Alain Prost

1.1. Zaman Kanak-kanak dan Pendidikan

Alain Prost dilahirkan di Lorette, Loire, sebuah komun berhampiran bandar Saint-Chamond, di jabatan Loire, Perancis. Bapanya, André Prost, menguruskan sebuah kedai perabot, dan ibunya, Marie-Rose Karatchian, dilahirkan di Perancis berketurunan Armenia. Beliau mempunyai seorang abang bernama Daniel, yang meninggal dunia akibat kanser pada September 1986.

Prost merupakan seorang kanak-kanak yang aktif dan atletik, yang mengambil bahagian dengan penuh semangat dalam pelbagai sukan, termasuk gusti, luncur roda, dan bola sepak. Beliau pernah mengalami beberapa kali patah hidung ketika bermain bola sepak. Beliau pernah mempertimbangkan kerjaya sebagai jurulatih gim atau pemain bola sepak profesional sebelum beliau menemui perlumbaan kart pada usia 14 tahun semasa percutian keluarga. Sukan baharu ini dengan cepat menjadi pilihan kerjayanya. Pada usia 16 tahun, beliau membeli kart pertamanya dengan wang yang dikumpul daripada bekerja di kedai bapanya.

1.2. Formula Junior dan Formula 3

Prost memenangi beberapa kejuaraan karting semasa remajanya. Pada tahun 1974, beliau menjadi pelumba sepenuh masa. Beliau memenangi kejuaraan karting senior Perancis pada tahun 1975.

Beliau beralih kepada perlumbaan roda terbuka pada tahun 1976 dan dengan cepat maju melalui kategori junior. Pada tahun itu, beliau mendominasi Formula Renault Perancis, memenangi gelaran dan semua perlumbaan kecuali satu. Pada tahun 1977, beliau memenangi kejuaraan Formula Renault Eropah. Pada tahun 1978, beliau memenangi kejuaraan Formula Tiga Perancis sambil bersaing serentak dalam kategori Formula Tiga Eropah. Akhirnya, pada tahun 1979, beliau memenangi kedua-dua gelaran Formula Tiga Eropah dan Perancis. Beliau juga membuat tiga penampilan jemputan dalam Formula Dua Eropah pada tahun 1977 dan 1978.

Kemenangan Prost dalam Formula Tiga menarik minat daripada pasukan Formula Satu dan penaja. Sebelum perlumbaan terakhir musim 1979, Paddy McNally dan John Hogan dari Marlboro (penaja utama McLaren) menawarkan untuk menanggung kos kereta McLaren ketiga supaya Prost dapat membuat penampilan sulung Formula Satu lebih awal, tetapi Prost menolak tawaran itu, dengan alasan ia akan menjadi satu kesilapan untuk membuat penampilan sulung dalam Formula Satu tanpa persediaan yang lengkap. Beliau berkata, "Saya tidak tahu Litar Watkins Glen dan saya tidak tahu kereta itu. Saya fikir adalah lebih baik untuk menganjurkan ujian."

2.1. McLaren (1980)

Selepas memenangi gelaran Formula Tiga Eropah, Prost didekati oleh pasukan Formula Satu seperti McLaren, Brabham, dan Équipe Ligier. Setelah menarik perhatian ketua pasukan McLaren, Teddy Mayer, dalam satu sesi ujian pandu, McLaren menandatangani beliau untuk musim 1980. Beliau bergandingan dengan pemandu Ireland Utara, John Watson.

Kerjaya Prost bermula dengan menjanjikan. Pada penampilan sulungnya di Grand Prix Argentina 1980 di Buenos Aires, beliau mencapai pencapaian yang jarang berlaku iaitu menjaringkan mata dalam perlumbaan pertamanya, memperoleh satu mata untuk menamatkan perlumbaan di tempat keenam. Dari tahun 1973 hingga 1993, hanya dua pemandu lain menjaringkan mata dalam perlumbaan sulung mereka (Johnny Herbert dan Jean Alesi). Prost menamatkan musim di tempat ke-15 dalam Kejuaraan Pemandu dengan lima mata (satu mata di belakang Watson), menjaringkan mata di Buenos Aires, Interlagos, Brands Hatch dan Zandvoort. Walau bagaimanapun, beliau mengalami beberapa kemalangan, patah pergelangan tangan semasa sesi latihan di Kyalami dan mengalami gegaran otak semasa sesi latihan di Watkins Glen. Beliau juga bersara daripada pusingan sebelumnya di Montreal seminggu sebelumnya kerana kegagalan suspensi belakang.

Pada akhir musim, walaupun mempunyai dua tahun lagi dalam kontraknya, beliau meninggalkan McLaren dan menandatangani perjanjian dengan Renault. Prost kemudian menjelaskan bahawa beliau pergi kerana kereta sering rosak dan kerana beliau merasakan pasukan menyalahkannya untuk beberapa kemalangan. Menurut Watson, Mayer pada awalnya mahu menandatangani Kevin Cogan tetapi Marlboro bertegas untuk mendapatkan Prost. Prost tidak kembali ke McLaren sehingga tahun 1984, setelah Ron Dennis mengambil alih kawalan penuh pasukan.

2.2. Renault (1981-1983)

Prost bergandingan dengan rakan senegaranya, René Arnoux, di Renault untuk musim 1981. Penulis sukan permotoran Nigel Roebuck melaporkan bahawa terdapat masalah antara Prost dan Arnoux sejak awal musim, di mana Prost serta-merta lebih pantas daripada rakan sepasukannya yang lebih berpengalaman. Beliau tidak menamatkan dua Grand Prix pertama, disebabkan perlanggaran dengan Andrea de Cesaris di Long Beach dan Didier Pironi di Jacarepaguá, tetapi meraih podium pertamanya di Buenos Aires. Beliau juga tidak menamatkan empat perlumbaan berikutnya, dan kemudian memenangi perlumbaan Formula Satu pertamanya di Grand Prix tempatnya sendiri di Perancis di litar pantas Dijon, menamatkan perlumbaan dua saat di hadapan bekas rakan sepasukannya, John Watson.

Bagi Prost, kemenangan sulungnya adalah kenangan yang mengubah mentalitinya. "Sebelum ini, anda fikir anda boleh melakukannya," katanya. "Sekarang anda tahu anda boleh." Prost mendahului dari permulaan lima perlumbaan berikutnya, dan memenangi dua lagi perlumbaan sepanjang musim, meraih petak pertama pertamanya di Jerman dan menamatkan perlumbaan di podium setiap kali beliau melengkapkan jarak perlumbaan. Beliau memenangi lagi di Belanda dan Itali, dan menamatkan di tempat kelima dalam Kejuaraan Pemandu, tujuh mata di belakang juara Nelson Piquet.

Prost memenangi dua Grand Prix pertama musim 1982 di Afrika Selatan, di mana Prost pulih setelah kehilangan roda, dan Brazil, di mana beliau menamatkan di tempat ketiga tetapi dianugerahkan kemenangan setelah Piquet (pertama) dan Keke Rosberg (kedua) dibatalkan kelayakan. Beliau menjaringkan mata dalam empat perlumbaan lain, tetapi tidak memenangi lagi. Walaupun bersara daripada tujuh perlumbaan, Prost meningkatkan kedudukan Kejuaraan Pemandunya, menamatkan di tempat keempat, tetapi dengan sembilan mata lebih sedikit berbanding tahun sebelumnya. Hubungannya dengan Arnoux bertambah buruk setelah Grand Prix Perancis 1982. Prost percaya bahawa Arnoux, yang memenangi perlumbaan, melanggar perjanjian pra-perlumbaan untuk menyokong Prost semasa perlumbaan. Hubungannya dengan media Perancis juga tidak baik. Beliau sejak itu mengulas bahawa "Apabila saya pergi ke Renault, wartawan menulis perkara yang baik tentang saya, tetapi menjelang tahun 1982 saya telah menjadi orang jahat. Saya rasa, sejujurnya, saya telah melakukan kesilapan dengan menang! Orang Perancis tidak begitu menyukai pemenang." Beliau menambah bahawa "Sukar untuk dijelaskan, tetapi orang Perancis lebih suka syahid yang kalah dengan mulia."

Pada November 1982, tiga tahun sebelum ia menjadi pusingan Kejuaraan Dunia F1, Prost, bersama pemandu F1 lain Jacques Laffite dan Nelson Piquet, melakukan perjalanan ke Melbourne, Australia untuk berlumba dalam Grand Prix Australia 1982 yang bukan kejuaraan di Litar Calder Park. Mengemudi Ralt RT4 spesifikasi Formula Pasifik yang dikuasakan oleh enjin Ford 1.6 liter, Prost menduduki petak pertama untuk perlumbaan dengan masa 39.18 saat. Beliau kemudian mendahului setiap pusingan untuk memenangi kemenangan Grand Prix Australia yang pertama daripada tiga kemenangannya. Beliau menamatkan perlumbaan 15.32 saat di hadapan Laffite, dengan pemenang Grand Prix Australia 1981, pemandu muda Brazil Roberto Moreno menamatkan di tempat ketiga. Litar Calder Park adalah litar yang pendek, hanya sepanjang 1.609 km.

Arnoux meninggalkan Renault pada tahun 1983 dan pemandu Amerika Eddie Cheever menggantikannya sebagai rakan Prost, kononnya kerana keinginan Renault untuk menjual lebih banyak kereta jalanan di Amerika Utara (tiga daripada 15 perlumbaan musim itu adalah di benua Amerika Utara). Prost memperoleh empat lagi kemenangan untuk Renault sepanjang musim dan menamatkan di tempat kedua dalam Kejuaraan Pemandu, dua mata di belakang Nelson Piquet. Piquet dan pasukan Brabham berjaya mengatasi Prost dan Renault dalam beberapa perlumbaan terakhir musim itu. Prost, yang merasakan pasukan terlalu konservatif dalam membangunkan kereta, mendapati dirinya semakin berselisih dengan pengurusan Renault, yang menjadikannya kambing hitam kerana gagal memenangi kejuaraan. Selain itu, peminat Perancis mengenang pertengkaran pahit yang menyebabkan kegemaran mereka, Arnoux, meninggalkan pasukan. Prost berkata dalam satu temu bual dengan ESPN semasa perlumbaan terakhir bahawa keretanya "tidak kompetitif" dan bahawa beliau "tidak kalah kerana kesilapan saya sendiri." Renault memecat Prost hanya dua hari selepas perlumbaan Afrika Selatan. Beliau kembali menandatangani kontrak dengan McLaren untuk musim 1984 dalam beberapa hari dan memindahkan keluarga beliau ke Switzerland selepas pekerja kilang Renault membakar kereta kedua daripada dua kereta Prost, salah satunya adalah Mercedes-Benz.

2.3. McLaren (1984-1989)

Tempoh kedua Prost bersama McLaren menyaksikan beliau mencapai kejayaan besar dan memenangi beberapa kejuaraan, sambil juga mengalami perkembangan persaingan sengit dengan Ayrton Senna.

2.3.1. Kejuaraan Pertama dan Persaingan Niki Lauda (1984-1985)

Prost menyertai juara dunia dua kali Niki Lauda di McLaren pada tahun 1984, memandu McLaren MP4/2 yang direka oleh John Barnard yang menggunakan enjin V6 TAG-Porsche 1.5 liter. Beliau tewas kejuaraan dunia kepada Lauda dalam perlumbaan terakhir musim di Portugal dengan setengah mata, walaupun memenangi tujuh perlumbaan berbanding lima kemenangan Lauda, termasuk memenangi di Portugal. Setengah mata itu datang daripada Grand Prix Monaco 1984, di mana Prost mendahului, walaupun dengan Ayrton Senna (Toleman) dan Stefan Bellof (Tyrrell) yang menghampirinya dengan pantas, apabila Clerk of the Course Jacky Ickx menghentikan perlumbaan pada separuh jarak disebabkan hujan lebat, yang menimbulkan kontroversi, kerana Ickx mengibarkan bendera merah tanpa berunding dengan pegawai perlumbaan. Di bawah peraturan Formula Satu, Prost hanya menerima separuh daripada sembilan mata yang biasanya diberikan untuk kemenangan. Tujuh kemenangan Prost pada tahun 1984 menyamai rekod yang ditetapkan oleh Jim Clark pada tahun 1963. Margin kemenangan Lauda sebanyak 0.5 mata adalah perbezaan kejuaraan terdekat dalam sejarah Formula Satu.

Pada tahun 1985, Prost memenangi gelaran pertamanya bersama McLaren, menjadi Juara Dunia Pemandu pertama dari Perancis. Beliau memenangi lima daripada enam belas Grand Prix sepanjang musim. Beliau juga memenangi Grand Prix San Marino 1985, tetapi dibatalkan kelayakan setelah keretanya didapati 2 kg kurang berat dalam pemeriksaan selepas perlumbaan. Prost menamatkan 20 mata di hadapan pesaing terdekatnya, Michele Alboreto. Prestasi Prost pada tahun 1985 melayakkannya menerima anugerah Légion d'honneur di Perancis. Pada akhir musim, Lauda bersara; beliau kemudian mengiktiraf Prost kerana menyebabkannya bersara, menjelaskan bahawa "Saya mempunyai kereta yang sempurna ini, dan kemudian sakit kepala Perancis ini tiba dan meniup saya pergi. Jika dia tidak muncul, saya akan teruskan beberapa tahun lagi."

2.3.2. Kejayaan Berterusan dan Persaingan Senna (1986-1989)

Lauda digantikan di McLaren oleh Juara Dunia 1982, Keke Rosberg untuk musim 1986. Prost berjaya mempertahankan gelaran beliau, walaupun keretanya bergelut menentang kereta Williams yang dikuasakan Honda yang dipandu oleh Nelson Piquet dan Nigel Mansell. Sehingga peringkat akhir perlumbaan terakhir musim 1986, Grand Prix Australia 1986, Prost kelihatan akan menamatkan di tempat kedua dalam Kejuaraan, di belakang Mansell. Prost mempunyai bilangan kemenangan yang sama seperti Piquet, tetapi beliau mempunyai empat tempat kedua berbanding tiga tempat kedua Piquet, meletakkannya di tempat kedua sebelum perlumbaan terakhir. Semasa berada di tempat ketiga di belakang Piquet, dan tepat di belakang Prost di trek (tempat ketiga adalah semua yang beliau perlukan untuk memenangi gelaran), Mansell mengalami kegagalan tayar belakang pada kelajuan 290 km/h ^{(180 mph)} dan terkeluar. Pasukan Williams kemudian memanggil Piquet untuk menukar tayar sebagai langkah berjaga-jaga keselamatan, manakala Prost telah pun melakukan pit stop lebih awal disebabkan tayar pancit dan tidak perlu menukar tayarnya lagi. Beliau kemudian mengekalkan pendahuluannya di hadapan Piquet yang memecut sehingga bendera penamat dan kejuaraan. Prost menjadi pemandu pertama yang mempertahankan gelaran sejak Jack Brabham pada tahun 1960.

Satu lagi perlumbaan yang tidak dapat dilupakan pada tahun itu bagi Prost adalah di Grand Prix San Marino 1986. Beliau sedang memandu menuju kemenangan apabila keretanya mula kehabisan bahan api tiga selekoh dari bendera penamat. Dengan gelisah mengemudi kereta ke sana ke mari untuk menghamburkan titisan terakhir bahan api ke dalam paip pengambilan, beliau berjaya mengekalkan kereta berfungsi cukup lama untuk melepasi garisan dan memenangi perlumbaan. Prost mengulas selepas perlumbaan bahawa apabila keretanya mula kehabisan bahan api, beliau serta-merta berfikir "sial, saya akan kehilangan perlumbaan ini lagi," merujuk kepada pembatalan kelayakannya pada tahun 1985 di Imola. Ia berlaku lagi di Grand Prix Jerman 1986: semasa berada di tempat keempat, kereta Prost kehabisan bahan api di lintasan penamat pada pusingan terakhir. Daripada bersara pada masa dalam musim di mana mata adalah kritikal, Prost keluar dari keretanya dan cuba menolaknya ke garisan penamat, dengan tepukan gemuruh daripada penonton. Walau bagaimanapun, garisan penamat terlalu jauh, dan beliau tidak pernah mencapainya. Beliau akhirnya diklasifikasikan keenam dalam perlumbaan, kerana kereta di tempat ketujuh (Brabham BT55-BMW yang dipandu oleh Derek Warwick) ketinggalan satu pusingan. Prost juga menamatkan di tempat keenam di Grand Prix Belgium 1986, di mana beliau berlanggar dengan Gerhard Berger dari Benetton. Akibatnya, suspensi depan dan pemasangan enjin kereta bengkok, yang sangat menjejaskan pengendaliannya. Pengarah Teknikal McLaren, John Barnard, berkata selepas itu bahawa kereta itu "bengkok seperti pisang" semasa pemeriksaan pasca-perlumbaan pasukan itu.

Dengan Keke Rosberg bersara daripada Formula Satu pada akhir musim 1986, pemandu Sweden yang kurang dihargai, Stefan Johansson, mengisi tempat di McLaren di samping Prost untuk musim 1987. Walaupun McLaren telah memperkenalkan MP4/3 yang direka oleh Steve Nichols selepas tiga musim dengan model MP4/2 (Barnard telah berpindah ke Ferrari), enjin TAG tidaklah sekuat dahulu, ketinggalan dalam kuasa dan dengan ketidakpercayaan yang tidak pernah dilihat sebelum ini. Beliau tidak pernah berputus asa dan mencabar Piquet dan Mansell hampir sehingga akhir, memenangi tiga perlumbaan dan memecahkan rekod Jackie Stewart untuk kemenangan perlumbaan dengan memenangi untuk kali ke-28 di Grand Prix Portugal 1987. "Orang mungkin tidak percaya saya," kata Stewart pada masa itu. "Tetapi saya gembira melihat Alain mengambil rekod saya. Saya gembira kerana beliau telah melakukannya kerana beliau adalah orang yang layak mendapatkannya. Tidak ada keraguan dalam fikiran saya bahawa beliau adalah pemandu lumba terbaik dalam generasinya." Prost menganggap kemenangannya dalam pusingan pembukaan di Brazil sebagai perlumbaan terbaik dan paling memuaskan. Kereta Williams-Honda telah mendominasi semasa kelayakan, dan Prost bermula di petak kelima dengan masa tiga saat lebih perlahan daripada masa petak Mansell. Mengetahui beliau tidak mempunyai kelajuan kelayakan, beliau sebaliknya berusaha untuk persediaan perlumbaan, dan dengan semua orang lain memilih persediaan daya ke bawah yang tinggi, beliau memilih sebaliknya. Persediaan itu bermakna kurang kehausan tayar, terima kasih kepada kelajuan yang lebih perlahan di selekoh sambil memecut di lintasan lurus. Dengan keretanya yang kurang kehausan tayar berbanding pesaingnya, Prost dapat melalui 61 pusingan Litar Jacarepaguá yang kasar dengan hanya dua hentian berbanding tiga atau lebih oleh pesaingnya (Piquet melakukan pit stop untuk tayar 3 kali dalam 40 pusingan pertama). Prost menamatkan 40 saat di hadapan Piquet, dengan Johansson 16 saat lagi di belakang di tempat ketiga.

> "Apabila anda memenangi perlumbaan seperti ini, perasaan itu sangat, sangat baik. Ada masa-masa saya memecut sepenuhnya untuk menamatkan di tempat keenam, tetapi anda tidak dapat melihatnya dari luar. Pada tahun 1980 saya menamatkan tiga atau empat kali di tempat ketujuh. Saya memecut seperti orang gila, namun semua orang berkumpul di sekeliling pemenang dan mereka berfikir saya hanya bersantai. Tetapi itulah sukan permotoran. Jadi sebenarnya satu-satunya perkara yang anda boleh nilai dalam sukan ini adalah jangka panjang. Anda boleh menilai kerjaya atau satu musim, tetapi bukan satu perlumbaan."

Prost menamatkan musim 1987 di tempat keempat dalam kejuaraan di belakang Piquet, Mansell dan pemandu Lotus, Ayrton Senna. Prost menamatkan 30 mata di belakang juara Nelson Piquet. Selain musim penampilan sulungnya pada tahun 1980 dan 1991, ia adalah kedudukan terjauh beliau akan menamatkan musim dari pendahulu kejuaraan. Walaupun musim 1987 yang sedikit mengecewakan, namun pada akhir tahun itu Prost mempunyai penghormatan untuk mencatat pemandu No.1 tahunan keempat berturut-turut oleh editor majalah Autocourse, menyamai rekod Niki Lauda dari 1975 hingga 1978 dalam majalah yang sama.

Musim 1988 terbukti menjadi titik perubahan bagi Formula Satu, apabila Honda menamatkan hubungannya dengan juara bertahan Williams dan membawa enjin RA16 mereka yang serba menguasai ke McLaren Prost. Menjelang 1988, difahamkan bahawa mana-mana pasukan yang mahu enjin Honda perlu menandatangani salah seorang daripada dua pemandu Brazil yang disukai Honda (yang mengidamkan pasaran kereta Amerika Selatan): juara dunia tiga kali Nelson Piquet, atau bintang yang sedang meningkat naik Ayrton Senna. Apabila McLaren meminta pendapat Prost, Prost mencadangkan Senna, dengan menyatakan usia muda dan bakatnya. Ia adalah keputusan yang akan beliau sesali kemudian. Setelah menandatangani Senna, McLaren mengumumkan bahawa Prost dan Senna akan bersaing secara sama rata. Menurut Dennis, "Alain baik-baik saja dengan persaingan, tetapi sangat curiga."

Perkongsian McLaren-Honda membawa Prost sebuah kereta yang laju dan dua peluang keemasan untuk Kejuaraan Pemandu ketiga, tetapi ia juga mencetuskan salah satu persaingan Formula Satu yang paling terkenal. McLaren-Honda mendominasi musim, memenangi 15 daripada 16 perlumbaan - satu rekod yang kekal sehingga musim 2023, apabila Red Bull-Honda memenangi 21 daripada 22 perlumbaan. McLaren menjaringkan tiga kali lebih banyak mata berbanding Ferrari yang berada di tempat kedua. Mencerminkan dominasi kuasa Honda, Williams menamatkan di tempat ketujuh yang jauh dalam Kejuaraan Pengeluar hanya setahun selepas memenangi gelaran dengan 61 mata.

Prost menamatkan di tempat pertama atau kedua dalam setiap perlumbaan selain daripada dua persaraannya di Silverstone dan Monza. Beliau memenangi tujuh perlumbaan dan menjaringkan 11 mata lebih banyak daripada rakan sepasukan baharunya Senna, walaupun Senna memenangi satu perlumbaan lebih daripada beliau. Walaupun Prost akan menjadi juara di bawah sistem pemarkahan 1991, Senna memenangi gelaran dengan tiga mata di bawah peraturan pada masa itu - hanya 11 keputusan terbaik daripada musim itu dikira ke arah jumlah kejuaraan pemandu, peraturan yang dalam praktiknya menilai kemenangan Senna berbanding podium konsisten Prost. Senna hampir merempuh Prost yang cuba memotong ke dinding pit di Estoril, tetapi selain itu, kedua-dua pesaing umumnya berlumba dengan bersih di trek pada tahun itu.

Sepanjang musim 1988, Prost mula mengesyaki bahawa Honda cuba menjadikan Senna pemandu nombor satu McLaren, melanggar janji McLaren untuk melayan kedua-dua pemandu secara sama rata. Beliau bertemu dengan ketua F1 Honda, Nobuhiko Kawamoto, pada akhir musim untuk menyatakan kebimbangan ini. Kawamoto mengakui bahawa jurutera Honda mungkin lebih teruja untuk bekerja dengan Senna daripada Prost, tetapi berkata beliau berhasrat untuk memberikan Prost jentera yang sama pada hari perlumbaan. Walau bagaimanapun, selepas musim 1988, Kawamoto dinaikkan pangkat ke jawatan di ibu pejabat Honda.

Dominasi McLaren berterusan sepanjang 1989, dan tanpa persaingan luar yang bermakna, pertarungan gelaran Prost dan Senna bertukar menjadi peribadi. Prost menuduh Senna memandu secara berbahaya dan berkelakuan tidak terhormat. Selepas Imola, kedua-dua pemandu tidak lagi bercakap antara satu sama lain. Prost juga menuduh Senna menerima layanan pilih kasih yang tidak wajar daripada McLaren-Honda. Kecurigaannya semakin memuncak apabila Honda menghantar McLaren sebuah kotak enjin bertanda "Istimewa - Untuk Ayrton." Setelah Prost (yang berada di tahun terakhir kontraknya dengan McLaren) mengancam untuk menyertai pasukan pesaing pada akhir musim, Ron Dennis secara terbuka menyokong Prost menentang Honda, "mengisytiharkan bahawa pasukan telah menemui perbezaan yang konsisten" antara enjin yang Honda berikan kepada Senna dan Prost. Untuk memenuhi kebimbangan Prost, Dennis cuba mengagihkan enjin secara rawak, seperti lambungan syiling atau cabutan nombor dari topi.

Perkara memuncak di Grand Prix Itali 1989, di mana Prost memutuskan hubungan dengan McLaren dan Honda. Sebelum Grand Prix Itali, beliau mengumumkan bahawa beliau akan memandu untuk Ferrari pada tahun 1990. Berikutan pengumumannya, McLaren memberikan sokongan penuh kepada usaha Senna untuk kejuaraan. Walaupun Prost adalah pendahulu kejuaraan dan akan menjadi calon semulajadi untuk keutamaan, di Monza McLaren memberikan Prost satu kereta dan empat atau lima mekanik, manakala Senna menerima dua kereta dan 20 pembantu. Selain itu, walaupun kepimpinan F1 Honda yang baharu secara terbuka menyatakan bahawa Prost mendapat peralatan yang sama seperti Senna, Prost secara terbuka menolak jaminan Honda. Setelah Senna mengalahkan Prost dalam kelayakan dengan perbezaan yang besar (+1.790 saat), Prost sekali lagi mengeluh tentang Honda kepada pihak akhbar. Terhina, Honda mengancam untuk menarik balik enjinnya daripada kereta Prost melainkan Prost memohon maaf, yang beliau lakukan. Akhirnya, Prost memenangi di Monza manakala Senna bersara dengan masalah enjin, memberikan Prost kelebihan 20 mata yang menguasai dalam Kejuaraan Pemandu. Prost menambahkan garam pada luka dengan menjatuhkan trofi pemenangnya ke arah penonton Ferrari yang bersorak, satu perkara yang sangat tabu di McLaren.

Berikutan kekacauan hujung minggu itu, Senna secara oportunis menggalakkan McLaren untuk memecat Prost serta-merta, dan Ferrari menawarkan untuk menampung langkah itu dengan menukar Prost dengan Gerhard Berger dari Ferrari untuk empat minggu terakhir musim. Namun, keputusan yang lebih tenang diambil, dan McLaren membenarkan Prost menamatkan musim bersama pasukan sebagai pertukaran untuk permohonan maaf awam secara bertulis. Konsesi ini menghilangkan kemungkinan Prost akan merangkul gelaran 1989 dalam kereta Ferrari.

Prost merangkul Kejuaraan Pemandu ketiganya di Grand Prix Jepun 1989, perlumbaan kedua terakhir musim. Prost mendahului Senna dengan 16 mata pada masa itu, bermakna Senna perlu memenangi dua perlumbaan terakhir. Sebaliknya, Prost secara automatik akan menjadi juara jika Senna bersara daripada mana-mana perlumbaan, yang mana itulah yang berlaku. Prost dan Senna berlanggar dengan tujuh pusingan lagi, dan Prost secara meluas dipersalahkan kerana menyebabkan perlanggaran itu. (Prost sedang mendahului perlumbaan pada masa itu dan enggan meninggalkan ruang di bahagian dalam. Praktik biasa Senna adalah untuk menyusun keretanya untuk perlanggaran dan mencabar pemandu lain untuk mengalah, dan seperti yang dijangka, Senna enggan mengalah dan berlanggar dengan kereta Prost.) Senna berjaya menghidupkan semula keretanya dan memenangi perlumbaan, tetapi FIA (diketuai oleh rakan senegara Prost, Jean-Marie Balestre, yang tidak disukai Senna) membatalkan kelayakannya kerana terlepas chicane, mendendanya 100.00 K USD kerana "pemanduan berbahaya," dan mengenakan larangan enam bulan yang ditangguhkan kepadanya.

Selepas perlumbaan, Prost mengakui bahawa "Saya tahu semua orang fikir saya melakukannya dengan sengaja," tetapi menjelaskan bahawa "Senna datang di belakang saya, saya tidak melihatnya datang dan saya tidak dapat melakukan apa-apa untuk mengelakkannya. Saya sangat menyesal kerana terpaksa menamatkan kejuaraan dengan insiden sedemikian." Beliau kemudian berkata bahawa beliau tahu Senna akan cuba memotongnya di chicane, dan walaupun "Saya tidak (berlanggar) dengan sengaja, saya tidak membuka pintu." McLaren, kini menyokong sepenuhnya Senna, gagal merayu pembatalan kelayakan itu, yang digambarkan oleh Sports Illustrated sebagai Ron Dennis "membantah kemenangan gelaran dunia pemandunya sendiri."

2.4. Ferrari (1990-1991)

Pada tahun 1990, Prost menjadi pemandu Ferrari pertama yang menandatangani kontrak untuk Scuderia selepas kematian pengasas pasukan, Enzo Ferrari, pada tahun 1988. Ferrari telah menarik beberapa pereka casis McLaren sepanjang tahun, termasuk John Barnard dan Steve Nichols. Ferrari 641 tahun 1990 adalah kereta pertama yang serius mengancam dominasi Honda dalam Kejuaraan Pengeluar, kerana Ferrari hampir mencapai gelaran dengan 11 mata. Prost memenangi lima perlumbaan untuk Ferrari tahun itu, di Brazil, Mexico, Perancis, Britain dan Sepanyol. Di Mexico, beliau melakukan salah satu pemanduan terbaiknya, memenangi perlumbaan setelah bermula dari kedudukan ke-13. Dalam perlumbaan Mexico dan Sepanyol, beliau mendahului Mansell dalam penamat 1-2 Ferrari.

Kejuaraan sekali lagi ditentukan pada pusingan kedua terakhir musim di Jepun, tetapi kali ini peranan telah terbalik, dengan Prost ketinggalan Senna dari McLaren-Honda dengan sembilan mata. Seperti pada tahun 1989, perlanggaran kontroversi antara kedua-dua pemandu menyelesaikan perlumbaan. Di selekoh pertama pusingan pertama, Senna sengaja melanggar kereta Prost, menyebabkan kedua-duanya terkeluar dari perlumbaan dan mengukuhkan gelaran memihak kepadanya. Dennis serta-merta tahu bahawa Senna sengaja merempuh Prost dari perlumbaan, tetapi ia mengambil masa setahun untuk Senna mengakui bahawa kemalangan itu disengajakan; pada tahun 1991, beliau mendedahkan bahawa beliau merempuh Prost sebahagiannya untuk membalas tindakan Prost pada tahun 1989. Walaupun Prost mengeluh lantang tentang manuver Senna, dengan mengatakan bahawa "Apa yang beliau lakukan hari ini sangat menjijikkan. ...Beliau tidak mempunyai nilai (sebagai seorang manusia)," Senna tidak dihukum. Prost menamatkan musim tujuh mata di belakang Senna, dan pasukan Ferrari beliau adalah naib juara kepada McLaren dalam Kejuaraan Pengeluar.

Pada akhir musim, Mansell meninggalkan Scuderia untuk menyertai semula pasukan Williams yang sedang bangkit, dengan menyatakan hubungannya yang tidak stabil dengan Prost. Walaupun Mansell telah menyokong Prost semasa kontroversi Prost-Honda 1989, sebagai juara dunia bertahan, Prost telah menyertai Ferrari sebagai pemandu utama pasukan dan dikatakan telah memainkan status ini. (Menurut Mansell, Ferrari secara kontrak menjaminnya status pemandu nombor satu, tetapi setelah Prost tersedia, Ferrari membayar Mansell untuk membiarkan Prost menjadi pemandu nombor satu.) Mansell berkata bahawa setelah melihatnya meraih petak pertama di Perancis dengan casis yang kononnya lebih baik, Prost secara rahsia menuntut Ferrari memberikannya kereta Mansell untuk perlumbaan berikutnya di Britain. Mansell digantikan oleh rakan senegara Perancis, Jean Alesi.

Musim 1991 tidak begitu baik bagi Ferrari, kerana Ferrari 642 tidak begitu boleh dipercayai seperti kereta McLaren dan Williams. Prost tidak pernah menamatkan perlumbaan lebih rendah daripada kelima, tetapi tidak memenangi sebarang perlumbaan, hanya menjaringkan lima podium, dan hanya menamatkan lapan perlumbaan; begitu juga, Alesi hanya menamatkan tujuh perlumbaan. Dilaporkan, enjin V12 Ferrari yang terkenal tidak lagi kompetitif berbanding V10 pesaingnya yang lebih kecil, ringan, dan lebih cekap bahan api, dan casis Ferrari juga tidak kompetitif. (Barnard telah meninggalkan Ferrari pada tahun 1990, cukup awal untuk memberi input pada kereta 1990 tetapi terlalu lewat untuk membantu dengan kereta 1991.) Walaupun Ferrari menaik taraf kereta kepada Ferrari 643 tepat pada masanya untuk perlumbaan tempatan Prost di Magny-Cours, di mana Prost dan Alesi menamatkan di tempat kedua dan keempat, kereta itu masih tidak dapat bersaing untuk gelaran sepanjang musim. Menambah penghinaan kepada kecederaan, Williams-Renault Mansell jelas menggantikan Ferrari sebagai pesaing utama McLaren-Honda pada tahun 1991, dan Mansell menamatkan di tempat kedua dalam Kejuaraan Pemandu pada tahun itu.

Prost melampiaskan kekecewaannya kepada pasukan, secara terbuka menyamakan kereta itu dengan "trak." Ferrari membalas dengan memecatnya dengan satu perlumbaan lagi yang tinggal pada musim 1991. Beliau digantikan oleh pemandu Itali Gianni Morbidelli untuk Grand Prix Australia 1991 dan oleh seorang lagi Itali, Ivan Capelli, untuk musim berikutnya.

2.5. Rehat Seketika (1992)

Prost mengambil cuti panjang sepanjang musim 1992. Ligier menawarkannya tempat, dan beliau akhirnya melakukan ujian pra-musim untuk pasukan itu pada awal 1992, tetapi Ferrari membayarnya sejumlah wang yang signifikan untuk berehat setahun. Semasa musim ini, Nigel Mansell mencatatkan rekod di Williams-Renault dan memenangi gelaran dengan lima perlumbaan yang tinggal. Gabungan McLaren-Honda semakin pudar: disebabkan masalah ekonomi di Jepun, Honda tidak dalam kedudukan untuk mengalahkan Renault dalam pembangunan enjin. Honda memilih untuk meninggalkan Formula Satu pada akhir musim daripada meneruskan dengan produk peringkat kedua. Tanpa persaingan yang bermakna, pemandu Williams dijangka akan memenangi gelaran lagi pada tahun 1993.

Prost dengan cepat menyedari potensi kereta Williams dan mula berunding dengan Frank Williams untuk tempat duduk pada tahun 1993 tidak lewat daripada perlumbaan kedua musim 1992. Beliau akhirnya menandatangani kontrak dua tahun untuk 1993 dan 1994. Prost menjangkakan untuk berlumba bersama Mansell, tetapi rundingan kontrak Mansell gagal disebabkan syarat kewangan. Sebagai jaminan, Prost telah merundingkan klausa dalam kontraknya yang menghalang Senna daripada menyertai pasukan. Walaupun Senna dengan marah menuduh Prost pengecut, tiada apa yang boleh beliau lakukan mengenainya.

2.6. Williams dan Kejuaraan Terakhir (1993)

Prost memenangi gelaran keempat dan terakhirnya pada tahun 1993. Pada tahun itu, Williams-Renault memperkenalkan kereta dominan yang lain dan mudah mempertahankan Kejuaraan Pengeluar, menamatkan dengan dua kali ganda mata McLaren yang berada di tempat kedua. Prost memimpin, memenangi tujuh daripada sepuluh perlumbaan pertama dan meraih petak pertama dalam tiga belas daripada enam belas perlumbaan. Walaupun beliau kerap dicabar di trek oleh rakan sepasukan Damon Hill dan pesaing Senna, beliau menamatkan 26 mata di hadapan Senna yang berada di tempat kedua dan merangkul gelaran di Portugal dengan dua perlumbaan yang tinggal. Pada akhir musim, kerajaan British menganugerahkan Prost OBE atas prestasinya; beliau telah memenangi kesemua empat gelarannya dengan pasukan British.

Tidak lama sebelum merangkul gelaran, Prost mengumumkan beliau akan bersara pada akhir musim. Pada masa itu, beliau menyatakan bahawa di bawah syarat kontrak Williamsnya, walaupun beliau boleh menghalang Senna daripada menyertai Williams pada tahun 1993, beliau tidak dapat melakukannya untuk tahun 1994. Walau bagaimanapun, dalam temu bual untuk dokumentari Asif Kapadia 2010 Senna, Prost mendedahkan bahawa klausa Senna sebenarnya meliputi tahun 1994, tetapi Renault (pembekal enjin Williams) memberi tekanan kepada Frank Williams untuk meminta Prost melepaskan klausa itu. Sebagai kompromi, Prost yang berusia 38 tahun bersetuju untuk bersara selepas musim 1993, dengan syarat Williams membayarnya gaji yang dipersetujui untuk musim 1994. Ini membuka jalan bagi Senna untuk menyertai Williams pada tahun 1994.

Prost menamatkan di podium dalam perlumbaan terakhirnya (Adelaide 1993). Selepas perlumbaan, Senna memeluknya, yang Prost dapati mengejutkan, kerana Senna telah menolak jabat tangan pada perlumbaan sebelumnya. McLaren cuba memujuk Prost untuk tidak bersara dengan menawarkannya tempat lama Senna untuk musim 1994, tetapi walaupun Senna menggalakkan Prost untuk menerima tawaran itu, Prost tidak terkesan dengan ujian pandu kereta 1994 dan bersara untuk selama-lamanya.

2.7. Helmet

Prost menggunakan rekaan helmet berdasarkan tiga warna bendera Perancis, biru, putih dan merah, dengan namanya di bahagian tepi. Semasa awal kerjayanya, Prost menggunakan rekaan asas putih sepenuhnya dengan sedikit perincian biru di sekeliling pelindung mata (helmet biru dengan Y terbalik putih 180° dan garisan merah di bahagian bawah Y terbalik dan di bahagian atas, mengelilingi bahagian atas). Semasa tempoh Prost di Renault, beliau menggunakan lebih banyak perincian biru, terutamanya di bahagian belakang helmetnya. Helmet Prost berubah pada tahun 1985, kerana helmetnya kini mempunyai perincian biru di bahagian depan, mengelilingi pelindung mata (dengan juga jalur biru di bahagian tepi, menjadikan kawasan putih menjadi P) dan cincin putih dengan garisan merah mengelilingi bahagian atas (membentuk bulatan putih dengan separuh biru di bahagian belakang atas). Prost mengekalkan rekaan yang serupa untuk penyertaannya di Ferrari dan Williams. Kadang-kadang Prost menggunakan varian rekaan helmetnya. Pada tahun 2007, beliau menggunakan rekaan asalnya, tetapi dengan bahagian atas bulatan semuanya merah dan garisan merah di bahagian dagu bawah. Pada tahun 2010, beliau menggunakan helmet putih mutiara dengan api perak dan jalur biru-putih-merah-putih-biru di pelindung mata, yang direka oleh Kaos Design.

3.1. Julukan "Profesor"

Sepanjang kerjayanya, Prost digelar "Profesor" kerana pendekatan intelektualnya terhadap persaingan. Walaupun ia bukan nama yang beliau suka, beliau kemudian mengakui bahawa istilah itu sesuai dengan gaya pemanduannya. Mahir dalam menyediakan keretanya untuk keadaan perlumbaan, Prost sering kali mengawal penggunaan brek dan tayar di awal perlumbaan, menyimpannya lebih segar untuk cabaran di akhir. Mantranya adalah untuk "menang selambat mungkin," frasa yang mungkin beliau ambil dari rakan sepasukannya Niki Lauda, atau Juan Manuel Fangio. Ketua F1 Honda, Nobuhiko Kawamoto, pernah memberitahu Prost bahawa Ayrton Senna "lebih kepada samurai, dan (Prost) lebih kepada komputer."

3.2. Kemampuan Penyesuaian dan Pengurusan Tayar

Berbeza dengan Senna, yang mempunyai "kecenderungan untuk memecut sepenuhnya sepanjang masa," Prost menggunakan gaya yang licin dan santai di belakang stereng, dengan sengaja mencontohi wira peribadinya seperti Jackie Stewart dan Jim Clark. Walaupun Prost mungkin tidak memandu seanggun rakan sezamannya - Nigel Mansell pernah berkata bahawa Prost hanya "memandu" kereta terbaik di grid - Stewart memuji Prost atas kelicinan di belakang stereng, menjelaskan, "Bagi sesetengah orang, itu membosankan; bagi saya, itu adalah seni - dan jauh lebih sukar daripada hanya memandu kereta sesuka hati." Ketenangan Prost membolehkannya mengeluarkan potensi maksimum daripada enjin tanpa menyebabkannya rosak. Clive James menulis bahawa Prost "dianggap luar biasa walaupun oleh pemandu lain kerana cara keretanya kekal utuh: seolah-olah beliau dapat mendengar apa yang berlaku dalam enjin. Prost adalah rakan kereta. Pemandu lain melayan kereta tidak lebih berhati-hati daripada mereka melayan wanita." Walau bagaimanapun, pendekatannya mempunyai beberapa pengkritik, termasuk Ron Dennis, yang kecewa kerana Prost enggan meraih kemenangan di Spa pada tahun 1985. Prost menjawab bahawa "Saya telah kehilangan kejuaraan pada saat-saat terakhir berkali-kali sehingga saya tidak mengambil sebarang risiko."

Gaya licin Prost kadang-kadang menyembunyikan kelajuannya yang sebenar di trek. Steve Nichols, pereka kereta Prost di McLaren dan Ferrari, berkata bahawa di Grand Prix Belgium 1985, beliau melihat Prost dengan tenang memandu di litar tiga kali, dan tidak menyedari bahawa Prost telah meraih petak pertama sehingga selepas beliau kembali ke garaj. Nigel Roebuck menceritakan kisah yang serupa tentang petak pertama Prost di Monaco. Adrian Newey, pereka kereta Prost di Williams, berkata bahawa Prost kadang-kadang mengecewakannya dalam ujian kerana Prost jarang memacu kereta sehingga had, menjadikannya lebih sukar bagi Newey untuk mengetahui sama ada kereta itu cukup pantas. Newey menambah bahawa "apabila beliau mahu, beliau boleh memacu kereta sehingga hadnya." Walaupun Senna mengatasi Prost dalam kelayakan semasa 32 perlumbaan mereka bersama, meraih 26 petak pertama berbanding 4 petak pertama Prost, pada hari perlumbaan Prost mencatat 12 pusingan terpantas berbanding 6 pusingan terpantas Senna.

Walaupun Senna mengatasi kelajuan kelayakan Prost, Prost juga merupakan pemandu kelayakan yang kurang dihargai. Niki Lauda menyatakan bahawa apabila Prost menyertai McLaren pada tahun 1984, Prost sangat pantas sehingga Lauda berhenti cuba menandingi Prost dalam kelayakan dan menggunakan masa treknya untuk menyediakan keretanya untuk perlumbaan. Prost menginternalisasikan pelajaran itu dan menggunakannya untuk menentang Senna pada tahun 1988 dan 1989.

Prost juga memahami kepentingan berlumba dengan jentera terbaik; laman web McLaren mengulas bahawa beliau "membina kerjaya panjangnya dengan membuat langkah yang betul pada masa yang betul." Walau bagaimanapun, setelah beliau berjaya masuk ke dalam pasukan pemenang, beliau tidak selalu cekap dalam hubungannya dengan pasukan dan pembekal enjin. Laman web Formula Satu menyatakan bahawa walaupun Prost "menjadikan kemenangan perlumbaan kelihatan mudah," beliau "kurang berjaya dalam politik di mana beliau sentiasa terlibat," dan beliau "meninggalkan pasukan secara persengketaan sebanyak empat kali."

3.3. Penilaian Kritis dan Anekdot

Bekas ketua projek F1 Honda, Osamu Goto, tidak mempunyai tanggapan yang baik terhadap Prost yang mengkritik Honda melalui media. Beliau mengulas mengenai gaya pemanduan Prost, mengatakan bahawa "Walaupun digelar 'Profesor', nama panggilan itu jarang sekali jauh dari gambaran sebenar. Prost terus memandu kereta yang baik sejak muda dan mempunyai banyak pengalaman yang baik, dan aset terbesarnya adalah memahami secara pengalaman bagaimana untuk menyediakan kereta. Pada tahun 1989, Prost kalah dalam pecutan kepada Senna, jadi beliau berulang kali mengkritik Honda dengan mengatakan 'mereka mengendalikan enjin'. Namun, apabila melihat data, Senna menggunakan pusingan enjin yang tinggi manakala Prost tidak. Pada masa ini (era enjin naturally aspirated, berbeza dengan era turbo), kecekapan bahan api tidak relevan, jadi tidak ada gunanya memandu dengan pusingan enjin rendah. Namun, Prost memandu dengan pusingan enjin rendah seperti pada era turbo tanpa memahami logiknya. Apabila kami cuba menjelaskan perkara teknikal ini, beliau tidak mahu mendengar dan tidak berminat. Kami juga buntu, jadi kami meletakkan pelekat pada tachometer analog MP4/5 Senna sebagai penunjuk, supaya beliau 'mesti menggunakan pusingan enjin sehingga paras ini'. Sudah tentu, beliau seorang pemandu yang sangat pantas. Penggunaan tayarnya sangat luar biasa. Tetapi, pada masa kini (pada masa temu bual 2004), beliau tidak mungkin menjadi juara."

Prost mula meragui perbezaan antara enjin untuk keretanya dan kereta Senna pada Grand Prix Amerika Syarikat 1989. Sebuah masalah aneh berlaku di mana gelombang radio dari bangunan-bangunan di bandar Phoenix mengganggu ECU enjin kereta Senna, menyebabkan beliau bersara. Masalah ini hanya berlaku pada kereta Senna dan tidak pada kereta Prost, menyebabkan Prost percaya bahawa ECU enjin beliau dan Senna tidak sama, dan Honda mengutamakan Senna. Beliau tetap tidak yakin dengan perbezaan pecutan dan kecekapan bahan api walaupun bertahun-tahun kemudian, dengan menyatakan, "Staf Honda berulang kali menjelaskan perbezaan kecekapan bahan api pada tahun '89 sebagai perbezaan gaya pemanduan, dan mengatakan penggunaan pendikit saya menyebabkan kecekapan bahan api 8% lebih teruk (daripada Senna). Tetapi jika anda melihat analisis telemetri, kedua-duanya menggunakan pusingan enjin sehingga 11,800 rpm, dan Senna dapat memotong saya dengan mudah dari slipstream, tetapi saya tidak dapat melakukan sebaliknya. Saya juga fikir enjin mereka berdua sama, tetapi masalahnya ada pada cip komputer sistem pengurusan bahan api. Selepas musim itu, mereka (Honda) mengaku kepada saya ada perbezaan di sana. Mereka berkata mereka tidak memberitahu media atau pun McLaren." Beliau menyatakan hubungan kepercayaan telah runtuh.

Prost sering digambarkan sebagai seorang yang sangat tidak suka berlumba dalam hujan. Beliau berkata ini disebabkan oleh kemalangan Didier Pironi pada tahun 1982. Beliau mengatakan sebelum kemalangan Pironi, beliau sebenarnya lebih mahir dalam keadaan hujan. Beliau juga menyatakan bahawa masalahnya bukanlah gelincir, tetapi risiko kehilangan penglihatan akibat semburan air dari kereta di hadapan. Ini terbukti dalam kemenangannya di Grand Prix Monaco 1984 dalam hujan lebat, dan walaupun beliau bersara secara sukarela di Grand Prix British 1988 dalam hujan lebat, beliau menamatkan di tempat kedua di Grand Prix Jerman 1988 dalam keadaan basah yang tidak menjejaskan penglihatan. Di Grand Prix Australia 1989, beliau cuba meyakinkan pemandu lain untuk tidak berlumba kerana hujan yang terlalu lebat. Bernie Ecclestone cuba memujuknya untuk sekurang-kurangnya memulakan perlumbaan, tetapi Prost menolak dengan berkata, "Pemandu mendapat gaji atas kemahiran mereka. Kemahiran tidak relevan dalam banjir seperti ini." Selain itu, beliau terlepas kemenangan di Grand Prix San Marino 1991, Grand Prix Brazil 1993, Grand Prix Eropah 1993, dan Grand Prix Jepun 1993 yang kesemuanya dalam keadaan hujan.

Dalam Grand Prix Jerman Barat 1982 (Hockenheimring), sesi latihan bebas hari pertama diadakan dalam hujan renyai yang sangat mengurangkan penglihatan. Apabila Prost memotong kereta di hadapannya yang perlahan di lintasan lurus sebelum bahagian stadium, Pironi yang sedang memecut di belakang tidak dapat melihatnya, menyebabkan roda hadapan kereta Pironi melanggar roda belakang kanan kereta Prost. Kereta Pironi terpelanting ke atas kereta Prost dan terhempas ke jalan di hadapan, menyebabkan Pironi mengalami patah kaki yang teruk sehingga hampir putus kedua-dua kakinya, menamatkan kerjaya perlumbaannya. Walaupun Prost tidak bersalah sama sekali, pemandangan ngeri rakan baiknya Pironi sejurus selepas kemalangan itu menjadi trauma besar dalam hidupnya.

Pada tahun 2012, dalam "F1 Sokutei PLUS" Vol.28, didedahkan bahawa Prost mengalami kerosakan penglihatan mata kanan akibat hentakan kuat di kepala dalam kemalangan pada sesi kelayakan Grand Prix Amerika Syarikat 1980 (beliau tidak berlumba dalam perlumbaan itu). Beliau sukar melihat dengan jelas terutamanya dalam keadaan hujan atau cahaya malap. Prost tidak pernah mendedahkan keadaan ini semasa aktif berlumba.

Beliau juga pernah menyatakan tidak suka dengan Litar Jalanan Detroit.

4.1. Pencapaian dan Rekod

Prost secara meluas dianggap sebagai salah seorang pemandu Formula Satu terhebat sepanjang zaman. Beliau mempunyai gelaran Kejuaraan Pemandu keempat terbanyak sepanjang masa, di belakang hanya Lewis Hamilton, Michael Schumacher, dan Juan Manuel Fangio. Selain itu, beliau hanya 12.5 mata lagi daripada kerjaya lapan gelaran. Semasa persaraannya, Prost memegang rekod untuk kemenangan Grand Prix terbanyak dalam kerjaya (51), yang kekal selama empat belas tahun. (Michael Schumacher memecahkan rekod Prost semasa musim 2001. Bagi pihaknya, Prost percaya bahawa jika Ayrton Senna tidak meninggal dunia pada tahun 1994, beliau akan memecahkan rekod kemenangan Prost terlebih dahulu.) Selain itu, walaupun Senna memegang rekod untuk petak pertama terbanyak dalam kerjaya semasa persaraan Prost, Prost sangat cemerlang pada hari perlumbaan dan memegang rekod untuk pusingan terpantas terbanyak dalam kerjaya (41) sehingga tahun 2001, apabila Schumacher turut memecahkan rekod itu.

Prost kini berkongsi rekod untuk peratusan tertinggi perlumbaan yang bermula dari barisan hadapan dalam satu musim (16 daripada 16 pada tahun 1993) dengan Ayrton Senna (1989) dan Damon Hill (1996). Sehingga November 2024, beliau adalah pemandu Perancis terakhir yang memenangi Grand Prix di negaranya sendiri.

4.2. Penilaian oleh Kontemporari

Pada tahun 2009, tinjauan Autosport yang diambil oleh 217 pemandu Formula Satu menyaksikan Prost diundi sebagai pemandu Formula Satu keempat terhebat sepanjang masa, di belakang Senna, Schumacher, dan Fangio. Rakan sepasukan Prost, Keke Rosberg, berkata bahawa "Beliau adalah yang terbaik yang pernah saya kenal, tiada persoalan mengenainya. Sebagai pemandu lumba serba boleh, beliau jauh mengatasi orang lain." Ketua Pegawai Eksekutif Formula Satu, Bernie Ecclestone, secara tradisional berkata bahawa Prost adalah pemandu terhebat sepanjang masa, kerana Prost, tidak seperti Senna atau Schumacher, jarang menikmati layanan pemandu nombor satu. Pada tahun 2023, Ecclestone berkata bahawa Max Verstappen telah mengatasi Prost. Ketua pasukan Jordan Grand Prix, Eddie Jordan, berkongsi pendapat Ecclestone, menghargai bahawa Prost "tidak pernah kisah siapa rakan sepasukannya" (Senna adalah pengecualian yang ketara). Ketua perubatan Formula Satu, Sid Watkins, berkata bahawa Prost dan Niki Lauda adalah pemandu paling bijak yang pernah beliau bekerja, dengan menyatakan bahawa beliau hanya boleh mengingati satu kemalangan kereta berbahaya yang melibatkan Prost dalam kerjayanya.

Pelbagai pihak telah cuba membangunkan model untuk mengukur kemahiran pemandu secara objektif berbanding kualiti kereta. Prost secara amnya mendapat kedudukan tinggi dalam perbandingan ini:

• University of Sheffield (2016): Kedua sepanjang masa
• The Economist (2020): Ketiga sepanjang masa
• Carteret Analytics (2020): Kelapan sepanjang masa
• F1-Analysis.com (2022): Keempat sepanjang masa; kedua sepanjang masa selepas pembetulan perbezaan era

4.3. Persaingan dengan Ayrton Senna

Persaingan Alain Prost dengan Ayrton Senna adalah salah satu persaingan paling sengit dan terkenal dalam sejarah Formula Satu. Ia bermula dengan ketara pada musim 1988 apabila Senna menyertai Prost di McLaren, dan sering kali melibatkan insiden kontroversi di trek.

Beberapa insiden terkenal termasuk:

• Estoril 1988: Senna cuba menghalang Prost daripada memotongnya dengan mengancam untuk merempuhnya ke dinding pit.
• Imola 1989: Senna dan Prost bersetuju untuk mengelak berlumba terlalu dekat pada pusingan pertama, tetapi tidak bersetuju dengan syarat tepat perjanjian itu, selepas itu Prost mengadu kepada media.
• Suzuka 1989: Memandu bersebelahan dengan Senna, Prost merangkul Kejuaraan Pemandu dengan membelok ke laluan Senna di garisan dalam dan mencabar beliau untuk brek atau berlanggar. Prost mengakui "Saya tahu semua orang fikir saya melakukannya dengan sengaja," tetapi kemudian berkata "Saya tidak melakukannya dengan sengaja, saya tidak membuka pintu."
• Suzuka 1990: Memandu bersebelahan dengan Prost, Senna merangkul Kejuaraan Pemandu dengan sengaja merempuh Prost keluar dari perlumbaan sebagai balasan untuk insiden 1989. Senna kemudian mengakui kemalangan itu disengajakan; Prost mengutuk tindakan itu sebagai "menjijikkan" dan berkata Senna "tidak mempunyai nilai."
• Hockenheim 1991: Senna menghalau Prost keluar trek dan ke jalan kecemasan.

Berikutan insiden Hockenheim 1991, FISA mengarahkan pertemuan antara kedua-dua pemandu untuk meredakan ketegangan dan mencegah insiden selanjutnya.

Pada akhir musim 1992, kedua-dua pemandu mengejar tempat duduk perlumbaan yang sama, kerana prestasi Ferrari telah menurun dan Honda meninggalkan Formula Satu, menjadikan Williams-Renault penguasa Formula Satu yang tidak diragui. Sebagai balasan untuk tandatangannya dengan Williams, Prost secara terkenal menghalang pasukan daripada menandatangani Senna, mendorong Senna untuk secara terbuka mengadu bahawa Prost "berkelakuan seperti pengecut." Peminat Brazil Senna sangat marah dengan keengganan Prost untuk berlumba dengan Senna secara sama rata sehingga Prost menerima pengiring polis untuk Grand Prix Brazil 1993. Prost selesa memenangi gelaran 1993 dan bersara pada akhir musim, membolehkan Senna mengambil alih di Williams pada tahun 1994.

Setelah mereka tidak lagi bersaing, kedua-dua musuh itu mula membaiki hubungan mereka. Pada Grand Prix terakhir Prost, Grand Prix Australia 1993, Senna menariknya ke anak tangga podium teratas untuk berpelukan. Hanya beberapa hari sebelum kematian Senna yang tidak dijangka di Imola pada 1994, ketika merakam pusingan dalam kereta di Imola untuk saluran televisyen Perancis TF1, beliau menyapa Prost, yang kemudian menjadi pengulas di saluran itu: "Salam istimewa kepada rakan saya... rakan kita yang dikasihi, Alain. Kami semua merindui anda Alain." Prost berkata beliau terkejut dan sangat tersentuh dengan komen itu. Prost adalah salah seorang pengusung jenazah di pengebumian Senna, dan mengulas bahawa apabila Senna meninggal dunia "sebahagian daripada dirinya juga telah mati", kerana kerjaya mereka telah begitu rapat terikat. Senna merasakan perkara yang sama, mengakui kepada seorang rakan rapat bahawa selepas Prost bersara, beliau menyedari betapa banyak motivasinya datang daripada bersaing dengan Prost.

4.4. Perbandingan dengan Rakan Sepasukan

Sepanjang perjalanan kerjayanya, secara statistik, Alain Prost berjaya mengalahkan hampir semua rakan sepasukannya, di mana lima daripadanya merupakan juara dunia. Pengecualian hanya berlaku pada musim 1984, apabila beliau dikalahkan oleh Niki Lauda dengan setengah mata, dan pada musim sulungnya pada tahun 1980, di mana beliau dikalahkan oleh John Watson. Pada tahun 1988, walaupun Prost secara statistik mencatatkan mata lebih banyak berbanding Ayrton Senna, namun mengikut peraturan pada masa itu, hanya 11 daripada 16 pusingan perlumbaan yang diambil kira untuk kejuaraan dunia, yang akhirnya dimenangi oleh Senna. Ini menunjukkan konsistensi dan keunggulan persaingan Prost yang berterusan.

Berikut adalah perbandingan mata antara Prost dan rakan sepasukannya sepanjang kerjayanya:

5.1. Prost Grand Prix

Prost mula mempertimbangkan untuk menubuhkan pasukannya sendiri seawal 1989, apabila hubungannya dengan rakan sepasukan McLaren, Ayrton Senna, menjadi tegang. Prost dan John Barnard, bekas ketua pereka di McLaren, hampir menubuhkan pasukan pada tahun 1990; tetapi kekurangan penajaan menyebabkan ini tidak mungkin, jadi Prost berpindah ke Ferrari dan Barnard meninggalkan Ferrari untuk menyertai Benetton Formula. Setelah bertelingkah dengan pasukan Itali itu pada akhir 1991, Prost mendapati dirinya tanpa tempat untuk tahun 1992; selepas kegagalan rundingan panjang lebar dengan Guy Ligier mengenai pembelian pasukan Ligiernya, Prost memutuskan untuk menyertai Williams untuk 1993. Menjelang 1995, apabila Prost bekerja untuk Renault, orang ramai menganggap pasukan Prost-Renault akan dibentuk. Renault menolak permintaan Prost untuk membekalkan enjin untuk pasukannya, menamatkan spekulasi itu.

Pada 13 Februari 1997, Prost membeli pasukan Ligier daripada Flavio Briatore dan menamakannya semula "Prost Grand Prix". Sehari selepas membeli pasukan itu, Prost menandatangani perjanjian tiga tahun dengan pengeluar kereta Perancis, Peugeot, yang akan membekalkan enjin kepada pasukan dari 1998 hingga 2000. Untuk musim pertama pasukan, Prost mengekalkan salah seorang pemandu Ligier 1996, Olivier Panis, yang telah memenangi Grand Prix Monaco 1996 pada tahun sebelumnya; pemandu Jepun Shinji Nakano ditandatangani untuk menjadi rakan sepasukan Panis. Pasukan itu berlumba dengan enjin Mugen-Honda yang digunakan oleh Ligier pada musim sebelumnya, manakala kereta itu sebenarnya adalah Ligier JS45 yang asalnya dirancang, tetapi dinamakan semula Prost JS45. Segalanya kelihatan menjanjikan pada permulaan musim, kerana pasukan itu memperoleh dua mata pada penampilan sulung Grand Prixnya di Grand Prix Australia 1997 apabila Olivier Panis menamatkan di tempat kelima. Pasukan itu menjaringkan 13 mata lagi sebelum Panis patah kakinya dalam kemalangan semasa Grand Prix Kanada 1997. Beliau digantikan oleh Jarno Trulli dari Minardi. Dari situ, segalanya mula menurun sedikit, pasukan itu hanya menjaringkan lima mata semasa pemulihan Panis. Beliau kembali pada akhir musim untuk berlumba dalam tiga Grand Prix terakhir. Prost GP menamatkan di tempat keenam dalam Kejuaraan Pengeluar pada musim pertamanya, dengan 21 mata.

Prost menjadi presiden Prost Grand Prix pada permulaan 1998. Dengan Peugeot membekalkan enjin untuk Prost GP, Mugen-Honda memutuskan untuk membekalkan pasukan Jordan. Prost GP menjaringkan satu mata tunggal sepanjang musim apabila Jarno Trulli menamatkan di tempat keenam di Grand Prix Belgium 1998.

1999 adalah tahun kritikal bagi Prost GP. Prost mengupah John Barnard sebagai perunding teknikal, dengan syarikat B3 Technologies Barnard membantu Loic Bigois dalam reka bentuk Prost AP02. Panis dan Trulli bersetuju untuk kekal bersama pasukan untuk musim itu. Kereta itu tidak menjadi masalah utama tetapi enjin Peugeot V10 terbukti berat dan tidak boleh diharap.

Tahun terakhir Peugeot sebagai pembekal enjin Prost pada tahun 2000 menyaksikan sedikit optimisme. Prost mengupah rakan sepasukannya di Ferrari pada tahun 1991, Jean Alesi, untuk memandu kereta utama dan pemandu Jerman Nick Heidfeld, yang telah memenangi kejuaraan Formula 3000 Antarabangsa 1999, untuk menjadi rakan sepasukannya. Musim itu terbukti menjadi satu lagi bencana: AP03 terbukti tidak boleh diharap dan sukar dikendalikan. Keadaan tidak dibantu apabila pemandu berlanggar sesama sendiri di Grand Prix Austria 2000. Pengarah teknikal yang baru diupah, Alan Jenkins, dipecat pada pertengahan tahun. Prost menyusun semula pasukan, mengupah Joan Villadelprat sebagai pengarah urusan dan menggantikan Jenkins dengan Henri Durand sebagai pengarah teknikal baharu pasukan.

Pada tahun 2001, Ferrari bersetuju untuk membekalkan enjin untuk musim itu. Wang kehabisan pada permulaan musim 2002 dan Prost terkeluar dari perniagaan, meninggalkan hutang sekitar 30.00 M USD.

5.2. Peranan dan Aktiviti Lain

Sepanjang tahun 1994 dan 1995, Prost bekerja sebagai pengulas untuk saluran TV Perancis TF1. Beliau juga bekerja untuk Renault melakukan hubungan awam dan promosi. Prost kembali ke pasukan lamanya McLaren, bekerja sebagai penasihat teknikal; beliau juga melengkapkan L'Étape du Tour, sebuah acara berbasikal penyertaan massa tahunan yang berlangsung di satu peringkat Tour de France.

Pada tahun 2002, Prost meluangkan masa bersama keluarganya dan bersaing dalam lapan perlumbaan basikal, menamatkan di tempat ketiga dalam Granite - Mont Lozère. Pemandu Perancis itu berlumba dalam siri perlumbaan ais Andros Trophy pada tahun 2003, menamatkan di tempat kedua dalam kejuaraan di belakang Yvan Muller. Pada tahun 2003 dan 2004, Prost mengambil bahagian dalam L'Étape du Tour. Prost juga menjadi Duta untuk Uniroyal, jawatan yang akan dipegangnya sehingga Mei 2006. Prost terus bersaing dalam Andros Trophy, memenangi gelaran dengan Toyota pada 2006/07, 2007/08 dan dengan Dacia pada 2011/2012.

Untuk musim Formula Satu 2010, Peraturan Sukan diubah supaya bekas pemandu duduk di panel steward. Prost adalah pemandu pertama yang mengambil peranan ini, di Grand Prix Bahrain 2010. Prost juga mengambil bahagian dalam Race of Champions pada tahun 2010, sebuah perlumbaan yang dianjurkan untuk legenda sukan permotoran untuk bersaing dalam jentera yang sama. Pada Februari 2012, Prost dinamakan sebagai duta antarabangsa baharu Renault, mewakili syarikat dalam demonstrasi sukan dan di acara yang dianjurkan atau dihadiri oleh Renault. Prost telah menamatkan Absa Cape Epic, perlumbaan basikal gunung sejauh 700 km selama lapan hari di Afrika Selatan, dua kali. Beliau pertama kali melengkapkan perlumbaan pada tahun 2012 bersama rakan kongsi Sebastien di Pasqua dan kemudian pada tahun 2013, dan memulakan tetapi tidak menamatkan perlumbaan pada tahun 2014.

Pada Oktober 2013, diumumkan bahawa Prost akan bergabung dengan pasukan perlumbaan DAMS Jean-Paul Driot untuk membentuk e.dams, sebuah pasukan yang akan bersaing dalam Kejuaraan Formula E FIA untuk kereta lumba elektrik dari permulaannya pada September 2014. Pada Jun 2014, pasukan itu mengumumkan bahawa barisan pemandu awal mereka akan terdiri daripada Nicolas Prost dan Sébastien Buemi. Pasukan itu kemudian memenangi kejuaraan pasukan Formula E sulung. Prost adalah pengulas warna dengan Channel 4 F1 untuk musim 2016.

Pada tahun 2017, beliau dilantik sebagai penasihat khas untuk Pasukan Formula Satu Renault. Sejak Julai 2019, beliau mengambil alih peranan pengarah bukan eksekutif dengan Renault Sport. Semasa perlumbaan Formula Satu ke-1000, Grand Prix China 2019, Prost mendapat penghormatan untuk mengibarkan bendera kotak-kotak apabila pemandu Mercedes, Lewis Hamilton, melintasi garisan untuk meraih kemenangan ke-75 dalam kerjayanya. Prost meneruskan peranannya dalam Pasukan Formula Satu Renault, dinamakan semula "Alpine F1 Team" pada tahun 2021, sehingga Januari 2022, apabila pemergiannya dari pasukan itu diumumkan.

Selain bahasa ibundanya Bahasa Perancis, Prost juga fasih berbahasa Bahasa Inggeris dan Bahasa Itali.

9.1. Rekod Karting

9.2. Keputusan Formula Satu

Berikut adalah keputusan komprehensif bagi penyertaan beliau dalam Kejuaraan Dunia Formula Satu.

^† Tidak menamatkan, tetapi diklasifikasikan kerana telah melengkapkan lebih daripada 90% jarak perlumbaan.

^‡ Perlumbaan dihentikan dengan kurang daripada 75% pusingan dilengkapkan, separuh mata diberikan.