Arthur Nikisch

1.1. Kelahiran dan Latar Belakang Keluarga

Arthur Augustinus Adalbertus Nikisch dilahirkan pada 12 Oktober 1855, di Mosonszentmiklós (Lébényszentmiklós^{Bahasa Hungary}), Kerajaan Hungary, yang ketika itu merupakan sebahagian daripada Empayar Austria. Bapanya berketurunan Hungary-Slavia dan bekerja sebagai kerani perakaunan untuk keluarga bangsawan, manakala ibunya, Luise von Lobotz, berasal dari Moravia. Walaupun dilahirkan di Hungary, Nikisch dibesarkan di Buschinwitz, Moravia, dan fasih berbahasa Jerman, bukan Hungary. Beliau tidak menerima pendidikan formal di sekolah, sebaliknya diajar oleh tutor peribadi, yang membolehkannya memperoleh pendidikan yang mendalam dan menguasai beberapa bahasa.

1.2. Tahun-tahun di Konservatorium Vienna

Nikisch dianggap sebagai anak ajaib muzik. Pada usia lima tahun, beliau mula belajar piano dan teori muzik asas daripada seorang guru sekolah, menunjukkan kemajuan yang pesat. Pada usia yang sama, beliau juga mula bermain violin. Pada usia tujuh tahun, beliau pertama kali mendengar orkestrion dan mampu menghasilkan semula keseluruhan opera seperti The Barber of Seville oleh Gioachino Rossini dan William Tell Overture serta Robert le diable oleh Giacomo Meyerbeer di piano setelah mendengarnya sekali sahaja. Pada usia lapan tahun, beliau mengadakan persembahan piano awam, mampu memainkan gubahan piano opera oleh Sigismond Thalberg. Beliau juga mula mengarang sonata, kuartet alat tali, kantata, dan simfoni.

Pada tahun 1866, pada usia 11 tahun, Nikisch memulakan pengajiannya di Konservatorium Vienna, di mana beliau belajar komposisi di bawah Felix Otto Dessoff, pengendalian di bawah Johann von Herbeck, dan violin di bawah Joseph Hellmesberger, Jr.. Beliau menunjukkan prestasi cemerlang, malah dimasukkan ke kelas komposisi lanjutan yang biasanya hanya terbuka kepada graduan. Pada usia 13 tahun, beliau memenangi pelbagai anugerah konservatorium, termasuk hadiah pertama untuk komposisi (untuk seksyen alat tali), hadiah pertama untuk violin, dan hadiah kedua untuk piano. Pada usia 16 tahun, beliau membuat persembahan solo violin dengan Orkestra Opera Diraja Vienna sebagai pengganti.

Semasa menjadi pelajar, Nikisch juga aktif sebagai ahli pelbagai orkestra. Pada tahun 1872, atas cadangan gurunya Joseph Hellmesberger, beliau bermain dalam orkestra yang dikendalikan oleh Richard Wagner, mempersembahkan Simfoni No. 3 Beethoven. Seminggu kemudian, beliau juga bermain Simfoni No. 9 Beethoven pada upacara perasmian Festival Bayreuth pada tahun 1876. Pengalaman ini sangat mempengaruhi Nikisch, yang menyatakan bahawa persembahan Wagner terhadap Eroica dan Simfoni Kesembilan di Bayreuth memberi kesan besar kepada interpretasi Beethoven dan orkestranya. Pada tahun 1873, beliau menyertai Orkestra Opera Diraja Vienna sebagai pemain violin kedua dan bermain Simfoni No. 2 Bruckner di bawah arahan komposer itu sendiri. Nikisch kemudiannya mengenang pengalaman ini dengan menyatakan bahawa beliau segera terharu dengan simfoni itu dan masih merasakan emosi yang sama 46 tahun kemudian.

Pada usia 18 tahun, beliau pertama kali mengendalikan orkestra pada konsert graduasinya di konservatorium, mempersembahkan Simfoni No. 1 gubahannya sendiri. Walaupun diiktiraf sebagai komposer, Nikisch kemudiannya berhenti mengarang, menyatakan bahawa "tidak perlu menambah lagi apa yang sudah ada."

2.1. Kerjaya sebagai Violinis

Pada 1 Januari 1874, Nikisch menjadi pemain violin pertama di Orkestra Opera Diraja Vienna. Beliau bermain di bawah konduktor-konduktor terkemuka seperti Franz Liszt, Johannes Brahms, Giuseppe Verdi, dan Anton Rubinstein. Walau bagaimanapun, Nikisch mendapati kehidupan orkestra membosankan dan sering ponteng, terutamanya apabila opera bel kanto Itali dipersembahkan. Antara tahun 1875 dan 1876, beliau tidak hadir tanpa kebenaran sebanyak lapan kali, malah mengupah pengganti dengan wang poketnya sendiri, yang menyebabkan beliau sering mengalami masalah kewangan.

Gurunya dalam komposisi di konservatorium dan juga Kapellmeister^{Bahasa German} diraja, Felix Otto Dessoff, menyedari ketidakpuasan Nikisch. Apabila Dessoff menerima maklumat daripada pengarah Opera Leipzig, Angelo Neumann, bahawa Opera Leipzig sedang mencari konduktor koir, beliau memberitahu Nikisch. Ini mendorong Nikisch untuk membuat keputusan meninggalkan Vienna dan memulakan kerjaya sebagai konduktor.

2.2. Aktiviti Pengendalian Awal

Pada tahun 1878, Nikisch dilantik sebagai konduktor koir di Opera Leipzig. Dalam masa empat minggu, beliau dinaikkan pangkat menjadi Kapellmeister^{Bahasa German} (pengarah muzik). Debut pengendaliannya berlaku pada 11 Februari 1878, di mana beliau mengendalikan opereta Paul Lacombe dari ingatan. Persembahan itu merupakan kejayaan besar, dipuji sebagai "orkestra dan pentas seolah-olah disihir."

Setahun selepas debutnya, pada usia 24 tahun, Nikisch menjadi konduktor utama orkestra. Semasa latihan pertama sebagai konduktor utama, ahli orkestra pada mulanya enggan mempersembahkan Tannhäuser oleh Wagner, merasakan beliau terlalu muda. Namun, pengarah Angelo Neumann, yang mengetahui pemberontakan ini, menghantar telegram yang menyatakan bahawa jika mereka tidak menyukai latihan Nikisch, mereka boleh membubarkan diri selepas Overture dimainkan. Latihan diteruskan, dan ahli orkestra sangat kagum dengan pengendalian Nikisch sehingga mereka mempersembahkan keseluruhan opera Tannhäuser.

Selama sepuluh tahun memegang jawatan, Nikisch mengabdikan dirinya kepada Opera Leipzig, mempersembahkan karya-karya lama dengan produksi baharu dan memperkenalkan karya-karya baharu seperti Der Ring des Nibelungen dan Tristan und Isolde oleh Wagner. Pada era Nikisch, komposer seperti Ignaz Brüll dan August Bungert juga muncul sebagai konduktor di Opera Leipzig, dengan persembahan The Trumpeter of Säckingen oleh Viktor Nessler mendapat pujian. Di bawah kepimpinan Nikisch, Opera Leipzig dikatakan telah mencapai status teratas di antara teater opera Jerman.

Peningkatan tahap di bawah Nikisch menarik konduktor-konduktor berbakat lain ke Opera Leipzig. Antara tahun 1886 dan 1887, Alexander von Fielitz berkhidmat sebagai konduktor opera, dan Gustav Mahler dilantik sebagai timbalan Kapellmeister^{Bahasa German} pada tahun 1886. Walaupun Nikisch dan Mahler sangat popular di kalangan penonton dan saling menghormati, mereka tidak pernah menjadi rapat secara peribadi. Selepas Mahler meninggalkan Leipzig dua tahun kemudian, Nikisch juga mula merasakan Leipzig terlalu kecil untuk ambisinya.

Nikisch juga mengendalikan konsert dengan Orkestra Gewandhaus Leipzig, orkestra Opera Leipzig. Pada tahun 1880, beliau mengendalikan Simfoni No. 4 oleh Robert Schumann, yang mendapat pujian hebat daripada balunya, Clara Schumann. Pada tahun 1884, beliau mengendalikan tayangan perdana dunia Simfoni No. 7 oleh Anton Bruckner dengan orkestra yang sama, mencapai kejayaan besar.

3.1. Orkestra Gewandhaus Leipzig

Selepas Carl Reinecke bersara sebagai pengarah muzik Orkestra Gewandhaus Leipzig setelah 35 tahun, Nikisch dipilih sebagai penggantinya pada tahun 1895. Beliau diterima dengan penuh semangat oleh penonton Leipzig dan kekal sebagai "tokoh paling popular di Leipzig" selama suku abad berikutnya. Kontrak Nikisch dengan Leipzig, seperti di Berlin, berterusan sehingga kematiannya.

Nikisch memperluaskan repertoir Orkestra Gewandhaus Leipzig secara signifikan. Semasa era Reinecke, repertoir orkestra terutamanya terdiri daripada karya klasik dan Schumann, dengan sedikit muzik kontemporari. Nikisch memperkenalkan karya-karya komposer sezaman seperti Franz Liszt, Anton Bruckner, Johannes Brahms, Pyotr Ilyich Tchaikovsky, Richard Wagner, dan Richard Strauss kepada penonton Leipzig. Pada tahun 1896, beliau menjemput komposer Brahms ke konsert di mana beliau mengendalikan Simfoni No. 4 gubahan Brahms sendiri. Antara tahun 1919 dan 1920, beliau mengadakan siri konsert simfoni Bruckner.

Nikisch juga menganjurkan "konsert pekerja" tanpa bayaran, menunjukkan komitmennya terhadap akses muzik untuk semua lapisan masyarakat, sejajar dengan perspektif liberal sosial. Beliau mengendalikan Simfoni No. 9 Beethoven untuk pekerja Leipzig yang berkumpul untuk "Perayaan Kebebasan dan Keamanan Ambang Tahun Baru 1918" yang meraikan berakhirnya Perang Dunia Pertama.

Beliau sangat disayangi oleh penduduk Leipzig. Apabila khabar angin tersebar bahawa Nikisch mengalami serangan jantung dan alat bantuan hayatnya tidak berfungsi akibat mogok pekerja elektrik Leipzig, mogok itu segera dihentikan.

3.2. Orkestra Simfoni Boston

Pada tahun 1889, Nikisch meninggalkan Leipzig untuk mengambil jawatan sebagai konduktor Orkestra Simfoni Boston atas permintaan pengasasnya, Henry Lee Higginson. Orkestra Simfoni Boston ialah sebuah orkestra cemerlang yang disokong oleh penaung yang kaya. Mereka membayar Nikisch gaji tahunan sebanyak 10.00 K USD, yang dianggap sebagai jumlah yang setaraf dengan royalti, dan menyediakan gerabak salon mewah untuk perjalanan konsertnya. Walau bagaimanapun, tekanan perjalanan hampir 300.00 K km di seluruh Amerika Syarikat menyebabkan Nikisch mengalami tekanan, dan beliau meletak jawatan selepas kira-kira empat tahun. Beberapa konsert perpisahan diadakan di beberapa bandar. Sejarawan muzik, Takahiro Uechi, menyatakan bahawa kehadiran Nikisch sahaja sudah menambah berat kepada sejarah awal Orkestra Simfoni Boston. Otakar Nováček ialah antara pemuzik yang bermain di bawah Nikisch sebagai ahli Orkestra Simfoni Boston.

3.3. Opera Diraja Budapest

Pada tahun 1893, Nikisch kembali ke Eropah dan dilantik sebagai Kapellmeister^{Bahasa German} utama di Opera Diraja Budapest. Walau bagaimanapun, beliau meletak jawatan sebelum tamat tempoh perkhidmatannya kerana tidak menyukai intrik dan politik di institusi tersebut. Beliau malah menyatakan bahawa beliau "benci menganggap dirinya sebagai seorang Hungary" pada masa itu. Walaupun demikian, beliau sempat memperkenalkan jawatan di Akademi Diraja Nasional kepada pemain harp Alfred Kastner.

3.4. Orkestra Filharmonik Berlin

Selepas persaraan konduktor utama pertamanya, Hans von Bülow, Orkestra Filharmonik Berlin mengundang beberapa konduktor tetamu seperti Hans Richter, Felix Mottl, dan Richard Strauss. Pada tahun 1895, orkestra itu memilih Nikisch sebagai konduktor utama mereka. Kontrak berganda yang ditandatangani pada tahun yang sama dengan Leipzig dan Berlin berterusan sehingga kematian Nikisch pada tahun 1922.

Orkestra Filharmonik Berlin dikatakan telah memasuki "era kegemilangan kedua" di bawah kepimpinan Nikisch. Walau bagaimanapun, pada mulanya, beliau menghadapi cabaran kerana kurang dikenali di Berlin. Konsert debutnya di Berlin pada 14 Oktober 1895, tidak seberjaya konsert debutnya dengan Orkestra Gewandhaus Leipzig empat hari sebelumnya; dewan hanya separuh penuh walaupun tiket percuma diedarkan. Konsert pada tahun 1897, di mana beliau mempersembahkan semua karya orkestra utama Richard Strauss seperti Don Juan, Till Eulenspiegel's Merry Pranks, Ein Heldenleben, dan An Alpine Symphony, juga diadakan di dewan yang hampir kosong. Pengkritik pada mulanya menganggap Nikisch sebagai "sombong" dan "gemar menunjuk-unjuk," menilai interpretasi Beethovennya di bawah piawaian.

Namun, Nikisch secara beransur-ansur mendapat reputasi. Pada tahun 1897, beliau diamanahkan dengan jelajah konsert ke Jerman, Switzerland, dan Perancis, yang terbukti berjaya. Terutamanya di Paris, jelajah itu merupakan kejayaan besar dengan ribuan orang membanjiri tempat konsert. Di Paris, beliau menukar program konsert kepada Simfoni No. 3 Beethoven sebagai penghormatan kepada mangsa kebakaran yang berlaku beberapa hari sebelumnya, dan mengarahkan ahli orkestra untuk berdiri semasa persembahan gerakan kedua, Funeral March.

Berikutan kejayaan di luar negara, penduduk Berlin mula menunjukkan minat terhadap Nikisch dan Orkestra Filharmonik Berlin, dengan tiket berdiri habis dijual. Ini menyebabkan pembinaan "Dewan Berbumbung Kaca" pada tahun 1898, dan pada tahun berikutnya, tanah diperoleh untuk pembinaan "Beethovensaal" (Beethovensaal^{Bahasa German}) dengan 1,036 tempat duduk. Beberapa bangunan lama di Bernburger Strasse dirobohkan, membolehkan pengembangan ke kawasan yang lebih besar yang boleh menampung Stern Conservatory. Jelajah konsert berskala besar seterusnya diadakan pada tahun 1899, 1901, dan 1904.

Jelajah konsert diteruskan, tetapi apabila Perang Dunia Pertama bermula pada tahun 1914, perjalanan ke luar negara menjadi mustahil. Negara-negara neutral seperti Scandinavia masih membuka pintu, tetapi konsert yang dijadualkan di Oslo pada tahun 1917 dibatalkan kerana gerakan anti-Jerman. Nikisch sendiri telah lama menganut pandangan kosmopolitan, menganggap dirinya sebagai "artis antarabangsa" sepanjang perang, dengan misi "membina jambatan persefahaman dan persahabatan antara orang ramai melalui seni."

Semasa era Nikisch, Orkestra Filharmonik Berlin menampilkan solois-solois terkenal seperti Mattia Battistini, Teresa Carreño, Fritz Kreisler, Elena Gerhardt, Pablo Casals, Heinrich Schlusnus, dan Jascha Heifetz. Ahli orkestra yang bermain di bawah Nikisch termasuk konsertmaster Václav Talich dan Louis Persinger, serta pemain cello Joseph Malkin. Pada 7 Disember 1903, semasa Nikisch memegang jawatan, ahli orkestra menubuhkan Orkestra Filharmonik Berlin GmbH.

3.5. Orkestra Simfoni London

Nikisch mula mengendalikan Orkestra Simfoni London pada tahun 1905 dan berkhidmat sebagai konduktor utama mereka dari tahun 1912 hingga 1914. Beliau sangat menghargai pemain horn utama Orkestra Simfoni London, Adolf Borsdorf, malah pernah menjatuhkan tongkatnya kerana keindahan persembahan Borsdorf semasa latihan. Pada April 1912, Nikisch membawa Orkestra Simfoni London ke Amerika Syarikat, menjadikannya orkestra Eropah pertama yang melakukan jelajah di sana.

3.6. Pengendalian Tetamu

Selain jawatan tetapnya, Nikisch juga merupakan konduktor tetamu yang popular dengan orkestra-orkestra utama seperti Orkestra Filharmonik Vienna dan Orkestra Concertgebouw di Amsterdam. Beliau juga mengendalikan Ring Cycle oleh Richard Wagner di Covent Garden di London. Dari tahun 1902, Nikisch juga berkhidmat sebagai pengarah Konservatorium Leipzig dan mengajar kelas pengendalian di sana.

Beliau juga dilantik sebagai konduktor Orkestra Filharmonik Hamburg pada tahun 1897 dan memegang jawatan itu sehingga kematiannya. Jadualnya yang padat menunjukkan komitmennya yang luar biasa. Sebagai contoh, pada musim bunga 1903, beliau mengendalikan konsert istana di Altenburg pada hari Khamis, konsert langganan terakhir di Hamburg pada hari Jumaat, konsert di Hanover pada hari Sabtu, kemudian kembali ke Berlin dengan kereta api malam untuk latihan awam konsert dana pencen pemuzik pada hari Ahad, dan mengendalikan konsert itu sendiri pada hari Isnin. Pada malam Isnin, beliau menaiki kereta api ke Saint Petersburg untuk mengendalikan tiga konsert, dan kemudian ke Moscow untuk bilangan konsert yang sama. Pada tahun 1921, Nikisch mengendalikan beberapa konsert di Teatro Colón di Buenos Aires, di mana anak lelakinya, pemain piano Mitja Nikisch, yang ketika itu berusia 22 tahun, menjadi solois. Walau bagaimanapun, Nikisch tidak pernah mengendalikan di Festival Bayreuth, kononnya kerana konduktor dengan kerjaya antarabangsa dianggap tidak sesuai untuk Bayreuth pada masa itu. Selain pengendalian, Nikisch juga kadang-kadang mengiringi penyanyi sebagai pemain piano.

3.7. Aktiviti Pendidikan

Nikisch juga aktif dalam bidang pendidikan muzik. Antara pelajar beliau di Konservatorium Leipzig termasuk Albert Coates, Aylmer Buesst, Peder Gram, Stevan Hristić, Frico Kafenda, Otto Ludwig, Solomon Rosowsky, Walerian Bierdiajew, Karl Hasse, Aleksandr Borisovich Khessin, Fritz Stein, Sándor Jemnitz, Louis Persinger, dan Edvin Kallstenius. Konservatorium Leipzig juga menubuhkan "Hadiah Nikisch" sebagai penghormatan kepadanya. Selain itu, Nikisch juga membimbing Celestino Piaggio, Emil Cooper, George Georgescu, Ernest Ansermet, John Foulds, Heinz Tietjen, dan Adrian Boult. Beliau kemudian menjemput Persinger sebagai konsertmaster di Orkestra Filharmonik Berlin. Václav Talich, yang juga menjadi konsertmaster di bawah Nikisch, kemudiannya beralih kepada pengendalian dan belajar di bawah Nikisch. Nikisch juga berperanan dalam mencari bakat penyanyi, termasuk Alfred van Bary dan Elena Gerhardt, yang diiringinya dalam rakaman piano.

4.1. Pengenalan Komposer Kontemporari

Nikisch percaya adalah menjadi kewajipannya untuk berulang kali memasukkan karya-karya komposer yang belum diiktiraf secara meluas dalam programnya. Beliau secara aktif mempersembahkan karya-karya Romantik akhir dan muzik kontemporari.

Beliau memperkenalkan karya-karya komposer sezaman seperti Johannes Brahms, Anton Bruckner, Pyotr Ilyich Tchaikovsky, Richard Strauss, Arnold Schoenberg, Claude Debussy, Kurt Atterberg, Hans Pfitzner, Max Reger, Hugo Wolf, Jean Sibelius, Edvard Grieg, Nikolai Rimsky-Korsakov, Antonín Dvořák, César Franck, Camille Saint-Saëns, Vincent d'Indy, Edward Elgar, Frederick Delius, Eugen d'Albert, Émile Jaques-Dalcroze, Hugo Kaun, Erich Wolfgang Korngold, Anatoly Lyadov, Moritz Moszkowski, Joachim Raff, Emil von Rezniček, Franz Xaver Scharwenka, Max von Schillings, Georg Schumann, Christian Sinding, George Szell, Hermann Unger, Robert Volkmann, Felix Weingartner, Friedrich Gernsheim, dan Otakar Nováček. Tiada musim tanpa tayangan perdana karya baharu semasa era Nikisch dengan Orkestra Filharmonik Berlin.

Pada masa yang sama, Nikisch juga mempersembahkan karya-karya komposer terdahulu seperti Carl Ditters von Dittersdorf, Carl Philipp Emanuel Bach, dan Louis Spohr. Walau bagaimanapun, beliau kurang mempersembahkan karya Joseph Haydn dan Wolfgang Amadeus Mozart, dengan hanya satu "Malam Mozart" yang diadakan pada tahun 1906 untuk memperingati ulang tahun ke-150 kelahiran Mozart.

Herbert Haffner menyatakan bahawa Nikisch gemar "program campuran," menggabungkan Violin Concerto Tchaikovsky dengan Simfoni No. 8 Bruckner, atau Hungarian Rhapsody No. 1 Liszt dengan Simfoni No. 9 Bruckner. Paul Bekker pula menyatakan bahawa Nikisch menjadi terkenal dengan persembahan Tchaikovsky dan Bruckner.

4.2. Interpretasi Beethoven dan Liszt

Nikisch terkenal dengan interpretasinya yang unik terhadap karya-karya Beethoven dan Liszt. Beliau sering mengubah tempo untuk mencapai kesan sonik, menggunakan portamento alat tali dan fermata, membuat pembetulan skor yang sesuai, dan menukar susunan persembahan dalam karya. Sebagai contoh, beliau menukar susunan persembahan Leonore Overture No. 2 dan Leonore Overture No. 3.

Werner Ehrhardt, seorang pengkritik muzik, menyatakan bahawa asas pembentukan bunyi Nikisch adalah alat tali, memandangkan beliau sendiri seorang pemain violin yang mahir. Beliau akan "melukis" kanvas bunyi yang kaya dengan alat tali, di atasnya lapisan-lapisan warna daripada alat-alat lain akan ditambahkan.

5.1. Pengendalian yang Terhad dan Karismatik

Gaya pengendalian Nikisch digambarkan sebagai terkawal. Beliau hanya menggerakkan hujung tongkat panjang di tangan kanannya dengan pergelangan tangan, manakala tangan kirinya digunakan untuk menunjukkan titik-titik penekanan muzik. Beliau juga dikatakan memberi isyarat lembut kepada ahli orkestra dengan matanya untuk mengatasi bahagian-bahagian yang sukar. Fritz Reiner malah bersaksi bahawa Nikisch pernah memberitahunya, "Jangan gerakkan tangan anda. Gunakan mata anda untuk memberi isyarat."

Dengan teknik pengendalian ini, Nikisch dikatakan mampu mengeluarkan bunyi yang ideal daripada ahli orkestra. Ahli orkestra bersaksi bahawa mereka menghasilkan bunyi yang dikehendaki Nikisch tanpa menyedari bagaimana, dan konduktor Adrian Boult malah menyatakan bahawa apabila Nikisch mengarahkan legato, ahli orkestra yang berpengalaman tidak mungkin bermain staccato. Boult juga menyatakan, "Beliau sentiasa mencapai hasilnya dengan cara yang paling mudah, dan nampaknya menghasilkan keindahan yang sangat besar dengan gerakan yang sangat sedikit," dan "Pengalaman panjangnya sebagai ahli orkestra, digabungkan dengan keprihatinan yang besar yang juga muncul semasa mengendalikan konsert dan opera, membolehkan beliau melakukan perkara-perkara yang tidak dapat dibayangkan oleh kebanyakan orang."

Mekanisme di sebalik pengendalian Nikisch, yang sering disebut sebagai "sihir," tidak difahami sepenuhnya oleh Nikisch sendiri atau ahli orkestranya. Nikisch berkata, "Saya sering ditanya bagaimana saya menyampaikan perasaan saya kepada pemain, tetapi saya hanya melakukannya tanpa mengetahui bagaimana. Apabila saya mengendalikan sebuah karya, saya terpukau oleh kuasa rangsangan muzik. Saya tidak menafsirkan muzik mengikut peraturan tertentu. Oleh itu, interpretasi sentiasa berubah dalam butiran, hampir dalam setiap persembahan, bergantung kepada kekuatan emosi yang mendorong saya." Konduktor Eugene Ormandy menyatakan bahawa Nikisch "tidak pernah mengulangi persembahan yang sama dua kali." Walau bagaimanapun, Nikisch percaya bahawa semua konduktor harus belajar violin terlebih dahulu agar dapat menggerakkan pergelangan tangan mereka dengan bebas. Nikisch juga mengendalikan dari ingatan, yang jarang berlaku pada masa itu dan mengejutkan penonton serta rakan sekerjanya.

Pyotr Ilyich Tchaikovsky menggambarkan pengendalian Nikisch sebagai "berlawanan dengan cara Hans von Bülow yang kaya dengan kesan dan tidak dapat ditiru. Gaya Bülow adalah gerakan yang kuat, membangkitkan penonton, dan kadang-kadang bertujuan untuk kesan visual. Sebaliknya, Nikisch tenang dan meminimumkan gerakan yang tidak perlu. Namun, beliau tegas, kuat, dan sentiasa terkawal. Beliau tidak mengendalikan. Beliau menyerahkan dirinya kepada sihir yang tidak dapat dijelaskan. Penonton hampir tidak memberi perhatian kepadanya. Beliau juga tidak berusaha untuk menarik perhatian penonton kepadanya. Namun, seluruh orkestra, di bawah tangan maestro yang misterius ini, mengikutinya sepenuhnya dan seolah-olah dihipnotis, seolah-olah menjadi satu instrumen." Richard Strauss pula menyatakan bahawa Nikisch dan Felix Weingartner "banyak menggerakkan tangan mereka." Igor Markevitch menyatakan bahawa konduktor moden memerlukan "teknik yang jauh lebih fleksibel dan lebih luas daripada yang diperlukan oleh orang-orang seperti Nikisch atau Toscanini" kerana komposer telah memperluaskan orkestra.

5.2. Peranan Konduktor dan Suasana Muzik

Nikisch menyatakan bahawa "tugas terpenting seorang konduktor adalah untuk mewujudkan suasana. Walaupun simfoni dikendalikan dengan sangat baik, jika anda tidak dapat mencipta suasana jangkaan untuk gerakan seterusnya semasa jeda selepas gerakan itu berakhir, ia bukanlah persembahan terbaik." Beliau sering menceritakan anekdot tentang seorang penonton yang berkata kepada rakannya, "Beritahu saya apabila sihir bermula."

Dalam latihan, Nikisch akan memainkan keseluruhan karya terlebih dahulu, kemudian memilih bahagian-bahagian yang memerlukan perhatian dan mengulanginya. Walau bagaimanapun, beliau tidak memberi arahan terperinci, sebaliknya membiarkan setiap pemain menentukan cara persembahan yang spesifik. Nikisch mengutamakan intuisi yang timbul semasa persembahan, dan dengan cara ini, beliau mendapat kepercayaan ahli orkestra, menyebabkan tiada sikap tidak bekerjasama daripada ahli orkestra dalam latihannya. Nikisch juga mengingati nama-nama ahli orkestra dan akan menyapa mereka yang pernah bermain bersamanya semasa beliau menjadi pemain violin. Nikisch berkata, "Jika orkestra bekerja keras, kemahiran yang cemerlang akan berkembang. Setiap pemain mempunyai keperibadian dan idea mereka sendiri. Tidak perlu mengenali mereka secara peribadi untuk menghasilkan bunyi yang betul. Sama seperti profesion lain, dalam muzik, instrumen membentuk manusia. Seorang konduktor mesti meletakkan seluruh orkestra di hujung lidahnya, seolah-olah, dan menghasilkan bunyi yang sama sekali berbeza daripada instrumen pemain. Hanya dengan itu konduktor akan mencapai matlamatnya. Pemain individu bermain mengikut cara yang mereka mahu. Tetapi rahsia pengendalian adalah untuk membuat mereka berfikir, 'Baiklah, mari kita dengar apa yang konduktor katakan.'"

Fritz Busch, yang menyaksikan latihan Nikisch, bersaksi: "Cara beliau memberi salam sangat menawan, dan apabila beliau berdiri di podium, seluruh orkestra sudah bersemangat dan bertepuk tangan. Apabila tepukan reda, beliau berkata dengan suara yang jelas bahawa sudah lama beliau bermimpi untuk mengendalikan orkestra terkenal ini. Beliau akan mengatakan perkara yang sama kepada setiap orkestra tetamu dengan keramahan semula jadinya. Kemudian, beliau tiba-tiba, dengan terharu, menghulurkan tangan kepada pemain viola tua dan berseru, 'Herr Scherze, melihat anda di sini! Adakah anda masih ingat ketika kita mempersembahkan Mountain Symphony di Magdeburg di bawah arahan Herr Liszt?' Mengingati nama ahli orkestra adalah salah satu bakat Nikisch yang tidak dapat ditiru. Saya segera tahu bahawa beliau telah memenangi hati seluruh orkestra sebelum beliau mula mengendalikan."

Disebabkan ingatan dan pemahaman yang luar biasa, Nikisch kadang-kadang melihat skor buat kali pertama semasa latihan. Werner Ehrhardt, seorang pengkritik muzik, menulis: "Dalam kes beliau, apabila bunyi benar-benar bergema dan didengar, ia sudah menjadi muzik yang lengkap. Tidak perlu persediaan awal. Keseluruhan bunyi muncul terus dari skor, dan pada masa yang sama, beliau dapat membayangkannya dengan teliti dalam fikirannya, menambah bayangan. Baginya, muzik adalah bunyi, dan bunyi adalah medium dunia nyata yang bergema, kaya dengan warna, kecerahan, kekuatan, dan nuansa yang tidak terhingga."

Apabila Nikisch dijadualkan mengendalikan karya baharu Max Reger dalam latihan, komposer Reger, yang ragu-ragu sama ada Nikisch mengetahui karya itu, memberitahu Nikisch untuk "melatih fugue terakhir terlebih dahulu." Nikisch menjawab, "Di mana itu?" Sebenarnya, tidak ada fugue terakhir dalam karya itu.

6.1. Kerjaya Rakaman Awal

Nikisch adalah seorang perintis dalam bidang rakaman orkestra. Beliau memulakan rakaman piano pada tahun 1904, terutamanya menghasilkan rakaman iringan untuk penyanyi lied terkenal Elena Gerhardt.

6.2. Jelajah AS dan Rakaman Simfoni Lengkap Pertama

Pada April 1912, Nikisch memimpin Orkestra Simfoni London dalam jelajah ke Amerika Syarikat, menjadikannya orkestra Eropah pertama yang melakukan jelajah di sana.

Pada 10 November 1913, Nikisch membuat salah satu rakaman terawal simfoni lengkap, iaitu Simfoni No. 5 Beethoven, dengan Orkestra Filharmonik Berlin. Rakaman ini kemudiannya diterbitkan semula dalam bentuk CD oleh Deutsche Grammophon dan label moden lain. Walaupun terdapat beberapa pengurangan atau penghapusan akibat masalah teknikal rakaman, ia menjadi simfoni lengkap pertama yang dirakam dengan orkestra penuh seperti yang diarahkan dalam skor, menarik perhatian ramai. Rakaman ini dijual di England, Jerman, dan Amerika Syarikat. Beliau juga membuat siri rakaman awal dengan Orkestra Simfoni London, beberapa daripadanya menunjukkan ciri portamento permainan awal abad ke-20. Rakaman ini juga dikenali sebagai rakaman pertama Orkestra Filharmonik Berlin. Walau bagaimanapun, rakaman pertama Orkestra Filharmonik Berlin sebenarnya adalah suite Parsifal oleh Richard Wagner yang dikendalikan oleh Alfred Hertz kira-kira dua bulan sebelumnya.

Selain rakaman audio, sebuah filem senyap yang menunjukkan Nikisch mengendalikan simfoni Tchaikovsky juga wujud, dirakam pada tahun 1920. Rakaman-rakaman lain dengan Orkestra Filharmonik Berlin termasuk Roman Carnival Overture Berlioz dan Hungarian Rhapsody No. 1 Liszt, kedua-duanya dirakam pada tahun 1920 untuk Deutsche Grammophon. Rakaman Liszt, khususnya, dikatakan menarik dengan ekspresi ala Hungary. Walau bagaimanapun, Sam H. Shirakawa menyatakan bahawa rakaman Nikisch dengan Orkestra Filharmonik Berlin mempunyai nilai sejarah yang jauh lebih tinggi daripada sebagai piawaian interpretasi konduktor, disebabkan kualiti bunyi yang rendah dari rakaman mekanikal.

7.1. Perkahwinan dan Keluarga

Pada 1 Julai 1885, Nikisch berkahwin dengan Amélie Heussner (1862-1938), seorang penyanyi dan pelakon Belgium yang pernah berlakon di teater istana Kassel bersama Gustav Mahler pada tahun-tahun sebelumnya. Anak lelaki mereka, Mitja Nikisch (1899-1936), menjadi seorang pemain piano terkenal. Mitja sering muncul sebagai solois bersama Orkestra Filharmonik Berlin di bawah arahan bapanya. Walaupun aktif sebagai pemain piano klasik, Mitja lebih terkenal sebagai konduktor orkestra jazz. Walau bagaimanapun, apabila Nazi berkuasa dan muzik jazz diklasifikasikan sebagai muzik dekaden (degenerate music^{Bahasa German}), Mitja terpaksa membubarkan kumpulannya. Beliau menderita kemurungan akibat tekanan ini dan akhirnya membunuh diri di Venice. Menantu perempuan Nikisch, Grete Merrem-Nikisch, juga seorang penyanyi soprano yang berjaya.

7.2. Penampilan dan Personaliti

Nikisch mempunyai mata biru dan rambut keriting hitam, serta janggut yang kemas. Beliau berpakaian mewah dengan kot bulu, jam tangan rantai emas, sarung tangan kulit kid, dan cincin berlian. Tongkat pengendaliannya juga diperbuat daripada gading yang dihias. Ferdinand Pfohl, penulis biografi Nikisch, menyatakan bahawa Nikisch kelihatan seperti seorang bangsawan dalam segala hal-cara beliau bercakap, berjalan, dan berpakaian. Beliau sentiasa berlakon sebagai seorang gentleman sama ada secara peribadi atau di khalayak ramai.

Werner Ehrhardt menggambarkan Nikisch pada debutnya di Berlin sebagai "menarik perhatian. Berbadan sederhana, berkulit cerah, berambut panjang, dengan sikap seorang gentleman yang tenang dan santai. Beliau sama sekali berbeza daripada pengikut Hans von Bülow yang bersemangat dan tegang. Beliau memberi kesan sebagai seorang pemuzik jenis yang sama sekali berbeza, anggun, ramah, dan menarik orang dengan keanggunan semula jadi."

Nikisch dikatakan mempunyai personaliti yang menyenangkan, berinteraksi dengan ceria dan sopan dengan semua orang, termasuk ahli orkestra, pegawai kerajaan, dan pengawal lif. Beliau juga sangat popular di kalangan wanita; konduktor Pierre Monteux menyatakan bahawa Nikisch adalah "pakar dalam menawan hati wanita" di Eropah dan Amerika.

Beliau juga disayangi oleh penonton. Semasa konsert ulang tahun ke-25 kerjayanya di Berlin, apabila Nikisch bertanya kepada penonton, "Adakah anda masih memerlukan saya?", penonton menjawab, "Selagi anda hidup." Semasa Perang Dunia Pertama, seorang leftenan Rusia yang ditahan di kem tawanan perang Jerman bertanya kepada pengawal, "Bagaimana keadaan Nikisch?"

7.3. Hobi

Walaupun Nikisch menampilkan imej yang ajaib, beliau juga dikatakan gemar menjalani kehidupan yang bebas, sering bermain poker pada waktu malam dan mempertaruhkan semua wang yang baru diperolehinya. Eva Weissweiler menulis bahawa Nikisch "lebih suka bermain kad daripada membaca buku."

Nikisch juga sering mengunjungi pusat peranginan Bad Ischl. Di Ischl, di mana ramai tokoh terkenal berkumpul, Nikisch pernah duduk bersama Brahms dan mendengar Clarinet Quintet Brahms yang dipersembahkan oleh Richard Mühlfeld dan Kneisel Quartet. Nikisch dikatakan sangat terharu sehingga beliau mendekati Brahms dan melutut di hadapannya.

7.4. Kesihatan

Nikisch mempunyai kesihatan yang baik, dan dikatakan hanya dua kali membatalkan konsert di Berlin kerana sakit. Salah satu daripadanya ialah konsert pada hari kematiannya.

8.1. Kematian dan Pengkebumian

Pada awal tahun 1922, Nikisch meraikan ulang tahun ke-25 kerjayanya sebagai konduktor di Berlin. Walau bagaimanapun, beberapa hari kemudian, pada 23 Januari 1922, beliau meninggal dunia akibat serangan jantung semasa berada di Leipzig untuk membuat persiapan konsert. Jenazahnya dikebumikan di Leipzig. Semasa pengebumiannya, lagu 12 Hymns for 12 Cellos oleh Julius Klengel dipersembahkan oleh ahli Orkestra Filharmonik Berlin, dan prelud Parsifal oleh Wagner dalam susunan organ paip turut dipersembahkan.

Ramai orang meratapi kematian Nikisch. Wolfgang Stresemann, yang ketika itu seorang pelajar gimnasium, mengenang bahawa "semua orang merasakan bahawa kematian Nikisch telah meninggalkan kekosongan yang tidak dapat diisi, dan ini adalah kerugian yang tidak dapat diperbaiki bagi kehidupan muzik ibu kota Berlin." Akhbar-akhbar juga meratapi kematian Nikisch; Berliner Tageblatt^{Bahasa German} menulis, "Kerugian ini tidak dapat diperbaiki... Kami masih memerlukannya..." Manakala Deutsche Allgemeine Zeitung^{Bahasa German} melaporkan, "Apabila kita melihat semua konduktor kita, sebenarnya tiada seorang pun yang mempunyai autoriti dan universaliti antarabangsa seperti beliau..." Vossische Zeitung^{Bahasa German} pula menulis, "Kami tidak tahu siapa yang akan menggantikan maestro ini," dan Gerhart Hauptmann memuji Nikisch sebagai "keajaiban yang muncul dalam dunia muzik." Bendera separuh tiang dikibarkan di pintu masuk semua dewan besar tempat Nikisch pernah membuat persembahan.

Bersamaan dengan artikel-artikel yang meratapi kematiannya, terdapat juga artikel yang meramalkan penggantinya, menyebut nama-nama seperti Richard Strauss, Wilhelm Furtwängler, Bruno Walter, Otto Klemperer, Felix Weingartner, dan Siegmund von Hausegger. Akhirnya, Furtwängler menjadi penggantinya di Berlin dan Leipzig.

8.2. Penubuhan Asas Pengendalian Moden

Warisan Nikisch adalah sebagai salah seorang pengasas pengendalian moden. Beliau menekankan analisis skor yang mendalam, penggunaan isyarat yang mudah, dan karisma yang membolehkannya mengeluarkan sonoriti penuh dari orkestra dan menyelami kedalaman muzik.

8.3. Pengaruh terhadap Konduktor Kemudian

Gaya pengendalian Nikisch sangat dikagumi oleh Leopold Stokowski, Arturo Toscanini, Adrian Boult, Fritz Reiner, Ervin Nyiregyházi, dan ramai lagi, termasuk George Szell, yang memanggil Nikisch "ahli sihir orkestra." Reiner berkata, "Beliau [Nikisch] yang memberitahu saya bahawa saya tidak boleh menggerakkan tangan saya dalam pengendalian, dan bahawa saya harus menggunakan mata saya untuk memberi isyarat."

Henry Wood menulis, "Saya ingat... cara beliau yang menakjubkan untuk mendengar dengan penuh perhatian setiap frasa yang beliau arahkan... Semasa melatih melodi, beliau sentiasa menyanyikannya kepada orkestra dengan perasaan emosi yang hebat - dan kemudian akan berkata: 'Sekarang mainkannya seperti anda merasakannya.' Tiada konduktor yang pernah saya dengar melebihi perasaan emosi dan intensiti dramatik beliau."

Arthur Nikisch mempunyai impak besar ke atas Wilhelm Furtwängler. Furtwängler sentiasa menganggap Nikisch sebagai satu-satunya modelnya. Nikisch menyokong Furtwängler pada awal kerjayanya dan meramalkan bahawa beliau akan menjadi penggantinya.

Sebuah filem yang menunjukkan Nikisch mengendalikan masih wujud; selepas melihatnya, Herbert von Karajan menggambarkan betapa kagumnya beliau dengan penggunaan mata Nikisch dan bukannya gerakan tangan.

Ramai konduktor memuji persembahan Nikisch. Konduktor Erich Kleiber, yang menyaksikan latihan Tristan und Isolde Nikisch, berkata, "Keindahan bunyi yang tiba-tiba dan penuh semangat yang beliau hasilkan dalam satu latihan orkestra tidak dapat diungkapkan dengan kata-kata bagi saya atau mana-mana pendengar. Kami mengkaji skor dengan tekun di bilik belajar dan bermimpi untuk mencapai bunyi sedemikian, tetapi di bawah tangannya, bunyi sedemikian sentiasa mengalir dengan mudah dari mana-mana skor." Hermann Scherchen berkata, "Seluruh orkestra, seolah-olah cahaya yang memabukkan tiba-tiba menyala. Nikisch, dengan karismanya, mengumpulkan cahaya yang memukau, seolah-olah dalam cermin parabola, dan menyelaraskannya dengan nada asas emosinya. Ini adalah rahsia sensualitas orkestra Nikisch, yang memukau pendengar dengan bunyi yang menyenangkan telinga." Fritz Busch memuji Nikisch sebagai "konduktor tetamu semula jadi dan pengarah yang genius. Walaupun memerlukan banyak usaha untuk menguasai sebuah karya dengan sempurna, beliau tahu bagaimana untuk menjadikannya kelihatan mudah dan memukau telinga penonton. Itu adalah kemahiran yang tidak dapat ditiru oleh sesiapa pun." Leopold Stokowski juga menggambarkan Nikisch sebagai "konduktor yang benar-benar hebat." Malah Arturo Toscanini yang terkenal dengan kritikan pedasnya, menyatakan tentang Nikisch bahawa beliau adalah "konduktor yang boleh diberi markah 'cemerlang' tanpa syarat." Toscanini pernah memanggil Nikisch "amatir" kepada pemain violin Nathan Milstein, tetapi beberapa tahun kemudian, beliau memberitahu Milstein, "(Nikisch) adalah konduktor yang hebat! Seorang maestro yang hebat!"

Nikisch memberi impak besar kepada konduktor generasi akan datang. Bruno Walter berkata, "Pengganti Nikisch adalah sangat penting bagi saya," dan Wilhelm Furtwängler juga menyatakan kepada orang sekelilingnya bahawa beliau "ingin menjadi pengganti Nikisch," memuji Nikisch sebagai "satu-satunya konduktor yang saya jadikan model" dan "Nikisch benar-benar boleh membuat orkestra menyanyi. Ini, saya mahu anda tahu dengan jelas, adalah bakat yang sangat jarang berlaku." Hans Knappertsbusch, yang bertukar surat dengan Nikisch, juga dikatakan menghormati Nikisch. Otto Klemperer juga dikatakan dipengaruhi oleh Nikisch. Igor Markevitch menyatakan bahawa beliau merujuk kepada persembahan Nikisch semasa menyemak simfoni Beethoven.

Konduktor yang tidak pernah bertemu Nikisch secara peribadi, atau yang dilahirkan selepas kematiannya, juga menyatakan kekaguman mereka terhadap Nikisch. Leonard Bernstein memanggil Nikisch "datuk muzik"nya, manakala Herbert von Karajan berkata beliau "sanggup membayar sejumlah besar wang jika saya dapat melihat rakaman Nikisch mengendalikan," dan malah "sanggup mengorbankan lengan kanan saya jika saya dapat melihat pengendalian Nikisch." Colin Davis, yang belajar di bawah Adrian Boult (murid Nikisch), menyatakan bahawa beliau kagum dengan sikap Nikisch yang "mengendalikan hanya dengan pergelangan tangan menggunakan tongkat panjang." Herbert Blomstedt berkata, "Bunyi Jerman adalah bunyi yang dikaitkan dengan Wilhelm Furtwängler, Arthur Nikisch, Fritz Busch, dan Erich Kleiber."

Nama Nikisch sering disebut apabila memuji konduktor. Pada tahun 1924, akhbar Krasnaya Gazeta^{Bahasa Rusia}, yang memuji Otto Klemperer sebagai "konduktor terhebat pada zamannya" selepas beliau mengendalikan Orkestra Filharmonik Leningrad, membandingkan Klemperer dengan Nikisch dan Mahler. Joanna Fiedler berkata tentang Valery Gergiev bahawa beliau "memancarkan kualiti karismatik yang tidak dapat diungkapkan dengan kata-kata. Kualiti yang dimiliki oleh ramai konduktor hebat sejak zaman Arthur Nikisch dan Arturo Toscanini. Beliau memancarkan semangat yang kuat walaupun membelakangi penonton." Pada masa yang sama, Nikisch juga dijadikan perbandingan apabila mengkritik konduktor. Pengkritik James Huneker menyatakan tentang Arturo Toscanini bahawa "beliau tidak semestinya mencapai tahap tertinggi yang dicapai oleh Anton Seidl atau Arthur Nikisch."

8.4. Penilaian oleh Komposer dan Pemuzik

Nikisch, yang mengendalikan dengan kepercayaan bahawa "tugas utama konduktor baharu adalah bukan untuk menjadi pengganti komposer, tetapi untuk menjadikan peranan konduktor setanding dengan komposer," dipuji oleh pelbagai komposer. Johannes Brahms, selepas Nikisch mengendalikan simfoninya, berkata, "Cara anda sama sekali berbeza daripada idea saya. Tetapi cara anda betul, begitulah sepatutnya!" Richard Strauss berkata tentang Nikisch, "Beliau dikurniakan keupayaan untuk menghasilkan bunyi yang tidak pernah kita bayangkan."

Nikisch juga dipuji oleh komposer yang karyanya belum diiktiraf secara meluas, kerana beliau berulang kali memasukkan karya mereka dalam programnya. Anton Bruckner memuji Nikisch sebagai "salah seorang wakil Tuhan" selepas beliau mengendalikan tayangan perdana dunia Simfoni No. 7 gubahan Bruckner dengan kejayaan besar. Pyotr Ilyich Tchaikovsky, yang simfoninya Simfoni No. 5 tidak diterima baik pada tayangan perdana dunia yang dikendalikan olehnya sendiri, berkata kepada Nikisch, "Saya akan membakar simfoni ini jika ia ditolak," dan memeluk Nikisch erat di tengah-tengah tepukan penonton. Pada mulanya, orkestra enggan mempersembahkan Simfoni No. 5, tetapi Nikisch dikatakan berunding bahawa beliau tidak akan menjadi konduktor tetamu jika karya itu tidak dipersembahkan. Malah komposer Arnold Schoenberg yang terkenal dengan kritikan pedasnya, dikatakan berpuas hati dengan pengendalian Nikisch.

Pada tahun 1885, selepas mendengar konsert Nikisch, Franz Liszt memuji Nikisch sebagai "maestro di antara maestro." Sergei Rachmaninoff menamakan Nikisch sebagai konduktor yang paling beliau hargai, terutamanya memuji interpretasi Nikisch terhadap Simfoni No. 5 Tchaikovsky.

Sebaliknya, Nikolai Medtner mengkritik persembahan Nikisch terhadap Simfoni No. 5 Tchaikovsky, menyatakan bahawa "walaupun ia pasti menyelamatkan karya itu daripada kegagalan total seperti ketika komposer sendiri mengendalikannya, tempo perlahan beliau yang penuh kesedihan diperkukuh oleh konduktor-konduktor yang mengikutinya secara buta, dan menjadi peraturan untuk persembahan Tchaikovsky," terutamanya mengkritik interpretasi gerakan keempat.

Siegfried Ochs, seorang konduktor koir yang pernah bermain dalam orkestra di bawah arahan Nikisch, berkata, "Sungguh menakjubkan, beliau memimpin pemain dengan gerakan yang hampir tidak kelihatan-kadang-kadang, dengan pengendalian yang kelihatan sama sekali tidak dapat difahami. Apabila saya bertanya kepada ahli orkestra bagaimana mereka memahami arahan Nikisch, mereka sentiasa menjawab bahawa mereka tidak tahu sama sekali, tetapi mereka mesti bermain seperti yang beliau inginkan." Ahli Orkestra Filharmonik Vienna juga memuji Nikisch. Hugo Burghauser dari orkestra itu menyatakan tentang Nikisch, "Apabila beliau berdiri di podium, kedua-dua tangannya yang lembut dan pucat dikatakan memancarkan sejenis daya magnetik, seolah-olah menyebarkan sihir di sekelilingnya."

Malah pemain violin Carl Flesch, yang terkenal tidak menyukai konduktor, berkata, "Ini adalah kali pertama saya bertemu konduktor seperti ini. Beliau adalah konduktor yang jarang berlaku yang dapat meluahkan irama, nuansa dinamik dan agogic, serta emosi misteri yang terjalin di sebalik not-not, sebagai daya asas, dan menjadikannya kelihatan di udara. Era baharu seni pengendalian bermula dengan Nikisch." Pemain piano Claudio Arrau juga menamakan Nikisch, yang pernah berkolaborasi dengannya semasa kecil, sebagai pemuzik yang mempengaruhi perkembangannya.

8.5. Penilaian oleh Pengkritik Muzik

Pengkritik muzik Julius Korngold, yang pernah menyaksikan konsert Nikisch, berkata, "Saya melihat dewan diselubungi 'merah darah' pada kemuncak dinamik bunyi, dan kadang-kadang lampu dewan tiba-tiba kelihatan lebih terang." Walau bagaimanapun, pada awal pelantikannya di Orkestra Filharmonik Berlin, pengkritik muzik menganggap Nikisch sebagai "sombong" dan "gemar menunjuk-unjuk," menilai interpretasi Beethovennya di bawah piawaian, tetapi secara beransur-ansur mereka mula menyokongnya.

Pengkritik kemudiannya menyoroti status bintang Nikisch. Sam H. Shirakawa menggambarkan Nikisch sebagai "prototaip konduktor superstar moden." Rupert Schöttle menyatakan, "Bagaimanapun, satu perkara yang tidak dapat dinafikan ialah profesion istimewa konduktor telah kehilangan makna asalnya sejak Nikisch. Karya muzik tidak lagi menjadi tumpuan minat penonton; konduktor telah mengambil alih tempat itu." Beliau juga berkata, "Daya tarikan Nikisch terhadap penonton secara langsung berkaitan dengan keperibadiannya. Konsertnya diselubungi eter yang ilahi sebelum persembahan bermula, disebabkan aura misteri yang beliau pancarkan. Niccolò Paganini dan Franz Liszt menyebabkan ratusan dan ribuan wanita pengsan dengan aura mereka, dan Nikisch adalah pengganti langsung mereka." Christian Merlin pula menyatakan, "Pada akhir abad ke-19, dengan gerakan misteri yang memulakan muzik, konduktor berubah menjadi maestro assoluto, iaitu dewa hidup, lebih diagungkan daripada virtuoso piano atau diva yang sepatutnya menjadi bintang pertama. Generasi pertama seperti Hans von Bülow, Arthur Nikisch, Gustav Mahler, dan generasi kedua seperti Wilhelm Furtwängler, Arturo Toscanini, Willem Mengelberg, serta generasi ketiga seperti Herbert von Karajan, Leonard Bernstein, Serge Celibidache, menjadi konduktor legenda yang mitos sejak hidup mereka, dan menjadi objek penyembahan yang hampir religius."

Sebaliknya, wartawan Herbert Haffner menyatakan bahawa Nikisch kekurangan "rasionaliti yang ketat Bülow," "penglibatan aktif dengan masalah muzik," dan "misi pendidikan." Beliau juga menyatakan bahawa seperti Wilhelm Furtwängler, pengganti Nikisch di Orkestra Filharmonik Berlin, Nikisch "telah diatasi oleh arus zaman dan beralih dari modenis kepada konservatif" setelah lama berkhidmat sebagai konduktor hebat di Berlin. Pengkritik muzik Werner Ehrhardt juga menyatakan bahawa "(Nikisch) kekal sebagai artis 'fin de siècle^{Bahasa German}' dan hampir tidak peduli terhadap aktiviti muzik avant-garde awal abad ke-20 yang mempersoalkan dunia muzik ini."