1. Kehidupan Awal dan Pendidikan
Dean Rusk dilahirkan dalam keluarga petani yang sederhana di Georgia dan melalui pendidikan awal yang membentuk pandangan dunianya, sebelum melanjutkan pengajian tinggi di Amerika Syarikat dan England.
1.1. Kelahiran dan Latar Belakang Keluarga
David Dean Rusk dilahirkan di kawasan luar bandar Cherokee County, Georgia, pada 9 Februari 1909. Nenek moyang keluarga Rusk berhijrah dari Ireland Utara sekitar tahun 1795. Bapanya, Robert Hugh Rusk (1868-1944), pernah belajar di Davidson College dan Louisville Theological Seminary, tetapi kemudian meninggalkan bidang keagamaan untuk menjadi petani kapas dan guru sekolah. Ibunya, Elizabeth Frances Clotfelter, yang berketurunan Switzerland, juga seorang guru sekolah. Ketika Rusk berusia empat tahun, keluarganya berpindah ke Atlanta, di mana bapanya bekerja untuk Pejabat Pos Amerika Syarikat.
Pengalaman hidup dalam kemiskinan membentuk etika kerja dan moral Calvinis yang ketat dalam diri Rusk, serta menjadikannya bersimpati terhadap orang Afrika-Amerika. Beliau membesar dengan mitologi dan legenda "Lost Cause" yang lazim di Selatan, dan sejak usia muda telah menerima militarisme budaya Selatan. Pada usia sembilan tahun, Rusk menghadiri perhimpunan di Atlanta di mana Presiden Woodrow Wilson menyeru Amerika Syarikat untuk menyertai Liga Bangsa-Bangsa. Beliau juga menyertai ROTC pada usia 12 tahun, dan mengambil tugas latihannya dengan serius, menanamkan rasa hormat yang mendalam terhadap tentera. Sepanjang kerjayanya, beliau cenderung untuk menerima nasihat daripada jeneral.
1.2. Pendidikan dan Biasiswa
Rusk mendapat pendidikan di sekolah awam Atlanta dan lulus dari Boys High School pada tahun 1925. Selepas itu, beliau bekerja selama dua tahun untuk seorang peguam di Atlanta untuk mengumpul wang bagi membiayai pengajiannya di Davidson College, sebuah sekolah Presbyterian di North Carolina. Di Davidson, Rusk aktif dalam persatuan kehormat tentera kebangsaan Scabbard and Blade, menjadi leftenan kolonel kadet yang memerintah batalion ROTC. Beliau lulus Phi Beta Kappa pada tahun 1931. Semasa di Davidson, Rusk menerapkan etika kerja Calvinis dalam pelajarannya dan memenangi Biasiswa Rhodes untuk melanjutkan pengajian di Universiti Oxford, England.
Di Oxford, beliau belajar hubungan antarabangsa dan memperoleh Sarjana Sastera dalam PPE (Politik, Falsafah, dan Ekonomi). Beliau mendalami sejarah, politik, dan budaya popular Inggeris, serta menjalin persahabatan seumur hidup dengan golongan elit British. Pada tahun 1933, beliau menerima Cecil Peace Prize. Pengalaman Rusk pada awal tahun 1930-an, termasuk pencerobohan Jepun ke atas Manchuria dan resolusi "rumah ini tidak akan berjuang untuk raja dan negara" di Oxford Union pada tahun 1933, membentuk pandangannya yang kemudian. Beliau percaya bahawa kegagalan kerajaan dunia untuk mencegah pencerobohan telah menyebabkan Perang Dunia Kedua tidak dapat dielakkan.
Dari tahun 1934 hingga 1949 (kecuali semasa perkhidmatan tenteranya), Rusk mengajar di Mills College di Oakland, California. Beliau juga memperoleh ijazah Sarjana Muda Undang-Undang dari University of California, Berkeley School of Law pada tahun 1940.
2. Kerjaya Awal dan Perkhidmatan Tentera
Sebelum menjadi Setiausaha Negara, Dean Rusk telah membina kerjaya yang kukuh dalam perkhidmatan tentera dan Jabatan Negara, di mana beliau terlibat dalam isu-isu kritikal pasca-Perang Dunia II dan dasar Asia.
2.1. Perkhidmatan Semasa Perang Dunia II
Rusk berkhidmat dalam simpanan Tentera Darat sepanjang tahun 1930-an dan dipanggil untuk bertugas aktif pada Disember 1940 sebagai kapten. Beliau berkhidmat sebagai pegawai staf di Teater China-Burma-India semasa Perang Dunia Kedua. Dalam tempoh ini, Rusk telah memberi kebenaran untuk penghantaran senjata melalui udara kepada gerila Viet Minh di Vietnam yang diketuai oleh Hồ Chí MinhBahasa Vietnam, yang kemudian menjadi musuh masa depannya. Pada akhir perang, beliau berpangkat kolonel dan dianugerahkan Legion of Merit dengan Oak Leaf Cluster.
2.2. Kerjaya Jabatan Negara (1945-1953)
Rusk kembali ke Amerika Syarikat untuk bekerja sebentar di Jabatan Perang Amerika Syarikat di Washington, D.C.. Beliau menyertai Jabatan Negara Amerika Syarikat pada Februari 1945 dan bekerja di pejabat Hal Ehwal Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu.
2.2.1. Pembahagian Semenanjung Korea dan Hal Ehwal PBB
Pada Ogos 1945, Rusk, bersama Kolonel Charles H. Bonesteel III, mencadangkan pembahagian Korea kepada zon pengaruh Amerika Syarikat dan Soviet di selari ke-38. Cadangan ini kemudiannya diterima dan menjadi asas pembahagian Korea. Pada Februari 1946, beliau berpindah ke Jabatan Negara dan pada Januari 1947, beliau menggantikan Alger Hiss sebagai pengarah Pejabat Hal Ehwal Politik Khas (kemudian Biro PBB).
Rusk merupakan penyokong kuat Marshall Plan dan Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu. Pada tahun 1948, beliau menyokong Setiausaha Negara George Marshall dalam menasihati Harry S. Truman agar tidak mengiktiraf Israel, bimbang ia akan merosakkan hubungan dengan negara-negara Arab yang kaya minyak seperti Arab Saudi. Namun, cadangan ini ditolak oleh Truman. Rusk, yang mengagumi Marshall, menyokong keputusan Marshall untuk tidak meletak jawatan atas isu ini, dengan memetik kenyataan Truman: "Presiden membuat dasar luar negara." Pada tahun 1949, beliau dilantik sebagai Timbalan Setiausaha Rendah Negara di bawah Dean Acheson, yang menggantikan Marshall sebagai Setiausaha Negara.
2.2.2. Penolong Setiausaha Hal Ehwal Timur Jauh
Pada tahun 1950, atas permintaannya sendiri, Rusk dilantik sebagai Penolong Setiausaha Negara bagi Hal Ehwal Timur Jauh, dengan alasan beliau paling memahami Asia. Beliau memainkan peranan penting dalam keputusan Amerika Syarikat untuk terlibat dalam Perang Korea dan dalam pampasan pasca perang Jepun kepada negara-negara yang menang, seperti yang ditunjukkan dalam dokumen Rusk. Rusk adalah seorang diplomat yang berhati-hati dan sentiasa mencari sokongan antarabangsa. Beliau menyokong pergerakan nasionalis Asia, dengan alasan bahawa imperialisme Eropah akan berakhir di Asia. Walau bagaimanapun, Acheson yang pro-Atlantik lebih mengutamakan hubungan rapat dengan kuasa-kuasa Eropah, yang menghalang sokongan Amerika terhadap nasionalisme Asia. Rusk dengan setia menyatakan bahawa adalah menjadi tugasnya untuk menyokong Acheson.
2.2.3. Perang Korea dan Dasar Asia Timur
Apabila timbul persoalan sama ada Amerika Syarikat harus menyokong Perancis dalam mengekalkan kawalan ke atas Indochina menentang gerila komunis Viet Minh, Rusk berhujah untuk menyokong kerajaan Perancis, dengan menyatakan bahawa Viet Minh hanyalah alat perluasan Soviet di Asia dan enggan menyokong Perancis akan bermakna dasar appeasement. Di bawah tekanan kuat Amerika, Perancis memberikan kemerdekaan nominal kepada Negara Vietnam pada Februari 1950 di bawah Bảo ĐạiBahasa Vietnam, yang diiktiraf oleh Amerika Syarikat dalam beberapa hari. Walau bagaimanapun, secara meluas diketahui bahawa Negara Vietnam masih merupakan jajahan Perancis kerana pegawai Perancis mengawal semua kementerian penting dan Maharaja dengan pahit berkata kepada media: "Apa yang mereka panggil penyelesaian Bao Dai ternyata hanyalah penyelesaian Perancis." Pada Jun 1950, Rusk memberi keterangan di hadapan Jawatankuasa Hubungan Luar Senat: "Ini adalah perang saudara yang telah secara efektif ditawan oleh [Soviet] Politburo dan, selain itu, telah dijadikan alat Politburo. Jadi ia bukan perang saudara dalam erti kata biasa. Ia adalah sebahagian daripada perang antarabangsa... Kita perlu melihatnya dari segi pihak mana kita berada dalam perjuangan jenis ini... Kerana Hồ Chí MinhBahasa Vietnam terikat dengan Politburo, dasar kita adalah untuk menyokong Bao Dai dan Perancis di Indochina sehingga kita mempunyai masa untuk membantu mereka menubuhkan sebuah entiti yang berfungsi."
Pada April 1951, Truman memecat Douglas MacArthur sebagai komander tentera Amerika di Korea atas persoalan sama ada untuk membawa perang ke China. Pada masa itu, pengerusi Ketua Turus Bersama, Jeneral Omar Bradley, menyebut perang dengan China sebagai "perang yang salah, di tempat yang salah, pada masa yang salah, dan dengan musuh yang salah". Pada Mei 1951, Rusk menyampaikan ucapan di majlis makan malam yang ditaja oleh China Institute di Washington, yang tidak diserahkan kepada Jabatan Negara terlebih dahulu, di mana beliau membayangkan Amerika Syarikat harus menyatukan Korea di bawah 이승만Bahasa Korea dan harus menggulingkan 毛泽东Bahasa Cina di China. Ucapan Rusk menarik lebih banyak perhatian daripada yang dijangkakan, kerana kolumnis Walter Lippmann menulis sebuah ruangan bertajuk "Bradley lawan Rusk", menuduh Rusk menganjurkan dasar penyerahan tanpa syarat dalam Perang Korea. Kerana memalukan Acheson, Rusk terpaksa meletak jawatan dan beralih ke sektor swasta sebagai pengarah Yayasan Rockefeller.
2.3. Presiden Yayasan Rockefeller
Rusk dan keluarganya berpindah ke Scarsdale, New York, sementara beliau berkhidmat sebagai pemegang amanah Rockefeller Foundation dari tahun 1950 hingga 1961. Pada tahun 1952, beliau menggantikan Chester L. Barnard sebagai presiden yayasan tersebut. Beliau mengawasi pelbagai program kesihatan, pendidikan, dan ekonomi di negara-negara membangun. Sepanjang tempoh ini, reputasinya sebagai salah seorang pakar dasar luar terkemuka Amerika Syarikat terus berkembang.
3. Setiausaha Negara
Dean Rusk berkhidmat sebagai Setiausaha Negara di bawah dua presiden, John F. Kennedy dan Lyndon B. Johnson, di mana beliau memainkan peranan penting dalam menangani krisis antarabangsa dan membentuk dasar luar Amerika Syarikat, terutamanya yang berkaitan dengan Perang Vietnam.
3.1. Pentadbiran Kennedy
Pada 12 Disember 1960, Presiden terpilih John F. Kennedy mencalonkan Rusk untuk menjadi Setiausaha Negara. Rusk bukanlah pilihan pertama Kennedy; pilihan pertamanya, J. William Fulbright, terbukti terlalu kontroversi kerana sokongannya terhadap segregasi. Kennedy berminat dengan artikel Rusk bertajuk "The President" dalam Foreign Affairs, yang menyeru presiden untuk mengarahkan dasar luar negara dengan setiausaha negara sebagai penasihat semata-mata. Rusk pada mulanya tidak begitu berminat untuk menguruskan Jabatan Negara kerana gaji tahunan setiausaha negara adalah 25.00 K USD manakala jawatannya sebagai pengarah Yayasan Rockefeller membayar 60.00 K USD setahun. Beliau hanya bersetuju untuk mengambil jawatan itu atas dasar patriotisme selepas Kennedy bertegas.
3.1.1. Pencalonan dan Pelantikan
Kennedy akhirnya memilih Rusk kerana beliau dianggap sebagai "pilihan terakhir yang boleh diterima" dengan kelayakan yang sesuai dan sokongan yang kuat daripada golongan elit dasar luar. Rusk adalah seorang cendekiawan Rhodes, profesor kolej, pegawai Perang Dunia Kedua, Penolong Setiausaha Negara untuk Timur Jauh di bawah Truman, seorang liberal Georgia yang bersimpati dengan integrasi, dan penyokong konsisten Adlai Stevenson II. Kennedy cenderung memanggil Rusk sebagai "Mr. Rusk" dan bukannya Dean.
Rusk mengambil alih sebuah jabatan yang beliau kenali dengan baik. Jabatan itu kini mempunyai 23,000 kakitangan termasuk 6,000 pegawai Perkhidmatan Luar dan mempunyai hubungan diplomatik dengan 98 negara. Beliau mempunyai kepercayaan terhadap penggunaan tindakan ketenteraan untuk memerangi komunisme. Walaupun mempunyai keraguan peribadi mengenai Serangan Teluk Babi, beliau kekal tidak komited semasa mesyuarat majlis eksekutif yang membawa kepada serangan itu dan tidak pernah menentangnya secara terang-terangan. Pada awal tempohnya, beliau mempunyai keraguan kuat tentang campur tangan Amerika Syarikat di Vietnam, tetapi kemudian pembelaan awamnya yang gigih terhadap tindakan Amerika Syarikat dalam Perang Vietnam menjadikannya sasaran kerap protes anti-perang. Seperti di bawah pentadbiran Truman, Rusk cenderung menyokong garis keras terhadap Vietnam dan sering bersekutu dalam perdebatan di Kabinet dan Majlis Keselamatan Negara dengan Setiausaha Pertahanan Robert McNamara yang sama-sama keras.
3.1.2. Dasar Luar Utama
Pada 9 Mac 1961, Pathet Lao yang komunis memenangi kemenangan penting di Dataran Jars, dan untuk seketika Pathet Lao kelihatan hampir merampas seluruh Laos. Rusk menyatakan rasa jijik yang ketara apabila beliau mengetahui bahawa kedua-dua pihak dalam perang saudara Laos tidak berjuang dengan gigih, memetik laporan bahawa kedua-dua pihak telah menghentikan pertempuran untuk meraikan perayaan air selama sepuluh hari sebelum menyambung semula pertempuran mereka. Rusk, yang mempunyai banyak pengalaman di Asia Tenggara semasa Perang Dunia Kedua, menyatakan banyak keraguan jika pengeboman sahaja akan menghentikan Pathet Lao, dengan mengatakan bahawa pengalamannya menunjukkan bahawa pengeboman hanya berkesan dengan tentera darat untuk mengekalkan kedudukan atau mara.
Pada April 1961, apabila cadangan untuk menghantar 100 lagi penasihat tentera Amerika ke Vietnam Selatan menjadikan jumlah keseluruhan 800 orang dibawa kepada Kennedy, Rusk berhujah untuk penerimaan walaupun beliau menyatakan bahawa ia melanggar Perjanjian Geneva 1954 (yang tidak ditandatangani oleh Amerika Syarikat, tetapi berjanji untuk mematuhinya), yang mengehadkan bilangan anggota tentera asing di Vietnam kepada 700 orang pada satu masa. Rusk menyatakan bahawa Suruhanjaya Kawalan Antarabangsa yang terdiri daripada diplomat dari India, Poland dan Kanada yang sepatutnya menguatkuasakan Perjanjian Geneva tidak harus dimaklumkan mengenai penempatan itu dan penasihat "ditempatkan di pelbagai lokasi untuk mengelakkan perhatian". Rusk menyokong garis keras terhadap Laos. Kennedy memutuskan sebaliknya, atas alasan bahawa Laos tidak mempunyai lapangan terbang moden dan terdapat risiko campur tangan China. Rusk membuka persidangan Geneva mengenai peneutralan Laos dan meramalkan kepada Kennedy bahawa rundingan akan gagal.
Semasa Krisis Peluru Berpandu Cuba, Rusk menyokong usaha diplomatik. Kajian teliti oleh Sheldon Stern, Ketua Perpustakaan JFK, terhadap rakaman audio Kennedy dalam mesyuarat EXCOMM menunjukkan bahawa sumbangan Rusk kepada perbincangan mungkin telah mengelakkan perang nuklear. Rusk juga meneruskan minat Yayasan Rockefeller dalam membantu negara membangun dan menyokong tarif rendah untuk menggalakkan perdagangan dunia.
3.1.3. Hubungan dengan Presiden Kennedy
Seperti yang diceritakan dalam autobiografinya, As I Saw It, Rusk tidak mempunyai hubungan yang baik dengan Presiden Kennedy. Presiden sering jengkel dengan sikap pendiam Rusk dalam sesi nasihat dan merasakan bahawa Jabatan Negara "seperti semangkuk jeli" dan "tidak pernah menghasilkan idea baru". Pada tahun 1963, Newsweek menyiarkan cerita muka depan mengenai Penasihat Keselamatan Negara McGeorge Bundy dengan tajuk "Cool Head for the Cold War". Penulis cerita itu menulis bahawa Rusk "tidak dikenali kerana kekuatan dan ketegasannya" dan menegaskan bahawa Bundy adalah "Setiausaha Negara yang sebenar". Penasihat khas kepada presiden Ted Sorensen percaya bahawa Kennedy, yang mahir dan berpengalaman dalam hal ehwal luar, bertindak sebagai setiausaha negaranya sendiri. Sorensen juga berkata bahawa presiden sering menyatakan ketidaksabaran terhadap Rusk dan merasakan beliau tidak cukup bersedia untuk mesyuarat kecemasan dan krisis. Seperti yang diceritakan Rusk dalam autobiografinya, beliau berulang kali menawarkan perletakan jawatannya, tetapi tidak pernah diterima. Khabar angin mengenai pemecatan Rusk menjelang pilihan raya 1964 berleluasa sebelum perjalanan Presiden Kennedy ke Dallas pada tahun 1963. Selepas Kennedy dibunuh, Rusk menawarkan perletakan jawatannya kepada presiden baru, Lyndon B. Johnson. Walau bagaimanapun, Johnson menyukai Rusk dan menolak perletakan jawatannya. Beliau kekal sebagai setiausaha sepanjang pentadbiran Johnson.
3.2. Pentadbiran Johnson
Rusk dengan cepat menjadi salah seorang penasihat kegemaran Johnson, dan sejurus sebelum Konvensyen Nasional Demokratik, kedua-duanya mengadakan perbincangan mengenai Peguam Negara Robert F. Kennedy, yang ingin menjadi calon pasangan Johnson, yang sangat tidak menyenangkan presiden. Kedua-dua Johnson dan Rusk bersetuju bahawa Kennedy "sangat bercita-cita tinggi" dengan keinginan obsesif untuk suatu hari nanti menjadi presiden. Rusk memberitahu Johnson: "Tuan Presiden, saya tidak dapat memahami cita-cita seperti itu. Saya tidak tahu bagaimana untuk memahaminya."
3.2.1. Dasar Perang Vietnam
Pada Jun 1964, Rusk bertemu dengan Hervé AlphandBahasa Perancis, duta besar Perancis di Washington, untuk membincangkan rancangan Perancis untuk peneutralan kedua-dua Vietnam, rancangan yang Rusk skeptikal mengenainya. Rusk memberitahu Alphand: "Bagi kami, pertahanan Vietnam Selatan mempunyai kepentingan yang sama dengan pertahanan Berlin." Sebagai tindak balas, Alphand menyatakan: "Kehilangan Berlin akan menggugat asas keselamatan Barat. Sebaliknya, jika kita kehilangan Vietnam Selatan, kita tidak akan kehilangan banyak." Sebaliknya, Rusk berhujah bahawa isu Berlin dan perang Vietnam adalah sebahagian daripada perjuangan yang sama menentang Kesatuan Soviet dan Amerika Syarikat tidak boleh goyah di mana-mana.
Sejurus selepas Insiden Teluk Tonkin, Rusk menyokong resolusi Teluk Tonkin. Pada 29 Ogos 1964, di tengah-tengah pilihan raya presiden yang sedang berlangsung, Rusk menyeru sokongan dwipartisan untuk memastikan dasar luar Amerika Syarikat mempunyai konsistensi dan kebolehpercayaan dan berkata calon presiden Republikan Barry Goldwater sedang menimbulkan "masalah". Bulan berikutnya, pada sidang akhbar 10 September di auditorium utama Jabatan Negara, Rusk berkata bahawa kritikan Senator Goldwater "mencerminkan kekurangan pemahaman asas" mengenai pengendalian konflik dan keamanan oleh Presiden Amerika Syarikat.
Pada 7 September 1964, Johnson mengumpulkan pasukan keselamatan negaranya untuk mencari konsensus mengenai apa yang perlu dilakukan mengenai Vietnam. Rusk menasihati berhati-hati, dengan alasan bahawa Johnson harus memulakan langkah ketenteraan hanya selepas diplomasi telah habis. Pada September 1964, Rusk semakin kecewa dengan perbalahan yang tidak berkesudahan di kalangan junta jeneral Vietnam Selatan dan selepas cubaan rampasan kuasa yang gagal terhadap Nguyễn KhánhBahasa Vietnam, beliau menghantar mesej kepada Maxwell Taylor, duta besar di Saigon, pada 14 September, menyatakan bahawa beliau harus "menjelaskan dengan tegas" kepada Khánh dan seluruh junta bahawa Johnson bosan dengan perbalahan itu. Rusk juga mengarahkan Taylor untuk berkata: "Amerika Syarikat tidak memberikan bantuan besar-besaran kepada Vietnam Selatan, dalam peralatan ketenteraan, sumber ekonomi, dan kakitangan untuk mensubsidi perbalahan berterusan di kalangan pemimpin Vietnam Selatan." Mencerminkan kekecewaan umum terhadap ketidakstabilan politik kronik Vietnam Selatan di Washington, Rusk berhujah kepada Johnson: "Entah bagaimana kita mesti mengubah kadar di mana orang-orang ini bergerak, dan saya mengesyaki bahawa ini hanya boleh dilakukan dengan campur tangan menyeluruh Amerika ke dalam urusan mereka." Semakin lama, perasaan di Washington adalah jika Vietnam Selatan tidak dapat mengalahkan gerila Viet Cong sendiri, Amerika terpaksa campur tangan dan memenangi perang yang terbukti tidak mampu dimenangi oleh Vietnam Selatan. Pada 21 September, Rusk berkata Amerika Syarikat tidak akan diusir dari Teluk Tonkin dan bahawa pencegahan ia menjadi "tasik komunis" akan dijamin oleh kehadiran berterusan tentera Amerika di sana.
Pada September 1964, inisiatif damai dilancarkan oleh Setiausaha Agung PBB ဦးသန့်Bahasa Burma yang cuba mengadakan rundingan damai rahsia di Burma asalnya, yang disokong oleh pemimpin Soviet Nikita Khrushchev yang memberi tekanan kepada Hồ Chí MinhBahasa Vietnam untuk mengambil bahagian dalam rundingan damai yang dirancang, dengan mengatakan beliau hanya akan meningkatkan bantuan Soviet kepada Vietnam Utara jika Vietnam Utara mengambil bahagian dalam usaha diplomatik untuk menamatkan perang terlebih dahulu. U Thant melaporkan kepada Rusk bahawa tekanan Soviet nampaknya berkesan kerana pembekal senjata Vietnam Utara yang lain, China, tidak dapat menandingi persenjataan berteknologi tinggi yang hanya boleh dibekalkan oleh Kesatuan Soviet. Rusk tidak mendesak maklumat ini kepada Johnson, dengan mengatakan bahawa mengambil bahagian dalam rundingan yang dirancang di Burma akan menandakan "penerimaan atau pengesahan pencerobohan". Pada Oktober, inisiatif damai berakhir dengan penggulingan Khrushchev dan penggantinya, Leonid Brezhnev, tidak berminat dengan rancangan U Thant.
Pada 1 November 1964, Viet Cong menyerang pangkalan udara Amerika di Bien Hoa, membunuh empat warga Amerika. Rusk memberitahu Duta Besar Taylor bahawa dengan pilihan raya yang akan berlangsung dalam masa kurang daripada 48 jam, Johnson tidak mahu bertindak, tetapi selepas pilihan raya akan ada "kempen tekanan ketenteraan yang lebih sistematik di Utara dengan semua implikasi yang selalu kita lihat dalam tindakan mereka".
Pada 23 Disember 1964, Nasser memutuskan untuk meningkatkan pertaruhan dalam hubungannya dengan Amerika Syarikat dengan menyampaikan ucapan anti-Amerika yang ganas di Port Said di mana beliau memanggil Iran "jajahan Amerika dan Zionis" dan mendakwa Johnson mahu mengurangkan Mesir ke status Iran. Walaupun Nasser berharap ucapannya mungkin memaksa Amerika Syarikat untuk mengurangkan bantuan ketenteraan kepada Arab Saudi, ia mempunyai kesan sebaliknya. Johnson, yang lebih pro-Israel daripada Kennedy, sangat marah dengan ucapan itu. Rusk kemudian teringat: "Kami tidak mengharapkan Nasser untuk tunduk, mengikis, menjilat but kami, dan berkata 'Terima kasih Uncle Sam', tetapi kami mengharapkan sekurang-kurangnya menyederhanakan kritikan ganasnya terhadap Amerika Syarikat. Sebaliknya, beliau berdiri di hadapan orang ramai di Kaherah dan menjerit perkara-perkara seperti 'Buang bantuan anda ke Laut Merah!'" Pada 5 Januari 1965, Johnson menggantung semua bantuan PL 480 kepada Mesir, tindakan yang serta-merta menjerumuskan ekonomi Mesir ke dalam krisis. Walaupun Nasser tahu cara terbaik untuk menamatkan krisis adalah dengan menarik diri dari Yaman dan mencari perdamaian dengan Arab Saudi dan Amerika Syarikat, beliau sebaliknya beralih kepada Kesatuan Soviet untuk mencari sokongan bagi ekonomi Mesir yang semakin merosot.
Pada April 1965, Senator Robert Kennedy semasa lawatan ke Rumah Putih menasihati Johnson untuk memecat Rusk dan menggantikannya dengan Bill Moyers. Johnson pada mulanya menyangka ini adalah jenaka, dengan mengatakan bahawa abang Kennedy telah melantiknya sebagai Setiausaha Negara, dan terkejut apabila mengetahui bahawa Kennedy serius. Presiden menjawab: "Saya suka Bill Moyers, tetapi saya tidak akan memecat Rusk."
Pada Mei 1965, Rusk memberitahu Johnson bahawa "Empat Perkara" yang dibentangkan oleh perdana menteri Vietnam Utara Dong sebagai syarat damai adalah menipu kerana "yang ketiga daripada empat perkara itu memerlukan pengenaan Barisan Pembebasan Kebangsaan ke atas seluruh Vietnam Selatan". Pada Jun 1965, apabila Jeneral William Westmoreland meminta Johnson 180,000 tentera ke Vietnam, Rusk berhujah kepada Johnson bahawa Amerika Syarikat perlu berjuang di Vietnam untuk mengekalkan "integriti komitmen Amerika Syarikat" di seluruh dunia, tetapi juga tertanya-tanya sama ada Westmoreland membesar-besarkan tahap masalah di Vietnam Selatan untuk mempunyai lebih banyak tentera di bawah perintahnya. Walau bagaimanapun, walaupun keraguannya tentang Westmoreland, Rusk dalam memo yang jarang berlaku kepada presiden memberi amaran bahawa jika Vietnam Selatan hilang "dunia Komunis akan membuat kesimpulan yang akan membawa kepada kehancuran kita dan hampir pasti kepada perang yang dahsyat". Pada mesyuarat lain, Rusk menyatakan Amerika Syarikat sepatutnya lebih banyak terlibat di Vietnam pada tahun 1961, dengan mengatakan bahawa jika tentera Amerika Syarikat telah dihantar untuk berperang ketika itu, kesukaran sekarang tidak akan wujud.
Rusk berkonflik dengan Timbalan Setiausaha Negara, George Ball, mengenai Vietnam. Apabila Ball berhujah bahawa duumvirat pemerintah Thieu dan Ky di Vietnam Selatan adalah "badut" yang tidak layak mendapat sokongan Amerika, Rusk menjawab: "Jangan berikan saya perkara itu. Anda tidak faham bahawa pada masa Korea kita terpaksa pergi dan menggali Syngman Rhee dari semak tempat beliau bersembunyi. Tiada kerajaan di Korea juga. Kita akan mendapat beberapa kejayaan, dan perkara ini akan berjaya." Rusk merasakan bahawa memo Ball yang berhujah bahawa penglibatan Amerika dalam perang harus dilihat oleh seberapa sedikit orang yang mungkin. Dalam mesyuarat Majlis Keselamatan Negara, Rusk secara konsisten berhujah menentang Ball.
Pada tahun 1964 dan sekali lagi pada tahun 1965, Rusk mendekati Perdana Menteri British Harold Wilson untuk meminta tentera British pergi ke Vietnam, permintaan yang ditolak. Rusk yang biasanya Anglophile melihat penolakan itu sebagai "pengkhianatan". Rusk memberitahu Times of London: "Apa yang kami perlukan hanyalah satu rejimen. Black Watch akan melakukannya. Hanya satu rejimen, tetapi anda tidak mahu. Nah, jangan harapkan kami untuk menyelamatkan anda lagi. Mereka boleh menyerang Sussex dan kami tidak akan melakukan apa-apa mengenainya."
Tidak lama sebelum kematiannya, Adlai Stevenson, duta besar Amerika ke PBB, menyebut dalam temu bual dengan wartawan Eric Severeid mengenai syarat damai yang dibatalkan di Rangoon pada tahun 1964, dengan mengatakan Setiausaha Agung PBB ဦးသန့်Bahasa Burma kecewa kerana Rusk telah menolak syarat tersebut. Apabila Johnson bertanya kepada Rusk mengenai perkara itu, Rusk menjawab bahawa dalam diplomasi "terdapat perbezaan antara menolak cadangan dan tidak menerimanya", perbezaan yang Rusk mendakwa U Thant telah terlepas pandang.
Pada Disember 1965, apabila McNamara pertama kali memberitahu Johnson bahawa "pendekatan tindakan ketenteraan adalah cara yang tidak dapat diterima untuk mencapai kesimpulan yang berjaya" dan mendesaknya untuk menghentikan pengeboman Vietnam Utara, Rusk menasihati presiden bahawa hanya ada 1 dalam 20 peluang bahawa penghentian pengeboman akan membawa kepada rundingan damai. Walau bagaimanapun, Rusk berhujah untuk penghentian pengeboman, dengan mengatakan "Anda mesti memikirkan moral rakyat Amerika jika pihak lain terus mendesak. Kita mesti dapat mengatakan bahawa semua telah dilakukan." Apabila Johnson mengumumkan penghentian pengeboman pada Hari Krismas 1965, Rusk memberitahu akhbar "Kami telah meletakkan segala-galanya ke dalam bakul keamanan kecuali penyerahan Vietnam Selatan." Beberapa bahasa yang Rusk masukkan dalam tawarannya untuk rundingan damai nampaknya dikira untuk menginspirasi penolakan seperti tuntutan bahawa Hanoi mesti secara terbuka berjanji "untuk menghentikan pencerobohan" dan penghentian pengeboman adalah "langkah ke arah keamanan, walaupun tidak ada sedikit pun petunjuk atau cadangan dari pihak lain mengenai apa yang akan mereka lakukan jika pengeboman berhenti." Pada 28 Disember 1965, Rusk menghantar kabel kepada Henry Cabot Lodge Jr, duta besar di Saigon, membentangkan penghentian pengeboman sebagai hanya latihan sinis dalam perhubungan awam sambil beliau menulis: "Prospek pengukuhan berskala besar dalam jumlah lelaki dan peningkatan bajet pertahanan untuk tempoh lapan belas bulan akan datang memerlukan persiapan yang kukuh dari pihak awam Amerika. Elemen penting adalah demonstrasi yang jelas bahawa kami telah meneroka sepenuhnya setiap alternatif tetapi penceroboh tidak meninggalkan kami pilihan." Rusk mengarahkan Henry A. Byroade, duta besar di Rangoon, untuk membuat hubungan dengan duta besar Vietnam Utara ke Burma dengan tawaran bahawa penghentian pengeboman mungkin dilanjutkan jika Vietnam Utara membuat "sumbangan serius kepada keamanan". Tawaran itu ditolak kerana Vietnam Utara enggan membuka rundingan damai sehingga serangan pengeboman dihentikan "tanpa syarat dan untuk selama-lamanya". Seperti negara-negara baru merdeka yang lain di Afrika dan Asia, Vietnam Utara sangat sensitif terhadap sebarang pelanggaran, sama ada nyata atau yang dianggap, terhadap kedaulatan mereka yang baru dicapai, dan Politburo Vietnam Utara menganggap pengeboman sebagai pelanggaran besar terhadap kedaulatan negara mereka. Dalam cara yang pentadbiran Johnson menghadapi banyak masalah untuk memahami, Vietnam Utara merasakan untuk berunding dengan Amerika yang berhak untuk menyambung semula pengeboman akan bermakna menerima pengurangan kemerdekaan negara mereka, oleh itu tuntutan untuk penghentian pengeboman tanpa syarat. Pada Januari 1966, Johnson mengarahkan serangan pengeboman Rolling Thunder disambung semula.
Selepas Presiden Perancis Charles de Gaulle menarik Perancis daripada perintah ketenteraan bersama NATO pada Februari 1966 dan mengarahkan semua pasukan tentera Amerika meninggalkan Perancis, Presiden Johnson meminta Rusk untuk mendapatkan penjelasan lanjut daripada Presiden de Gaulle dengan bertanya sama ada mayat askar Amerika yang dikebumikan juga mesti meninggalkan Perancis. Rusk mencatatkan dalam autobiografinya bahawa de Gaulle tidak menjawab apabila ditanya, "Adakah perintah anda termasuk mayat askar Amerika di tanah perkuburan Perancis?"
Pada Februari 1966, Jawatankuasa Hubungan Luar Senat yang dipengerusikan oleh Fulbright mengadakan pendengaran mengenai Perang Vietnam dan Fulbright telah memanggil sebagai saksi pakar George F. Kennan dan Jeneral James Gavin, kedua-duanya mengkritik Perang Vietnam. Rusk yang berkhidmat sebagai jurucakap utama Johnson mengenai Vietnam telah dihantar oleh presiden bersama Jeneral Maxwell Taylor untuk berkhidmat sebagai saksi sanggahan di hadapan Jawatankuasa Hubungan Luar. Rusk memberi keterangan bahawa perang itu adalah perjuangan yang dibenarkan secara moral untuk menghentikan "perluasan kuasa Komunis yang berterusan melalui kekerasan dan ancaman". Ahli sejarah Stanley Karnow menulis pendengaran yang disiarkan di televisyen adalah "teater politik" yang menarik kerana Fulbright dan Rusk berduel secara lisan mengenai merit perang Vietnam dengan kedua-dua lelaki menyerang sebarang kelemahan dalam hujah pihak lain.
Menjelang tahun 1966, pentadbiran Johnson telah terbahagi antara "helang" dan "merpati", walaupun istilah terakhir agak mengelirukan kerana "merpati" dalam pentadbiran hanya menyokong pembukaan rundingan damai untuk menamatkan perang berbanding dengan menarik balik pasukan Amerika Syarikat dari Vietnam. Rusk bersama Pengerusi Ketua Turus Bersama, Jeneral Earle Wheeler dan Penasihat Keselamatan Negara Walt Whitman Rostow adalah "helang" terkemuka manakala "merpati" terkemuka adalah bekas sekutu Rusk, McNamara bersama Harriman. Rusk menyamakan penarikan diri dari Vietnam sebagai "appeasement", walaupun kadang-kadang beliau bersedia menasihati Johnson untuk membuka rundingan damai sebagai cara untuk menangkis kritikan domestik bahawa Johnson tidak bersedia untuk mempertimbangkan cara alternatif untuk menamatkan perang.
Pada 18 April 1967, Rusk berkata Amerika Syarikat bersedia untuk "mengambil langkah untuk meredakan konflik apabila kami dijamin bahawa utara akan mengambil langkah-langkah yang sepadan". Pada tahun 1967, Rusk menentang rancangan damai Operasi Pennsylvania yang dicanang oleh Henry Kissinger, dengan mengatakan "Lapan bulan hamil dengan keamanan dan kesemuanya berharap untuk memenangi Hadiah Nobel Keamanan". Apabila Kissinger melaporkan bahawa Vietnam Utara tidak akan memulakan rundingan damai melainkan pengeboman dihentikan terlebih dahulu, Rusk menganjurkan meneruskan pengeboman, memberitahu Johnson: "Jika pengeboman tidak mempunyai kesan sebanyak itu, mengapa mereka begitu ingin menghentikan pengeboman?"
Pada Oktober 1967, Rusk memberitahu Johnson bahawa beliau percaya Mac ke Pentagon adalah hasil kerja "Komunis", dan mendesak Johnson untuk mengarahkan penyiasatan untuk membuktikannya. Penyiasatan itu dilancarkan melibatkan FBI, CIA, NSA dan perisikan tentera, dan mendapati "tiada bukti signifikan yang akan membuktikan kawalan atau arahan Komunis terhadap gerakan damai Amerika Syarikat dan pemimpinnya." Rusk berkata laporan itu "naif" dan bahawa ejen sepatutnya melakukan penyiasatan yang lebih baik.
Apabila Johnson pertama kali membincangkan untuk menarik diri daripada pilihan raya 1968 pada mesyuarat Majlis Keselamatan Negara pada September 1967, Rusk menentang, dengan mengatakan: "Anda tidak boleh berundur. Anda adalah Panglima Tertinggi, dan kita sedang berperang. Ini akan memberi kesan yang sangat serius kepada negara." Apabila McNamara menasihati Johnson pada Oktober 1967 untuk bersetuju dengan tuntutan Vietnam Utara bahawa Amerika Syarikat menghentikan kempen pengeboman sebagai prasyarat untuk membuka rundingan damai, Rusk menentang idea "penghentian pengeboman" sebagai menghilangkan "insentif untuk keamanan", dan mendesak Johnson untuk meneruskan Operasi Rolling Thunder. Pada masa ini, ramai di Jabatan Negara bimbang dengan tabiat minum Rusk semasa bekerja dengan William Bundy kemudian mengatakan bahawa Rusk seperti "zombie" sehingga beliau mula minum. McNamara terkejut apabila beliau melawat Rusk di Foggy Bottom pada waktu petang dan melihat Rusk membuka mejanya untuk mengeluarkan sebotol scotch, yang kemudian diminumnya sepenuhnya. Tidak seperti McNamara yang kasar, yang tidak disukai secara meluas di Pentagon, Rusk cukup disukai oleh rakan-rakannya di Jabatan Negara sehingga tiada seorang pun yang membocorkan kebimbangan mereka tentang tabiat minumnya kepada media.
Pada 5 Januari 1968, nota oleh Rusk dihantar kepada Анатолий ДобрынинBahasa Rusia, Duta Besar Kesatuan Soviet ke Amerika Syarikat, memohon sokongan daripada Amerika Syarikat untuk "mengelakkan berulangnya" pengeboman yang didakwa ke atas kapal kargo Rusia di pelabuhan Haiphong, Vietnam Utara sehari sebelumnya. Pada 9 Februari, Rusk ditanya oleh Senator William Fulbright mengenai maklumatnya berkaitan laporan pengenalan senjata nuklear taktikal Amerika Syarikat di Vietnam Selatan.
Seperti ahli pentadbiran Johnson yang lain, Rusk terkejut dengan Serangan Tet yang tidak dijangka. Semasa taklimat berita di kemuncak Serangan Tet, Rusk yang terkenal dengan sikapnya yang sopan, ditanya bagaimana pentadbiran Johnson dikejutkan, menyebabkan beliau marah: "Pihak mana anda berada? Sekarang, saya adalah Setiausaha Negara Amerika Syarikat, dan saya berada di pihak kami! Tiada satu pun akhbar atau alat penyiaran anda bernilai melainkan Amerika Syarikat berjaya. Mereka remeh berbanding soalan itu. Jadi saya tidak tahu mengapa orang perlu mencari-cari perkara yang boleh dikeluh-kesahkan, apabila terdapat dua ribu cerita pada hari yang sama tentang perkara yang lebih membina." Walau bagaimanapun, walaupun kemarahannya terhadap media yang beliau rasakan salah menggambarkan perang, beliau mengakui menemui tanda-tanda bahawa pendapat umum beralih menentang perang. Beliau kemudian teringat bahawa semasa lawatan ke Cherokee County pada Februari 1968, orang ramai memberitahunya: "Dean jika anda tidak boleh memberitahu kami bila perang ini akan berakhir, maka mungkin kita hanya perlu berhenti." Rusk menambah "Faktanya ialah kami tidak boleh, dengan niat baik, memberitahu mereka." Tidak lama selepas itu, pada Mac 1968 Rusk muncul sebagai saksi di hadapan Jawatankuasa Hubungan Luar Senat yang dipengerusikan oleh Fulbright yang sedang meneliti dakwaan bahawa pentadbiran Johnson telah tidak jujur mengenai Insiden Teluk Tonkin pada tahun 1964. Fulbright menunjukkan simpatinya dengan memakai tali leher yang dihiasi dengan merpati dan ranting zaitun. Walaupun Rusk mengendalikan dirinya dengan baik di bawah soalan tanpa henti oleh Fulbright, pendengaran yang disiarkan di televisyen itu merupakan satu lagi tamparan kepada prestij pentadbiran Johnson kerana menjadi sangat jelas kepada penonton bahawa beberapa senator kini menentang perang atau hanya suam-suam kuku dalam sokongan mereka. Apabila Fulbright meminta Rusk berjanji kepada Kongres untuk memberikan lebih banyak suara dalam perang, Rusk menjawab bahawa Johnson akan berunding dengan "ahli Kongres yang sesuai". Apabila Senator Claiborne Pell bertanya sama ada perang itu berbaloi dengan semua penderitaan, Rusk menuduh beliau menderita "miopia moral" tentang "perjuangan tanpa henti untuk kebebasan".
Pada 17 April, semasa mesyuarat makan tengah hari American Society of Newspaper Editors, Rusk mengakui bahawa Amerika Syarikat telah menerima "beberapa tamparan" dari segi propaganda tetapi pentadbiran Johnson harus berterusan dalam cuba mencari lokasi berkecuali untuk rundingan damai berlaku. Keesokan harinya, Rusk menambah 10 tapak kepada 5 yang dicadangkan pada mulanya, menuduh Hanoi mengadakan pertempuran propaganda mengenai kawasan berkecuali untuk perbincangan semasa sidang akhbar.
Sejurus sebelum rundingan damai di Paris dijadualkan dibuka pada 13 Mei 1968, Rusk menganjurkan pengeboman Vietnam Utara di utara selari ke-20, cadangan yang ditentang keras oleh Setiausaha Pertahanan Clark Clifford yang menyatakan ia akan merosakkan rundingan damai. Clifford memujuk Johnson yang enggan untuk berpegang pada janjinya pada 31 Mac 1968 untuk tidak mengebom di utara selari ke-20. Rusk meneruskan advokasinya untuk mengebom di utara selari ke-20, memberitahu Johnson pada 21 Mei 1968 "Kita tidak akan mendapat penyelesaian di Paris sehingga kita membuktikan mereka tidak dapat menang di Selatan". Semasa mesyuarat pada 26 Julai 1968, Johnson memberi taklimat kepada ketiga-tiga calon presiden mengenai keadaan perang dan rundingan damai. Rusk yang menghadiri mesyuarat itu bersetuju dengan kenyataan Richard Nixon bahawa pengeboman memberikan leverage dalam rundingan damai Paris, dengan mengatakan: "Jika Vietnam Utara tidak dibom, mereka tidak akan mempunyai insentif untuk melakukan apa-apa". Apabila Nixon bertanya "Di mana perang itu kalah?", Rusk menjawab: "Di bilik editorial negara ini".
Pada 26 Jun, Rusk memberi jaminan kepada warga Berlin bahawa Amerika Syarikat bersama rakan kongsi Perjanjian Atlantik Utara "bertekad" dalam menjamin kebebasan dan keselamatan Berlin, di samping mengkritik sekatan perjalanan Jerman Timur baru-baru ini sebagai melanggar "perjanjian dan amalan lama".
Pada 30 September, Rusk bertemu secara peribadi dengan אבא אבןBahasa Ibrani, Menteri Luar Negeri Israel, di New York City untuk perbincangan mengenai rancangan damai dari Timur Tengah.
Pada Oktober 1968, apabila Johnson mempertimbangkan penghentian pengeboman sepenuhnya ke atas Vietnam Utara, Rusk menentang. Pada 1 November, Rusk berkata sekutu jangka panjang penghentian bom Vietnam Utara harus memberi tekanan kepada Hanoi untuk mempercepatkan penglibatan mereka dalam rundingan damai di Paris.
3.2.2. Insiden dan Kontroversi Utama
Rusk menarik kemarahan penyokong Israel selepas beliau menyatakan bahawa beliau percaya Insiden USS Liberty adalah serangan yang disengajakan ke atas kapal itu, dan bukannya kemalangan. Beliau sangat lantang mengenai pandangannya terhadap serangan itu: "Sehubungan itu, terdapat setiap sebab untuk percaya bahawa USS Liberty telah atau sepatutnya dikenal pasti, atau sekurang-kurangnya kewarganegaraannya ditentukan, sebelum serangan. Dalam keadaan ini, serangan ketenteraan kemudian oleh pesawat Israel ke atas USS Liberty secara harfiah tidak dapat difahami. Sekurang-kurangnya, serangan itu mesti dikutuk sebagai tindakan tidak bertanggungjawab ketenteraan yang mencerminkan pengabaian melulu terhadap nyawa manusia. Serangan berikutnya oleh bot torpedo Israel, selepas kapal itu telah atau sepatutnya dikenal pasti oleh pasukan tentera Israel, menunjukkan pengabaian melulu yang sama terhadap nyawa manusia. Pada masa serangan, USS Liberty mengibarkan bendera Amerika dan pengenalannya jelas ditunjukkan dalam huruf dan angka putih besar di badan kapal. Ia adalah siang hari dan keadaan cuaca sangat baik. Pengalaman menunjukkan bahawa kedua-dua bendera dan nombor pengenalan kapal mudah dilihat dari udara. Sekurang-kurangnya, serangan itu mesti dikutuk sebagai tindakan kecerobohan ketenteraan yang mencerminkan pengabaian tanpa sebab terhadap nyawa manusia. Siluet dan tingkah laku USS Liberty dengan mudah membezakannya daripada mana-mana kapal yang boleh dianggap sebagai musuh. USS Liberty terlibat secara aman, tidak menimbulkan ancaman sama sekali kepada bot torpedo, dan jelas tidak membawa sebarang persenjataan yang memberikannya keupayaan tempur. Ia boleh dan sepatutnya diperiksa secara visual dari jarak dekat sebelum torpedo ditembak." Pada tahun 1990 beliau menulis, "Saya tidak pernah berpuas hati dengan penjelasan Israel. Serangan berterusan mereka untuk melumpuhkan dan menenggelamkan Liberty menghalang serangan secara tidak sengaja atau oleh beberapa komander tempatan yang gila tembak. Melalui saluran diplomatik kami enggan menerima penjelasan mereka. Saya tidak mempercayainya ketika itu, dan saya tidak mempercayainya sehingga hari ini. Serangan itu keterlaluan."
Selepas dakwaan Israel muncul dalam The Washington Post bahawa mereka telah bertanya mengenai kehadiran kapal A.S. di kawasan itu sebelum serangan, Rusk menghantar telegram kepada kedutaan A.S. di Tel Aviv dan menuntut "pengesahan segera." Duta Besar A.S. ke Israel Walworth Barbour mengesahkan bahawa cerita Israel itu palsu: "Tiada permintaan maklumat mengenai kapal A.S. yang beroperasi di luar Sinai dibuat sehingga selepas insiden Liberty. Sekiranya Israel membuat pertanyaan sedemikian, ia akan segera dimajukan kepada ketua operasi tentera laut dan perintah tentera laut tinggi yang lain dan diulang kepada jabatan."
Pada Ogos 1963, satu siri salah faham melanda pentadbiran Kennedy apabila, sebagai reaksi kepada krisis Buddha, cadangan dasar yang mendesak penggulingan Presiden Ngô Đình DiệmBahasa Vietnam dari Vietnam Selatan dibentangkan kepada Kennedy. Beliau menyatakan akan mempertimbangkan untuk menggunakannya jika Rusk memberi persetujuannya terlebih dahulu. Rusk, yang telah pergi ke New York untuk menghadiri sesi Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu, dengan berhati-hati memberi kelulusan atas tanggapan bahawa Kennedy telah meluluskannya terlebih dahulu. Apabila ternyata itu tidak berlaku, Kennedy mengumpulkan pasukan dasar luarnya untuk mesyuarat yang tegang di Rumah Putih, dengan beberapa orang, seperti McNamara, Naib Presiden Lyndon Johnson, dan pengarah CIA John McCone, semuanya bercakap untuk menyokong Diem, sementara yang lain seperti Timbalan Setiausaha Negara George Ball, W. Averell Harriman dan Roger Hilsman berhujah untuk menggulingkan Diem. Yang sangat menjengkelkan Kennedy, Rusk kekal diam, enggan memihak. Pada akhir mesyuarat, Kennedy berseru: "Ya Tuhan, kerajaan saya runtuh!" Pada 31 Ogos 1963, diplomat Paul Kattenburg melaporkan dari Saigon bahawa pendapat umum di Vietnam Selatan sangat memusuhi Diem, yang menyebabkan beliau mencadangkan sudah tiba masanya "untuk kita keluar secara terhormat". Semua pegawai yang berkumpul menolak idea Kattenburg, dengan Rusk berkata "kami tidak akan menarik diri... sehingga perang dimenangi." Rusk menugaskan semula Kattenburg dari Vietnam Selatan ke Guyana.
Sokongan Rusk terhadap Perang Vietnam menyebabkan penderitaan besar bagi anaknya Richard, yang menentang perang tetapi menyertai Kor Marin dan enggan menghadiri demonstrasi anti-perang kerana kasih sayang kepada bapanya. Ketegangan psikologi menyebabkan Rusk yang lebih muda mengalami gangguan saraf dan menyebabkan perpecahan antara bapa dan anak.
Rusk mempertimbangkan untuk meletak jawatan pada musim panas 1967, kerana "anak perempuannya merancang untuk berkahwin dengan rakan sekelas kulit hitam di Universiti Stanford, dan beliau tidak dapat membebankan presiden dengan beban politik sedemikian", selepas diketahui bahawa anak perempuannya, Peggy, merancang untuk berkahwin dengan Guy Smith, "seorang graduan Georgetown kulit hitam yang bekerja di NASA". Sebagai tindak balas, Richmond News Leader menyatakan bahawa ia menganggap perkahwinan itu menyinggung perasaan, seterusnya mengatakan bahawa "apa-apa yang mengurangkan penerimaan peribadi [Rusk] adalah urusan negara." Beliau memutuskan untuk tidak meletak jawatan selepas bercakap dengan McNamara dan presiden. Setahun selepas perkahwinan anak perempuannya, Rusk dijemput untuk menyertai fakulti Sekolah Undang-undang Universiti Georgia, hanya untuk pelantikannya dikecam oleh Roy Harris, sekutu Gabenor Alabama George Wallace dan ahli lembaga pengelola universiti, yang menyatakan bahawa penentangannya adalah kerana perkahwinan antara kaum Peggy Rusk. Universiti itu tetap melantik Rusk ke jawatan itu.
Nixon memenangi pilihan raya dan Rusk bersiap sedia untuk meninggalkan jawatan pada 20 Januari 1969. Pada 1 Disember 1968, memetik penghentian pengeboman di Vietnam Utara, Rusk berkata bahawa Kesatuan Soviet perlu tampil ke hadapan dan melakukan apa yang boleh untuk memajukan rundingan damai di Asia Tenggara. Pada 22 Disember, Rusk muncul di televisyen untuk secara rasmi mengesahkan 82 anggota kru yang terselamat dari kapal perisik USS Pueblo, bercakap bagi pihak Presiden Johnson yang sedang dirawat di hospital.
Pada hari-hari terakhir pentadbiran Johnson, presiden ingin mencalonkan Rusk ke Mahkamah Agung Amerika Syarikat. Walaupun Rusk telah belajar undang-undang, beliau tidak mempunyai ijazah undang-undang dan tidak pernah mengamalkan undang-undang, tetapi Johnson menyatakan bahawa perlembagaan tidak memerlukan pengalaman undang-undang untuk berkhidmat di Mahkamah Agung dan "Saya sudah bercakap dengan Dick Russell dan beliau berkata anda akan disahkan dengan mudah." Walau bagaimanapun, Johnson gagal mengambil kira Senator James Eastland, pengerusi Jawatankuasa Kehakiman Senat, yang juga seorang ketuanan kulit putih dan penyokong segregasi. Walaupun Eastland adalah rakan dari Selatan, beliau tidak melupakan atau memaafkan Rusk kerana membenarkan anak perempuannya berkahwin dengan seorang lelaki kulit hitam. Eastland mengumumkan beliau tidak akan mengesahkan Rusk jika beliau dicalonkan ke Mahkamah Agung.
Pada 2 Januari 1969, Rusk bertemu secara peribadi dengan lima pemimpin Yahudi Amerika di pejabatnya untuk memberi jaminan kepada mereka bahawa Amerika Syarikat tidak mengubah dasar di Timur Tengah untuk mengiktiraf kedaulatan Israel. Salah seorang pemimpin, Irving Kane dari Jawatankuasa Hal Ehwal Awam Amerika-Israel, berkata selepas itu bahawa Rusk telah berjaya meyakinkannya.
4. Persaraan dan Kehidupan Akhir
Selepas meninggalkan jawatan Setiausaha Negara, Dean Rusk menghadapi cabaran emosi dan kembali ke bidang akademik, di samping menulis memoir yang merakamkan pandangannya tentang kerjaya dan dasar luar.
4.1. Meninggalkan Pejabat Awam dan Kembali ke Georgia
20 Januari 1969 menandakan hari terakhir Rusk sebagai Setiausaha Negara. Selepas meninggalkan Foggy Bottom, beliau menyampaikan ucapan perpisahan ringkas: "Lapan tahun yang lalu, Puan Rusk dan saya datang dengan senyap. Kami kini ingin pergi dengan senyap. Terima kasih banyak." Pada majlis makan malam perpisahan yang dihoskan oleh Анатолий ДобрынинBahasa Rusia, duta besar yang paling lama berkhidmat di Washington, Rusk memberitahu hosnya: "Apa yang telah dilakukan tidak boleh diulang." Selepas makan malam itu, Rusk memandu pergi dengan kereta sederhana yang hampir tidak berfungsi, yang dianggap Dobrynin sebagai pengakhiran simbolik yang sesuai untuk pentadbiran Johnson.
Sekembalinya ke Georgia, Rusk mengalami kemurungan yang berpanjangan dan penyakit psikosomatik, melawat doktor dengan aduan sakit dada dan perut yang nampaknya tiada asas fizikal. Tidak dapat bekerja, Rusk disokong sepanjang tahun 1969 oleh Yayasan Rockefeller yang membayarnya gaji sebagai "felo terkemuka". Pada 27 Julai 1969, Rusk menyuarakan sokongannya terhadap sistem peluru berpandu anti-balistik yang dicadangkan oleh pentadbiran Nixon, dengan mengatakan bahawa beliau akan mengundinya, sekiranya beliau seorang senator, berdasarkan pemahaman bahawa cadangan lanjut akan dikaji semula jika sebarang kemajuan dicapai dalam rundingan damai Kesatuan Soviet. Pada tahun yang sama, Rusk menerima kedua-dua Sylvanus Thayer Award dan Presidential Medal of Freedom dengan Penghargaan.
4.2. Aktiviti Akademik dan Memoir
Selepas bersara, beliau mengajar undang-undang antarabangsa di University of Georgia School of Law di Athens, Georgia (1970-1984). Rusk keletihan secara emosi selepas lapan tahun sebagai Setiausaha Negara dan hampir mengalami gangguan saraf pada tahun 1969. Roy Harris, seorang ahli lembaga pengelola universiti yang berkhidmat sebagai pengurus kempen Georgia untuk kempen presiden George Wallace pada tahun 1968, cuba menghalang pelantikan Rusk atas alasan "Kami tidak mahu universiti menjadi tempat perlindungan bagi ahli politik yang rosak", tetapi pada hakikatnya kerana beliau menentang seorang lelaki yang membenarkan anak perempuannya berkahwin dengan seorang lelaki kulit hitam. Walau bagaimanapun, undian Harris ditolak. Rusk mendapati bahawa kembali mengajar pada tahun 1970 dan menyambung semula kerjaya akademik yang telah ditinggalkannya pada tahun 1940 adalah memuaskan secara emosi. Profesor lain mengingatinya sebagai "rakan junior yang mencari jawatan tetap". Rusk memberitahu anaknya "pelajar yang saya berpeluang mengajar membantu menyegarkan semula hidup saya dan memulakan permulaan baru selepas tahun-tahun sukar di Washington."
Pada tahun 1970-an, Rusk adalah ahli Jawatankuasa Bahaya Semasa, sebuah kumpulan hawkish yang menentang détente dengan Kesatuan Soviet dan tidak mempercayai perjanjian untuk mengawal perlumbaan senjata nuklear. Pada tahun 1973, Rusk memberikan eulogi kepada Johnson ketika beliau dibaringkan.
Pada tahun 1984, anak Rusk, Richard, yang tidak pernah bercakap dengannya sejak tahun 1970 kerana penentangan Rusk fils terhadap Perang Vietnam, mengejutkan bapanya dengan kembali ke Georgia dari Alaska untuk mencari perdamaian. Sebagai sebahagian daripada proses perdamaian, Rusk, yang telah buta pada ketika ini, bersetuju untuk mendikte memoirnya kepada anaknya, yang merakamkan apa yang dikatakannya dan menuliskannya menjadi buku As I Saw It.
Dalam ulasan memoirnya As I Saw It, ahli sejarah Amerika Warren Cohen menyatakan bahawa sedikit pun rasa pahit hubungan Rusk dengan McNamara, Bundy dan Fulbright muncul, tetapi Rusk sangat memusuhi dalam gambaran beliau mengenai penasihat terdekat dan orang kanan Kennedy, adiknya Robert, bersama dengan Setiausaha Agung PBB ဦးသန့်Bahasa Burma. Dalam As I Saw It, Rusk menyatakan kemarahan yang ketara terhadap liputan media mengenai Perang Vietnam, menuduh wartawan anti-perang "memalsukan" cerita dan imej yang menggambarkan perang dalam cahaya yang tidak menyenangkan. Rusk bercakap mengenai apa yang disebutnya "kebebasan akhbar yang kononnya", sambil beliau menegaskan bahawa wartawan dari The New York Times dan The Washington Post hanya menulis apa yang editor mereka suruh mereka tulis, dengan mengatakan, jika ada kebebasan akhbar yang sebenar, kedua-dua akhbar itu akan menggambarkan perang dengan lebih positif. Walaupun pandangan hawkishnya terhadap Kesatuan Soviet, Rusk menyatakan semasa menjadi Setiausaha Negara bahawa beliau tidak pernah melihat sebarang bukti bahawa Kesatuan Soviet merancang untuk menyerang Eropah Barat dan beliau "sangat meragui" bahawa ia akan berlaku. Cohen menyatakan bahawa berbeza dengan tahun-tahunnya bersama Kennedy, Rusk lebih mesra dan lebih melindungi terhadap Johnson, yang jelas beliau lebih serasi berbanding dengan Kennedy.
Ahli sejarah George C. Herring menulis pada tahun 1992 bahawa buku itu kebanyakannya membosankan dan tidak bermaklumat apabila ia berkaitan dengan tempoh Rusk sebagai Setiausaha Negara, hanya menceritakan sedikit yang ahli sejarah sudah tahu, dan bahagian yang paling menarik dan bersemangat adalah mengenai masa mudanya di "Old South" dan konflik serta perdamaiannya dengan anaknya Richard.
Rusk meninggal dunia akibat kegagalan jantung di Athens, Georgia, pada 20 Disember 1994, pada usia 85 tahun. Beliau dan isterinya dikebumikan di Oconee Hill Cemetery di Athens.
5. Warisan dan Penilaian
Kerjaya Dean Rusk sebagai Setiausaha Negara dinilai secara pelbagai oleh ahli sejarah, dengan pujian terhadap kesetiaan dan kecerdasannya, tetapi juga kritikan terhadap gaya pengurusannya dan terutamanya peranannya dalam Perang Vietnam.
5.1. Penilaian Sejarah
Konsensus ahli sejarah adalah bahawa Rusk adalah seorang lelaki yang sangat cerdas, tetapi sangat pemalu dan terlalu mendalam dalam butiran dan kerumitan setiap kes sehingga beliau enggan membuat keputusan dan tidak dapat menjelaskan dengan jelas kepada media dasar kerajaan. Jonathan Coleman mengatakan bahawa beliau terlibat secara mendalam dalam Krisis Berlin, Krisis Peluru Berpandu Cuba, NATO, dan Perang Vietnam. Lazimnya beliau sangat berhati-hati dalam kebanyakan isu, kecuali Vietnam. Beliau menjalin hubungan yang agak jauh dengan Presiden Kennedy tetapi bekerja lebih rapat dengan Presiden Johnson. Kedua-dua presiden menghargai kesetiaan dan gaya rendah dirinya. Walaupun seorang pekerja yang tidak kenal lelah, Rusk menunjukkan sedikit bakat sebagai pengurus Jabatan Negara.
Mengenai Vietnam, ahli sejarah bersetuju bahawa Presiden Johnson sangat bergantung pada nasihat Rusk, Setiausaha Pertahanan Robert McNamara, dan penasihat keselamatan negara McGeorge Bundy bahawa pengambilalihan komunis ke atas seluruh Vietnam tidak dapat diterima, dan satu-satunya cara untuk mencegahnya adalah dengan meningkatkan komitmen Amerika. Johnson menerima kesimpulan mereka dan menolak pandangan yang berbeza.
5.2. Sumbangan Positif dan Kritikan
Anak Rusk, Richard, menulis tentang masa bapanya sebagai Setiausaha Negara: "Dengan bapa saya yang pendiam, tenang, terkawal, dan terikat emosi dari luar bandar Georgia ini, bagaimana mungkin proses membuat keputusan berjalan secara berbeza? Kualiti pendiamnya, yang sangat membantunya dalam berunding dengan Rusia, tidak menyediakannya untuk perjalanan yang menyakitkan, introspektif, dan menghancurkan jiwa yang akan melibatkan penilaian semula dasar Vietnam yang sebenar. Walaupun dilatih untuk jawatan tinggi, beliau tidak bersedia untuk perjalanan sedemikian, untuk mengakui bahawa ribuan nyawa Amerika, dan ratusan ribu nyawa Vietnam, mungkin telah hilang sia-sia."
George Herring menulis tentang Rusk pada tahun 1992: "Beliau adalah seorang lelaki tanpa kepura-puraan sama sekali, seorang individu yang sangat baik, seorang lelaki dengan wajah yang tegas dan prinsip yang tidak berbelah bahagi. Beliau adalah seorang lelaki dengan minat terhadap kerahsiaan. Beliau adalah seorang lelaki yang pemalu dan pendiam, yang sebagai Setiausaha Negara menghirup scotch untuk melonggarkan lidahnya untuk sidang akhbar. Teguh dan biasanya pendiam, beliau juga mempunyai kecerdasan yang tajam dan kering. Beliau sering digambarkan sebagai 'nombor dua yang sempurna,' seorang bawahan yang setia yang mempunyai keraguan yang kuat-walaupun tidak dinyatakan-mengenai operasi Teluk Babi, tetapi selepas kegagalannya dapat mempertahankannya seolah-olah beliau telah merancangnya."
Merumuskan pandangan ahli sejarah dan sains politik, Smith Simpson menyatakan: "Ini adalah seorang lelaki yang mempunyai banyak kelebihan tetapi gagal dalam aspek-aspek penting. Seorang lelaki yang baik, cerdas, berpendidikan tinggi, dengan pengalaman luas dalam hal ehwal dunia yang, pada awal hidupnya, menunjukkan kualiti kepimpinan, nampaknya dengan rendah hati menahan diri daripada memimpin sebagai setiausaha negara, kelihatan berkelakuan, dalam cara-cara penting, seperti pengikut presiden yang menarik lengan baju daripada penasihat mereka yang bijak dan meyakinkan."
5.2.1. Kritikan Berkaitan Perang Vietnam
Sokongan Rusk terhadap peningkatan penglibatan Amerika Syarikat dalam Perang Vietnam dan pembelaannya terhadap dasar tersebut telah menjadi titik utama kritikan terhadapnya. Walaupun beliau mengakui secara peribadi keraguan awal, beliau secara konsisten mempertahankan tindakan Amerika Syarikat di khalayak ramai. Beliau percaya bahawa penarikan diri dari Vietnam akan menjadi tanda kelemahan Amerika Syarikat dan boleh membawa kepada pencerobohan komunis yang lebih luas di Asia. Pandangan ini, walaupun konsisten dengan doktrin domino pada masa itu, telah dikritik kerana mengabaikan realiti di lapangan dan menyumbang kepada berpanjangannya konflik yang memakan banyak nyawa.
5.2.2. Kontroversi Peribadi dan Politik
Selain kritikan berkaitan Perang Vietnam, Rusk juga menghadapi beberapa kontroversi peribadi dan politik. Hubungannya yang tegang dengan Presiden Kennedy, yang sering merasakan Rusk kurang bersedia dan Jabatan Negara tidak inovatif, adalah satu aspek. Kontroversi yang lebih ketara ialah perkahwinan antara kaum anak perempuannya, Peggy, dengan Guy Smith pada tahun 1967. Peristiwa ini, pada masa pergerakan hak sivil yang tegang, menarik perhatian media dan menimbulkan kritikan daripada golongan konservatif, terutamanya di Selatan. Rusk sendiri mengakui beliau bimbang perkahwinan itu akan membebankan Presiden Johnson dan mempertimbangkan untuk meletak jawatan. Walaupun beliau tidak meletak jawatan, insiden ini menunjukkan tekanan peribadi dan politik yang dihadapinya.
Pandangannya yang mendalam mengenai pergerakan damai, yang beliau percaya didalangi oleh komunis, juga menimbulkan kontroversi. Walaupun penyiasatan rasmi tidak menemui bukti kawalan komunis, Rusk tetap tidak yakin, mencerminkan ketakutan mendalamnya terhadap pengaruh komunis.
6. Kehidupan Peribadi
Dean Rusk mempunyai kehidupan peribadi yang stabil, walaupun beliau menghadapi cabaran emosi dan keluarga terutamanya pada akhir kerjayanya.
6.1. Hubungan Keluarga
Rusk berkahwin dengan Virginia Foisie (5 Oktober 1915 - 24 Februari 1996) pada 9 Jun 1937. Mereka dikurniakan tiga orang anak: David, Richard, dan Peggy Rusk.
6.2. Hubungan dengan Keluarga
Hubungan Rusk dengan anak-anaknya, terutamanya dengan Richard, menjadi tumpuan pada tahun-tahun kemudiannya. Richard, yang menentang Perang Vietnam, tidak bercakap dengan bapanya selama bertahun-tahun. Walau bagaimanapun, pada tahun 1984, Richard kembali ke Georgia dari Alaska untuk mencari perdamaian, yang membawa kepada Rusk mendikte memoirnya, As I Saw It, kepada anaknya. Peristiwa ini menandakan perdamaian yang penting dalam hubungan mereka.
Perkahwinan anak perempuannya, Peggy, dengan Guy Smith, seorang lelaki kulit hitam, pada tahun 1967, menimbulkan kontroversi yang besar pada masa itu, terutamanya di Selatan yang masih bergelut dengan isu perkauman. Rusk sendiri bimbang perkahwinan itu akan memberi beban politik kepada Presiden Johnson dan mempertimbangkan untuk meletak jawatan. Walau bagaimanapun, insiden ini menunjukkan tekanan peribadi dan politik yang dihadapinya.
7. Dalam Budaya Popular dan Media
Dean Rusk telah digambarkan dalam pelbagai bentuk media, mencerminkan peranannya yang signifikan dalam sejarah Amerika Syarikat.
Dalam Marvel Comics, terdapat versi fiksyen Dean Rusk bernama "Dell Rusk," seorang ahli politik korup yang kemudian didedahkan sebagai alter-ego Red Skull. Nama "Dell Rusk" adalah anagram daripada "Red Skull." Watak Dell Rusk juga muncul dalam permainan video Marvel: Avengers Alliance, di mana beliau adalah ahli Majlis Keselamatan Dunia yang mengawal S.H.I.E.L.D.. Dalam versi ini, Dell Rusk kelihatan sebagai watak yang berbeza daripada penyamaran Red Skull.
Rusk juga telah digambarkan dalam beberapa produksi televisyen dan filem:
- Setiausaha Rusk dilakonkan oleh Larry Gates dalam ABC docudrama televisyen 1974 The Missiles of October, yang mendramatisasikan Krisis Peluru Berpandu Cuba pada Oktober 1962.
- Pelakon Henry Strozier melakonkan Setiausaha Rusk dalam satu lagi dramatisasi Krisis Peluru Berpandu Cuba, Thirteen Days (2000), sebuah filem teater yang diarahkan oleh Roger Donaldson.
- Pelakon John Aylward melakonkan Setiausaha Rusk dalam filem televisyen biografi Path to War (2002) yang diarahkan oleh John Frankenheimer.
Beliau juga muncul dalam dokumentari seperti Cuban Missile Crisis Revisited, yang dihasilkan untuk The Idea Channel oleh Free to Choose Network pada tahun 1983.
8. Penerbitan
Dean Rusk telah menghasilkan beberapa karya penting, terutamanya memoirnya yang ditulis bersama anaknya, yang memberikan pandangan peribadi mengenai kerjayanya.
- Winds of Freedom-Selections from the Speeches and Statements of Secretary of State Dean Rusk, January 1961 - August 1962 (1963).
- As I Saw It: Dean Rusk as told to Richard Rusk (1990). Ini adalah memoirnya yang didiktekan kepada anaknya, Richard Rusk.
- "U.S. Foreign Policy: A Discussion with Former Secretaries of State Dean Rusk, William P. Rogers, Cyrus R. Vance, and Alexander M. Haig, Jr." dalam International Studies Notes, Vol. 11, No. 1, Special Edition: The Secretaries of State, Fall 1984.