Louis Mountbatten

1.1. Kelahiran dan Keluarga

Louis Francis Albert Victor Nicholas Mountbatten dilahirkan pada 25 Jun 1900 di Frogmore House di Home Park, Windsor, Berkshire, United Kingdom. Beliau merupakan anak bongsu dan anak lelaki kedua kepada Putera Louis dari Battenberg dan isterinya Puteri Victoria dari Hesse dan oleh Rhine. Datuk nenek sebelah ibunya ialah Louis IV, Grand Duke of Hesse dan Puteri Alice dari United Kingdom, yang merupakan puteri kepada Ratu Victoria dan Putera Albert dari Saxe-Coburg dan Gotha. Datuk nenek sebelah bapanya ialah Putera Alexander dari Hesse dan oleh Rhine dan Julia, Puteri dari Battenberg. Perkahwinan datuk nenek sebelah bapanya adalah perkahwinan morganatik kerana neneknya bukan dari keturunan diraja; akibatnya, beliau dan bapanya digayakan sebagai "Serene Highness" dan tidak layak untuk bergelar Putera Hesse, sebaliknya diberi gelaran Battenberg yang kurang tinggi.

Abang dan kakaknya ialah Puteri Alice dari Battenberg (ibu kepada Putera Philip, Duke Edinburgh), Puteri Louise dari Battenberg (kemudian Ratu Louise dari Sweden), dan Putera George dari Battenberg (kemudian George Mountbatten, Marquess ke-2 Milford Haven). Beliau dibaptiskan di ruang tamu besar Frogmore House pada 17 Julai 1900 oleh Dekan Windsor, Philip Eliot. Ibu bapa baptisnya ialah Ratu Victoria (moyang sebelah ibunya), Nicholas II dari Rusia (bapa saudaranya melalui perkahwinan dan sepupu kedua sebelah bapa, diwakili oleh bapa kanak-kanak itu) dan Putera Francis Joseph dari Battenberg (bapa saudaranya sebelah bapa, diwakili oleh Lord Edward Clinton). Beliau memakai gaun pembaptisan diraja asli tahun 1841 pada majlis itu.

Nama panggilan Mountbatten dalam kalangan keluarga dan rakan-rakan ialah "Dickie", walaupun "Richard" bukan antara nama yang diberikan kepadanya. Ini kerana moyangnya, Ratu Victoria, telah mencadangkan nama panggilan "Nicky", tetapi untuk mengelakkan kekeliruan dengan ramai "Nicky" dalam Keluarga Diraja Rusia (terutamanya merujuk kepada Nicholas II), "Nicky" ditukar kepada "Dickie".

1.2. Zaman Kanak-kanak dan Pendidikan

Mountbatten dididik di rumah selama 10 tahun pertama kehidupannya. Kemudian, beliau dihantar ke Lockers Park School di Hertfordshire dan seterusnya ke Royal Naval College, Osborne, pada Mei 1913. Adik perempuan ibunya ialah Maharani Alexandra Feodorovna (Alix dari Hesse) dari Rusia. Semasa zaman kanak-kanak, beliau melawat Mahkamah Imperial Rusia di St Petersburg dan menjadi rapat dengan Keluarga Imperial Rusia, malah menyimpan perasaan romantis terhadap sepupu pertama sebelah ibunya, Grand Duchess Maria Nikolaevna, yang gambarnya disimpan di sisi katilnya sepanjang hayat.

1.3. Perubahan Nama

Mountbatten mengguna pakai nama keluarganya akibat Perang Dunia I. Dari tahun 1914 hingga 1918, Britain dan sekutunya berperang dengan Kuasa Tengah, yang diketuai oleh Empayar Jerman. Untuk meredakan sentimen nasionalis British, pada tahun 1917 Raja George V mengeluarkan perisytiharan diraja yang menukar nama kerabat diraja British daripada Kerabat Saxe-Coburg dan Gotha yang berketurunan Jerman kepada Kerabat Windsor. Kerabat raja British yang mempunyai nama dan gelaran Jerman turut mengikut langkah ini, dengan bapa Mountbatten mengguna pakai nama keluarga Mountbatten, iaitu penginggerisan Battenberg. Mountbatten yang lebih tua kemudiannya dijadikan Marquess Milford Haven.

2.1. Perkhidmatan Perang Dunia I

Pada usia 16 tahun, Mountbatten ditempatkan sebagai midshipman di battlecruiser HMS Lion pada Julai 1916 dan, selepas melihat aksi pada Ogos 1916, dipindahkan ke battleship HMS Queen Elizabeth semasa fasa akhir Perang Dunia I. Pada Jun 1917, apabila keluarga diraja berhenti menggunakan nama dan gelaran Jerman mereka dan mengguna pakai nama "Windsor" yang lebih berbunyi British, Mountbatten memperoleh gelaran kehormat yang sesuai untuk anak lelaki bongsu seorang marquess, menjadi dikenali sebagai Lord Louis Mountbatten (Lord Louis secara ringkas) sehingga beliau dijadikan bangsawan atas haknya sendiri pada tahun 1946. Beliau membuat lawatan sepuluh hari ke Western Front pada Julai 1918.

Walaupun masih berkhidmat sebagai sub-lieutenant sementara, Mountbatten dilantik sebagai leftenan pertama (timbalan komander) kapal P-class sloop HMS P. 31 pada 13 Oktober 1918 dan disahkan sebagai sub-lieutenant tetap pada 15 Januari 1919. HMS P. 31 mengambil bahagian dalam Perarakan Peace River pada 4 April 1919. Mountbatten menghadiri Christ's College, Cambridge, selama dua penggal, bermula pada Oktober 1919, di mana beliau mempelajari sastera Inggeris (termasuk John Milton dan Lord Byron) dalam program yang direka untuk menambah pendidikan pegawai junior yang telah dipendekkan oleh perang. Beliau dipilih untuk satu penggal ke Jawatankuasa Tetap Cambridge Union Society dan disyaki bersimpati dengan Parti Buruh, yang ketika itu muncul sebagai parti kerajaan yang berpotensi buat kali pertama.

2.2. Kerjaya Tempoh Antara Perang

Mountbatten ditempatkan di kapal perang HMS Renown pada Mac 1920 dan mengiringi Edward, Putera Wales, dalam jelajah diraja ke Australia. Beliau dinaikkan pangkat leftenan pada 15 April 1920. HMS Renown kembali ke Portsmouth pada 11 Oktober 1920. Pada awal 1921, kakitangan Tentera Laut Diraja digunakan untuk tugas pertahanan awam kerana ketidakpuasan industri yang serius kelihatan akan berlaku. Mountbatten terpaksa memerintah satu platun pelayar, ramai daripadanya tidak pernah memegang senapang sebelum ini, di Northern England. Beliau dipindahkan ke kapal perang HMS Repulse pada Mac 1921 dan mengiringi Putera Wales dalam jelajah Diraja ke India dan Jepun. Edward dan Mountbatten menjalin persahabatan rapat semasa perjalanan itu. Mountbatten terselamat daripada pemotongan pertahanan besar-besaran yang dikenali sebagai Geddes Axe. Lima puluh dua peratus daripada pegawai tahunnya terpaksa meninggalkan Tentera Laut Diraja menjelang akhir 1923; walaupun beliau sangat dihormati oleh atasannya, terdapat khabar angin bahawa pegawai yang kaya dan mempunyai hubungan baik lebih cenderung untuk dikekalkan. Mountbatten ditempatkan di kapal perang HMS Revenge dalam Mediterranean Fleet pada Januari 1923.

Mengejar minatnya dalam pembangunan teknologi dan gajet, Mountbatten menyertai Sekolah Isyarat Portsmouth pada Ogos 1924 dan kemudiannya belajar elektronik secara ringkas di Royal Naval College, Greenwich. Mountbatten menjadi Ahli Institution of Electrical Engineers (IEE), kini Institution of Engineering and Technology (IET). Beliau ditempatkan di kapal perang HMS Centurion dalam Armada Simpanan pada tahun 1926 dan menjadi Pembantu Pegawai Tanpa Wayar dan Isyarat Armada Mediterranean Fleet di bawah perintah Laksamana Sir Roger Keyes pada Januari 1927. Dinaikkan pangkat leftenan komander pada 15 April 1928, Mountbatten kembali ke Sekolah Isyarat pada Julai 1929 sebagai Pengajar Tanpa Wayar Kanan. Beliau dilantik sebagai Pegawai Tanpa Wayar Armada ke Mediterranean Fleet pada Ogos 1931 dan, setelah dinaikkan pangkat commander pada 31 Disember 1932, ditempatkan di kapal perang HMS Resolution.

Pada tahun 1934, Mountbatten dilantik ke perintah pertamanya - pemusnah HMS Daring. Kapalnya adalah pemusnah baru, yang akan belayar ke Singapura dan ditukar dengan kapal lama, HMS Wishart. Beliau berjaya membawa Wishart kembali ke pelabuhan di Malta dan kemudian menghadiri pemakaman George V pada Januari 1936. Mountbatten dilantik sebagai aide-de-camp tentera laut peribadi kepada Raja Edward VIII pada 23 Jun 1936 dan, setelah menyertai Bahagian Udara Tentera Laut Admiralty pada Julai 1936, beliau menghadiri coronation of George VI and Elizabeth pada Mei 1937. Mountbatten dinaikkan pangkat kapten pada 30 Jun 1937 dan kemudian diberi perintah pemusnah HMS Kelly pada Jun 1939.

Dalam Admiralty, Mountbatten dipanggil "The Master of Disaster" kerana kecenderungannya untuk terlibat dalam masalah.

2.3. Perkhidmatan Perang Dunia II

Peranan Mountbatten dalam Perang Dunia Kedua adalah pelbagai dan kritikal, dari komander kapal pemusnah hingga ketua operasi gabungan dan panglima tertinggi di Asia Tenggara.

2.3.1. Penguasaan Armada Pemusnah

Apabila perang meletus pada September 1939, Mountbatten menjadi Kapten (D) (komander) 5th Destroyer Flotilla di atas HMS Kelly, yang menjadi terkenal dengan eksploitasinya. Pada akhir 1939, beliau membawa Duke Windsor kembali dari buangan di Perancis dan pada awal Mei 1940, Mountbatten mengetuai konvoi British melalui kabus untuk memindahkan pasukan Bersekutu yang mengambil bahagian dalam Namsos Campaign semasa Norwegian Campaign.

Pada malam 9-10 Mei 1940, Kelly ditorpedo di tengah kapal oleh E-boat Jerman S 31 di luar pantai Belanda, dan Mountbatten selepas itu memerintah 5th Destroyer Flotilla dari pemusnah HMS Javelin. Pada 29 November 1940, 5th Flotilla bertempur dengan tiga pemusnah Jerman di luar Lizard Point, Cornwall. Mountbatten berpusing ke kiri untuk menyamai perubahan haluan Jerman. Ini adalah "langkah yang agak bencana kerana pengarah berayun dan kehilangan sasaran" dan mengakibatkan Javelin terkena dua torpedo. Beliau menyertai semula Kelly pada Disember 1940, di mana kerosakan torpedo telah dibaiki.

Kelly ditenggelamkan oleh dive bomber Jerman pada 23 Mei 1941 semasa Battle of Crete; insiden itu menjadi asas bagi filem Noël Coward In Which We Serve. Coward adalah rakan peribadi Mountbatten dan menyalin beberapa ucapannya ke dalam filem itu. Mountbatten disebut dalam despatches pada 9 Ogos 1940 dan 21 Mac 1941 dan dianugerahkan Distinguished Service Order pada Januari 1941.

Pada Ogos 1941, Mountbatten dilantik sebagai kapten aircraft carrier HMS Illustrious yang berada di Norfolk, Virginia, untuk pembaikan selepas aksi di Malta pada Januari. Semasa tempoh tidak aktif ini, beliau membuat lawatan singkat ke Pearl Harbor, tiga bulan sebelum serangan Jepun ke atasnya. Mountbatten, yang terkejut dengan kekurangan persediaan pangkalan tentera laut AS, berdasarkan sejarah Jepun melancarkan perang dengan serangan mengejut serta serangan mengejut British yang berjaya di Battle of Taranto yang telah melumpuhkan armada Itali dari perang, dan keberkesanan pesawat terhadap kapal perang, dengan tepat meramalkan bahawa AS akan memasuki perang selepas serangan mengejut Jepun ke atas Pearl Harbor.

2.3.2. Operasi Gabungan

Mountbatten adalah kegemaran Winston Churchill. Pada 27 Oktober 1941, Mountbatten menggantikan Laksamana Armada Sir Roger Keyes sebagai Ketua Combined Operations Headquarters dan dinaikkan pangkat kepada komodor.

Tugasnya dalam peranan ini termasuk mencipta alat teknikal baru untuk membantu pendaratan yang ditentang. Pencapaian teknikal penting Mountbatten dan kakitangannya termasuk pembinaan "PLUTO", saluran paip minyak bawah air ke Normandy, Mulberry harbour buatan yang dibina daripada caisson konkrit dan kapal yang tenggelam, serta pembangunan kapal pendaratan kereta kebal. Projek lain yang dicadangkan Mountbatten kepada Churchill ialah Project Habakkuk. Ia akan menjadi kapal induk 600 m yang tidak boleh tenggelam yang diperbuat daripada ais bertetulang ("Pykrete"); Habakkuk tidak pernah dilaksanakan kerana kosnya yang sangat besar.

Sebagai komander Operasi Gabungan, Mountbatten dan kakitangannya merancang Bruneval raid yang sangat berjaya, yang memperoleh maklumat penting dan menawan sebahagian daripada pemasangan Würzburg radar Jerman dan salah seorang juruteknik mesin pada 27 Februari 1942. Mountbattenlah yang menyedari bahawa kejutan dan kelajuan adalah penting untuk menawan radar, dan melihat bahawa serangan udara adalah satu-satunya kaedah yang boleh dilaksanakan.

Pada 18 Mac 1942, beliau dinaikkan pangkat kepada acting rank naib laksamana dan diberi honorary rank leftenan jeneral dan air marshal untuk mempunyai kuasa melaksanakan tugasnya dalam Operasi Gabungan; dan, walaupun terdapat keraguan daripada Jeneral Sir Alan Brooke, Chief of the Imperial General Staff, Mountbatten ditempatkan dalam Chiefs of Staff Committee. Beliau sebahagian besarnya bertanggungjawab untuk perancangan dan organisasi St Nazaire Raid pada 28 Mac, yang melumpuhkan salah satu dok yang paling banyak dipertahankan di Perancis yang diduduki Nazi sehingga selepas perang tamat, yang mana implikasinya menyumbang kepada ketuanan Bersekutu dalam Battle of the Atlantic. Selepas dua kejayaan ini datang Dieppe Raid pada 19 Ogos 1942. Beliau adalah pusat dalam perancangan dan promosi serangan ke atas pelabuhan Dieppe. Serangan itu adalah kegagalan yang ketara, dengan korban hampir 60%, majoriti besar daripada mereka adalah warga Kanada. Berikutan Serangan Dieppe, Mountbatten menjadi tokoh kontroversi di Kanada, dengan Royal Canadian Legion menjauhkan diri daripadanya semasa lawatannya ke sana semasa kerjaya kemudiannya. Hubungannya dengan veteran Kanada, yang menyalahkannya atas kerugian itu, "kekal dingin" selepas perang.

Mountbatten mendakwa bahawa pelajaran yang dipelajari daripada Serangan Dieppe adalah perlu untuk merancang pencerobohan Normandy pada D-Day hampir dua tahun kemudian. Walau bagaimanapun, ahli sejarah tentera seperti Mejar Jeneral Julian Thompson, bekas anggota Royal Marines, telah menulis bahawa pelajaran ini tidak sepatutnya memerlukan malapetaka seperti Dieppe untuk diiktiraf. Walau bagaimanapun, sebagai hasil langsung daripada kegagalan Serangan Dieppe, British membuat beberapa inovasi, terutamanya Hobart's Funnies - kenderaan berperisai khusus yang, dalam perjalanan Normandy Landings, sudah pasti menyelamatkan banyak nyawa di tiga pantai pendaratan di mana askar Komanwel mendarat (Gold Beach, Juno Beach dan Sword Beach).

2.3.3. Panglima Tertinggi Bersekutu, Asia Tenggara (SEAC) dan Kempen Burma

Pada Ogos 1943, Churchill melantik Mountbatten sebagai Panglima Tertinggi Bersekutu South East Asia Command (SEAC) dengan kenaikan pangkat kepada admiral penuh. Idea-idea beliau yang kurang praktikal diketepikan oleh kakitangan perancangan berpengalaman yang diketuai oleh Leftenan Kolonel James Allason, walaupun beberapa, seperti cadangan untuk melancarkan serangan amfibi berhampiran Rangoon, sampai ke Churchill sebelum dibatalkan.

Juru bahasa British Hugh Lunghi menceritakan episod memalukan semasa Potsdam Conference apabila Mountbatten, yang ingin menerima jemputan untuk melawat Soviet Union, berulang kali cuba menarik perhatian Joseph Stalin dengan hubungan bekasnya dengan Keluarga Imperial Rusia. Percubaan itu jelas gagal, dengan Stalin dengan kering bertanya sama ada "sudah lama beliau berada di sana". Kata Lunghi, "Pertemuan itu memalukan kerana Stalin sangat tidak terkesan. Beliau tidak menawarkan jemputan. Mountbatten pulang dengan ekor di celah kaki."

Semasa tempohnya sebagai Panglima Tertinggi Teater Asia Tenggara, pemerintahannya mengawasi penawanan semula Burma daripada Jepun oleh Jeneral Sir William Slim. Kemuncak peribadi adalah penerimaan penyerahan diri Jepun di Singapura apabila tentera British kembali ke pulau itu untuk menerima penyerahan rasmi pasukan Jepun di rantau itu yang diketuai oleh Jeneral Itagaki Seishiro pada 12 September 1945, yang diberi nama kod Operation Tiderace. Markas Asia Tenggara dibubarkan pada Mei 1946 dan Mountbatten kembali ke tanah air dengan pangkat tetap laksamana muda. Tahun itu, beliau dijadikan Knight Companion of the Garter dan dicipta Viscount Mountbatten dari Burma, dari Romsey di County of Southampton, sebagai gelaran kemenangan untuk perkhidmatan perang. Beliau kemudian pada tahun 1947 dicipta lagi Earl Mountbatten dari Burma dan Baron Romsey, dari Romsey di County of Southampton.

Selepas perang, Mountbatten diketahui sebahagian besarnya mengelak Jepun sepanjang hayatnya sebagai penghormatan kepada anak buahnya yang terbunuh semasa perang dan, mengikut wasiatnya, Jepun tidak dijemput untuk menghantar wakil diplomatik ke pengebumiannya pada tahun 1979, walaupun beliau bertemu Emperor Hirohito semasa lawatan negara baginda ke Britain pada tahun 1971, dilaporkan atas desakan Ratu.

3.1. Pelantikan dan Mandat

Pengalaman Mountbatten di rantau itu dan terutamanya simpati Parti Buruh yang dirasakan pada masa itu, bersama dengan persahabatan dan kerjasama isterinya yang berpanjangan dengan V. K. Krishna Menon, menyebabkan Menon mencalonkan nama Mountbatten sahaja sebagai calon wizurai yang boleh diterima oleh Kongres Kebangsaan India, dalam pertemuan rahsia dengan Sir Stafford Cripps dan Clement Attlee. Attlee menasihati Raja George VI untuk melantik Mountbatten sebagai Wizurai India pada 20 Februari 1947 yang ditugaskan untuk mengawasi peralihan British India kepada kemerdekaan tidak lewat daripada 30 Jun 1948. Arahan Mountbatten adalah untuk mengelakkan pembahagian dan mengekalkan India yang bersatu hasil daripada pemindahan kuasa tetapi membenarkannya untuk menyesuaikan diri dengan situasi yang berubah demi mengeluarkan Britain dengan segera dengan kerosakan reputasi yang minimum.

3.2. Pembahagian India

Mountbatten tiba di India pada 22 Mac melalui udara, dari London. Pada petang itu, beliau dibawa ke kediamannya dan dua hari kemudian, beliau mengangkat sumpah Wizurai. Kedatangannya menyaksikan rusuhan komuniti berskala besar di Delhi, Bombay dan Rawalpindi. Mountbatten menyimpulkan bahawa keadaan terlalu tidak menentu untuk menunggu walaupun setahun sebelum memberikan kemerdekaan kepada India. Walaupun penasihatnya menyokong pemindahan kemerdekaan secara beransur-ansur, Mountbatten memutuskan satu-satunya cara ke hadapan adalah pemindahan kuasa yang cepat dan teratur sebelum tahun 1947 berakhir. Pada pandangannya, sebarang penangguhan akan bermakna perang saudara. Mountbatten juga tergesa-gesa supaya beliau dapat kembali ke Tentera Laut Diraja.

Mountbatten menyukai pemimpin Kongres Jawaharlal Nehru dan pandangan liberalnya untuk negara itu, dan, melalui usaha rakan rapat bersama mereka, Krishna Menon, mengembangkan perasaan dan keintiman tertentu dengan Nehru yang dikongsi oleh isterinya, Edwina. Beliau mempunyai perasaan berbeza tentang pemimpin Liga Muslim Muhammad Ali Jinnah, tetapi menyedari kuasanya, menyatakan "Jika boleh dikatakan mana-mana seorang lelaki memegang masa depan India di telapak tangannya pada tahun 1947, lelaki itu ialah Mohammad Ali Jinnah." Semasa pertemuannya dengan Jinnah pada 5 April 1947, Mountbatten cuba memujuknya untuk India yang bersatu, memetik tugas sukar membahagikan negeri-negeri bercampur Punjab dan Bengal, tetapi pemimpin Muslim itu tidak berganjak dalam matlamatnya untuk menubuhkan negara Muslim berasingan yang dipanggil Pakistan.

Memandangkan cadangan kerajaan British untuk memberikan kemerdekaan dengan cepat, Mountbatten menyimpulkan bahawa India yang bersatu adalah matlamat yang tidak dapat dicapai dan menyerahkan dirinya kepada rancangan pembahagian, mewujudkan negara-negara merdeka India dan Pakistan. Mountbatten menetapkan tarikh pemindahan kuasa dari British kepada India, dengan alasan bahawa garis masa tetap akan meyakinkan India tentang keikhlasan beliau dan kerajaan British dalam berusaha ke arah kemerdekaan yang cepat dan cekap, tidak termasuk semua kemungkinan melambatkan proses.

Dalam kalangan pemimpin India, Mahatma Gandhi dengan tegas mendesak untuk mengekalkan India yang bersatu dan untuk seketika berjaya mengumpulkan orang ramai ke arah matlamat ini. Semasa pertemuannya dengan Mountbatten, Gandhi meminta Mountbatten untuk menjemput Jinnah membentuk kerajaan pusat baru, tetapi Mountbatten tidak pernah mengucapkan sepatah perkataan pun tentang idea Gandhi kepada Jinnah. Apabila garis masa Mountbatten menawarkan prospek mencapai kemerdekaan tidak lama lagi, sentimen berubah arah. Memandangkan keazaman Mountbatten, ketidakupayaan Nehru dan Sardar Patel untuk berurusan dengan Liga Muslim dan, akhirnya, kedegilan Jinnah, semua pemimpin parti India (kecuali Gandhi) bersetuju dengan rancangan Jinnah untuk membahagikan India, yang seterusnya memudahkan tugas Mountbatten. Mountbatten juga membangunkan hubungan yang kuat dengan putera-putera India, yang memerintah bahagian-bahagian India yang tidak secara langsung di bawah pemerintahan British. Campur tangannya adalah penentu dalam memujuk sebahagian besar daripada mereka untuk melihat kelebihan dalam memilih untuk menyertai Kesatuan India. Di satu pihak, penyepaduan negeri-negeri putera boleh dilihat sebagai salah satu aspek positif warisannya tetapi di pihak lain, keengganan Hyderabad, Jammu dan Kashmir, dan Junagadh untuk menyertai salah satu dominion membawa kepada perang masa depan antara Pakistan dan India.

Mountbatten membawa tarikh pembahagian dari Jun 1948 kepada 15 Ogos 1947. Ketidakpastian sempadan menyebabkan Muslim dan Hindu bergerak ke arah di mana mereka merasakan mereka akan mendapat majoriti. Hindu dan Muslim sangat ketakutan, dan pergerakan Muslim dari Timur diimbangi oleh pergerakan serupa Hindu dari Barat. Sebuah jawatankuasa sempadan yang dipengerusikan oleh Sir Cyril Radcliffe ditugaskan untuk melukis sempadan untuk negara-negara baru. Dengan mandat untuk meninggalkan seberapa banyak Hindu dan Sikh di India dan seberapa banyak Muslim di Pakistan yang mungkin, Radcliffe menghasilkan peta yang memisahkan kedua-dua negara di sepanjang sempadan Punjab dan Bengal. Ini meninggalkan 14 M orang di "pihak yang salah" di sempadan, dan ramai daripada mereka melarikan diri ke "keselamatan" di pihak lain apabila garis baru diumumkan.

3.3. Gabenor Jeneral Pertama India

Mountbatten menjadi Gabenor Jeneral pertama India merdeka pada 15 Ogos 1947 atas permintaan Perdana Menteri India Jawaharlal Nehru. Majalah Life menyatakan mengenai penerimaannya di India bahawa, "Orang ramai berkumpul di jalan-jalan untuk bersorak Mountbatten seperti tidak ada orang Eropah yang pernah disambut sebelum ini."

Semasa pemerintahannya sebagai gabenor jeneral sehingga 21 Jun 1948, beliau memainkan peranan penting dalam political integration of India dan memujuk banyak princely states untuk menyertai India. Atas nasihat Mountbatten, India membawa isu Kashmir ke United Nations yang baru ditubuhkan pada Januari 1948. Akaun berbeza mengenai masa depan yang Mountbatten inginkan untuk Kashmir. Akaun Pakistan menunjukkan bahawa Mountbatten menyokong penyertaan Kashmir ke India, memetik hubungan rapatnya dengan Nehru. Akaun Mountbatten sendiri mengatakan bahawa beliau hanya mahu Maharaja Hari Singh membuat keputusannya sendiri. Wizurai membuat beberapa percubaan untuk menjadi pengantara antara pemimpin Kongres, Muhammad Ali Jinnah dan Hari Singh mengenai isu-isu berkaitan penyertaan Kashmir, walaupun beliau sebahagian besarnya tidak berjaya menyelesaikan konflik itu. Selepas pencerobohan puak Kashmir, adalah atas cadangannya India bergerak untuk mendapatkan penyertaan Kashmir dari Hari Singh sebelum menghantar pasukan tentera untuk pertahanannya.

Selepas tempohnya sebagai gabenor jeneral berakhir, Mountbatten terus menikmati hubungan rapat dengan Nehru dan kepimpinan India pasca-Kemerdekaan, dan disambut sebagai bekas gabenor jeneral India dalam lawatan seterusnya ke negara itu, termasuk semasa perjalanan rasmi pada Mac 1956. Kerajaan Pakistan, sebaliknya, tidak mempunyai pandangan positif terhadap Mountbatten kerana sikap permusuhannya terhadap Pakistan dan menganggapnya persona non grata, melarangnya daripada transit ruang udara mereka semasa lawatan yang sama.

Walaupun terdapat promosi diri mengenai peranannya dalam kemerdekaan India - terutamanya dalam siri televisyen The Life and Times of Admiral of the Fleet Lord Mountbatten of Burma, yang dihasilkan oleh menantunya Lord Brabourne, dan Freedom at Midnight oleh Dominique Lapierre dan Larry Collins (di mana beliau adalah sumber utama yang dipetik) - rekodnya dilihat sangat bercampur-campur. Satu pandangan umum ialah beliau mempercepatkan proses kemerdekaan secara tidak wajar dan melulu, meramalkan gangguan besar dan kehilangan nyawa dan tidak mahu ini berlaku di bawah pengawasannya, tetapi dengan itu sebenarnya membantu ia berlaku (walaupun secara tidak langsung), terutamanya di Punjab dan Bengal. John Kenneth Galbraith, ahli ekonomi Kanada-Amerika Harvard University, yang menasihati kerajaan India pada tahun 1950-an dan merupakan rakan rapat Nehru yang berkhidmat sebagai duta Amerika dari 1961 hingga 1963, adalah pengkritik Mountbatten yang sangat keras dalam hal ini. Walau bagaimanapun, pandangan lain ialah British terpaksa mempercepatkan proses pembahagian untuk mengelakkan penglibatan dalam perang saudara yang berpotensi dengan undang-undang dan ketenteraman yang telah runtuh dan Britain dengan sumber terhad selepas Perang Dunia Kedua. Menurut ahli sejarah Lawrence James, Mountbatten tidak mempunyai pilihan lain selain memotong dan melarikan diri, dengan alternatifnya adalah penglibatan dalam perang saudara yang berpotensi yang akan sukar untuk keluar daripadanya.

Penciptaan Pakistan tidak pernah diterima secara emosional oleh banyak pemimpin British, termasuk Mountbatten. Mountbatten jelas menyatakan kekurangan sokongan dan kepercayaannya terhadap idea Pakistan Liga Muslim. Jinnah menolak tawaran Mountbatten untuk berkhidmat sebagai Gabenor Jeneral Pakistan. Apabila Mountbatten ditanya oleh Collins dan Lapierre sama ada beliau akan mensabotaj penciptaan Pakistan jika beliau tahu bahawa Jinnah sedang nazak akibat tuberculosis, beliau menjawab, "Kemungkinan besar."

4.1. Pemerintahan Tentera Laut dan NATO

Selepas India, Mountbatten berkhidmat sebagai komander 1st Cruiser Squadron dalam Mediterranean Fleet dan, setelah diberi substantive rank naib laksamana pada 22 Jun 1949, beliau menjadi Timbalan Komander Armada Mediterranean pada April 1950. Beliau menjadi Fourth Sea Lord di Admiralty pada Jun 1950. Beliau kemudian kembali ke Mediterranean untuk berkhidmat sebagai Panglima Tertinggi, Armada Mediterranean dan NATO Komander Allied Forces Mediterranean dari Jun 1952. Beliau dinaikkan pangkat kepada pangkat tetap admiral penuh pada 27 Februari 1953. Pada Mac 1953, beliau dilantik sebagai Aide-de-Camp Peribadi kepada Ratu.

4.2. First Sea Lord dan Ketua Turus Tentera Laut

Mountbatten berkhidmat di jawatan terakhirnya di Admiralty sebagai First Sea Lord dan Ketua Turus Tentera Laut dari April 1955 hingga Julai 1959, jawatan yang dipegang oleh bapanya empat puluh tahun sebelumnya. Ini adalah kali pertama dalam sejarah Tentera Laut Diraja bahawa seorang bapa dan anak lelaki kedua-duanya telah mencapai jawatan setinggi itu. Beliau dinaikkan pangkat kepada Laksamana Armada pada 22 Oktober 1956.

Dalam Krisis Suez 1956, Mountbatten menasihati rakan lamanya Perdana Menteri Anthony Eden dengan tegas menentang rancangan kerajaan Konservatif untuk merampas Terusan Suez bersama-sama dengan Perancis dan Israel. Beliau berpendapat bahawa langkah sedemikian akan menggugat kestabilan Timur Tengah, menjejaskan kuasa Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu, memecahbelahkan Komanwel dan mengurangkan kedudukan global Britain. Nasihatnya tidak diterima. Eden menegaskan agar Mountbatten tidak meletak jawatan. Sebaliknya, beliau bekerja keras untuk mempersiapkan Tentera Laut Diraja untuk perang dengan profesionalisme dan ketelitian yang menjadi ciri khasnya.

Walaupun pangkat tenteranya, Mountbatten tidak mengetahui fizik yang terlibat dalam letupan nuklear dan perlu diyakinkan bahawa tindak balas pembelahan daripada Bikini Atoll tests tidak akan merebak melalui lautan dan meletupkan planet ini. Apabila Mountbatten menjadi lebih akrab dengan bentuk persenjataan baru ini, beliau semakin menentang penggunaannya dalam pertempuran. Namun, beliau menyedari potensi tenaga nuklear, terutamanya berkaitan dengan kapal selam. Mountbatten menyatakan perasaannya terhadap penggunaan senjata nuklear dalam pertempuran dalam artikelnya "A Military Commander Surveys The Nuclear Arms Race", yang diterbitkan sejurus selepas kematiannya dalam International Security pada Musim Sejuk 1979-1980.

4.3. Ketua Turus Pertahanan

Setelah meninggalkan Admiralty, Mountbatten mengambil jawatan Ketua Turus Pertahanan. Beliau berkhidmat di jawatan ini selama enam tahun di mana beliau dapat menyatukan tiga jabatan perkhidmatan cabang tentera ke dalam satu Kementerian Pertahanan. Ian Jacob, pengarang bersama Report on the Central Organisation of Defence 1963 yang menjadi asas reformasi ini, menggambarkan Mountbatten sebagai "secara universal tidak dipercayai walaupun mempunyai kualiti yang hebat". Pada pemilihan mereka pada Oktober 1964, kementerian Wilson terpaksa memutuskan sama ada untuk memperbaharui pelantikannya pada Julai berikutnya. Setiausaha Pertahanan, Denis Healey, menemu bual empat puluh pegawai paling kanan di Kementerian Pertahanan; hanya seorang, Sir Kenneth Strong, rakan peribadi Mountbatten, mengesyorkan pelantikannya semula. "Apabila saya memberitahu Dickie keputusan saya untuk tidak melantiknya semula," kenang Healey, "dia menampar pahanya dan meraung kegembiraan; tetapi matanya menceritakan kisah yang berbeza."

4.4. Perkhidmatan Awam Lain

Mountbatten dilantik sebagai Kolonel The Life Guards dan Gold Stick in Waiting pada 29 Januari 1965 dan Life Kolonel Komandan Royal Marines pada tahun yang sama. Beliau adalah Governor of the Isle of Wight dari 20 Julai 1965 dan kemudian Lord Lieutenant pertama Isle of Wight dari 1 April 1974.

Mountbatten dipilih sebagai Fellow of the Royal Society dan telah menerima doktor kehormat dari Heriot-Watt University pada tahun 1968.

Pada tahun 1969, Mountbatten cuba tanpa berjaya memujuk sepupu keduanya, pretender Sepanyol Infante Juan, Count of Barcelona, untuk memudahkan kenaikan takhta Sepanyol anaknya, Juan Carlos, dengan menandatangani deklarasi pengunduran diri semasa dalam buangan. Tahun berikutnya, Mountbatten menghadiri makan malam rasmi White House di mana beliau mengambil kesempatan untuk berbual selama 20 minit dengan Richard Nixon dan Setiausaha Negara William P. Rogers, di mana beliau kemudian menulis, "Saya dapat bercakap sedikit dengan Presiden mengenai kedua-dua Tino [Constantine II dari Greece] dan Juanito [Juan Carlos dari Sepanyol] untuk cuba menyampaikan pandangan masing-masing mengenai Greece dan Sepanyol, dan bagaimana saya merasakan AS boleh membantu mereka." Pada Januari 1971, Nixon menjadi tuan rumah kepada Juan Carlos dan isterinya Sofia (kakak kepada Raja Constantine yang dibuang negeri) semasa lawatan ke Washington dan kemudian pada tahun itu The Washington Post menerbitkan artikel yang mendakwa bahawa pentadbiran Nixon berusaha memujuk Franco untuk bersara memihak kepada putera Bourbon muda itu.

Dari tahun 1967 hingga 1978, Mountbatten adalah presiden Pertubuhan United World Colleges, yang kemudiannya diwakili oleh satu kolej: Atlantic College di South Wales. Mountbatten menyokong United World Colleges dan menggalakkan ketua negara, ahli politik, dan personaliti di seluruh dunia untuk berkongsi minatnya. Di bawah kepresidenan dan penglibatan peribadinya, United World College of South East Asia ditubuhkan di Singapura pada tahun 1971, diikuti oleh United World College of the Pacific di Victoria, British Columbia, pada tahun 1974. Pada tahun 1978, Mountbatten menyerahkan jawatan presiden kolej kepada anak saudaranya, Charles, Prince of Wales.

Mountbatten juga membantu melancarkan International Baccalaureate; pada tahun 1971 beliau menyampaikan diploma IB pertama di Greek Theatre of the International School of Geneva, Switzerland.

Pada tahun 1975, Mountbatten akhirnya melawat Soviet Union, mengetuai delegasi dari UK sebagai wakil peribadi Queen Elizabeth II pada sambutan ulang tahun ke-30 Hari Kemenangan dalam Perang Dunia Kedua di Moscow.

5.1. Perkahwinan dan Keluarga

Mountbatten berkahwin pada 18 Julai 1922 dengan Edwina Cynthia Annette Ashley, anak perempuan Wilfred William Ashley, kemudian Baron Mount Temple Pertama, yang juga cucu kepada Earl Shaftesbury ke-7. Beliau adalah cucu kesayangan hartawan Edwardian Sir Ernest Cassel dan pewaris utama kekayaannya. Pasangan itu berbelanja besar untuk rumah tangga, kemewahan, dan hiburan. Ini diikuti dengan jelajah bulan madu ke mahkamah diraja Eropah dan Amerika Utara yang termasuk lawatan ke Niagara Falls (kerana "semua pengantin baru pergi ke sana"). Semasa bulan madu mereka di California, pasangan pengantin baru itu membintangi filem senyap buatan sendiri oleh Charlie Chaplin yang berjudul Nice And Friendly, yang tidak ditayangkan di pawagam.

Mountbatten mengakui: "Edwina dan saya menghabiskan seluruh kehidupan perkahwinan kami tidur di katil orang lain." Beliau mengekalkan hubungan sulit selama beberapa tahun dengan Yola Letellier, isteri Henri Letellier, penerbit Le Journal dan datuk bandar Deauville (1925-28). Kisah hidup Yola Letellier adalah inspirasi bagi novel Colette Gigi.

Selepas Edwina meninggal dunia pada tahun 1960, Mountbatten terlibat dalam hubungan dengan wanita muda, menurut anak perempuannya Patricia, setiausahanya John Barratt, valetnya Bill Evans, dan William Stadiem, seorang pekerja Madame Claude. Beliau mempunyai hubungan sulit yang berpanjangan dengan pelakon Amerika Shirley MacLaine, yang ditemuinya pada tahun 1960-an.

5.2. Hubungan dan Tuduhan

Pada tahun 2019, Ron Perks, pemandu Mountbatten di Malta pada tahun 1948, mendakwa bahawa beliau sering melawat Red House, sebuah rumah pelacuran gay mewah di Rabat yang digunakan oleh pegawai tentera laut. Andrew Lownie, seorang felo Royal Historical Society, menulis bahawa Biro Penyiasatan Persekutuan Amerika Syarikat (FBI) menyimpan fail mengenai dakwaan homoseksual Mountbatten. Lownie juga menemu bual beberapa lelaki muda yang mendakwa mempunyai hubungan dengan Mountbatten. John Barratt, setiausaha peribadi dan sulit Mountbatten selama 20 tahun, berkata Mountbatten bukan seorang homoseksual, dan mustahil fakta sedemikian dapat disembunyikan daripadanya.

Pada tahun 2019, fail-fail menjadi awam menunjukkan bahawa FBI tahu pada tahun 1940-an mengenai dakwaan bahawa Mountbatten adalah homoseksual dan seorang pedofilia. Fail FBI mengenai Mountbatten, yang dimulakan selepas beliau mengambil alih peranan Panglima Tertinggi Bersekutu di Asia Tenggara pada tahun 1944, menggambarkan Mountbatten dan isterinya Edwina sebagai "orang yang bermoral sangat rendah", dan mengandungi dakwaan oleh pengarang Amerika Elizabeth, Baroness Decies, bahawa Mountbatten diketahui sebagai homoseksual dan mempunyai "penyimpangan terhadap budak lelaki muda". Norman Nield, pemandu Mountbatten dari tahun 1942 hingga 1943, memberitahu tabloid New Zealand Truth bahawa beliau mengangkut budak lelaki berusia 8 hingga 12 tahun yang telah diperoleh untuk Laksamana ke kediaman rasmi Mountbatten dan dibayar untuk berdiam diri. Robin Bryans juga mendakwa kepada majalah Ireland Now bahawa Mountbatten dan Anthony Blunt, bersama-sama dengan yang lain, adalah sebahagian daripada rangkaian yang terlibat dalam pesta seks homoseksual dan mendapatkan budak lelaki pada tahun pertama mereka di sekolah awam seperti Portora Royal School di Enniskillen. Bekas penghuni Kincora Boys' Home di Belfast telah menegaskan bahawa mereka diperdagangkan kepada Mountbatten di Classiebawn Castle, kediamannya di Mullaghmore, County Sligo. Dakwaan-dakwaan ini ditolak oleh Siasatan Penyalahgunaan Institusi Sejarah (HIA). HIA menyatakan bahawa artikel yang membuat dakwaan asal "tidak memberikan sebarang asas untuk dakwaan bahawa mana-mana orang ini [Mountbatten dan lain-lain] mempunyai kaitan dengan Kincora".

Pada Oktober 2022, Arthur Smyth, bekas penghuni Kincora, mengetepikan anoniminya untuk membuat dakwaan penyalahgunaan kanak-kanak terhadap Mountbatten. Dakwaan-dakwaan itu adalah sebahagian daripada kes sivil terhadap pihak berkuasa negeri yang bertanggungjawab menjaga kanak-kanak di Kincora. Smyth mendakwa bahawa beliau dirogol dua kali oleh Mountbatten dalam pertemuan yang difasilitasi oleh bapa rumah Kincora.

Lord dan Lady Mountbatten mempunyai dua anak perempuan: Patricia Knatchbull (14 Februari 1924 - 13 Jun 2017), kadang-kadang lady-in-waiting kepada Queen Elizabeth II, dan Lady Pamela Hicks (lahir 19 April 1929), yang mengiringi mereka ke India pada 1947-1948 dan juga kadang-kadang lady-in-waiting kepada Ratu.

Memandangkan Mountbatten tidak mempunyai anak lelaki apabila beliau dicipta Viscount Mountbatten dari Burma, dari Romsey di County of Southampton pada 27 Ogos 1946 dan kemudian Earl Mountbatten dari Burma dan Baron Romsey, di County of Southampton pada 18 Oktober 1947, Letters Patent digubal sedemikian rupa sehingga sekiranya beliau tidak meninggalkan anak lelaki atau keturunan dalam garis lelaki, gelaran itu boleh diwarisi oleh anak perempuannya, mengikut urutan kekananan kelahiran.

5.3. Bimbingan kepada Putera Charles

Mountbatten mempunyai pengaruh yang kuat dalam pembesaran anak saudaranya, bakal Raja Charles III, dan kemudian sebagai mentor - "Datuk Kehormat" dan "Cucu Kehormat", mereka memanggil satu sama lain dengan penuh kasih sayang - walaupun menurut biografi Ziegler mengenai Mountbatten dan biografi Dimbleby mengenai Putera, hasilnya mungkin bercampur-campur. Beliau kadang-kadang menegur Putera dengan keras kerana menunjukkan kecenderungan ke arah dilettantism yang mencari kesenangan yang malas seperti pendahulunya sebagai Putera Wales, King Edward VIII, yang Mountbatten kenali dengan baik semasa muda mereka. Namun beliau juga menggalakkan Putera untuk menikmati kehidupan bujang selagi boleh, dan kemudian berkahwin dengan gadis muda dan tidak berpengalaman untuk memastikan kehidupan perkahwinan yang stabil.

Kelayakan Mountbatten untuk menawarkan nasihat kepada pewaris takhta ini adalah unik; beliaulah yang telah mengatur lawatan King George VI dan Queen Elizabeth ke Dartmouth Royal Naval College pada 22 Julai 1939, dengan berhati-hati memasukkan Puteri Elizabeth dan Margaret muda dalam jemputan, tetapi menugaskan anak saudaranya, Cadet Prince Philip of Greece, untuk menghiburkan mereka sementara ibu bapa mereka melawat kemudahan itu. Ini adalah pertemuan pertama yang dicatatkan antara ibu bapa masa depan Charles. Tetapi beberapa bulan kemudian, usaha Mountbatten hampir tidak berhasil apabila beliau menerima surat daripada kakaknya Alice di Athens memaklumkannya bahawa Philip melawatnya dan telah bersetuju untuk repatriate secara kekal ke Greece. Dalam beberapa hari, Philip menerima perintah daripada sepupu dan rajanya, Raja George II dari Greece, untuk meneruskan kerjaya tenteranya di Britain yang, walaupun diberikan tanpa penjelasan, putera muda itu mematuhinya.

Pada tahun 1974, Mountbatten mula berutus surat dengan Charles mengenai kemungkinan perkahwinan dengan cucunya, Amanda Knatchbull, yang juga sepupu kedua Charles. Kira-kira pada masa inilah beliau juga mengesyorkan agar putera berusia 25 tahun itu meneruskan "menabur benih liar". Charles dengan patuh menulis kepada ibu Amanda (yang juga ibu baptisnya dan sepupu pertama bapanya), Lady Brabourne, mengenai minatnya. Jawapannya menyokong, tetapi menasihatinya bahawa beliau menganggap anak perempannya masih terlalu muda untuk dipikat.

Pada Februari 1975, Charles melawat New Delhi untuk bermain polo dan dibawa melawat Rashtrapati Bhavan, bekas Rumah Wizurai, oleh Mountbatten.

Empat tahun kemudian, Mountbatten berjaya mendapatkan jemputan untuk dirinya dan Amanda untuk mengiringi Charles dalam jelajah India yang dirancang pada tahun 1980. Bapa mereka segera membantah. Putera Philip berpendapat bahawa sambutan orang awam India lebih cenderung mencerminkan respons mereka terhadap bapa saudara daripada anak saudara. Lord Brabourne menasihatkan bahawa penelitian sengit akhbar lebih cenderung untuk memisahkan anak baptis dan cucu Mountbatten daripada menyatukan mereka.

Charles dijadualkan semula untuk melawat India seorang diri, tetapi Mountbatten tidak sempat hidup sehingga tarikh keberangkatan yang dirancang. Apabila Charles akhirnya melamar Amanda pada akhir tahun 1979, keadaan telah berubah dan beliau menolaknya.

5.4. Minat Sukan dan Rekreasi

Mountbatten sangat meminati genealogy, minat yang dikongsinya dengan kerabat diraja dan bangsawan Eropah yang lain; menurut Ziegler, beliau menghabiskan banyak masa lapangnya untuk mengkaji hubungannya dengan kerabat diraja Eropah. Dari tahun 1957 sehingga kematiannya, Lord Mountbatten adalah Penaung Cambridge University Heraldic and Genealogical Society. Beliau juga sama-sama meminati anugerah, hiasan dan pangkat tentera serta uniform, walaupun beliau menganggap minat ini sebagai tanda kesombongan dan sentiasa cuba menjauhkan diri daripadanya, dengan kejayaan yang terhad. Sepanjang kerjayanya, beliau sentiasa cuba mendapatkan seberapa banyak anugerah dan hiasan yang mungkin. Teliti tentang butiran pakaian, Mountbatten mengambil minat dalam reka bentuk fesyen, memperkenalkan zip seluar, kot ekor dengan lapel lebar dan tinggi serta "vest tanpa butang" yang boleh ditarik di atas kepala. Pada tahun 1949, setelah melepaskan jawatan Gabenor Jeneral India tetapi mengekalkan minat yang mendalam dalam hal ehwal India, beliau mereka bentuk bendera, lencana, dan butiran uniform baru untuk Angkatan Tentera India menjelang peralihan dari dominasi British ke republik; banyak reka bentuknya dilaksanakan dan kekal digunakan.

Seperti ramai ahli keluarga diraja, Mountbatten adalah peminat polo. Mountbatten memperkenalkan sukan itu kepada Tentera Laut Diraja pada tahun 1920-an dan menulis sebuah buku mengenai subjek itu. Beliau menerima paten AS 1,993,334 pada tahun 1931 untuk kayu polo. Beliau juga berkhidmat sebagai Komodor Kelab Pelayaran Emsworth di Hampshire dari tahun 1931. Beliau adalah Penaung jangka panjang Society for Nautical Research (1951-1979). Selain dokumen rasmi, Mountbatten tidak banyak membaca, walaupun beliau menyukai buku-buku P. G. Wodehouse. Beliau menikmati pawagam; bintang kegemarannya ialah Fred Astaire, Rita Hayworth, Grace Kelly dan Shirley MacLaine. Secara umum, bagaimanapun, beliau mempunyai minat yang terhad dalam seni.

Kertas-kertas peribadi Mountbatten (mengandungi kira-kira 250,000 kertas dan 50,000 gambar) disimpan di Perpustakaan Universiti Southampton.

6.1. Butiran Kejadian

Mountbatten biasanya bercuti di rumah musim panasnya, Classiebawn Castle, di Mullaghmore Peninsula di County Sligo, di barat laut Ireland. Kampung itu hanya 19312 m ^{(12 mile)} dari sempadan dengan County Fermanagh di Northern Ireland dan berhampiran kawasan yang diketahui digunakan sebagai tempat perlindungan rentas sempadan oleh ahli IRA. Pada tahun 1978, IRA didakwa cuba menembak Mountbatten ketika beliau berada di atas botnya, tetapi cuaca buruk menghalang penembak tepat daripada melepaskan tembakan.

Pada 27 Ogos 1979, Mountbatten pergi memancing udang galah dan tuna di bot kayu 9.1 m ^{(30 ft)} miliknya, Shadow V, yang telah berlabuh di pelabuhan Mullaghmore. Ahli IRA Thomas McMahon telah menyelinap masuk ke dalam bot yang tidak dijaga pada malam sebelumnya dan memasang bom kawalan radio seberat 23 kg ^{(50 lb)}. Apabila Mountbatten dan rombongannya membawa bot hanya beberapa ratus ela dari pantai, bom itu diletupkan. Bot itu musnah akibat letupan dan kaki Mountbatten hampir putus. Mountbatten, yang ketika itu berusia 79 tahun, ditarik hidup-hidup dari air oleh nelayan berhampiran, tetapi meninggal dunia akibat kecederaannya sebelum dibawa ke darat.

6.2. Mangsa

Individu lain yang berada di atas bot termasuk anak perempuan sulungnya Patricia, Lady Brabourne; suaminya Lord Brabourne; anak kembar mereka Nicholas dan Timothy Knatchbull; ibu Lord Brabourne Doreen, Dowager Lady Brabourne; dan Paul Maxwell, seorang anak kapal muda dari Enniskillen di County Fermanagh. Nicholas (berusia 14 tahun) dan Paul (berusia 15 tahun) terbunuh akibat letupan dan yang lain cedera parah. Doreen, Dowager Lady Brabourne (berusia 83 tahun), meninggal dunia akibat kecederaannya pada hari berikutnya.

6.3. Kesudahan dan Upacara Pemakaman

Serangan itu mencetuskan kemarahan dan kecaman di seluruh dunia. Queen Elizabeth II menerima ucapan takziah daripada pemimpin termasuk Presiden AS Jimmy Carter dan Pope John Paul II. Carter menyatakan "kesedihan mendalam" atas kematian itu. Komuniti Irish American jijik dengan serangan itu, terutamanya kerana ramai askar Amerika berkhidmat di bawah Mountbatten semasa Perang Dunia II. Jim Rooney, anak kepada presiden Pittsburgh Steelers Dan M. Rooney (yang mengasaskan bersama The Ireland Funds pada tahun 1976), teringat bahawa: "Pembunuhan Mountbatten mengejutkan ramai orang Ireland-Amerika, termasuk ibu bapa saya, kerana mereka mengingatinya atas peranannya dalam mengalahkan Axis. 'Ia sangat menyedihkan kerana berada di Amerika, anda biasa dengan Lord Mountbatten kerana Perang Dunia Kedua,' ibu saya teringat. 'Ia adalah masa yang sangat menyedihkan.' Tetapi bapa saya tidak menyerah kepada keputusasaan. 'Itu tidak memperlahankan [bapa saya] sedikit pun. Ia lebih kurang memberinya lebih banyak tenaga,' kata ibu saya."

Perdana Menteri Margaret Thatcher berkata: "Kematiannya meninggalkan kekosongan yang tidak akan dapat diisi. Rakyat British bersyukur atas kehidupannya dan berduka atas pemergiannya." George Colley, Tánaiste (Timbalan ketua Kerajaan Ireland), berkata: "Tiada usaha akan diabaikan untuk membawa mereka yang bertanggungjawab ke muka pengadilan. Difahamkan bahawa subversif telah mengaku bertanggungjawab atas letupan itu. Dengan mengandaikan bahawa siasatan polis mengesahkan dakwaan itu, saya tahu bahawa rakyat Ireland akan bersama saya mengutuk kekejaman dan keganasan yang kejam ini."

IRA mengeluarkan kenyataan selepas itu, mengatakan: "IRA mengaku bertanggungjawab atas pelaksanaan Lord Louis Mountbatten. Operasi ini adalah salah satu cara diskriminasi yang boleh kami gunakan untuk menarik perhatian rakyat Inggeris terhadap pendudukan berterusan negara kami. ... Kematian Mountbatten dan penghormatan yang diberikan kepadanya akan dilihat sangat berbeza dengan sikap tidak peduli Kerajaan British dan rakyat Inggeris terhadap kematian lebih tiga ratus tentera British, dan kematian lelaki, wanita, dan kanak-kanak Ireland di tangan pasukan mereka."

Enam minggu kemudian, naib presiden Sinn Féin Gerry Adams berkata mengenai kematian Mountbatten: "IRA memberikan alasan yang jelas untuk pelaksanaan itu. Saya rasa malang sesiapa sahaja perlu dibunuh, tetapi kekecohan yang dicipta oleh kematian Mountbatten menunjukkan sikap hipokrit media. Sebagai ahli Dewan Bangsawan, Mountbatten adalah tokoh emosi dalam politik British dan Ireland. Apa yang IRA lakukan kepadanya adalah apa yang Mountbatten telah lakukan sepanjang hayatnya kepada orang lain; dan dengan rekod perangnya, saya tidak fikir beliau boleh membantah kematian dalam situasi yang jelas merupakan situasi perang. Beliau tahu bahaya yang terlibat dalam datang ke negara ini. Pada pendapat saya, IRA mencapai objektifnya: orang ramai mula memberi perhatian kepada apa yang berlaku di Ireland."

Perdana Menteri India Charan Singh berkata: "Di India, beliau akan dikenang sebagai Wizurai dan Gabenor Jeneral yang pada masa Kemerdekaan India memberikan kami kebijaksanaan dan niat baiknya. Adalah sebagai pengiktirafan kasih sayang kami kepadanya, penghormatan terhadap ketidakberpihakannya dan penghargaan terhadap keprihatinannya terhadap kebebasan India bahawa seluruh negara dengan mudah menerima Lord Mountbatten sebagai Gabenor Jeneral pertama India Merdeka. Dorongan dan semangatnya membantu dalam tempoh sukar selepas Kemerdekaan kami."

Di India, seminggu berkabung negara diisytiharkan atas kematian Mountbatten. Burma mengumumkan tempoh berkabung 3 hari. Pada tahun 2015, Adams berkata dalam temu bual, "Saya berpegang pada apa yang saya katakan ketika itu. Saya bukan salah seorang daripada mereka yang terlibat dalam revisionisme. Syukurlah perang sudah berakhir."

Pada hari pengeboman, IRA juga menyerang hendap dan membunuh lapan belas British soldiers di pintu gerbang Narrow Water Castle, di luar Warrenpoint, di County Down di Northern Ireland, enam belas daripada mereka dari Rejimen Payung Terjun, dalam apa yang dikenali sebagai Warrenpoint ambush. Ia adalah serangan paling mematikan ke atas Tentera British semasa the Troubles.

Pada 5 September 1979, Mountbatten menerima ceremonial funeral di Westminster Abbey, yang dihadiri oleh Queen Elizabeth II, keluarga diraja, dan ahli-ahli kerabat diraja Eropah. Disaksikan oleh ribuan orang, perarakan pengebumian, yang bermula di Wellington Barracks, termasuk wakil-wakil ketiga-tiga British Armed Services, dan kontinjen tentera dari Burma, India, Amerika Syarikat (diwakili oleh 70 pelayar US Navy dan 50 US Marines), Perancis (diwakili oleh French Navy) dan Kanada. Kerandanya ditarik di atas kereta meriam oleh 118 anggota Tentera Laut Diraja. Pengebumian Mountbatten adalah pengebumian diraja utama pertama yang diadakan di Abbey sejak abad ke-18. Semasa upacara yang disiarkan di televisyen, anak saudaranya Charles membaca pelajaran dari Psalm 107. Dalam ucapan, Archbishop of Canterbury, Donald Coggan, menyoroti pelbagai pencapaiannya dan "pengabdian seumur hidupnya kepada Tentera Laut Diraja". Selepas upacara awam, yang telah dirancangnya sendiri, Mountbatten dikebumikan di Romsey Abbey. Sebagai sebahagian daripada persiapan pengebumian, jenazahnya telah dibalsem oleh Desmond Henley.

Dua jam sebelum bom meletup, Thomas McMahon telah ditangkap di pusat pemeriksaan Garda antara Longford dan Granard atas syak memandu kenderaan curi. Beliau dibicarakan atas pembunuhan di Ireland dan disabitkan pada 23 November 1979 berdasarkan bukti forensik yang dibekalkan oleh James O'Donovan yang menunjukkan serpihan cat dari bot dan kesan nitrogliserin pada pakaiannya. Beliau dibebaskan pada tahun 1998 di bawah syarat-syarat Good Friday Agreement.

Apabila mendengar kematian Mountbatten, Master of the Queen's Music ketika itu, Malcolm Williamson, menulis Lament in Memory of Lord Mountbatten of Burma untuk biola dan orkestra tali. Karya 11 minit itu diberikan persembahan pertamanya pada 5 Mei 1980 oleh Scottish Baroque Ensemble, yang dikendalikan oleh Leonard Friedman.

7.1. Penilaian Biografi

Kelemahan Mountbatten, menurut penulis biografinya Philip Ziegler, seperti segala-galanya tentangnya, "berada pada skala terbesar. Kesombongannya, walaupun seperti kanak-kanak, adalah dahsyat, ambisinya tidak terkawal... Beliau berusaha untuk menulis semula sejarah dengan acuh tak acuh terhadap fakta untuk membesarkan pencapaiannya sendiri." Walau bagaimanapun, Ziegler menyimpulkan bahawa kebaikan Mountbatten mengatasi kekurangannya: "Beliau murah hati dan setia... Beliau berhati mulia, cenderung menyukai setiap orang yang ditemuinya, cepat marah tetapi tidak pernah menyimpan dendam... Toleransinya luar biasa; kesediaannya untuk menghormati dan mendengar pandangan orang lain adalah luar biasa sepanjang hayatnya."

Ziegler berpendapat beliau benar-benar seorang yang hebat, dan walaupun sebagai pelaksana dasar, bukan pemula, beliau dikenali sebagai penciptanya. "Apa yang boleh dilakukannya dengan kehebatan yang luar biasa ialah mengenal pasti objek yang ditujunya, dan memaksanya mencapai kesimpulan. Minda yang kuat, analitikal dengan kejelasan yang jernih, tenaga yang melimpah ruah, kuasa persuasif yang hebat, ketahanan yang tidak berkesudahan dalam menghadapi kemunduran atau bencana menjadikannya pengendali yang paling hebat. Beliau sangat berdaya cipta, cepat dalam tindak balasnya, sentiasa bersedia untuk mengurangkan kerugiannya dan memulakan semula... Beliau adalah pelaksana dasar dan bukannya pemula; tetapi apa pun dasarnya, beliau menyokongnya dengan tenaga dan semangat sedemikian, menjadikannya miliknya sepenuhnya, sehingga ia dikenal pasti dengannya dan, di mata dunia luar serta dirinya sendiri, ciptaannya."

Yang lain tidak begitu bercanggah. Field Marshal Sir Gerald Templer, bekas Chief of the Imperial General Staff, pernah memberitahunya, "Kamu sangat bengkok, Dickie, sehingga jika kamu menelan paku, kamu akan membuang skru gabus".

7.2. Kesan Pembahagian India

Mountbatten menyokong gerakan nasionalis yang berkembang pesat di bawah bayangan pendudukan Jepun. Keutamaannya adalah untuk mengekalkan kerajaan yang praktikal dan stabil, tetapi yang mendorongnya adalah idealisme di mana beliau percaya setiap rakyat harus dibenarkan mengawal nasib mereka sendiri. Pengkritik berkata beliau terlalu bersedia untuk mengabaikan kelemahan mereka, dan terutamanya subordinasi mereka kepada kawalan komunis. Ziegler berkata bahawa di Malaya, di mana penentangan utama terhadap Jepun datang dari Cina yang berada di bawah pengaruh komunis yang besar, "Mountbatten terbukti naif dalam penilaiannya... Beliau tersilap, bagaimanapun, bukan kerana beliau 'lembut terhadap Komunisme'... tetapi daripada kesediaan yang berlebihan untuk menganggap yang terbaik daripada mereka yang berurusan dengannya." Tambahan pula, Ziegler berpendapat, beliau mengikut dasar praktikal berdasarkan andaian bahawa ia akan mengambil perjuangan yang panjang dan berdarah untuk mengusir Jepun, dan beliau memerlukan sokongan semua elemen anti-Jepun, yang kebanyakannya sama ada nasionalis atau komunis.

7.3. Kritikan dan Kontroversi

Kegagalan dalam Serangan Dieppe pada tahun 1942, di mana korban jiwa adalah tinggi, telah menjadi salah satu kritikan utama terhadap kepimpinan Mountbatten. Selain itu, terdapat tuduhan mengenai konspirasi politik, terutamanya berkaitan dengan dakwaan cubaan menggulingkan kerajaan Harold Wilson pada tahun 1960-an dan 1970-an. Aspek kehidupan peribadinya, termasuk dakwaan mengenai orientasi seksual dan salah laku seksual, juga telah menjadi subjek kontroversi dan perdebatan awam.

7.4. Pengaruh terhadap Tentera dan Politik

Mountbatten berbangga dalam meningkatkan pemahaman antara budaya dan pada tahun 1984, dengan anak perempuan sulungnya sebagai penaung, Mountbatten Institute dibangunkan untuk membolehkan orang dewasa muda peluang untuk meningkatkan penghargaan dan pengalaman antara budaya mereka dengan menghabiskan masa di luar negara. IET setiap tahun menganugerahkan Mountbatten Medal untuk sumbangan cemerlang, atau sumbangan sepanjang tempoh, kepada promosi elektronik atau teknologi maklumat dan aplikasinya.

Ibu kota Kanada, Ottawa menamakan Mountbatten Avenue untuk memperingatinya. Java Street di Kuala Lumpur, Malaysia dinamakan semula Jalan Mountbatten selepas Perang Dunia Kedua; ia dinamakan semula sebagai Jalan Tun Perak pada tahun 1981. Estet Mountbatten di Singapura dan Mountbatten MRT station dinamakan sempena namanya.

Kertas-kertas peribadi Mountbatten (mengandungi kira-kira 250,000 kertas dan 50,000 gambar) disimpan di Perpustakaan Universiti Southampton.