Paul Claudel

1.1. Kelahiran dan Keluarga

Paul Claudel dilahirkan pada 6 Ogos 1868 di Villeneuve-sur-Fère, Aisne, Perancis, dalam sebuah keluarga yang terdiri daripada petani dan pegawai kerajaan. Bapanya, Louis-Prosper, terlibat dalam urusan gadai janji dan transaksi bank, manakala ibunya, Louise Cerveaux, berasal dari keluarga petani dan paderi Katolik dari Champagne. Beliau merupakan anak bongsu daripada empat beradik. Kakaknya, Camille Claudel, yang empat tahun lebih tua daripadanya, juga merupakan seorang pengukir terkenal. Walaupun hubungan mereka kompleks, Camille mempunyai pengaruh awal terhadap minat Paul dalam seni, termasuk Japonisme.

1.2. Pendidikan dan Pengalaman Keagamaan

Claudel menghabiskan tahun-tahun awalnya di Champagne sebelum keluarganya berpindah ke Paris pada tahun 1881. Beliau belajar di Lycée Bar-le-Duc dan kemudian di Lycée Louis-le-Grand di Paris. Pada tahun 1884, beliau lulus Baccalauréat dan melanjutkan pelajaran dalam bidang falsafah, di mana beliau sering menghadiri konsert bersama rakan sekelasnya seperti Romain Rolland dan André Suarès. Pada tahun 1885, beliau memasuki fakulti undang-undang di Universiti Paris.

Pada usia 18 tahun, pada Hari Krismas 1886, Claudel yang pada awalnya tidak beriman, mengalami pengalaman keagamaan yang mendalam. Semasa mendengar koir menyanyikan Vespers di Katedral Notre-Dame de Paris, beliau menyatakan, "Dalam sekelip mata, hati saya tersentuh, dan saya percaya." Pengalaman ini menandakan permulaan keimanannya yang kuat dan berpanjangan dalam Katolik, yang kekal aktif sepanjang hayatnya. Pada masa yang sama, beliau menemukan buku puisi Arthur Rimbaud berjudul Illuminations, yang sangat mempengaruhinya. Beliau kemudiannya menyatakan bahawa matlamatnya adalah "wahyu melalui puisi, baik lirik mahupun dramatik, tentang rancangan agung penciptaan." Beliau juga dipengaruhi oleh Stéphane Mallarmé dan Walt Whitman, yang membentuk gaya puitisnya.

2.1. Perkhidmatan Diplomatik Awal

Kerjaya diplomatik Claudel bermula pada April 1893 sebagai naib konsul di New York, diikuti oleh penugasan di Boston pada Disember 1893. Dari tahun 1895 hingga 1909, beliau berkhidmat sebagai konsul Perancis di China, termasuk di Shanghai (Jun 1895), Fuzhou (Oktober 1900, naib konsul), Hankou (pemangku naib konsul), Beijing (setiausaha pertama legasi), dan Tianjin (1906-1909, konsul).

Pada awal kerjayanya, Claudel menghadapi cabaran dalam penerbitan karyanya. Beliau terpaksa menerbitkan secara tanpa nama atau menggunakan nama samaran kerana memerlukan kebenaran daripada Kementerian Luar Negeri. Ini menyebabkan beliau kekal agak kurang dikenali sebagai pengarang sehingga tahun 1909. Pada tahun itu, kumpulan pengasas Nouvelle Revue Française (NRF), terutamanya rakannya André Gide, berminat untuk mengiktiraf karyanya. Claudel menghantar puisi Hymne du Sacre-Sacrement untuk isu pertama, yang diterbitkan di bawah namanya tanpa kebenaran. Ini menimbulkan kekecohan dan kritikan berdasarkan pandangan agamanya, tetapi nasihat Philippe Berthelot, seorang rakan rapat di Kementerian Luar Negeri, adalah untuk mengabaikan pengkritik. Peristiwa ini menandakan permulaan kerjasama yang panjang antara NRF dan Claudel. Beliau juga menulis secara meluas tentang China, dengan versi definitif karyanya Connaissance de l'Est diterbitkan pada tahun 1914.

2.2. Penugasan Diplomatik di Eropah dan Amerika

Sebelum Perang Dunia Pertama, Claudel bertugas di Eropah, termasuk di Prague (Disember 1909, konsul jeneral), Frankfurt am Main (Oktober 1911, konsul jeneral), dan Hamburg (Oktober 1913, konsul jeneral). Pada tempoh ini, beliau menunjukkan minat terhadap festival teater di Hellerau dan idea-idea Jacques Copeau.

Semasa Perang Dunia Pertama, beliau berada di Rome (1915-1916) sebagai utusan ekonomi, dan kemudian sebagai menteri plenipotensiari di Rio de Janeiro (1917-1918), di mana beliau menyelia bekalan makanan dari Amerika Selatan ke Perancis. Darius Milhaud, seorang komposer terkenal, berkhidmat sebagai setiausahanya semasa misi di Brazil dan kemudiannya menggubah muzik sampingan untuk beberapa drama Claudel.

Selepas perang, beliau memegang jawatan penting sebagai duta besar di Copenhagen (1920), Tokyo (1921-1927), Washington, D.C. (1928-1933), di mana beliau menjadi Dekan Kor Diplomatik pada tahun 1933, dan Brussels (1933-1936).

2.3. Tempoh Kedutaan di Jepun

Paul Claudel berkhidmat sebagai Duta Besar Perancis ke Jepun dari 19 November 1921 hingga 17 Februari 1927, dengan tempoh cuti di Perancis dari Januari 1925 hingga Februari 1926. Tempoh perkhidmatannya di Jepun adalah signifikan kerana minat mendalamnya terhadap budaya dan seni Jepun, yang sebahagiannya dipengaruhi oleh Japonisme kakaknya, Camille.

Beliau secara aktif menjelajah pelbagai wilayah di Jepun, termasuk Tokyo, Kyoto, Osaka, dan Fukuoka, di mana beliau sering memberi syarahan kepada pelajar. Beliau menyaksikan pelbagai bentuk seni persembahan Jepun seperti Bugaku (termasuk Harunogaku dan Nasori), Bunraku, dan Kabuki (termasuk Kanadehon Chūshingura dan Ishikiri Kajiwara). Beliau juga sangat menghargai Noh, menonton persembahan seperti Dōjōji, Okina, Sumidagawa, dan Kinuta.

Di samping itu, Claudel melawat banyak tapak bersejarah dan kebudayaan, termasuk Daitoku-ji, Daikaku-ji, Ryōan-ji, Hase-dera, Istana Nijō, Sanzen-in, dan Istana Nagoya. Beliau mengagumi lukisan Fusuma dari Aliran Kanō. Dalam kalangan tokoh budaya Jepun, beliau menjalin persahabatan dengan pelukis seperti Tomita Keisen, Yamamoto Shunkyo, dan Takeuchi Seihō, serta pelakon Kabuki Nakamura Fukusuke V dan pemuzik Nagauta Kineya Sakichi IV.

Claudel turut menyumbang kepada penerbitan Jepun, menulis artikel dalam bahasa Perancis dengan terjemahan Jepun untuk majalah Kaizō (dua kali) dan Shinchō (sekali). Beliau menerbitkan beberapa koleksi puisi di Jepun, termasuk Sainte Geneviève dengan ilustrasi oleh Tomita Keisen, dan koleksi puisi gaya Haikai seperti Souffle des quatre souffles, Poèmes du Pont-des-Faisans, dan Cent phrases pour éventails, yang juga menampilkan ilustrasi oleh Tomita Keisen dan kaligrafi oleh Arishima Ikuma. Drama puisi tariannya, La Femme et son Ombre, dipersembahkan di Teater Imperial oleh Matsumoto Kōshirō VII dan Nakamura Fukusuke V.

Semasa Gempa bumi Besar Kantō pada tahun 1923, Claudel memainkan peranan penting dalam usaha menyelamat, mengarahkan aktiviti bantuan dan menubuhkan hospital sementara serta pusat jagaan kanak-kanak. Beliau sangat kagum dengan ketenteraman dan disiplin rakyat Jepun yang beratur sabar untuk mendapatkan bekalan, mencatat dalam penulisannya:
:Kami tinggal selama beberapa hari di kem besar yang menempatkan mangsa bencana... Saya tidak mendengar satu pun keluhan. Tidak boleh ada pergerakan tiba-tiba atau letupan emosi yang menyakitkan atau mengganggu orang di sekeliling. Semua orang nampaknya diam, seolah-olah berada dalam perahu yang sama.

Beliau juga memainkan peranan penting dalam mempromosikan hubungan budaya Franco-Jepun. Pada 7 Mac 1924, beliau bekerjasama dengan Shibusawa Eiichi untuk menubuhkan Maison Franco-Japonaise (Pusat Kebudayaan Perancis-Jepun). Beliau juga mempromosikan penubuhan Kansai Nichifutsu Gakkan (kemudian Institut français du Japon - Kyoto) bersama Inabata Katsutarō, walaupun beliau sudah dalam perjalanan ke Amerika Syarikat sebagai duta besar apabila institusi itu dibuka pada 22 Oktober 1927.

Pada tahun 1943, Henri Mondor mencatat kata-kata Claudel mengenai orang Jepun, yang menunjukkan pandangan simpatinya:
:Un peuple pour lequel je souhaite qu'il ne soit jamais écrasé, c'est le peuple japonais. Il ne faut pas que disparaisse une antique civilisation si intéressante. Nul peuple ne mérite mieux sa prodigieuse expansion. Ils sont pauvres; mais nobles, quoique si nombreux.^{Bahasa Perancis}
:Ada satu bangsa yang saya harap tidak akan pernah dihancurkan, iaitu bangsa Jepun. Tamadun kuno yang begitu menarik tidak boleh lenyap. Tiada bangsa yang lebih layak mendapat pengembangan luar biasa mereka. Mereka miskin; tetapi mulia, walaupun begitu ramai.

2.4. Pandangan sebagai Diplomat

Semasa Perang Dunia Kedua, selepas Pertempuran Perancis, Claudel pergi ke Algeria pada tahun 1940 dan menawarkan diri untuk berkhidmat kepada Perancis Bebas, namun tidak menerima sebarang respons. Beliau kemudian kembali ke Brangues. Walaupun beliau menyokong Rejim Vichy, beliau tidak bersetuju dengan dasar kerjasama Kardinal Alfred Baudrillart dengan Nazi Jerman.

Claudel menunjukkan penentangan terhadap dasar-dasar anti-Yahudi rejim Vichy. Apabila Paul-Louis Weiller, yang berkahwin dengan kakak ipar anak menantunya, ditangkap oleh kerajaan Vichy pada Oktober 1940, Claudel pergi ke Vichy untuk campur tangan bagi pihaknya, walaupun tidak berjaya. Weiller kemudian melarikan diri ke New York, dengan pihak berkuasa mengesyaki Claudel membantunya. Pada Disember 1941, Claudel menulis surat kepada Isaïe Schwartz menyatakan penentangannya terhadap Statut des Juifs yang dikuatkuasakan oleh rejim. Akibatnya, rumah Claudel digeledah dan beliau diletakkan di bawah pengawasan.

Diari-diari beliau menunjukkan kebenciannya yang konsisten terhadap Nazisme, mengutuknya seawal tahun 1930 sebagai "syaitan" dan "bersekutu dengan Syaitan," serta merujuk kepada Komunisme dan Nazisme sebagai "Gog dan Magog". Walaupun beliau seorang Katolik yang taat dan tidak dapat mengelak rasa puas hati dengan kejatuhan Republik Ketiga Perancis yang anti-klerikal, beliau menulis surat terbuka kepada Persidangan Yahudi Dunia pada tahun 1935, mengutuk Undang-undang Nuremberg sebagai "keji dan bodoh." Sokongannya terhadap Charles de Gaulle dan pasukan Perancis Bebas memuncak dalam ode kemenangan yang ditujukan kepada de Gaulle apabila Paris dibebaskan pada tahun 1944.

Claudel dicalonkan untuk Hadiah Nobel Kesusasteraan dalam enam tahun yang berbeza. Beliau dipilih ke Académie française pada 4 April 1946, menggantikan Louis Gillet, selepas penolakan yang dianggap agak skandal pada tahun 1935 apabila Claude Farrère lebih diutamakan.

3.1. Pengaruh Sastera dan Gaya

Claudel sering merujuk kepada Stéphane Mallarmé sebagai gurunya, dan puisinya dilihat sebagai lanjutan daripada Mallarmé, dengan penambahan idea bahawa dunia itu sendiri adalah teks keagamaan yang mendedahkan. Beliau menolak prosodi tradisional dan mengembangkan "verset claudelien," bentuk puisi bebasnya sendiri. Gaya ini dipengaruhi oleh eksperimen pengikut Walt Whitman, yang sangat mengagumkan bagi Claudel. Charles Péguy dan André Spire juga merupakan antara mereka yang bekerja dalam bentuk verset yang serupa. Pengaruh Vulgata Latin terhadap gaya bahasanya telah diperdebatkan oleh Jean Grosjean. Kepercayaan Katoliknya yang kuat memberikan impak yang mendalam terhadap karyanya, di mana beliau menganggap Kitab Bible sebagai buku rujukan utamanya, dan semua hasil karyanya sebagai satu "Bible baru".

3.2. Drama Utama

Drama-drama Claudel seringkali menyampaikan Katoliknya yang taat. Latar tempat dramanya cenderung romantis dan jauh, seperti Perancis zaman pertengahan atau Amerika Selatan Sepanyol pada abad ke-16. Beliau menggunakan adegan-adegan cinta manusia yang penuh nafsu dan obsesif. Disebabkan kerumitan, struktur, dan skala dramanya, penerimaan positif terhadap drama Claudel oleh penonton agak lambat.

Antara drama-drama beliau yang paling terkenal termasuk:

• Tête d'Or (Kepala Emas, 1890): Drama sulungnya, pertama kali dipersembahkan pada tahun 1924.
• La Ville (Kota, 1893): Pertama kali dipersembahkan pada tahun 1955 di Festival Avignon.
• L'Échange (Pertukaran, 1901): Pertama kali dipersembahkan pada tahun 1914 di Théâtre du Vieux-Colombier oleh Jacques Copeau. Versi kedua diterbitkan pada tahun 1951.
• Partage de Midi (Pecah Tengah Hari, 1906): Drama ini dipercayai diilhamkan oleh hubungan sulitnya dengan Rosalie Vetch. Pertama kali dipersembahkan pada tahun 1921.
• L'Annonce faite à Marie (Berita yang Disampaikan kepada Maria, 1910): Mengisahkan tema pengorbanan, persembahan, dan penyucian melalui kisah seorang wanita petani Perancis zaman pertengahan yang menghidap penyakit kusta. Pertama kali dipersembahkan pada tahun 1912.
• Le Soulier de Satin (Kasut Satin, 1931): Sebuah penerokaan cinta manusia dan ilahi serta kerinduan, berlatarkan Empayar Sepanyol pada Siglo de Oro. Drama ini dipentaskan di Comédie-Française pada tahun 1943. Versi lengkapnya pertama kali dipersembahkan pada tahun 1987 di Festival Avignon.
• Jeanne d'Arc au Bûcher (Jeanne d'Arc di Tiang Pancang, 1939): Sebuah oratorio dengan muzik oleh Arthur Honegger. Pertama kali dipersembahkan pada tahun 1939 di Orléans.
• L'Histoire de Tobie et de Sara (Kisah Tobit dan Sara): Karya dramatik terakhirnya, pertama kali diterbitkan oleh Jean Vilar untuk Festival Avignon pada tahun 1947.

Beliau juga menulis drama-drama lain seperti La Jeune Fille Violaine (1892, 1901), Le Repos du septième jour (1901), L'Otage (1911), L'Ours et la Lune (1917), Le Pain dur (1918), Les Choéphores d'Eschyle (1919), Le Père humilié (1920), Les Euménides d'Eschyle (1920), Protée (1920), dan Le Livre de Christophe Colomb (1933).

3.3. Puisi dan Kumpulan Puisi

Selain drama berpuisi, Claudel juga menulis puisi lirik. Contoh utama ialah Cinq Grandes Odes (Lima Ode Agung, 1907). Koleksi puisi penting lain termasuk:

• Connaissance de l'Est (Pengetahuan Timur, 1896): Sebuah koleksi yang diilhamkan oleh pengalamannya di China dan Jepun.
• La Cantate à trois voix (Kantata untuk Tiga Suara, 1913).
• Poèms de la Sexagésime (Puisi Sexagesima, 1905).
• Processionnal pour saluer le siècle nouveau (Perarakan untuk Menyambut Abad Baru, 1907).
• Corona benignitatis anni dei (Mahkota Kebaikan Tahun Tuhan, 1915).
• La Messe là-bas (Misa di Sana, 1919).
• Poèmes de guerre (Puisi Perang, 1922).
• Feuilles de saints (Daun-daun Orang Suci, 1925).
• Cent phrases pour éventails (Seratus Frasa untuk Kipas, 1942): Koleksi puisi gaya haikai yang diterbitkan di Jepun.
• Visages radieux (Wajah Berseri, 1945).
• Accompagnements (Iringan, 1949).

Di Jepun, beliau menerbitkan koleksi puisi seperti Sainte Geneviève dengan ilustrasi oleh Tomita Keisen, serta koleksi gaya haikai seperti Souffle des quatre souffles, Poèmes du Pont-des-Faisans, dan Dodoitsu (puisi pendek Jepun).

3.4. Penulisan Lain

Karya-karya lain Claudel termasuk kritikan sastera, esei, catatan perjalanan, diari peribadi, dan koleksi surat-menyurat yang luas. Antara karya-karya prosanya ialah:

• Positions et propositions (Posisi dan Cadangan, 2 jilid, 1928, 1934): Mengandungi esei-esei tentang puisi dan pengarang.
• L'Oiseau noir dans le soleil levant (Burung Hitam di Matahari Terbit, 1929): Catatan kesan beliau tentang Jepun, dengan ilustrasi oleh Fujita Tsuguharu.
• Conversations dans le Loir-et-Cher (Perbualan di Loir-et-Cher, 1935).
• Figures et paraboles (Angka dan Perumpamaan, 1936).
• Contacts et circonstances (Hubungan dan Keadaan, 1940): Sebuah karya yang dimusnahkan oleh tentera Jerman pada tahun 1940 tetapi diterbitkan semula pada tahun 1947.
• L'Œil écoute (Mata Mendengar, 1946): Sebuah esei mengenai seni lukis.
• L'Introduction à la peinture hollandaise (Pengenalan kepada Lukisan Belanda, 1935).

Beliau juga menulis tafsiran Bible seperti Paul Claudel interroge l'Apocalypse, Paul Claudel interroge le Cantique des Cantiques, Emmaüs, dan L'Évangile d'Isaïe. Diari peribadinya, Journal (Jilid I: 1904-1932, Jilid II: 1933-1955), memberikan pandangan mendalam tentang pemikiran dan kehidupannya. Koleksi surat-menyuratnya yang banyak dengan tokoh-tokoh sastera dan diplomatik seperti André Gide, Jacques Rivière, André Suarès, Darius Milhaud, dan Romain Rolland, serta korespondensi diplomatiknya dari Tokyo dan Amerika, turut menyumbang kepada warisan intelektualnya.

4.1. Kepercayaan Katolik dan Seni

Keimanan Katolik Claudel yang kuat adalah tunjang utama dalam pemikiran dan karyanya. Pengalamannya di Notre-Dame de Paris pada usia 18 tahun mengubah hidupnya secara drastik, menjadikannya seorang Katolik yang taat sepanjang hayat. Beliau melihat seni sebagai medium untuk mengungkapkan kebenaran ilahi dan rancangan agung penciptaan. Menurutnya, dunia itu sendiri adalah teks keagamaan yang mendedahkan, dan tugas seniman adalah untuk memahami dan menyampaikan wahyu ini.

Falsafah zaman pertengahan, terutamanya pemikiran Thomisme, mempunyai pengaruh yang signifikan terhadap karya puitisnya, khususnya dalam Les Cinq Grandes Odes. Tesis kedoktoran Boštjan Marko Turk, Paul Claudel et l'Actualité de l'être, meneliti pengaruh ini dan diiktiraf atas sumbangannya dalam memahami karya Claudel dalam dunia berbahasa Perancis. Beliau menganggap Kitab Bible sebagai buku rujukan utamanya, dan semua hasil karyanya membentuk satu "Bible baru" yang bertujuan untuk memuji Tuhan.

4.2. Pandangan Sosial dan Politik

Paul Claudel adalah seorang konservatif dari aliran lama, dan pandangan politiknya seringkali menimbulkan kritikan dan kontroversi. Beliau berkongsi antisemitisme yang lazim di kalangan konservatif Perancis pada zamannya.

Selepas kekalahan Perancis pada tahun 1940, beliau menulis puisi ("Paroles au Maréchal," Kata-kata kepada Marsyal) yang memuji Marsyal Pétain kerana cuba menyelamatkan Perancis yang hancur. Sebagai seorang Katolik, beliau tidak dapat mengelak rasa puas hati dengan kejatuhan Republik Ketiga Perancis yang anti-klerikal.

Walaupun beliau menyokong rejim Vichy, diari-diarinya menjelaskan kebenciannya yang konsisten terhadap Nazisme, yang dikutuknya seawal tahun 1930 sebagai "syaitan" dan "bersekutu dengan Syaitan." Beliau juga merujuk kepada Komunisme dan Nazisme sebagai "Gog dan Magog". Beliau menulis surat terbuka kepada Persidangan Yahudi Dunia pada tahun 1935, mengutuk Undang-undang Nuremberg sebagai "keji dan bodoh." Beliau juga menentang Statut des Juifs yang dikuatkuasakan oleh rejim Vichy, dan ini menyebabkan beliau disiasat oleh pihak berkuasa. Sokongannya terhadap Charles de Gaulle dan pasukan Perancis Bebas memuncak dalam ode kemenangan yang ditujukan kepada de Gaulle apabila Paris dibebaskan pada tahun 1944. Walaupun begitu, sokongan awalnya terhadap rejim Vichy dan pandangan antisemitnya tetap menjadi titik perdebatan dan kritikan terhadap warisannya.

5.1. Perkahwinan dan Anak-anak

Semasa bertugas di China, Claudel mempunyai hubungan sulit yang panjang dengan Rosalie Vetch, née Ścibor-Rylska (1871-1951), isteri kepada Francis Vetch. Claudel mengenali Francis Vetch melalui kerja diplomatiknya dan bertemu Rosalie dalam perjalanan laut dari Marseille ke Hong Kong pada tahun 1900. Rosalie mempunyai empat orang anak dan hamil anak Claudel apabila hubungan sulit itu berakhir pada Februari 1905. Louise Marie Agnes Vetch (1905-1996), yang dilahirkan di Brussels, adalah anak perempuan Claudel dengan Rosalie. Hubungan ini menjadi inspirasi bagi drama-drama beliau kemudiannya, seperti Partage de Midi dan Le Soulier de Satin.

Pada 15 Mac 1906, Claudel berkahwin dengan Reine Sainte-Marie Perrin (1880-1973). Beliau adalah anak perempuan Louis Sainte-Marie Perrin, seorang arkitek terkenal dari Lyon yang dikenali kerana menyiapkan Basilika Notre-Dame de Fourvière. Paul dan Reine mempunyai dua orang anak lelaki dan tiga orang anak perempuan.

5.2. Hubungan dengan Kakaknya Camille Claudel

Hubungan Paul Claudel dengan kakaknya, Camille Claudel, seorang pengukir berbakat, adalah sangat kompleks dan sering menjadi subjek perdebatan. Pada Mac 1913, Paul Claudel memasukkan kakaknya ke hospital psikiatri, di mana Camille kekal selama 30 tahun terakhir hidupnya. Sepanjang tempoh itu, Paul hanya melawatnya sebanyak tujuh kali.

Rekod menunjukkan bahawa walaupun Camille mengalami gangguan mental, beliau masih waras ketika bekerja pada seninya. Doktor-doktor cuba meyakinkan keluarga bahawa beliau tidak perlu berada di institusi itu, tetapi mereka tetap mengekalkannya di sana. Peristiwa ini menjadi subjek novel tahun 2004 oleh Michèle Desbordes, La Robe bleue (Gaun Biru), dan lagu "La soeur de Paul" oleh Jean-Charles de Castelbajac untuk Mareva Galanter pada tahun 2010, yang menyoroti aspek tragis dan kontroversi dalam kehidupan Camille serta peranan Paul di dalamnya.

7.1. Penilaian Sastera

Paul Claudel dianggap sebagai salah satu tokoh sastera Perancis yang paling penting pada separuh pertama abad ke-20. George Steiner dalam karyanya The Death of Tragedy, menamakan Claudel sebagai salah seorang daripada tiga "maestro drama" pada abad ke-20, bersama Henry de Montherlant dan Bertolt Brecht. Penyair British W. H. Auden juga mengakui kepentingannya dalam puisinya "In Memory of W. B. Yeats" (1939), menyatakan:
:Masa yang dengan alasan pelik ini
:Memaafkan Kipling dan pandangannya,
:Dan akan memaafkan Paul Claudel,
:Memaafkannya kerana menulis dengan baik

Walaupun drama-dramanya pada awalnya lambat mendapat penerimaan positif disebabkan kerumitan, struktur, dan skalanya, nilai teaternya kemudiannya diiktiraf, dan beliau kini dianggap sebagai salah seorang penulis Perancis terkemuka yang mewakili teater abad ke-20. Beliau juga mempunyai pemahaman yang mendalam tentang teater Timur, yang mempengaruhi beberapa karyanya.

7.2. Kesan Sosial

Karya dan pemikiran Claudel mempunyai pengaruh yang ketara terhadap penulis kemudian dan masyarakat. Beliau adalah seorang tokoh yang berpengaruh dalam lingkaran Katolik intelektual dan sastera. Persatuan Paul Claudel mengadakan acara tahunan di château Brangues, tempat kediamannya, untuk memperingati dan mengkaji warisannya.

7.3. Kritikan dan Kontroversi

Walaupun pencapaian sasteranya diiktiraf, Paul Claudel telah menjadi subjek kritikan dan perdebatan yang ketara, terutamanya berkaitan dengan kedudukan politik dan pandangan peribadinya:

• Antisemitisme: Beliau berkongsi pandangan antisemit yang lazim di kalangan konservatif Perancis pada zamannya. Walaupun beliau menentang undang-undang anti-Yahudi rejim Vichy, pandangan antisemitnya tetap menjadi titik hitam dalam warisannya.
• Sokongan terhadap Rejim Vichy: Walaupun beliau menentang kerjasama penuh dengan Nazi Jerman, sokongan awalnya terhadap rejim Vichy yang kolaboratif adalah isu yang sangat kontroversi.
• Hubungan dengan Camille Claudel: Peranannya dalam memasukkan kakaknya, Camille, ke hospital psikiatri dan lawatan yang terhad sepanjang 30 tahun terakhir hidup Camille, walaupun doktor mencadangkan beliau tidak perlu diinstitusikan, menimbulkan persoalan etika dan moral yang serius.

Kontroversi-kontroversi ini terus membentuk perdebatan mengenai warisan Paul Claudel, yang menyeimbangkan kecemerlangan sasteranya dengan aspek-aspek yang bermasalah dalam kehidupan dan pandangannya.