1. Kehidupan dan Pendidikan
M. S. Swaminathan mempunyai latar belakang peribadi yang membentuk pandangan dan sumbangan beliau kepada pertanian dan masyarakat.
1.1. Kehidupan Awal dan Pendidikan
Swaminathan dilahirkan dalam keluarga Tamil di Kumbakonam, Presidensi Madras, India British (kini Thanjavur, Tamil Nadu), pada 7 Ogos 1925. Beliau merupakan anak kedua kepada doktor bedah umum M. K. Sambasivan dan Parvati Thangammal Sambasivan. Ibu bapa beliau adalah keturunan generasi kedua pendatang dari Thanjavur, yang berasal dari Mankombu, Alappuzha, Kerala. Ini adalah sebab mengapa beliau membawa nama "Mankombu" dalam namanya.
Pada usia 11 tahun, selepas kematian bapanya, Swaminathan dijaga oleh bapa saudaranya. Beliau mendapat pendidikan di sebuah sekolah tinggi tempatan dan kemudian di Sekolah Tinggi Katolik Little Flower di Kumbakonam, di mana beliau lulus pada usia 15 tahun. Sejak zaman kanak-kanak, beliau berinteraksi dengan pertanian dan petani; keluarga besar beliau menanam padi, mangga, dan kelapa, dan kemudian berkembang kepada tanaman lain seperti kopi. Beliau menyaksikan kesan turun naik harga tanaman terhadap keluarganya, termasuk kemusnusan yang boleh disebabkan oleh cuaca dan serangga perosak kepada tanaman dan pendapatan.
Ibu bapa beliau mahu beliau belajar perubatan. Dengan niat itu, beliau memulakan pendidikan tinggi dalam bidang zoologi di Maharaja's College di Thiruvananthapuram, Kerala (kini Kolej Universiti, Thiruvananthapuram di Universiti Kerala). Walau bagaimanapun, apabila beliau menyaksikan kesan Kebuluran Benggala 1943 semasa Perang Dunia Kedua dan kekurangan beras di seluruh subbenua India, beliau memutuskan untuk mengabdikan hidupnya untuk memastikan India mempunyai makanan yang mencukupi. Walaupun latar belakang keluarganya dan berasal dari era di mana perubatan dan kejuruteraan dianggap lebih berprestij, beliau memilih pertanian.
Beliau kemudian menamatkan ijazah sarjana muda dalam Sains Pertanian di Universiti Madras (Madras Agricultural College, kini Universiti Pertanian Tamil Nadu) dari tahun 1940 hingga 1944. Semasa tempoh ini, beliau juga diajar oleh Cotah Ramaswami, seorang profesor agronomi.
Pada tahun 1947, beliau berpindah ke Institut Penyelidikan Pertanian India (IARI) di New Delhi untuk mempelajari genetik dan pembiakan tumbuhan. Beliau memperoleh ijazah pascasiswazah dengan kepujian tinggi dalam sitogenetik pada tahun 1949. Penyelidikan beliau tertumpu kepada genus Solanum, dengan perhatian khusus kepada kentang. Tekanan sosial menyebabkan beliau mengambil peperiksaan perkhidmatan awam, di mana beliau terpilih untuk Perkhidmatan Polis India. Pada masa yang sama, satu peluang dalam bidang pertanian timbul untuknya dalam bentuk biasiswa UNESCO dalam genetik di Belanda. Beliau memilih genetik.
1.2. Pengajian dan Penyelidikan di Luar Negara
Swaminathan menghabiskan masa di luar negara untuk melanjutkan pengajian dan penyelidikan, yang membentuk pandangan saintifik dan kemanusiaan beliau.
Beliau merupakan felo UNESCO di Institut Genetik Universiti Pertanian Wageningen di Belanda selama lapan bulan. Permintaan tinggi terhadap kentang semasa Perang Dunia Kedua menyebabkan penyimpangan dalam putaran tanaman lama. Ini menyebabkan serangan nematoda keemasan di kawasan tertentu seperti tanah pertanian yang ditebus guna. Swaminathan berusaha untuk menyesuaikan gen bagi memberikan daya tahan terhadap parasit tersebut, serta cuaca sejuk. Usaha penyelidikan ini berjaya. Secara ideologi, universiti tersebut mempengaruhi usaha saintifik beliau kemudian di India berkaitan dengan pengeluaran makanan. Semasa tempoh ini, beliau juga melawat Institut Max Planck untuk Penyelidikan Pembiakan Tumbuhan di Jerman yang musnah akibat perang; ini kemudiannya akan mempengaruhi beliau secara mendalam apabila lawatan seterusnya, sedekad kemudian, beliau menyaksikan bagaimana orang Jerman telah mengubah Jerman, baik dari segi infrastruktur mahupun tenaga.
Pada tahun 1950, beliau berpindah untuk belajar di Institut Pembiakan Tumbuhan di Sekolah Pertanian Universiti Cambridge di United Kingdom. Beliau memperoleh ijazah Doktor Falsafah (PhD) pada tahun 1952 untuk tesisnya "Species Differentiation, and the Nature of Poliploidi in certain species of the genus Solanum - section Tuberarium". Pada Disember berikutnya, beliau tinggal selama seminggu bersama Frank Lugard Brayne, bekas pegawai Perkhidmatan Awam India, yang pengalamannya dengan kawasan luar bandar India mempengaruhi Swaminathan pada tahun-tahun kemudian.
Swaminathan kemudian menghabiskan 15 bulan di Amerika Syarikat. Beliau menerima jawatan penyelidik pasca-doktoral di Makmal Genetik Universiti Wisconsin-Madison untuk membantu menubuhkan stesen penyelidikan kentang USDA. Makmal tersebut pada masa itu mempunyai pemenang Hadiah Nobel, Joshua Lederberg, dalam fakulti mereka. Jawatan beliau berakhir pada Disember 1953. Swaminathan menolak tawaran jawatan fakulti bagi meneruskan usaha membuat perubahan di tanah airnya, India.
2. Sumbangan kepada Pertanian India
Sumbangan M. S. Swaminathan kepada pembangunan pertanian India adalah luas dan penting, bermula daripada aktiviti penyelidikan awal hingga peranan kepimpinan beliau dalam Revolusi Hijau dan sebagai pentadbir.
2.1. Aktiviti di Institut Penyelidikan Pertanian India (IARI)
Swaminathan kembali ke India pada awal tahun 1954. Beliau menghadapi kesukaran mencari pekerjaan dalam bidang pengkhususannya. Tiga bulan kemudian, beliau menerima peluang melalui seorang bekas profesor untuk bekerja sementara sebagai pembantu ahli botani di Institut Penyelidikan Padi Pusat di Cuttack. Di Cuttack, beliau terlibat dalam program penghibridan padi indica-japonica yang dimulakan oleh Krishnaswami Ramiah. Pengalaman ini kemudiannya mempengaruhi kerja beliau dengan gandum. Setengah tahun kemudian, pada Oktober 1954, beliau menyertai Institut Penyelidikan Pertanian India (IARI) di New Delhi sebagai pembantu sitogenetik. Swaminathan sangat kritikal terhadap India yang mengimport bijirin makanan pada ketika 70% penduduk India bergantung kepada pertanian. Keadaan kemarau dan kebuluran semakin memburuk di negara itu.
2.2. Peneraju Revolusi Hijau
Swaminathan bekerjasama dengan Norman Borlaug, yang melawat India dan menghantar bekalan pelbagai varieti gandum kerdil Mexico untuk dikacukkan dengan varieti Jepun. Ujian awal di plot eksperimen menunjukkan hasil yang baik. Tanaman tersebut mempunyai hasil yang tinggi, berkualiti baik, dan bebas penyakit. Pada mulanya, para petani ragu-ragu untuk menerima varieti baru yang hasil tingginya sangat mengejutkan. Pada tahun 1964, berikutan permintaan berulang kali oleh Swaminathan untuk menunjukkan varieti baru, beliau diberikan pembiayaan untuk menanam plot demonstrasi kecil. Sebanyak 150 plot demonstrasi di atas 1 ha telah ditanam. Hasilnya sangat memberangsangkan dan kebimbangan petani berkurangan. Lebih banyak pengubahsuaian dibuat pada bijirin di makmal untuk lebih sesuai dengan keadaan India. Varieti gandum baru ditanam dan pada tahun 1968, pengeluaran meningkat kepada 17.00 M t, iaitu 5.00 M t lebih banyak daripada hasil tuaian sebelumnya.
Sejurus sebelum menerima Hadiah Nobel pada tahun 1970, Norman Borlaug menulis kepada Swaminathan:
: Revolusi Hijau telah menjadi usaha berpasukan dan sebahagian besar penghargaan untuk pembangunan spektakularnya harus diberikan kepada pegawai, organisasi, saintis, dan petani India. Walau bagaimanapun, kepada anda, Dr. Swaminathan, banyak penghargaan harus diberikan kerana pertama kali menyedari nilai potensi gandum kerdil Mexico. Sekiranya ini tidak berlaku, kemungkinan besar tidak akan ada Revolusi Hijau di Asia.
Sumbangan penting juga diberikan oleh ahli agronomi dan ahli genetik India seperti Gurdev Khush dan Dilbagh Singh Athwal. Kerajaan India mengisytiharkan India berdikari dalam pengeluaran makanan pada tahun 1971. India dan Swaminathan kini dapat menangani isu-isu serius lain mengenai akses kepada makanan, kelaparan, dan nutrisi. Beliau berkhidmat di IARI antara tahun 1954 dan 1972.
2.3. Peranan sebagai Pentadbir dan Pendidik
Pada tahun 1972, Swaminathan dilantik sebagai Ketua Pengarah Majlis Penyelidikan Pertanian India (ICAR) dan Setiausaha Kerajaan India. Pada tahun 1979, dalam langkah yang jarang berlaku bagi seorang saintis, beliau dijadikan Setiausaha Utama, jawatan kanan dalam Kerajaan India. Tahun berikutnya, beliau dipindahkan ke Suruhanjaya Perancangan. Sebagai Ketua Pengarah ICAR, beliau mendorong literasi teknikal, menubuhkan pusat-pusat di seluruh India untuk tujuan ini. Kemarau semasa tempoh ini menyebabkan beliau membentuk kumpulan untuk memantau corak cuaca dan tanaman, dengan tujuan utama untuk melindungi golongan miskin daripada kekurangan zat makanan. Peralihan beliau ke Suruhanjaya Perancangan selama dua tahun menghasilkan pengenalan aspek wanita dan alam sekitar berkaitan pembangunan dalam rancangan lima tahun India buat kali pertama.
Beliau juga mengajar sitogenetik, genetik radiasi, dan pembiakan mutasi di ICAR dari akhir 1950-an dan seterusnya. Swaminathan membimbing ramai pelatih Borlaug-Ruan, sebahagian daripada Program Latihan Antarabangsa Borlaug-Ruan Hadiah Makanan Sedunia.
2.4. Pengerusi Suruhanjaya Kebangsaan Petani
Swaminathan adalah pengerusi Suruhanjaya Kebangsaan Petani yang ditubuhkan pada tahun 2004. Suruhanjaya ini mengemukakan cadangan-cadangan penting untuk meningkatkan kualiti hidup petani dan membina sistem pertanian yang lestari di India. Ini termasuk tumpuan kepada hak-hak dan kesejahteraan petani, dengan visi pembangunan pertanian yang lebih inklusif dan mampan.
2.5. Keahlian sebagai Ahli Rajya Sabha
Pada tahun 2007, Presiden A. P. J. Abdul Kalam mencalonkan Swaminathan ke Rajya Sabha (Dewan Tertinggi Parlimen India). Beliau berkhidmat sebagai ahli Parlimen India untuk satu penggal antara tahun 2007 dan 2013. Semasa tempohnya, beliau mengemukakan satu rang undang-undang, Rang Undang-Undang Hak-Hak Wanita Petani 2011, yang bagaimanapun telah luput. Salah satu tujuan yang dicadangkan adalah untuk mengiktiraf wanita sebagai petani. Ini menunjukkan komitmen beliau terhadap kesaksamaan sosial dan hak asasi manusia dalam konteks pertanian.
3. Aktiviti Antarabangsa dan Kepimpinan
Swaminathan memainkan peranan kepimpinan yang penting dalam pelbagai organisasi antarabangsa, menyumbang kepada keselamatan makanan global dan promosi keamanan.
3.1. Ketua Pengarah IRRI
Pada tahun 1982, beliau menjadi Ketua Pengarah Asia pertama Institut Penyelidikan Padi Antarabangsa (IRRI) di Filipina. Beliau berkhidmat di sana sehingga tahun 1988. Salah satu sumbangan beliau semasa tempoh ini adalah mengadakan persidangan antarabangsa "Wanita dalam Sistem Penanaman Padi". Untuk ini, Persatuan Wanita dalam Pembangunan yang berpangkalan di Amerika Syarikat menganugerahkan Swaminathan anugerah pertama mereka untuk "sumbangan cemerlang kepada integrasi wanita dalam pembangunan". Sebagai Ketua Pengarah, beliau menyebarkan kesedaran dalam kalangan keluarga penanam padi mengenai nilai setiap bahagian tanaman padi. Kepimpinan beliau di IRRI memainkan peranan penting dalam penganugerahan Hadiah Makanan Sedunia pertama kepadanya.
3.2. Pertubuhan Antarabangsa dan Aktiviti Keamanan
Pada tahun 1984, beliau menjadi presiden dan naib presiden masing-masing bagi Kesatuan Antarabangsa untuk Pemuliharaan Alam Sekitar (IUCN) dan Tabung Hidupan Liar Sedunia (WWF).
Swaminathan merupakan pengerusi bersama Projek Milenium PBB mengenai kelaparan dari tahun 2002 hingga 2005 dan merupakan ketua Persidangan Pugwash mengenai Sains dan Hal Ehwal Dunia antara tahun 2002 dan 2007. Pada tahun 2005, Bruce Alberts, Presiden Akademi Sains Kebangsaan Amerika Syarikat, berkata tentang Swaminathan: "Pada usia 80 tahun, M.S. mengekalkan semua tenaga dan idealisme masa mudanya, dan beliau terus menginspirasi tingkah laku yang baik dan idealisme yang lebih besar daripada jutaan rakan-rakannya di Bumi ini. Untuk itu, kita semua patut bersyukur". Swaminathan mempunyai matlamat untuk mewujudkan India bebas kelaparan menjelang tahun 2007.
Pada tahun-tahun kemudiannya, beliau juga terlibat dalam inisiatif berkaitan merapatkan jurang digital dan membawa penyelidikan kepada pembuat keputusan dalam bidang kelaparan dan nutrisi.
4. Penyelidikan Saintifik dan Inovasi
Penyelidikan saintifik Swaminathan merangkumi beberapa bidang penting dalam pertanian, menggabungkan sains asas dan gunaan untuk menghasilkan inovasi yang ketara.
4.1. Penyelidikan Kentang dan Bijirin
Pada tahun 1950-an, penjelasan dan analisis Swaminathan mengenai asal usul dan proses evolusi kentang merupakan sumbangan utama. Beliau menjelaskan asalnya sebagai autotetraploid dan tingkah laku pembahagian selnya. Penemuan beliau berkaitan poliploidi juga penting. Tesis Swaminathan pada tahun 1952 adalah berdasarkan penyelidikan asas beliau berkaitan "pembezaan spesies, dan sifat poliploidi dalam spesies tertentu genus Solanum, bahagian Tuberarium". Kesannya ialah peningkatan keupayaan untuk memindahkan gen daripada spesies liar kepada kentang yang ditanam.
Apa yang menjadikan penyelidikan beliau mengenai kentang bernilai ialah aplikasinya dalam dunia sebenar dalam pembangunan varieti kentang baru. Semasa pasca-doktoralnya di Universiti Wisconsin, beliau membantu membangunkan kentang tahan fros. Analisis genetik beliau terhadap kentang, termasuk ciri-ciri genetik yang mengawal hasil dan pertumbuhan, faktor penting dalam meningkatkan produktiviti, adalah penting. Perspektif teori sistem multi-disiplin beliau menyatukan banyak aspek genetik yang berbeza.
Pada tahun 1950-an dan 1960-an, Swaminathan melakukan penyelidikan asas dalam sitogenetik gandum heksaploid. Varieti gandum dan padi yang dibangunkan oleh Swaminathan dan Borlaug adalah asas kepada Revolusi Hijau.
Usaha ke arah penanaman padi dengan keupayaan fotosintesis C4, yang akan membolehkan fotosintesis dan penggunaan air yang lebih baik, dimulakan di IRRI di bawah pimpinan Swaminathan. Beliau juga memainkan peranan dalam pembangunan basmati hasil tinggi pertama di dunia.
4.2. Botani Radiasi dan Penyelidikan Mutasi
Bahagian Genetik IARI di bawah Swaminathan terkenal di peringkat global untuk penyelidikan mereka mengenai mutagen. Beliau menubuhkan 'Taman Gamma Kobalt-60' untuk mengkaji mutasi radiasi. Kerjasama Swaminathan dengan Homi J. Bhabha, Vikram Sarabhai, Raja Ramanna, M. R. Srinivasan dan saintis nuklear India lain membolehkan saintis pertanian mengakses kemudahan di Pusat Tenaga Atom, Trombay (yang kemudiannya akan menjadi Pusat Penyelidikan Atom Bhabha). Salah seorang pelajar PhD pertama Swaminathan, A. T. Natarajan, akan menulis tesisnya dalam arah ini. Salah satu tujuan penyelidikan tersebut adalah untuk meningkatkan responsif tumbuhan terhadap baja dan menunjukkan aplikasi sebenar mutasi tanaman. Penyelidikan asas awal Swaminathan mengenai kesan radiasi pada sel dan organisma sebahagiannya membentuk asas biologi redoks masa depan.
Rudy Rabbinge menggelar kertas kerja Swaminathan mengenai sinaran neutron dalam pertanian pada tahun 1966 yang dibentangkan di persidangan Agensi Tenaga Atom Antarabangsa di Amerika Syarikat sebagai "pengubah era". Kerja Swaminathan dan rakan-rakannya berkaitan dengan penyebaran makanan.
5. Ideologi dan Visi: Revolusi Evergreen
Swaminathan adalah seorang pemikir yang berpandangan jauh, dan ini dicerminkan dalam konsep "Revolusi Evergreen" yang beliau cetuskan pada tahun 1990. Konsep ini muncul daripada keperluan untuk mengatasi cabaran yang timbul daripada Revolusi Hijau yang sedia ada, yang walaupun berjaya meningkatkan pengeluaran makanan secara drastik, turut membawa kesan sampingan ekologi dan sosial.
Revolusi Evergreen mentakrifkan visi beliau untuk pertanian lestari yang menjamin "produktiviti berterusan tanpa kemudaratan ekologi yang berkaitan". Ia adalah usaha untuk mewujudkan sistem pertanian yang tidak hanya meningkatkan hasil tetapi juga memelihara biodiversiti, kesuburan tanah, dan sumber air, memastikan keselamatan makanan untuk generasi akan datang. Ideologi ini menekankan penggunaan teknologi yang sesuai dengan alam sekitar, pemuliharaan sumber genetik tanaman dan haiwan, serta penglibatan aktif komuniti petani, terutamanya wanita, dalam proses pembangunan. Swaminathan percaya bahawa untuk menghapuskan kelaparan secara berterusan, perlu ada keseimbangan antara produktiviti pertanian dan kelestarian ekologi.
6. Penubuhan Institusi dan Sumbangan Sosial
Swaminathan merupakan pembina institusi yang penting, memainkan peranan utama dalam penubuhan dan pembangunan beberapa institusi penyelidikan pertanian di India dan antarabangsa.
Beliau menubuhkan Makmal Penyelidikan Nuklear di IARI. Beliau turut memainkan peranan penting dalam mempromosikan penubuhan Institut Penyelidikan Tanaman Antarabangsa untuk Tropika Separuh Kering (ICRISAT) di India; Lembaga Antarabangsa untuk Sumber Genetik Tumbuhan (kini dikenali sebagai Bioversiti Antarabangsa) di Itali; dan Majlis Antarabangsa untuk Penyelidikan Agroperhutanan (ICRAF) di Kenya. Beliau membantu membina dan membangunkan beberapa institusi serta menyediakan sokongan penyelidikan di China, Vietnam, Myanmar, Thailand, Sri Lanka, Pakistan, Iran, dan Kemboja.
Beliau juga merupakan pengasas Yayasan Penyelidikan M. S. Swaminathan (MSSRF), sebuah yayasan penyelidikan eponim yang berdedikasi untuk memajukan pertanian lestari dan keselamatan makanan di peringkat akar umbi. Melalui yayasan ini dan aktiviti lain, beliau berusaha untuk meningkatkan kehidupan golongan yang kurang bernasib baik, dengan memberi tumpuan kepada pemberdayaan wanita dan komuniti luar bandar melalui inovasi teknologi dan sokongan dasar.
7. Kehidupan Peribadi
M. S. Swaminathan berkahwin dengan Mina Swaminathan, yang beliau temui pada tahun 1951 ketika mereka berdua belajar di Cambridge. Mereka tinggal di Chennai, Tamil Nadu. Mereka mempunyai tiga anak perempuan: Soumya Swaminathan, seorang pakar pediatrik; Madhura Swaminathan, seorang ahli ekonomi; dan Nitya Swaminathan, seorang penyelidik dalam bidang gender dan pembangunan luar bandar.
Mahatma Gandhi dan Ramana Maharshi mempengaruhi kehidupan beliau secara mendalam. Daripada 2.00 K acre tanah yang dimiliki oleh keluarganya, mereka mendermakan satu pertiga kepada tujuan Vinoba Bhave, seorang reformis sosial India. Dalam temu bual pada tahun 2011, beliau menyatakan bahawa semasa muda, beliau mengikut ajaran Swami Vivekananda, seorang pemimpin rohani dan pembaharu India yang berpengaruh.
8. Kematian
M. S. Swaminathan meninggal dunia di rumahnya di Chennai, Tamil Nadu, pada 28 September 2023, pada usia 98 tahun.
9. Anugerah dan Penghormatan
M. S. Swaminathan menerima pelbagai anugerah dan penghormatan, baik di peringkat kebangsaan mahupun antarabangsa, yang mencerminkan sumbangan luar biasa beliau kepada pertanian, keselamatan makanan, dan kemanusiaan.
9.1. Anugerah Utama
Beliau menerima Pingat Peringatan Gregor Mendel daripada Akademi Sains Czechoslovakia pada tahun 1965. Selepas itu, beliau menerima banyak anugerah dan penghormatan antarabangsa, termasuk Anugerah Ramon Magsaysay (1971), Anugerah Sains Dunia Albert Einstein (1986), Hadiah Makanan Sedunia yang pertama (1987), Hadiah Tyler untuk Pencapaian Alam Sekitar (1991), Anugerah Empat Kebebasan (2000), dan Pingat Planet dan Kemanusiaan daripada Kesatuan Geografi Antarabangsa (2000).
Semasa menerima Anugerah Ramon Magsaysay, Swaminathan memetik kata-kata Seneca: "Orang yang lapar tidak mendengar alasan, tidak juga agama, mahupun tunduk kepada sebarang doa."
Beliau juga dianugerahkan Order of the Golden Heart dari Filipina, Order of Agricultural Merit dari Perancis, Order of the Golden Ark dari Belanda, dan Royal Order of Sahametrei dari Kemboja. China menganugerahkannya "Anugerah Kerjasama Antarabangsa mengenai Alam Sekitar dan Pembangunan". Di 'Dewan Laureat Dr Norman E. Borlaug' di Des Moines, Iowa, Amerika Syarikat, terdapat sebuah karya seni Swaminathan yang diperbuat daripada 250,000 keping kaca. IRRI telah menamakan sebuah bangunan dan dana biasiswa sempena namanya.
Salah satu anugerah kebangsaan pertama yang beliau terima ialah Anugerah Shanti Swarup Bhatnagar pada tahun 1961. Selepas itu, beliau dianugerahkan anugerah Padma Shri, Padma Bhushan, dan Padma Vibhushan, serta anugerah Anugerah H K Firodia, Anugerah Kebangsaan Lal Bahadur Shastri, dan Hadiah Indira Gandhi. Sehingga tahun 2016, beliau telah menerima 33 anugerah kebangsaan dan 32 anugerah antarabangsa. Pada tahun 2004, sebuah pusat pemikir pertanian di India menamakan anugerah tahunan sempena Swaminathan, iaitu 'Anugerah Dr. M.S. Swaminathan untuk Kepimpinan dalam Pertanian'.
Pada 9 Februari 2024, beliau dianugerahkan Bharat Ratna secara anumerta, anugerah awam tertinggi Republik India. Pada kesempatan itu, Perdana Menteri India ketika itu, Narendra Modi menulis:
: Merupakan kegembiraan yang besar bahawa Kerajaan India menganugerahkan Bharat Ratna kepada Dr. MS Swaminathan Ji, sebagai pengiktirafan atas sumbangan monumentalnya kepada negara kita dalam pertanian dan kebajikan petani. Beliau memainkan peranan penting dalam membantu India mencapai kemandirian dalam pertanian semasa masa sukar dan melakukan usaha cemerlang ke arah memodenkan pertanian India. Kami juga mengiktiraf kerja beliau yang tidak ternilai sebagai inovator dan mentor serta menggalakkan pembelajaran dan penyelidikan dalam kalangan beberapa pelajar. Kepimpinan berwawasan Dr. Swaminathan bukan sahaja telah mengubah pertanian India tetapi juga menjamin keselamatan makanan dan kemakmuran negara.
9.2. Ijazah Kehormat dan Keahlian Akademik
Swaminathan adalah penerima 84 doktor kehormat dan menjadi pembimbing bagi ramai pelajar PhD. Universiti Sardar Patel menganugerahkannya ijazah kehormat pada tahun 1970; diikuti oleh Universiti Delhi, Universiti Hindu Banaras dan lain-lain. Di peringkat antarabangsa, Universiti Teknikal Berlin (1981) dan Institut Teknologi Asia (1985) turut menghormatinya. Universiti Wisconsin menganugerahkan Swaminathan doktor kehormat pada tahun 1983. Apabila Universiti Massachusetts, Boston, menganugerahinya doktor sains kehormat, mereka mengulas mengenai "inklusiviti agung keprihatinan [Swaminathan], mengikut negara, kumpulan sosioekonomi, jantina, antara generasi, dan termasuk kedua-dua persekitaran manusia dan semula jadi". Kolej Fitzwilliam, Cambridge, tempat beliau menerima PhD dalam botani, menjadikannya felo kehormat pada tahun 2014.
Swaminathan telah dipilih sebagai felo beberapa akademi sains di India. Di peringkat antarabangsa, beliau telah diiktiraf sebagai felo oleh 30 akademi sains dan masyarakat di seluruh dunia termasuk Amerika Syarikat, United Kingdom, Rusia, Sweden, Itali, China, Bangladesh, serta Akademi Seni, Sains dan Kemanusiaan Eropah. Beliau merupakan felo pengasas Akademi Sains Dunia. Universiti Agraria Kebangsaan di Peru menganugerahkannya jawatan profesor kehormat.
10. Penerbitan
Swaminathan adalah seorang pengarang yang prolifik, dengan sejumlah besar kertas saintifik dan buku di bawah namanya.
Beliau menerbitkan 46 kertas kerja penulis tunggal antara tahun 1950 dan 1980. Secara keseluruhan, beliau mempunyai 254 kertas kerja atas namanya, 155 daripadanya beliau adalah penulis tunggal atau penulis pertama. Kertas saintifik beliau adalah dalam bidang peningkatan tanaman (95), sitogenetik dan genetik (87), serta filogenetik (72). Penerbit yang paling kerap menerbitkan karyanya ialah Indian Journal of Genetics (46), Current Science (36), Nature (12), dan Radiation Botany (12).
Penerbitan terpilih beliau termasuk:
- Swaminathan, M.S. (1951). Notes on induced polyploids in the tuber-bearing Solanum species and their crossability with Solanum tuberosum. American Potato Journal.
- Howard, H. W., & Swaminathan, M. S. (1953). The cytology of haploid plants of Solanum demissum. Genetica.
- Swaminathan, M. S., & Hougas, R. W. (1954). Cytogenetic Studies in Solanum verrucosum Variety Spectabilis. American Journal of Botany.
- Swaminathan, M. S. (1954). Nature of Polyploidy in Some 48-Chromosome Species of the Genus Solanum, Section Tuberarium. Genetics.
- Swaminathan, M. S. (1955). Overcoming Cross-Incompatibility among some Mexican Diploid Species of Solanum. Nature.
- Swaminathan, M. S. (1956). Disomic and Tetrasomic Inheritance in a Solanum Hybrid. Nature.
- Swaminathan, M. S., & Murty, B. R. (1959). Aspects of Asynapsis in Plants. I. Random and Non Random Chromosome Associations. Genetics.
Selain itu, beliau telah menulis beberapa buku mengenai tema umum kerja hidupnya, biodiversiti dan pertanian lestari untuk meringankan kelaparan. Buku, kertas kerja, dialog, dan ucapan Swaminathan termasuk:
- Swaminathan, M. S., & Kochhar, S. L. (2019). Major Flowering Trees of Tropical Gardens. Cambridge University Press.
- Swaminathan, M. S. (2017). 50 Years of Green Revolution: An Anthology of Research Papers. World Scientific.
- Swaminathan, M. S. (2014). EDITORIAL: Zero hunger. Science.
- Swaminathan, M. S. (2011). In Search Of Biohappiness: Biodiversity And Food, Health And Livelihood Security. World Scientific.
- Swaminathan, M. S. (2010). Science and Sustainable Food Security: Selected Papers of M S Swaminathan. World Scientific.
- Swaminathan, M. S. (2006). An Evergreen Revolution. Crop Science.
- Swaminathan, M. S., & Ikeda, Daisaku (2005). Revolutions to Green the Environment, to Grow the Human Heart: A Dialogue Between M.S. Swaminathan, Leader of the Ever-green Revolution and Daisaku Ikeda, Proponent of the Human Revolution. East West Books (Madras).
- United Nations Millennium Project Hunger Task Force. (2005). Halving Hunger: It Can Be Done.
- Swaminthan, M. S. (Ed.). (1998). Gender Dimensions in Biodiversity Management. Konark Publishers. (Kertas kerja yang dibentangkan di bengkel di MSSRF pada Jun 1997).
- Swaminathan, M. S. (1997). Implementing the benefit-sharing provisions of the Convention on Biological Diversity: Challenges and opportunities. Plant Genetic Resources Newsletter (No. 112).
- Swaminathan, M.S. (Ed.). (1993). Wheat Revolution-A dialogue.. Macmillan India.
11. Kontroversi
Sepanjang kerjayanya, M. S. Swaminathan juga terlibat dalam beberapa kontroversi saintifik dan etika.
Pada tahun 1970-an, sebuah kertas saintifik di mana Swaminathan dan pasukannya mendakwa telah menghasilkan baka gandum mutan melalui penyinaran gamma varieti Mexico (Sonora 64) yang menghasilkan Sharbati Sonora, yang didakwa mempunyai kandungan lisina yang sangat tinggi, membawa kepada kontroversi besar. Kes tersebut didakwa sebagai kesilapan yang dilakukan oleh pembantu makmal. Episod itu juga diburukkan lagi dengan kejadian bunuh diri seorang saintis pertanian. Kes ini telah dikaji sebagai sebahagian daripada masalah sistemik dalam penyelidikan pertanian India.
Dalam edisi Current Science 25 November 2018, sebuah kertas kerja bertajuk 'Teknologi Moden untuk Keselamatan Makanan dan Nutrisi Lestari' menyenaraikan Swaminathan sebagai pengarang bersama. Artikel itu dikritik oleh beberapa pakar saintifik, termasuk K. VijayRaghavan, penasihat saintifik utama kepada Kerajaan India, yang mengulas bahawa ia "sangat cacat dan penuh dengan kesilapan". Swaminathan mendakwa bahawa peranannya dalam kertas kerja itu "sangat terhad" dan bahawa beliau tidak sepatutnya dinamakan sebagai pengarang bersama.
12. Penilaian dan Impak
M. S. Swaminathan meninggalkan warisan yang mendalam dalam bidang pertanian, alam sekitar, dan keadilan sosial, terutamanya di India dan di seluruh dunia. Beliau secara meluas diiktiraf sebagai "Bapa Revolusi Hijau India", satu gelaran yang diberikan kepadanya kerana peranan pentingnya dalam mengubah India daripada negara yang bergantung kepada bantuan makanan menjadi kuasa pertanian yang berdikari. Kerjasama beliau dengan Norman Borlaug, pengenalan varieti tanaman berhasil tinggi, dan usaha penyebaran teknologi telah menyelamatkan jutaan nyawa daripada kelaparan dan kekurangan zat makanan.
Di luar pencapaian dalam Revolusi Hijau, impak Swaminathan melangkaui peningkatan produktiviti. Visi beliau mengenai "Revolusi Evergreen" menunjukkan peralihan penting ke arah pertanian lestari, menekankan kepentingan pemuliharaan biodiversiti, pengurusan sumber asli yang bertanggungjawab, dan kesejahteraan petani. Beliau adalah pendukung kuat ekologi ekonomi, satu pendekatan yang mengintegrasikan matlamat ekonomi dengan kelestarian alam sekitar, yang menyebabkan Program Alam Sekitar PBB menggelarnya "Bapa Ekologi Ekonomi".
Sumbangan beliau kepada institusi penyelidikan pertanian, baik di India mahupun di peringkat antarabangsa, telah mengukuhkan kapasiti saintifik untuk menangani cabaran keselamatan makanan global. Komitmen beliau terhadap kesaksamaan sosial jelas terpancar melalui usaha untuk memperkasakan wanita petani dan cadangan-cadangan Suruhanjaya Kebangsaan Petani untuk meningkatkan kualiti hidup petani kecil.
Walaupun menghadapi kontroversi, seperti isu Sharbati Sonora dan perdebatan mengenai tanaman GM, impak keseluruhan Swaminathan tetap positif. Beliau adalah suara utama bagi sains yang berkhidmat kepada masyarakat, dan perjuangannya untuk dunia tanpa kelaparan terus menjadi inspirasi. Pengiktirafan dan anugerah yang tidak terhingga yang diterima beliau, termasuk Hadiah Makanan Sedunia dan Bharat Ratna, mengesahkan kedudukan beliau sebagai salah seorang saintis dan kemanusiaan yang paling berpengaruh di abad ke-20 dan seterusnya. Warisan beliau bukan sahaja terletak pada hasil panen yang lebih tinggi tetapi juga dalam asas falsafah dan institusi yang beliau bina untuk memastikan masa depan pertanian yang lebih adil dan lestari.