Saint Vincent dan Kepulauan Grenadine

3.1. Zaman Pra-penjajahan

Sebelum kedatangan orang Eropah dan Afrika pada abad ke-16, pelbagai kumpulan masyarakat Amerindian telah melalui atau menetap di Saint Vincent dan Grenadines. Antara kumpulan awal termasuklah Ciboney. Mereka kemudiannya diikuti oleh masyarakat Arawak, dan seterusnya oleh orang Kalinago (juga dikenali sebagai Karib Pulau). Orang Kalinago, yang menggelar diri mereka sebagai Kalina, menamakan pulau utama sebagai Youloumain. Masyarakat Kalinago mempunyai struktur sosial dan budaya yang tersendiri, dan mereka terkenal dengan kemahiran pelayaran dan peperangan. Mereka secara agresif menentang sebarang percubaan penempatan oleh orang Eropah untuk satu tempoh yang lama. Kehidupan mereka berkait rapat dengan persekitaran semula jadi kepulauan tersebut, bergantung kepada pertanian sara diri, penangkapan ikan, dan pemburuan.

3.2. Ketibaan Orang Eropah dan Zaman Penjajahan Awal

Dipercayai bahawa Christopher Columbus telah melihat pulau Saint Vincent pada tahun 1498 dan menamakannya sempena Santo Vincent dari Saragossa. Walau bagaimanapun, penentangan hebat daripada masyarakat peribumi Kalinago menyebabkan usaha-usaha awal penempatan oleh kuasa Eropah menghadapi kesukaran. Pelbagai percubaan oleh pihak Inggeris dan Belanda untuk menuntut pulau tersebut tidak berjaya. Orang Perancis merupakan kuasa Eropah pertama yang berjaya menubuhkan penempatan yang lebih kekal di pulau itu, iaitu di bandar Barrouallie di bahagian lindung angin (leeward side) Saint Vincent pada tahun 1719.

3.3. Pemerintahan Penjajahan Perancis dan British serta Penentangan Peribumi

Pada abad ke-18, Saint Vincent menjadi rebutan antara Perancis dan Britain. Pihak Perancis, setelah menapak di Barrouallie pada tahun 1719, mula memperkenalkan sistem perladangan yang menanam kopi, tembakau, nila, kapas, dan gula. Untuk mengerjakan ladang-ladang ini, mereka membawa masuk hamba abdi dari Afrika. Ini menandakan permulaan perubahan demografi dan struktur sosial yang ketara di pulau tersebut, dengan impak jangka panjang terhadap masyarakat.

British berjaya menawan pulau itu daripada Perancis semasa Perang Tujuh Tahun dan tuntutan mereka disahkan melalui Perjanjian Paris (1763). Setelah mengambil alih kawalan pada tahun 1763, British mula membina Fort Charlotte dan meneruskan pengimportan hamba abdi Afrika untuk bekerja di ladang-ladang. Kehadiran British dan pengembangan ladang mereka telah mencetuskan konflik dengan masyarakat peribumi. Masyarakat Garifuna, iaitu kumpulan etnik Afro-Peribumi yang terbentuk hasil perkahwinan campur antara orang Karib dan orang Afrika yang terdampar atau melarikan diri daripada perhambaan, menentang keras kehadiran British. Ini membawa kepada Perang Karib Pertama (1772-1773), di mana masyarakat Garifuna berjuang untuk mempertahankan tanah dan cara hidup mereka. Walaupun satu perjanjian damai dicapai, ketegangan berterusan.

Semasa Perang Amerika-Perancis (1778-1783), Perancis berjaya menawan semula Saint Vincent pada tahun 1779. Namun, penguasaan mereka tidak bertahan lama apabila British kembali menguasai pulau itu melalui Perjanjian Versailles (1783). Keadaan yang tidak menentu antara pihak British dan Garifuna akhirnya membawa kepada Perang Karib Kedua (1795-1797). Dalam perang ini, masyarakat Garifuna, yang dipimpin oleh Ketua Tertinggi Joseph Chatoyer dan disokong oleh pihak Perancis, khususnya Victor Hugues yang berpangkalan di Martinique, melancarkan penentangan sengit. Walau bagaimanapun, mereka akhirnya dikalahkan pada tahun 1797 oleh tentera British di bawah pimpinan Sir Ralph Abercromby. Kekalahan ini membawa padah besar kepada masyarakat Garifuna; hampir 5,000 orang daripada mereka telah diusir dari Saint Vincent dan dihantar ke pulau Roatán di persisiran Honduras, serta ke Belize dan Baliceaux di Grenadines. Pengusiran ini merupakan satu tragedi kemanusiaan yang memberi kesan mendalam terhadap kelangsungan masyarakat Garifuna dan merupakan satu contoh impak penjajahan terhadap masyarakat peribumi. Pembinaan Fort Charlotte akhirnya siap pada tahun 1806. Pada tahun 1812, gunung berapi La Soufrière meletus, menyebabkan kemusnahan yang besar.

Penghapusan sistem perhambaan oleh British di Saint Vincent (dan di semua tanah jajahan Hindia Barat British yang lain) berlaku pada tahun 1834, diikuti dengan tempoh perantisan yang berakhir pada tahun 1838. Selepas itu, kekurangan tenaga buruh di ladang-ladang cuba diatasi dengan membawa masuk pekerja kontrak. Bermula dari tahun 1845, ramai pendatang Katolik Portugis dari Madeira tiba, dengan kira-kira 2,100 orang tiba dari Portugal antara 1845 dan 1850. Antara tahun 1861 dan 1888, gelombang imigrasi baru berlaku dengan kedatangan buruh India. Penjajahan dan sistem perladangan telah membentuk satu struktur sosial yang kompleks dan berlapis, berdasarkan kaum dan kelas, yang terus mempengaruhi masyarakat Saint Vincent dan Grenadines.

3.4. Abad ke-20

Pada tahun 1902, gunung berapi La Soufrière meletus sekali lagi, mengakibatkan kematian antara 1,500 hingga 2,000 orang. Letusan ini menyebabkan kerosakan teruk pada tanah pertanian dan memberi kesan negatif yang besar kepada ekonomi pulau.
Saint Vincent dan Grenadines melalui pelbagai peringkat status penjajahan di bawah pemerintahan British. Sebuah dewan perwakilan telah dibenarkan pada tahun 1776. Pemerintahan Tanah Jajahan Mahkota telah diperkenalkan pada tahun 1877. Sebuah majlis perundangan telah ditubuhkan pada tahun 1925 dengan hak mengundi yang terhad, satu langkah awal ke arah perwakilan politik yang lebih luas, walaupun masih terbatas. Hak mengundi umum dewasa akhirnya diberikan pada tahun 1951, satu pencapaian penting dalam pembangunan demokrasi negara, membolehkan penyertaan rakyat yang lebih menyeluruh dalam proses politik.
Sepanjang tempoh penguasaannya, Britain beberapa kali cuba untuk menyatukan Saint Vincent dengan Kepulauan Windward yang lain sebagai satu entiti, bertujuan untuk memudahkan kawalan British di sub-rantau itu melalui satu pentadbiran bersepadu. Pada tahun 1960-an, British sekali lagi cuba menyatukan semua pulau-pulau jajahannya di rantau itu, termasuk Saint Vincent, menjadi satu entiti politik di bawah kawalan British yang dikenali sebagai Persekutuan Hindia Barat. Persekutuan ini didorong oleh keinginan untuk mencapai kemerdekaan daripada kerajaan British. Walau bagaimanapun, percubaan ini runtuh pada tahun 1962.
Saint Vincent telah diberikan status "negara bersekutu" oleh Britain pada 27 Oktober 1969. Status ini memberikan Saint Vincent kawalan penuh ke atas hal ehwal dalamannya tetapi belum mencapai kemerdekaan penuh dari segi undang-undang. Pada April 1979, gunung berapi La Soufrière meletus sekali lagi. Walaupun tiada kematian dilaporkan, beribu-ribu penduduk terpaksa dipindahkan, dan kerosakan pertanian yang meluas berlaku, memberi kesan besar kepada ekonomi dan kehidupan rakyat.

3.5. Pasca Kemerdekaan

Pada 27 Oktober 1979, Saint Vincent dan Grenadines mencapai kemerdekaan penuh daripada Britain. Tarikh ini kini disambut sebagai Hari Kemerdekaan, sebuah cuti umum negara. Negara ini memilih untuk kekal dalam Komanwel Bangsa-Bangsa, mengekalkan Ratu Elizabeth II ketika itu sebagai Raja, yang diwakili secara tempatan oleh seorang Gabenor Jeneral.
Milton Cato daripada Parti Buruh Saint Vincent (SVLP) yang berhaluan kiri-tengah menjadi Perdana Menteri pertama negara (beliau telah menjadi Premier sejak 1974). Beliau memerintah sehingga kekalahannya dalam pilihan raya umum 1984 kepada James Fitz-Allen Mitchell daripada Parti Demokratik Baru (NDP) yang berhaluan kanan-tengah. Semasa pemerintahan Cato, berlaku pemberontakan singkat di Pulau Union pada Disember 1979 yang diketuai oleh Lennox 'Bumba' Charles. Diilhamkan oleh revolusi baru-baru ini di Grenada, Charles mendakwa pengabaian Union oleh kerajaan pusat. Namun, pemberontakan itu berjaya dipatahkan dengan cepat dan Charles ditangkap. Terdapat juga siri mogok pada awal 1980-an. James Mitchell kekal sebagai Perdana Menteri selama 16 tahun sehingga tahun 2000, memenangi tiga pilihan raya berturut-turut. Mitchell berada di barisan hadapan dalam usaha untuk meningkatkan integrasi serantau.
Negara ini menghadapi pelbagai cabaran ekonomi dan bencana alam. Pada tahun 1980 (Taufan Allen) dan 1987, taufan telah merosakkan banyak ladang pisang dan kelapa. Musim taufan juga sangat aktif pada tahun 1998 dan 1999, dengan Taufan Lenny pada tahun 1999 menyebabkan kerosakan yang meluas di pantai barat pulau.
Pada tahun 2000, Arnhim Eustace menjadi Perdana Menteri selepas mengambil alih kepimpinan NDP berikutan persaraan Mitchell. Beliau telah dikalahkan setahun kemudian dalam pilihan raya umum 2001 oleh Ralph Gonsalves daripada Parti Buruh Bersatu (ULP), parti pengganti SVLP. Gonsalves - seorang ahli politik berhaluan kiri yang dikenali di negara itu sebagai "Komrad Ralph" - telah berhujah bahawa negara-negara Eropah berhutang pampasan kepada negara-negara Caribbean atas peranan mereka dalam perdagangan hamba Atlantik, satu pendirian yang menekankan keadilan sejarah dan hak asasi manusia. Gonsalves memenangi penggal kedua pada tahun 2005, ketiga pada 2010, keempat pada 2015, dan kelima pada November 2020, menjadikan ULP memenangi lima pilihan raya umum berturut-turut.
Pada tahun 2009, satu referendum perlembagaan telah diadakan mengenai cadangan untuk menerima pakai perlembagaan baru yang akan menjadikan negara ini sebuah republik, menggantikan Ratu Elizabeth II sebagai ketua negara dengan seorang Presiden bukan eksekutif. Cadangan ini disokong oleh Perdana Menteri Gonsalves. Majoriti dua pertiga diperlukan untuk meluluskan cadangan tersebut, tetapi referendum itu ditolak dengan 29,019 undi (55.64%) menentang berbanding 22,493 undi (43.13%) menyokong. Keputusan ini mencerminkan kepelbagaian pandangan rakyat mengenai sistem pemerintahan dan hubungan dengan monarki British.
Saint Vincent dan Grenadines telah dipilih sebagai anggota tidak tetap Majlis Keselamatan Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu untuk tempoh 2020-2021, satu pencapaian diplomatik yang signifikan bagi sebuah negara kecil.
Pada 9 April 2021, gunung berapi La Soufrière meletus, menghamburkan abu beberapa batu ke atmosfera. Kira-kira 16,000 orang telah dipindahkan beberapa hari sebelum letusan. Letusan berterusan selama beberapa minggu dengan "peristiwa letupan" menyebabkan pemindahan besar-besaran. Bantuan dan sokongan kewangan kecemasan telah diberikan oleh beberapa pulau berdekatan, United Kingdom, dan agensi-agensi seperti Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu. Tawaran penting pertama untuk pembiayaan jangka panjang sebanyak 20.00 M USD telah diumumkan pada 13 April 2021 oleh Bank Dunia. Usaha pemulihan dan pembangunan semula menjadi fokus utama negara selepas bencana ini.

4.1. Bentuk Muka Bumi dan Komposisi Pulau

Pulau utama, Saint Vincent, mempunyai keluasan kira-kira 344 km². Ia berukuran kira-kira 26 km panjang dan 15 km lebar. Pulau ini berasal dari gunung berapi, berhutan tebal, dan mempunyai sedikit sahaja tanah rata. Bahagian timur pulau (windward side) adalah sangat berbatu dan curam, manakala bahagian barat (leeward side) mempunyai lebih banyak pantai berpasir dan teluk. Puncak tertinggi di Saint Vincent ialah gunung berapi aktif La Soufrière, dengan ketinggian 1.23 K m. Gunung-gunung utama lain di Saint Vincent termasuk (dari utara ke selatan) Puncak Richmond, Gunung Brisbane, Gunung Colonarie, Grand Bonhomme, Petit Bonhomme, dan Gunung St Andrew. Rangkaian gunung-ganang ini membentuk tulang belakang pulau, dengan banyak sungai kecil dan lembah yang mengalir daripadanya. Ibu negara, Kingstown, terletak di pantai barat daya pulau Saint Vincent.

Kepulauan Grenadine yang menjadi sebahagian daripada negara ini merangkumi kira-kira 45 km² dan terdiri daripada 32 buah pulau dan kunci. Jarak dari titik paling utara hingga paling selatan pulau-pulau Grenadine milik Saint Vincent adalah kira-kira 60.4 km. Sembilan daripadanya berpenghuni, termasuk pulau-pulau utama seperti Bequia, Mustique, Canouan, dan Pulau Union. Pulau-pulau berpenghuni lain adalah Petit Saint Vincent, Pulau Palm, Mayreau, dan Pulau Young (sebuah pulau milik persendirian yang berpenghuni). Pulau-pulau Grenadine yang tidak berpenghuni yang terkenal termasuk Tobago Cays (kawasan taman laut yang popular), Baliceaux, Battowia, Quatre, Petite Mustique (pernah menjadi pusat skandal hartanah), Savan, dan Petit Nevis (digunakan oleh penangkap ikan paus). Pulau-pulau Grenadine kebanyakannya terdiri daripada terumbu karang dan kurang bergunung-ganang berbanding Saint Vincent.

4.2. Iklim

Saint Vincent dan Grenadines mempunyai iklim tropika, dengan suhu yang panas dan lembap sepanjang tahun. Purata suhu tahunan biasanya berkisar antara 18 °C hingga 32 °C. Terdapat sedikit variasi suhu bermusim. Iklim dipengaruhi oleh angin pasat timur laut yang membantu menyederhanakan haba.
Terdapat dua musim utama: musim kering yang lazimnya berlangsung dari Januari hingga April, dan musim hujan dari Mei hingga Disember. Taburan hujan tahunan berbeza mengikut ketinggian dan lokasi; kawasan pantai menerima purata kira-kira 1.50 K mm hujan setahun, manakala kawasan pergunungan di pedalaman boleh menerima sehingga 4.50 K mm.
Negara ini terletak di dalam Laluan Hurikan Atlantik dan terdedah kepada siklon tropika, terutamanya semasa musim taufan rasmi dari Jun hingga November. Taufan boleh menyebabkan kerosakan yang besar kepada infrastruktur, pertanian, dan alam sekitar. Sebagai sebuah Negara Pulau Kecil Membangun (SIDS), Saint Vincent dan Grenadines sangat terdedah kepada impak perubahan iklim, termasuk kenaikan aras laut, peningkatan intensiti taufan, dan perubahan corak hujan, yang mengancam ekosistem, sumber air, dan mata pencarian penduduk.

4.3. Ekosistem dan Alam Sekitar

Saint Vincent dan Grenadines kaya dengan kepelbagaian biologi, merangkumi ekosistem daratan dan marin. Ekosistem daratan utama termasuk hutan hujan tropika di pulau Saint Vincent, terutamanya di kawasan pergunungan yang lebih tinggi dan lembap, serta hutan kering tropika di beberapa kawasan pantai dan di sebahagian Kepulauan Grenadine. Negara ini adalah rumah kepada dua ekoregion daratan: hutan lembap Kepulauan Windward dan hutan kering Antillen Kecil. Hutan-hutan ini menyokong pelbagai jenis flora dan fauna, termasuk beberapa spesies endemik. Indeks Integriti Landskap Hutan bagi negara ini pada tahun 2019 ialah 6.95/10, meletakkannya di kedudukan ke-61 daripada 172 negara di seluruh dunia. Kira-kira 36% daripada tanah negara diliputi hutan.
Ekosistem marin juga sangat penting, terdiri daripada terumbu karang, padang rumput laut, dan hutan bakau di sesetengah kawasan. Kawasan seperti Tobago Cays Marine Park adalah penting untuk pemuliharaan penyu laut, ikan karang, dan habitat marin lain.
Usaha pemuliharaan dijalankan untuk melindungi spesies terancam dan habitat penting. Namun, negara ini menghadapi pelbagai isu alam sekitar. Antara yang utama ialah kesan perubahan iklim, seperti kenaikan aras laut yang mengancam kawasan pantai, pengasidan lautan yang merosakkan terumbu karang, dan peningkatan kejadian cuaca ekstrem. Penebangan hutan untuk pertanian dan pembangunan, pencemaran dari sumber daratan, dan penangkapan ikan berlebihan juga memberi tekanan kepada alam sekitar. Pengurusan sumber semula jadi secara lestari, termasuk sumber air, tanah, dan perikanan, adalah kritikal untuk kesejahteraan jangka panjang negara ini. Kerajaan dan organisasi bukan kerajaan terlibat dalam pelbagai inisiatif untuk mempromosikan amalan lestari dan meningkatkan daya tahan terhadap perubahan iklim.

5.1. Struktur Kerajaan

Sebagai sebuah negara Alam Komanwel, ketua negara Saint Vincent dan Grenadines ialah Raja Charles III, yang bergelar Raja Saint Vincent dan Grenadines. Raja diwakili di negara ini oleh seorang Gabenor Jeneral, yang kini disandang oleh Dame Susan Dougan sejak 1 Ogos 2019. Pejabat Gabenor Jeneral kebanyakannya menjalankan fungsi-fungsi istiadat, termasuk membuka Dewan Perhimpunan dan melantik pelbagai pegawai kerajaan.

Kuasa eksekutif kerajaan terletak pada Perdana Menteri dan kabinet beliau. Perdana Menteri lazimnya adalah ketua parti politik yang memenangi majoriti kerusi dalam pilihan raya umum. Perdana Menteri sekarang ialah Ralph Gonsalves daripada Parti Buruh Bersatu (ULP), yang telah memegang jawatan tersebut sejak tahun 2001.

Badan perundangan negara ialah Dewan Perhimpunan Saint Vincent dan Grenadines yang bersifat unikameral (satu dewan). Ia terdiri daripada 21 ahli: 15 ahli dipilih melalui pilihan raya umum dari kawasan-kawasan pilihan raya ahli tunggal, dan 6 ahli dilantik yang dikenali sebagai Senator. Tempoh perkhidmatan parlimen adalah lima tahun, walaupun Perdana Menteri boleh memohon pembubaran parlimen dan mengadakan pilihan raya pada bila-bila masa. Perlembagaan negara telah diguna pakai pada 27 Oktober 1979. Mekanisme semak dan imbang antara cabang eksekutif, legislatif, dan yudikatif adalah penting untuk memastikan tadbir urus yang baik. Penyertaan rakyat dalam proses demokrasi digalakkan melalui pilihan raya dan saluran-saluran lain.

Cabang kehakiman terdiri daripada mahkamah-mahkamah daerah, Mahkamah Agung Caribbean Timur (Eastern Caribbean Supreme Court, ECSC), dan Majlis Privi United Kingdom di London yang berfungsi sebagai mahkamah rayuan terakhir. Sistem perundangan negara adalah berdasarkan undang-undang umum Inggeris.

5.2. Parti Politik dan Aliran Politik

Dua parti politik utama yang mempunyai perwakilan di parlimen ialah Parti Buruh Bersatu (ULP) yang berhaluan kiri-tengah dan Parti Demokratik Baru (NDP) yang berhaluan kanan-tengah. ULP, yang dipimpin oleh Ralph Gonsalves, telah berkuasa sejak tahun 2001, memenangi lima pilihan raya umum berturut-turut sehingga tahun 2020. NDP pula membentuk pembangkang rasmi, dengan ketuanya memegang jawatan sebagai Ketua Pembangkang. Ketua Pembangkang semasa ialah Godwin Friday.
Ideologi ULP cenderung ke arah sosialisme demokratik dan nasionalisme ekonomi, dengan penekanan kepada program sosial dan peranan negara dalam pembangunan. NDP pula lebih cenderung kepada dasar-dasar konservatisme fiskal dan liberalisme ekonomi. Isu-isu politik semasa termasuklah pembangunan ekonomi, pengangguran, kepelbagaian ekonomi, kesan bencana alam, dan tadbir urus.
Pada tahun 2009, satu referendum perlembagaan telah diadakan atas cadangan Perdana Menteri Gonsalves untuk menukar sistem pemerintahan negara kepada sebuah republik, dengan seorang Presiden bukan eksekutif menggantikan Raja British sebagai ketua negara. Walau bagaimanapun, cadangan ini memerlukan sokongan dua pertiga majoriti pengundi tetapi telah ditolak, dengan 55.64% mengundi menentang. Keputusan ini menunjukkan bahawa sebahagian besar rakyat masih memilih untuk mengekalkan sistem raja berperlembagaan sedia ada. Kegagalan referendum ini memberi implikasi kepada perbincangan mengenai identiti nasional dan hala tuju pembangunan demokrasi negara.

5.3. Pembahagian Pentadbiran

Secara pentadbiran, Saint Vincent dan Grenadines dibahagikan kepada enam buah kariah (parish). Lima daripada kariah ini terletak di pulau utama Saint Vincent, manakala kariah keenam terdiri daripada Kepulauan Grenadine. Kariah-kariah tersebut ialah:

• Kariah Charlotte: Terletak di bahagian timur pulau Saint Vincent, ia merupakan kariah terbesar dari segi keluasan dan terkenal dengan aktiviti pertanian serta bandar Georgetown.
• Kariah Saint George: Terletak di bahagian barat daya Saint Vincent, ia adalah kariah yang paling padat penduduknya dan menempatkan ibu negara, Kingstown. Kingstown merupakan pusat pentadbiran, komersial, dan pelabuhan utama negara.
• Kariah Saint Andrew: Terletak di bahagian barat Saint Vincent, merangkumi bandar Layou.
• Kariah Saint Patrick: Terletak di bahagian barat laut Saint Vincent, dengan bandar utama Barrouallie.
• Kariah Saint David: Terletak di bahagian utara Saint Vincent, terkenal dengan Chateaubelair dan berdekatan dengan gunung berapi La Soufrière.
• Kariah Grenadines: Terdiri daripada gugusan pulau-pulau di selatan Saint Vincent, termasuk pulau-pulau utama seperti Bequia, Mustique, Canouan, dan Pulau Union. Pusat pentadbiran untuk Kariah Grenadines ialah Port Elizabeth di Bequia.

Setiap kariah mempunyai ciri-ciri geografi, ekonomi, dan sosial yang tersendiri. Kingstown, sebagai ibu negara, memainkan peranan penting sebagai pusat pemerintahan, perniagaan, dan budaya.

5.4. Ketenteraan

Saint Vincent dan Grenadines tidak mempunyai angkatan tentera tetap atau formal. Tanggungjawab pertahanan dan keselamatan dalam negeri sebahagian besarnya terletak pada Pasukan Polis Diraja Saint Vincent dan Grenadines (Royal Saint Vincent and the Grenadines Police Force, RSVGPF). Pasukan polis ini mempunyai sebuah Unit Perkhidmatan Khas (Special Service Unit, SSU) yang dilatih untuk menangani situasi keselamatan yang lebih mencabar, serta sebuah pasukan milisi yang memainkan peranan sokongan.
Sebagai sebuah negara kecil dengan sumber terhad, Saint Vincent dan Grenadines bergantung kepada kerjasama serantau untuk keselamatan. Ia merupakan negara anggota Sistem Keselamatan Serantau (Regional Security System, RSS), sebuah perjanjian pertahanan antarabangsa untuk memastikan kestabilan dan keselamatan di rantau Caribbean timur. Penyertaan dalam RSS membolehkan negara ini mendapat bantuan dalam bidang seperti operasi mencari dan menyelamat, usaha memerangi penyeludupan dadah, dan bantuan bencana.
Pada tahun 2017, Saint Vincent dan Grenadines menandatangani Perjanjian mengenai Larangan Senjata Nuklear Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu, menunjukkan komitmennya terhadap pelucutan senjata nuklear global. Semasa pentadbiran Perdana Menteri James Fitz-Allen Mitchell, negara ini pernah mengambil pendirian yang agak bebas dalam hal ehwal ketenteraan, contohnya dengan tidak menyertai beberapa latihan ketenteraan bersama yang melibatkan Amerika Syarikat, United Kingdom, dan negara-negara Caribbean Timur yang lain.

5.5. Hubungan Luar Negeri

Dasar luar Saint Vincent dan Grenadines merangkumi hubungan dua hala dan pelbagai hala yang aktif, penyertaan dalam organisasi serantau dan antarabangsa, serta pendiriannya dalam isu-isu global yang signifikan, termasuk advokasi dalam isu-isu hak asasi manusia. Negara ini menumpukan pada kerjasama antarabangsa untuk pembangunan ekonomi dan mempromosikan kepentingannya di arena global, sambil turut memberi perhatian kepada isu-isu kemanusiaan dan keadilan antarabangsa.
Saint Vincent dan Grenadines (SVG) mengekalkan hubungan diplomatik yang aktif dan mengambil bahagian dalam pelbagai pertubuhan antarabangsa dan serantau. Dasar luarnya mencerminkan statusnya sebagai sebuah negara pulau kecil membangun, dengan tumpuan kepada kerjasama serantau, pembangunan ekonomi, dan promosi kepentingan negara di arena global.
SVG mempunyai hubungan rapat dengan Kanada, United Kingdom, dan Amerika Syarikat. Negara ini bekerjasama dengan pertubuhan politik dan ekonomi serantau seperti Pertubuhan Negara-Negara Caribbean Timur (OECS) dan Komuniti Caribbean (CARICOM). Ia juga merupakan ahli Perikatan Bolivarian untuk Amerika (ALBA) dan Komuniti Negara-Negara Amerika Latin dan Caribbean (CELAC), Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu (PBB), Komanwel Bangsa-Bangsa, Pertubuhan Negara-Negara Amerika (OAS), dan Persatuan Negara-Negara Caribbean (ACS). SVG menjadi negara terkecil yang pernah dipilih sebagai anggota tidak tetap Majlis Keselamatan PBB bagi penggal 2020-2021.
SVG mengiktiraf Republik China (Taiwan) dan membuka kedutaan keenamnya di Taipei pada Ogos 2019. Kedutaan dan misi diplomatik lain terletak di London (Suruhanjaya Tinggi), Washington, D.C., Havana, Caracas, dan Brussels.
Dalam isu-isu diplomatik, SVG terlibat dalam perbincangan mengenai tuntutan pampasan sejarah daripada negara-negara Eropah atas peranan mereka dalam perdagangan hamba Atlantik, satu pendirian yang kuat di bawah pimpinan Perdana Menteri Ralph Gonsalves. Pada tahun 2013, negara ini bersama negara-negara Caribbean lain menyeru agar pampasan dibayar. Protes berlaku semasa lawatan kerabat diraja British pada tahun 2022, dengan penunjuk perasaan termasuk Jomo Thomas, bekas pengerusi Jawatankuasa Pampasan Nasional SVG, menuntut pampasan.
SVG juga mempunyai pertikaian sempadan maritim dengan Venezuela berkaitan tuntutan Venezuela untuk memberikan kesan penuh kepada Pulau Aves, yang mewujudkan ZEE Venezuela yang luas di Laut Caribbean. Mengenai isu hak asasi manusia antarabangsa, SVG bersama Kepulauan Solomon, Tuvalu, dan Vanuatu pada tahun 2017 menyeru tindakan PBB terhadap dakwaan pencabulan hak asasi manusia yang dilakukan oleh Indonesia terhadap penduduk asli Papua di Papua Barat.
SVG menyertai OAS pada 27 Oktober 1981 dan mengambil bahagian dalam Sidang Kemuncak Amerika. Walau bagaimanapun, negara ini telah memboikot Sidang Kemuncak Amerika ke-9 pada Jun 2022. SVG menandatangani Perjanjian Bantuan Cukai Berganda (CARICOM) pada tahun 1994 dan Perjanjian Pematuhan Cukai Akaun Asing (FATCA) Model 1 dengan Amerika Syarikat pada tahun 2014. Mengenai hubungan dengan Korea Selatan dan Korea Utara, SVG menjalin hubungan diplomatik dengan Korea Selatan pada tahun 1979 dan mengambil bahagian dalam Sukan Olimpik Seoul 1988. Hubungan dengan Korea Utara dijalin pada tahun 1981, terputus pada 1988 berikutan insiden pengeboman Korean Air 858, tetapi disambung semula pada tahun 1990.

6.1. Struktur dan Status Ekonomi

Petunjuk ekonomi utama bagi Saint Vincent dan Grenadines menunjukkan ciri-ciri sebuah negara pulau kecil membangun. Pada tahun 2004, Keluaran Dalam Negara Kasar (KDNK) dianggarkan sekitar 390.00 M USD (sumber Thai), manakala pada tahun 2016, ia dilaporkan sebanyak 766.00 M USD (sumber Vietnam). Pendapatan per kapita dianggarkan 3.52 K USD pada tahun 2004 dan 2.80 K USD pada tahun 2000 (sumber Thai). Kadar pengangguran kekal tinggi, dilaporkan sekitar 19.8% dalam bancian 1991, 22% pada tahun 1997 (sumber Thai), dan 15% pada tahun 2001. Kadar inflasi adalah 2.2% pada tahun 1999 (sumber Thai).
Struktur ekonomi pada tahun 2000 (sumber Thai) menunjukkan sektor pertanian menyumbang 10.6% kepada KDNK, industri 17.5%, dan perkhidmatan 71.9%. Ini menggambarkan peralihan daripada ekonomi berasaskan pertanian semata-mata kepada ekonomi yang lebih dipacu oleh perkhidmatan, terutamanya pelancongan. Walau bagaimanapun, kebergantungan yang berterusan kepada eksport pisang menjadikan ekonomi terdedah kepada kejutan luaran seperti penyakit tanaman, perubahan dalam perjanjian perdagangan keutamaan dengan Eropah, dan bencana alam seperti taufan yang sering merosakkan sebahagian besar tanaman.
Kerajaan telah berusaha untuk memperkenalkan industri baru tetapi kurang berjaya. Cabaran pembangunan termasuk saiz pasaran domestik yang kecil, keterpencilan geografi, dan kerentanan terhadap bencana alam. Tumpuan diberikan kepada usaha mempelbagaikan ekonomi, menarik pelaburan asing, dan meningkatkan infrastruktur. Dari perspektif sosial, isu kesaksamaan ekonomi dan impak sosial pembangunan adalah penting, dengan usaha untuk memastikan manfaat pertumbuhan ekonomi diagihkan secara lebih meluas dan program jaringan keselamatan sosial disediakan untuk golongan rentan. Trend ekonomi terkini menunjukkan pertumbuhan yang sederhana, dirangsang oleh aktiviti pembinaan dan pemulihan sektor pelancongan, terutamanya selepas pembukaan Lapangan Terbang Antarabangsa Argyle.

6.2. Industri Utama

Industri utama di Saint Vincent dan Grenadines merangkumi pertanian, pelancongan, sektor kewangan luar pesisir, dan pembuatan berskala kecil.
Pertanian secara tradisinya menjadi tulang belakang ekonomi, dengan pisang sebagai tanaman eksport utama. Pada tahun 2000, pisang menyumbang kira-kira 39% daripada jumlah eksport. Tanaman lain yang penting termasuk ubi keladi, arrowroot (di mana Saint Vincent adalah pengeluar terbesar dunia), kelapa, keledek, dan pelbagai rempah ratus. Sektor perikanan juga menyumbang kepada ekonomi, begitu juga dengan penternakan haiwan secara kecil-kecilan. Satu aspek unik ialah penangkapan ikan paus bungkuk secara tradisional oleh penduduk asli di Bequia, yang dibenarkan sehingga empat ekor setahun di bawah kuota sara hidup Suruhanjaya Penangapan Ikan Paus Antarabangsa (IWC). Amalan ini menimbulkan perbincangan mengenai aspek kelestarian dan hak peribumi.
Pelancongan telah menjadi enjin pertumbuhan ekonomi yang semakin penting, terutamanya di Kepulauan Grenadine yang terkenal dengan pantai yang indah, pelayaran kapal layar, dan resort mewah. Pulau Mustique, sebagai contoh, adalah destinasi popular untuk golongan kaya dan terkenal. Penggambaran filem seperti siri Pirates of the Caribbean di pulau ini juga telah membantu mempromosikan negara sebagai destinasi pelancongan. Pertumbuhan sektor ini dirangsang oleh peningkatan dalam aktiviti pembinaan hotel dan resort, serta infrastruktur sokongan.
Sektor kewangan luar pesisir juga merupakan penyumbang kepada ekonomi, menawarkan perkhidmatan seperti syarikat perniagaan antarabangsa (IBC) dan amanah. Walau bagaimanapun, undang-undang kerahsiaan sektor ini telah menimbulkan kebimbangan antarabangsa mengenai potensi penyalahgunaan untuk pengelakan cukai dan pengubahan wang haram. Terdapat permintaan yang semakin meningkat untuk perkhidmatan kewangan antarabangsa seperti bursa saham dan aktiviti perantara kewangan.
Sektor pembuatan adalah berskala kecil dan merangkumi pemprosesan makanan (seperti tepung ubi kayu), pembuatan perabot, tekstil, dan raket tenis.

Setiap industri ini mempunyai kepentingan ekonomi masing-masing, tetapi usaha untuk mempelbagaikan ekonomi dan mengurangkan kebergantungan kepada sektor pertanian yang terdedah kepada risiko tetap menjadi keutamaan.

6.3. Pengangkutan

Sistem pengangkutan di Saint Vincent dan Grenadines merangkumi kemudahan udara, laut, dan darat yang menghubungkan pulau utama Saint Vincent dengan Kepulauan Grenadine serta destinasi antarabangsa.
Lapangan Terbang Antarabangsa Argyle (AIA) adalah lapangan terbang utama dan gerbang antarabangsa negara. Ia terletak di pantai timur pulau Saint Vincent, kira-kira 8.3 km dari Kingstown. AIA dibuka secara rasmi pada 14 Februari 2017, menggantikan Lapangan Terbang E.T. Joshua yang lebih kecil. Pembukaan AIA telah meningkatkan kapasiti untuk penerbangan antarabangsa yang lebih besar dan dijangka merangsang sektor pelancongan dan perdagangan. Beberapa syarikat penerbangan antarabangsa dan serantau seperti LIAT, Caribbean Airlines, dan American Airlines menyediakan perkhidmatan ke AIA.
Kemudahan pelabuhan utama terletak di Kingstown, yang mengendalikan kargo dan kapal persiaran. Perkhidmatan feri adalah kaedah utama pergerakan antara pulau Saint Vincent dan pulau-pulau utama di Grenadine seperti Bequia, Mustique, Canouan, dan Pulau Union. Feri seperti Bequia Express dan Barracuda menyediakan perkhidmatan tetap. Selain feri, pesawat kecil yang dikendalikan oleh syarikat seperti SVG Air dan Mustique Airways juga menawarkan penerbangan domestik antara pulau-pulau.
Rangkaian jalan raya di pulau Saint Vincent menghubungkan Kingstown dengan bandar-bandar dan kampung-kampung lain. Walau bagaimanapun, keadaan jalan raya boleh mencabar di sesetengah kawasan, terutamanya di kawasan pedalaman yang bergunung-ganang. Pengangkutan awam darat utama terdiri daripada van persendirian yang diubah suai menjadi bas mini (sering dirujuk sebagai "van"), yang beroperasi di laluan-laluan tertentu, dan teksi. Tiada sistem kereta api di negara ini.

6.4. Komunikasi

Infrastruktur komunikasi di Saint Vincent dan Grenadines telah berkembang untuk menyediakan perkhidmatan telefon talian tetap, mudah alih, dan internet kepada penduduk dan perniagaan.
Pada tahun 2010, terdapat kira-kira 21,700 talian telefon tetap di negara ini. Sistem telefon talian tetap adalah automatik sepenuhnya dan meliputi seluruh pulau Saint Vincent serta semua pulau Grenadine yang berpenghuni.
Perkhidmatan telefon mudah alih telah menyaksikan pertumbuhan yang pesat. Pada tahun 2002, terdapat 10,000 pengguna telefon mudah alih, dan angka ini meningkat dengan ketara kepada 131,800 menjelang tahun 2010. Liputan perkhidmatan mudah alih tersedia di kebanyakan kawasan di Saint Vincent dan juga di Kepulauan Grenadine.
Akses internet juga semakin meluas. Terdapat dua penyedia perkhidmatan internet (ISP) utama di negara ini, iaitu Digicel dan Flow (sebelum ini LIME/Cable & Wireless). Mereka menawarkan perkhidmatan internet jalur lebar, bersama-sama dengan perkhidmatan telefon selular dan televisyen kabel. Usaha terus dilakukan untuk meningkatkan kelajuan dan ketersediaan internet di seluruh kepulauan.

7.1. Penduduk dan Etnik

Jumlah penduduk Saint Vincent dan Grenadines dianggarkan sekitar 104,574 orang (anggaran 2009, sumber Vietnam) hingga 110,872 orang (anggaran Inggeris terkini). Dengan keluasan tanah kira-kira 369 km², kepadatan penduduk negara ini melebihi 300 orang per kilometer persegi. Penduduk sering merujuk diri mereka sebagai "Vincy".
Komposisi etnik negara ini adalah hasil daripada sejarah penghijrahan dan penjajahan. Kumpulan etnik terbesar ialah penduduk berketurunan Afrika, yang membentuk kira-kira 66% hingga 66.5% daripada populasi. Mereka adalah keturunan orang Afrika yang dibawa sebagai hamba abdi semasa zaman penjajahan untuk bekerja di ladang-ladang. Kumpulan kedua terbesar ialah mereka yang berketurunan campuran (mixed descent), merangkumi kira-kira 19% hingga 20%.
Etnik India Timur (Indo-Vincentian) membentuk kira-kira 5.5% hingga 6% daripada populasi; nenek moyang mereka dibawa masuk sebagai buruh kontrak selepas pemansuhan perhambaan. Orang Eropah, terutamanya berketurunan Portugis (dari Madeira), membentuk kira-kira 3.5% hingga 4%. Masyarakat peribumi Kalinago (Karib) kini merupakan minoriti kecil, iaitu sekitar 2%. Terdapat juga populasi kecil orang Cina yang semakin meningkat dan orang Syria. Latar belakang sejarah yang pelbagai ini telah menyumbang kepada kekayaan budaya masyarakat Saint Vincent dan Grenadines.

7.2. Bahasa

Bahasa rasmi Saint Vincent dan Grenadines ialah bahasa Inggeris. Ia digunakan dalam pendidikan, kerajaan, agama, media, dan semua domain formal yang lain.
Walau bagaimanapun, bahasa yang paling banyak dituturkan dalam kehidupan seharian dan situasi tidak formal, seperti di rumah dan sesama rakan, ialah Kreol Vincentian. Kreol Vincentian ialah sejenis bahasa kreol berasaskan Inggeris dengan pengaruh daripada bahasa-bahasa Afrika dan Perancis. Ia mempunyai ciri-ciri tatabahasa, kosa kata, dan sebutan yang tersendiri yang membezakannya daripada bahasa Inggeris Standard. Walaupun bahasa Inggeris adalah bahasa pengantar di sekolah, Kreol Vincentian memainkan peranan penting dalam identiti budaya dan komunikasi harian majoriti penduduk. Di sesetengah bahagian Kepulauan Grenadine, terutamanya di kalangan generasi yang lebih tua, sejenis Patois (bahasa kreol berasaskan Perancis) mungkin masih dituturkan atau difahami, mencerminkan sejarah pengaruh Perancis di rantau ini. Terdapat juga sebilangan kecil penduduk yang mungkin menggunakan bahasa Sepanyol.

7.3. Agama

Majoriti penduduk Saint Vincent dan Grenadines menganut agama Kristian. Berdasarkan bancian tahun 2001, 81.5% daripada populasi mengidentifikasi diri mereka sebagai Kristian. Kategori agama terbesar ialah Anglikanisme, yang dianuti oleh 17.8% penduduk. Ini diikuti rapat oleh Pentakostalisme (17.6%).
Kumpulan Kristian utama yang lain termasuk Metodis (10.9%), Gereja Masehi Advent Hari Ketujuh (10.2%), dan Baptis (10.0%). Penganut Katolik Rom membentuk 7.5% daripada populasi. Denominasi Kristian lain yang lebih kecil termasuk Evangelikal (2.8%), Gereja Tuhan (2.5%), Kristian Brethren (1.3%), Saksi-Saksi Yehuwa (0.6%), dan Salvation Army (0.3%). Antara tahun 1991 dan 2001, bilangan penganut Anglikan, Brethren, Metodis, dan Katolik Rom dilaporkan menurun, manakala bilangan penganut Pentakosta, Evangelikal, dan Advent Hari Ketujuh meningkat. Sumber Korea memberikan perangkaan yang sedikit berbeza, iaitu Protestan 50% dan Katolik 10%.
Agama-agama bukan Kristian dianuti oleh sebilangan kecil penduduk. Ini termasuk pergerakan Rastafari (1.5% daripada populasi menurut bancian 2001), Hindu, dan Islam (kedua-duanya secara kolektif membentuk kira-kira 1.5% menurut satu sumber, atau 6.7% sebagai "agama lain" dalam bancian 2001). Kira-kira 8.8% daripada populasi melaporkan tidak mempunyai agama atau tidak menyatakan agama mereka (1.5% tidak menyatakan). Kebebasan beragama dihormati di negara ini.

8.1. Muzik

Muzik memainkan peranan penting dalam kehidupan budaya Saint Vincent dan Grenadines. Genre muzik popular tempatan termasuk Calypso, Soca, dan Reggae, yang kesemuanya mempunyai akar umbi Caribbean yang kuat dan sering dikaitkan dengan perayaan dan karnival. Muzik tradisional seperti Big Drum juga dikekalkan. Selain itu, muzik pancaragam steelpan adalah popular. Muzik pancaragam gesek (string band), kuadril (sejenis tarian), dan penceritaan tradisional juga merupakan sebahagian daripada warisan budaya.
Salah seorang pemuzik dari Saint Vincent yang paling berjaya di peringkat antarabangsa ialah Kevin Lyttle, yang terkenal dengan lagu Soca "Turn Me On". Beliau telah dinamakan sebagai Duta Budaya untuk pulau itu pada 19 September 2013.
Lagu kebangsaan Saint Vincent dan Grenadines ialah "Saint Vincent, Land so beautiful", yang diterima pakai selepas kemerdekaan pada tahun 1979.

8.2. Sukan

Sukan yang paling popular di Saint Vincent dan Grenadines termasuk kriket, bola sepak, dan olahraga di kalangan lelaki, manakala bola jaring sangat popular di kalangan wanita. Bola keranjang, bola tampar, ragbi, dan tenis juga dimainkan secara meluas.
Liga bola sepak utama negara ialah Liga Perdana NLA, yang membekalkan kebanyakan pemain untuk pasukan bola sepak kebangsaan. Seorang pemain bola sepak Vincentian yang terkenal ialah Ezra Hendrickson, bekas kapten pasukan kebangsaan yang pernah bermain di beberapa kelab Major League Soccer (MLS) di Amerika Syarikat dan merupakan ketua jurulatih Chicago Fire FC dari 2021-2023. Pasukan kebangsaan telah layak ke Piala Emas CONCACAF pada tahun 1996 dan menjadi naib juara Piala Caribbean pada tahun 1995.
Dalam sukan kriket, Saint Vincent dan Grenadines adalah sebahagian daripada Pasukan Kriket Hindia Barat yang bersaing di peringkat antarabangsa.
Negara ini kerap menyertai Kejohanan Bola Keranjang Caribbean dengan pasukan lelaki dan wanita. Pasukan ragbi kebangsaan pula menduduki tempat ke-84 di dunia pada satu ketika. Dalam olahraga, Natasha Mayers memenangi pingat emas dalam acara 100m di Sukan Komanwel 2010, Kineke Alexander memenangi pingat gangsa dalam acara 400m wanita di Sukan Seluruh Amerika 2015, dan Eswort Coombs meraih pingat gangsa dalam acara 400m di Sukan Seluruh Amerika 1995. Di Sukan Olimpik Paris 2024, Shafiqua Maloney menjadi atlet Vincentian pertama yang mara ke peringkat akhir acara Olimpik, menduduki tempat ke-4 dalam acara 800m wanita.

8.3. Media

Landskap media di Saint Vincent dan Grenadines terdiri daripada stesen radio, siaran televisyen, akhbar, dan media dalam talian.
Terdapat dua belas stesen radio FM yang beroperasi, termasuk 88.9 Adoration FM, 89.1 Jem Radio, 89.7 NBC Radio, 95.7 dan 105.7 Praise FM, 96.7 Nice Radio, 97.1 Hot 97, 98.3 Star FM, 99.9 We FM, 103.7 Hitz, 102.7 EZee radio, 104.3 Xtreme FM, dan 106.9 Boom FM. Terdapat juga beberapa stesen radio internet seperti Chronicles Christian Radio.
Negara ini mempunyai satu stesen penyiaran televisyen utama, ZBG-TV (juga dikenali sebagai SVGTV), dan satu penyedia televisyen kabel. Saint Vincent and the Grenadines Broadcasting Corporation (SVGBC) adalah syarikat induk untuk SVGTV dan stesen radio Magic 103.7.
Beberapa akhbar utama diterbitkan, sama ada secara harian atau mingguan, yang menyediakan berita tempatan, serantau, dan antarabangsa. Media dalam talian juga semakin popular sebagai sumber maklumat.

8.4. Cuti Umum

Saint Vincent dan Grenadines menyambut beberapa cuti umum yang diwartakan, yang mencerminkan sejarah, budaya, dan tradisi agama negara. Cuti-cuti ini memainkan peranan penting dalam kehidupan sosial dan kebangsaan.

Karnival Vincy Mas, yang biasanya diadakan pada akhir Jun hingga awal Julai, adalah salah satu perayaan kebudayaan terbesar dan paling penting, menarik pengunjung tempatan dan antarabangsa.