Isabelle de Charrière | Wiki AI Hari Ini

1. Tinjauan

Isabelle de Charrière (izabɛl də ʃaʁjɛʁ_{Isabelle de Charrière}^{Bahasa Perancis}; nama lahir Isabella Agneta Elisabeth van Tuyll van Serooskerken; 20 Oktober 1740 - 27 Disember 1805), juga dikenali sebagai Madame de Charrière dan di Belanda sebagai Belle van Zuylen (ˈbɛlə vɑn ˈzœylə(n)_{Belle van Zuylen}^{Bahasa Belanda}), merupakan seorang penulis Belanda dan Switzerland yang aktif pada Zaman Pencerahan. Beliau menghabiskan separuh akhir hayatnya di Colombier, Neuchâtel, Switzerland.

Isabelle de Charrière kini paling dikenali melalui surat-surat dan novel-novelnya, walaupun beliau juga menghasilkan pamflet, muzik, dan drama. Beliau menunjukkan minat yang mendalam terhadap masyarakat dan politik pada zamannya, dengan karya-karyanya sekitar tempoh Revolusi Perancis dianggap mempunyai kepentingan khusus. Berasal dari keluarga bangsawan Belanda, beliau menerima pendidikan yang luar biasa luas untuk seorang wanita pada masa itu, termasuk penguasaan pelbagai bahasa dan mata pelajaran saintifik. Pandangan progresifnya tercermin dalam kritikan terhadap golongan bangsawan, sokongan terhadap pendidikan wanita, dan penentangan terhadap perhambaan.

Kehidupannya di Switzerland selepas berkahwin dengan Charles-Emmanuel de Charrière de Penthaz membolehkannya berinteraksi dengan lingkaran intelektual yang luas, termasuk korespondensi dengan tokoh-tokoh seperti James Boswell dan Benjamin Constant. Beliau juga memainkan peranan penting dalam penerbitan anumerta karya Jean-Jacques Rousseau. Antara karya sasteranya yang terkenal termasuk novel satira Le Noble, Lettres neuchâteloises, dan Lettres de Mistriss Henley publiées par son amie, serta karya agungnya Lettres écrites de Lausanne dan Caliste. Beliau juga seorang komposer muzik yang prolifik, dengan karya-karya termasuk minuet dan sonata. Warisan beliau terus diiktiraf melalui penamaan asteroid, filem biografi, dan kuliah tahunan yang dinamakan sempena namanya.

2. Kehidupan Awal

Isabelle de Charrière, yang dikenali sebagai Belle van Zuylen di Belanda, dilahirkan sebagai Isabella Agneta Elisabeth van Tuyll van Serooskerken. Kehidupannya pada zaman awal membentuk asas kepada perkembangan intelektual dan pandangan sosialnya yang progresif.

2.1. Kelahiran dan Latar Belakang Keluarga

Kastil Zuylen, tempat kelahiran Isabelle de Charrière.

Isabelle de Charrière, nama lahirnya Isabella Agneta Elisabeth van Tuyll van Serooskerken, dilahirkan pada 20 Oktober 1740 di Kastil Zuylen di Zuilen, berhampiran Utrecht, Belanda. Beliau merupakan anak sulung daripada tujuh orang adik-beradik kepada Diederik Jacob van Tuyll van Serooskerken (1707-1776) dan Jacoba Helena de Vicq (1724-1768). Bapanya digambarkan oleh penulis Scotland James Boswell sebagai "salah seorang bangsawan paling tua di Tujuh Provinsi", manakala ibunya pula sebagai "seorang wanita Amsterdam yang kaya raya". Semasa musim sejuk, keluarga beliau akan tinggal di rumah mereka di bandar Utrecht.

Bapa Isabelle, Diederik Jacob van Tuyll van Serooskerken (1707-1776), seorang ahli politik Belanda.

2.2. Pendidikan dan Kemahiran Bahasa

Isabelle menerima pendidikan yang jauh lebih luas daripada kebiasaan untuk kanak-kanak perempuan pada zamannya, berkat pandangan liberal ibu bapanya. Beliau mempelajari mata pelajaran seperti matematik, fizik, dan pelbagai bahasa termasuk Latin, Itali, Jerman, dan Inggeris. Beliau juga fasih berbahasa Perancis, yang kekal menjadi bahasa pilihannya sepanjang hayat. Pada tahun 1750, Isabelle dihantar ke Geneva dan mengembara melalui Switzerland dan Perancis bersama pengasuhnya yang berbahasa Perancis, Jeanne-Louise Prevost, yang merupakan gurunya dari tahun 1746 hingga 1753. Setelah hanya bertutur dalam bahasa Perancis selama setahun, beliau terpaksa mempelajari semula bahasa Belanda sekembalinya ke Belanda. Beliau dikenali sebagai seorang pelajar yang berbakat. Minatnya terhadap muzik juga mendalam, dan pada tahun 1790 beliau mula belajar dengan komposer Niccolò Zingarelli.

2.3. Minat Awal dan Perjalanan

Pada usia 14 tahun, Isabelle jatuh cinta dengan seorang bangsawan Poland beragama Katolik Rom bernama Peter Dönhoff, namun cintanya tidak berbalas. Kerana kekecewaan ini, beliau meninggalkan Utrecht selama 18 bulan. Seiring bertambahnya usia, beberapa peminang muncul, tetapi beliau menolak mereka sama ada kerana mereka tidak menepati janji untuk melawatnya, atau kerana mereka menarik diri setelah menyedari kecerdasan dan keunggulannya. Beliau melihat perkahwinan sebagai cara untuk mendapatkan kebebasan, tetapi beliau juga ingin berkahwin atas dasar cinta.

Belle de Zuylen, potret oleh Guillaume de Spinny (1759) di Kastil Zuylen.

Antara tahun 1763 dan 1764, penulis Scotland James Boswell sering bertemu dengannya di Utrecht dan di Kastil Zuylen, ketika Boswell belajar undang-undang di Universiti Utrecht. Boswell memanggilnya Zélide, seperti dalam potret diri Isabelle. Beliau menjadi koresponden tetap Isabelle selama beberapa tahun selepas meninggalkan Belanda untuk Grand Tour. Boswell menulis kepadanya bahawa beliau tidak mencintainya, dan Isabelle membalas: "Kita bersetuju, kerana saya tidak mempunyai bakat untuk subordinasi." Pada tahun 1766, Boswell menghantar cadangan perkahwinan bersyarat kepada bapa Isabelle setelah bertemu abangnya di Paris, tetapi kedua-dua bapa tidak bersetuju dengan perkahwinan tersebut. Isabelle juga pernah dijemput oleh Anne Pollexfen Drake dan suaminya, Leftenan Jeneral George Eliott, untuk datang ke rumah mereka di Curzon Street, Mayfair, London. Beliau tiba dengan bot dari Hellevoetsluis ke Harwich pada 7 November 1766, ditemani oleh abangnya Ditie, pembantu rumahnya Doortje, dan pelayan peribadinya Vitel.

3. Perkahwinan dan Kehidupan Kemudian

Selepas tempoh kehidupan awal yang penuh dengan pembelajaran dan pencarian diri, Isabelle de Charrière memasuki fasa baru dalam hidupnya melalui perkahwinan dan penempatan di Switzerland, yang turut membentuk pandangannya terhadap isu-isu sosial dan kewangan.

3.1. Perkahwinan dan Rumah Tangga

Isabelle de Charrière oleh Jens Juel (1777) di Musée d'Art et d'Histoire (Neuchâtel).

Pada tahun 1771, Isabelle berkahwin dengan Charles-Emmanuel de Charrière de Penthaz (1735-1808), seorang pegawai Switzerland yang pernah menjadi tutor peribadi adik lelakinya, Willem René, dari tahun 1763 hingga 1766. Selepas perkahwinan ini, beliau dikenali sebagai Isabelle de Charrière. Pasangan ini menetap di Le Pontet, Colombier, berhampiran Neuchâtel, Switzerland. Hartanah ini telah dibeli oleh datuk suaminya, Béat Louis de Muralt, seorang penulis perjalanan terkenal. Mereka tinggal bersama bapa mertuanya, François (1697-1780), dan dua kakak iparnya yang belum berkahwin, Louise (1731-1810) dan Henriette (1740-1814). Isabelle dikenali sebagai seorang yang cerdas dan bersemangat, manakala suaminya, Charles-Emmanuel, digambarkan sebagai seorang yang sangat rasional, berhati-hati, dan pendiam, namun penyayang dan mengambil berat terhadap isterinya.

3.2. Kehidupan di Colombier

Le Pontet, Colombier, Neuchâtel, Switzerland, kediaman Isabelle de Charrière.

Pada masa itu, Kanton Neuchâtel diperintah oleh Frederick Agung sebagai putera Neuchâtel dalam kesatuan peribadi dengan Prusia. Kebebasan beragama yang diamalkan di Neuchâtel menarik ramai pelarian, termasuklah ahli falsafah terkenal Jean-Jacques Rousseau, Béat Louis de Muralt yang juga datuk mentua beliau, dan David Wemyss, Lord Elcho. Pasangan de Charrière juga menghabiskan banyak masa di Geneva dan Paris, di mana Isabelle terus berinteraksi dengan lingkaran intelektual.

3.3. Kewangan dan Pandangan tentang Perhambaan

Pada tahun 1778, Isabelle de Charrière menjadi kaya raya setelah mewarisi sebahagian daripada harta peninggalan ibu bapanya. Warisan ini termasuk hampir 40% pelaburan dalam syarikat-syarikat kolonial seperti Syarikat Hindia Barat Belanda (WIC), Syarikat Hindia Timur Belanda (VOC), Syarikat Hindia Timur British, dan Syarikat Laut Selatan, yang bergantung kepada keuntungan daripada perhambaan di ladang-ladang di luar negara. Pada mulanya, beberapa penyelidik seperti Drieënhuizen dan Douze (2021) berpendapat bahawa beliau menyebut perhambaan tanpa kritikan dalam surat-suratnya dan novel Trois Femmes (Tiga Wanita, 1795-1798).

Namun, Suzan van Dijk, editor korespondensinya, menjelaskan bahawa Isabelle de Charrière sebenarnya mengkritik "kengerian" (horreurs^{Bahasa Perancis}) di koloni-koloni dalam surat bertarikh 1798 (nombor 1894), menunjukkan bahawa beliau tidak acuh terhadap kekejaman perhambaan. Tambahan pula, dalam tempoh lima tahun selepas menerima warisannya, Isabelle de Charrière telah menjual 70% daripada pelaburan kolonialnya, mencerminkan perubahan dan kritikan etika beliau terhadap amalan tersebut.

4. Korespondensi dan Kehidupan Intelektual

Isabelle de Charrière terkenal dengan jaringan korespondensinya yang luas, yang membolehkannya berinteraksi dengan tokoh-tokoh terkemuka Zaman Pencerahan dan menyumbang kepada wacana intelektual pada zamannya.

4.1. Koresponden Utama

Isabelle de Charrière mengekalkan korespondensi yang meluas dengan pelbagai individu, termasuk para intelektual terkemuka seperti David-Louis Constant d'Hermenches, James Boswell, Benjamin Constant, dan penterjemah Jermannya, Ludwig Ferdinand Huber.

Pada tahun 1760, Isabelle bertemu David-Louis Constant d'Hermenches (1722-1785), seorang pegawai Switzerland yang sudah berkahwin dan dikenali sebagai seorang Don Juan dalam masyarakat. Setelah banyak keraguan, keinginan Isabelle untuk menyatakan diri mengatasi keraguannya, dan selepas pertemuan kedua dua tahun kemudian, beliau memulakan korespondensi intim dan rahsia dengannya selama kira-kira 15 tahun. Constant d'Hermenches menjadi salah seorang korespondennya yang paling penting.

Penulis Scotland James Boswell juga merupakan koresponden tetapnya selama beberapa tahun selepas meninggalkan Belanda. Pada tahun 1786, Madame de Charrière bertemu dengan anak saudara Constant d'Hermenches, penulis Benjamin Constant, di Paris. Benjamin Constant melawatnya di Colombier beberapa kali. Di sana, mereka menulis sebuah novel epistolari bersama-sama, dan pertukaran surat-menyurat bermula yang akan berterusan sehingga akhir hayat Isabelle. Beliau juga mempunyai korespondensi yang menarik dengan rakan-rakan mudanya, Henriette L'Hardy dan Isabelle Morel. Anak tiri muda Huber, Therese Forster, tinggal bersamanya dari tahun 1801 sehingga kematian Isabelle de Charrière.

4.2. Pertukaran Intelektual

Sebagai seorang pengagum ahli falsafah Jean-Jacques Rousseau, Isabelle de Charrière memberikan bantuan dalam penerbitan anumerta karyanya, Confessions, pada tahun 1789. Beliau juga menulis pamfletnya sendiri mengenai Rousseau sekitar waktu itu.

Dalam sejarah kesusasteraan Perancis, Isabelle de Charrière merupakan seorang tokoh yang unik. Beliau berasal dari Belanda, menetap di Switzerland, dan menulis dalam bahasa Perancis. Keunikan ini membolehkannya untuk terus berkarya tanpa terjejas secara langsung oleh pergolakan Revolusi Perancis. Sebaliknya, beliau dapat memerhati revolusi dari jauh dan menganalisis isu-isu yang timbul dari perspektif yang berbeza daripada mereka yang terlibat secara langsung. Oleh sebab itu, beliau dianggap sebagai salah seorang penulis terkemuka Perancis pada akhir abad ke-18, bersama-sama dengan Madame de Staël, dan sumbangannya membantu mengisi kekosongan dalam kesusasteraan Perancis yang disebabkan oleh revolusi.

5. Karya Sastera

Isabelle de Charrière menghasilkan pelbagai genre karya sastera, termasuk novel, cerpen, pamflet, drama, dan puisi. Tempoh paling produktif beliau adalah selepas beberapa tahun menetap di Colombier. Tema-tema utama dalam karyanya termasuk keraguan agama, kritikan terhadap golongan bangsawan, dan pendidikan wanita.

5.1. Novel dan Cerita

Muka hadapan Le Noble, conte moral, 1763. — Muka hadapan *Le Noble, conte moral*, 1763.

Novel pertamanya, Le Noble, diterbitkan pada tahun 1763. Karya ini merupakan satira terhadap golongan bangsawan yang terlalu mementingkan status dan keturunan. Walaupun diterbitkan secara anonim, identitinya segera terbongkar, menyebabkan ibu bapanya menarik balik karya tersebut daripada penjualan. Namun, "kisah moral" ini tetap tersebar luas di Eropah, malah diulas oleh penyair dan negarawan Jerman, Johann Wolfgang von Goethe, pada 3 November 1772, dalam ulasan terjemahan Jermannya, Die Vorzüge des alten Adels. Novel ini dibuka dengan petikan daripada fabel Education oleh Jean de La Fontaine:

- On ne suit pas toujours ses Aïeux, ni son Père (La Fontaine)
Il y avait dans une des provinces de France un château très ancien, habité par un vieux rejeton d'une famille encore plus ancienne. Le baron d'Arnonville était très sensible au mérite de cette ancienneté, et il avait raison, car il n'avait pas beaucoup d'autres mérites. Mais son château se serait mieux trouvé d'être un peu plus moderne: une des tours comblait déjà une partie du fossé; on ne voyait dans le reste qu'un peu d'eau bourbeuse, et les grenouilles y avaient pris la place des poissons. Sa table était frugale, mais tout autour de la salle à manger régnaient les bois des cerfs tués par ses aïeux.
Il se rappelait, les jours gras, qu'il avait droit de chasse, les jours maigres, qu'il avait droit de pêche, et content de ces droits, il laissait sans envie manger des faisans et des carpes aux ignobles financiers. Il dépensait son modique revenu à pousser un procès pour le droit de pendre sur ses terres; et il ne lui serait jamais venu dans l'esprit qu'on pût faire un meilleur usage de son bien, ni laisser à ses enfants quelque chose de mieux que la haute et basse justice. L'argent de ses menus plaisirs, il le mettait à faire renouveler les écussons qui bordaient tous les planchers, et à faire repeindre ses ancêtres.

- Kita tidak selalu mengikut nenek moyang kita, mahupun menyerupai bapa kita. La Fontaine
Di sebuah wilayah Perancis terdapat sebuah istana purba, didiami oleh keturunan tua sebuah keluarga yang lebih tua lagi. Baron d'Arnonville sangat mementingkan keturunan ini, dan memang patut, kerana beliau tidak mempunyai banyak merit lain. Tetapi istananya akan lebih baik jika sedikit lebih moden: runtuhan salah satu menara telah mengisi sebahagian parit. Selebihnya, anda hanya dapat melihat sedikit air berlumpur, di mana katak telah menggantikan ikan. Meja makannya sederhana, tetapi tanduk rusa yang ditembak oleh nenek moyangnya menghiasi seluruh ruang makan.
Pada hari-hari makan daging, beliau mengingati haknya untuk memburu, pada hari-hari memancing haknya untuk memancing. Berpuas hati dengan hak-hak ini, beliau membiarkan tanpa rasa iri hati para pemungut cukai yang rendah memakan burung pegar dan ikan karp. Beliau menghabiskan pendapatan sederhana untuk meneruskan tuntutan undang-undang mengenai hak untuk menggantung orang di tanah miliknya, dan tidak pernah terlintas di fikirannya bahawa beliau boleh menggunakan hartanya dengan lebih baik atau meninggalkan sesuatu yang lebih baik kepada anak-anaknya daripada keadilan tinggi dan rendah. Wang untuk keseronokan kecilnya digunakan untuk memperbaharui perisai di sepanjang papan lantai dan mengecat semula potret nenek moyangnya.
Isabelle de Charrière, Le Noble, conte moral, 1762.

Selepas itu, beliau menulis potret dirinya untuk rakan-rakannya: Portrait de Mll de Z., sous le nom de Zélide, fait par elle-même. 1762. Pada tahun 1784, beliau menerbitkan dua karya fiksyen, Lettres neuchâteloises dan Lettres de Mistriss Henley publiées par son amie. Kedua-duanya adalah novel epistolari, bentuk yang terus digemarinya. Novel-novel awal ini mendapat sambutan baik dan mendorongnya untuk terus berkarya. Beliau kemudian menulis Lettres écrites de Lausanne (1785) dan sekuelnya Caliste (1787), yang kini dianggap sebagai karya agungnya.

Pada tahun 1795-1798, beliau menulis novel Trois Femmes (Tiga Wanita). Selepas Revolusi Perancis meletus, Isabelle menerbitkan karya-karya seperti L'Emigré (1793) dan Lettres trouvées dans des portefeuilles d'émigrés (1793). Karya-karya ini mencerminkan simpati beliau terhadap golongan bangsawan Perancis yang melarikan diri ke Switzerland dan dianggap sebagai dokumen berharga mengenai kehidupan pelarian aristokrat. Karya-karya lain termasuk novella Honorine d'Userche, Sainte Anne (1799), dan Sir Walter Finch et son fils William (1806), yang diterbitkan secara anumerta.

5.2. Pamflet dan Esai

Isabelle de Charrière juga aktif menulis pamflet dan esai yang mengulas isu-isu politik dan sosial sezaman. Pada tahun 1788, beliau menerbitkan pamflet pertamanya mengenai situasi politik di Belanda, Perancis, dan Switzerland. Beliau juga menulis pamflet mengenai Jean-Jacques Rousseau, mengulas pemikiran dan sumbangan ahli falsafah tersebut.

Revolusi Perancis menyebabkan ramai golongan bangsawan melarikan diri ke Neuchâtel, dan Madame de Charrière menjalin persahabatan dengan beberapa daripada mereka. Walau bagaimanapun, beliau turut menerbitkan karya-karya yang mengkritik sikap para pelarian aristokrat ini, kerana beliau berpendapat kebanyakan daripada mereka tidak mempelajari apa-apa daripada Revolusi tersebut. Antara pamflet penting lain yang ditulisnya termasuk Courte réplique à l'auteur d'una longue réponse ; par Mme la Baronne de ... (1789), Plainte et défense de Thérese Levasseur (1789), dan Lettre à M. Necker sur son administration, écrite par lui-même (1791).

5.3. Drama dan Puisi

Selain novel dan esai, Isabelle de Charrière juga menghasilkan karya-karya drama dan puisi. Beliau menulis atau merancang lirik dan muzik untuk beberapa karya muzik, termasuk 10 Airs et Romances di mana beliau menggubah puisi dan muziknya sendiri.

Satu-satunya karya pentas beliau yang dipersembahkan semasa hayatnya ialah sebuah opera bouffe berjudul De Deugd is den Adel waerdig (Vertu vaut bien noblesse), iaitu adaptasi Belanda daripada novel kontroversinya, Le Noble. Opera ini dipersembahkan di teater Fransche Comedie di The Hague pada 2 Mac 1769, namun libretto dan muziknya kini dianggap hilang. Beliau juga menghantar sebuah libretto berjudul Les Phéniciennes kepada Mozart di Vienna, dengan harapan Mozart akan menggubah muzik untuknya, tetapi tiada jawapan yang diketahui. Drama lain yang ditulisnya termasuk komedi tiga babak, L'émigré (1793).

6. Aktiviti Muzik

Isabelle de Charrière bukan sahaja seorang penulis prolifik, tetapi juga seorang komposer yang berbakat. Sumbangan muziknya mencerminkan kepelbagaian minat dan kemahirannya dalam seni.

6.1. Komposisi dan Persembahan

Karya-karya muzik Isabelle de Charrière dimuatkan dalam jilid 10 Œuvres complètes beliau. Ini termasuk:

Enam minuet untuk kuartet gesek (dua biola, alto, dan bas), yang didedikasikan kepada Monsieur le Baron de Tuyll de Serooskerken Seigneur de Zuylen, diterbitkan di The Hague dan Amsterdam oleh B. Hummel et fils pada tahun 1786.
Sembilan sonata untuk harpsichord.
Sepuluh Airs et Romances, diterbitkan di Paris oleh M. Bonjour antara tahun 1788 dan 1789, di mana beliau menulis kedua-dua puisi dan muziknya.

Kebanyakan muziknya dipersembahkan dalam lingkungan peribadi salon beliau di Le Pontet, di mana beliau menganjurkan pertemuan intelektual dan budaya.

7. Pandangan tentang Masyarakat dan Politik

Isabelle de Charrière merupakan seorang pemikir yang berani dan kritikal, terlibat secara aktif dalam isu-isu sezaman serta wacana Zaman Pencerahan. Pandangan beliau terhadap masyarakat dan politik mencerminkan komitmennya terhadap kemajuan sosial dan hak asasi manusia.

7.1. Pemikiran Zaman Pencerahan

Isabelle de Charrière terlibat secara mendalam dengan idea-idea Zaman Pencerahan. Pemikiran falsafahnya merangkumi keraguan agama, pandangan kritis terhadap golongan bangsawan, dan penekanan terhadap pendidikan wanita. Beliau merupakan pengagum ahli falsafah Jean-Jacques Rousseau dan turut menyumbang kepada penerbitan karya-karya Rousseau. Secara peribadi, beliau aktif memberikan nasihat dan bantuan kepada wanita muda melalui pertemuan dan korespondensi, terutamanya mengenai pendidikan dan perkembangan diri mereka.

7.2. Revolusi Perancis dan Kesannya

Revolusi Perancis menyebabkan ramai golongan bangsawan melarikan diri ke Neuchâtel, dan Madame de Charrière menjalin persahabatan dengan beberapa daripada mereka. Beliau menerima maklumat mengenai perkembangan revolusi daripada saudara-mara Perancisnya dan terlibat dalam perbincangan tentang peristiwa-peristiwa tersebut. Walau bagaimanapun, beliau turut menerbitkan karya-karya yang mengkritik sikap para pelarian aristokrat ini, kerana beliau berpendapat kebanyakan daripada mereka tidak mempelajari apa-apa daripada Revolusi tersebut.

Isabelle de Charrière mempunyai kedudukan unik untuk mengulas Revolusi Perancis. Berada di Switzerland, beliau dapat memerhati dan menganalisis revolusi dari jauh, memberikan perspektif yang berbeza daripada mereka yang terlibat secara langsung dalam pergolakan tersebut. Karya-karyanya seperti L'Emigré (1793) dan Lettres trouvées dans des portefeuilles d'émigrés (1793) dianggap sebagai dokumen berharga yang menggambarkan kehidupan golongan bangsawan Perancis yang melarikan diri.

7.3. Kritikan terhadap Bangsawan

Sejak awal kerjaya penulisannya, Isabelle de Charrière telah menunjukkan kritikan tajam terhadap golongan bangsawan. Novel pertamanya, Le Noble (1763), merupakan satira yang jelas terhadap mereka yang terlalu mementingkan status dan keturunan tanpa merit lain. Kritikan ini berterusan dalam karya-karya dan pamfletnya yang lain, terutamanya terhadap pelarian aristokrat yang enggan belajar daripada Revolusi Perancis dan masih berpegang teguh pada cara hidup lama mereka. Beliau secara konsisten menyoroti kepincangan dan kemunafikan dalam masyarakat aristokratik pada zamannya.

8. Penilaian dan Pengaruh

Legasi Isabelle de Charrière melangkaui sumbangan sasteranya, merangkumi pengaruhnya terhadap wacana sosial dan budaya, terutamanya berkaitan dengan pendidikan wanita dan kritikan sosial.

8.1. Penilaian Sastera

Isabelle de Charrière dikenali terutamanya melalui surat-surat dan novel-novelnya, dengan gaya penulisan yang sering menggunakan format novel epistolari, yang sangat digemarinya. Karya-karya awalnya seperti Lettres neuchâteloises dan Lettres de Mistriss Henley publiées par son amie mendapat sambutan yang baik. Novel-novelnya Lettres écrites de Lausanne (1785) dan sekuelnya Caliste (1787) dianggap sebagai karya agungnya. Dalam sejarah kesusasteraan Perancis, beliau merupakan tokoh yang unik kerana berasal dari Belanda, menetap di Switzerland, dan menulis dalam bahasa Perancis. Keunikan ini membolehkannya untuk terus berkarya tanpa terjejas secara langsung oleh pergolakan Revolusi Perancis, malah beliau berjaya mengisi kekosongan dalam kesusasteraan Perancis yang disebabkan oleh revolusi. Oleh sebab itu, beliau dianggap sebagai salah seorang penulis terkemuka Perancis pada akhir abad ke-18, bersama-sama dengan Madame de Staël.

8.2. Kesan Sosial dan Budaya

Isabelle de Charrière memberikan kesan yang signifikan terhadap wacana sosial dan budaya pada zamannya, terutamanya dalam bidang pendidikan wanita dan reformasi sosial. Beliau secara konsisten menyokong pendidikan yang lebih luas untuk wanita, yang merupakan pandangan progresif pada abad ke-18. Melalui pertemuan dan korespondensinya, beliau secara aktif memberikan nasihat dan bantuan kepada wanita muda, menggalakkan mereka untuk mengembangkan potensi intelektual mereka. Pandangan kritisnya terhadap golongan bangsawan dan isu perhambaan juga menyumbang kepada perbincangan etika dan keadilan sosial yang lebih luas pada zaman Pencerahan.

9. Penerbitan Kritikal dan Bibliografi

Berikut adalah senarai penerbitan kritikal dan bibliografi mengenai Isabelle de Charrière:

Œuvres complètes, Édition critique oleh J-D. Candaux, C.P. Courtney, P.H. Dubois, S. Dubois-de Bruyn, P. Thompson, J. Vercruysse, D.M. Wood. Amsterdam, G.A. van Oorschot, 1979-1984. Jilid 1-6, Korespondensi; jilid 7, Teater; jilid 8-9, Novel, Cerpen dan Novella; jilid 10, Esai, Puisi, Muzik. ISBN 9789028205000
Die wiedergefundene Handschrift: Victoire ou la vertu sans bruit. Disunting oleh Magdalene Heuser. Dalam: Editio. Internationales Jahrbuch für Editionswissenschaft. 11 (1997), hlm. 178-204.
Early writings. New material from Dutch archives. Disunting oleh Kees van Strien, Leuven, Éditions Peeters, 2005. VI-338 hlm. ISBN 978-90-429-1646-3
Correspondances et textes inédits. Disunting oleh Guillemette Samson, J-D. Candaux, J. Vercruysse et D. Wood. Paris, Honoré Champion, 2006 423 hlm. ISBN 978-2-7453-1310-2
Letters written from Lausanne. Diterjemahkan dari bahasa Perancis. Bath, dicetak oleh R. Cruttwell dan dijual oleh C. Dilly, Poultry, London, 1799. 2 jilid. viii, 175 hlm. + 200 hlm.
Four tales by Zélide. Diterjemahkan [dan diringkaskan] oleh S[ybil]. M[arjorie]. S[cott-Cuffe] dengan pengantar oleh Geoffrey Scott. [The Nobleman, Mistress Henley, Letters from Lausanne, Letters from Lausanne-Caliste]. London, Constable, 1925. xxix, 263 hlm. Cetakan semula oleh Books for Libraries Press, Freeport, New York, 1970. Cetakan semula oleh Turtle Point Press, Chappaqua, New York, 1997. 304 hlm.
Letters from Mistress Henley published by her friend. Terjemahan Philip Stewart dan Jean Vaché. Pengantar, nota dan bibliografi oleh Joan Hinde Stewart & Philip Stuart. New York, The Modern Language Association of America, 1993. xxix, 42 hlm.
Letters from Switzerland. [Letters from Neuchatel, Letters from Mistress Henley, Letters from Lausanne, Letters from Lausanne-Caliste]. Disunting, terjemahan dan biografi James Chesterman. Cambridge U.K., Carole Green Publishing, 2001. xii, 276 hlm. ISBN 9781903479032
Three women. A novel by the abbé de la Tour. Terjemahan Emma Rooksby. New York, The Modern Language Association of America, 2007. xii, 176 hlm. ISBN 9780873529419
The Nobleman and Other Romances. [The Nobleman; Letters from Neuchâtel; Letters from Mistress Henley Published by Her Friend; Letters from Lausanne: Cécile; Eaglonette and Suggestina, or, On Pliancy; Émigré Letters; Fragments of Two Novels Written in English: A Correspondence, Letters from Peter and William; Constance's Story; Saint Anne], Diterjemahkan, pengantar dan nota Caroline Warman. Ilustrasi muka depan Joanna Walsh. New York, Penguin Classics, 2012. XXXIII, 439 hlm. ISBN 978-0-14-310660-9
Honorine d'Userche [sebuah novella oleh Abbé de la Tour], penterjemah Caroline Omolesky, e-book, Messidor Press, 2013.
Boswell in Holland, including his correspondence with Belle de Zuylen (Zélide). Disunting oleh Frederick Pottle. 428 hlm. London: William Heinemann, 1952.
Letter of Isabelle de Charrière to James Boswell 27 March 1768. Diterbitkan dalam The General Correspondence of James Boswell (1766-1769), disunting oleh Richard Cole, Peter Baker, Edinburgh University Press, 1993, jilid 2, hlm. 40-41.
There are no letters like yours. The correspondence of Isabelle de Charrière and Constant d'Hermenches. Diterjemahkan, dengan pengantar dan anotasi oleh Janet Whatley dan Malcolm Whatley. Lincoln NE, University of Nebraska Press, 2000. xxxv, 549 hlm.
Philippe Godet: Madame de Charrière et ses amis, d'après de nombreux documents inédits (1740-1805) avec portraits, vues, autographes, etc.. Genève, A. Jullien, 1906 (xiii,519 hlm. + 448 hlm.). Genève, Slatkine Reprints, 1973.
Geoffrey Scott. The portrait of Zélide. London, Constable, 1925. xiii, 215 hlm. Cetakan semula oleh Turtle Point Press, New York, 2010. 256 hlm. dengan pengantar oleh Shirley Hazzard, kata penutup oleh Richard Dunn.
Constance Thompson Pasquali, Madame de Charrière à Colombier : iconographie, Neuchâtel, Bibliothèque de la Ville, 1979.
C.P. Courtney. A preliminary bibliography of Isabelle de Charrière (Belle de Zuylen). Oxford, Voltaire Foundation, 1980. 157 hlm.
C.P. Courtney. Isabelle de Charrière (Belle de Zuylen). A secondary bibliography. Oxford, Voltaire Foundation, 1982. 50 hlm.
C.P. Courtney. Isabelle de Charrière and the 'Character of H.B. Constant'. A false attribution. Dalam: French Studies (Oxford), 36 (1982), no. 3, hlm. 282-289.
C.P. Courtney, Isabelle de Charrière (Belle de Zuylen). A biography. Oxford, Voltaire Foundation, 1993. 810 hlm. ISBN 9780729404396
Kathleen M. Jaeger, Male and Female Roles in the Eighteenth Century. The Challenge to Replacement and Displacement in the Novels of Isabelle de Charrière, New York, Peter Lang, 1994. XI, 241 hlm. ISBN 978-0-8204-2179-7
C.P. Courtney, Belle van Zuylen and Philosophy. Utrecht, Universiteit Utrecht, 1995. 32 hlm.
Jacquline Letzter, Intellectual tacking. Questions of education in the works of Isabelle de Charrière. Amsterdam, Rodopi, 1998. 217 hlm. ISBN 978-9042002906
Jacquline Letzter and Robert Adelson, Women Writing Opera: Creativity and Controversy in the Age of the French Revolution. Berkeley, University of California Press, 2001. xvii, 341 hlm. ISBN 978-0520226531
Carla Alison Hesse, The other enlightenment: how French women became modern. Princeton NJ, Princeton University Press, 2001. - XVI, 233 hlm. ISBN 978-0691114804
Vincent Giroud and Janet Whatley, Isabelle de Charrière. Proceedings of the international conference held at Yale University, 2002. New Haven CT. The Beinecke rare book and manuscript library, 2004. v, 151 hlm. ISBN 978-0845731604
Jelka Samsom, Individuation and attachment in the works of Isabelle de Charrière New York, Peter Lang, 2005. ISBN 978-3039101870
Monique Moser-Verrey, Isabelle de Charrière and the Novel in the 18th century. Utrecht, Universiteit Utrecht, 2005. 32 hlm.
Nicole Pellegrin, Useless or pleasant? Women and the writing of history at the time of Belle van Zuylen (1740-1805). Utrecht, University Utrecht, 2005. 32 hlm.
Suzan van Dijk, Valérie Cossy, Monique Moser, Madeleine van Strien, Belle de Zuylen/Isabelle de Charrière: Education, Creation, Reception. Amsterdam, Rodopi, 2006, 343 hlm. ISBN 978-90-420-1998-0
Gillian E. Dow, Translators, interpreters, mediators: women writers 1700-1900. [Mary Wollstonecraft, Isabelle de Charrière, Therese Huber, Elizabeth Barrett Browning, Fatma Aliye, Anna Jameson, Anne Gilchrist] Oxford, Peter Lang, 2007. 268 hlm. ISBN 978-3-03911-055-1
Heidi Bostic, The fiction of enlightenment: women of reason in the French eighteenth century [Francoise de Graffigny, Marie-Jeanne Riccoboni, Isabelle de Charrière]. Newark DE, University of Delaware Press, 2010. 270 hlm. ISBN 978-1611491302
Emma M. Dunne, The pursuit of happiness: Obstacles and opportunities in the Complete Works of Isabelle de Charrière (1740-1805). University College Dublin, Dublin, 2022.
Michikazu Tamai; Omon Ronso, 29-32 (1990-1992) - 'Kizoku' o megutte : aru jyoryusakka no syuppatsu (1-4) -sono 1-4 texte izen- [Le Noble: début d'une femme écrivain].
Michikazu Tamai; Omon Ronso, 34 (1992), hlm. 65-89 - 'Kizoku' o megutte : aru jyoryusakka no syuppatsu- [Le Noble en traduction japonaise].
Michikazu Tamai; Omon Ronso, 36-72 (1993-2008) - Aru kiken-na kankei - Agnes to d'Hermenches [Une liaison dangereuse - Agnès et d'Hermenches].
Tamai, Michikazu; Seikei Kenkyu ; Studies in Political Science and Economics, Nihon University Publication, 2013, Volume: 49(4) - 'Politik-teki Kansoku to Okusoku: Sharieru Fujin no Mita Futsu Kakumei Mae no Oranda to Furansu no Seiji Jokyo' [Observations et conjectures politiques" situations politiques aux Pays-Bas et en France avant la Révolution française, vues by Madame 'de Charrière'].
Tamai Michikazu. Tokyo, Surugadai Shuppansha, 2011. 272 hlm. ISBN 9784411022332 - Aru kikenna kankei : Aniesu to derumanshu [Une liaison dangereuse - Agnès et d'Hermenches] Terjemahan Michikazu Tamai.

10. Diskografi

Berikut adalah senarai rakaman muzik Isabelle de Charrière yang tersedia:

Belle van Zuylen / Mme de Charrière: Een Muzikaal Verhaal ("Kisah Muzikal"). Muzik oleh Belle van Zuylen, Frederik II dari Prusia, Anna Amalia dari Prusia, Jean Jacques Rousseau. Kandungan: Enam minuet untuk dua biola, alto dan bas; Sonata untuk Harpsichord Opus 3 No. 1 dalam C-major; Sonata untuk Harpsichord Opus 3 No. 2 Bahagian 1 dalam F-major; dan 8 Airs et Danses avec accompagnement de clavecin-Roman "Arbre Charmant"; "Pauvre Agneau"; "De la ville et des champs" (aria dengan dua biola dan continuo); "Lise aimoit"; "Timarette s'en est allée" (aria dengan dua biola dan continuo); air lain untuk "Lise aimoit"; Air "Tout Cède A La Beauté"; Air "Douce Retraite." Dipersembahkan oleh Utrechts Barok Consort dengan Wilke te Brummelstreete. Utrecht: Slot Zuylen CD 423206, 2005.
Belle van Zuylen (Madame de Charrière) and Contemporaries. Madelon Michel, soprano; Fania Chapiro, pianoforte. Kandungan: Sonata dalam C major Op. 2 No. 2; Airs et Romances: "L'an passé," "De la ville et des champs,", "Pauvre Agneau," "L'amour est un enfant trompeur," "Timarette s'en est allée," "Lise aimoit," air lain untuk "Lise aimoit", "Arbre charmant," "Douce retraite," "Tout cède à la beauté d'Elise." (Karya sezaman: Rameau, Sarti, Rousseau, dan Cimarosa.) Rotterdam: Erasmus Muziek Producties, ©1994.

11. Warisan dan Pengiktirafan

Isabelle de Charrière telah menerima pelbagai penghormatan dan pengiktirafan atas sumbangannya yang signifikan.

Asteroid 9604 Bellevanzuylen dinamakan sempena namanya pada tahun 1991 oleh Eric Walter Elst.
Filem Belle van Zuylen - Madame de Charrière diarahkan oleh Digna Sinke pada tahun 1993.
Kerusi Belle van Zuylen di Universiti Utrecht, Belanda, pernah dipegang oleh Cecil Courtney (1995), Monique Moser-Verrey (April 2005), dan Nicole Pellegrin-Postel (Oktober 2005).
Kuliah Tahunan Belle van Zuylen, yang membincangkan tema-tema berkaitan kesusasteraan dan masyarakat secara umum, merupakan sebahagian daripada Festival Kesusasteraan Antarabangsa Utrecht (ILFU), yang dahulunya dikenali sebagai City2Cities. Kuliah ini disampaikan oleh penulis-penulis kontemporari terkemuka seperti Hans Magnus Enzensberger (2006), Jeanette Winterson (2007), Azar Nafisi (2009), Paul Auster (2012), Chimamanda Ngozi Adichie (2020), dan Margaret Atwood (2021). Sejak tahun 2020, penerima kuliah ini turut dianugerahkan arca kecil yang dikenali sebagai Belle van Zuylenring.