beliau tidak menganggap Soviet sebagai ancaman ketenteraan utama, menyatakan bahawa "mereka tidak seperti Hitler." Kennan berpendapat bahawa salah faham ini "...semua berpunca daripada satu ayat dalam artikel "X" di mana saya berkata bahawa di mana sahaja orang-orang ini, yang bermaksud kepimpinan Soviet, menghadapi kita dengan permusuhan berbahaya di mana-mana di dunia, kita harus melakukan segala yang mungkin untuk membendungnya dan tidak membiarkan mereka berkembang lebih jauh. Saya sepatutnya menjelaskan bahawa saya tidak mengesyaki mereka mempunyai sebarang keinginan untuk melancarkan serangan ke atas kita. Ini adalah sejurus selepas perang, dan adalah tidak masuk akal untuk menganggap bahawa mereka akan berpaling dan menyerang Amerika Syarikat. Saya tidak fikir saya perlu menjelaskan itu, tetapi saya jelas sepatutnya melakukannya."
Artikel "X" membawa kemasyhuran segera kepada Kennan. Selepas telegram panjang, beliau kemudian teringat, "Kesunyian rasmi saya sebenarnya berakhir... Reputasi saya telah terbina. Suara saya kini didengari."

2.7. Disagreements and Departure from Government

Pengaruh Kennan menurun dengan cepat apabila Dean Acheson menjadi Setiausaha Negara, menggantikan George Marshall yang sakit pada tahun 1949 dan 1950. Acheson tidak menganggap "ancaman" Soviet sebagai ancaman politik utama, dan beliau melihat Sekatan Berlin bermula pada Jun 1948, ujian nuklear Soviet pertama pada Ogos 1949, revolusi Komunis di China sebulan kemudian, dan permulaan Perang Korea pada Jun 1950, sebagai bukti. Truman dan Acheson memutuskan untuk menentukan lingkungan pengaruh Barat dan mewujudkan sistem perikatan. Kennan berhujah dalam sebuah kertas kerja bahawa tanah besar Asia dikecualikan daripada dasar "pembendungan", menulis bahawa Amerika Syarikat "terlalu meluas dalam keseluruhan pemikirannya tentang apa yang boleh kita capai dan patut cuba capai" di Asia. Sebaliknya, beliau berhujah bahawa Jepun dan Filipina harus menjadi "tunjang sistem keselamatan Pasifik".

Acheson meluluskan Program A tidak lama selepas beliau memegang jawatan sebagai Setiausaha Negara, menulis di margin kertas Kennan bahawa "pembahagian Jerman bukanlah satu matlamat itu sendiri". Walau bagaimanapun, Pelan A menghadapi bantahan besar-besaran dari Pentagon, yang melihatnya sebagai meninggalkan Jerman Barat kepada Kesatuan Soviet, dan dari dalam Jabatan Negara, dengan diplomat Robert Murphy berhujah bahawa kewujudan semata-mata Jerman Barat yang makmur dan demokratik akan menjejaskan kestabilan Jerman Timur, dan oleh itu Kesatuan Soviet. Lebih penting lagi, Pelan A memerlukan kelulusan kerajaan British dan Perancis, tetapi kedua-duanya tidak menyokong Program A, mengeluh bahawa terlalu awal untuk menamatkan pendudukan Jerman. Kedua-dua pendapat umum di Britain dan lebih-lebih lagi di Perancis takut apa yang mungkin berlaku jika Pihak Bersekutu melonggarkan kawalan mereka ke atas Jerman hanya empat tahun selepas berakhirnya Perang Dunia Kedua, dan atas sebab geografi dan sejarah, tidak berkongsi jaminan Kennan bahawa Jerman yang bersatu semula akan menyebabkan kesukaran hanya untuk Soviet. Pada Mei 1949, versi Pelan A yang terdistorsi bocor kepada akhbar Perancis dengan distorsi utama adalah bahawa Amerika Syarikat bersedia untuk menarik diri dari seluruh Eropah sebagai pertukaran untuk Jerman yang bersatu semula dan neutral. Dalam kekecohan yang berlaku, Acheson membatalkan Pelan A.

Kennan kehilangan pengaruh dengan Acheson, yang dalam apa jua keadaan kurang bergantung kepada kakitangannya berbanding Marshall. Kennan meletak jawatan sebagai pengarah perancangan dasar pada Disember 1949 tetapi kekal di jabatan sebagai kaunselor sehingga Jun 1950. Pada Januari 1950, Acheson menggantikan Kennan dengan Paul Nitze, yang lebih selesa dengan pengiraan kuasa ketenteraan. Selepas itu, Kennan menerima pelantikan sebagai Pelawat ke Institute for Advanced Study dari rakan sekerja sederhana J. Robert Oppenheimer, pengarah institut itu. Pada Oktober 1949, Komunis China di bawah Mao Zedong memenangi Perang Saudara China dan mengisytiharkan Republik Rakyat China. "Kehilangan China", seperti yang dikenali di Amerika Syarikat, mencetuskan tindak balas sayap kanan yang sengit yang dipimpin oleh ahli politik Republikan seperti Richard Nixon dan Joseph McCarthy, yang menggunakan "kehilangan China" sebagai alat yang sesuai untuk menyerang pentadbiran Demokrat Truman. Truman, Acheson, dan pegawai tinggi lain seperti Kennan semuanya dituduh cuai secara jenayah sekurang-kurangnya dalam membenarkan kehilangan yang kononnya itu. Salah seorang rakan terdekat Kennan, diplomat John Paton Davies Jr. mendapati dirinya disiasat pada November 1949 sebagai pengintip Soviet atas peranannya dalam proses itu, tuduhan yang akan memusnahkan kerjayanya dan yang mengejutkan Kennan. Apa yang sangat mengganggu Kennan ialah Paton Davies dituduh melakukan pengkhianatan kerana meramalkan dalam laporan bahawa Mao akan memenangi Perang Saudara China, yang dalam suasana histeria yang disebabkan oleh "kehilangan China" sudah cukup untuk menyebabkan FBI mula menyiasatnya sebagai pengintip Soviet. Bercakap mengenai kes Paton Davies, Kennan memberi amaran bahawa "Kita tidak mempunyai perlindungan terhadap perkara ini berlaku lagi", menyebabkan beliau tertanya-tanya diplomat mana yang akan disiasat seterusnya atas tuduhan pengkhianatan.

Kennan mendapati suasana histeria, yang dilabelkan sebagai "McCarthyisme" pada Mac 1950 oleh kartunis Herbert Block, sangat tidak selesa.

Dasar Acheson direalisasikan sebagai NSC 68, laporan sulit yang dikeluarkan oleh Majlis Keselamatan Negara Amerika Syarikat pada April 1950 dan ditulis oleh Paul Nitze, pengganti Kennan sebagai Pengarah Perancangan Dasar. Kennan dan Charles Bohlen, seorang lagi pakar Jabatan Negara mengenai Rusia, berhujah tentang perkataan NSC-68, yang menjadi asas dasar Perang Dingin. Kennan menolak idea bahawa Stalin mempunyai rancangan besar untuk penaklukan dunia yang tersirat dalam laporan Nitze dan berhujah bahawa beliau sebenarnya takut melampaui batas kuasa Rusia. Kennan malah berhujah bahawa NSC-68 tidak sepatutnya digubal sama sekali, kerana ia akan menjadikan dasar AS terlalu kaku, terlalu mudah, dan terlalu militeristik. Acheson menolak Kennan dan Bohlen, menyokong andaian ancaman Soviet yang tersirat oleh NSC-68.

Kennan menentang pembinaan bom hidrogen dan persenjataan semula Jerman, yang merupakan dasar yang digalakkan oleh andaian NSC-68. Semasa Perang Korea (yang bermula apabila Korea Utara menyerang Korea Selatan pada Jun 1950), apabila khabar angin mula beredar di Jabatan Negara bahawa rancangan sedang dibuat untuk maju melangkaui garis selari ke-38 ke Korea Utara, satu tindakan yang dianggap berbahaya oleh Kennan, beliau terlibat dalam hujah-hujah sengit dengan Penolong Setiausaha Negara untuk Timur Jauh Dean Rusk, yang nampaknya menyokong matlamat Acheson untuk menyatukan Korea secara paksa.

2.8. Ambassador to the Soviet Union

Pada Disember 1951, Presiden Truman mencalonkan Kennan untuk menjadi duta besar Amerika Syarikat seterusnya ke Kesatuan Soviet. Pelantikannya disokong kuat oleh Senat.

Dalam banyak aspek (yang mengecewakan Kennan) keutamaan pentadbiran menekankan penciptaan perikatan menentang Soviet lebih daripada merundingkan perbezaan dengan mereka. Dalam memoirnya, Kennan teringat, "Sejauh yang saya dapat lihat, kami menjangkakan dapat mencapai objektif kami... tanpa membuat sebarang konsesi, hanya 'jika kami benar-benar maha kuasa, dan boleh berharap untuk berjaya.' Saya sangat meragui bahawa ini adalah kesnya."

Di Moscow, Kennan mendapati suasana lebih terkawal berbanding lawatan sebelumnya, dengan pengawal polis mengikutinya ke mana-mana, menghalang hubungan dengan warga Soviet. Pada masa itu, propaganda Soviet menuduh AS bersiap untuk perang, yang Kennan tidak sepenuhnya menolak. "Saya mula bertanya kepada diri sendiri sama ada... kami tidak menyumbang... oleh ketenteraan yang berlebihan dalam dasar dan kenyataan kami... kepada kepercayaan di Moscow bahawa perang yang kami cari, bahawa kami telah menerima ketidakelakannya, bahawa ia hanya menunggu masa sebelum kami melancarkannya."

Pada September 1952, Kennan membuat kenyataan yang menyebabkan beliau kehilangan jawatan duta besarnya. Dalam jawapan kepada soalan pada sidang akhbar, Kennan membandingkan keadaannya di kediaman duta besar di Moscow dengan yang beliau hadapi semasa ditahan di Berlin semasa beberapa bulan pertama permusuhan antara Amerika Syarikat dan Jerman. Walaupun kenyataannya tidak berasas, Soviet menafsirkannya sebagai analogi tersirat dengan Jerman Nazi. Soviet kemudian mengisytiharkan Kennan persona non grata_{persona non grata}^{Bahasa Latin} dan enggan membenarkannya masuk semula ke Kesatuan Soviet. Kennan mengakui secara retrospektif bahawa ia adalah "perkara bodoh untuk saya sayakan."

2.9. Ambassador to Yugoslavia

Semasa kempen pilihan raya presiden John F. Kennedy pada tahun 1960, Kennan menulis kepada bakal presiden untuk menawarkan beberapa cadangan tentang bagaimana pentadbirannya harus meningkatkan hal ehwal luar negara. Kennan menulis, "Apa yang diperlukan adalah satu siri... langkah yang dikira, diatur masa sedemikian rupa sehingga bukan sahaja untuk menjatuhkan lawan tetapi untuk mengekalkannya, dan disediakan dengan kerahsiaan yang mencukupi supaya kelebihan kejutan dapat dikekalkan." Beliau juga menggesa pentadbiran untuk "memastikan perbezaan pandangan dan dasar antara Rusia dan China," yang boleh dicapai dengan memperbaiki hubungan dengan Perdana Menteri Soviet Nikita Khrushchev yang ingin menjauhkan diri dari Komunis China. Beliau menulis: "Kita harus... tanpa menipu diri sendiri tentang personaliti politik Khrushchev dan tanpa memupuk harapan yang tidak realistik, prihatin untuk mengekalkannya secara politik dalam persaingan dan untuk menggalakkan kelangsungan di Moscow kecenderungan yang beliau peribadikan." Selain itu, beliau mengesyorkan agar Amerika Syarikat berusaha untuk mewujudkan perpecahan dalam blok Soviet dengan melemahkan kuasanya di Eropah Timur dan menggalakkan kecenderungan bebas kerajaan satelit.

Walaupun Kennan tidak dipertimbangkan untuk pekerjaan oleh penasihat Kennedy, presiden sendiri menawarkan Kennan pilihan jawatan duta besar di Poland atau Yugoslavia. Kennan lebih berminat dengan Yugoslavia, jadi beliau menerima tawaran Kennedy dan memulakan pekerjaannya di Yugoslavia pada Mei 1961.

Kennan ditugaskan untuk cuba mengukuhkan dasar Yugoslavia menentang Soviet dan untuk menggalakkan negara-negara lain dalam Blok Timur untuk mengejar autonomi daripada Soviet. Kennan mendapati jawatan duta besarnya di Belgrade jauh lebih baik daripada pengalamannya di Moscow sedekad sebelumnya. Beliau mengulas, "Saya bernasib baik dikelilingi oleh sekumpulan pembantu yang sangat berkebolehan dan setia, yang kebolehan mereka saya sendiri kagumi, yang pertimbangan mereka saya hargai, dan yang sikap mereka terhadap diri saya sentiasa... bekerjasama dengan penuh semangat... Siapalah saya untuk mengeluh?" Kennan mendapati kerajaan Yugoslavia melayan diplomat Amerika dengan sopan, berbeza dengan cara Rusia melayannya di Moscow. Beliau menulis bahawa Yugoslavia "menganggap saya, betul atau salah, seorang tokoh terkemuka di AS, dan mereka gembira bahawa seseorang yang namanya pernah mereka dengar sebelum ini dihantar ke Belgrade."

Kennan mendapati sukar untuk menjalankan tugasnya di Belgrade. Presiden Josip Broz Tito dan menteri luar negerinya, Koča Popović, mula mengesyaki bahawa Kennedy akan mengamalkan dasar anti-Yugoslavia semasa tempoh jawatannya. Tito dan Popović menganggap keputusan Kennedy untuk memerhatikan Minggu Negara Tertawan sebagai petunjuk bahawa Amerika Syarikat akan membantu usaha pembebasan anti-komunis di Yugoslavia. Tito juga percaya bahawa CIA dan Pentagon adalah pengarah sebenar dasar luar negara Amerika. Kennan cuba memulihkan keyakinan Tito terhadap institusi dasar luar negara Amerika, tetapi usahanya terjejas oleh sepasang kesilapan diplomatik, Pencerobohan Teluk Babi, dan insiden pengintip U-2 1960.

Hubungan antara Yugoslavia dan Amerika Syarikat cepat memburuk. Pada September 1961, Tito mengadakan persidangan negara-negara berkecuali, di mana beliau menyampaikan ucapan yang ditafsirkan oleh kerajaan AS sebagai pro-Soviet. Menurut sejarawan David Mayers, Kennan berhujah bahawa dasar pro-Soviet Tito yang dilihat sebenarnya adalah taktik untuk "mengukuhkan kedudukan Khrushchev dalam Politburo menentang garis keras yang menentang peningkatan hubungan dengan Barat dan menentang China, yang mendesak konfrontasi besar Soviet-AS." Dasar ini juga memberikan Tito "kredit di Kremlin untuk digunakan terhadap serangan China di masa depan terhadap kelayakan komunisnya." Walaupun ahli politik dan pegawai kerajaan menyatakan kebimbangan yang semakin meningkat tentang hubungan Yugoslavia dengan Soviet, Kennan percaya bahawa negara itu mempunyai "kedudukan anomali dalam Perang Dingin yang secara objektif sesuai dengan tujuan AS." Kennan juga percaya bahawa dalam beberapa tahun, contoh Yugoslavia akan menyebabkan negara-negara di Blok Timur menuntut lebih banyak autonomi sosial dan ekonomi daripada Soviet.

Menjelang tahun 1962, Kongres telah meluluskan undang-undang untuk menafikan geran bantuan kewangan kepada Yugoslavia, untuk menarik balik penjualan alat ganti untuk pesawat perang Yugoslavia, dan untuk membatalkan status negara paling disukai negara itu. Kennan membantah keras undang-undang itu, dengan alasan bahawa ia hanya akan menyebabkan ketegangan hubungan antara Yugoslavia dan AS. Kennan datang ke Washington pada musim panas 1962 untuk melobi menentang undang-undang itu tetapi tidak dapat mengubah keputusan Kongres. Presiden Kennedy secara peribadi menyokong Kennan tetapi kekal tidak komited secara terbuka, kerana beliau tidak mahu membahayakan sokongan majoriti tipisnya di Kongres mengenai isu yang berpotensi kontroversi.

Dalam syarahan kepada kakitangan kedutaan AS di Belgrade pada 27 Oktober 1962, Kennan sangat menyokong dasar Kennedy dalam Krisis Peluru Berpandu Cuba, mengatakan bahawa Cuba masih dalam lingkungan pengaruh Amerika dan oleh itu Soviet tidak mempunyai hak untuk menempatkan peluru berpandu di Cuba. Dalam ucapannya, Kennan memanggil rejim Fidel Castro "salah satu kediktatoran paling berdarah yang pernah dilihat dunia dalam seluruh tempoh pasca perang", yang membenarkan usaha Kennedy untuk menggulingkan kerajaan Komunis Cuba. Terhadap tuntutan Khrushchev bahawa peluru berpandu Amerika ditarik keluar dari Turki sebagai harga untuk menarik peluru berpandu Soviet keluar dari Cuba, Kennan menyatakan Turki tidak pernah berada dalam lingkungan pengaruh Soviet manakala Cuba berada dalam lingkungan pengaruh Amerika, yang baginya menjadikannya sah bagi Amerika Syarikat untuk menempatkan peluru berpandu di Turki dan tidak sah bagi Kesatuan Soviet untuk menempatkan peluru berpandu di Cuba.

Pada Disember 1962, ketika Tito melawat Moscow untuk bertemu dengan Khrushchev, Kennan melaporkan kepada Washington bahawa Tito adalah seorang Russophile kerana beliau tinggal di Rusia antara 1915 dan 1920, dan masih mempunyai kenangan sentimental tentang Revolusi Rusia 1917, yang telah mengubahnya menjadi Komunisme. Walau bagaimanapun, Kennan memerhatikan dari urusannya dengan Tito bahawa beliau sangat teguh dalam menjaga Yugoslavia neutral dalam Perang Dingin, dan ekspresi kasih sayangnya terhadap budaya Rusia semasa lawatannya ke Moscow tidak bermakna beliau mahu Yugoslavia kembali ke blok Soviet. Oleh itu, bagi Kennan, perpecahan Sino-Soviet telah menyebabkan Khrushchev ingin berdamai dengan Tito untuk menangkis tuduhan China bahawa Kesatuan Soviet adalah kuasa imperialis yang membuli, dan Tito bersedia untuk menerima hubungan yang lebih baik dengan Kesatuan Soviet untuk meningkatkan kuasa tawar-menawarnya dengan Barat. Kennan juga menggambarkan pembelaan Tito terhadap gerakan negara-negara berkecuali sebagai cara untuk meningkatkan kuasa tawar-menawar Yugoslavia dengan kedua-dua Barat dan Timur, kerana ia membolehkan beliau menampilkan dirinya sebagai pemimpin dunia yang bercakap untuk blok negara-negara penting dan bukannya berdasarkan "nilai intrinsik" gerakan negara-negara berkecuali (yang sebenarnya sedikit kerana kebanyakan negara-negara berkecuali adalah negara-negara Dunia Ketiga yang miskin). Dalam hal ini, Kennan melaporkan kepada Washington bahawa pegawai kanan Yugoslavia telah memberitahunya bahawa ucapan Tito yang memuji gerakan negara-negara berkecuali hanyalah sikap diplomatik yang tidak sepatutnya diambil terlalu serius.

Walau bagaimanapun, ramai di Kongres memang mengambil serius ucapan Tito, dan mencapai kesimpulan bahawa Yugoslavia adalah negara anti-Barat, yang sangat mengecewakan Kennan. Kennan berhujah bahawa memandangkan Tito mahu Yugoslavia neutral dalam Perang Dingin, tiada gunanya mengharapkan Yugoslavia untuk menyelaraskan diri dengan Barat, tetapi kenetralan Yugoslavia memang memenuhi kepentingan Amerika kerana ia memastikan bahawa tentera Yugoslavia yang kuat tidak berada di bawah kawalan Soviet dan Kesatuan Soviet tidak mempunyai pangkalan udara atau tentera laut di Yugoslavia yang boleh digunakan untuk mengancam Itali dan Greece, kedua-duanya ahli NATO. Lebih penting lagi, Kennan menyatakan bahawa dasar "sosialisme pasaran" Yugoslavia memberikannya taraf hidup yang lebih tinggi daripada di tempat lain di Eropah Timur, bahawa terdapat kebebasan bersuara yang lebih besar di sana daripada di negara-negara Komunis lain, dan kewujudan negara Komunis di Eropah Timur yang tidak di bawah kawalan Kremlin sangat menjejaskan kestabilan blok Soviet kerana ia memberi inspirasi kepada pemimpin komunis lain dengan keinginan untuk kemerdekaan yang lebih besar. Dengan hubungan AS-Yugoslavia semakin teruk, Kennan menyerahkan peletakan jawatannya sebagai duta besar pada akhir Julai 1963.

2.10. Criticism of US Foreign Policy

Selepas tamat jawatan duta besarnya di Yugoslavia pada tahun 1963, Kennan menghabiskan sisa hidupnya dalam bidang akademik, menjadi pengkritik realis utama dasar luar negara AS.

Semasa 1960-an, Kennan mengkritik penglibatan AS di Vietnam, dengan alasan bahawa Amerika Syarikat mempunyai sedikit kepentingan penting di rantau itu. Pada Februari 1966, Kennan memberi keterangan di hadapan Jawatankuasa Hubungan Luar Senat atas permintaan pengerusi jawatankuasa itu, Senator J. William Fulbright, di mana beliau menyatakan bahawa "keasyikan" dengan Vietnam menjejaskan kepimpinan global AS. Beliau menuduh pentadbiran Lyndon B. Johnson memutarbelitkan dasar-dasarnya menjadi pendekatan ketenteraan semata-mata. Presiden Johnson sangat jengkel dengan pendengaran yang dipanggil oleh Fulbright, yang telah menjadi musuhnya, sehingga beliau cuba mengatasi mereka dengan mengadakan sidang kemuncak mengejut dan tidak diumumkan di Honolulu bermula pada 5 Februari 1966 dengan Ketua Negara Nguyễn Văn Thiệu dan Perdana Menteri Nguyễn Cao Kỳ dari Vietnam Selatan, di mana beliau mengisytiharkan bahawa Amerika Syarikat membuat kemajuan cemerlang di Vietnam dan komited kepada reformasi sosial dan ekonomi.

Kennan memberi keterangan bahawa jika Amerika Syarikat tidak berperang di Vietnam: "Saya tidak tahu apa-apa sebab mengapa kita ingin terlibat, dan saya boleh memikirkan beberapa sebab mengapa kita tidak ingin berbuat demikian." Beliau menentang penarikan segera dari Vietnam, mengatakan "Penarikan tergesa-gesa dan tidak teratur boleh mewakili dalam keadaan sekarang satu kerugian kepada kepentingan kita sendiri, dan bahkan kepada keamanan dunia", tetapi menambah bahawa beliau merasakan "ada lebih banyak penghormatan yang boleh diperoleh dalam pendapat dunia ini dengan pembubaran kedudukan yang tidak kukuh secara tegas dan berani daripada dengan usaha yang paling degil untuk mencapai objektif yang melampau dan tidak menjanjikan." Dalam keterangannya, Kennan berhujah bahawa Ho Chi Minh "bukan Hitler" dan segala yang beliau baca tentangnya menunjukkan bahawa Ho adalah seorang Komunis, tetapi juga seorang nasionalis Vietnam yang tidak mahu negaranya tunduk kepada Kesatuan Soviet atau China. Beliau seterusnya memberi keterangan bahawa untuk mengalahkan Vietnam Utara akan bermakna kos dalam nyawa manusia "yang saya tidak ingin melihat negara ini bertanggungjawab." Kennan membandingkan dasar pentadbiran Johnson terhadap Vietnam seperti "seekor gajah yang ketakutan oleh seekor tikus."

Kennan mengakhiri keterangannya dengan memetik kenyataan yang dibuat oleh John Quincy Adams: "Amerika tidak pergi ke luar negara mencari raksasa untuk dimusnahkan. Dia adalah pengasih kepada kebebasan dan kemerdekaan semua. Dia adalah juara dan pembela hanya miliknya sendiri." Kennan kemudian menyatakan: "Sekarang, tuan-tuan, saya tidak tahu dengan tepat apa yang John Quincy Adams maksudkan ketika beliau mengucapkan kata-kata itu. Tetapi saya fikir, tanpa mengetahuinya, beliau bercakap secara langsung dan sangat relevan kepada kita di sini hari ini." Pendengaran itu disiarkan secara langsung di televisyen (pada masa itu jarang berlaku), dan reputasi Kennan sebagai "Bapa Pembendungan" memastikan bahawa keterangannya menarik banyak perhatian media, lebih-lebih lagi kerana pentadbiran Johnson mengaku sedang menjalankan dasar "pembendungan" di Vietnam. Oleh itu, Johnson menekan rangkaian televisyen utama untuk tidak menyiarkan keterangan Kennan, dan akibatnya, rangkaian CBS menyiarkan ulang tayang I Love Lucy ketika Kennan berada di hadapan Senat, menyebabkan pengarah program televisyen CBS, Fred Friendly, meletak jawatan sebagai protes. Sebaliknya, rangkaian NBC menentang tekanan presiden dan menyiarkan prosiding Jawatankuasa Hubungan Luar Senat. Untuk menangkis keterangan Kennan, Johnson menghantar Setiausaha Negara Dean Rusk di hadapan Jawatankuasa Hubungan Luar Senat di mana beliau memberi keterangan bahawa perang di Vietnam adalah perjuangan yang adil secara moral untuk menghentikan "...perluasan kuasa Komunis yang stabil melalui kekerasan dan ancusan."

Walaupun jangkaan, keterangan Kennan di hadapan Senat menarik rating tinggi di televisyen. Kennan sendiri teringat bahawa pada bulan berikutnya beliau menerima banyak surat, yang menyebabkan beliau menulis tentang respons awam: "Ia sangat hebat. Saya tidak menjangkakan apa-apa yang hampir seperti ini." Kolumnis Art Buchwald menggambarkan dirinya terkejut melihat isteri dan rakan-rakannya menghabiskan hari menonton Kennan memberi keterangan daripada sinetron biasa, mengatakan bahawa beliau tidak menyedari bahawa suri rumah Amerika berminat dalam hal-hal sedemikian. Biografer Fulbright menulis bahawa keterangan Kennan bersama Jeneral James Gavin adalah penting kerana mereka bukan "pelajar yang tidak bertanggungjawab atau radikal yang gila," yang memungkinkan "orang yang dihormati" untuk menentang Perang Vietnam. Keterangan Kennan pada Februari 1966 adalah yang paling berjaya dalam pelbagai usahanya untuk mempengaruhi pendapat umum selepas meninggalkan Jabatan Negara. Sebelum beliau muncul di hadapan Senat, 63% daripada orang awam Amerika meluluskan pengendalian perang Vietnam oleh Johnson; selepas keterangannya, 49% berbuat demikian.

Kennan juga menjadi pengkritik keras terhadap perlumbaan senjata pada tahun 1970-an dan 1980-an, terutamanya di bawah Presiden Ronald Reagan, berhujah bahawa pembendungan tidak memerlukan dasar luar negara AS yang dimiliterisasikan. Beliau percaya bahawa Kesatuan Soviet, yang keletihan akibat perang, tidak menimbulkan ancaman ketenteraan yang serius kepada AS atau sekutunya pada awal Perang Dingin, tetapi lebih kepada saingan ideologi dan politik.

6.1. Positive Assessment

Kennan menerima banyak anugerah dan penghormatan sepanjang kerjayanya. Sebagai seorang sarjana dan penulis, beliau adalah penerima dua kali Hadiah Pulitzer dan Anugerah Buku Nasional, serta menerima Hadiah Francis Parkman, Anugerah Buku Duta Besar dan Hadiah Bancroft.

Antara anugerah dan penghargaan lain Kennan ialah pemilihannya ke American Philosophical Society dan American Academy of Arts and Sciences (1952), Penghargaan Perkhidmatan Setia dan Berjasa dari Jabatan Negara (1953), Anugerah Woodrow Wilson Princeton untuk Pencapaian Cemerlang dalam Perkhidmatan Negara (1976), Order of the Pour le Mérite (1976), Hadiah Keamanan Albert Einstein (1981), Hadiah Keamanan Perdagangan Buku Jerman (1982), Pingat Emas American Academy of Arts and Letters (1984), Anugerah James Madison untuk Perkhidmatan Awam Cemerlang dari American Whig-Cliosophic Society (1985), Pingat Kebebasan dari Franklin D. Roosevelt Foundation (1987), Pingat Kebebasan Presiden (1989), Anugerah Perkhidmatan Cemerlang dari Jabatan Negara (1994), dan Library of Congress Living Legend (2000).

Kennan juga menerima 29 ijazah kehormat dan dihormati dengan namanya melalui George F. Kennan Chair in National Security Strategy di National War College dan George F. Kennan Professorship di Institute for Advanced Study.

Pada Jun 2022, sebuah plak peringatan untuk menghormati Kennan telah dirasmikan di Belgrade, Serbia di tapak bekas kedutaan AS. Kennan telah berkhidmat di negara itu ketika ia menjadi sebahagian daripada Yugoslavia, dari 1961 hingga 1963.

Dalam obituari di The New York Times, Kennan digambarkan sebagai "diplomat Amerika yang melakukan lebih daripada mana-mana utusan lain dalam generasinya untuk membentuk dasar Amerika Syarikat semasa perang dingin" kepada siapa "Rumah Putih dan Pentagon berpaling apabila mereka cuba memahami Kesatuan Soviet selepas Perang Dunia Kedua." Mengenai Kennan, sejarawan Wilson D. Miscamble menyatakan "[seseorang] hanya boleh berharap bahawa pembuat dasar luar negara sekarang dan masa depan mungkin berkongsi sebahagian daripada integriti dan kecerdasannya." Majalah Foreign Policy menggambarkan Kennan sebagai "diplomat paling berpengaruh abad ke-20." Henry Kissinger berkata bahawa Kennan "mendekati pengarang doktrin diplomatik pada zamannya seperti mana-mana diplomat dalam sejarah kita," manakala Colin Powell memanggil Kennan "tutor terbaik kita" dalam menangani isu-isu dasar luar negara abad ke-21.

6.2. Criticism and Controversy

Walaupun sumbangan besarnya, pandangan dan dasar George F. Kennan juga menghadapi kritikan dan kontroversi, terutamanya berkaitan dengan pandangannya tentang demokrasi, kaum, dan campur tangan.

Sarjana Richard Russell berhujah bahawa Kennan, dalam tulisan sejarah dan memoirnya, sering meratapi kegagalan pembuat dasar luar negara demokratik, khususnya Amerika Syarikat. Menurut Kennan, apabila pembuat dasar Amerika tiba-tiba berhadapan dengan Perang Dingin, mereka mewarisi sedikit lebih daripada rasional dan retorik "utopian dalam jangkaan, legalistik dalam konsep, moralistik dalam tuntutan yang diletakkan kepada orang lain, dan berlagak mulia dalam tahap kemuliaan dan kebenaran... kepada diri sendiri." Punca masalah ini adalah kekuatan pendapat umum, sebuah kekuatan yang tidak dapat dielakkan tidak stabil, tidak serius, subjektif, emosional, dan terlalu mudah. Kennan menegaskan bahawa orang awam AS hanya boleh disatukan di belakang matlamat dasar luar negara pada "tahap primitif slogan dan inspirasi ideologi jingoisme."

Wilson D. Miscamble berhujah bahawa Kennan memainkan peranan kritikal dalam membangunkan dasar luar negara pentadbiran Truman. Beliau juga menyatakan bahawa Kennan tidak mempunyai visi untuk pembendungan global atau titik kuat; beliau hanya ingin memulihkan keseimbangan kuasa antara Amerika Syarikat dan Soviet. Seperti sejarawan John Lewis Gaddis, Miscamble mengakui bahawa walaupun Kennan secara peribadi lebih suka pembendungan politik, cadangannya akhirnya menghasilkan dasar yang lebih ke arah titik kuat daripada pembendungan global.

Kennan tidak menyokong protes pelajar terhadap Perang Vietnam. Dalam bukunya tahun 1968 Democracy and the Student Left, Kennan menyerang pelajar universiti sayap kiri yang berdemonstrasi menentang Perang Vietnam sebagai ganas dan tidak bertoleransi. Kennan membandingkan pelajar "Kiri Baru" tahun 1960-an dengan radikal pelajar Narodnik abad ke-19 di Rusia, menuduh kedua-duanya sebagai kumpulan elitis yang angkuh yang ideanya pada dasarnya tidak demokratik dan berbahaya. Kennan menulis bahawa kebanyakan tuntutan radikal pelajar adalah "omong kosong" dan beliau menuduh gaya politik mereka ditandai dengan kekurangan humor sepenuhnya, kecenderungan ekstremis, dan dorongan merosakkan yang tidak berfikir. Kennan mengakui bahawa radikal pelajar betul untuk menentang Perang Vietnam, tetapi beliau mengeluh bahawa mereka mengelirukan dasar dengan institusi kerana beliau berhujah bahawa hanya kerana sebuah institusi melaksanakan dasar yang salah tidak menjadikannya jahat dan layak dimusnahkan.

Kennan menyalahkan radikalisme pelajar pada akhir 1960-an atas apa yang beliau panggil "sekularisme yang sakit" dalam kehidupan Amerika, yang beliau tuduh terlalu materialistik dan cetek untuk membolehkan pemahaman tentang "proses pertumbuhan organik yang perlahan dan kuat" yang telah menjadikan Amerika hebat. Kennan menulis bahawa apa yang beliau anggap sebagai penyakit rohani Amerika telah melahirkan generasi muda Amerika dengan "ketidakseimbangan ekstrem dalam pertumbuhan emosi dan intelektual." Kennan mengakhiri bukunya dengan ratapan bahawa Amerika pada masa mudanya tidak lagi wujud kerana beliau mengeluh bahawa kebanyakan rakyat Amerika tergoda oleh pengiklanan ke dalam gaya hidup konsumerisme yang menyebabkan mereka tidak peduli terhadap kemerosotan alam sekitar di sekeliling mereka dan kepada rasuah besar ahli politik mereka. Kennan berhujah bahawa beliau adalah radikal sebenar kerana: "Mereka belum melihat apa-apa lagi. Bukan sahaja kebimbangan saya mengatasi kebimbangan mereka, tetapi idea saya tentang apa yang perlu dilakukan untuk membetulkan keadaan adalah jauh lebih radikal daripada idea mereka."

Dalam ucapan yang disampaikan di Williamsburg pada 1 Jun 1968, Kennan mengkritik pihak berkuasa kerana "toleransi berlebihan" dalam menangani protes pelajar dan rusuhan oleh Orang Afro-Amerika. Kennan menyeru penindasan pergerakan Kiri Baru dan Kuasa Hitam dengan cara yang akan "bertanggungjawab kepada pengundi hanya pada pilihan raya seterusnya, tetapi bukan kepada akhbar atau bahkan mahkamah." Kennan berhujah untuk "mahkamah politik khas" dicipta untuk mengadili aktivis Kiri Baru dan Kuasa Hitam kerana beliau menyatakan bahawa ini adalah satu-satunya cara untuk menyelamatkan Amerika Syarikat daripada kekacauan. Pada masa yang sama, Kennan menyatakan bahawa berdasarkan lawatannya ke Afrika Selatan: "Saya mempunyai tempat lembut dalam fikiran saya untuk apartheid, bukan seperti yang diamalkan di Afrika Selatan, tetapi sebagai konsep." Walaupun Kennan tidak menyukai aspek kecil dan memalukan apartheid, beliau sangat memuji "keikhlasan agama yang mendalam" orang Afrikaner yang kepercayaan Calvinismenya beliau kongsi sementara beliau menolak keupayaan orang kulit hitam Afrika Selatan untuk menguruskan negara mereka. Kennan berhujah pada tahun 1968 bahawa sistem yang serupa dengan apartheid diperlukan untuk Amerika Syarikat kerana beliau meragui keupayaan lelaki kulit hitam Amerika purata untuk beroperasi "dalam sistem yang tidak difahami atau dihormatinya," menyebabkan beliau menyokong Bantustan Afrika Selatan digunakan sebagai model dengan kawasan di Amerika Syarikat untuk diketepikan untuk Afro-Amerika. Kennan tidak meluluskan perubahan sosial tahun 1960-an. Semasa lawatan ke Denmark pada tahun 1970, beliau menemui festival belia, yang beliau gambarkan dengan jijik sebagai "dipenuhi dengan hippie-motosikal, teman wanita, dadah, pornografi, kemabukan, bunyi bising. Saya melihat kumpulan ini dan berfikir bagaimana satu kompeni infantri Rusia yang kuat akan menghalau mereka keluar dari bandar."

Dalam tahun-tahun terakhirnya, Kennan membuat kesimpulan bahawa "kesan umum ekstremisme Perang Dingin adalah untuk melambatkan dan bukannya mempercepatkan perubahan besar yang melanda Kesatuan Soviet." Beliau juga merangkul cita-cita Second Vermont Republic, sebuah gerakan pemisahan yang diperbadankan pada tahun 2003. Mengambil perhatian imigrasi besar-besaran Mexico ke Barat Daya Amerika Syarikat, Kennan berkata pada tahun 2002 terdapat "bukti yang tidak dapat disangkal mengenai pembezaan yang semakin meningkat antara budaya, masing-masing, di wilayah selatan dan barat daya negara ini, di satu pihak," dan yang di "beberapa wilayah utara." Di bekas itu, "budaya sebahagian besar penduduk wilayah ini akan cenderung menjadi terutamanya Latin Amerika dan bukannya apa yang diwarisi dari tradisi Amerika sebelumnya... Mungkinkah benar-benar terdapat begitu sedikit merit [di Amerika] sehingga ia layak untuk dibuang secara melulu demi campuran pelbagai bahasa?" Ia berhujah bahawa Kennan mewakili sepanjang kerjayanya "tradisi nativisme militan" yang menyerupai atau bahkan melebihi Know Nothing tahun 1850-an. Kennan juga percaya wanita Amerika mempunyai terlalu banyak kuasa.