Luce Irigaray

1.1. Kelahiran dan Kehidupan Awal

Luce Irigaray dilahirkan pada 3 Mei 1930 di Belgium. Pada awal tahun 1960-an, beliau berpindah ke Paris, Perancis, untuk melanjutkan pengajian dan memulakan kerjaya intelektualnya, yang akhirnya membawanya menjadi salah seorang tokoh terkemuka dalam pemikiran feminis dan falsafah.

1.2. Pendidikan dan Latihan Akademik

Irigaray memulakan perjalanan pendidikannya di Universiti Katolik Leuven (kini Universiti Louvain) di Belgium, di mana beliau memperoleh ijazah sarjana muda pada tahun 1954 dan ijazah sarjana pada tahun 1956. Selepas mengajar di sebuah sekolah menengah di Brussels dari tahun 1956 hingga 1959, beliau berpindah ke Paris.

Pada tahun 1961, beliau memperoleh ijazah sarjana dalam psikologi dari Universiti Paris, diikuti dengan diploma pakar dalam psikopatologi pada tahun 1962. Beliau kemudiannya menerima doktor falsafah dalam linguistik dari Universiti Paris X Nanterre pada tahun 1968. Disertasi beliau, yang bertajuk Approche psycholinguistique du langage des déments_{Pendekatan Psikolinguistik kepada Bahasa Pesakit Demensia}^{Bahasa Perancis}, mengkaji pola pertuturan pesakit demensia dan diterbitkan sebagai buku pertamanya, Le langage des déments, pada tahun 1973.

Pada tahun 1974, Irigaray memperoleh doktor falsafah keduanya dalam falsafah. Pada tahun 1960-an, beliau juga mula menghadiri seminar psikoanalitik yang dikendalikan oleh Jacques Lacan dan menyertai École Freudienne de Paris (Sekolah Freud Paris), yang dipimpin oleh Lacan. Namun, beliau diusir dari sekolah ini pada tahun 1974 setelah penerbitan tesis kedoktoran keduanya, Speculum of the Other Woman (Speculum: La fonction de la femme dans le discours philosophique^{Bahasa Perancis}, kemudian dinamakan semula sebagai Speculum: De l'autre femme^{Bahasa Perancis}). Karya ini menerima kritikan hebat daripada kedua-dua aliran psikoanalisis Lacanian dan Freudian, yang membawa kepada pengiktirafan tetapi juga pemecatannya sebagai pengajar di Universiti Vincennes dan pengasingan daripada komuniti Lacanian.

1.3. Kerjaya Akademik

Sejak tahun 1964, Irigaray memegang jawatan penyelidikan di Centre national de la recherche scientifique (CNRS), di mana beliau kini merupakan Pengarah Penyelidikan dalam Falsafah. Penyelidikan awalnya di CNRS tertumpu kepada pesakit demensia, di mana beliau menghasilkan kajian mengenai perbezaan antara bahasa pesakit lelaki dan wanita.

Pada tahun 1982, Irigaray memberikan syarahan falsafah di Universiti Erasmus Rotterdam, yang hasil penyelidikannya diterbitkan sebagai An Ethics of Sexual Difference, mengukuhkan kedudukannya sebagai seorang ahli falsafah benua yang penting. Dari tahun 2004 hingga 2006, beliau berkhidmat sebagai profesor pelawat di Jabatan Bahasa Moden di Universiti Nottingham di United Kingdom. Beliau juga telah dianugerahkan ijazah doktor kehormat dalam bidang sastera dari Universiti London pada Disember 2003 dan Kolej Universiti London pada tahun 2008.

2.1. Perbezaan Gender dan Bahasa

Salah satu ciri utama pemikiran Irigaray adalah penekanan beliau terhadap perbezaan seksual dan pencariannya untuk menyediakan ruang di mana bahasa feminin dapat muncul. Beliau berpendapat bahawa wacana sedia ada, yang didominasi oleh "logik maskulin" dan "sistem perwakilan maskulin," secara intrinsik bersifat falosentrik. Dalam analisisnya, Irigaray mengkritik pandangan Sigmund Freud terhadap alat kelamin wanita sebagai "imej negatif" atau "kekurangan" zakar. Sebaliknya, beliau sering menggambarkan alat kelamin wanita sebagai "dua bibir yang sentiasa berciuman," menegaskan bahawa persetubuhan zakar-faraj adalah tindakan kekerasan terhadap autoerotisisme alat kelamin wanita.

Irigaray berpendapat bahawa jika wacana yang ada adalah maskulin, maka wanita yang bercakap dalam bahasa tersebut akan tunduk kepada sistem maskulin. Oleh itu, beliau mencari cara untuk "bercakap secara feminin," yang bukan bertujuan untuk membalikkan sistem wacana tetapi untuk mewujudkan bahasa yang tidak lagi dikuasai oleh logik falosentrik. Beliau menegaskan bahawa "sintaksis feminin" tidak lagi mempunyai "subjek" atau "objek," mencerminkan penolakan terhadap struktur bahasa yang hierarki dan dualistik. Melalui penyelidikannya, Irigaray mendapati korelasi antara penindasan pemikiran wanita dalam dunia Barat dan pola bahasa lelaki dan wanita, menyimpulkan bahawa terdapat pola bahasa bergender yang menunjukkan dominasi pada lelaki dan subjektiviti pada wanita.

2.2. Kritikan terhadap Falsafah Barat dan Falosentrisme

Dalam karya beliau yang paling terkenal, Speculum of the Other Woman, Irigaray menganalisis teks-teks ahli falsafah Barat seperti Sigmund Freud, Hegel, Plato, Aristotle, Descartes, dan Immanuel Kant melalui lensa falosentrisme. Beliau berpendapat bahawa pemikiran dan struktur bahasa Barat secara asasnya berpusat pada lelaki, di mana wanita seringkali digambarkan sebagai "yang lain" atau sebagai cerminan yang kurang sempurna bagi lelaki. Kritikan ini meluas kepada ekonomi politik, di mana beliau melihat wanita diletakkan bersama tanda dan mata wang, kerana semua bentuk pertukaran dijalankan secara eksklusif antara lelaki.

2.3. Pengaruh Psikoanalitik

Irigaray menerima latihan psikoanalitik di bawah Jacques Lacan dan merupakan ahli École Freudienne de Paris. Walau bagaimanapun, beliau kemudiannya mengkritik dan menafsirkan semula idea-idea Lacan, terutamanya yang berkaitan dengan perbezaan seksual. Penerbitan Speculum of the Other Woman menyebabkan beliau diusir dari Sekolah Freud Paris, menunjukkan perbezaan radikal dalam pendekatan beliau terhadap psikoanalisis berbanding Lacan dan Freud.

2.4. Karya Teoretikal Utama

Dua karya teoretikal utama Irigaray ialah Speculum of the Other Woman (1974) dan This Sex Which Is Not One (1977).

• Speculum of the Other Woman: Buku ini merupakan tesis kedoktoran kedua Irigaray dan menganalisis secara mendalam falosentrisme dalam falsafah Barat dan teori psikoanalitik. Esei yang paling banyak disebut dalam buku ini, "The Blind Spot of an Old Dream," mengkritik kuliah Freud mengenai kewanitaan.

• This Sex Which Is Not One: Diterbitkan pada tahun 1977, buku ini melanjutkan perbincangan mengenai psikoanalisis, termasuk kritikan terhadap karya Lacan. Irigaray juga mengulas mengenai ekonomi politik, dengan merujuk kepada penulis strukturalisme seperti Claude Lévi-Strauss. Beliau berpendapat bahawa ekonomi falik meletakkan wanita setara dengan tanda dan mata wang, kerana semua bentuk pertukaran dilakukan secara eksklusif antara lelaki.

Dalam bab lapan buku ini, "Women on the Market," Irigaray menggunakan teori modal dan komoditi Karl Marx untuk menyatakan bahawa wanita dipertukarkan antara lelaki sama seperti komoditi lain. Beliau berhujah bahawa seluruh masyarakat kita didasarkan pada pertukaran wanita ini. Nilai pertukaran wanita ditentukan oleh masyarakat, manakala nilai gunanya adalah kualiti semula jadi mereka. Sistem ini membahagikan diri wanita antara nilai guna dan nilai pertukaran, dan mereka hanya diingini untuk nilai pertukaran. Sistem ini mewujudkan tiga jenis wanita: ibu (semua nilai guna), dara (semua nilai pertukaran), dan pelacur (melambangkan kedua-dua nilai guna dan nilai pertukaran). Beliau juga berpendapat bahawa wanita sentiasa dalam permintaan kerana kekurangan yang dirasakan, menyebabkan lelaki ingin "memiliki semuanya," seperti keinginan kapitalis untuk mengumpul modal berlebihan.

• Elemental Passions: Diterbitkan pada tahun 1982, karya ini boleh dibaca sebagai tindak balas kepada artikel Maurice Merleau-Ponty "The Intertwining-The Chiasm" dalam The Visible and the Invisible. Irigaray menggambarkan jalinan jasmani atau penglihatan dan sentuhan, tetapi beliau menegaskan bahawa perbezaan seksual mesti mendahului jalinan tersebut, mengimbangi kecenderungan narsistik dalam kiasma Merleau-Ponty.

• The Forgetting of Air in Martin Heidegger: Dalam karya ini yang diterbitkan pada tahun 1999, Irigaray mengkritik penekanan Martin Heidegger terhadap unsur bumi sebagai asas kehidupan dan pertuturan, serta "kelupaan" beliau terhadap udara.

3.1. Buku

Berikut adalah senarai buku utama Luce Irigaray:

• Speculum of the Other Woman (1974, terjemahan Inggeris 1985)
• This Sex Which Is Not One (1977, terjemahan Inggeris 1985)
• Et l'une ne bouge pas sans l'autre (1979)
• Amante marine: de Friedrich Nietzsche (1980, terjemahan Inggeris Marine Lover: Of Friedrich Nietzsche 1991)
• Le corps-à-corps avec la mère (1981)
• Passions élémentaires (1982, terjemahan Inggeris Elemental Passions 1992)
• L'oubli de l'air: chez Martin Heidegger (1983, terjemahan Inggeris The Forgetting of Air: In Martin Heidegger 1999)
• La croyance même (1983)
• Éthique de la différence sexuelle (1984, terjemahan Inggeris An Ethics of Sexual Difference 1993)
• Parler n'est jamais neutre (1985, terjemahan Inggeris To Speak is Never Neutral 2002)
• Sexes et parentés (1987, terjemahan Inggeris Sexes and Genealogies 1993)
• Le temps de la différence: pour une révolution pacifique (1989, terjemahan Inggeris Thinking the Difference: For a Peaceful Revolution 1993)
• Je, tu, nous: pour une culture de la différence (1990, terjemahan Inggeris Je, tu, nous: Towards a Culture of Difference 1993)
• J'aime à toi: esquisse d'une félicité dans l'histoire (1990, terjemahan Inggeris I Love to You: Sketch for a Felicity Within History 1993)
• Democracy Begins Between Two (1994, terjemahan Inggeris 2000)
• Être deux (1997, terjemahan Inggeris To Be Two 2001)
• Entre orient et occident: de la singularité à la communauté (1999, terjemahan Inggeris Between East and West: From Singularity to Community 2001)
• Why Different? (2000)
• Le partage de la parole (2001)
• The Way of Love (2002)
• Sharing the World (2008)
• Conversations (2008)
• In the Beginning, She Was (2013)
• Through Vegetal Being: Two Philosophical Perspectives (bersama Michael Marder, 2016)
• To Be Born: Genesis of a New Human Being (2017)
• Sharing the Fire: Outline of a Dialectics of Sensitivity (2019)
• A New Culture of Energy: Beyond East and West (2021)

3.2. Kertas dan Esai

Berikut adalah senarai makalah dan esei penting yang diterbitkan oleh Irigaray:

• "This sex which is not one" (1996, 1997)
• "Philosophy in the Feminine" (1999), Feminist Review, Jilid 42, Isu 1, ms. 111-114.
• "In science, is the subject sexed?" (2005)
• "And the One Doesn't Stir Without the Other" (1981), Signs, Jilid 7, No. 1, ms. 60-67.
• "When Our Lips Speak Together" (1980), Signs, Jilid 6, No. 1, ms. 69-79.
• "Émmanuel Lévinas e no shitsumon" (Soalan kepada Émmanuel Lévinas) (1997), Shisō, Isu Mac 1997.
• "Ningen=otoko (omu) no gengo" (Bahasa Manusia=Lelaki) (1997), Gendai Shitechō, Isu Mac 1997.
• "Tasha no mondai" (Masalah Yang Lain) (1998), dalam Onnatachi no Furansu Shisō (Pemikiran Perancis Wanita), disunting oleh Tanaka Sawako.
• "Futari de hitori - haha to musume" (Dua Menjadi Satu - Ibu dan Anak Perempuan) (1983), Waseda Bungaku, Isu Oktober 1983.

4.1. Debat dalam Feminisme

Beberapa ahli feminis mengkritik kedudukan Irigaray yang dianggap esensialis, terutamanya tumpuan beliau terhadap perbezaan seksual, yang dianggap sebagai pengulangan heteronormativiti. Namun, terdapat banyak perdebatan di kalangan sarjana sama ada teori perbezaan seksual Irigaray sememangnya esensialis. Helen Fielding berpendapat bahawa kegelisahan di kalangan feminis mengenai perbincangan Irigaray tentang maskuliniti dan feminiti tidak begitu banyak mendedahkan bias heteronormatif Irigaray, sebaliknya "timbul daripada pemahaman budaya yang diwarisi [di pihak pengkritiknya] yang menganggap alam semula jadi sama ada sebagai organisma yang tidak berubah atau sebagai bahan yang boleh diatur, dimanipulasi, dan diukir. Oleh itu, kebimbangan terhadap esensialisme itu sendiri berlandaskan pada pemikiran binari yang mengekalkan hierarki budaya atas alam semula jadi."

W. A. Borody mengkritik hujah falologosentrisme Irigaray sebagai salah tafsir sejarah falsafah "ketidakpastian" di Barat. Dakwaan Irigaray yang "hitam putih" bahawa maskulin sama dengan ketidakpastian dan feminin sama dengan ketidakpastian mengandungi tahap kesahihan budaya dan sejarah, tetapi tidak apabila ia digunakan untuk mereplikasi bentuk pengasingan gender yang serupa yang pada asalnya ingin diatasi.

4.2. Kritikan oleh Cendekiawan

Judith Butler berhujah bahawa dakwaan Irigaray yang berasaskan struktur labia majora dan minora ("dua bibir yang bersentuhan") untuk menghasilkan seksualiti wanita yang unik, nampaknya menafikan premis feminisme bahawa "biologi bukanlah takdir." Butler menyatakan bahawa walaupun dakwaan ini mungkin strategik, ia menimbulkan masalah kerana wanita yang tidak menganggap seksualiti sedemikian sebagai milik mereka, atau yang menganggap sebahagian seksualiti mereka dibina dalam mekanisme falik, mungkin akan "diidentifikasi dengan lelaki" atau "tidak tercerahkan" di bawah teori ini.

Dalam Fashionable Nonsense, Alan Sokal dan Jean Bricmont mengkritik penggunaan terminologi sains keras oleh Irigaray dalam tulisannya. Antara kritikan, mereka mempersoalkan minat Albert Einstein yang didakwa terhadap "pecutan tanpa keseimbangan semula elektromagnetik"; kekeliruan antara kerelatifan khas dan kerelatifan am; dan dakwaan beliau bahawa E = mc² adalah "persamaan bergender" kerana "ia mengutamakan kelajuan cahaya berbanding kelajuan lain yang sangat penting bagi kita." Richard Dawkins, dalam mengulas buku Sokal dan Bricmont, menulis bahawa dakwaan Irigaray bahawa mekanik bendalir diabaikan secara tidak adil dalam fizik kerana kaitannya dengan bendalir "feminin" (berbeza dengan pepejal "maskulin") adalah "tidak masuk akal."

Uchida Tatsuru juga mengkritik Irigaray dalam bukunya Levinas to Ai no Genshōgaku (Levinas dan Fenomenologi Cinta). Merujuk kepada esei Irigaray "Soalan kepada Émmanuel Lévinas," Uchida mempertanyakan hak Irigaray untuk mengkritik Emmanuel Levinas kerana tidak menggunakan "bahasa bergender secara feminin" apabila Irigaray sendiri menyatakan bahawa "bahasa yang dituturkan sebagai wanita masih belum wujud."

5.1. Pengaruh terhadap Pemikiran Feminisme

Sejak tahun 1990, karya Irigaray semakin beralih ke arah hubungan antara wanita dan lelaki. Dalam Between East and West, From Singularity to Community (1999) dan The Way of Love (2002), beliau membayangkan bentuk cinta baharu untuk komuniti demokratik global. Dalam An Ethics of Sexual Difference, beliau memperkenalkan idea tentang hubungan antara lelaki dan wanita yang berpusat pada ikatan selain daripada pembiakan. Beliau mengakui tema-tema termasuk kefanaan dan intersubjektiviti, ketuhanan yang menjelma, dan perbezaan emosi antara kedua-dua jantina. Beliau menyimpulkan bahawa budaya Barat adalah tidak beretika kerana diskriminasi gender. Irigaray aktif dalam gerakan feminis di Itali, tetapi beliau enggan menyertai mana-mana satu gerakan kerana beliau tidak menyukai dinamik persaingan antara gerakan feminis.

5.2. Sumbangan kepada Falsafah dan Linguistik

Karya akademik Irigaray banyak dipengaruhi oleh pelbagai ahli falsafah termasuk Nietzsche, Heidegger, Hegel, Descartes, Plato, Aristotle, Levinas, Spinoza, dan Merleau-Ponty. Beliau juga terus menjalankan kajian empirikal mengenai bahasa dalam pelbagai tetapan, menyelidik perbezaan antara cara lelaki dan wanita bercakap. Tumpuan ini terhadap perbezaan seksual adalah ciri utama karya Irigaray, kerana beliau berusaha untuk menyediakan tapak dari mana bahasa feminin dapat muncul. Melalui penyelidikannya, Irigaray mendapati korelasi antara penindasan pemikiran wanita di dunia Barat dan bahasa lelaki dan wanita. Beliau menyimpulkan bahawa terdapat pola bahasa bergender yang menunjukkan dominasi pada lelaki dan subjektiviti pada wanita.